ความคิดเห็นที่ 1 เกดกับตาลนั่งดูการซ้อมจนกระทั่งถึงตอนเย็น  กฤษณ์ออกมากระซิบกระซาบให้ทั้งสองเดินล่วงหน้าออกไปก่อน แล้วเขาจะเดินตามไปทีหลัง  ทั้งสองรับคำ เข้าใจดีว่ากฤษณ์คงไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาของคนในชมรม  เธอทั้งสองก็เช่นกัน  ไม่มีใครอยากเป็นขี้ปากของคนอื่นโดยไม่จำเป็น “พี่พัฒน์คะ สวัสดีค่ะ  เกดกับตาลไปก่อนนะพี่” เกดลุกขึ้นไหว้ลาพัฒน์เป็นคนแรก “อ้าว ทำไมรีบกลับล่ะ?” พัฒน์ถามสองสาว “เกดจะไปซื้อของน่ะค่ะ  เลยชวนตาลไปเป็นเพื่อน” เกดหันไปหลิ่วตากับตาล   เธอพยักหน้าอือออไปด้วย  พัฒน์ไม่มีทีท่าว่าสงสัยหรือติดใจอะไร “เออ ๆ งั้นก็โชคดีนะ  แล้วพรุ่งนี้เจอกัน” “ค่ะ” แล้วทั้งเกดและตาลก็เดินเวียนไหว้รุ่นพี่คนนั้นทีคนนี้  ร่ำลาเพื่อนสมาชิกคนอื่น ๆ อีกจนครบทั้งชมรมแล้วจึงปลีกตัวออกมา  ทั้งสองเดินไปจวนจะถึงทางออกประตูที่สามด้านที่ติดกับถนนใหญ่ เพียงครู่เดียวกฤษณ์ก็เดินมาสมทบ  แล้วทั้งสามก็เดินมุ่งหน้าไปยังร้านพิซซ่าที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก ไม่นานนักทั้งสามก็มาถึงหน้าร้านอาหารแห่งนั้น  เมื่อเลือกที่นั่งเรียบร้อยแล้ว  พนักงานบริการก็นำเมนูมาให้ทั้งสาม “เลือกสิ ว่าจะสั่งหน้าอะไรดี” กฤษณ์บอกสองสาว  เกดพลิกเมนูไปมาแล้วส่ายหน้า “ให้พี่กฤษณ์สั่งให้ดีกว่าค่ะ  เกดไม่เคยมากินในร้านแบบนี้เลย  สั่งไม่ถูก” กฤษณ์หันไปมองทางตาลเป็นเชิงถามความเห็น “ซีฟู๊ดดีมั้ย?” ตาลเสนอ “อืม ดีเหมือนกัน  เกดไม่กินเนื้อใช่มั้ย  งั้นเอาอันนี้แล้วกันนะ  ซีฟู๊ดถาดกลางครับ  แล้วก็เฟร้นท์ฟรายด์ใหญ่ที่นึงครับ” ชายหนุ่มหันไปสั่งอาหารกับพนักงานบริการหญิงที่รอรับออเดอร์อยู่  สักครู่ พนักงานหญิงคนเดิมก็นำถ้วยสลัดมาให้ทั้งสาม  ตาลจึงชวนเกดออกไปตักอาหารที่สลัดบาร์  ทั้งสองต่างก็ตักผักและผลไม้ใส่ในชามของตัวเอง  เมื่อกลับมาที่โต๊ะ เกดจึงถือวิสาสะหยิบถ้วยสลัดของกฤษณ์และอาสาจัดการให้ชายหนุ่ม  ด้วยความหิวทำให้เกดและตาลลงมือจัดการกับสลัดอย่างเอร็ดอร่อย  ไม่นานนักพิซซ่าซีฟู๊ดร้อน ๆ ก็ถูกยกมาเสิร์ฟตรงหน้า “จัดการเลย  ไม่ต้องเกรงใจ” กฤษณ์ยิ้มพร้อมกับทำไม้ทำมือเชิญชวนให้ทั้งสองลงมือตักพิซซ่าใส่จานตัวเอง บทสนทนาดำเนินไปด้วยความสนุกสนาน  เกดสังเกตอาการของเพื่อนสาวและชายหนุ่มตรงหน้า  เธอพยายามค้นหาความรู้สึกที่แท้จริงที่ซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าอันเคร่งขรึมนั้น   จากคุณ : อัญชา - [ 24 เม.