ปลายปากกาจรดลงบนกระดาษทิชชู่แผ่นเล็ก ด้านหนึ่งพิมพ์เครื่องหมายประกอบชื่อร้านอาหารเก่าแก่ของเมือง เหมือนกับแก้วน้ำ ผ้ารองจาน แม้แต่เก้าอี้ที่นั่งอยู่ คนเรามักแสดงความเป็นเจ้าของออกมาทุกครั้งที่มีโอกาส เพื่อแสดงอำนาจของตัว ราวกับยุคอาณานิคมเลยทีเดียว สมองเฉื่อยชาส่งกระแสคำสั่งไปสู่ปลายมือ บังคับให้ปากกาลากเส้นตาม

ดอกลั่นทมริมทาง
ส่งกลิ่นหอมของความเหงา
สวยงามอย่างเดียวดาย

น้ำหมึกหมุนวนทบไปมาเป็นวงกลมแบบเดิมจนหนามทึบตามเสียงหัวใจบงการ เหนืออำนาจของสมอง มันทำงานคู่กนทุกครั้ง ไม่ว่าสิ่งใดจะเริ่มต้นก่อน อีกหนึ่งก็ไม่รอช้าที่จะตามมาปิดท้าย หรือบางทีต่อสู้กันเอง เพื่อเอาชนะตัวตน ครอบงำจิตใจให้ตกอยู่ภายใต้อำนาจของมัน บางครั้งการต่อสู้ยาวนานจนทับถมทวีคูณ เหตุแล้วเหตุเล่ากลายเป็นของเล่นยามว่าง วันนี้ก็เหมือนกัน หัวใจพามานั่งอยู่ที่นี่ จิตใจรีบทำตามอย่างพึงพอใจ ก็ทำไมจะไม่เป็นอย่างนั้นละ

เมื่อเช้านี้ จดหมายฉบับหนึ่งส่งมาถึงบ้านสีฟ้าหลังเล็กๆริมอ่างเก็บน้ำแห่งเดียวของเมืองในหุบเขา ตราประทับที่บ่งบอกระยะทางแสนไกล ทำให้หัวใจเต้นถี่ระคนกับความแปลกใจ มือสั่นขณะบรรจงใช้กรรไกรตัดขอบข้าง คลี่จดหมายออกอ่านอย่างใจจรดจ่อ

นานนับ 10 ปีแล้วที่ไม่มีลายนี้เป็นระเบียบจากกรุงเทพฯมาถึงเขา ทุกถ้อยคำในจดหมายระมัดระวังมากจนเหมือนไม่ใช่คนเดิม เธอเลือกใช้คำขึ้นต้นสุภาพ ห่างเหิน และเลือกแทนตัวเองว่า-ฉัน-ทุกคำ

เมื่อ 12 ปีที่แล้ว ซองสีน้ำตาลแบบเดียวกันนี้ส่งมาถึงเป็นครั้งแรก หลังจากเขาย้ายมาประจำเพียงสัปดาห์เดียว เธอเคยเรียกพี่ทุกคำ แทนตัวด้วยชื่อเล่นจนติดปาก คิดอย่างไรเขียนมาอย่างนั้น และมีเรื่องเล่ามาอย่างสม่ำเสมอ จนกลายเป็นความเคยชิน รอคอยที่จะพบจดหมายในตู้ไปรษณีย์ แล้ววันหนึ่งเธอก็หายไปอย่างไม่มีวี่แวว เขาอยากจะคิดว่าเพียงชั่ววัน เดือนเท่านั้น แต่จนบัดนี้มันนานจนเขาลืม ไม่เคยคิดถามข่าวจากใคร คงเก็บจดหมายเหล่านั้นไว้ในกล่องกระดาษ เหมือนที่เก็บเรื่องของเธอไว้ลำพัง

