บันทึกรักของจอร์จ
สวัสดีครับสาว ๆ (หนุ่ม ๆ) ทุกคน กระผมสุดหล่อมีนามว่า จอร์จ บัดนี้ผมถือเป็นโอกาสอันดีที่กระผมจะประกาศข่าวดีให้ชาวโลกทุกท่านได้รู้ (ทุก ๆ ท่านอย่าเข้าใจผิดนะครับ กระผมมิได้หมายถึง กระบือ ตามในโฆษณาแต่อย่างใด) กระผมกำลังจะเป็น พ่อ แล้วครับ ภรรยาสุดสวยของผมเพิ่งจะให้กำเนิดลูกที่สุดแสนจะน่ารักเมื่อวานนี้เองครับ สาว ๆ ทุกคนไม่ต้องน้ำตาคลออย่างนั้นสิครับ กระผมทราบดีว่าถึงพวกคุณจะรักกระผมมากแค่ไหน แต่กระผมก็ขอเสนอแนะว่า ให้ตัดใจ เสียดีกว่าครับ เพราะความรักและหัวใจของกระผม มันมอบให้ภรรยาสุดที่รักของผมแต่เพียงผู้เดียว เอาล่ะครับ ผมเริ่มน้ำเน่านอกเรื่องอีกแล้ว (มีคนบ่นมาว่ากลิ่นมันโชยออกไปหน้าบ้านครับ) กลับมาเข้าเรื่องกันใหม่ดีกว่า วันนี้กระผมจึงถือเป็นฤกษ์งามยามดีที่จะบอกกล่าวเล่าเรื่องถึงประวัติความเป็นมาของครอบครัวกระผมแก่ทุกท่าน เชิญติดตามได้เลยคร้าบบ......................
#####################################################################
เรื่องวุ่น ๆ ทั้งหลายมันเกิดขึ้นในวันเสาร์ที่ท้องฟ้าแจ่มใสไร้ก้อนเมฆมาบดบัง แสงอาทิตย์ทอประกายสดใส นกน้อยบินร่อนไปตามแรงลม แต่จะมีข้อเสียก็ตรงที่ วันนี้กรมอุตุฯ ประกาศข่าวว่าจะเป็นวันที่ร้อนที่สุดในรอบปี!
จอร์จ ออกไปเดินเล่นนอกบ้านกันเถอะ อากาศแบบนี้มัวแต่อุดอู้อยู่ในบ้าน ร้อนจะแย่
เสียงใส ๆ ของเพื่อนสาวของผมดังมาเข้าหูขณะที่ผมกำลังมองผีเสื้อกลางคืนที่เกาะอยู่ริมหน้าต่าง ผมหันไปมองหน้าเธอแล้วพยักหน้า ซาร่ายิ้มให้ผมอย่างสดใสก่อนจะขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
สิบห้านาทีต่อมา เราทั้งสองก็จูงกันไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะใกล้ ๆ บ้าน สนามหญ้าเขียวขจีเกือบทุกตารางนิ้วถูกจับจองไปหมด แม้แต่บริเวณริมทะเลสาบที่ปกติจะไม่มีใครไปนั่งเพราะไม่มีแม้แต่เงาใบไม้ ก็แทบจะไม่มีที่เดิน แต่ในที่สุดสวรรค์ก็เป็นใจให้ผมและซาร่าเหลือบไปเห็นที่นั่งเย็น ๆ ภายใต้ร่มเงาของต้นราชพฤกษ์เข้าจนได้ เรานั่งชมวิวดื่มด่ำกับบรรยากาศอันสวยงามอยู่สักพัก ก่อนที่ซาร่าจะพูดออกมาเบา ๆ อย่างเกรงใจ
จอร์จ...คือว่า ซาร่าติดขนมปังมาจากบ้านเลยอยากให้อาหารปลาสักหน่อย จอร์จช่วยนั่งจองที่ให้ซาร่าซักพักได้มั้ย?
ดวงตาสีน้ำตาลของเธอมองผมอย่างอ้อนวอน ผมไม่รู้จะตอบเธออย่างไรจึงทำได้แค่เพียงพยักหน้าให้ (เท่านี้คุณคงจะรู้แล้วนะครับ ว่าผมเป็นคนพูดน้อยและขี้อายขนาดไหน)
หลังจากเธอเดินจากไปสักครู่ ผมก็มองไปรอบ ๆ ตัว กลีบดอกราชพฤกษ์สีเหลืองสดตกเกลื่อนอยู่เต็มพื้น และทันใดนั้น!
โอ้ มาย ก๊าด!!
