ไร่ส้มแห่งหนึ่งใน จ.เพชรบูรณ์  วันนี้ดูจะวุ่นวายเป็นพิเศษ   ทุกคนในบ้านล้วนวิ่งไปเอานู้นเอานี่จนแทบจะชนกันตาย  แต่เจ้าตัวต้นเรื่องกลับ
“แม่จ๋า   เร็วๆ หน่อย”เสียงใสๆจากผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาว ผมยาวประบ่าสไลด์ ตะโกนเรียกก่อนจะกระโดดขึ้นรถ
“เดี๋ยวสิลูก”แม่เดินมาพร้อมขบวนด้านหลังที่ถือข้าวของเต็มไปหมด
“แม่จ๋า   หนูไปเรียนนะคะ   ไม่ได้ไปชายแดน”
“ใช่   แม่ทำอย่างกะลูกไปรบที่อิรัก”พ่อที่รับหน้าที่คนขับก็ดูเหมือนจะเข้าข้าง
“ก็ลูกไม่เคยห่างเลยนี่”แล้วแม่ก็ทำท่าจะร้องไห้อีกรอบ
“แม่จ๋า   ม.น.ใกล้แค่นี้เอง   ถ้าแม่คิดถึงลูกพ่อจะพาไปหานะ”แล้วพ่อก็กอดแม่เป็นการปลอบ    ส้มหวานมองพ่อกับแม่แล้วยิ้ม      เธอโชคดีจังเลยที่มีพ่อแม่ที่น่ารักและครอบครัวที่อบอุ่น
“หนูส้มหวาน      โชคดีนะคะ”เสียงจากป้าแช่ม    พี่หน่อย      ลุงสม    น้ามด และคนงานในไร่คนอื่นๆ ตะโกนลา    ส้มหวานโบกมือ   มองป้ายไร่โชติวันอีกครั้ง    แล้วเธอก็เผลอร้องไห้ออกมาจนได้
มหาวิทยาลัยนเรศวร  ป้ายโดดเด่นเห็นแต่ไกล     รถมากมายทยอยเข้าไปไม่ขาดสาย       เนื้อที่กว้างสุดลูกหูลูกตา    ต้นไม้ร่มรื่นตลอดทาง    นอกรั้วมหา’ลัยหอพักนักศึกษามีเต็มไปหมด    แต่นักศึกษาปี 1 นั้นต้องพักในหอของมหา’ลัย
   “กานต์   เดินไปเองได้เหรอลูก”หลังจากที่เอาของไปไว้ที่หอแล้ว
   “ได้ค่ะคุณแม่”กานต์   ผู้หญิงตัวสูง  หุ่นดี   ผมยาวยิ้ม   เพราะเธอเคยไปดูคณะแล้ว
   “พ่อแม่ไปนะ     มีอะไรโทรหานะลูก”แม่ตั้งท่าจะร้องไห้อีก     กานต์เองก็เช่นกัน  เธอกับครอบครัวไม่เคยห่างกันเลย
   “คุณไปเถอะ    เดี๋ยวลูกต้องไปคณะด้วย”พ่อพูดยิ้มๆ    กานต์สวัสดีพ่อแม่เธอโตแล้วนี่     เธอต้องอยู่ได้แต่พอไปเองจริงๆ ก็
   “อยู่ไหนนะ”เธอพูดกับตัวเองอย่างงงๆ  มองซ้ายมองขวา      ตึกแต่ละตึกก็ดูเหมือนจะเหมือนกันไปหมด  
   “ตอนนี้เราอยู่หน้าคณะมนุษย์  แล้วต้องไปทางไหนต่อนะ”เธอดูแผนผังพร้อมคาดคะเนไปด้วย
   “น้องครับ   มีอะไรให้พี่ช่วยมั้ย”กานต์หันไปมองทันที     พบชายตัวสูงคงไม่ต่ำกว่า 180 ซ.ม.  ผิวขาว   ผมทรงรากไทร  หุ่นเหมือนนายแบบคัดมาจากหนังสือ    ยืนยิ้มอยู่
   “เอ่อ”
   “น้องหาคณะไม่เจอเหรอครับ   เดี๋ยวพี่ไปส่งมั้ย”
   “เอ่อ  ไม่เป็นไรค่ะ”
   “ไม่เป็นไรเหมือนกันครับ    คณะอะไรครับ”
   “ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ   “
   “ไม่เป็นไรเหมือนกันจริงๆครับ    คณะอะไรคับ”
   “พยาบาลค่ะ”
   “อ๋อ   พยาบาล   พี่ผ่านพอดี     เดี๋ยวพี่พาไปนะ”แล้วเขาก็เดินนำเธอไป    แต่เธอยังคงนิ่ง
   “น้อง   เร็วสิครับ   ไปช้าเดี๋ยวโดนพี่ๆ ลงโทษนะ”เธอรีบเดินตามโดยเร็ว
   “พี่ชื่อต้นนะ    น้องชื่ออะไรครับ”เขาชวนคุย  เธอน่ารักดีนี่
   “กานต์ค่ะ”
   “กานต์ที่แปลว่าที่รักน่ะเหรอ “เธอพยักหน้า
