ตอนที่ผ่านมา
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2768587/W2768587.html#16
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
-= 5 =-
ฉันมาถึงโรงเรียน
ขัดใจนัก ชุ่งวอนไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่าฉันทำผมใหม่
"เทพบุตรเบอร์สามโรงเรียนมัธยมซางพูดกับแกงั้นเหรอ!?
"นายเบื้อกหัวกระเซิงนั่นน่ะ ถ้าเจออีกทีล่ะก็ . . .
"แกจะทำไรเขา?"
"ฆ่าให้ตาย . . .-_-
"ยัยงั่งเอ้ย ฉันละไม่เชื่อเลยว่าแกน่ะไม่รู้จักจีอุนซุง"
"เงียบเลย! อย่ามาเรียกชื่อนายนั่นให้ฉันได้ยินอีกเชียว!!"
"คิ คิ คิ! ^0^
เปิดเรียนวันแรก เราถูกสั่งให้ไปนั่งท้ายห้อง เราเลยแอบคุยกันอย่างระมัดระวัง
และเราก็ตัดสนใจกันว่า . . .
"เอ้ย ถูกทำโทษให้อยู่หลังเลิกเรียนมันไม่เกินไปเหรอ?"
"จะหนีเหรอ?" ฉันถาม
"หนีถูกทำโทษเหรอ? เราก็ยิ่งลำบากเข้าไปอีกอะสิ ฮิฮิ . . . ตกลง ^_^
"เฮ้ย อย่ามาหลอกกันเลยฉันรู้ทันหรอกว่าแกกลัวจีอุนซุงมาตามล้างแค้นน่ะสิ"
" . . . หุบปากเลย . . . " ฉันกระซิบ
"ฮ่า ฮ่า ! ตกลง มาโดดกันเถอะ"
"โอเค! โอเค! ! "
ดังนั้น . . . เมื่อถึงสี่โมงเย็นเวลาโรงเรียนเลิก และตอนนี้เราควรจะอยู่ในห้องทำโทษ เรากลับ
ค่อย ๆ คืบคลานผ่านหน้าห้องพักอาจารย์ไปยังห้องเรียนห้องหนึ่ง
"ตรงนี้คงไม่มีใครจับเราได้นะ ^0^
เรากระซิบกระซาบกันหลังห้องเรียน เราคุยกันเรื่องที่ทำกันหลังจากถึงบ้านและตอนวันหยุดสุด
สัปดาห์"
"แล้วเราจะ - ลึชุ่งวอน. . . หันมานี่"
"หื? ทำไม?"
"หันมานี่ เราจะวิ่งแข่งกันหลังนับถึงสาม . . . "
"แกพูดอะไรของแกวะยัยบ๊อง?!
ฉันไม่ใส่ใจรีบวิ่งหนีให้เร็วเท่าที่จะทำได้
ฉันรู้สึกผิดเล็กน้อย จึงหันกลับไปตะโกนบอกว่า
"พวกมันอยู่ในกลุ่มของจีอุนซุง! หนีเร็ว! "
"นัง 11รด ทำไมไม่รีบบอกว้า!!
ชุ่งวอนทุลักทุเลกว่าจะไล่มาทันฉัน
และฉัน . . . ฉันก็วิ่งหนีสุดชีวิต
แม้ว่าจะไม่รู้แน่ว่าใช่เขาหรือไม่
ฉันแน่ใจว่าต้องใช้เพื่อนอีกคนหนึ่งของเขาที่ร้าน(ไม่ใช่นายหัวกะเซิง)
โอ้ย ไม่นะ ประตูหลังลงกลอน
ในกรณีนี้ ฉันควรไปด้านใต้ออกทางประตู ปีนข้ามรั้วลงถนนไป
ชุ่งวอนตามมาทันจนได้ . . . หอบ แฮก ๆ
"นัง11รดแกทิ้งเพื่อนเอาตัวรอดนะแก!?
