W2773256 หนุ่มเกาหลี สาวเกาเหลา และเรื่องบ๊องๆของเรา **(6)*** []

ความคิดเห็นที่ 1

วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ฉันยังคงนอนพักผ่อนอยู่ที่ห้องเหมือนเดิม ตอนนี้บาดแผลต่างๆตามแขนและขาของฉันก็เริ่มที่จะดีขึ้น นึกแล้วก็อยากจะขอบใจนายไกด์บ๊องที่เมื่อวานอุตส่าห์มาทำแผลให้เป็นอย่างดี นี่ถ้าเขาไม่พยายามที่จะลวมลาม เอ้ยย ไม่ช่ายย ถ้าเขาไม่พยายามที่จะทายาบนแผลที่ขาอ่อนของฉัน ฉันอาจจะนึกขอบคุณและเทิดทูนเขามากกว่านี้ ก็แหม ขาอ่อนของฉันเนี้ย ไม่เค้ยไม่เคยถูกจับต้องโดยชายใดมาก่อนนี่เค๊อะ เดี้ยนสงวนไว้ทำพะโล้ เอ้ย สงวนไว้ให้เทพบุตรในฝันคนเดียวเท่านั้น ชายใดที่พยายามจะมาแตะต้อง ผู้นั้นมันต้องโดน!!

เอ๋ะ ว่าแต่วันนี้ยังไม่เห็นหน้านายไกด์บ๊องเลย หรือว่างอนตุ๊บป๋องไม่ยอมมาหาแล้ว ดูจากนาฬิกา ขณะนี้ก็ปาไปบ่าย 3 โมงแล้วนะเนี้ย ชักหิวขึ้นมาแล้วล่ะ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูนิ นายไกด์บ๊องแน่ๆเลย!!

" อันย้ง !" ใช่เขาจริงๆด้วย แต่แหม ทักเสียงมะนาวไม่มีน้ำเลยน่ะ " Com Out , go walk , do x-ser-sy. "

อะไรน่ะ จะชวนฉันไปเดินออกกำลังกายงั้นเหรอ แหวะ ไม่เอาอะ ยังปวดเมื่อยไม่หายเลย อยากนอนมากกว่า ไม่ไปหรอก ไปคนเดียวเถอะ นายไกด์บ๊องคงเห็นว่าฉันอิดออดไม่ยอมไป อยู่ๆเขาก็ดึงแขนของฉันออกมาจากห้องแล้วลากฉันให้เดินไปกับเขา

" โอ้ยย เจ็บนะเฟ้ย. Stop it!!!!!!! I don't wanna go!!! "

เขาไม่ฟังฉันอีกแล้วล่ะ แหมมม หลังจากทีฉันก่อเรื่องเข้าร้านอาหารนั้นนะ เขาไม่ค่อยจะฟังเวลาฉันทัดทานอะไรเขาเลยนะ สงสัยคงจะเข็ดแล้วมั้ง

เขาทั้งลากทั้งจูงฉันมาเรื่อยๆ จนในที่สุดเราก็มาถึงสวนสาธารณะแห่งนึงซึ่งตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ฉันมองไปรอบๆสวนแห่งนี้ บรรยากาศก็เข้าท่าดีน่ะ มีต้นไม้เต็มไปหมด แผ่กิ่งก้านสาขาอันเขียวชะอุ่มแข่งกันใหญ่เชียว อีกด้านนึงของสวนสาธารณะนี้ก็เป็นลานทรายกว้าง มีเครื่องเล่นสำหรับเด็กตั้งอยู่ ซึ่งขณะนี้ก็เต็มไปด้วยเด็กๆและผู้ปกครอง อืมมมม ว่าไปแล้วตอนนี้อากาศก็กำลังดีเลย แดดเริ่มหุบ เห็นสีเขียวเข้มไปทั่ว มองแล้วสบายตา ลมที่พัดมาจากแม่น้ำก็เย็นสบาย สดชื่นจังเลยย ^_^ อยากให้กรุงเทพมีสวนสาธารณะแบบนี้เยอะๆจัง ขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับธรรมชาติอันแสนบริสุทธิ์ สายตาที่กำลังสดใสสดชื่นของฉันดันเหลือบไปสบเข้ากับนายไกด์บ๊องพอดี เขาทำหน้ากวนประสาทมากเลย หน้าของเขาเหมือนกับจะเย้ยฉันว่า ' ไง เมื่อกี้ไม่อยากออกไม่ใช่เหรอ '