   “ถึงแล้วครับ   อย่าหลงอีกล่ะ   หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะ”ต้นยิ้มหวานและเสยผมท่าประจำของเขาอีกครั้งก่อนจะเดินออกไป   กานต์มองตามคิดในใจว่า    พี่คนนี้ใจดีจังถ้าเป็นคนอื่นคงเจ้าชู้ใส่เราแล้วล่ะ      แล้วเธอก็รีบเดินเข้าไปในคณะ
   ต้นเองก็แอบมองเธอเช่นกัน    น้องคนนี้น่ารักดีนี่   สูง  ขาว สเปคเขาเลย  แต่เสียอย่างเดียวที่ตอนนี้เขามีหวานใจอยู่    ถึงเขาจะเป็นคนเจ้าชู้แต่เขาก็คบทีละคนและตอนนี้เขอก็ยังไม่เบื่อของเล่นชิ้นใหม่ของเขาด้วยและวันนี้ก็เป็นวันที่เขาตระเวนดู”เด็ก” รอบมหาลัย   ทุกคณะ   เขายังไม่จีบหรอกแค่ดูๆก่อน   ไว้เลิกกับคนที่คบตอนนี้เมื่อไรค่อยจีบ
   อีกด้านหนึ่ง
   “ไอ้ต้นมันไปไหนของมันวะ”ชายตัวสูง 180 ขั้นต่ำ  ผมสีแทน   หุ่นนักกีฬา   ผมยาวถูกมัดรวบไว้ด้านหลัง   ชุดของเขาก็คือกางเกงผ้าร่มและเสื้อกล้าม   บ่นไปด้วยแล้วก็เดินออกไปหน้าคณะต่อ
   “คุณๆ คุณนั่นแหละ    วิดวะป่าว    วิดวะเข้ามา     ให้ว่องๆ”โทรโข่งของเขาก็คือกระดาษแข็งทำเป็นรูปกรวย    
   “วิดวะ   ไม่ใช่มนุษย์   วิดวะกะมนุษย์มันคนละเสียงคนละคำเลย   อ่อนไทยป่าวเนี่ย   เช็คหูด่วน   มนุษย์ไปทางโน้น”เพราะว่ามีเด็กปี 1 มาถามว่าคณะมนุษย์หรือเปล่า    
   และเมื่อไล่ต้อนน้อง ปี1 เข้าคณะ   รายงานตัว     เช็คชื่อและให้ป้ายเพื่อให้เขียนชื่อเสร็จ      
   “เอาละครับน้องๆ   พวกพี่ขออันเชิญน้องๆ   ไสหัวไปด้านนอกเลยนะครับ”ป่านพูดขึ้นและน้องๆก็ทำตามอย่างว่าง่าย
   “ไอ้เดช   ไม่ไปคุมน้องด้วยกันเหรอวะ”นพชวน
   “ยัง  แต่เดี๋ยวตามไป   พี่ว๊ากค่อยไปทีหลัง”
   “เห็นแกออกไปต้อนน้องเข้าคอกตั้งแต่เช้า น้องเค้าไม่เห็นเลยเนาะ”ตั้มแซว   เดชหัวเราะ
   “พูดมากว่ะ    เออ    เดี๋ยวตามไป”แล้วพวกเขาก็พาน้องไปสนามหญ้าหลังตึกที่พึ่งตัดใหม่    ด้วยเหตุผลของรุ่นพี่ที่ว่า
   “หญ้าตัดใหม่นี่แหละ   ทั้งคัน    ทั้งเหม็น  ติดผม    ติดเสื้อ      สนุก”
   “นุช    เห็นต้นป่าว”นุชเป็นเพื่อนผู้หญิงที่สวยที่สุดใน  5  คนของคณะวิศวะไฟฟ้าปี 2  ส่ายหน้า
   “มันไปไหนของมันวะ”เดชบ่นอีกครั้ง     เขาจะออกไปดูคณะนิติฯ    เพราะเด็กของต้นตอนนี้คือคณะนิติและเมื่อออกไปหน้าตึกมีผู้หญิงตัวเล็ก ผิวขาววิ่งมาด้วยความเร็ว 25 น็อต/ช.ม.และผู้ชายตัวสูงอีกคนวิ่งตามด้วยอัตราเร็วพอๆกัน
   “เฮ้ย!!!  หยุด!!!   คุณทั้งคู่นั่นแหละ”เดชเข้าขวาง
   “เธอโดนหมอนี่ไล่ฆ่า    หรือว่าแม่นี่ขโมยกระเป๋าตังค์หะ?   วิ่งอย่างกะทีมชาติ     ปี 1 ใช่ปะ     คณะอะไร”
   “วิศวะครับ/ค่ะ”ทั้ง 2 ตอบแทบพร้อมกัน     เดชยิ้มมๆ
   “ฮึฮึ(หัวเราะแบบหลอนๆ)ปี 1 (พูดเบาๆ)    ทำไมมาป่านนี้(ตะโกนจน 2 คนนั้นสะดุ้ง)   เชิญเลยคร๊าบ   เชิญเลย”แล้วเดชก็พาทั้ง 2 ไปที่สนามหญ้าหลังคณะ