ไหนๆก็มีคนอุตส่าห์แนะนำมาก็เอาลงให้อ่านซะเลยแล้วกันนะคะ
2 บทแรกจะเป็นบันทึกของนางเอกของเรื่อง ส่วนที่เหลือจะเป็นแบบทั่วๆไปค่ะ
------------------------------------------------------------
บทที่ 1 งานเลี้ยงชาวฟ้า
ทุกๆปีเจ้าหญิงจากเมืองต่างๆ และเจ้าชาย จะถูกเชิญให้ไปร่วมงาน ที่ตื่นเต้นก็ตรง ที่จัดปีละครั้งและแต่ละเมืองจะได้พบกัน เป็นการกระชับมิตรไปในตัว และจะได้พูดคุยกับเหล่านางฟ้าด้วย
ฉัน - อลิซซิน่า ครูเว่น หรือที่ใครๆทั่วไปเรียกว่า อลิซ ได้ฉายาว่า เจ้าหญิงผมทอง เพราะในบรรดาทั้งคนทั่วไป และ ในบรรดาเจ้าหญิง หรือ เชื้อกษัตริย์ทั้งหลาย ไม่มีใครมีผมสีทองแบบแตกต่างอย่างฉัน
นอกจากนี้ฉันยังมีดวงตาสีฟ้า และความลับที่น้อยคนจะรู้ หนึ่งในนั้นก็คือ การเปลี่ยนผมสีทอง และ ดวงตาสีฟ้าสดใสของฉันให้เป็นสีต่างๆตามต้องการ ถ้าจำเป็นหรือฉันเรียนรู้มากพอ ตอนนี้ฉัน เปลี่ยนได้แค่สีดำเท่านั้น
วันที่จัดงานจัดวันศุกร์ เริ่มตั้งแต่เวลา 9.00 น. จะมีรถมารับ รถที่มารับเป็นรถม้าวิเศษณ์ เพราะต้องพาเราไปถึงที่อยู่ของนางฟ้า งานเลี้ยงจะมีเจ้าหญิงเจ้าชายอายุ 7 ปีขึ้นไปเท่านั้น จะจัดเป็นรุ่นอายุ ทุกคนที่เป็นเชื้อกษัตริย์ จะได้ไป ร่วมงานแม้พวกกษัตริย์เอง แต่จะจัดต่างวันกันโดยจะมีสารเชื้อเชิญ
วันนี้เป็นวันพฤหัสบดี พรุ่งนี้ฉันจะได้ไปงาน เพราะฉันอายุครบ 7 ปีแล้ว
ฉันจะได้พบเพื่อนเก่าของฉัน นี่เป็นเหตุผลที่ฉันอยากไปมากที่สุด เพราะหลายปีมานี้ฉันได้แต่อยู่ในพระราชวัง มอนต้าเป็นคนคอยดูแลประจำตัวฉัน ( คล้ายๆแม่นมแต่ไม่ใช่ เพราะไม่ได้ให้นมแค่ดูแลอย่างใกล้ชิด ) แน่นอนทุกอย่างมอนต้า และคนอื่นๆเป็นคนจัดการให้ และเธอก็จู้จี้เพื่อให้คุณหนู
หรือเจ้าหญิงของเธอเด่นและเลิศที่สุด ( จนบางครั้งฉันก็เบื่อ แต่ก็เข้าใจ )
" อลิซ ไปเข้านอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้างานเริ่ม 9 โมงเช้านะ " มอนต้าพูด
" ค่ะ " แล้วฉันก็เข้านอน ป้ามอนต้า จะพูดกับฉันด้วยภาษาธรรมดา เหมือนพ่อ แม่ของฉันพูดกับฉัน นี่เป็นข้อดีที่ฉันชอบคุยกับมอนต้า อีกข้อ คือ มอนต้า เข้าใจฉันทุกอย่าง และทุกเรื่อง มอนต้ามักเลือกสรรสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉันเสมอ
เช้าวันศุกร์ที่เป็นวันงาน ฉันตื่นด้วยเสียงปลุกที่ทำให้ฉันต้องตื่น ( จากฝันหวาน ) และบรรยากาศแสนอุ่นสบายและน่านอนเป็นอย่างยิ่ง
อลิซตื่นเร็วไปอาบน้ำ และจะได้รีบแต่งตัวเดี๋ยวไปงานไม่ทันนะจ๊ะ เสียงมอนต้าพูดอย่างสดใสเหมือนทุกๆเช้าที่เธอรู้ ว่าจะได้แต่งตัวให้ฉัน เธอชอบแต่งตัวให้ฉันมาก ไม่ว่าฉันจะอยากหรือไม่ เธอก็ไม่สนใจ เพราะการที่ได้แต่งตัวให้ฉันเป็นความสุขมากที่สุดของเธอ ( แม่ของฉันบอกว่า เป็นเพราะตอน เด็กๆ มอนต้าชอบเล่นตุ๊กตามาก )
ฉันตอบอย่างงัวเงียว่า ป้าจำเวลาผิดรึเปล่าคะ งานเริ่ม ตอน 9 โมงเช้านะคะ ไม่ใช่ 6 โมงเช้า ป้าถึงมาปลุกหนูตั้งแต่ตี 4 อย่างนี้
