ความคิดเห็นที่ 1     หญิงสาวที่เดินอยู่ ณ ท่าอากาศยานจอห์น เอฟ เคนเนดี้   เป็นสาวไทยร่างสูงเกือบเท่าสาวฝรั่ง  สวมหมวกไหมพรมเก็บผม ไว้ข้างใน  มือเรียวสีน้ำผึ้งจางลากกระเป๋าเดินทางใบเดียวไม่โตนัก   อีกมือถือกระดาษสีขาวที่เหมือนรายการปึกใหญ่มาอ่านหาอะไร สักอย่าง  ก่อนจะยัดกลับใส่เป้หลัง  สอดส่ายสายตาหาโทรศัพท์     “ทางนี้ ลี”     ภาษาไทยอันคุ้นหูทำให้เธอหันขวับ  ผู้หญิงสาววัยไล่เลี่ยกัน   แต่ร่างเล็กบางกว่าที่เดินตรงเข้ามาคืออุไรริสา  เพื่อนสนิท สมัยเรียนที่เพิ่งแต่งงานได้สี่ปี  และตามสามีที่มาทำงานที่นี่ นิวยอคร์     “อุ้ม โอ๊ย   กำลังจะโทรหา  เครื่องมันดีเลย์เราแทบบ้า ”     อุไรริสาเดินเข้ามากอดพร้อมทักทาย     “ไม่เป็นไรน่า  เราโทรเช็คเวลาเอา  ไงยะ มาถึงจนได้”     ผู้มาเยือนหัวเราะ  เหมือนจะโล่งใจที่เจอคนรู้จัก  เธอถอดหมวก   เห็นผมยาวเลยบ่านิดหน่อย  สีน้ำตาลออกแดงดูมีชีวิตชีวา   ตากลมสีน้ำตาลเข้มในรูปตาเรียวมีแววสนใจใคร่รู้ทุกเรื่อง  กับ รอยยิ้มแปลกสะดุดตา  เพราะริมฝีปากอิ่มเต็มเวลายิ้มจะปิด แต่ยื่นออกมาดูชวนให้หัวเราะตามเหมือนเป็ดเล็กๆที่ซุกซน     จมูกโด่งปลายกลมบอกความรื่นรมย์  คิ้วตรงดกดำนั่นอีก   บอกว่าเจ้าของคิ้วเป็นคนปากกับใจตรงกัน  เข้มแข็ง  ไม่ยอมแพ้ อะไรง่ายๆ  ทั้งหมดนี่รวมกันเป็นใบหน้าของ สราลี     ตอนนี้สราลีกำลังร้องลั่น  เมื่ออุไรริสาส่งเด็กหญิงตัวน้อย ในอ้อมแขนให้  ลูกสาวของเธอมีลักษณะของคนเอเซียมากกว่า จะเป็นไปตามสายเลือดของพ่อ  มาร์รามีผิวขาวออกเหลือง   แขนขายาวแบบเด็กฝรั่ง  แต่เครื่องหน้าพวกจมูกกลมแป้น   ตาไม่ลึก  สีดวงตา  และสีผมดำออกน้ำตาลแดงเหมือนแม่   ต่างกับสีผมทองของมาคัส  สามีชาวออสเตรเลียของอุไรริสา   ที่เดินเข้ามารับกระเป๋า     “ฮัลโหล ”     “ฮัลโหล มาคัส  สบายดีหรือเปล่า”     “สบาย ผลงานของผมยอดเยี่ยมไหม ลี”     เขาพยักหน้าไปยังเจ้าตัวเล็ก  ที่กำลังง่วนเล่นไฟฉาย ที่เป็นพวงกุญแจขนาดเล็กของสราลีอยู่  พอมองหัวทุยสวย รับโหนกแก้มเล็กๆ   จมูกแป้นกับตาแป๋วที่เงยขึ้นมองราวจะ หัวเราะ   พิมพ์นี้ดูยังไงก็เอเซียชัดๆ  เธอหันมายกหัวแม่โป้งให้คนเป็นพ่อ     “เยี่ยม สมกับ เมดอินไทยแลนด์จริงๆ .”     “หา อะไรนะ  อุ้ม ค่าเช่าบ้านเดือนละสองพันดอลลาร์   แปดหมื่น ค่าดูแลอีก  เกือบแสน เชียวนะ”     เจ้าหล่อนร้องเสียงหลง  เมื่อมองอพาตร์เมนท์แบบสองห้องนอน   ไม่กว้างนัก  มีห้องน้ำห้องเดียว  กับห้องนั่งเล่นที่พอวางโซฟา สองตัว  กับทีวีและเครื่องเสียงเข้าไปก็เต็ม  แถมครัวเล็กแคบ ขนาดยืนสองคนหลังชนกัน  แต่อุไรริสาบอกว่าอยู่ในย่านดีบน ถนนสายที่ 89  ของเกาะแมนฮัทตัน  ไม่เคยปรากฏปัญหา อาชญากรรมหรืออะไรร้ายแรงขึ้นแถวนี้        “มาคัสชอบแถวนี้  เค้าว่ามันจะดีกับยายหนู”      คนฟังพยักหน้าตาม     “มันมีบ้านอีกแบบนะ  ให้เช่า  เดือนละพันเจ็ดร้อยเหรียญ   กว้างหน่อย แต่นอกตัวเมือง  มันไกลไป  อยู่ย่านฮาทส์เดลโน่น   ตอนแรกก็ว่าจะเอาหรอก  มีเพื่อนเราอยู่ด้วย มัทนีน่ะที่เรียน สังคมวิทยาไง  แต่พอดูอีกทีจะเข้าจะออกก็ลำบาก  ต้องนั่งรถไฟ เข้าตัวเมืองเกือบครึ่งชั่วโมง  เราเลยเห็นด้วยกับมาคัสว่าอยู่นี่ดีกว่า   อย่างน้อยก็ในเมืองอะไรๆก็สะดวก”     สราลีเดินไปเปิดหน้าต่าง  จริงด้วย  จากหน้าต่างชั้นแปด ของที่นี่  มองออกไปเห็นตึกรามบ้านช่องแปลกตา  น่าตื่นตาตื่นใจ   ยอดตึกสูงเสียดฟ้าขึ้นไล่กันเป็นแท่งปิรามิดท้าทายแรงโน้มถ่วง ของโลกเต็มจอตาที่มองเห็นจนหมด     อุไรริสาเดินไปยืนข้างๆ  ชี้ให้ดูผู้คนที่เดินเข้ามาจากทาง ด้านหน้า  อันเป็นสระว่ายน้ำ  และสวนหย่อมขนาดเล็ก  ผู้คน ที่นั่งหย่อนใจตามมุมต่างๆ  ดูน่าคบหา     “จะอยู่ที่นี่  เค้าก็สกรีนคนมาซื้อ  มาอยู่นะลี  ยุ่งยากชะมัด   ถ้ามาคัสไม่ทำงานยูเอ็น  ท่าทางจะยากหน่อย  เราทำกุญแจ สำรองไว้ให้ลีแล้ว”     เพื่อนสาวเจ้าของบ้านยังสาธยายอะไรอีกหลายอย่าง  ขณะ ที่ทั้งสองสาวเข้าครัวช่วยกันปรุงอาหารง่ายๆเพื่อเป็นมื้อเย็น   อุไรริสาใช้เวลาช่วงที่สามีไปทำงาน  และลูกสาวไปโรงเลี้ยง   หาความรู้เล็กๆน้อยๆที่เป็นคอร์สสั้นๆไว้  อย่างตอนนี้ก็เป็นคอมพิวเตอร์   เพื่อเวลาจะได้ไม่เสียไปเปล่าๆ  ส่วนเวลาที่เหลือแค่ทำงานบ้าน   เลี้ยงลูก  ก็แทบจะไม่มีแรงแล้ว  อาหารที่ทำกินต่างจากทีวีดินเนอร์ แค่ตรงที่ส่วนผสมมีคุณค่าทางอาหารมากกว่าเท่านั้นเอง  แต่ก็ยัง ไม่หนีอะไรง่ายๆ  พวกสปาเกตตี  ลาซานย่า  หรือสลัดที่ดูจะมี คุณค่าทางอาหารขึ้นมาหน่อย     ถึงจะเป็นอาหารง่ายๆ  แต่ราคาก็แพงพอดูเมื่อเทียบค่าเงินบาท   สราลีพลิกดูราคาที่ติดมาข้างหีบห่อ  และตามประสาผู้มาถึงใหม่ๆ   ไม่ว่าอะไรก็จะนำไปคูณเพื่อหาค่าเงินบาททั้งสิ้น   ดังนั้นหญิงสาว ถึงกับส่ายหัวทีเดียวเมื่อรู้จำนวน     ถึงค่าครองชีพจะแพงลิบ  แต่สำหรับเธอที่นี่มีข้อดีตรงได้ บ้านพักฟรี  ก็มาคัสชักชวนแข็งแรงถึงขั้นบอกว่าจะโกรธถ้าไม่มา อยู่กับเขา  สามีของอุไรริสาอยากตอบแทนเพื่อนของภรรยา   ที่พาเขาทั้งสองฮันนีมูนเมืองไทยแบบเข้าถึง  จนตอนกลับมีมาร์รา   ที่กำลังร้องกรี๊ดๆเต้นบนตักแม่ไปพลางกินข้าวไปพลางติดท้องมาด้วย     เอาลูกเข้านอนเรียบร้อย  อุไรริสาก็มานั่งคุยกับเพื่อน  เด็กฝรั่ง นี่ดีอย่าง  พอถึงเวลานอนแล้วก็นอน  ยายหนูนอนลืมตาแป๋ว อยู่ในเตียงคอก  ไม่ลุกมาวุ่นวายกับเพื่อนแม่ที่กำลังจัดข้าวของ   ดู “น้าลี” รื้อของอย่างเงียบๆ  ไม่ซักถามอะไร  ก่อนเธอจะเก็บ เข้าไปใหม่ให้หายรก  แล้วปูถุงนอนที่มีมาด้วยตรงหน้าเตียงมาร์รา   ผู้มาเยือนดูแผนที่กับรายการทั่วๆไปแล้วหันมาบอก     “เราอยู่อีกไม่กี่วันน่ะ  แผนของเราคือหาซื้อรถคันนึง  แล้วก็ ท่องเที่ยวไปเรื่อยๆ  จากเหนือ ลงใต้  ไปแม็กซิโก  บราซิล . ใบขับขี่สากลเรามีมาพร้อม”     “เฮ้ย จะอยู่กี่วันก็ได้  มาคัสไม่ว่าอะไรหรอก  ว่าแต่ เธอ กะจะไปไกลแค่ไหน”     สาวนักผจญภัยตอบโดยไม่เงยหน้าจากแผนที่     “ไปเท่าที่สายป่าน .หมายถึงเงินของเรา  จะไปถึง ”     อุไรริสามองชีวิตแบบสราลีแล้วทึ่ง  เพื่อนสาวใช้เงินเก็บ ที่ทำงานไว้สองปีกว่า  รวมทั้งเงินพิเศษที่พยายามทำงานสารพัด ช่วงที่เรียน  เพื่อจะตะลุยขับรถเที่ยวอเมริกาเท่านั้น     แต่คิดไปแล้วไม่น่าแปลก  สราลีเป็นนักผจญภัยมาแต่ไหน แต่ไร  เจ้าหล่อนชื่นชอบการไปยังสถานที่แปลกใหม่  ไปสัมผัสมัน ด้วยประสาททั้งห้าของตนเอง  สมัยเรียนเจ้าหล่อนคือผู้หญิง คนเดียวที่เป็นประธานค่ายอาสาพัฒนา  และจนจบมาอีกสองปี ยังคงกลับไปทำด้านนี้ให้น้องๆอีกอย่างไม่เกี่ยง  ค่ายไหนที่ว่า หิน โหด  หรือต้องเดินเท้าไปเซอร์เวย์ขอให้บอก  สราลีพร้อมลุย     นอกจากนั้น  เจ้าหล่อนยังเป็นต้นตำรับ “แบกเป้เที่ยว” ในหมู่ เพื่อนๆ  ด้วยเป้หลังใบเดียวพอแบกไหว  กับอุปกรณ์ยังชีพเบื้องต้น   และเงินน้อยนิดตามกำลังนักศึกษา  สราลีกลับพาเพื่อนบุกไปถึง   ประเทศเพื่อนบ้านอย่างมาเลเซีย   ลาวทั้งใต้เหนือ  และเวียตนาม มาแล้ว  ซึ่งอุไรริสาเชื่อเหลือเกินว่าถ้าพม่า  เขมร  และจีนไม่มี ข้อเข้มงวด  และปัญหาความไม่แน่นอนทางการเมือง  ตลอดจน เรื่องความปลอดภัย  ทั่วเอเซียใต้ที่ย่ำเท้าไปถึงคงไม่พ้นมือ(หรือเท้า)เพื่อนคนนี้     คราวนี้เพื่อนของอุไรริสาก็จะไปอีก  ตามสไตล์ของเธอ   แต่นี่ไม่ใช่ประเทศเล็กๆใกล้บ้าน  ที่มีภาษาและวัฒนธรรมใกล้กัน อย่างลาว  เวียตนาม  หากเป็นประเทศที่มีผืนแผ่นดินกว้างใหญ่ เป็นอันดับต้นๆของโลก  อเมริกา     “อเมริกามันกว้าง  เรามาอยู่นี่ยังไม่คิดจะเที่ยวแบบลี  นอกจาก เลือกเอาที่ที่สวยๆ  ดังๆเท่านั้น  ส่วนที่อื่นๆที่ไปไม่ไหว  ก็หาอ่านๆ เอาพอประดับความรู้”     “อ่านมา  มันไม่เหมือนกับไปด้วยตนเองหรอกอุ้ม  เราอยากไป   และเราจะไปให้ถึง”     แม่ของมาร์ราส่ายหน้า  กับความอยากไปให้ถึงแบบของเพื่อน   ถึงกับสัพยอก     “หมดอเมริกาแล้ว  ทีนี้จะเป็นอะไรล่ะ ”     “ถ้าที่นี่หมดแล้ว  ฝันใหม่ของเราคืออินเดีย  ศรีลังกา  เนปาล   ทิเบต  สิกขิม  ภูฐาน อะไรทำนองนี้”     เพื่อนสาวเบิกตากว้าง  จนสราลีต้องหัวเราะก่อนจะตามด้วย     “แต่นั่นหมายความว่า  เราต้องกลับไปทำงานเก็บเงินอีกสามปีก่อน”     คนมีครอบครัวแล้วมองด้วยความอิจฉา  สายตานั้นมันอ่านออก จนสราลีหัวเราะ     “ไม่เอาน่า อุ้ม  ไม่ต้องมองหน้าเราแบบนั้น  พอแก่แล้ว เราทำบ้าๆแบบนี้ไม่ได้หรอก  ตอนแรกเราชั่งใจจะตายว่าระหว่าง อเมริกากับยุโรป  ไม่รู้ควรเป็นที่ไหนก่อน       “แล้วไหงเป็นที่นี่ล่ะ”     ทีนี้สราลีลงไปหัวเราะดิ้น     “มันฟลุ๊คน่ะ   เราลองไปขอวีซ่าดู  กะว่าไปหนเดียวพอ   เสียดายตังชะมัด  ยายคนตรวจเอกสารหน้าหงิกเป็น ขอโทษ   หยาบหน่อย sonteenเลย มันถามโน่นถามนี่  ถามนั่น  ถามนู่น   อ่านๆเอกสารเรา  แล้วก็ว่าลอยๆ  ไม่ได้ไปศึกษา  ไม่มีญาติ   ไปท่องเที่ยวแต่ไม่มีบริษัททัวร์รองรับ  ไม่มีโน่น  ไม่มีนี่  ไม่มี หลักทรัพย์สูงพอ  สารพัดมันจะกระแนะกระแหนเรา” ...