ก็แหมม แบบว่า ... เอ่ออ อึ้งกิมกี่ ('-_- )

นายไกด์บ๊องพาฉันไปนั่งตรงม้านั่งที่อยู่ใต้ต้นไม้ แถมอยู่ติดกับแม่น้ำด้วย โอ้ยยย สบายจังเลยยย เขาพาฉันมานั่งแล้วก็วิ่งไปไหนไม่รู้ สักพักเขาก็กลับมาพร้อมน้ำ 2 แก้วและของทานเล่นซึ่งมองดูเหมือนนนน... หนอน!!!!

" ปอนเดกิ , ฮันกึค snuck"

Snack??!! โห ของทานเล่นเหรอเนี้ย ('-_- ) นายไกด์บ๊องหยิบอีหนอนประหลาดขึ้นมา 2 ตัวใส่ปากเคี้ยวไปมาอย่างเอร็ดอร่อย เขาหันมาบอกฉันว่าไอ้หนอนเนี้ยมันเป็นดักแด้ของหนอนไหม อร่อยมากๆ แหวะ คลื้นไส้สิไม่ว่า ไม่เอาด้วยหรอก ฉันดื่มน้ำอย่างเดียวดีกว่า

" ฮันกัน " เขาชี้ไปที่แม่น้ำที่อยู่ตรงหน้าเรา " numbur wan rivur in ฮันกึค "

อ๋อ แม่น้ำฮันนี่เอง ฉันเคยอ่านในหนังสือเล่มนึง เขาบอกว่าแม่น้ำฮันถือว่าเป็นแม่น้ำสายหลักของประเทศเกาหลีเชียวน่ะ รัฐบาลเกาหลีให้ความสำคัญกับแม่น้ำสายนี้มาก สั่งให้มีการดำเนินการปรับปรุงแม่น้ำสายนี้ให้เป็นแม่น้ำที่สวยงาม ทำให้น้ำในแม่น้ำใสสะอาดขึ้นอีกด้วย ตอนที่ฉันได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว มันช่างเป็นเรื่องที่ตลกเสียจริงๆ ทำความสะอาดแม่น้ำเนี้ยน่ะ จะทำให้มันกลับมาใสสะอาดได้ไงกัน แต่พ่อแม่พี่น้องค่ะ มันเกิดขึ้นจริงแล้วค่ะท่าน ไม่เชื่ออย่าหลบหลู่ สายตาสองคู่ของฉันเป็นพยานได้ว่าแม่น้ำฮันนี้มันดูสะอาดจนอยากลงไปว่ายเอามากๆ ถ้ามีใครถีบฉันตกลงไปรับรองว่าไม่โกธรแน่ๆ แต่ถ้าเป็นเจ้าพระยาอาจจะมีต่อย ที่จริงว่าไปแล้วเจ้าพระยาก็เหมือนกับแม่น้ำฮันที่ถือกันว่าเป็นแม่น้ำสายหลัก สายโลหิตของประเทศ ทุกวันนี้ฉันรู้สึกว่าทุกคนยังให้ความสำคัญกับเจ้าพระยาไม่มากเท่าที่ควร เจ้าพระยาสมควรที่จะได้รับการดูแลเอาใจใส่มากกว่านี้ ฉันก็ไม่ได้หวังว่าจะให้เจ้าพระยากลับมาใสสะอาดเห็นปลาว่ายไปมา เห็นโครงกระดูกจากการลอยอังคารหรอกน่ะ พูดถึงเรื่องนี้แล้วฉันก็อยากจะเป็นผู้ว่ากรุงเทพฯขึ้นมาตะหงิดๆ ถ้าได้เป็นน่ะฉันจะแก้นู้นแก้นี้ ..........................