"ขอโทษ . . . T_T . . . ฉันจะชดใช้ทีหลัง แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกัน เพื่อนของจีอุนซุงเห็นฉันแล้ว"
"แล้วเราจะทำไงดี"
""ปีนข้ามรั้วกันเถอะ"
"นัง11รด . . . "
"งั้นแกมีไอเดียอะไรดี ๆ บ้างล่ะ"
"แต่มันอันตรายนะ"
"มันก็ไม่ได้น่ากลัวไปกว่าถุกซ้อมจนตายล่ะ!"
"มีนักเรียนทั้งโรงเรียนแต่ฉันดันมาเป็นเพื่อนกับแก"
^_^
นักกรีฑาอย่างชุ่งวอนปีนป่ายรั้วกำแพงโรงเรียนก่อน
"จับมือฉันไว้ โอเคนะ?"
"เงียบเถอะ . . . "
ชุ่งวอนยิ้มแล้วกระโดดข้ามไป
"น. ก. ค. ว.(นักกรีฑาชุ่งวอน)"
"อะไรอีก?"
ไม่มีเสียงตอบ . . .
"ลีชุ่งวอนเกิดอะไรขึ้น!!?
"ไม่ ไม่มีอะไรเยวอน . . ."
"หา??? อะไร??"
ไม่มีคำตอบ
"ทำไม่พูด? แกเจ็บหรือเปล่า?"
"ไม่"
"โอเค ฉันไปล่ะนะ"
หากว่าฉันจะเคยทำอะไรผิดพลาด ก็เป็นวันนั้นละวันที่ 23 สิงหาคม 2001
ฉันกระโดดลงไปโดยไม่ดูตาม้าตาเรือว่ามีใครอยู่ตรงนั้นหรือไม่ ฉันโดดลงไปหลับตาปี๋เพราะปอดแหก
"ว้ายยยยยยยย!!
ตุ๊บ
ตั๊บ?????
คุณพระ!!
เมื่อลืมตาขึ้น ฉันพบว่าอยู่ในวงแขนของจีอุนซุง ริมฝีปากของเราประกบกัน
ฉันเห็นอีกสามคน รวมนายหัวกระเซิง จากโรงเรียนซาง ใบหน้าตกตะลึงของ ชุ่งวอนอยู่ถัดจาก
ฉันไป
เธอจ้องราวกับฉันเสียแขนไป
อ . . .อะ. . . อะไรกันนี่??
จีอุนซุงยิ่งตกตะลึงกว่า ตาเขาโตเกือบเท่าไข่ห่าน
โอ้ยยยย!! ฉันตายแน่ . . .
"ขอโทษ!! ฉันไม่ตั้งใจ!!"
O_O
"ขอโทษ!!"
ฉันพูดถ่วงเวลา เตรียมตัวที่จะวิ่งหนี
นายนั่นได้สติในที่สุด
"เธอกำลังจะไปไหน?" เขาถาม คว้าแขนฉันจับไว้แน่น
"ขอโทษ! ฉันไม่ตั้งใจ!!"
" เธอต้องรับผิดชอบ"
"หา??"
"เธอเป็นคนแรกที่ฉันจูบ เธอต้องรับผิดชอบ"
"คิดว่าฉันเชื่องั้นสิ ?! เหอ ๆ ๆ!!
มีหรือผู้ชายน้ำหน้าอย่างนั้นจะไม่เคยจูบใคร ??
พูดไป ก็เหมือนสั่งแม่ฉันให้ไปล้างจาน(ท่านต่างหากที่สั่งฉันทำ)
"อุนซุงจะไม่จับไม้จับมือผู้หญิงที่ไหนเว้นแต่คนที่เขาจะแต่งงานด้วย" ใครคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
"เธอต้องรับผิดชอบ . . . "
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ต่อวันเสาร์นะครับ
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 47 21:56:02
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 47 21:21:22
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 47 20:54:05
แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 47 20:52:28
The gorgeous guy # 2
เผอิญไปเจออ่านดูสนุกก็เลยแปลชอบไหมเรื่องนี้ ไม่รู้แปลไหวเปล่า เรื่องยาวมาก แล้วหนังเขาจะเข้าที่เกาหลีในอีกเดือนสองเดือนนี้แล้ว ไม่รู้นนทนันท์เขาจะเอาเข้ามาหรือเปล่า
