เจ้าหนูได้ยินเรื่องนั้นมาก่อนหน้าแล้ว มิใช่ครั้งเดียว แต่เป็นร้อย ๆ รอบ แต่เขาไม่เคยเบื่อที่จะ
ฟัง กึ่งหนึ่งของความหรรษามาจากการจ้องมองใบหน้าของพ่อเฒ่า ดวงตาเปล่งประกายและ
รอยตีนกาโลดเต้นยามกำลังเล่าเรื่องตื่นเต้นเร้าใจที่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้วนี้อีก เขารู้ว่ามาไล
รักจะเล่าเรื่องนั้น  เขานั่งลงบฝ่าเท้าวางหนังสือต่าง ๆ ของเขาไว้ข้างกายเหนือฝืนดินที่พลิก
มาสด ๆ ร้อน ๆ

พ่อเฒ่าวางจอบลง นิทานเรื่องนี้ไม่เหมาะจะเล่าระหว่างที่เขายังทำงาน พ่อเฒ่าหยิบกล่องไม้
ขีดและยาสูบที่เป็นยาเส้นผูกด้วยด้ายมวนมีปลายสอบแหลมด้านหนึ่ง  ออกจากกระเป๋าเสื้อ
ดูดที่ปลายด้านแคบใช้ลิ้ทชะโลมให้ชุ่มทั่วใบยาก่อนจะจุดไฟ พ่อเฒ่าวทิ้งไม้ขีดแล้วนั่งลง
เหยียดเข่า ใช้แขนสวมกอดรอบ ๆ

ควันสีน้ำเงินจากยาสูบในปากม้วนตัวขึ้นเบื้องบน ลอยผ่านใบหน้า แสบจนน้ำตาเล็ด พ่อเฒ่า
แลเห็นใบหน้าอันกระหายใคร่รู้ของเจ้าหนูอัดแน่น เต็มไปดวยความคาดหวัง ผ่านม่านหมอก
มัวซัว   และเลยไกลเจ้าหนูออกไปยังเหลือกอกุหลาบก้านยาว สีม่วงอยู่กลางหน้าแล้ง

พ่อเฒ่าเริ่มพด ดวงตาเจิดจรัสมองลึกไป เห็นย้อนหลังไปสู่ความทรงจำที่จดจำไว้ทั้งมวล เจ้าหนู
และกุหลาบหายวับไป และมีป่าชุ่มชื้นกลับมาแทนที่

ครั้งยังเป็นหนุ่มน้อย พ่อเฒ่าเคยออกล่าสัตว์ ด้วยคันธนู แกะรอยกวางไป เหนือบ่าพ่อเฒ่า เขา
แบกขวามนด้านหนึ่ง หัวเงินเงางามและหนัก มีขอบคมแหลมกว่ามีดใด ๆ ที่เคยมผู้ทำมา  ธนูนั้น
ก็จัดว่าดีคันหนึ่งด้วย เป็นสีน้ำตาลไม้วอลนัทเก่าไปตามกาลเวลา แต่แน่นอน มันไม่มีพลานุภาพ
ดังเช่นคันที่เจ้าหนูอยากได้ยล ถ้ามันเคย...

เขาได้ยินเสียงแร้วดังสนั่นก่อนจะเห็นอะไรเขามิได้เฉลียวใจว่ามันเป็นอะไรในคราวแรก และ
เริ่มรู้สึกตระหนกกลัว เขาทิ้งคันธนูและเหวี่ยงขวานจากไหล่ ด้านไม้ใต้กุมมือนั้นเรียบสม่ำเสมอ
ครั้นแล้วเขาก็ได้ยินเสียงโหยหวนของหมี เขารู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างหน้านู้น  เขาเริ่มสูดลมหาย
ใจอีก ปล่อยระบายลมเย็นเยือกเช้าสู่ ก้อนแข็งในอก  เขาเหวี่ยงขวานกลับขึ้นไหล่และหยิบคันธนู
ขึ้นมา วิ่งตรงไปข้างหน้าสู่สนธยาขมุกขมัวของป่า รู้แล้วว่าจะได้เห็นอะไร