ไดอารี่ที่รัก
ฉันไม่รู้จริงๆว่าความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นกับฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันไม่กล้าบอกหรอกนะว่าความรู้สึกนี้เค้าเรียกกันว่าความรัก เพราะฉันไม่เคยรักใครมาก่อนเลย เธอช่วยบอกฉันหน่อยสิไดอารี่ ว่าเวลาที่เธอไม่เห็นหน้าใครนานๆแล้วเธอรู้สึกคิดถึง อยากพบอยากเจอ อยากเห็นหน้า มันเกิดมาจากความรัก แล้วความรู้สึกที่อยากพูด อยากคุย อยากกอดเค้าแน่นๆสักครั้ง มันก็เกิดจากความรักเช่นกัน ความรู้สึกของฉันในบางครั้ง ฉันก็บรรยายไม่ได้จริงๆว่ามันเป็นยังไง บางทีฉันก็ร้อนรุ่ม บางทีฉันก็อารมณ์ดี บางทีฉันก็กระวนกระวายใจ มันมีทั้งสุข ทุกข์ เหงา เศร้า ดีใจ หลายความรู้สึกปะปนตีกันไปหมด ฉันแปลกใจจริงๆว่าฉันรู้สึกกับเค้าแบบนี้ได้ยังไงกัน ในเมื่อฉันกับเค้าก็รู้จักกันและเป็นเพื่อนกันมาหลายปีแล้วนะ เมื่อก่อนฉันไม่เห็นว่าจะมีความรู้สึกอะไรแบบนี้กับเค้าเลย มันเกิดขึ้นเพราะอะไรกันแน่ ใช่เพราะเมื่อสองสามวันก่อนเค้ามาลูบหัวฉันเบาๆตอนที่เราไปเที่ยวทะเลด้วยกันรึเปล่านะ หรือว่าเป็นเพราะฉันแอบปลื้มเค้า ที่เค้าคอยช่วยฉันทำรายงานจนดึกดื่น เมื่อตอนที่อาจารย์สั่งให้ทำรายงานเรื่องการปฏิวัติบนแผ่นดินสยามเมื่อเดือนที่แล้วกันแน่ แต่ฉันว่าจริงๆแล้วคงเป็นเพราะที่เค้าคอยปลอบโยนเวลาที่ฉันร้องไห้ และอยู่ข้างๆฉันเวลาที่ฉันอยากมีใครสักคนทุกๆครั้งแน่ๆ แต่ว่าเค้าก็พูดแล้วพูดอีกนะว่าเค้าดีใจที่ได้เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของฉัน เค้าหมายความแค่เพื่อนที่สนิทที่สุดของฉันแค่นั้นจริงๆหรือเปล่า
คืนนี้ฉันสับสนมากจริงๆ คงต้องนอนนับดาวอยู่นานทีเดียวหละมั้งถึงจะหลับลงได้ ฉันคงเริ่มนับที่ดาวเหนือก่อน ก็ตอนที่เราไปทะเลด้วยกันเค้าสอนให้ฉันรู้ว่าดวงไหนเป็นดาวเหนือนี่หน่า เผื่อว่าคืนนี้เค้าจะนั่งมองดูดาวเหนือเหมือนกันกับฉัน
ฉันเอง

**************************************************

ไดอารีจ๋า
แปลกจริงๆเลยนะ ไม่รู้ว่าฉันมัวแต่มองหน้าทั้งวันได้ยังไง หน้าตาก็ตี๋ๆเหมือนเดิม คิ้วเข้มๆ ตาตี่ๆ ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย วันนี้ฉันเผลอมองหน้าเค้าจนเค้าถามขึ้นมาว่าหน้าเค้าประหลาดนักหรือยังไง เห็นมองอยู่ได้ ฉันเลยตอบกลับไปแก้เขินว่าหน้าเค้าเหมือนตัวประหลาดนะสิ เค้าเป็นตัวประหลาดจริงๆนะ เป็นเจ้าตัวประหลาดที่คอยมาหาเรื่องป่วนฉันในฝันได้ทุกคืน พอฉันพูดแค่นั้นหละ เค้ามาหยิกจมูกฉันจนจมูกฉันแดงไปหมดเลย แล้วยังจะมาล้อฉันอีกนะว่า ยัยเรนเดียร์จมูกแดง อีตาบ้า ดูสิ ตอนนี้ยังมีรอยแดงอยู่นิดๆเลย
วันนี้ไม่รู้จะเขียนอะไรต่อดี ลองแต่กลอนให้เค้าละกันนะ
“ค่ำคืนนี้ใต้แสงจันทร์
อยากรู้ว่าเธอนั้นคิดถึงฉันไหม
อยากบอกเธอให้รู้ว่าหมดหัวใจ
ฉันให้เธอไปหมดแล้วนะคนดี”
เขินจัง
ฉันคนเดิม