ย. 47 10:09:06 A:202.133.170.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 ด้วยความอิ่มจากสลัดที่ทานไปก่อนหน้านี้ ทำให้ตาลกับเกดรู้สึกอิ่มในเวลาไม่นานนัก  บทสนทนายังคงดำเนินต่อไป  และตาลก็เริ่มจะหาอะไรเล่นบนโต๊ะอาหาร  ขณะที่กฤษณ์กำลังจะหยิบมันฝรั่งทอดสาวเจ้าก็คว้ามันฝรั่งจากมือของชายหนุ่ม   ตาลนึกสนุกขึ้นมา  เธอจัดการนำมันฝรั่งทอดเหล่านั้นมาวางเป็นรูปสี่เหลี่ยมแล้วก็วางซ้อนกันอีกหลายชั้น   เกดช่วยหยิบมันฝรั่งส่วนที่เหลือไปวางซ้อนอีก   ขณะที่ตาลกำลังหัวเราะชอบใจ  เกดสังเกตเห็นใบหน้าของชายหนุ่มเคร่งขรึม  เขาไม่ปริปากพูดอะไรแม้แต่คำเดียว  นอกจากนั่งเอามือกอดอกมองดูสถาปัตยกรรมมันฝรั่งที่เกิดขึ้นบนโต๊ะอาหารตรงหน้า “เสร็จรึยัง?” กฤษณ์ถามขึ้นเมื่อเห็นทีท่าว่าการเล่นสนุกบนโต๊ะอาหารจะยังไม่จบลงง่าย ๆ “เสร็จแล้ว ๆ” ตาลตอบแบบไม่สนใจน้ำเสียงของคนถามมากนัก “อืม  งั้นไปกันได้แล้วใช่มั้ย?” เกดและตาลพยักหน้าพร้อมกัน  กฤษณ์ลุกขึ้นเดินนำหน้าทั้งสองไปที่เคาท์เตอร์ชำระเงิน  เกดหยิบเงินจากกระเป๋าเตรียมยื่นให้กฤษณ์  แต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจ เขายื่นธนบัตรใบละห้าร้อยบาทในมือให้กับพนักงานเก็บเงิน  หลังจากนั้น กฤษณ์  ตาล และเกด ก็พากันเดินสำรวจร้านค้าต่าง ๆ ในห้างอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงหาที่นั่งคุยกันก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน “นั่นสมุดอะไรน่ะพี่กฤษณ์  เห็นถืออยู่ตลอดเลย  ขอดูหน่อยสิ” ตาลพูดถึงสมุดบันทึกปกดำที่กฤษณ์ถือติดตัวไว้ตลอดเวลา “สมุดจดงานน่ะ” ชายหนุ่มตอบ “เถอะน่า  เอามาดูหน่อย  แป๊บเดียวเอง” ตาลพยายามตื้อ  กฤษณ์ส่ายหน้าและยังยืนยันคำเดิม  ในที่สุดตาลก็ยื้อแย่งสมุดในมือของชายหนุ่มมาได้   ตาลพลิกดูหน้านั้นหน้านี้ด้วยความสนใจใคร่รู้ “อ้อ  บันทึกงานวันนี้...แล้วมีอะไรอีกเนี่ย” ตาลยังคงถือวิสาสะอ่านสมุดจดงานของกฤษณ์โดยไม่สนใจใยดีว่าเจ้าของจะยินยอมหรือไม่  เกดสังเกตอาการไม่พอใจบนสีหน้าของชายหนุ่มอยู่เงียบ ๆ  เธอรู้สึกว่ากฤษณ์ค่อนข้างไม่พอใจตาลอยู่ไม่น้อย  แต่หญิงสาวก็ไม่รู้ว่าควรจะแก้ไขสถานการณ์อย่างไร  ได้แต่ภาวนาให้ตาลคืนสมุดให้กับกฤษณ์ไปโดยเร็ว “เอ้า  ดูเสร็จละ  คืนให้แล้วนะ” ตาลยังไม่รู้สึกตัวว่าเจ้าของสมุดเริ่มโกรธเธอแล้ว  กฤษณ์รับสมุดคืนแต่โดยดีและไม่ได้ต่อว่าอะไร  เกดเสทำเป็นหันไปมองทางอื่นแล้วลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก ............... จากคุณ : อัญชา - [ 24 เม.