ยังมีตอนต่อจ้า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 พ.ค. 47 23:25:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2    อุไรริสาชักสนุก  เพระสราลีไม่เคย “ไม่” เล่นงานใครที่กล้า มาเล่นงานเธอก่อน     “เราเลยเฉ่งมันกลับ ว่าเอกสารที่มันต้องการ  เราก็มีมาให้   ไม่ใช่หน้าที่มันจะมาวิพากย์วิจารณ์สเตทเมนท์  หรือปัญหาอื่นๆ ของเรา  เรากรอกเอกสารครบ  ถูกต้อง  มีงานทำบริษัท ออกใบรับรองงานให้อย่างเยี่ยม ต่อไปเป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ ตัดสิน  ไม่ต้องพูดมาก  ตรวจเอกสารครบแล้วก็ส่งต่อไป จบ”     “แค่นี้เหรอ”     “อือม์ แค่นี้”     “แค่นี้จริงๆ อ่ะ”     ทีนี้สราลีเป็นฝ่ายหัวเราะบ้าง     “แค่นี้จริงๆ แต่  เสียง..แค่นี้”     เจ้าหล่อนกางแขนกางมือออกกว้างขวาง  ไม่รู้ว่าหมายถึง ขนาดลำโพง  หรืออะไรกันแน่  ที่ทำให้เพื่อนสาวได้วีซ่าประเทศ ที่เข้าแสนยากแบบอเมริกามาได้     “เราก็นึกว่าแห้วแล้ว  เสียตังฟรีแน่ๆพอวันสัมภาษณ์กลับ ไม่มีปัญหา  แต่วีซ่าเราได้หกเดือนเองนะ แค่นี้ ก็คงพอน่ะ”     หกเดือน กับรถหนึ่งคัน  ไม่รู้เพื่อนสาวนักผจญภัยจะไปได้ ถึงไหน  อุไรริสามองคนที่นั่งพลางง่วนเปิดหนังสือกับแผนที่   และกระดาษขาวเย็บเล่มปึกโตอย่างเป็นห่วง     “นั่นข้อมูลของลีเหรอ  เอามาจากไหน”     “เยอะแยะ  จากในเน็ต  เวบต่างๆหลายภาษา  ถามเพื่อนที่ไป มาแล้ว  หนังสือ เรียกว่าเราค้นข้อมูลมามากพอนั่นแหละอุ้ม ถึงข้อมูลที่เรามีมันจะไม่มากพอ  แต่เราก็จะไป”     เพื่อนสาวหันมาชูเป้หลังใบเก่าขนาดห้าสิบลิตรที่พับย่นย่อย เหลือเล็กลงได้ให้ดู  ตรงปากกระเป๋า  มีตัวอักษรปักไว้ว่า   “Freedom Adventure”  พอเห็นว่าเป็นอะไรอุไรริสาถึงกับหัวเราะ   เจ้าคำนี้มันเหมาะกับแผนการที่เธออยากจะพูดว่า  “บ้าระห่ำ”   ของสราลีจริงๆ   หากในความขบขัน  ยังมีความห่วงใยเพื่อนอยู่ด้วย     “มันจะฟรีด้อม อิสระจริงเหรอ ลี  ไม่ใช่อุ้มท้วงนะ  แต่ เป็นห่วงจริงๆมันอันตรายมาก  คนอเมริกันเองไปเที่ยวแบบนี้ ยังหายสาบสูญไปปีละหลายร้อยคน  ไม่รอหาเพื่อนไปด้วย   หรือรอเราวีคเอนด์ค่อยลองไปเที่ยวๆแถวๆนี้ดู ก่อนดีไหม”     “อุ้ม ถ้าไม่ไปตอนนี้  รอเมื่อเราแก่กว่านี้ยิ่งอันตรายใหญ่   เราสัญญาจะระวังตัวให้ดี   และต่อให้มีอะไรมาห้ามเราก็จะไปอุ้ม ไม่อยากทิ้งความฝันสองปีของเราไปเปล่าๆ  ค่าตั๋วไม่ใช่ถูกๆ”     อุไรริสาแอบยิ้ม  “ค่าตั๋วไม่ใช่ถูกๆ”  ยังคงบอกนิสัยเพื่อน   สารลีทำงานทั้งเวลาเรียน  และหลังเรียนจบ  ค่าขนมหรือรายได้ ที่หามาทั้งหมด  ทุกบาททุกสตางค์เจ้าหล่อนทุ่มเทเพื่อการเที่ยว โดยแท้  ภาพเพื่อนยามเป็นสาวมหาลัยมองเสื้อยืดสวยๆแบบที่ สาวๆใส่กัน  แล้วส่ายหน้ายังเข้ามาในความทรงจำ     “ไม่ทน  ใส่ไปลุยเดี๋ยวก็ขาด”     อะไรที่ไม่เกี่ยวกับการเที่ยว  ถือว่า “เปลือง” ไปทั้งนั้นสำหรับ เพื่อนคนนี้  แต่เพื่อนที่ปฏิเสธเสื้อสวยๆตัวละไม่กี่ร้อย  กลับกล้า ควักเงินซื้อเป้หลังใบละร่วมหมื่น  รองเท้า  ถุงนอน  และอุปกรณ์ ท่องเที่ยวราคาแพงอย่างหน้าตาเฉย  โดยบอกว่า       “มันทน เราใช้คุ้ม”     และเจ้าเป้หลังใบนั้นมันก็คุ้มจริง  มันตามสราลีมาถึงอเมริกา จนได้  ทั้งที่ซื้อตอนเป็นนักศึกษา  ทำให้รู้ดีว่าชีวิตของสาวนักผจญภัย ขึ้นอยู่กับการท่องเที่ยว  ไม่ใช่แต่งตัว  ไม่ใช่คนรัก  เพราะสราลี ยังหาหนุ่มนักลุยมาเป็นคู่ใจไม่ได้  เพื่อนๆเคยพูดกันเล่นๆว่า “แฟน” ของเธอ  ต้องเข้มแข็งกว่าเจ้าหล่อน  และเป็นนักท่องเที่ยวด้วย   ถึงจะเอาแม่สาวนักตะลุยคนนี้อยู่  ไม่งั้นเจ้าหล่อนยังคงตะลุยเดี่ยวต่อไป     ด้วยซึ้งถึงอุปนิสัยและความบ้าของเพื่อนดี  มารดาของมาร์รา ไม่พูดอะไรอีก        แต่ “อะไร” ที่จะมาห้ามสราลีก็โผล่มาเร็วกว่าที่คิด  นั่นคือ  “เงิน”        หลังลองสอบถามราคา  เธอพบว่าค่ารถยนต์ที่สภาพดีแม้จะ มือสองก็แพงพอดู  เกือบจะล้มเลิกไม่เอา  แต่เมื่อคิดว่ามันจะเป็น “ขา” ที่พาเธอตะลุยละก็ทั่วทิศ  สราลีตัดใจจะเจียดเงินออกมา เพื่อซื้อมัน     พอเอาเข้าจริง  ไม่อยากเชื่อเลยว่ากระบะโตโยต้า  สภาพสมบุก สมบันอายุใช้งานสามปีครึ่ง  ที่เธอมองดูว่ามันกับเธอจะไปกันรอด   มีราคาถึงหกพันเหรียญ  ร่วมสองแสนห้าหมื่นบาทไทย !!!     จำนวนนี้  มันคือเงินที่มีเกือบหมด  ถ้าซื้อคงทำให้กระเป๋า เบาหวิว   นี่จะออกไปท่องเที่ยวได้ไงเล่า  สาวนักผจญภัยเบนเข็ม เป็นมอเตอร์ไซค์วิบากที่ราคาถูกกว่า  แถมยังเหมาะกับเงินในกระเป๋า อีกด้วย  หากเมื่อบอกอุไรริสาว่าพาหะนะของเธอจะเปลี่ยน   เพื่อนสาวก็ร้องเสียงหลง     “ไม่เอานะ  ไม่เอา...อันตรายมาก  ที่นี่คนบ้ามีเยอะ  ขับรถ กันอันตรายจะตาย  ถ้าจะไปด้วยมอเตอร์ไซค์  เราไม่ยอมให้ลีไป แบบนั้นหรอก”     หลังคิดอยู่สักพัก  เธอก็ออกความคิด     “เรื่องรถ  เพื่อนเราว่าซื้อที่รัฐอื่นจะถูกกว่านี้  ตอนนี้ก็สืบๆราคา ไปก่อน   หรือไม่ก็ ทำงานที่ร้านอาหารไทยหาเงินเพิ่มไหมล่ะลี ไม่ต้องมีใบอนุญาติ  คนกันเอง ”     “งานอะไร  ไม่เกี่ยงเลย  ล้างจาน  เสริฟ”     “คงเสริฟแหละ  แต่ไม่มากนักนะ  อาทิตย์ละร้อยเหรียญ ไหวไหม  ที่พักกับอาหารด้วย”     สราลียิ้มกริ่ม     “มีให้เราทำกี่อาทิตย์ .”     ผ่านไปได้สามวัน     สราลีเดินฉับๆอย่างว่องไว  เพื่อหาที่ทิ้งโปสการ์ดให้เพื่อนๆ และหลานชายตัวน้อย  เจ้าอ้น...ลูกชายคนแรกของพี่ชาย   อ้นเป็นเด็กไม่แข็งแรงนักด้วยโรคลิ้นหัวใจรั่ว  เด็กน้อยรักอาสาว คนนี้ที่สุด  ถึงกับปล่อยโฮลั่นสนามบินเมื่อเธอเดินจะเข้าไปด้านใน   ทำให้ต้องหันกลับไปหอมไปกอด  ไปสัญญิงสัญญากันอีกทีว่า   จะเขียนจดหมายมาหา ถึงได้จากมาได้     ตอนนี้เธอมาถึงอเมริกาแล้ว  ได้ท่องเที่ยวสมที่ฝันมา  หาก ค่าครองชีพที่นี่สูงลิ่ว  รวมทั้งแผนการที่จะซื้อรถ  ทำให้การเที่ยว แต่ละวันเป็นอย่างไม่สิ้นเปลืองนัก  วันแรกการผจญภัยของ หญิงสาวคือนั่งรถเมล์หรือรถไฟตามที่มาคัสแนะนำ  ดูถนนหนทาง   ผู้คน  หลังตั้งตัวติด  หญิงสาวมักออกจากบ้านเดินเท้าชมเมืองไป ตามถนนสายต่างๆของเกาะแมนฮัทตัน  พอชมจนเหนื่อย  เมื่อย   ก็เข้าหาที่นั่ง  รองกะเพาะด้วยแซนวิชทำเองจากบ้าน  หยุดหามุม ร่มรื่นนั่งดูผู้คน  เขียนโปสการ์ดถึงเพื่อนๆ  หรือเขียนบันทึกถึงสถานที่ ต่างๆและผู้คนที่ได้ประสบมา      ผู้คนที่นี่แปลก  ดูกึ่งๆเป็นมิตร  กึ่งๆดูถูกอย่างไรก็ไม่รู้   ฝรั่งแก่ผิวสีคนหนึ่งยิ้มขอบคุณเมื่อสราลีช่วยเก็บของที่ตกให้   ในขณะที่พอตกบ่ายเกิดเหตุการณ์เดียวกัน  แต่ผู้หญิงสูงวัย ผิวขาวอีกคนกลับกระชากของจากมือหญิงสาวหน้าตาเฉย  ราวกับ กลัวเธอจะฉวยแล้ววิ่งหนีไปอย่างนั้นแหละ  พวกขี้หลีก็มีมาก จนน่ารำคาญ  อย่างเมื่อวานผู้ชายที่เดินสวนกันที่ร้านหนังสือพิมพ์ บังเอิญชนเธอเข้า  พอก้มหัวขอโทษพร้อมแจกยิ้มตามปกติ   เท่านั้นแหละ หมอนั่นก็เดินตามมา  พอเธอทำหน้ามุ่ยใส่เขาก็ ค่อยถอยไป  แต่ไม่วายส่งนามบัตรให้ซึ่งสราลีหย่อนใส่ถังขยะ ทันทีที่คล้อยหลัง     นอกจากนั้นยังมีริค  เพื่อนของมาคัสที่อยู่ชั้นเจ็ดในอพาตร์เมนท์ เดียวกันอีก  แรกเจอหน้าหมอนั่นก็ขอนัดกินข้าว  อาสาพาไปนู่น ไปนี่จนหญิงสาวนึกรำคาญ  อุไรริสาบอกว่าอเมริกันหนุ่มเจ้านั้น ว่าสราลีเป็น “รักแรกพบ” ของเขา  ส่วนคนฟังน่ะลงไปหัวเราะดิ้น กับพื้น  จะออกไปไหนต้องคอยหลบไม่ให้เจอเขา  ไม่ใช่กลัว   แต่ไม่อยากให้มาคัสมีปัญหาด้านมิตรภาพกับเพื่อน     แต่ถึงเจอผู้คนอย่างไรเธอก็ไม่ได้อยู่เฉย  เมื่อวานยังแอบ มาคัสเดินไปแถวย่านคนดำหรือที่เรียกว่า  “ฮาร์เล็ม” (Harlem) มา   ที่ส่วนนี้สองสามีภรรยาห้ามหนักหนาว่าอันตราย  แต่ที่ไหนยิ่งอันตราย ยิ่งท้าทายแม่สาวนักผจญภัย  พอเดินเข้าไปแล้วเธอก็ชอบใจ   ผู้คนที่นั่นมีสีสันฉูดฉาด  หนุ่มอเมริกันนิโกรผมสั้นเกรียนในชุดสูทขาว   ขับเบนซ์สีขาว เบาะขาว ตัดกับสีผิว ดูแล้วเตะตาน่ามอง  พอๆกับ อีกคนในรถสีชมพูช๊อกกิ้งพิงค์หวานจ๋อย  เบาะและคอนโซล หน้ารถบุด้วยขนสัตว์เป็นปุยย้อมสีเดียวกับรถ  ขณะที่คนขับ ผมทรงเด๊ดร๊อคยาวหยิก  สวมเสื้อสีแสดแจ๊ดจับตา  ส่วนสาวๆ ที่เดินผ่านไปมาตัดกันอย่างเห็นได้ชัด  มีทั้งสะสวยผอมบาง ดุจนางแบบ  และอวบพองน้องๆช้างน้ำปะปนกัน จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 พ.ค. 47 23:31:47 ]