**************************************************

แย่แล้วหละไดอารี่
วันนี้ทั้งวันฉันกับเค้าไม่ได้พูดกันแม้แต่คำเดียว ก็พวกเพื่อนๆนะสิ มาล้อกันว่าฉันกับเค้าเป็นแฟนกัน ฉันก็นั่งเขินไม่กล้าว่าอะไรพวกมัน ก็ฉันหวังลึกๆให้เป็นอย่างนั้นนี่หน่า ส่วนเค้านะโมโหพวกนั้นใหญ่เลย สงสัยว่าเค้าคงไม่คิดกับฉันเกินไปกว่าคำว่าเพื่อนจริงๆ ฉันไม่กล้าสบตาเค้าหรอกนะ แล้วเค้าก็ไม่ยอมพูดอะไรกับฉันสักคำ คงกลัวว่าการคุยกับฉันคือการยอมรับว่าเค้าเป็นแฟนกับฉันหละมั้ง นี่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี วันนี้เค้าก็รีบกลับบ้านไปก่อน ไม่ยอมกลับบ้านพร้อมกันเหมือนเคย ฉันคงหมดหวังแล้วใช่ไหมไดอารี่ สำหรับเค้า ฉันคงเป็นได้แค่เพื่อนสนิทเท่านั้น มันเป็นเรื่องยากนะกับการที่จะรักใครสักคน แต่การที่จะทำให้ใครสักคนมารักเรานี่มันยากกว่าจริงๆ
“หากเธอกับฉันเป็นได้แค่เพื่อน
แม้แต่เอื้อนเอ่ยพูดคุยไม่ได้เลยใช่ไหม
นี่หายหน้าหายตาจากกันไป
เธอรู้ไหมว่าฉันร้องไห้เสียใจแค่ไหนเธอ”
ฉันในวันเศร้าใจ

***********************************************

ไดอารี่
นี่เกือบจะอาทิตย์นึงแล้วนะที่ฉันกับเค้าไม่พูดจาน ไม่มองหน้ากัน ไม่ได้ไปไหนต่อไหนด้วยกันเหมือนก่อน จริงๆต้องบอกว่าเค้าทำเหมือนกับว่าฉันเป็นคนแปลกหน้า มันผิดด้วยหรือถ้าฉันกับเค้าจะเป็นมากกว่าเพื่อนกัน จริงๆแล้วฉันคงผิดเองที่คิดกับเค้ามากไปกว่าคำว่าเพื่อน เกินเลยไปกว่าสิ่งที่เค้าจะให้กับฉันได้ นี่ฉันร้องไห้ทุกวันเลยนะ ฉันไม่อยากให้มันเป็นอย่างนี้เลย มันช่างเป็นเวลาที่อึดอัดอะไรอย่างนี้ วันพรุ่งนี้ฉันจะไปพูดกับเค้าให้รู้เรื่องกันไปเลยว่าฉันชอบเค้า ฉันรักเค้า ฉันมีรู้สึกดีๆที่มากกว่าคำว่าเพื่อนมอบให้แก่เค้า บางทีครั้งนี้เค้าคงไม่คุยกับฉันอีกตลอดไป แต่ยังไงมันคงไม่มีอะไรจะเลวร้ายไปกว่านี้แล้วใช่ไหมหละ
เธอคิดยังไงหละไดอารี่
บอกฉันทีสิ
ฉัน

****************************************************

ไดอารี่ของฉัน
นี่ฉันทำอะไรลงไป ฉันทำบ้าอะไรลงไป ฉันทำบ้าอะไรของฉันมาตั้งเกือบอาทิตย์นึง
วันนี้ก่อนที่ฉันจะบอกความรู้สึกที่ฉันมีต่อเค้า เค้าก็เดินเข้ามาหาฉัน ฉันตั้งใจไว้แล้วว่าฉันจะต้องบอกเค้าว่าฉันรักเค้า แต่เค้านะสิ สิ่งที่เค้าพูดออกมามันทำให้ฉันพูดไม่ออก ฉันได้แต่ร้องไห้ น้ำตาของฉันไหล เค้าบอกกับฉันว่า เค้ารักฉัน เค้ารักฉันมาตั้งนานแล้วแต่เค้าไม่กล้าบอกกับฉันอย่างนั้น เค้ากลัวว่าหากว่าฉันไม่ชอบเค้า ฉันจะเกลียดขี้หน้าเค้า แล้วไม่ยอมพูดกับเค้าอีกเลย แล้วสิ่งที่ฉันทำลงไปมันก็ยิ่งตอกย้ำสิ่งที่เค้าคิด ก็ที่ฉันไม่ยอมสบตาเค้าตั้งแต่วันนั้นนะสิ เค้าเลยเข้าใจผิดคิดว่าฉันไม่อยากคุยกับเค้า เค้ากลัวว่าแม้แต่คำว่าเพื่อนฉันก็จะไม่ให้กับเค้าแล้ว ตอนที่เค้าบอกฉันอย่างนั้นเค้าก็มาเช็ดน้ำตาของฉัน เค้าขอโทษกับการที่เค้าบอกรักฉัน เค้าขอโทษที่เผลอใจไปมีความรู้สึกกับฉันไปเกินกว่าคำว่าเพื่อน
เรื่องของฉันกับเค้ามันจบลงแล้วหละ ไม่สิ มันกำลังจะเริ่มต้นไปพร้อมๆกันของฉันและเค้าต่างหาก เพราะฉันก็บอกความรู้สึกที่ฉันมีต่อเค้าไปแล้วเหมือนกันหนะสิ
ฉันเอง

********************************
ส่วนตัวแล้วคิดว่าเรื่องนี้สั้นๆห้วนๆไปหน่อย
อาจอ่านแล้วยังไม่เข้าถึงตัวละครเท่าไหร่
ยังไงคิดว่าจะ rewrite อีกทีนึงครับ

แก้ไขเมื่อ 03 พ.ค. 47 22:43:32