สายตาของผมไปปะทะเข้ากับสาวน้อยร่างบางที่นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ต้นถัดไป ดวงตาของเธอช่างน่าดึงดูดเสียนี่กระไร ตาสีน้ำเงินอมเงิน ดวงตาที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น และก่อนที่ผมจะรู้สึกตัว ร่างกายของผมก็ค่อย ๆ เดินไปหาเธอช้า ๆ เสียงใบไม้แห้งที่ดังกรอบแกรบขณะที่ผมเดินเหยียบมัน ทำให้เธอรู้สึกตัว และหันมามองผมอย่างสงสัย
เอ่อ... ผมเริ่มต้นประโยคอย่างติด ๆ ขัด ๆ ด้วยความประหม่า วันนี้อากาศดีนะครับ
โอ้พระเจ้า..ทำไมผมถึงเริ่มคุยกับเธอด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างนี้นะ!
ค่ะ ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน
เธอตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่จารึกลงในส่วนที่ลึกที่สุดในใจของผมทันที ผมรวบรวมความกล้า (ที่ไม่ค่อยจะมี) แล้วโพล่งถามเธอออกไป
คุณชื่ออะไรครับ
เธอมองผมอย่างระแวง ผมอึกอักอยู่ชั่วครู่ที่ถามคำถามที่ไม่ได้เรื่องอย่างนั้นออกไป ทั้งที่ชีวิตที่ผ่านมาของผมไม่เคยเจอสถานการณ์ที่ไม่อาจสรรหาคำพูดใด ๆ มาพูดคุยได้เช่นนี้มาก่อน
คือ...ผมอยากจะเป็นเพื่อนกับคุณน่ะครับ ในที่สุดผมก็เริ่มพูดออกเป็นปกติ ผมชื่อ จอร์จ อาศัยอยู่ใกล้ ๆ นี้เองครับ ผมยังไม่เคยมีแฟนมาก่อน (ผมไม่ได้โกหกนะครับ ซาร่า เป็นเพียง เพื่อนสาว ของผมเท่านั้น) แต่ก็อยากจะมีในเร็ว ๆ นี้ (ตอนที่พูดถึงตอนนี้ผมสังเกตเห็นแก้มเธอแดงระเรื่อขึ้นมาเลยครับ อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองจังว่า เธอแก้มแดงเพราะผม) ผมชอบทานซี่โครงหมูคู่กับข้าวผัดเนย (หรูมั้ยครับ) ชอบสีฟ้าที่ดึงดูดใจเหมือนกับสีตาของคุณ (คิดเหมือนผมมั้ยครับว่ามันน้ำเน่า แต่มุขนี้ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผู้หญิงก็ยังชอบนะครับ คุณผู้ชายจะยืมไปจีบสาวก็ได้ ผมไม่ขัด) แล้วผมก็ยังชอบ...
ผมคงจะพรรณนาชีวประวัติอันลึกลับที่ไม่ค่อยจะมีคน(อยาก)รู้ของผมต่อไปเรื่อย ๆ หากเสียงใส ๆ ที่สั่นเพราะอารมณ์ (ที่ผมก็ไม่รู้ว่าเพราะเสียใจ หรือโกรธ) ไม่ดังขึ้นข้างหลังผมซะก่อน
จอร์จ!!
ผมหันหลังกลับไปทันที่จะเห็นซาร่ามองผมด้วยสายตาปวดร้าว ก่อนที่เธอจะวิ่งกลับไปที่บ้านอย่างไม่แคร์อะไรทั้งสิ้น (ที่ผมรู้เพราะผมเห็นเธอเดินสะดุดก้อนหินสามครั้ง ชนคนแปลกหน้าห้าครั้ง หกล้มสองครั้ง ก่อนที่ขาเธอจะพลัดตกลงไปในท่อระบายน้ำข้างทาง เหม็นน่าดูเลยล่ะครับ) เมื่อผมเห็นดังนั้นผมเลยรีบวิ่งตามเธอไปโดยลืมสาวน้อยน่ารักคนนั้นไปโดยสิ้นเชิง เพิ่งมานึกได้อีกทีก็เกือบจะถึงบ้านของซาร่าแล้ว ผมจึงได้แต่ภาวนาอยู่ในใจว่า สาวน้อยคนนั้นคงจะเข้าใจเหตุผลที่ผมรีบวิ่งจากเธอมา โดยที่ไม่ได้ล่ำลาเธอแม้สักคำเดียว
แฮ่ก แฮ่ก
ผมยืนหอบอยู่หน้าบ้านซาร่า ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี จะเข้าไปในบ้านทันทีก็กลัวเธอจะว่า จึงได้แต่เดินวนไปเวียนมาอยู่หน้าบ้าน แล้วก็เหมือนกับฟ้าเห็นใจ เพราะประตูบ้านเธอเปิดออกทันที คุณแม่ของซาร่านั่นเองที่เดินออกมา
จากคุณ :
peary 
- [
12 พ.ค. 47 20:26:25
]
#######บันทึกรักของจอร์จ########