ถึง คุณทิว
ฉันไม่แน่ใจว่าคุณจะได้รับจดหมายฉบับนี้หรือไม่ นานมากแล้วที่ไม่ได้ติดต่อมา ถ้าครั้งนี้เป็นการรบกวนมากเกินไป ฉันต้องขอโทษอย่างมาก ฉันไม่มีเจตนาจะสร้างความรู้สึกใดๆ เพียงแต่ต้องการเขียนมาเพื่อบอกข่าวสำคัญให้คุณทราบ ฐานะที่คุณเป็นบุคคลที่สมควรรับรู้ ขออย่าได้คิดว่าฉันเรียกร้องอะไรจากคุณเลย บางทีคุณอาจคิดว่าไม่จำเป็น แต่สำหรับคนคนหนึ่งแล้ว เขารอคอยทุกวันทุกคืน

ก่อนที่ฉันจะเขียนจดหมายนี้ ฉันได้ทราบข่าวว่าคุณเพิ่งแต่งงานกับเธอคนนั้น ฉันขอแสดงความยินดีจากใจจริง และหวังว่าจดหมายนี้คงไม่ทำให้คุณลำบากใจ ขอย้ำอีกครั้งว่าฉันไม่ต้องการสิ่งใดจากคุณ

วันที่ 10 กุมภาพันธ์ ที่จะถึงนี้ ลูกชายของฉันจะเข้ารับการผ่าตัดหัวใจ ซึ่งอาจมีอันตรายถึงชีวิตได้ ฉันสัญญากับเขาไว้ว่าเมื่อหายดีแล้วจะพาไปพบพ่อของเขา นัทมีกำลังใจดีมาก ไม่กลัวการผ่าตัดเลย ขณะที่ทุกคนรอบข้างเขาหวาดกลัว โดยเฉพาะฉันซึ่งเป็นแม่ที่ทำความผิดกับลูก ฉันอยากให้เขาได้พบพ่อก่อนการผ่าตัด เขาภูมิใจในตัวพ่อมาตลอด10ปี และฉันเชื่อว่าเมื่อเขาพบคุณแล้ว เขาจะมีกำลังใจต่อสู้มากขึ้น ได้เติบโตเป็นคนหนุ่มที่กล้าหาญ แข็งแกร่ง และเชื่อว่าคุณจะภูมิใจในตัวเขาเช่นกัน

ฉันส่งรูปถ่ายนัทมาให้ด้วย เขาเหมือนคุณมากกว่าที่ฉันคิดไว้ เชื่อเถอะค่ะว่าฉันไม่ได้ต้องการเรียกร้องอะไรมากไปกว่าให้ลูกรู้จักคุณ เขาเข้าใจทุกอย่างในตัวแม่ดี
หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะช่วยเหลือให้ฉันทำสิ่งที่ถูกต้อง
ด้วยความนับถือ
จันจิรา

หัวใจเวลานี้มันล้าหนักเหลือเกิน แม้ลึกๆแล้วจะมีร่องรอยของความปิติทุกแห่งก็ตาม เธอทำได้อย่างไร เดินจากเขาไปอย่างไม่มีเยื่อใยโดยที่รู้ตัวว่าสายเลือดของเขาอยู่ในตัวเธอ เธอเป็นคนที่รู้จักเขาดีที่สุดหรือไม่รู้จักเลยกันแน่

เขาอ่านข้อความในกระดาษทิชชู่อีกครั้ง มันเคยเขียนอยู่ในโปสการ์ดจากเมืองท่องเที่ยวชายฝั่งทะเล เขาจำมันได้ขึ้นใจจนประโยคสุดท้าย วันนี้เป็นวันอังคารร้านอาหารจึงไม่คึกคักเท่าที่ควร มันสงบ ร่มรื่นสำหรับเขาที่สุด

เมื่อตอนบ่ายสมองหัวใจของเขาทำงานประสานกันอย่างไม่ขัดแย้ง สายตาของคนขายตั๋วทำให้เขารู้ตัวว่า จองตั๋วเร็วเกินไปเกือบเดือนทั้งที่ไม่ใช่ช่วงเทศกาล แต่ใจเขาไปอยากเร็วกว่านั้น