ย. 47 10:09:30 A:202.133.170.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 11. และแล้ววันประกาศผลผู้ผ่านเข้ารอบการประกวดดีเจสมัครเล่นรอบที่สองก็มาถึง  เกดโทร.ไปตรวจสอบกับบริษัทแห่งนั้นอีกครั้ง  ผลปรากฏว่า ทั้งสองไม่ผ่านเข้ารอบสองตามความคาดหมาย “เฮ้อ ตกรอบจริง ๆ ด้วยแฮะ” เกดพูดหลังจากวางสาย “ไม่แปลกใจเท่าไหร่หรอก  เรากะอยู่แล้วว่าคงจะไม่ผ่านรอบสองแหง๋ ๆ” ตาลพูดขึ้นบ้าง “อืม เราเองก็ไม่แปลกใจหรอก  จัดรายการแย่ซะขนาดนั้น  แถมยังด่าผู้บริหารเค้าอีกตะหาก” เกดเสริมขึ้น  ตาลอมยิ้ม “แต่ยังไงเราก็ได้ประสบการณ์แหละเน๊อะ  มีอีกตั้งหลายคนที่ไม่ผ่านรอบแรก  เราสองคนโชคดีออกที่ได้ผ่านรอบแรกเข้ามา   คิดดูสิ  ถ้าไม่ผ่านรอบแรกเข้ามา  เราจะมีโอกาสได้มาจัดรายการแบบนี้รึเปล่า?” เกดมีสีหน้ายิ้มแย้มขึ้น “นั่นสินะ  แต่ยังไงเราก็เสียดายน่ะ  อยากรู้ว่ารอบสองต้องทำอะไรบ้าง  ต้องเขี้ยวยิ่งกว่าเดิมแน่เลย” เกดเปรยถึงการแข่งขันรอบสองด้วยความเสียดาย “เอาน่า  อย่าคิดมากเลย  ยังไงเราก็ได้ทำอะไรที่หลายคนเค้าไม่มีโอกาสได้ทำแหละน่า” ตาลเอามือตบไหล่เพื่อนเบา ๆ “ทีนี้เราก็เหลือแต่เรื่องงานชมรมแล้วสินะ” “ใช่  เป็นหน้าที่ที่ต้องทำให้เต็มที่เหมือนกันนะ” “อืม  งั้นเราก็ไปกันเถอะ” ว่าแล้วทั้งคู่ก็เดินมุ่งหน้าไปยังห้องกิจกรรมของชมรม  เมื่อไปถึงก็พบว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว  พัฒน์บอกว่าเย็นนี้จะมีประชุมโครงงานของชมรมให้ทั้งสองเข้าร่วมการประชุมด้วย “เรื่องที่ไปประกวดมาเป็นไงบ้าง  ประกาศผลรึยังล่ะ?” พัฒน์เอ่ยถามความเป็นไปของน้อง ๆ ทั้งสอง “ตกรอบค่ะพี่” เกดตอบพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า   กฤษณ์หันมามองด้วยความสนใจ “อ้าว ตกรอบแล้วทำไมดีใจ” พัฒน์ถามเพื่อหยั่งอารมณ์คนพูด “ก็  มันไม่น่าจะผ่านได้นี่คะ  ตอนจัดรายการก็ทำได้ไม่ดีเท่าไหร่  แถมยังไปเขียนด่าผู้บริหารเค้าอีก” เกดสาธยาย “อ้อ ไอ้ที่จัดเพลงร็อคแล้วไปเจอเพลงป๊อปอะไรนั่นน่ะเหรอ?” พัฒน์ถามพร้อมด้วยรอยยิ้มมีเลศนัย  เกดงงเล็กน้อย  แต่เมื่อมองไปทางกฤษณ์ เธอก็เข้าใจในทันทีว่า  ชายหนุ่มคงจะไปเล่าให้พัฒน์ฟังอีกที จากคุณ : อัญชา - [ 24 เม.ย. 47 10:10:02 A:202.133.170.