แสงตะวันสาดผ่านปุยเมฆและชั้นบรรยากาศที่ร้อนอบอ้าวของยามเย็นลงสิ้นสุดที่ช่องหน้าต่าง ฉายเงาของผมพาดยาวไปที่มุมห้องอีกด้านหนึ่ง ผมนั่งบนก้าอี้ท้าวแขนซ้ายกับหัวเข่าในมือหมุนพลิกปากกากลับไปกลับมาจนเหงื่อจับ อีกมือหนึ่งยกขึ้นประกบหูโทรศัพท์เข้าไว้กับหู นั่งนิ่งอึ้งอยู่พักใหญ่
"หวังว่าคงเข้าใจ" ผมเอ่ยเบาๆ ในมือกำปากกาแน่นสูดหายใจเข้าลึกจนถึงก้นปอด "ความจริงผมก็ไม่อยากพูดทางโทรศัพท์แบบนี้ แต่เพราะอยากจะรู้ ก็เลยบอกซะตอนนี้" ผมหยุดปากปล่อยความเงียบเข้ามามีบทบาทอีกครั้ง เม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ บนหน้าผากค่อยๆ รวมกันไหลผ่านหว่างคิ้วลงมาถึงตาคู่ที่กำลังมองผ่านช่องหน้าต่างไปจับอยู่ที่ต้นมะลิต้นเล็กๆ ในกระถางที่ตั้งอยู่ที่มุมระเบียงเพียงลำพัง ต้นมะลิต้นเล็กๆ ในกระถางที่ไม่เคยมีความคิดมาก่อนเลยว่ามันจะมาอยู่ตรงนี้ ที่บ้านนี้
ผมเป็นคนชอบกุหลาบ
กลีบแดงที่ซ้อนเรียงกันอย่างลงตัว ก้านเขียวสลับหนามแหลมที่แตกแทงออกรอบกายป้องกันอันตรายทั้งหลายที่รายล้อมรอบข้างจากผู้ที่หมายปองต้องการจะเชยชมดอกแดงอันยั่วเย้าของมัน นั่นเป็นเสน่ห์ที่ดึงดูดหัวใจผม
ทุกๆ วันระหว่างทางกลับบ้านผมจะต้องเดินผ่านร้านขายต้นไม้ อดไม่ได้ที่จะต้องชำเลืองสายตามองกลีบแดงสดที่ตั้งเด่นอยู่ในร้าน เพราะไม่รู้เป็นอย่างไรทุกครั้งที่ได้เห็นมันผมก็จะมีความรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก หากวันไหนที่ผมรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเมื่อล้าจากการสิ่งที่รุมเร้ารอบข้าง สิ้นหวังท้อแท้ หรือว่าต้องการกำลังใจ ผมมักจะหยุดฝีเท้าแวะเข้าไปทักทายกับมันสักพัก แค่เพียงเห็นดอกสีแดงที่จับด้วยละอองน้ำสะท้อนแสงเป็นประกายเหมือนประกายตาสาวที่แจ่มจรัสด้วยพลังและความร่าเริงสดใส ความรู้สึกเย็นชื่นก็ซาบซึมเข้าไปจับหัวใจผมเสมือนได้ชำระคราบเขม่าดำจากวันอันเลวร้ายเช่นเดียวกัน โดยที่มันอาจจะไม่เคยรู้หรือสนใจเลยว่า
ผมกำลังชื่นชมมันอยู่ หรือไม่สำหรับมันแล้วผมเองก็อาจจะมีความหมายเป็นแค่แมลงภู่ผึ้งที่มักจะแวะเวียนเข้ามาหมายเชยชมอย่างเช่นแมลงตัวอื่นๆ หรือชนิดอื่นๆ ที่รายล้อมตัวมันเท่านั้นเอง
แต่ไม่หรอก
ผมไม่เคยสักทีที่จะได้ชื่นชมกับความงามของมันเต็มความต้องการ ทุกครั้งที่ผมก้าวเท้าเข้าไปในร้าน ผมจะเพียงแค่ยืนมองมันห่างๆ ไม่ แม่แต่จะเอื้อมมือเข้าไปแตะต้องหรือสูดดมกลิ่นอายเกสรของไม้ดอกสัญลักษณ์แห่งความรักดอกนั้นอย่างเต็มปอดแม้ว่าความต้องการผายในจะรุมเร้ามากเพียงไรก็ตาม ทำไม