" I like com here. " เสียงของนายไกด์บ๊องดังขึ้นมาทำลายความฝันการเป็นผู้ว่ากรุงเทพฯของฉัน " Very very good puk. I feer bad ,com here. "

" Feel bad ???? " นายคนนี้เขารู้สึกแย่เป็นด้วยเหรอ เขาว่ากันว่าคนบ้าคนบ๊องจะไม่รับรู้ถึงอารมณ์อื่นๆเลยนินา

" yes , feer bad. I feer bad very many , com here feer good to head."

ฉันหันไปมองหน้านายไกด์บ๊องซึ่งกำลังมองไปข้างหน้าด้วยสายตาอันหม่นหมอง ปากก็เคี้ยวหนอนประหลาดไปมาอย่างครื้นเครง รู้อะไรไหม ฉันได้รับรู้ถึงสิ่งนึงที่ฉันคิดว่าอาจจะมีน้อยคนที่จะรู้เกี่ยวกับสิ่งนี้ในตัวเขา นั้นก็คือ สีหน้ากับสายตาของเขา บางทีมันไม่ค่อยจะคล้องจองกันเท่าไหร่ ฉันสังเกตมาหลายครั้งแล้ว แปลกคนดีแท้

" I sometimes feel bad too, but i didn't go out to the park. I listen to music."

" muu-sik? " เขาหันมายิ้มให้ฉัน แล้วก็ผิวปากเป็นเสียงเพลง ฟังแล้วก็เพราะดี " I like muu-sik too."

" Really , What kind of music do you like ? "

เขาทำหน้าคิดไปคิดมาสักพัก ก่อนจะบอกว่า " sold muu-sik "

ดนตรีบ้าอะไรฟ่ะ ดนตรีขายส่งเหรอ ไม่เคยได้ยินอะ " Sold , you mean sell music ?"

" No no , sold muu-sik. s - o - u - l , sold. "

อ๋ออออออออออออออออออ ดนตรี soul นี่เอง ฉันล่ะกลุ้มใจกับภาษาอังกฤษอีตาคนนี้เจงๆ

" I like soul music too , i like motown , music soul child and many more. What about you ? "

" No no , not that. "

เอ้า อะไรของมันอีกฟ่ะ ก็ไหนบอกว่าชอบดนตรี soul ไง

" I mean........ " เขาทำหน้าคิดสักพัก ก่อนจะเอื้อมมือมาคว้ามือข้างนึงของฉันไป แล้วเขาก็เอามันไปวางตรงหน้าอกของเขา " This sold "

ดนตรีอะไรฟ่ะดังมาจากหน้าอก งง บ้าไปแล้วแน่ๆ นายคนนี้

" Lis-sen "

เขาบอกให้ฉันฟัง เอามือจับนมเขาเนี้ยน่ะ แล้วมันจะได้ยินอาไร้ ก็ไม่เห็นได้ยินอะไรเลย นอกจากหัวใจที่กำลังเต้นของเขา

" I like lis-sen sold muu-sik . muu-sik from my hart shake. I feer good feer bad , my hart shake same i feer. Muu-sik from my hart know very very good me."

โหหหหห พี่ท่านคิดได้ไงเนี้ยยย!!! ดนตรีที่เกิดจากการเต้นของหัวใจของเรา ทุกอารมณ์ ทุกความรู้สึกที่เรากำลังได้รับ หัวใจของเรามันก็จะเต้นตามความรู้สึกและอารมณ์นั้น โอ้ สุดยอดส์

เขาหันมาหาฉันและบอกให้ฉันหลับตา มันจะทำให้ฉันสามารถได้ยินเสียงได้ชัดขึ้น ฉันทำตามเขา สิ่งเดียวที่ฉันรับรู้นั้นก็คือเสียงหัวใจของเขาที่ดังตึ๊กตั๊กๆ ไม่เห็นมันจะเพราะตรงไหนเลย เอ...หรือว่าฉันอาจจะอารมณ์สุนทรีย์ไม่พอ หรือ ยังบ๊องไม่พอก็ได้

ฉันลืมตาขึ้นแล้วหันไปมองนายไกด์บ๊อง เขายังคงหลับตาพริ้มอยู่ มือของเขาก็ยังคงวางทาบทับมือของฉันที่วางอยู่เหนืออกของเขา ตอนนี้ฉันรู้สึกกระดากๆไงไม่รู้ รู้สึกว่า สองวันนี่ ฉันอยู่ใกล้เขาบ่อยจัง เขาบอกว่าอยู่ใกล้ชายหนุ่มมากๆจะไม่ดี เดี๋ยวหัวใจมันจะอ่อนไหวได้ง่าย เป็นไปไม่ได้ ไม่จริง ไม่จริง ฉันมันสาวใจน้ำแข็ง ฮ่าฮ่าฮ่า เฮ้อออออออ หัวเราะไม่เต็มปาก ยังไงก็ตาม เราจะต้องไม่อ่อนไหวง่าย เช๊อะ นายจำไว้น่ะ ไม่มีวันเสียหรอก อีตาบ้า อีตาบ๊อง อีตาตี่ อีตางก อี........

จ๊อกกกกก จ๊อกกกกก จ๊อกกกกก

อยู่ๆท้องของฉันก็ร้องดังลั่นขึ้นมาเชียว ดังจนทำให้เขาลืมตามองฉันอย่างตกใจ อุ้ยย ตายแล้ว ฮุฮุฮุ

" What's that ?!?! "

หนอย เสียงท้องร้องดังจ๊อก ยังจะถามอีกว่าเสียงไร

" เอ่ออออ...... my soul music , it sing i'm hungry i'm hungry . " (-- --')

ไม่รู้ว่าฉันได้พูดอะไรผิดสำแดงไปหรือเปล่า อยู่ๆเขาก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างหนักจนน้ำหูน้ำตาไหลพราก

อะน่ะ ตลกมากเหรอ soul music ไง ชอบไม่ใช่เหรอ ดังจ๊อกๆเลย ฟังรู้เรื่องกว่าอีก ชิ! (><)

------------------------------------------------------------

จากคุณ : uluvme - [ 20 เม.ย. 47 17:14:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2

นายไกด์บ๊องพาฉันมาที่ท่าเรือ ยันฮวา ซึ่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากสวนสาธารณะ ที่นี้มีรถเข็นขายอาหารจอดเรียงรายกันเต็มไปหมด ฉันมองออกไปที่ท่าเรือ เห็นผู้คนมากมายเตรียมที่จะลงเรือกัน ตอนนี้ก็ชักมืดแล้ว แสงไฟที่สอดส่องออกมาจากตึกรามบ้านช่อง มองจากท่าเรือดูแล้วสวยจังเลย นี่ถ้าได้ล่องเรือชมแสงสีตามสองฝั่งแม่น้ำ คงจะยอดน่าดูเลย และดูเหมือนนายไกด์บ๊องจะรู้ใจฉัน เขาบอกว่ามีเรือพาล่องแม่น้ำด้วย ซื้ออาหารแล้วไปกินบนเรือก็ได้ ใช้เวลาไม่นานแค่ 1 ชั่วโมงครึ่งเอง อยู่แล้วล่ะ ฉันไม่ปฏิเสธแน่นอน

เรือออกจากท่าณ.เวลา 18:00 ผู้โดยสารที่ลงเรือเที่ยวนี้มีค่อนข้างมาก แต่ก็ไม่มากจนอึดอัด ที่นี้เขาจะจำหน่ายตั๋วตามที่นั่งบนเรือเท่านั้น ถ้าที่นั่งเต็ม ก็จำเป็นจะต้องรอลำต่อไป นายไกด์บ๊องพาฉันขึ้นมาบนดาดฟ้าของเรือ ซึ่งมีม้านั่งหลายตัววางเรียงรายเต็มไปหมด เขาบอกฉันว่าขึ้นมาทานอาหารบนนี้ ทำให้รับรู้ถึงรสชาดและบรรยากาศมากขึ้น ถูกใจอีกแล้ว ^_^

