*~*หนุ่มจ๋าได้โปรด…ฉันโสดจนเบื่อ (บทนำ)*~*

    บทนำ
    “หา!!!  ไม่จริ๊ง!”  เสียงสาวงามนางหนึ่งตะโกนดังลั่นห้างสรรพสินค้าใหญ่กลางใจเมือง

    “เบาๆหน่อยยัยบี  เรื่องจริงโว้ย”  เพื่อนสาวที่อายจนแทบแทรกแผ่นดินหนีเมื่อคนทั้งห้างหันกลับมามอง  2  สาวเอ่ยขึ้น

    “เป็นไปไม่ได้…มันจะมีแฟนก่อนฉันได้ไงไม่มีทาง!”

    “เป็นไปแล้วโว้ย  แกเลิกโวยวานซักทีได้มั้ย  อายชาวบ้านเค้าซะมั่งสิ”

    “อายอะไร  ไม่เห็นมีไรต้องอาย  ไม่จริงใช่มั้ยยัยข้าว  แกบอกฉันทีดิ  โอโนว!!  ฉันรับไม่ได้”  พูดจบสาวบีก็ทำท่าจะเป็นลมล้มพบไปจนข้าวหรือต้นข้าวต้องรีบไปประคองไว้

    จริงๆแล้วใยบีหรือไอ้บีของเพื่อนๆ  หรือนางสาววรรณวิภาก็ใช่ว่าจะไม่สวยจนหาแฟนไม่ได้  แต่เรียกว่าสวยหาตัวจับยากเลยทีเดียว  ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นคนอย่างงี้น่ะสิ  จอมโวยวาย  เขามาจีบมันยังไม่รู้ต้องกลายเป็นเพื่อนในที่สุดเพราะทนความซื่อบื้อของมันไม่ไหว  ถึงตอนนี้มันมีเพื่อนชายหลายสิบกุรุสไปแล้วม้าง  ข้อสำคัญที่ทำให้มันร้างแฟนมาตั้งแต่กำเนิดนั่นก็คือ  ยางอายของมันได้สูญพันธ์ไปจากชีวิตหมดแล้ว  เรื่องไหนผู้หญิงเขาเขินเขาอายกันไม่มีอยู่แม้เศษเสี้ยวหนึ่งในสมองที่รอยหยักมากมายของบีไม่  มีวลีติดปากคือ  “เรื่องนี้บีจัดการเอง!”  แล้วที่สาวบีผู้กล้าหาญถึงกับเป็นลมก็เพราะว่ามันเป็นคนสุดท้ายในรุ่นที่ไร้คู่เหมือนปูไร้กระดอง  ขนาดยัยหมิวหมูทะเลยังหาแฟนได้ก่อนมัน  สาวหน้าใสวัย  22  จึงถึงกับช็อคตะลึงตึงตึงไป

    “ไอ้บี  ขอร้องอย่าเวอร์”  ข้าวหรือต้นข้าวที่ตัดใจจะทิ้งบีไว้เนี่องจากทนพฤติกรรมของมันไม่ไหวเอ่ยขึ้นพลางฉุดกระชากลากถูไอ้บีให้ลุกขึ้นมา

    “โธ่…ข้าวเพื่อนรัก  ทำไมสวรรค์ไม่ปราณีส่งคู่ชีวีมาให้นางสาวบีผู้น่ารักคนนี้ได้เชยชมซักทีนะ”  บียังโอดครวญต่อไป  “ทำไมระดับยัยหมิวยังหาแฟนได้  แล้วทำม้ายยยยยสายน้อยแสนน่ารักมีเสน่ห์อย่างชั้นถึงได้ไร้คู่ชู้ชื่นหา!!!  บอกชั้นทีดิ๊”

    “ก็แก…”  เฮ้อ…ใครจะบอกแกวันเดียวหมดวะไอ้บีเอ้ย  น่ารักก็น่ารักอยู่หรอกถ้ามันนอนหลับอยู่นิ่งๆอะนะ      ไม่พูดไม่กระดุกกระดิกเลยนั่นแหละช่วงเวลาดีที่สุดของมันแล้ว

    “ไมวะ  แกพูดดีๆนะโว้ยไอ้ข้าว  อยากโดนหยอดน้ำข้าวต้มไง  ชั้นอุตส่าห์เสียสละให้แกสมรักกับพี่ชัดนะ  สำนึกบุญคุณมั่งมั้ยเนี่ย

    “ก็ดูแกสิ  ปากม้ายังงี้จะหาแฟนได้ไงวะ  ไอ้หมิวน่ะถึงมันจะอ้วนแต่มันก็น่ารักนิสัยดีนะโว้ย”

    “ชั้นก็รู้ว่ามันนิสัยดี  แต่ไมวะชั้นต้องเป็นคนสุดท้ายของรุ่นด้วย  ของรุ่นเชียวนะเฟ้ย”

    “เออ  พอแล้วน่ะ  ไอ้บี  มา  shopping  นะ  แกจะพร่ำพรรณาหาพระแสงของ้าวไรว้า”

    “ข้าว!!”  ชั้นตัดสินใจแล้ว  แกต้องช่วยชั้น”  บีตัดสินใจทำท่ามาดมั่นแบบอุลต้าแมนชาร์จพลัง

    “แกจะทำอะไร”  ต้นข้าวมองหน้าเพื่อนรกด้วยความงุนงงกึ่งๆตกใจระคนสงสัย  เรื่องอะไรที่คุณบีเธิคิดขึ้นละก็ไม่มีเรื่องดีซักนิดเดียว

    “ชั้นจะหาแฟนให้ได้ก่อนงานเลี้ยงรุ่น!”  สาวบีประกาศทำเอาหัวใจของข้าวหล่นไปที่ตาตุ่ม  

    เอาแล้วมั้ยล่ะยัยข้าวเอ้ย  หาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ  จะไปแซวมันทำไมว้าเรื่องไร้คู่เนี่ย  “อีกแค่  4  เดือนเองนะบี  คิดผิดคิดใหม่ได้นะ”    

    ข้าวพยายามเตือนสติบีแต่ดูเหมือนว่าบีจะล่องลอยไปกับจินตนาการไร้ก้นบึ้งเสียแล้ว

    *-*--*-*-*-*-*-*-*---*-*-*-*-*-*
    เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 ค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ

    จากคุณ : คิกคิก (ต้นสนใหม่สด) - [ วันเถลิงศก (15) 13:45:55 ]