ผมสงสัยในการกระทำของตัวเองไม่น้อยกว่าคนอื่นๆ ที่บังเอิญได้มาล้วงรู้พฤติกรรมของผมเข้า ผมเฝ้ามองหาคำตอบที่น่าจะเข้าท่ามาบอกกับตัวเองว่าทำไมผมถึงไม่ แม้แต่จะสัมผัสสิ่งที่ผมเฝ้าหลงไหลหมายปองอย่างนั้น ผมบอกตัวเองว่า ผมอาจจะหลงไหล แต่ไม่แน่ใจว่าหมายปองมันหรือเปล่า ยิ่งการที่ได้เฝ้าดูมันนั่นทำให้ผมมีความสุขมากเพียงไร ก็ยิ่งทำให้สัมผัสที่จะเชื่อมความใกล้ชิดของผมกับมันมีโอกาสน้อยลงมากเท่านั้น นั่นอาจเป็นเพราะผมกลัว
กลัวอะไรนั้นหรือ
.คงอาจกลัวว่าหากใครผ่านไปผ่านมาเห็นเข้า อาจจะคิดทึกทักเอาว่าผมเป็นคนโรแมนติกหรืออ่อนไหวเกินกว่าที่ผมควรจะเป็น หรือบางทีผมอาจจะกลัวอย่างอื่น
อย่างอื่นที่ผมเองก็ไม่เห็นว่าจะสำคัญมากขนาดไหนในการหาเหตุผลว่าทำไม ถึงกลัวแบบนั้น ที่ผ่านมาก็เพียงแต่ปล่อยให้มันได้ชูช่อต่อเสน่ห์ที่มันมีล้นเหลือให้ไหลล้นออกมาโปรยปรายแก่ผู้ที่ทั้งบังเอิญผ่านมา และตั้งใจที่จะมาพบเห็นอยู่อย่างนั้น
ไม่นานนักหลังจากที่ผมเองแวะเวียนเข้าไปชมต้นไม้ดอกใบในร้านนั้นบ่อยเข้า เจ้าของร้านเองก็พอจะจำผมได้และปล่อยให้ผมได้เดินเข้าออกอย่างเป็นกันเอง แม้ว่าผมเองจะไม่เคยได้อุดหนุนจุนเจือเชื่อต้นไม้ในร้านเลยสักต้นเดียว พี่เจ้าของร้านปล่อยให้ผมได้เดินไปเดินมาเสมือนว่าเป็นพนักงานคอยดูแลสินค้าที่มีชิวิตของเขาอย่างนั้น บางทีผมก็ใช้เวลาเดินวนไปวนมาอยู่ในร้านอยู่นาน แกล้งทำเป็นจับต้นโน้นดูต้นนี้ แวะเวียนอยู่ใกล้ๆ เหมือนพยายามปิดบังความรู้สึกไม่อยากให้ใครมารู้ ใครมาเห็นว่า ผมชื่นชมเจ้ากลีบบางนี่เพียงไรซ้ำยังไม่เคยที่จะเอื้อมมือไปแตะต้องสิ่งที่ผมหลงไหลจริงๆ สักที แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น อาการของผมก็คงจะดูออกได้ไม่ยากนักสำหรับเจ้าของร้านที่ประกอบอาชีพด้วยหลักจิตวิทยาและสังเกตสังกาลูกค้าของตัวเองอยู่เป็นนิจ แน่ล่ะพี่เจ้าของร้านรู้มาตั้งแต่แรกว่า จุดมุ่งหมายเดียวของผมในร้านนี้คืออะไร แต่ผมก็ไม่เคยกล้าที่จะพูดออกไปตรงๆ แม้ว่าจะมีคนแอบรู้ถึงความรู้สึกที่ผมมีต่อมัน กลับพยายามปฏิเสธไปทั้งที่ความจริงมันเขียนย้ำลึกอยู่ในใจอย่างนั้น เมื่อพี่เจ้าของร้าน ยื่นส่งกระบอกฉีดน้ำกระบอกเล็กๆ ให้ผมก็จะตรงไปฉีดรายละอองน้ำเลี้ยงมันให้สดชื่นเสียก่อน ไม่ว่าผมจะต้องทำอะไรหรือจะไปไหน การที่ได้ดูแลมันอย่างนั้นดูเหมือนจะไม่เป็นการเดือดร้อนหรือเป็นภาระเลย ผมไม่เคยเข้าใจมาก่อนว่าการหลงวนอยู่ในความสุขนั้นเป็นอย่างไร จนได้มารู้สึกเข้าด้วยตัวเอง ผมไม่เคยเข้าใจมาก่อนว่าความรักใคร่ลุ่มหลงมันจะบีบทัศนวิสัยของคนเราให้แคบลงได้อย่างที่ใครๆ เขาว่ากันจริงๆ ซึ่งข้อนั้นผมก็ระลึกอยู่เสมอ แต่ก็ไม่วายที่ทัศนวิสัยของผมมันจะถูกบีบให้เหลือเล็กลงจดจ้องที่มันและความสวยงามของมันจนลืมนึกถึงสิ่งรอบข้าง ภาระนานาทั้งปวงที่ผูกติดก้นเป็นหาง ลืมมองไปถึงความร้ายกาจของหนามกุหลาบที่อาจทำให้เจ็บปวดแผลไปได้สองสามวันหาก เผลอเอามือไปให้มันตำเข้า ครั้นเจ้าของร้านลองเอ่ยปากถามผมว่าจะไม่ลองเอากลับไปเลี้ยงเสียที่บ้านเลยหรือ ผมกลับอ้ำอึ้ง นึกอะไรไม่ออกตอบไปอย่างไม่มั่นใจว่า "ไม่ดีกว่า" ไม่ใช่ว่าจะเป็นจากอุปสรรคด้านราคา จากเวลาที่จะมีให้ จากวิธีการดูแลเอาใจใส่มัน ผมไม่รู้แน่ว่าทำไม่ จะเอาเหตุผลอะไรมาบอกพี่เจ้าของร้านว่าทำไมนะ ผมถึงไม่ซื้อมันกลับไปเสียที แต่รู้อยู่อย่างหนึ่งว่า ผมรู้สึกว่า ปล่อยมันไว้อย่างนี้แล้วคอยมายืนดูชื่นมันอย่างนี้น่าจะดีกว่า ดีกว่าที่จะได้เป็นเจ้าของมันจริงๆ พี่เจ้าของร้านแม้จะไม่ได้คำตอบที่ชัดเจนนักจากผมแต่ก็ไม่ได้ถามไถ่อะไรผมอีก ได้แต่อมยิ้มแล้วก็ปล่อยให้ผมได้เดินเตร่ไปเตร่มาในร้านอยู่อย่างนั้น
"มะลิก็ดีนะ เลี้ยงง่าย" ก่อนออกจากร้าน พี่เจ้าของร้านเอ่ยปากพูดกับผมเบาๆ ขณะที่ง่วนอยู่กับการตัดแต่งกิ่งต้นไม้อื่นๆ บน ชั้นวางด้านในของร้าน ไม่แม้แต่หันมามอง ผมก้มลงมองต้นมะลิที่วางอยู่หน้าร้าน คำพูดนั้นทำให้ผมนึกได้ว่านอกจากเจ้ากุหลาบที่ผมแอบเข้าไปชมความงานอยู่บ่อยๆ แล้ว ที่ร้านก็ยังจะมีเจ้าต้นมะลิ มะลิซ้อนทีวางตั้งรับแขกอยู่หน้าร้านแย้มกลีบบานขาวโพลน ทุกครั้งที่ผ่านมาผมจะต้องเห็นมันก่อนต้นไม้อื่นๆ รู้สึกเหมือนกับว่ามันจะถูกตั้งไว้หน้าร้านเพื่อทักทาย ชูดอกขาวนวลเหมือนกำลังเรียกร้องให้ผมสนใจแวะเข้าไปทักทายมัน หลายครั้งที่มันส่งกลิ่นหอมเย็นทั่วไปทั้งร้าน แน่ล่ะการทำเช่นนั้นย่อมที่จะทำให้ลูกค้าทีเข้ามาในร้านอย่างผมต้องรับรู้ถึงการมีอยู่ของมันอยู่บ่อยๆ แม้ว่า จดมุ่งหมายหลักของผมจะไม่ใช่มันก็ตาม ผมแวะเข้าไปทักทายมันอยู่บ้าง ทุกครั้งที่ผมเข้าไปเยี่ยมชมดมกลิ่นหามของมัน ดูเหมือนมันจะยิ่งชูช่อแย้มกลีบบานส่งกลิ่นหอมมากขึ้นทุกทีๆ เหมือนลูกสุนัขที่กระโดดโลดเต้นมีความสุขที่เจ้านายกลับมา มันดูน่ารัก สีขาวของกลีบดอกสะท้อนความบริสุทธิที่จุไว้เต็มเปี่ยม เจ้ากุหลาบเสียอีกที่ซ่อนเร้นเล่ห์กลไว้ในกลีบซ้อนแดงของมัน แต่สำหรับผมแล้วความขาวหอมของเจ้ามะลิ ก็ไม่อาจจะเทียบเสน่ห์อันเร่าร้อนของกลีบแดงสดนั้นได้เลย แม้ว่าผมจะไม่ได้เข้าไปทักทายเจ้ามะลิบ่อยนัก แต่ผมก็รู้สึกว่า เจ้าดอกขาวนั้นช่างขยัน ขยันที่จะชูช่อส่งกลิ่นมาแตะจมูกผมทุกๆ ครั้งที่ผ่านหน้าร้าน
จากคุณ :
zylo (zylo@hotmail.com)
- [
16 เม.ย. 47 18:11:03
A:203.144.247.90 X:
]
กุหลาบกับมะลิ