ป้ามอนต้าตอบด้วยเสียง สดใส ( ลงกว่าเดิมเพียงเล็กน้อย ) ว่า จำไม่ผิดหรอกรีบตื่นได้แล้ว แล้วป้ามอนต้าดึงผ้าห่มจากตัวฉันแล้วพับ
ป้าไม่ต้องพับให้หนูก็ได้ค่ะเดี๋ยวหนูพับเอง
หนูทำเองได้นะคะป้า ฉันพูดอย่าง เกรงใจ
ไม่ต้องพูดมากหรอกจ้ะรีบไปอาบน้ำก็พอ มอนต้าพูด
ค่ะ ฉันตอบอย่างว่าง่าย
ฉันรีบคว้าผ้าขนแกะเนื้อนุ่มที่หอมกรุ่นไอแดดที่ฉันใช้ เป็นผ้าเช็ดตัวไปที่ห้องน้ำอย่างเร็วที่สุด
แต่ก็ไม่เร็วเท่าใจมอนต้า เธอไปถึงห้องน้ำที่อยู่ในห้องก่อนฉันซะอีก เธอบอกให้
ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าและรีบลงอ่างน้ำ วันนี้เธอจะอาบน้ำให้ฉัน เพื่อความรวดเร็วเพราะมอนต้ารุ้
ดีว่าถ้าฉันอาบน้ำจะต้องนานเป็นหนึ่งชั่วโมงแน่ ( เพราะฉันชอบเล่นฟองสบู่ในห้องน้ำ )
มอนต้าหยิบแปรงขัดตัวที่แสนนุ่มอ่อนขัดลงบนแผ่นหลังของฉันอย่างนุ่มนวล เวลาผ่านไป 15
นาที ฉันก็อาบน้ำเสร็จ ( เร็วเป็นประวัติศาสตร์ )
ป้ามอนต้าจัดการแต่งตัวให้ฉัน ด้วยชุดที่สวยงามชุดหนึ่ง มันเป็นสีชมพูอ่อนด้านในด้านนอกเป็นสีทองเป็นประกาย มีลูกไม้อ่อนๆสีทองคลุมลงมาเล็กน้อย ด้านล่างเป็นขลิบชมพูที่ชายกระโปรงที่พองเหมือนใส่สุ่มแต่จริงๆแล้วมันพองเพราะผ้านุ่มๆชั้นในที่มากไปหน่อยแต่ไม่ร้อนเลยซักนิด
ป้ามอนต้าให้เหตุผลว่าชุดนี้เหมาะ กับฉันมากที่สุด และ เธอรู้ว่าเป็นชุดที่ฉันชอบมากที่สุดด้วย
อีก 10 นาทีต่อมาหลังจากแต่งตัวฉันมองดูนาฬิกาตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเช้าแล้ว ป้ามอนต้า
แต่งตัวให้ฉันนานมากเพราะเธอชอบเลือกชุดนานๆ เพื่อความสวยงามตรงตามใจของเธอ ตอน
นี้มอนต้ากำลังบอกกับ แม่ครัวของวังให้เตรียมอาหาร และ กำลังปรึกษากับนางกำนัลในวังว่า
จะทำผมของฉันแบบไหนดี การทำผมให้ฉันก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งของมอนต้า ไม่แพ้การ
แต่งตัวเลยทีเดียว ( เหตุผลก็เนื่องมาจากตอนเด็กเวลามอนต้าเล่นตุ๊กตา เธอก็มักจะทำผมให้ตุ๊กตาด้วยเช่นกัน )
ในที่สุดหลังจากนั้น 15 นาที มอนต้าก็ปลุกให้ฉันตื่นจากความคิดเรื่องความฝันของฉัน ด้วย
การบอกกับฉันว่าเธอคิดออกแล้วว่าจะทำผมให้ฉันแบบไหน อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา มอนต้าก็ทำ
ผมเสร็จ ทรงผมที่เธอเลือกก็คือ ทรงที่ภาษาของเมืองกระจกของเราเรียกว่า ฟรานเชีย คือการ
แบ่งผมเป็น 2 ข้าง แล้วถักเปียก้างปลา ( ในภาษาเมืองกระจกเรียกเปียก้างปลาว่า ฟราน ) ถัก
จนเกือบถึงท้ายทอยแล้วมัดเข้าด้วยกัน โดยจะมีผมบางส่วนปล่อยยาวสยาย เพื่ออวดผมอันเงา
งาม ป้ามอนต้าใช้ริบบิ้นสีชมพูเป็นประกายขลิบฟ้าอมเขียว ที่สีเหมือนน้ำทะเล ผูกผมให้ฉัน แล้ว
ใช้โบสำเร็จรูปสีชมพู ( เป็นประกายขลิบฟ้าอมเขียวน้ำทะเล ) อันใหญ่ ติดบนผม ( ตรงที่ใช้ริบบิ้น
ผูกก่อนหน้านี้ ) มันเข้ากันได้อย่างดีและสมดุลกันเมื่ออยู่บนผมของฉัน
จากคุณ :
arissina
- [
16 พ.ค. 47 17:13:55
A:202.129.43.114 X:
]
เรื่อง อลิซ เจ้าหญิงผมทอง ( The Successor Princess ) บทที่ 1 งานเลี้ยงชาวฟ้า