รูปถ่ายเด็กชายผิวขาว ริมฝีปากบางเผยยิ้มกว้างจนตาหยี สงบนิ่งอยู่ในกระเป๋าตรงตำแหน่งหัวใจ เธอเป็นแม่ที่ทำผิดจริงๆ อย่างน้อยหัวใจถึง 3 ดวงที่ต้องอดทนกับความเดียวดายและเจ็บปวด ก็แล้วถ้าวันนั้นเธอบอกเขาล่ะ อะไรจะเกิดขึ้นจากความเป็นหนุ่มเจ้าสำราญแบบเขา บางทีเขาอาจคิดว่าเธอโกหกก็ได้แต่รูปถ่ายใบนี้เป็นพยานอย่างชัดเจน จนแทบทนไม่ได้ที่จะไปพบลูกชายของเขา และมากที่สุดคือขอบคุณความเป็นแม่ของเธอ ผู้หญิงที่เขาควรคารวะน้ำใจ

ความสับสนขัดแย้งเริ่มจู่โจมอีกครั้ง เมื่อเขาปล่อยให้ตัวเองล่องลอยตามเสียงดนตรี ลูกเป็นโรคหัวใจ เธอปิดบังเขาอยู่ได้อย่างไรเลี้ยงดูลูกตามลำพังเท่านั้นหรือมีใครมาช่วยดูแล บางทีอาจเป็นเจ้าหนุ่มที่เคยเอ่ยถึงในจดหมายก็ได้ ถ้าเขาไปหาลูกคงพบกับสีหน้าเยาะเย้ย เหยียดหยามจากคนที่แวดล้อม

แน่ละสิ 10 ปีมาแล้วที่เขาเป็นพ่ออย่างไม่มีความรับผิดชอบ แต่ถ้าเธอยู่ตามลำพังกับลูก เธอยังรักเขาอยู่ใช่ไหม เขาควรจะไปอยู่ด้วยหรือเปล่า เพราะเขาก็ไม่มีใครมาแทนอย่างที่เธอเขียนมาในจดหมาย หรือเรื่องนี้เป็นสาเหตุทำให้เธอไม่บอกเขาวันนั้น เธอคิดว่าเขามีใครอีกคนอยู่แล้ว

เธอกลัวอะไร เธอไม่ได้ต้องการเขา ถ้าลูกสบายดีเขาคงไม่มีโอกาสรู้ชั่วชีวิต หรือลูกจะไม่รอเขาแล้ว เธอจึงตัดสินใจเขียนมา คิดได้เท่านี้เขาก็วูบไหวไปทั้งตัว ได้แต่รำพึงในใจ

“เจ้าตัวน้อยของพ่อ รอพ่อก่อนนะ พรุ่งนี้นะลูก”

เขาไม่ใส่ใจอีกแล้วว่าเธอคิดอะไร สิ่งเดียวที่เขาต้องากรเวลานี้คือกอดลูกชายของเขาไว้ และกอดเธอไว้ให้แน่นที่สุด ปลายปากกาลากเส้นต่อไปอย่างรวดเร็วเป็นแถวยาวสุดกระดาษทิชชู่ แล้วพับเก็บไว้ในกระเป๋าคู่กับรูปเจ้าตัวน้อยก่อนลุกจากเก้าอี้ เดินออกไปอย่างมั่นคง

ดอกลั่นทมริมทาง
ส่งกลิ่นหอมของความเหงา
สวยงามอย่างเดียวดาย
จะผลิบานหรือร่วงโรย
ดูงดงามไม่ต่างกัน
ปรารถนาเป็นเจ้าของ
ระบายแต้มสีความฝัน
เหลืองขาวกลมกลืนกัน
แบ่งความฝันอย่างงดงาม