เมื่อวันพุธที่ผ่านมา
อาเหล่าโกจะไปเที่ยวเชียงใหม่ ยีจะไปด้วยไหม คุณแม่เรียกหนูยีมาถามเพราะรู้ว่าหนูยีอยากไปเที่ยวเชียงใหม่มานานแล้ว
วันไหนละคะ
วันเสาร์นี้ ไปกับป๊า แล้วก็เหล่าโก
แล้วม้าไม่ไปหรือค่ะ
แม่ต้องทำงานนะ
ขอหนูยีคิดก่อนนะคะ เพราะอาทิตย์นี้ที่โบสถ์ก็ไม่มีคนเหมือนกัน แล้วหนูยีก็เดินกลับห้องนอนตัวเอง คิด คิดว่าจะไปดีหรือเปล่า
ถ้าไปจะสนุกหรือ..ในเมื่อพึ่งเจอเรื่องช็อกไป.. คิดไปคิดมา ก็ตัดสินใจได้ เดินกลับไปบอกหม่าม้าอีกครั้ง
ม้าค่ะ..ยีไม่ไปแล้วนะคะ
ทำไมละ หม่าม้าถามแปลกใจ
วันเสาร์นี้วันเผาพี่หนึ่งค่ะ บอกด้วยเสียงเศร้าๆแล้วก็เดินกลับห้องไปเหมือนเดิม
เช้าวันต่อมา หนูยีนั่งทำงานอยู่
ป่ะป๊าเดินเข้ามาล็อกคอ แล้วก็เอามือมายีผมของหนูยีให้ยุ่งเล่นๆ
ไม่ไปเชียงใหม่กะป๊าแล้วหรือไง เขาเปลี่ยนไปเป็นวันจันทร์แล้วนะ
ไม่เอา ไม่ไปแล้วอ่ะ หนูยีพยายามปัดมือป๊าให้หลุดออกจากหัว
อืม..ทำไมละ มือหลุดจากหัวหนูยีแล้ว ก็มาเกาคางหนูยีแทน
ไปแล้วก็คงไม่สนุกแล้วอะคะ ชักเคลิ้ม
นี่ เกาคางๆๆ เวลาเล่นกะหมากะแมว มันชอบให้เกาคาง ป๊าเปลี่ยนเรื่องเฉยเลย
เกาคางๆ เป็นไงเคลิ้มมะ แม่ลูกแมวน้อย
.เคลิ้มค่ะเคลิ้ม
..
วันเสาร์
จะไปงานกี่โมงละยี
บ่ายๆค่ะ เขาเผากันตอน 4 โมงเย็น ปากก็พูดไป..มือก็ทำงานไปไม่ยอมหยุด
พอๆได้แล้วลูก เดี๋ยวแม่ทำต่อเอง ไปกินข้าวแล้วก็เตรียมตัวได้แล้ว เดี๋ยวไปไม่ทัน
พอคุณแม่พูดแบบนั้น
ก็ทำให้หนูยีเริ่มรู้สึกตัวว่า
ไม่อยากไปงานเผาศพเลย
ไม่อยากไปจริงๆ
คิดแบบนี้แล้ว..อยากหนีเหลือเกินค่ะ
อยากหนีไปที่ไหนก็ได้ ไกลๆ น่าจะตอบตกลงไปเชียงใหม่กะป่ะป๊าในวันเสาร์
ตอนนั้นพึ่งรู้สึกตัว
รู้สึกตัวว่า..ตัวเองกำลังหลอกตัวเองอยู่ ที่ว่าช่วงเวลาที่พี่หนึ่งตาย..ไปร่วมงานศพ ก็ไม่ร้องไห้ ไม่มีน้ำตา ความรู้สึกที่เหมือนเฉยชา ทั้งหมดนั้น
ก็แค่หลอกตัวเอง
หลอกตัวเองว่าพี่เขายังไม่ตาย หลอกตัวเองไม่ยอมรับความจริง
สมองรับรู้ แต่หัวใจปิดกั้นความจริงทั้งหมด...
จนในที่สุด วันเผา
ความจริงค่อยๆซึมซับเข้ามา หัวใจเริ่มรับรู้ถึงการจากไปจริงๆ หลังจากที่หลอกตัวเองว่าเป็นเพียงฝันไป
วันนั้น น้ำตาที่คิดว่าไม่มี ก็ไหลออกมา
ออกมาจากไหนไม่รู้
มันอัดอั้นเหลือเกิน ค่ะ
แต่ก็ดี
เพราะทำให้รู้ว่า ตัวเองก็ไม่ใช่คนเย็นชาเหมือนที่ตัวเองคิด
ถึงจะเสียใจมากแค่ไหน
แต่หนูยีก็รู้สึกตัวเองว่าเข็มแข็งขึ้น..
ไม่ใช่ความเข็มแข็งที่มาจากตัวเอง
เพราะรู้ว่าตัวของหนูยีนั้นไม่ใช่คนเข็มแข็งเลย
แต่ความเข้มแข็งนั้น มาจากคนในครอบครัวที่ให้กำลังใจ ถึงไม่ได้พูดออกมา แต่การกระทำก็เป็นการบอก
และมาจากคนรอบข้างไม่ว่าจะเพื่อน หรือ พี่ๆน้องๆ ในถนนแห่งนี้
ขอบคุณมากมายเหลือเกินค่ะ..
ขอบคุณจากใจจริงๆ
กระทู้ต่อเนื่อง..จาก...1ปีกับความทรงจำที่แสนดี...
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2796888/W2796888.html
แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 47 08:33:03
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 47 21:21:12
แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 47 21:14:01
จากคุณ :
หนูยี 
- [
9 พ.ค. 47 21:11:09
]
+:+:+:+: ความเข้มแข็ง ที่ไม่ใช่ของตัวเอง +:+:+:+:+
มิตรภาพ
