ยานมหึมาสีดำสนิทเคลื่อนตัวผ่านอาคารสูงเสียดฟ้าไปอย่างเชื่องช้า ระยะห่างจากผิวอาคารดูน้อยจนไม่น่าจะเป็นไปได้ แรงดึงดูดและแรงต้านจากเครื่องยนต์หลักของยานก่อให้เกิดลมพัดออกไปทุกทิศทาง ระบบนำร่องบังคับยานให้ไปในทิศทางที่กำหนดไว้อย่างแม่นยำ แสงสลัวจากสัญญาณไฟชี้เป้าหมายการลงจอดห่างออกไปในทุ่งโล่งด้านหน้าหลังหุบเขา ห่างออกจากเมืองไปไม่ไกลนัก
การลงจอดเรียบร้อยดี สัญญาณที่ใช้ในการเดินเรือเหลือแต่เพียงช่องสื่อสารทั่วไปที่ยังคงทำงานอยู่ ตัวยานลอยอยู่เหนือพื้นดินในระดับต่ำสุด ช่องประตูเปิดออกและเลื่อนพื้นเอียงออกมาเป็นทางเดินลงสู่พื้นดิน
ร่างคล้ายมนุษย์ทยอยออกมาจากช่องประตู หนึ่งในนั้นสั่งการกับที่เหลืออย่างเร่งรีบ
" ไม่ต้องเอาขาตั้งลง ติดเครื่องพร้อมเดินทางอยู่ตลอดเวลา ไม่แน่ว่าเราอาจจะกลับมาเร็วกว่าตารางที่กำหนดเอาไว้ ถ้าหากพวกเราไม่กลับมาก็เอายานขึ้นได้ทันที เราจะหาทางขึ้นไปสมทบที่ด้านบนเอง "
คำสั่งได้รับการปฏิบัติอย่างเคร่งครัด กลุ่มที่เหลือทยอยกันออกมาด้านนอกจนครบ เหลือแต่เพียงผู้บังคับบัญชาที่ยังคงยืนดูความเรียบร้อยของยานเป็นขั้นสุดท้าย
" ผู้การดูจะเครียดเกินไปรึเปล่า ถ้าเขาจะจัดการผู้การจริงๆสภาคงไม่เรียกตัวอย่างเปิดเผยแบบนี้แน่ "
ผู้การหันกลับมามองผู้ถามครู่หนึ่งเหมือนไม่เห็นด้วย
" บูส.. แกเป็นหน่วยขับเคลื่อนหรือเป็นศูนย์สั่งการ ข้าก็ทำตามขั้นตอนการลงจอดธรรมดาเหมือนทุกที "
" ผู้การเคยตรวจดูด้วยตัวเองแบบนี้ด้วยหรือ ผมว่าไม่นะ ยังไงผู้การก็ทำตัวสบายๆซะหน่อยจะดีกว่า "
" ข้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไร แล้วก็เลิกถามโน่นถามนี่ได้แล้ว "
ถ้าเช่นนั้นก็เอาขาตั้งลงเถอะครับ พลังงานหลักของยานจวนจะใกล้ขีดแดงแล้ว หลังจากทำงานเต็มอัตราในช่วงสงคราม อย่างน้อยเครื่องยนต์หลักน่าจะได้พักบ้าง นี่เป็นคำแนะนำในฐานะหน่วยขับเคลื่อนนะครับ
ผู้การนิ่งไปพักหนึ่ง การชี้แจงของหน่วยขับเคลื่อนมีเหตุผลพอสมควร พวกเขาเดินทางมาจากอีกฟากของดาวหลังจากทำภารกิจปราบปรามเนเชอเรี่ยนครั้งใหญ่ พลังงานหลักเกือบทั้งหมดใช้ไปกับอาวุธและการป้องกันตัวเอง เนเชอเรี่ยนพวกนั้นเพิ่มจำนวนมากขึ้นอย่างน่าตกใจ ดูเหมือนว่าพวกมันจะเริ่มพัฒนาตนเองอีกแล้ว มีการใช้ดินปืนเพื่อเป็นอาวุธต่อต้านการเข้าควบคุม อาวุธง่ายๆเช่นจรวดถูกสร้างขึ้นเป็นจำนวนมาก หากเป็นเช่นนี้ ในอนาคตพวกมันอาจจะไม่ยอมอยู่ในเขตอนุรักษ์อีกต่อไป สภาพการของสิ่งแวดล้อมที่เลวร้ายเช่นในเขตอนุรักษ์ก็จะแผ่ขยายออกมาเหมือนโรคระบาด
ทั้งที่การปราบปรามเป็นภารกิจสำคัญ แล้วทำไมสภาถึงเรียกตัวเขากลับมากลางคัน
ยานของเขามีพลังงานสำรองเพียงพอสำหรับเรียกกำลังเสริมเข้ามาจัดการกับเนเชอเรี่ยนที่เหลือได้สบายๆ แม้จะไม่เข้าใจแต่คำสั่งของสภาต้องมาก่อน เขาสั่งหันลำกลับมาอย่างยากลำบากท่ามกลางการรุกไล่ของเนเชอเรี่ยนน่าขยะแขยงพวกนั้น มีเสียงโห่ร้องและจรวดรูปร่างน่าเกลียดถูกยิงขึ้นมาอีกหลายต่อหลายครั้ง กระทั่งยานไต่ระดับขึ้นไปเกือบจะถึงด้านล่างของ พิษร้าย การโจมตีจึงสิ้นสุดลง
ผู้การมองดูรอยแผลจากแรงระเบิดที่ปรากฏอยู่ทั่วไป ผิวหน้าของยานรบที่เคยเป็นแผ่นเรียบกลับฉีกขาดและเต็มไปด้วยร่องรอยความเสียหาย