ความคิดเห็นที่ 3     แต่ไปได้ไม่ไกลนัก  เอาแค่ขอบๆรอบๆ  เพราะจะว่าไปมันก็ อันตรายดังที่เจ้าถิ่นทั้งสองว่า  พอลึกเข้าไป  ถนนเริ่มสกปรก   เต็มไปด้วยขยะ  ข้างถนนไม่มีต้นไม้  นอกจากถังขยะเต็มล้น  กับ รถที่ดูน่าจะเป็นซากมากกว่า  หน้าอพาตร์เมนท์หลายหลังเก่าโทรม   มีคนแก่ผิวสีเหล่านี้นั่งอยู่เต็มไปหมด  ทุกคนจ้องสาวเอเซียหน้าเหลืองๆ   เป็นตาเดียว  สราลีเลยเลือกที่จะชมเพียงส่วนนอก  แต่ยังกะไว้ว่า   ถ้ามีโอกาสเธอจะแวะเวียนมาอีก     เธอเดินพลิกแผนที่  แถวนี้มีที่พอจะไปเดินได้ก็เป็นพวกปาร์ค   ปาร์คทั้งหลายที่นี่  ล้วนแล้วแต่เป็นสวนสวยน่าเดินผ่อนคลาย อารมณ์ทั้งสิ้น  มีอยู่แทบทุกมุมของเมือง  ที่ใหญ่ที่สุดคือเซ็นทรัลปาร์ค อันลือชื่อ  ทั้งกว้างขวาง  ใหญ่โต  มีทะเลสาบ  และปราสาทให้ชม ด้านใน   อีกที่ที่น่าสนคือถนนสายที่ห้า (Fifth Avenue) ที่มีร้านรวง ขายข้าวของแบรนด์เนมมากมาย  หญิงสาวยังจำที่อุไรริสาพูดได้     “ต้องร้านเมซี่  ของถูกใจเราเพียบ ลีเอ๋ย  แต่มันแพงมากๆ   เราอยากได้กระเป๋าของเฟนดี้  ถึงจะราคาไม่มาก  แต่มาคัสก็ ทำหน้าหงิกเชียว”     สองสาวแอบซุบซิบ  กะว่าวันไหนที่ว่าง  จะไปช๊อปปิ้งด้วยกัน   แต่ยังหาวันว่างไม่ได้เสียที  หลังสองสามีภรรยาตื่นขึ้น  กินอะไร เป็นอาหารเช้าแล้ว  จะไปส่งลูกสาวที่สถานเลี้ยงเด็ก  แล้วจึงค่อย ไปทำอะไรตามแต่จะมีธุระ  ส่วนสราลีออกตามหลังคนทั้งสอง   ซอกซอนซนไปตามที่ต่างๆ     แผนการวันนี้ หลังหย่อนโปสการ์ดแล้ว  สราลียังตัดสินใจ ไม่ถูก  ระหว่างไปหาเพื่อนอีกคนที่อยู่แถวฮาสท์เดล  นอกเมือง ออกไป  โดยนั่งรถไฟไปกลับ   มัทนีเพิ่งย้ายตามสามีที่มาทำงาน ที่นี่กรี๊ดลั่นเมื่อรู้ว่าสราลีมาถึง  ร้องขอแกมบังคับให้ไปหา  โดยโทร มาชวนแทบทุกวัน     หรือไม่ก็ โต๋เต๋ตามแต่เท้าจะพาไป  ใกล้เที่ยงแล้ว  เธอคิดถึง ร้านบะหมี่ราคาไม่แพงมากนัก  หรือจะเป็นผัดไทย  อือม์ ถ้ามี กะตังอีกนิด  มาคัสผู้บ้าอาหารไทยบอกว่า  แถวนี้มีบุฟเฟ่ต์อาหาร ไทยกับข้าวสามอย่างราคาแปดดอลล์  หรือจะไปลองดู  กินอะไร ร้อนๆปรุงใหม่ๆปลุกปลอบกระเพาะเย็นชืดด้วยอาหารต่างรสชาติ เดิมสักนิดคงไม่เลว  อีกไม่กี่วันเธอจะไปทำงานร้านอาหารไทย ให้เพื่อนของอุไรริสาแล้ว   แต่ไม่เอาดีกว่า  มัทนีโทรมาย้ำถึงสองหน ว่าให้ไปหา  เธอบอกว่าในวันสองวันนี้  แอบไปให้ตกใจเล่นท่าทางจะสนุกดี     สราลีเดินไปยังสถานีรถไฟแกรนด์ เซ็นทรัล เทอร์มินัล (Grand Central Terminal)  ดูแผนที่ว่าต้องขึ้นอะไร  ไปลงที่ไหน   ค่ารถเท่าไหร่อย่างรอบคอบ  อือม์ ค่ารถกว่าสิบเหรียญไป-กลับ   เกือบห้าร้อย  มิน่า อุไรริสาถึงยอมอยู่ในตัวเมือง  เพราะคนที่มา พักด้วยจะได้ประหยัดค่ารถ  สามารถเดินเท้าชมเมืองได้โดย ไม่ต้องเปลืองค่ารถอื่นๆ  ในสถานีรถไฟผู้คนพลุกพล่าน  ละลานตา ในรูปแบบที่ดูเหมือนๆกันไปหมด  หากผู้ชายคนหนึ่งท่าทางเป็น คนเอเซียด้วยกันในชุดปอนๆหันมาสบตาเธอเข้า  พอเห็นหญิงสาว มองตอบไม่หลบตา  เขาก็เอ่ยเสียงค่อยเหมือนกลัวปนเกรงใจ     “ขอเงินหน่อยได้ไหม  ผมหิว...”     ผู้ชายคนนี้เหมือนเด็ก...ตาโตดำมันในหน่วยตารียาว  ล้อมด้วย แพขนตาดกงอนงามหลุบซ่อนนัยตาเจือแววหม่นเศร้า  จมูกแหลม ไม่โด่งมากแต่เรียวเป็นสันสวย   คิ้วเข้มจนปลายคิ้วหนาเกือบ จรดเปลือกตา  ที่ดูสะดุดใจคือริมฝีปาก  อันมีขอบปากนูนเป็นกรอบ ริมฝีปากอย่างสวยเต็มอิ่ม  สีแดงใสระเรื่อราวสตรีตัดกับผิวหน้าอย่างเห็นได้ชัด     หน้าเรียวๆเผือดขาวของเขา ทำให้สราลีคิดถึึงนายอ้นขึ้นมา   เจ้าตัวเล็ก ของเธอป่านนี้จะเป็นยังไง จะรู้ไหมว่าอาส่งโปสการ์ดให้   จะอ่านออกหรือเปล่านะ  งอแงเวลากินข้าวใครจะเคี่ยวเข็ญป้อนจนได้   พอคิดแล้วให้ใจเธออ่อนยวบ  ล้วงเหรียญในกระเป๋ากางเกง ทั้งหมดมานับ     เธอไม่รู้หรอกว่าสายตาของชายคนนั้น  แอบมองบรรดา เหรียญเล็กเศษน้อยในมือ  กับท่าครุ่นคิดอย่างสนใจ  ขณะหญิงสาว จะคำนวณค่าใช้จ่ายคร่าวๆกับธนบัตรในกระเป๋าที่เหลือ  ค่ารถไฟ   ค่าฮอทดอกรสชาติเหมือนกระดาษข้างทาง  ค่าน้ำกระป๋อง...อือม์...   เอาวะคงพอจะเจียดให้ได้  เธอกำรวบเศษเหรียญทั้งหมดก่อนจะยื่น ส่งให้  ขณะที่เขาอึกอัก  ดวงตาดำมันจ้องอย่างแปลกใจ     “ผมขอแค่นิดหน่อย”     "เอาไปเถอะ  กินให้อิ่ม  ฉันเข้าใจความหิว"     เธอบอกยิ้มๆผมเลยบ่าสีน้ำตาลเกือบแดงสะบัดแบบตัดใจแล้ว คว้ามือเขา  ยัดเศษเหรียญทั้งหมดเกือบแปดดอลลงไป  ก่อนจะ ก้มหน้างุดเดินกลับออกไปข้างนอก  เอาวะ...ไว้ไปหามัทนีวันหลัง   ขยับจะขึ้นรถเมล์กลับ  แต่เศษเงินค่ารถของเธอไปกับนายคนนั้น หมดแล้ว  เอาเถอะ ไม่ไกลเท่าไร  วันนี้ก็ลองเดินซ้อมๆกำลังขา ไว้หน่อยเป็นการวอร์มก่อนเริ่มเดินทาง     ความหวังว่าจะไปหาเพื่อนเป็นอันตกไป   รวมถึงแผนไปกิน อะไรร้อนๆปรุงใหม่ๆจากเตาเรียกพละกำลังก็ด้วย  หญิงสาวเดิน อ้อมไปทางเซ็นทรัลปาร์ค  มื้อเที่ยงวันนี้คงเป็นเจ้า “หมาร้อน”   ที่ขายกันเกลื่อนกลาดตามรถเข็นหน้าสวน  หรือไม่ก็เพื่อนยาก หน้าคุ้นๆที่เห็นกันประจำในเมืองไทย  อย่างแม็คโดนัลล์   ส่วนอาหารไทย ร้อนๆตามแผนปลอบใจกระเพาะ  ไว้ว่ากันทีหลัง     เอ หรือว่าจะกลับไปห้อง  ทำแซนวิชเพื่อนผู้คุ้นเคยมาตุนไว้   ก่อนออกตะลุยด้วยขาไปต่อดีหนอ  นึกถึงขนมปังในตู้เย็น มาคัส ชอบซื้อตุนไว้ทีละมากๆ  ใส่ฟรีซไว้  ตอนแรกสราลีรู้สึกแปลกๆ   กลัวราขึ้น  หากพอกินๆไป  เจ้าขนมปังในฟรีซที่ข้างถุงบอกว่า หมดอายุไปตั้งสองอาทิตย์  แต่พอเอาออกมาปิ้งสภาพยังคงเหมือนเดิม ทุกประการ  เธอค่อยกินสนิทใจขึ้น  ในตู้เย็นยังมีไส้อะไรเหลืออีกละ ..ทูน่า  ไข่ต้ม  แฮม ของที่นี่แม้จะแพงไปหน่อย  แต่ก็คุณภาพดี   พอคำนวณเงินในกระเป๋าเป็นค่าทูน่ากระป๋อง  และของใช้อีกนิดหน่อย   แล้วต้องอยากตบหัวตัวเอง สั่งสอนให้ต่อไปไม่สบตาขอทานที่ไหนแล้ว     แต่คงไร้ประโยชน์  ภายใต้ท่าทางแข็งๆของสราลี  ปกปิด เนื้อในขี้สงสารและใจอ่อนของเจ้าหล่อนไว้  สาวนักผจญภัยเคย ไปถูกกรีดกระเป๋าที่ทางใต้ในวันสุดท้ายของการท่องเที่ยว   ดีที่ตั๋วรถขากลับที่เพิ่งซื้อซุกอยู่อีกซอกของกระเป๋ากางเกง   จึงทำให้มีพาหนะกลับบ้าน  แต่ค่าอาหารนี่สิเมื่อรวมแล้วทั้งเนื้อทั้งตัว เหลือเงินไม่ถึงยี่สิบบาท  ไม่พอแม้แต่จะกินข้าวสักมื้อ  ในขณะที่ เธอขึ้นรถไฟชั้นสามเที่ยวบ่าย  ที่จะถึงกรุงเทพในตอนเช้าวันถัดไป พร้อมท้องร้องจ๊อกๆ     และมันทารุณที่สุด  เพราะรถไฟชั้นสามอุดมไปด้วยของกิน ราคาถูก  โฉบผ่านสายตาเธอไปแทบจะทุกยี่สิบนาทีก็ว่าได้   นอกจากน้ำเปล่าที่อร่อยที่สุดในโลกขวดละห้าบาทแล้ว  ไม่มี อะไรตกถึงท้องอีกเลย    ดังนั้นความหิวกับเธอจึงเข้าใจกันดี     หากมันก็เป็นรสชาติของชีวิต  หญิงสาวคิดอย่างครึ้มใจ   อย่างน้อยชีวิตก็ได้ผ่านร้อน ผ่านหนาว ผ่านหิว ผ่านอิ่ม อุ่น ร้อน เปียก ชื้น  มาจนเกือบทั่ว  ไม่มีอะไรในโลกนี้สั่งสอนมนุษย์ได้ดี เท่ากับไปประสบมาด้วยตนเอง  ดังนั้นถ้ามีอะไรจะพอช่วยเหลือ ผู้อื่นได้  เธอก็คงทำอีก อยู่ดี         เดินเลาะๆไปพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อย  แล้วก็ต้องตกใจแทบ สิ้นสติ  เมื่อพบว่ารถคาดิลแล็คสามตอนสีดำคันใหญ่  มาจอด ขวางหน้า  จะหลบไปทางไหนรถคันนี้ก็เคลื่อนตัวตามไป   พอเห็น รถที่เหมือนรถมาเฟียในหนังมาจอดขวางเข้า  หัวสมองเธอเริ่มคิด ถึงเรื่องประเภท  จับไปขายซ่อง  ลักพาตัว  ตัดอวัยวะ ฯลฯ   ตลอดจนอะไรต่อมิอะไรในทางร้ายลอยมาเป็นแถวๆ     ประตูหน้าเปิด  ชายร่างใหญ่สองคนสวมแว่นตาดำเดินลงมา   ทั้งสองพุ่งเป้าสายตามายังเธอ คนร้ายแน่ๆ  หญิงสาวล้วงมือลง ในกระเป๋ากางเกง  มีดพับขนาดใหญ่ถูกกำแน่น  นิ้วชี้แตะที่สลัก เตรียมดีดใบมีดขนาดสี่นิ้วออกมา  เล็งดูว่าจะจัดการใครก่อนดี   คนซ้าย...หรือคนขวา  หนึ่งในสองชายร่างใหญ่ที่เดินเข้ามา   ไม่รู้ละ ใครมาแตะเธอก่อน  มันคนนั้นต้องโดนก่อน * * * จบตอนที่หนึ่ง แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก  แปะเสร็จหนึ่งตอนแล้วค่า ตอนที่สอง  เจอกัน  วันพฤหัสที่จะถึงนี้ค่ะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 17 พ.ค. 47 23:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดีที่ "เดิน" มาลงชื่อจองไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ไม่งั้นไม่ได้อยู่แถวหน้า ทำไงได้ ก็เรา มันจน กาซิกๆๆ --- อ่ะอึ๋ย จะเกิดพะบู๊กันมั้ยเนี่ย ส่วนพระเอกนะป้า ไม่ค่อยจะโยจังเลย :b --- แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 47 11:45:29 จากคุณ : O-HO - [ 17 พ.ค. 47 23:42:09 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จองต่อ 555 ..... อ่านจบแย้วเลยมาใหม่ค่ะ ป้าง่ะ โยจังมาเองเลย เอ๊ะ หนูเผยไต๋ไปเป่าอ่าเนี้ย? นางเอกงก เอ๊ย ระมัดระวังการใช้จ่ายเหมือนใครอ่า คุ้น ๆ รออ่านต่อค่ะ 555 แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 47 00:12:37 จากคุณ : Clear Ice - [ 17 พ.ค. 47 23:43:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จองป้ายแดงคันที่สาม ป้าหนอนถึงกับหอบแฮ่กเลยนะเนี่ย.... จากคุณ : ธามาดา - [ 17 พ.ค. 47 23:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านจบแล้วค่ะ ไม่ต้องจองแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ ไม่งั้นเดี๋ยวป้ายจองยาวไป อิอิ ป้าหนอน (ขอเรียกอย่างนี้นะคะ ตามพี่ๆ) อธิบายได้เห็นภาพมากเลยค่ะ อ่านแล้วอยากไปเที่ยวจังเลย (กิเลสเริ่มก่อตัวแล้วสิ) ^__^ จากคุณ : Viva Tam - [ 18 พ.ค. 47 00:21:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านแล้วนึกถึงเมื่อปี 45 เคยได้ไปเดินแถวนั้นน่ะคะ ห้าง macy เข้าไปเดินดูห้าง (แต่เน้นถ่ายรูปเก็บเป็นที่รำลึก) แล้วจะติดตามอ่านอีกนะคะ @^--^@   จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 18 พ.ค. 47 00:23:48 A:203.113.33.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 อิอิ  คือมันยาวมากอ่ะ  ปาไป 8 หน้า A 4   ต้องตัดแบ่งเป็นสามท่อน  ระหว่างแปะก็กลัวหัวโหม่งกะชาวบ้าน   ต้องแต่งย่อหน้าอีก  ป้าไม่ชอบเรื่องเป็นแท่งๆ  อิอิ แถมบางคำหวาดเสียวไม่ผ่าน  ต้องแก้ไข   เลยหอบด้วยประการระฉะนี้... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 พ.ค. 47 00:37:54 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จองค๊าบ....จองที่นั่งแถวหน้า...... เอ...แถมข้าวโพดคั่วรึเปล่าคะป้า ^ ^ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 18 พ.ค. 47 01:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ตามมาดู  งวดนี้ไปไกลนะครับ นึกถึงภาพเทพียืนชูคบ ไม่ทราบกี่วันอาบน้ำที       คงหอมหึ่งเชียว อืม...ลาซานย่า อร่อยมั๊ยครับ ผมมีสูตรเด็ดทำลาซานยาย ทำทีไรคนมุงเต็มโถเลยอ่ะ จากคุณ : ซุปฮ้อมหอม - [ 18 พ.ค. 47 03:53:09 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โฮ่ๆๆ  ฝีมือป้ายังเชื่อขนมหน้าปากซอยกินได้เหมือนเดิม เชียวครับ ป.ล.งานนี้ไม่ต้องจองที่ แต่ก้าวจากลิมูซีนเนิบๆ มานั่งเก้าอี้ วีไอพี ติดแถวหน้าอย่างสง่างาม ฮิๆ จากคุณ : สาวกห้ากระสอบ - [ 18 พ.ค. 47 04:02:31 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มารออ่านด้วยค่ะ จากคุณ : ephi - [ 18 พ.ค. 47 05:08:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องนี้จะเป็นแนวรักหรือแนวบู๊เนี้ย ป้าค่ะ ตอนแรก นางเอกของเรา (เหมาเลย 555) ก็จะบู๊แล้ว อิอิ จากคุณ : Jungle (Jungle^^) - [ 18 พ.ค. 47 08:39:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : ^.^ (ลันลา) - [ 18 พ.ค. 47 09:30:48 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามติด ^____^ ขอเจ้าชายแบบนี้เลยนะ จากคุณ : กระบี่อิงฟ้าฯ - [ 18 พ.ค. 47 09:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากคุณ : โคอาร่า - [ 18 พ.ค. 47 09:52:51 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คิ้วตรงดกดำนั่นอีก  บอกว่าเจ้าของคิ้วเป็นคนปากกับใจตรงกัน  เข้มแข็ง  ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ==> Is it true?? Hehe waiting for Thursday ka ^__^ จากคุณ : Tamarillo - [ 18 พ.ค. 47 10:24:34 A:131.170.6.147 X:131.170.90.3 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เย้ ได้อ่านเรื่องของป้าหนอนอีกแล้ว (แต่ว่านี่มันผ่านไปปีนึงแล้วเหรอ?) เสียดาย  ถ้าสราลีมีเพื่อนไปอีกคน จะได้แบ่งค่าใช้จ่ายกัน เนาะ จากคุณ : scottie - [ 18 พ.ค. 47 10:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โห เจ็บแบบนี้ก็แยะซิค่ะ มาแปะต่อไว ๆ นะคะ แต่อยากจะบอกว่า สราลีคนนี้ คุ้น ๆ ยังไงก็ไม่รู้ แบบว่า เป็นคนใกล้ตัวเลยค่ะ เป็นแบบนี้เหมือนกัน ชอบเที่ยว จากคุณ : rabbitit - [ 18 พ.ค. 47 11:16:58 A:203.146.143.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 โอ้.... ยินดีทีได้อ่านคับ..นาน ๆมาทีนึง อิอิ ^___________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 18 พ.ค. 47 11:20:00 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตามติดอีกคนค่ะ ^-^ อยากเที่ยวแบบนางเอกบ้างจัง (อยากเป็นนางเอกนั่นเอง ;)) จากคุณ : เด็กทะเล - [ 18 พ.ค. 47 11:39:11 A:133.87.1.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 * * * O-HO เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อใคร  น่าจะรู้นะ  อิอิ พระเอกนี่  รูปร่างหน้าตา  ถอดมาจาก "โยจัง" เปี๊ยบบบบ ส่วนนางเอกก็...  ก๊าก อ๋า..."ยศจัง" จ๋า  เค้าผิดไปแย๊ววววว * * * Clear Ice ก็รู้ๆกันนิ  ว่า "ออร่า" (ที่ไม่ใช่น้ำแร่) ของป้าอ่ะ  มาจากใคร เด๋วตอนหน้า  มีบรรยายซ้ำ  พร้อมแปะภาพประกอบ ฮี่ ฮี่ ส่วนนางเอกเค้าไม่เรียกงกย่ะ  เค้าเรียก "ใช้เงินเป็น"  อิอิ * * * ธามาดา อิอิ  มันยาวมาก  ตามที่บอกไปตรง คคห.# 9  นั่นแล เรื่องของป้า  แปะตอนนึง  ให้อ่านกันตาแฉะไปเลย  อุ อุ * * * Viva Tam อย่าจุดไฟสิ  ป้าก็อยากไปเหมือนกันนะ  พวกพิพิธภัณฑ์ ทั้งหลายแหล่ในโลกเนี่ย  ป้าหมายตาไว้ทั้งนั้น  ยิ่งนิวยอคร์ มีทั้งพิพิธฯ และแกลอรี่ต่างๆ  ยิ่งน้ำลายไหล... * * * คนชื่นชอบนิยาย อิอิ  ป้าเองก็ไม่มีปัญญาจะซื้อหรอกจ้าร้านนี้   ยกเว้น...มันจะเซล อิอิ * * * ตัว(Z) ไม่มีอ่ะดิ  แต่ถ้าเอาแสตมป์เซเว่นมาแลกครบเจ็ดดวง... เราให้ "กิน+ดื่ม" ฟรีนะเอ้า  โฮะ โฮะ * * * ซุปฮ้อมหอม น้าซุปฯละก็  ไปว่า "เทพีเสรีภาพ"  ได้ข่าวว่าเพิ่งอาบไป เมื่อเร็วๆนี้เองตอนปิดซ่อมแซมอ่ะ  คงทาดับกลิ่นจนหอมละ ส่วน "ลาซานยาย" ของน้าอ่ะ  ถ้าอร่อยก็รีบส่งมา ก่อนจะเข้าฤดูไดเอท  แล้วเดี๋ยวออกป้าย "หนอนชวนชิม" ให้  อิอิ * * * สาวกห้ากระสอบ เจ้าสาวกฯ  เอาชื่อชั้นไปเชื่อขนมกินปากซอย  ชั้นต้องจ่ายอ่ะเด่ะ โอว...แผนร้ายของมัน  ช่างลึกซึ้งยิ่งนัก... หูย...ผ่านไปไม่กี่เดือน  สลัดโตโยต้าผุผุ  มานั่งลีโม่เชียววุ๊ย * * * ephi ตอนสอง  แปะในกระทู้นี้ละค่ะ  แปะวันพฤหัสนี้  อย่าลืมติดตาม * * * Jungle^^ ออกแนวรักหวาน - น้ำตาลหยดติ๋ง - อิงอีโรติคน่าลอง - สยองขวัญสั่นประสาท - อาฆาตแค้น - แผนร้าย - กลายเป็นดีตอนจบ แฮ่...จับแนวได้ไหมคะ * * * ^.^ (ลันลา) คือ...ป้าไม่ได้เขียนเรื่องฮานะ  ยิ้มทำไมเนี่ยยยยย * * * กระบี่อิงฟ้าฯ คนนี้ขึ้นทำเนียบอยู่แล้วจ้า  แต่จริงๆแล้ว  ในฝันของป้าน่ะ ต้องออกสไตล์  เจ้าชายเฟลิบเป้  ของเสปนอ่ะ   * * * โคอาร่า อะไรเนี่ย...จะเอากามเทพมาช่วยเหรอ * * * Tamarillo ส่วนใหญ่จะจริงนะ  ดูแต่ป้าสิ  คิ้วบางจ๋อย  ทำอะไรเหลวไหลตลอด แถมอ่อนแอ  ต๊อแต๊  กระซิกๆ วันพฤหัสที่กระทู้นี้จ้า * * * scottie อ๋าย...ตอกย้ำ  แต่จริงๆไม่นิ  เรื่องล่าสุดของป้า "โหงวกุ้ยซิงปู้" จบไปตอนเดือน  กรกฏาคมปีที่แล้ว  ดังนั้นไม่ถึงปีนิ  อิอิ แต่ถ้าเป็นเรื่องแนวนี้  ปีที่แล้วมี "รักหวานๆของมันแกว" (เนื้อที่โฆษณา) เรื่องเดียวเอง  แต่ปีนี้อาจจะมีสองเรื่อง (ออร่าพุ่ง)  รอว่าถ้าเขียนจบเมื่อไหร่  แปะแน่นอนจ้า * * * rabbitit อ๋า rabbitit  รู้จักป้าเหรอ !!! อิอิ  ลืมไป  เราไม่ใช่นางเอก  ลืมๆๆ  ฮี่ ฮี่ * * * น้ำลายบูด ฮึ่ม...ยินดี  บนการตอกย้ำในความ "ขยันน้อย"  ของป้านี่หว่า * * * เด็กทะเล อิอิ  มาแลกเมืองกันป่าว  ป้าอยากไปคานากาวะ ฮี่ ฮี่ ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านค่า หายศรีษะไปนาน  ยังมีคนมาแวะทักทายให้อุ่นใจเหมือนเดิม ไว้จะแปะรูป "โยจัง" ประกอบกระทู้เป็นการตอบแทนนะคะ (เกี่ยวไหมเนี่ย  อิอิ) จากคุณ : ป้าหนอน - [ 18 พ.ค. 47 12:30:46 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ฝันอยากไปนิวยอร์คมานานแล้วค่ะป้า แต่ดูๆ แล้วชาตินี้คงไม่มีหวัง ดังนั้นอ่านไปก็ขอจินตนาการตัวเองสราลีละกัน ฮี่ฮี่ รออ่านตอนหน้านางเอกบู๊ค่ะ จากคุณ : มะวัน - [ 18 พ.ค. 47 13:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เย้ๆๆ ในทีสุดหนูก้อได้อ่านงานของป้า ดีใจจัง จากคุณ : แก้ม (sulphur) - [ 18 พ.ค. 47 13:47:50 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ดีจังค่ะำได้อ่านงานของป้าหนอนอีกแล้ว ความตั้งใจเหมือนกับคุณลีโดยบังเอิญค่ะ.. backpack ไปโน่นนี่..พร้อมกล้องถ่ายรูปนะคะ.. แล้วก็จะทำตามฝันอีกไม่นาน..เพราะตอนนี้จองตั๋วเรียบร้อย แต่คงไม่ได้เจอเจ้าชายแน่เลย..ว๊า :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 18 พ.ค. 47 17:25:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาช้าแต่ก็มาแบบยิ้มแก้มปริที่ได้อ่านงานของป้าอีกแล้วค่ะ ว่าแต่ว่า...เมื่อไหร่หนูจะเจอป้าแบบคนรู้จักกันหนอ ... อิ ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 18 พ.ค. 47 18:09:36 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สนุกจริง ๆ น่าติดตาม ได้เวลา เจ้าชายออกโรงแล้ว ใช่ป่ะค่ะ จากคุณ : Curious girl - [ 18 พ.ค. 47 18:43:43 ]