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อถึงเวลาประชุม  ทุกคนมานั่งที่โต๊ะกันอย่างพร้อมเพรียง  เป๊กเดินตามเข้ามาทีหลัง  ชายหนุ่มไม่มีที่นั่ง  เขาจึงเลือกที่จะไปยืนพิงตรงแลคสีดำตัวใหญ่แทน  เมื่อสมาชิกทุกคนมากันพร้อมหน้าแล้ว เจตน์จึงปิดประตูห้องชมรมเพื่อกันไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกไปภายนอก “วาระแรก  เรามาคุยเรื่องสคริปต์กันก่อน” พัฒน์เอ่ยนำเข้าการประชุมเพื่อไม่ให้เสียเวลา “แนนทำสคริปต์เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็เดินแจกสคริปต์ให้กับทุกคนที่เกี่ยวข้อง  เกดและตาลได้สคริปต์มาคนละใบ  ด้านจันทร์ ก้อย และตูนนั่งอ่านสคริปต์กันเงียบ ๆ  การประชุมวาระแรกผ่านไปอย่างรวดเร็ว  ที่ประชุมสรุปว่า จะเริ่มทำการซ้อมตามสคริปต์ในอาทิตย์หน้า  วาระที่สองที่ถูกหยิบยกขึ้นมาในที่ประชุมคือเรื่องการสัมมนาคณะกรรมการชมรมชุดใหม่ “เรื่องสถานที่สัมมนา  ปีนี้เราจะไปจัดที่ไหนกันดี?” พัฒน์เสนอหัวข้อให้กับที่ประชุม  กฤษณ์คอยมองว่ารุ่นพี่คนนี้จะทำอะไรต่อไป  เพราะเขารู้ดีว่า สิ่งที่พัฒน์กำลังทำอยู่ตอนนี้ คือการพยายามช่วยเขาทางอ้อม  เพราะภายในชมรมมีการแบ่งกลุ่มกันอย่างชัดเจน  และคนที่จะทำหน้าที่ประสานให้งานของชมรมบรรลุเป้าหมายได้ดีที่สุดก็คือพัฒน์ “ทะเลค่ะ” “ภูเขา” “น้ำตก” ต่างคนต่างก็เสนอสถานที่ที่ตัวชอบ  แต่เมื่อโหวตแล้ว ที่ประชุมลงมติอย่างเป็นเอกฉันท์ว่าต้องเป็นที่ทะเลเท่านั้น  เพราะเหมาะกับอากาศร้อนในช่วงต้นฤดูแบบนี้ “อาทิตย์นี้ก้อยไปเซอร์เวย์ทันมั้ย?” กฤษณ์หันไปถามหญิงสาวที่นั่งอยู่อีกมุมหนึ่งของโต๊ะ “ทันค่ะพี่กฤษณ์” หญิงสาวตอบโดยไม่ลังเล  ก้อยเป็นหนึ่งในคณะกรรมการชมรมชุดใหม่  และทำหน้าที่ในตำแหน่งปฏิคม  ฉะนั้น เรื่องการติดต่อประสานงานกับหน่วยงานต่าง ๆ จึงเป็นหน้าที่โดยตรงของเธอ “ตกลงว่า  เราจะจัดการสัมมนาในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า  และถัดไปอีกสองอาทิตย์จะเป็นโครงงานคอนเสิร์ต” กฤษณ์สรุปกำหนดการต่าง ๆ ให้ที่ประชุมฟัง  จันทร์ซึ่งทำหน้าที่เป็นเลขานุการของชมรมจดรายละเอียดต่าง ๆ ลงในสมุดบันทึกของเธอ “หมายความว่า ตอนนี้พวกเรามีเวลาเตรียมตัวสำหรับงานคอนเสิร์ต 1 เดือน...” พัฒน์เว้นจังหวะนิดหนึ่งก่อนจะพูดต่อไปว่า “ในเวลาหนึ่งเดือนนี้  ฉากต้องเสร็จ ทุกอย่างต้องพร้อม  แล้วก็ต้องตั้งใจซ้อมกันด้วย” พัฒน์ย้ำเรื่องเงื่อนเวลากับที่ประชุมอีกครั้ง  เพราะเขาอยากให้ภาพรวมของงานออกมาดูดีสมกับที่จะเป็นหน้าเป็นตาของชมรม จากคุณ : อัญชา - [ 24 เม.ย. 47 10:10:29 A:202.133.170.