ถ้าอย่างนั้นแกจัดการควบคุมที่เหลือต่อ ข้าจะเข้าไปถามสภาให้รู้เรื่อง
ผู้การมอบหมายการลงจอดให้เป็นหน้าที่ของผู้ปฏิบัติงาน ผู้ได้รับมอบหมายพร้อมกับผู้ช่วยอีกสองคนแยกตัวกลับขึ้นยานไปตามคำสั่ง หากแต่ผู้การหันกลับมาสั่งกำชับอีกครั้ง
แล้วก็รีบไปเปลี่ยนบุคลิกออกได้ด้วย ลักษณะวกวนและการแสดงอารมณ์ที่ไม่จำเป็นทำให้คำพูดของแกเข้าใจยาก
โธ่ ผู้การ.. ใครๆเขาก็มีลักษณะอารมณ์สำรองกันไว้ทั้งนั้น ผู้การก็น่าจะหามาใช้บ้างนะครับ
แกเป็นทหาร และนี่เป็นคำสั่งของผู้บังคับบัญชา
หน่วยขับเคลื่อนรับคำอย่างเสียมิได้ น้ำเสียงบอกว่าไม่มีความเต็มใจเท่าใดนัก
ครับผม ไว้ถ้าคนอื่นเปลี่ยนเมื่อไหร่ ผู้การช่วยเตือนผมเรื่องเปลี่ยนบุคลิกอีกทีก็แล้วกัน
ไม่ต้องเลี่ยง จัดการให้เสร็จเรียบร้อยภายในสามวัน
คราวนี้ไม่มีเสียงตอบรับคำ ลับหลังกลับมีเพียงเสียงถอนหายใจและสีหน้าเหนื่อยหน่ายของผู้ใต้บังคับบัญชาที่แสดงออกมาโดยไม่ปิดบัง
ตั้งแต่เริ่มรับรู้สิ่งต่างๆได้ ชื่อจริงของเขาคือหมายเลข 14 แต่ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชามักจะเรียกเขาว่า โฟทีน ถือเป็นชื่อที่ค่อนข้างสามัญหากเทียบกับคนอื่นๆ เพียงพยางค์เดียวในขณะที่คนอื่นถูกเรียกด้วยคำพูดสามถึงสี่พยางค์ มากที่สุดถึงสิบสอง แต่เขาก็ไม่ได้สงสัยหรือหาเหตุอันใดให้ตัวเองขุ่นเคืองเพียงเพราะเสียงที่คนอื่นใช้แทนตัวของเขาเอง
เงาดำทำให้พื้นดินด้านล่างจำเป็นต้องมีหลอดไฟและสปอตไลท์ขนาดใหญ่คอยให้แสงสว่างเพิ่มเติม หมู่ตึกด้านข้างเพิ่มความสูงขึ้นไปอีกนับจากครั้งสุดท้ายที่เขาเข้ามาที่นี่ ในส่วนที่สูงมากๆจะถูกเชื่อมโยงไว้ด้วยคานเหล็กเพื่อเสริมความแข็งแรงรองรับแรงลมที่เกรี้ยวกราดอยู่ตลอดเวลา ส่วนเชื่อมโยงบางแห่งถูกดัดแปลงเป็นช่องทางสำหรับขนส่งหรือเดินทางไปมาระหว่างอาคาร ความสลับซับซ้อนเหล่านี้นับวันจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นทุกที หากเขาถูกย้ายเข้ามาปฎิบัติหน้าที่ในตัวเมือง เขาอาจจะไม่มีความจำเป็นต้องลงมายังพื้นเลยก็ได้ โครงข่ายเชื่อมโยงเหล่านี้คล้ายกับใยแมงมุมที่สามารถส่งเขาเดินทางไปทั่วทั้งเมืองได้โดยสะดวก
ยวดยานพาหนะถูกแทนที่ด้วยทางเลื่อนขนส่งความเร็วคงที่ แต่ลงเส้นทางคลาคล่ำไปด้วยผู้คน หลังจากเลี้ยวที่แยกสุดท้าย สิ่งที่ถูกเรียกว่าสภาเป็นอาคารทรงสมมาตรปรากฎตรงหน้าไม่ไกลนัก รูปทรงที่แบนและเรียบดูแตกต่างจากตึกสูงยอดแหลมที่รายล้อมอยู่รอบข้าง เงาดำทาบทับลงมาทำให้อาคารแห่งนี้ดูคล้ายกระท่อมหลังเล็กๆในป่าสีดำสูงเสียดฟ้า พื้นที่โดยรอบถูกปรับจนราบเรียบและปูด้วยแผ่นหินจนเต็มบริเวณที่ว่างรูปสี่เหลี่ยม
แขกผู้มาเยือนจะผ่านช่องทางเดินที่ครอบด้วยโดมก่อนจะเข้าไปสู่ด้านใน บริเวณสภาถูกกั้นด้วยรั้วโปร่งแสงคล้ายกระจก ผิดกับกระจกตรงที่วัสดุที่ใช้ทำรั้วหยุ่นเหนียวจนเป็นไปไม่ได้ถ้าหากจะมีใครซักคนพยายามปีนข้ามไป เพียงแค่สัมผัส รั้วประหลาดนี้ก็จะดึงให้แขนหรือขาของผู้บุกรุกจมหายเข้าไปด้านใน ผู้บุกรุกจะติดคาอยู่อย่างนั้นจนกว่ายามจะมาปลดล๊อคและทำการจับกุม
จากคุณ :
ท้ายซอย
- [
27 เม.ย. 47 21:22:52
]