ความคิดเห็นที่ 29 พึ่งเคยอ่านเรื่องของป้าหนอนเรื่องแรกค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ อิอิ นางเอกนี่รอบคอบเรื่องค่าใช้จ่ายจริงๆ เหอๆ จากคุณ : TSURUGI - [ 18 พ.ค. 47 19:00:45 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาอ่านด้วยคนค่ะ ^ ^ ตอนต่อไป วันพฤหัส วันพฤหัส ท่องไว้ จากคุณ : bookmark - [ 18 พ.ค. 47 19:58:11 ]

ความคิดเห็นที่ 31 วันนี้ได้อ่านเรื่องของป้าด้วย ฝนตกหนักเลยนะเนี่ย  อิอิอิ จารอค๊า  วันพฤหัสฯ ก็ พฤหัสฯ   จากคุณ : ต้นอ้อ - [ 18 พ.ค. 47 20:15:57 A:203.113.61.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 โอ้โฮ.... ไม่น่าเชื่อ!!!  ดีใจที่ได้อ่านฮับป้า จากคุณ : SuMo - [ 18 พ.ค. 47 20:21:17 A:unknown X:202.28.179.1 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ได้อ่านเรื่องสนุกๆจากป้าหนอนอีกแล้ว ตั้งตารอวันพฤหัสค่ะ (กาซิบ.......กำลังตั้งหน้ารอ อ่านเรื่องของนายยีราฟด้วย) ร้าก............ป้าหนอนจัง มาหอมหน่อย ฟอด............ด จากคุณ : อิงอิง - [ 18 พ.ค. 47 21:26:12 A:203.118.106.31 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 ท่าทางน่าสนุกจังค่ะ นางเอกนี่ท่าทางพะบู้จัง อิอิ ใจดีด้วย รอวันพฤหัสด้วยคนค่า ^^ จากคุณ : hiyono (hiyono) - [ 18 พ.ค. 47 22:50:12 ]