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 “เกด  เรามีอะไรจะบอกนาย” ตาลพูดกับเพื่อนสาวเมื่อทั้งคู่เดินห่างออกมาจากตึกกิจกรรมไกลพอควรแล้ว  เกดหันมองหน้าเพื่อนนิดหนึ่งก่อนที่หญิงสาวจะเดินนำหน้าไปที่ริมน้ำ “มีอะไรเหรอตาล?” เกดถามเพื่อนเมื่อทั้งสองเลือกที่นั่งได้แล้ว “..คือ...เรา...” ตาลอ้ำอึ้ง  เกดยิ่งมีสีหน้าสงสัยหนักขึ้นไปอีก  เธอเดาว่าเพื่อนอาจจะกำลังประสบปัญหาครอบครัว “มีอะไรเหรอตาล?  นายบอกเราได้นะ” เกดดูจะมีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด  ตาลเอาแต่ก้มหน้าก้มตาก่อนจะอ้อมแอ้มพูดออกมาว่า “เราชอบพี่กฤษณ์ ...” เกดหันไปมองตาลด้วยความงุนงง  แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ห๊า  ตั้งแต่เมื่อไหร่  ก็ไหนตอนนั้นบอกว่าไม่ชอบไง?” เกดถามย้ำความแน่ใจ “..ก็ไม่รู้สิ  แต่ตอนนี้รู้สึกแล้ว” ตาลทำเสียงอ่อย ๆ  เกดขยับตัวเข้าไปใกล้หญิงสาว “แล้วจะทำยังไง?” “เราอยากให้นายช่วย  เราอยากรู้ว่าพี่กฤษณ์ คิดยังไงกับเรา...” “อืม...” เกดรับคำเบา ๆ  พลางคิดหาวิธีที่เลียบเคียงถามกฤษณ์ .................... เมื่อกลับมาถึงห้องพัก  เกดใช้เวลาตัดสินใจอยู่นาน ก่อนที่คว้าโทรศัพท์ขึ้นกดหมายเลขปลายทาง “..อันดับแรกต้องตีซี้ให้เค้าไว้ใจ แล้วค่อยถามเรื่องตาลทีหลัง...” เสียงโทรศัพท์ดังอยู่ 2-3 ครั้ง ก่อนที่เจ้าของบ้านจะมารับสาย “สวัสดีครับ” “สวัสดีค่ะพี่กฤษณ์  เกดนะคะ” “อ้าว สวัสดีจ้ะ  มีอะไรเหรอ?” ชายหนุ่มแสดงอาการดีใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใคร “เกดจะถามพี่เรื่องที่ประชุมไปวันนี้น่ะค่ะ” หญิงสาวพยายามหาข้ออ้างที่ฟังแล้วดูดีที่สุดสำหรับใช้ในการสนทนา “จ้ะ  มีปัญหาอะไรเหรอ?” กฤษณ์เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ  เกดเห็นพี่ดูเครียด ๆ นะ  เลยว่าจะโทร.มาถามว่าพี่เป็นยังไงมั่ง” จากคุณ : อัญชา - [ 24 เม.ย. 47 10:10:56 A:202.133.170.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เกดพยายามหาข้ออ้างให้พ้นตัว “อืม ก็มีนิดหน่อย  นี่เราสังเกตด้วยเหรอนี่?” กฤษณ์ยิ้มอย่างพอใจ “..ก็  พี่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม  เกดก็เห็นตลอดน่ะสิ ว่าพี่ทำหน้ายังไงบ้าง” หญิงสาวอ้างถู ๆ ไถ ๆ ไปเรื่อย “ทำงานก็แบบนี้แหละ  จะให้เอาใจทุกคนพี่คงปวดหัวตายพอดี” “แต่เห็นพี่พัฒน์คอยช่วยพี่ตลอดเลยนะคะ” กฤษณ์อดยิ้มกับความช่างสังเกตของคู่สนทนาคนนี้ไม่ได้ “ใช่  ถ้าไม่ได้พี่พัฒน์ พี่คงแย่เหมือนกัน” “ถามอะไรอย่างนึงสิคะ” เกดแย้มไปพอให้สงสัย “ถามอะไรล่ะ?” ชายหนุ่มเปิดทางให้ “วันนั้นน่ะ ตอนที่มีการเลือกประธานชมรมน่ะค่ะ  พี่ตื่นเต้นมากเลยใช่มั้ย?” กฤษณ์งงกับคำถามที่ได้ยิน  เพราะเขามั่นใจว่าตัวเองไม่ได้แสดงอาการประหม่าใด ๆ  ออกมาแม้แต่น้อย “เปล่านี่  อะไร ตอนไหนล่ะ  ไม่มีนะ” กฤษณ์พยายามย้ำกับหญิงสาว “ไม่จริงมั้ง  เกดเห็นนะ  วันนั้นพี่นั่งกอดอก  แต่ขาพี่น่ะไม่ได้อยู่สุขเลย  เกดเห็นพี่ขยับแข้งขาอยู่ตลอดเวลาเลย” คำตอบของเกดทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า “อะไรน่ะ?  เห็นได้ไง?” “ก็เกดมองไปใต้โต๊ะไง  ทีแรกก็เห็นพี่นั่งกอดอกมาดขรึมมาก  ยังนึกชมอยู่ว่าเก่งจังไม่มีอาการตื่นเต้นให้เห็นเลย  แต่พอมองไปใต้โต๊ะ  ที่ไหนได้  พี่ก็ตื่นเต้นเหมือนกันนี่นา” เกดทำเสียงกวน ๆ นิด ๆ  กฤษณ์หัวเราะออกมานึกเขินที่มีคนสังเกตเห็นอาการประหม่าของเขาด้วย “โอ๊ย  แย่เลย  อุตส่าห์รักษาฟอร์มไว้ดีแล้วนะ  เรายังอุตส่าห์เห็นอีก” เกดหัวเราะ  นึกดีใจที่ตัวเองล่วงรู้ความลับที่ชายหนุ่มพยายามตบตาคนอื่น “ช่างสังเกตจริงนะเรานี่” “ก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ  แค่ชอบมองโน่นมองนี่ไปเรื่อยเท่านั้นเอง” ทั้งคู่หัวเราะขึ้นพร้อมกัน  แล้วเกดก็ชวนชายหนุ่มพูดคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้  โดยไม่ลืมที่จะเก็บข้อมูลเพื่อไปเล่าให้ตาลฟังด้วย  หลายช่วงของการสนทนาเธอพยายามหาจังหวะพูดถึงตาลอยู่บ่อยครั้ง  แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้แสดงอาการว่าสงสัยหรือระมัดระวังตัวมากนัก  นั่นเป็นเพราะเขากำลังคิดอะไรบางอย่างแล้วนั่นเอง จากคุณ : อัญชา - [ 24 เม.ย. 47 10:11:25 A:202.133.170.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เอ จบยังเอ่ย จากคุณ : ก้อนหิน - [ 24 เม.ย. 47 12:04:32 A:65.41.110.134 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ก้อนหิน ยังไม่จบค่ะคุณก้อนหิน เรื่องนี้มี 19 ตอนค่ะ :D ถ้าติดตามไหวก็รออีกนิดนึงนะคะ :D จากคุณ : อัญชา - [ 24 เม.ย. 47 12:40:00 A:202.133.169.153 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังคงงงอยู่ แต่คิดว่าน่าจะชอบเกดนะ จากคุณ : nasa - [ 24 เม.ย. 47 22:30:46 A:147.188.244.63 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 จากคุณ : [:-Ancharee-:] - [ 25 เม.ย. 47 16:41:46 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาติดตามค่ะ จากคุณ : scottie - [ 26 เม.ย. 47 14:58:52 ]