หลังจากเดินจนรอบดาดฟ้า ในที่สุดเราก็หาที่นั่งได้ ฉันจัดแจงเอาอาหารออกมาจากถุง เตรียมพร้อมที่จะดื่มด่ำกับรสชาดและบรรยากาศอย่างเต็มที่ แต่กลับผิดคาด บนดาดฟ้านั้นมีลมแรงมากๆเลย ฉันก็ดันเสร่อซื้อรามมยอนมาอีก ลมอันแสนโหดร้ายมันพัดพาเอาผมของฉันตกลงไปในถ้วยซุปจนเปือกชุ่มไปหมด แถมเวลาที่สูดเส้นรามมยอนเข้าปากที ลมมันก็ดันตีเส้นเข้าหน้าฉันอยู่เรื่อยเลย ซวยจริงๆ ไหงเป็นอย่างนี้ไปได้ นายไกด์บ๊องหันมายิ้มแฮะๆ แล้วทำหน้าเจี๋ยมเจี๊ยมใส่ฉัน ฉันเดาได้เลยว่าเขาคงจะรู้ว่าบนดาดฟ้ามันเป็นยังไง แต่คงลืมบอกฉันแน่ๆ แล้วดูเขาสิ ซื้อแฮมเบอร์เกอร์มา ซื้อแต่ของแห้งๆมา กินสบายเลยน่ะ หนอยยยย ' @#*)%#@% ' แต่ด้วยความมุมานะหรือความตะกละก็ไม่ทราบ ฉันก็จัดการกับเจ้ารามมยอนเสียอย่างราบคราบจนได้ นายไกด์บ๊องหันมามองฉันด้วยสายตาอันยกย่อง ให้มันรู้ซ่ะบ้างว่าใครเป็นใคร อะไรที่เกี่ยวกับอาหาร ความพยายามของฉันเกินร้อยอยู่เสมอ ว่าแต่ตอนนี้เหม็นขี้หน้าตัวเองจริงๆ กลิ่นน้ำซุปปลาคลุ้งไปหมด ภาวนาขออย่าให้มีแมวอยู่แถวนี้เลย กลัวว่ามันจะแยกไม่ออกว่าฉันเป็นคนไม่ใช่ปลา

" โยอิโด " นายไกด์บ๊องชี้ไปที่เกาะๆหนึ่งที่ตั้งอยู่กลางแม่น้ำฮัน

ภาพที่ปรากฏบนสายตาฉันนั้นมันช่างสวยเหลือเกิน ตึกรามอาคารที่สูงเสียดฟ้าเรียงกันเป็นแถว แสงไฟที่ส่งออกมาจากแต่ละตึกดูแล้วแถบอยากกลั้นหายใจ มองแล้วเหมือนกับแมนฮัตตันในนิวยอร์คเลย

" โยอิโด is-su-lund , center of politic and na-ton-nel asemby bin-ding stay here. Also fi-nun-ci-al center here, ฮันกึค stuck x-chan-gu and very many company here. It same to Munhatton in New York . "

อ้อ ที่นี้นี่เองที่เป็นศูนย์กลางธุรกิจและการเมืองของเกาหลี ถ้าเป็นเมืองไทยน่าจะเป็นแถวๆสีลม ถนนวิทยุ หรือว่าสาธร มั้ง

" Wan day i go work in wan bin-ding very sure. "

นายไกด์บ๊องมองไปที่ตึกระฟ้านั้นอย่างมุ่งมั่น หน้าตาของเขาตอนนี้ดูเฮี้ยมเกรียมมากๆ

" One day when i get a job , i want to be in a very nice firm too. "

พอได้ยินว่าฉันไม่มีงานทำ เขาถึงกับหันมามองฉันอย่างสมเพชเชียว ถามหน่อยเถอะ ตกงานมันผิดตรงไหนละเพ่ เดี๋ยวสวยๆ

" You do what in home?!? "

ฉันพยายามทบทวนสิ่งที่ทำในแต่ละวันออกมาให้หมด " I sit , sleep , eat , sleep , sit ....... "

เอ๊ะ ทำไมมันย้อนไปย้อนมาฟ่ะ วันๆเราทำแค่นี้เองหรือนี่ ถึงว่าสิพ่อกับแม่ถึงด่าเช้าด่าเย็น