ความคิดเห็นที่ 35 * * * มะวัน มะ...ก็ชวนตาหวานย้ายไปจิ  อิอิ  ป้าจะได้ไปกางถุงนอน ที่หน้าเตียงมัยญ่า  ฮี่ ฮี่  เหมือนเป็นนางเอกเลย * * * แก้ม (sulphur) แล้วป้าก็จะหายไปอีกปี...ก๊าก * * * คิมมี่ (*CriMy*) ไม่แน่น้า...เตรียมรองเท้าแก้วไปหรือเปล่า * * * ศาลาไทย (salathai) บางทีก็เจอนะ  สวนกันตรงหน้าร้านทับทิมกรอบรวมสายบ่อยๆ  อิอิ * * *Curious girl ใช่แล้วค่า  เดี๋ยวตอนหน้า  "เจ้าชาย"  จะมาแล้ว * * * TSURUGI การมาอ่านเรื่องป้า  เหมือนรับสารเสพติด  ประเภทกัญชา อ่านแล้วจะยิ้มประหลาดๆนะ  ขอเตือน อิอิ ใช้เงินเป็นค่า  ใช้เงินเป็น...เหมือนคนเขียน  ไป ตปท. ใช้เครื่องคิดเลขแผล็บๆ  อิอิ * * * bookmark พฤหัสนี้  กระทู้นี้ ดึกๆค่ะ  อิอิ * * * ต้นอ้อ ป้าว่า...ถ้าอาถรรพ์มีจริง  ต้องเป็น... "ลูกเห็บ" นะ  ฮี่ ฮี่ * * * SuMo เอ่อ...ไม่เชื่อเหมือนกัน  แหะ แหะ * * * อิงอิง นายยีราฟ  คาดว่าเดือนนี้แหละ  แหะ แหะ  มีมาให้อ่านแน่ อ๊ะ  อย่ามาหอมป้า  ป้ามียศจังแล้ว  แถมตั้งใจ  จะกิกกะโยจังเท่านั้น อิอิ * * * hiyono นางเอกจะเป็นสาวนักตะลุยเที่ยวจ้า  เลยต้องมีป้องกันตัวกันหน่อย ขอขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านค่า... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 พ.ค. 47 00:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 36 มาประกาศ ว่าเป็นแฟนป้าหนอน... ได้อ่านเรื่องรักหวานๆ ของมันแกว เป็นนิยายเรื่องแรกในถนนด้วยครับ ประทับใจ... จากคุณ : ninaM - [ 19 พ.ค. 47 01:26:14 ]