" Onli dat?!?! In home ,I do stady book-ses , clean my wear cloth-ses , clean my home , give water to tree-ses , ............... "

โห ทำเยอะจริงๆ ฉันนั่งฟังเขาร่ายกิจกรรมประจำวันของเขา ฟังแล้วอึ้งค่ะ ละอายใจจริงๆ

ฉันพยายามเปลี่ยนเรื่อง เพราะถ้าไม่เปลี่ยนเรื่อง ท่านคงยังไม่หยุดสาธยายสรรพคุณเป็นแน่แท้ " So how long have you work as a guide ?"

" gai-du ? Oh.... no no no , i not work gai-du. "

" You are not a guide?? Then what are you! " อ้าว เขาไม่ได้ทำงานเป็นไกด์หรอกหรือ แล้วที่ทำอยู่ทุกวันนี้ พาฉันไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี้เขาคิดว่าเขากำลังทำอาชืพอะไรอยู่ล่ะ สจ๊วด หรือว่าคนขับรถไฟ

" I no gai-du, my bo-t . . . " (' X ')

อุ้ย เกือบพลั้งปากไปแล้วไหมล่ะ ฮุน วุ๊คกำลังเหงื่อตก เขาเกือบจะบอกหล่อนไปแล้วว่าที่จริงเจ้าน้องชายตัวแสบของเขาตังหากที่เป็นไกด์ของหล่อนไม่ใช่เขา นี่ถ้าเขาเผลอพูดไป หล่อนอาจจะโกธรก็ได้ แถมอาจจะพลอยทำให้เจ้าน้องชายของเขาซวยไปด้วยแน่ๆ

"Ohhhh....I gai-du , yes i gai-du...ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า "

หล่อนคงคิดว่าเขาจะต้องบ้าแน่ๆเลย ดูสิมีการกระเถิบหนีด้วย (v v) ไม่เอาแล้ว ไม่พูดมากแล้ว

เขาหันกลับไปมองดูวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืนต่อ เฮ้อออ สวยจริงๆ นี่ถ้าได้มาออกเดทกับสาวอันเป็นที่รักคงจะมีความสุขแน่แท้ พูดแล้วก็เศร้าใจ ตั้งแต่โตมาจนอะไรๆที่มันเคยสั้นเท่าหมา ตอนนี้มันยาวกว่าหมา เขาก็ไม่เค้ยไม่เคยมีหญิงคนไหนมารักเขาแบบหัวปักหัวปรำเลย มีแต่เขาที่ไปหัวปักหัวปรำทิ่มหล่อน ที่จริงใครๆก็ทักว่าเขาหน้าตาหล่อเหลาประมาณพระเอกหนังเชียวนา แต่ไหงมันยังโสดอยู่ละเนี้ย โอ....นึกแล้วหดหู่จริงๆ วันนี้เป็นวันศุกร์เสียด้วย เพื่อนๆของเขาคงกำลังนั่งจู๋จี๋ๆกับแฟนอยู่แน่ๆ แล้วดูเขาสิ ต้องมานั่งเดียวดายอยู่ข้างๆยัยลูกทัวร์สาวสติแตก แถมผมของหล่อนมีกลิ่นซุปปลาแห้งด้วย ลมพัดมาที ผมเหม็นตุของหล่อนก็ตีใส่หน้าเขาที แหวะ อนาถใจตัวเอง

แล้วดูหล่อนสิ คงกำลังซาบซึ้งกับบรรยากาศจัด นั่งหลับตาเคลิ้มเชียว ว่าแต่ว่า พอหล่อนหลับตาลงแบบนี้แล้ว ดูแล้วไม่เป็นพิษเป็นภัยเหมือนตอนลืมตาเลย แถมยังดูเด็กลงด้วย เอ..หล่อนอายุเท่าไหร่นา ไม่น่าจะเกิน 25 อาจจะเป็นรุ่นน้องของเขาก็ได้ แล้วหล่อนมีแฟนหรือยังน่ะ แต่ทั้งดุทั้งบ้าอย่างนี้ คงไม่มีใครเอาหรอก แต่ว่าไปแล้วหน้าตาของหล่อนออกใช้ได้อยู่เหมือนกันน่ะ อืมมม ..........