ความคิดเห็นที่ 37 โหย...โชคดีมั่กๆที่หนูเครียดจัดจนต้องแวะมาที่ปล่อยอารมณ์ที่ถนนฯ ไม่งั้นหนูพลาดเรื่องนี้แหงเลย รอตั้งนาน...ใครจะพลาดล่ะเนี่ย โฮ่ๆๆๆ ป้าขา...พฤหัสเนี่ย...พอเลยเที่ยงคืนวันนี้ปุ๊บ ถือเป็นวันพฤหัสเลยหรือเปล่าคะ? หนูจะได้มาคอยได้ทัน ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : แม่มณี - [ 19 พ.ค. 47 10:50:17 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เที่ยว เที่ยว เที่ยว น่าอิจฉาจังเลยค่า สนุกมาก น่าจะมีสักหลาย ๆ ตอนนะคะ จากคุณ : มะพร้าวแก่ - [ 19 พ.ค. 47 17:03:37 A:203.118.101.61 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 น่าน...หนูว่าแล้วเชียว เอาเป็นว่าหนูจะรอจนป้าใจอ่อน ก็ไม่รู้จะต้องรอจนอ่อนใจก่อนหรือเปล่า ฮี่ ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 19 พ.ค. 47 18:12:28 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แพรเองน่ะค่า.......ดีป้า..ตอน2เร็วๆๆน่ะค่ะคิกๆๆๆไม่เร่งแต่มาให้กำลังใจค่ะ....อิอิ  ไม่เคยเลยที่เจอป้าเนmsnปิดเทอมแพรก็รอหลังเที่ยง(คืน)โห........ จากคุณ : แพร - [ 19 พ.ค. 47 18:27:23 A:202.28.38.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 41 แพรอีก....ป้าหนอนมีเวบของป้าป่ะค่า จากคุณ : แพร - [ 19 พ.ค. 47 18:30:35 A:202.28.38.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 ป้าขา..นางเอกเนี่ย ชอบเที่ยวเหมือนใครเลยน้า รออ่านด้วยใจระทึกค่า อุอุอุอุ ๑^_____^๑ จากคุณ : ศรีสุรางค์ - [ 19 พ.ค. 47 18:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ป้าหนอนมาเริ่มเรื่องใหม่ ดีใจจังค่ะ ^_^ แล้วหนังสือของป้าเล่มใหม่ (นายยีราฟ) จะออกเมื่อไหร่คะ จะได้รีบไปซื้อ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 19 พ.ค. 47 18:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 44 * * * ninaM ขอบคุณคร๊าบ   * * * มานี อ่า...ด้วยพลังขี้เกียจแปะของป้า  มานีคิดว่า...  จะได้อ่าน กันตอนไหนอ่ะ  เอาไฟล์แบบจบเลยป่าว...ไม่ให้  ฮี่ ฮี่ ถ้าไม่ไปบึงฉวากด้วยกัน  อด  อิอิ * * * มะพร้าวแก่ มีราว 9 - 10  ตอน ค่ะ  ป้าแก่แล้ว  เขียนเรื่องยาวมากไม่ได้ จะชิงม่องเสียก่อน   ถ้าไงติดตามอ่านได้เลยค่าไม่ต้องกลัวไม่จบ * * * ศาลาไทย   อิอิ  เห็นป่าว...  ถ้าหนูเจอใคร  อ้วนกลม  หน้าตายิ้มแย้ม แป้นแล้นเกินเหตุ  ชอบยืนสั่งทับทิมกรอบรวมสาย  แบบเน้น มะพร้าวกะทิชนิดไม่กลัวคอเลสเตอรอล...  นั่นละ...ป้า (หาง่ายยยย เนอะ) * * * แพร แหะ แหะ  ป้ามาตีสองอะสิ  บางวันก็ไม่เปิดเมล์อ่ะ แถมป้าไม่มีเวบเป็นของตนเอง (ขี้เกียจสุดๆ)ด้วย แต่ถึงมีไปก็...อ่ะนะ  แหะ แหะ  ป้าไม่ค่อยมีงานแปะ ด้วยเหตุผลเดิม "ขยันน้อย"  จ้า * * * ศรีสุรางค์ เดี๋ยวดูพระเอกก็จะรู้ว่า  "นางเอก" คือใคร..เอ๊ย  เหมือนใครค่า * * * กั๊ดจัง อิอิ  ปีนึง  เริ่มซักเรื่อง   (เนื้อที่โฆษณา) เรื่องของยีราฟ  วางตลาดแล้ว  แต่ป้า ไม่กล้าโฆษณาในนี้อ่ะ  ไว้ขายๆไปซักพักก่อนนะ  จะตั้ง กระทู้ออกหน้าออกตาจ้า ขอขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านค่า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 19 พ.ค. 47 21:31:44 ]

ความคิดเห็นที่ 45 งั้นสงสัย หนูต้องไปดักรอทุกวันแล้วล่ะค่ะป้า ฮี่ ๆ เอาแบบหนังวัยรุ่นสมัยก่อน ... ดักรอหน้าปากซอย ... จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 19 พ.ค. 47 22:19:28 ]

ความคิดเห็นที่ 46 แง้ เล่นทิ้งไว้อย่างนี้ ดีนะคะ ที่ต้องรอแค่วันเดียว จากคุณ : น้ำใส - [ 19 พ.ค. 47 23:35:24 A:10.31.1.167 X:202.28.27.4 ]

ความคิดเห็นที่ 47 มาอ่านวันพฤหัสเลยค่ะ รอยู่นะคะ..... จากคุณ : คนหลังม่าน - [ 20 พ.ค. 47 12:29:47 A:203.149.12.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 และแล้ววันพฤหัสก็กำลังจะผ่านไป.... (เข้ามาเอ่ยแบบเปรยๆ แล้วเผ่นอ้าวหนีตาลีตาเหลือก) จากคุณ : wok - [ 20 พ.ค. 47 15:37:17 A:138.217.84.127 X: ]

ความคิดเห็นที่ 49 * * * ศาลาไทย แล้วจะรู้ได้ไงอ่ะ  ว่าเป็นป้า  ป้าไม่ได้ติดดอกกุหลาบแดง บนกระเป๋าเสื้อซักกะหน่อย * * * น้ำใส อ้าว...  นี่แหละ  ทิ้งแบบนิยายละ  ใครมาอ่าน  เป็นต้อง หลงกล  หลวมตัวเสร็จยายแก่ทุกรายไปเชียว * * * คนหลังม่าน ป้าก็แปะวันพฤหัสแน่นอนค่ะ  อิอิ  นี่ไง  กำลังมาเชียว * * * เจ้าสาวกฯ มาแล้วเว๊ย  นั่งดูประชุมสภาจนตาแฉะ   นั่นมันเมืองไกลโพ้น วันเวลาถึงได้ผ่านไปเร็วนัก  คนที่อยู่ที่นั่นถึงได้แก่เร็วนี่เอง... เมืองไทยยังไม่ฟังเพลงชาติรอบเย็นเลย  ประชุมสภาด่ากัน ก็ยังไม่ปิด  อิอิ ขอขอบคุณทุกท่านที่มาแวะเวียนค่ะ ว่าแล้วก็มาอ่านเรื่องราวตอนต่อกันเลยค่า... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 16:45:04 ]