" What are you looking at ?!?!?!?!! "

อุ้ย เอาเข้าแล้วไหมเรา ดันไปนั่งจ้องยัยบ๊องเข้า หล่อนเลยรู้เลย

" I look you ?!?!? No no no !! ."

หล่อนมองเขาด้วยหางตา ท่าทางเหมือนกำลังหยั่งเชิงเขาอยู่ แค่จ้องแค่นี้ต้องทำเป็นมองด้วย เมื่อวานเขาจำได้น่ะว่าหล่อนแอบมองเขาอยู่เหมือนกันนินา

" I know , you look me last time too! arhh arhhh "

หล่อนหันมามองเขาอย่างแปลกใจ

" You know ? Yes , i look at you. I just think that you look good ,but just that's all , nothing deeper!!! "

จริงสิ!!! นี่หล่อนก็เห็นว่าเขาหล่อเหมือนกันหรือนี่ เย้ ภูมิใจจริงๆ ฮุฮุฮุ @^_^@ แบบนี้ต้องชมกลับ มิตรใดที่มีน้ำใจชมมา เราก็สมควรที่จะชมกลับ มิตรนั้นจะได้ชมกลับมาอีกเยอะๆ

" You look good too! You hav many man sure.You hav luvur now ? "

" I'm a hopeless pathetic looser , you know. I don't have a boyfriend or even a lover. "

หล่อนตอบเขาด้วยใบหน้ากวนประสาทเอามากๆ เขาก็แค่ถามว่าหล่อนมีแฟนหรือยัง เห็นว่าหน้าตาดี ทำไมต้องตอบกลับกวนด้วยล่ะ ปากแบบนี้ไงถึงไม่มีแฟน

" Why no luvur ? You not like luv ? "

ขอแหยมอีกครั้งเถอะ แบบว่าอยากกวนประสาทคนกลับเหมือนกัน

" I don't have a lover because i'm just afraid that my life will end up with a geek like you. Why you keep asking me ?Wanna be my lover ?!? "

เอาเข้าแล้วไหมเรา ไม่น่าแหยมเลย ว่าแต่ geek ที่หล่อนพูดถึงเมื่อกี้ มันคืออะไร แถมบอกว่า geek เหมือนกับเขาด้วย แต่ถ้าให้เดา คิดว่ามันจะต้องเป็นคำด่าแน่ๆเลย เพราะรู้สึกคันๆไงไม่รู้ เอ้า!! ไหนๆก็แหยมมาแล้ว ลุยต่อเลยแล้วกัน

" I say yes , you be my ?? "

ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไงล่ะ หล่อนชะงักไปเลย ถ้าเขายอมรับหล่อนเป็นแฟน แล้วหล่อนจะว่าไงล่ะ คิดไม่ถึงละสิว่าเขาจะเล่นงานกลับ คงหน้าแดง ก้นแดงไปเลยสิ

หล่อนหันกลับมามองเขาเหมือนเดิม แต่คราวนี้นัยตาของหล่อนมันดูเหมือนจะอยากลองดี

" Well , perhap i might say yes too. "

ชะอู้ยยย ยัยคนนี้กัดไม่ปล่อยอีกแน่ะ แล้วดูหน้าหล่อนตอนนี้สิ ทำหน้าทำตาท้าทาย อยากจับเขกกระโหลกให้เข็ดเลย แล้วดูหล่อนสิ สงสัยคงจะมีความสุขมาก นั่งผิวปากใหญ่ ฮึ่ยยยยย!!!!

งั้นก็ได้ๆ ในเมื่อหล่อนบอกว่าอาจจะยอมรับถ้าเขาอยากจะเป็นแฟนหล่อน ถ้างั้นเราจะได้เห็นดีกัน ฮ่าฮ่าาฮ่าฮ่าฮ่า (A_A)

------------------------------------------------------------

จากคุณ : uluvme - [ 20 เม.ย. 47 17:15:30 ]