ความคิดเห็นที่ 50     หากผู้ชายร่างใหญ่สองคนที่เดินเข้ามากลับหน้าตายิ้มแย้ม   แถมไม่กระชากแขนเธอหรือพยายามจับตัวเธออย่างที่คิด  เขาสองคน แค่โชว์ฟันขาวสวยแล้วหยุดยืนห่างๆ  ผายมือให้มองไปยังประตู   ที่คนขับรถกุลีกุจอลงมาเปิด       นายขอทานคนนั้น !!!     เขาก้าวลงมา  ยิ้มอ่อนโยนทำให้ดวงหน้าขาวเผือดดูสว่าง   ขับให้ริมฝีปากแดงจัดกว่าเดิม     "สวัสดี  ซินเดอเรลล่า"     คนถูกเรียกว่า ‘ซินเดอเรลล่า’  ทำหน้าไม่แน่ใจกับชื่อที่ถูกเรียก   สติดีหรือเปล่านายคนนี้  อุไรริสาว่าคนที่นี่แปลกๆ  เห็นจะจริงดังว่า   สมองเธอแวบอะไรขึ้นมาบางอย่าง  พยายามมองไปรอบๆหากล้อง ถ่ายหนังหรืออะไร  นี่เธออยู่ในรายการ  "just kidding" กระมัง   เดี๋ยวคงมีใครมาเฉลย  รถตู้กระจกดำที่จอดข้างๆถูกหญิงสาว เข้าไปจ่อหน้ากับกระจก   มองหาอะไรที่ซุกซ่อนอยู่       ตามแบบที่เคยเห็นในทีวี  กล้องจะซ่อนอยู่ไม่ไกลนัก  คงแถวนี้ แหละ  คันนี้ไม่มี มันก็ต้องอีกคัน  สราลีวิ่งไปจ่อหน้ากับกระจกรถ ที่ดำทึบอีกคันข้างๆอย่างค้นหา     “คุณมองอะไร  ผมอยู่ตรงนี้”     “กล้องอยู่ไหน”     นายขอทานทำหน้างง    “กล้องอะไร”     สราลีหัวเราะ  ดึงปกเสื้อเขา  ที่เป็นเสื้อนอกตัวสั้นสีน้ำตาลอ่อน ผ้าเนื้อนุ่มบางผิดกับเมื่อครู่  กระดุมเม็ดแรกต้องเป็นไมค์แน่ๆ   แต่พอคลำไปคลำมากลับไม่ได้อะไรมากไปกว่ากระดุมธรรมดาๆ     “คุณทำอะไรน่ะ”     “หาไมค์  กล้องจิ๋ว หรืออะไร  นี่มันรายการทีวีใช่หรือเปล่า”     คราวนี้ชายผู้ต้องสงสัยว่าจะเป็นพิธีกรรายการทีวีหัวเราะลั่น   ถอดเสื้อออกส่งให้เธอสำรวจจนพอใจ  แถมตัวเขายังโดนจับหมุน   หาเครื่องมือที่อาจจะเหน็บเอวอยู่แบบที่เคยเห็นในทีวี     ไม่มี อะไรกัน     หลังถูกจับค้นและซักถามอยู่นาน  เขาบอกว่าไม่ใช่รายการ อะไรทั้งสิ้น  มันเป็นแค่การทดลองอะไรบางอย่าง  พร้อมคืนเหรียญ ทั้งหมดของเธอให้  และชักชวนไปรับประทานอาหารร่วมกัน   ใช้เวลาไม่นานก็เจรจาพอรู้เรื่อง  เธอเลยยอมเดินไปยังร้านอาหารจีน ไม่ไกลนักกับเขา   แค่กินอาหาร  ในที่ชุมนุมชนผู้คนล้านเจ็ด สิบเอ็ดแสนแบบนี้คงไม่มีอะไร     พอนั่งลงและสั่งอาหารเรียบร้อย  เขาแนะนำตัวโดยส่งนามบัตรให้   และบอกชื่อเสียงเสียเอง  เมื่อเห็นสราลีพยายามอ่านชื่อของเขา ในภาษาอังกฤษอยู่นาน      “ผมชื่อ โยสุเกะ  ฮิงาชิคาตะ โยสุเกะ”      “คุณเป็นญี่ปุ่นแท้หรือคะ  ดูไม่เหมือนเลย”      เพราะเขาสูงเหมือนฝรั่งทั่วไปร้อยแปดสิบกว่าเห็นจะได้   เพียงแต่ผิวและลักษณะโครงร่างยังเป็นแบบเอเซียคือละเอียด   รูปร่างก็เพรียว  ไม่เทอะทะ  หนา  อ้วน  แบบอเมริกันชนที่เห็น เป็นส่วนใหญ่  ติดจะดูผอมด้วยซ้ำ     “ไม่เชิงครับ คุณแม่ผมเป็นญี่ปุ่น  ส่วนคุณพ่อผมเป็นลูกครึ่ง อังกฤษญี่ปุ่น  ผมมีชื่อกลางด้วยแต่ไม่ได้พิมพ์ในนามบัตร   ชื่อเต็มๆของผมคือ  ฮิงาชิคาตะ  แอนโทนี  โยสุเกะ”       เขาหัวเราะ  ตอนนี้แหละที่ดูเป็นเอเซียแท้  เพราะท่าก้มศรีษะ หัวเราะแบบสุภาพนี่มันท่าทางของคนญี่ปุ่นชัดๆ     “มันดูไม่ค่อยเข้ากันนัก  ว่าแต่ คุณชื่ออะไร”     “สราลี”     “สะ..ลา..ลี”     “สรา ลี”     “สา ลา..ลี  ยาก ผมขอเรียกคุณว่าซาร่าได้ไหม”     สิ่งแรกที่เกิดในหัวสราลีคือ  “ซาร่า มีตัวยาพาราเซทตามอล .”   แต่เมื่อบริกรนำอาหารเที่ยงของเธอมาเสริฟ  แค่กลิ่นหอมของเป็ด ย่างร้อนๆลอยมาเตะจมูก  พร้อมข้าวสวยในจานร้อนควันฉุย   กับน้ำจิ้มที่เป็นน้ำส้มพริกตำ  หญิงสาวก็คิดว่า เอาก็เอาวะ   ซาร่าก็ซาร่า  เพื่อนเธอชื่อเบลินดา  แต่ใครๆชอบเรียกเจ้าหล่อนว่า “เบลนด้า 500”  ซึ่งเป็นชื่อยาถ่ายพยาธิ       ดังนั้น ยาแก้ปวด  คงไม่เลวถ้ามีเป็ดย่างมาแลก     "เป็นเรื่องตลกอะไรกัน"     "ไม่ใช่เรื่องตลก  ผมพูดจริง”     เขาทำหน้าเรียบๆ  เมื่ออธิบายให้ฟังว่า  ยินดีจะเชิญสราลี ไปพักที่เพนเฮาส์ทของเขา  แถวไบรอันพาคร์  (Bryant park)   ซึ่งอยู่ในย่านดี  มีแกลอรี่ต่างๆอยู่เต็มไปหมด  เป็นห้องพักหรูหรา   กลางวันก็ไปกินมื้อเที่ยงตามตึกสูง  ชมวิว  ตกเย็นดูละคร บรอดเวย์  หรือล่องเรือดินเนอร์ชมวิวรอบเกาะตามแต่เธอต้องการ     ทุกอย่างฟรี !!!       เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์เต็ม !!!     ฟังแล้วน่าสนุก  เหมือนรายการทีวีประเภทมีรางวัลชวนฝันกองโต   แต่วิสัยนักผจญภัยอย่างสราลีสอนให้เธอรอบคอบ  ไม่เป็นปลาหมอ ผลีผลามฮุบเหยื่อง่ายๆ  แม้ผู้ชายตรงหน้าจะดูอ่อนแอก็เถอะ   เขาอาจจะเป็นมาเฟีย  เอ ญี่ปุ่นไม่มีมาเฟียนี่หว่า  งั้น ยากุซ่า   หมอนี่ต้องเป็น “ยากุซ่า”  แน่ๆ    “คุณคงไม่ได้หลอกฉันไปขายนะ”    "ซาร่า...คุณมีอะไรให้ขาย  หือม์"     จะบอกว่าหน้าตา  ก็ ไม่ได้สะสวยจนน่าหลอก  แหม่มสาวๆ กับชุดบีกีนี่ท่อนบนรับร้อนในปาร์คยังน่าดูกว่าผู้หญิงในเสื้อยืดตัวหลวม   กับกางเกงทรงทหารแบบเธอ  แต่ไม่แน่  หน้าตาแนวนี้อาจจะสเป็ค ฝรั่งก็ได้  หากหญิงสาวกลับตอบเลี่ยงๆ  เลือกเอามูลค่าสูงเท่าที่พอมี    "อวัยวะ .ไต  ตับ  อะไรแบบนี้ไง"     คนฟังทำหน้านิ่ว     "สมัยนี้  การค้าอวัยวะมนุษย์สามารถสั่งได้จากประเทศ ในแถบบ้านคุณนั่นแหละ สด ใหม่ เยาว์วัย ปลอดโรค คงไม่ต้อง มาปล้นจากคุณหรอก"    "แล้วจะมีอะไรเป็นหลักประกัน  ว่าคุณไม่ได้หลอกฉันไปขาย"     "คุณต้องการเงินประกันเท่าไหร่"     ตัวเลขในหัวหญิงสาวคิดราคาค่าบ้านของอุไรริสาเป็นรายเดือน แล้วคูณด้วยสองทันที       "สี่พันดอลลาร์"     "แค่นี้เหรอ"     "อือฮึ.."     "หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจเงินสด"     ธนบัตรใบละร้อยดอลลาร์ปึกเล็กๆถูกยัดในมือเธอ  กรีดดู จนทั่วแล้ว  ใหม่เอี่ยม  ไม่มีอะไร   เป็นธนบัตรที่ชำระหนี้ได้ ตามกฎหมายจริงๆ  ตาเบนจามิน  แฟรงคลิน  ทำคิ้วโก่งส่งมา จากภาพชัดเจน     ทำไมได้ง่ายนักหว่า เธอรีบส่งเงินคืนให้  พึมพัมแบบขอโทษ ขอโพย    “สี่พันดอลลาร์น้อยไปแล้ว สี่หมื่นท่าจะดีกว่า”     เขากลับส่งธนบัตรร้อยดอลลาร์  ที่ดูเป็นสิบเท่าของเมื่อครู่ ส่งให้  สราลีรับมากรีดดู เงินจริงๆแฮะ  จะต้องไปกับอีตานี่หรือ ไม่เอา  มันต้องมีอะไรแน่ๆ  เธอพยายาม “โก่ง” ค่าตัวสุดฤทธิ์    "อ่ะ...คิดว่า  สี่แสนจะดีกว่า..."     ทีนี้เขาชะงักนิดหน่อย  ก่อนจะดีดนิ้วเรียกกระเป๋าจากบอดี้การ์ด   มาส่งกระดาษแผ่นบางๆให้     "ไม่ต้องเป็นเงินสดได้หรือเปล่า  บังเอิญผมมีพันธบัตร   มูลค่ามันเกินนิดหน่อยก็รับไว้ก่อน  ถ้าไม่รังเกียจนะ"     "เค้าใช้กันยังไง...อย่าหัวเราะ  ฉันไม่เคยมีพันธบัตรค่ะ"     ผู้ชายตรงหน้ายิ้มขำกับจานเป็ดย่าง  จนหญิงสาวชักฉุน   ก็แกล้งๆเรียกไปแบบนั้นเอง  จะให้ตรวจอีท่าไหน  เธอไม่ใช่สายลับ จะได้รู้การดูพันธบัตรแบบกรีดแป๊บเดียวเหมือนในหนัง  ว่ามัน ต่างกับกระดาษธรรมดาตรงไหน  เรียกเงินเท่าไหร่เขาก็มีส่งให้ เธอแบบนี้มันชักตลกมากขึ้นเรื่อยๆแล้ว  สราลีรีบอิ่ม  ก่อนจะดัน เจ้าแผ่นกระดาษที่ดูไม่เป็นไปข้างหน้า     "ยังไงก็ไปไม่ได้อยู่ดี   ฉันถังแตก  ต้องหาเงินเป็นค่ากินค่าอยู่   และรับปากเพื่อนไว้แล้วด้วย ว่าจะไปทำงานที่ร้านอาหารไทยให้   ไม่งั้นไม่มีเงินเที่ยวต่อ  อีกอย่าง ฉันไม่ชอบในเมือง  อยู่ไม่กี่วัน ยังจะแย่  ถ้าเป็นนอกเมือง  มีที่ให้ขี่จักรยาน  ปีนเขาอะไรพวกนี้ ก็ว่าไปอย่าง "     ทีนี้เขาหรี่ตามองเธออย่างครุ่นคิด  ก่อนจะตอบช้าๆ    “บ้านของผมไม่ได้มีที่นี่ที่เดียว  ผมมีบ้าน เล็กๆ  มีทะเลสาบ ล้อมรอบ  ป่าสน  ทุ่งดอกไม้และลำธาร  ปกติผมจะไม่ไปใช้ที่นั่น ในช่วงนี้  แต่ถ้าคุณตกลงเราจะไปที่นั่นกัน  คุณจะได้กิน  เที่ยว   พักผ่อน   ที่นั่นมีทั้งขี่จักรยาน  ปีนเขา  พายเรือ  เดินป่า ”     โอ้ เดินป่า  ผจญภัย  ทะเลสาบ  ช่างถูกอุปนิสัยอะไรเช่นนี้   ยั่วใจให้อยากไปมากๆ  แต่หญิงสาวยังสั่นหัวดิก  จนเขาเพิ่มข้อเสนอให้อีก     "เอาเถอะซาร่า  ผมจะยกให้คุณเป็นกรณีพิเศษ  เห็นแก่เศษเหรียญ หมดกระเป๋าของคุณนะ  ผมจะจ้างคุณให้ไปอยู่กับผม  เที่ยวบ้านผม   แต่งตัวสวยๆ  อาหารดีๆ  มีรถรับส่ง  อาทิตย์ละสี่พันเหรียญ ...ตกลงไหม"     (อยากเป็นนางเอกจัง  จะได้รีบตกลง  อิอิ)     เสนอราคาแบบนี้ มันยั่วใจกันสุดๆ  แต่คนอย่างสราลียังมีอะไร ที่สำคัญกว่าเงินอีกเยอะ  เจ้าหล่อนส่ายหน้าพร้อมคีบเป็ดย่าง เข้าปากเป็นคำสุดท้าย  เคี้ยวแรงๆอย่างตัดใจ  ก่อนส่ายหัวอย่างเด็ดเดี่ยว     "ไม่ได้ ฉันรับปากเพื่อนแล้ว  เขาไม่มีคนช่วย  ถ้าฉันไม่ไป เพื่อนจะเสียคำพูด  ไม่ได้หรอกค่ะ"     โยสุเกะเม้มปากแน่น  คนอย่างเขาไม่มีอะไรจะขัดความต้องการได้   ยิ่งปฏิเสธยิ่งน่าสนใจ  และอยากเอาชนะ  ในขณะหญิงสาวตรงหน้า หาหนทางหลีกเลี่ยงไม่ไปกับเขาทุกวิถีทาง       เขายิ่งอยากชวน       "ไม่มีปัญหา...ผมจะให้คนของผมไปแทน  คุณยังมีอะไรขัดข้อง อีกไหม  ผมจะจัดการให้  อาทิตย์เดียวเท่านั้นซาร่า...เยส..ออร์..โน"     เลือดนักผจญภัยแล่นพล่าน..อาทิตย์เดียว..สี่พันดอลล์... สามารถตะลุยไปได้อีกไกลจนสุดสายป่าน...เธอจะสามารถ ไปตอนใต้ของทวีปได้อย่างสบาย  เม็กซิโก บราซิล .โอย   ยั่วใจเหลือเกินแล้ว  แถมบ้านของหมอนี่ก็น่าสน  ขี่จักรยาน .   ภูเขา ทะเลสาบ     เอาก็เอา...     “โอเค”     หลังสอบถามรายละเอียดพวกที่อยู่  สถานที่ที่จะไป  การเดินทาง  ฯลฯ  และรายละเอียดปลีกย่อยต่างๆเรียบร้อยในส่วนของเขา   ซึ่งไม่มีอะไรนอกจากให้ไปเที่ยวเฉยๆ  ต้องการตอบแทนในน้ำใจ ที่มีให้  ตามด้วยคำขอแถมแบบทีเล่นทีจริง     “ถ้าจะให้ดี  ทำยังไงก็ได้..ให้ผมหลงรักคุณ  จนสวมรองเท้าแก้ว ให้เหมือนนิทานในเรื่องซินเดอเรลล่า”     ยามพูดผู้ชายตรงหน้าดูปกติ  คงเป็นมุกตลกบ้าๆบอๆอะไร สักอย่างของคนที่นี่  ที่คนต่างถิ่นไม่เก็ท  เอาเถอะ แม้คำขอ จะฟังดูบ้าไปหน่อย  แต่สราลีก็พยักหน้ารับ  ตามด้วยข้อตกลง ในส่วนของเธอ     "ข้อตกลงในส่วนของฉันคือ  จะไม่ทำอะไรที่ไม่อยากทำ   ไม่มีการบังคับ  และที่สำคัญ ไม่มีเซ็กส์..."     เขายิ้ม  แตะหลังมือเธออย่างสุภาพ     "ถ้าไม่เต็มใจ...ผมไม่บังคับคุณ"     เธอหน้านิ่ว  ปรายตามองนิ้วที่เข้ามาแตะด้วยสายตาเย็นยะเยือก จนเขาชักมือออก  แถมเสียงที่พูดก็เจือยาฉุนนิดๆ     "ถ้าไม่เต็มใจ  หมายความว่าจะมีตอนเต็มใจด้วยเหรอ...”     หน้าขาวใสหันมา  รอยยิ้มยังคงอ่อนโยนเหมือนเด็ก  หากแววตา ยามนี้กรุ้มกริ่ม  เป็นลักษณะของบุรุษเพศโดยแท้     "นั่นคุณต้องเป็นคนตอบ ผู้ชายอย่างผม  ไม่ทำให้คุณรู้สึก อะไรบ้างเหรอ"     หญิงสาวย่นจมูกใส่เขา  ปากเชิดยื่นแต่ปิดสนิท  ไม่ยอมตอบ อะไร  กลัวไม่ได้สี่พันดอลล์ ยังมีต่อจ้า... จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 17:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 51 และนั่น...เป็นที่มาของการผจญภัยครั้งใหญ่ของสราลีค่ะ ติดตามอ่านได้ในแบบรูปเล่ม  โดย สนพ. แจ่มใส  นะคะ (แฮ่ม...เนื้อที่โฆษณาอีกแว้ววววว) แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 48 00:42:56 จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 17:26:17 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แง่ง...  แปะภาพทำไมไม่ขึ้นหว่า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 17:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 53 เนื้อหาส่วนนี้ก็ขอลบออกค่ะ  อิอิ   แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 48 00:44:42 จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 17:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เพิ่งรู้ว่าโยจังของป้าคือหนุ่มในรูป ชอบเหมือนกัน ^^'' ฮ่าๆ ดูหล่อแบบร้ายๆ น่ารักดี เหมือนพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่นค่ะ ปล. ตอนนี้ย้ายมาอยู่ฮอกไกโดแล้วค่ะ มาเที่ยวเปล่าคะ ;) รออ่านตอนสามครับ จากคุณ : เด็กทะเล - [ 20 พ.ค. 47 17:35:30 A:133.87.1.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 55 หูยยยย ป้าขา รวยเวอร์โครต ๆ อ่านแล้วอึ้งไปสามวิ เริ่มไม่ชอบนางเอกขึ้นมาตะหงิด ๆ ((อิจฉาว้อย 555)) โยจังรูปนี้ ไหงหน้าคล้าย ๆ พี่เบิร์ดอะ? 555 รออ่านต่อค่า ^^ จากคุณ : Clear Ice - [ 20 พ.ค. 47 17:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 56 อ่านจบแล้วค่ะ ขอแก้คำผิดที่ติดใจได้ป่ะคะ คำว่า มุข น่ะค่ะ ป้าเขียนมุกตลอดเลย กลายเป็นน้องมุกของพี่อาร์มไปแล้ว -_-' ไม่ว่ากันนะคะ ^-^ อยากเป็นซินเดอเรล่าบ้างจัง จะเลือกนอนห้องพระเอก เอ๊ย ไม่ใช่ ฮ่าๆ ;) จากคุณ : เด็กทะเล - [ 20 พ.ค. 47 17:45:33 A:133.87.1.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 57 ใจร้ายจังป้าขา หนูคอยตั้ง 17 ชั่วโมง ได้อ่านแค่นี้เอง เอาอีกๆๆๆ พระเอกนี่รวยโคตๆเลยอ่ะ ชอบๆๆๆ สราลีเบื่อพระเอกเมื่อไหร่ หนูสัมปทานต่อนะคะ :P ตอนหน้ามาวันไหนคะป้าขา ฮี่ๆๆ จากคุณ : แม่มณี - [ 20 พ.ค. 47 17:46:24 ]

ความคิดเห็นที่ 58 รอดพ้นสายตาเราไปได้ยังไงเนี่ย เรื่องนี้  ใส่เกียร์อ่านเต็มที่ค่ะ ทำไมพระเอกต้องเป็นคนญี่ปุ่นคะป้า (ไม่ใช่สเป็คเท่าไหร่อ่ะ) จากคุณ : nasa - [ 20 พ.ค. 47 17:48:41 A:147.188.225.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 ยังเฝ้ากระทู้อยู่  อิอิ * * * เด็กทะเล โยจังเนี่ย  เหมือนพระเอกการ์ตูนญี่ปุ่นสุดๆเลยนะ  ขายาว ผอมเพรียว  ผมประบ่า  ท่าขรึมๆ  อิอิ   ป้าเกลียด "หิมะ"  และความเย็นอ่ะ  แถมโยจังอยู่แค่คานากาวะ ย้ายบ้านไปตรงนั้นไม่ได้เหรอ  (หวังไปอาศัยบ้านฟรี) อิอิ  ที่ท้วงมาอ่ะ  มันผิดจ้า  "มุข" (เดิมป้าใช้ตัวนี้)   ไม่ว่าจะต่อท้ายด้วยอะไร ก็ไม่สื่อไปถึงความหมาย ของ "มุก" ที่เราจะสื่อได้ (ยกเว้น "มุขบาฐ-มุขปาฐะ" = การต่อปาก กันมา - การเล่าต่อกันมา  เข้าข่ายนิดๆ) และตามพจนานุกรมฉบับล่าสุด  บัญญัติคำว่า  "มุกตลก" ไว้ (มุกตลก น. วิธีทำให้ขบขัน)ดังนั้น  ป้าจึงโอนไปใช้คำว่า "มุก" แทนจ้า อิอิ  มิได้โต้แย้งอย่างขัดเคือง  แต่ช่วงนี้ป้าบ้าถึงขั้นเปิดพจนานุกรม อ่านเล่นในเวลาว่าง  จึงคึกเรื่องภาษาเช่นนี้แล... โฮะ โฮะ  "ห้องนอนพระเอก"  เข้าไปต้องเจอป้าแน่นอน ฮี่ ฮี่ (แอบอยู่ใต้เตียง  เหมือนผีเรื่อง จู-ออน) * * * ไอซ์   พูดอย่างนี้  อยาก "ชง" กะชั้นเหรอยะ  บังอาจมาว่าโยจัง เหมือนพี่เบิร์ด  หล่อกว่าเว๊ย   พระเอกรวยผิดตรงไหนยะ  โยจังตัวจริงก็ฐานะดี  แต่ไม่เท่า ในเรื่องเท่านั้นเอง  โฮะ โฮะ * * * แม่มณี มานี...ทำไมไม่เชียร์ให้เค้าให้สมรักกันอ่ะเนี่ย  เด็กอะไร๊...-"- ตอนหน้าวันจันทร์จ้า  ป้าแปะตามระบบนิตยสารราย 3 วัน มานีอ่ะ  บอกไปจะอิจฉามั๊ยเนี่ยยยยย  ป้าขออนุญาต "น้องบอย" แล้วนะ  เรื่องเพลงอ่ะ  น้องบอยขอเบอร์โทรป้าเป็นการแลกเปลี่ยน จะทำไงดีอ่ะ  แง๊ อ้าว...ลืมๆ  น้องบอยขอเรื่องไปอ่าน  ไม่ใช่เบอร์โทร  แหะ แหะ ลืมตัวไปนิ๊ดดดดดดด  มานี...ทำไมเหงื่อแตก  หน้าซีดอ่ะ * * *nasa ไม่ได้อ่ะ "พระเอกญี่ปุ่น" น่ะตอนนี้สเป็คป้า  เรื่องนี้เขียน เพราะกำลังบ้าหนังญี่ปุ่นขนาดหนัก  ฮี่ ฮี่ ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านจ้า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 18:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ป้าๆๆๆหนอนไปกระทู้ใหม่ใช้ป่ะไม่ค่อยแน่ใจเมื่อกี้หากระทูตั้งนานแหนะนึกว่าตอน2จะไปตั้งใหม่อิอิ แล้วๆๆๆป้าเอาเรื่องนี้อยู่ในหัวข้อใหญ่อารายหรอแบบ นิยายหรือ นิทานหรือความเรียงอ่า...ช่วยบอกหัวหลักที่จะลงหน่อยน่ะค่ะ ขอบคุงมากก๊ะ จากคุณ : แพร - [ 20 พ.ค. 47 18:19:52 A:202.28.38.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 งั้นหนูจะเอาถ่านป้ายหน้า  เอาสีแดงแต้มผมไว้นะคะป้า ฮี่ ๆ ขำพี่ไอซ์  โยจังของป้าหนอนฯ เหมือนป้าเบิร์ดไปเสียแล้ว แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 47 23:34:15 จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 20 พ.ค. 47 18:20:08 ]

ความคิดเห็นที่ 62 พระเอกนี่ท่าทางไม่ค่อยจะยอมโตนะคะป้า บ้านิทานชะมัด แต่รวยขนาดนี้นี่ก็ไม่ว่ากันค่ะ อืม แถมน่ารักอีกตะหาก ชอบค่ะชอบ สนุกมากค่ะ อ่านไปหัวเราะไปตลอดเลย (ในความงกของนางเอกอะ) แล้วตอนหน้ามาวันไหนคะ จะได้มารอถูก จากคุณ : Tamarillo - [ 20 พ.ค. 47 18:32:50 ]

ความคิดเห็นที่ 63 * * * แพร คือปกติอ่ะ  ป้าเหมือนนางเอกมากกกกก (งก)  จะใช้อะไรๆ ก็กลัวสิ้นเปลืองไปหมด  ดังนั้นกระทู้ก็ใช้ประหยัดด้วย ส่วนใหญ่  ตอน 1-2  (ความยาวรวม  19-20 หน้า A 4) เพราะส่วนใหญ่แล้ว  เมื่อรวมทั้งป้าแปะเอง  และคนอ่าน มาแปะกันก็ราวๆ  80 - 120  จะโหลดยาก  ป้าก็จะไป เริ่มกระทู้ใหม่  เป็นตอน  3-4  และ  5-6...ทีละสองตอน ไปยันจบ นี่ก็หมดโควต้าแล้ว  ต่อไปขึ้นกระทู้ใหม่จ้า * * * ศาลาไทย ไม่ต้องงงงง  คือหนูน่ะ  ป้าเห็น  บ่อยด้วย  ฮี่ ฮี่ แต่พักนี้ไม่ค่อยเห็นแล้ว  เพราะป้าไม่ค่อยออกไปปากซอย ตอนหัวค่ำๆแล้วอ่ะ * * * Tamarillo พออ่านๆไป  จะเห็นว่า  พระเอกเข้าขั้น "บ้า" นิทานอย่างมาก (กว่านี้อีก 10 เท่า อิอิ)  ส่วนนางเอกก็บ้า ห้าว และงก...อิอิ ตอนหน้า  วันจันทร์นี้  ในกระทู้ใหม่จ้า ขอขอบคุณผู้มาอ่านทุกคนค่า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 18:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 64 อูว รวยได้สะใจมากๆ ขออนุญาตแทรกตัวเข้าไปอยู่ด้วยซักห้องได้ไหมคะ ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : TSURUGI - [ 20 พ.ค. 47 19:01:45 ]

ความคิดเห็นที่ 65 รูป ค่ะ รูป หล่อมักมัก (ออกนอกหน้าไปไหมเนี่ย เด๋วโดนป้าเด้งออกจากกระทู้ ^ ^ ครั้งหน้า วันจันทร์นะฮับ รับทราบ จากคุณ : bookmark - [ 20 พ.ค. 47 19:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 66 * * *TSURUGI ไม่ได้ๆ  ข้ามศพป้าไปก่อน * * * bookmark ชมได้  ห้ามฝันถึง เด๋วเจอป้า  อิอิ ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านค่า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 19:30:04 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ป้าคะ พอดีลืมขออะไรไปอย่างนึงน่ะเลยกลับมาขอ (แต่ทำไปแล้ว อิอิ) ก็คือว่า หนูขอเก็บรูปพระเอกไว้ฝันถึงซักคืนนึง บวก ทำเป็น wallpaper ซักอาทิตย์นะคะ ไปล่ะ ขอบคุณค่า ^___^ จากคุณ : Tamarillo - [ 20 พ.ค. 47 19:50:43 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มาตามนัดเลยอ่ะนี่ แหม........อิจฉา (กาซิบ ป้าๆๆให้ อิงอิง เป็นนางเอกแทนได้ป่าว ) โฮะๆๆ รออ่านตอนต่อไปคร้าบป๋ม จากคุณ : อิงอิง - [ 20 พ.ค. 47 19:59:26 A:203.118.106.137 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 O_O จริงเหรอคะป้า เรื่อง "มุข" และ "มุก" คือเข้าใจมากตลอดว่า "มุข" ต้องเป็น "มุข" และทุกทีที่อ่านข่าวในผู้จัดการออนไลน์ เขาก็จะพิมพ์เป็น มุก อ่านแล้วก็ขัดๆ มีหลายคนมาท้วง แต่ยังไม่เคยเช็คในพจนานุกรมซักที คราวนี้ลองไปเช็คแล้วก็พบว่า "มุก" ก็คือ "มุก" ชื่อหอยกาบทะเลคู่นั่นเอง (มีแค่ความหมายเดียว) "มุข" ก็แปลว่า หน้า, ปาก, ทาง, หัวหน้า และหน้ามุก (ส่วนที่ยื่นออกมาจากตัวตึก) นั่นเอง ซึ่งมันก็ไม่มีความหมายที่ตรงที่จริงๆ ด้วย -_-' อืม แล้วจริงๆ มันต้องใช้ว่ามุกตลกเหรอคะป้า อา สับสน (ปล. หาความหมายในพจนานุกรมออนไลน์น่ะค่ะ) ป้า...โยจังน่ะ ตอนไม่มีผมเท่ดีนะคะ ;) จากคุณ : เด็กทะเล - [ 20 พ.ค. 47 20:10:46 A:133.87.1.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 อาทิตย์ละ 4,000 เหรียญ ขอทำเดือนนึงเลย ฮือๆ จากคุณ : scottie - [ 20 พ.ค. 47 20:51:33 ]

ความคิดเห็นที่ 71 อือ...แพรเอารูปมาให้ดู คนนี้ก็น่ารักน่ะคิกๆๆๆ จากคุณ : แพร - [ 20 พ.ค. 47 21:23:06 A:202.28.38.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 72 อีกรอบ จากคุณ : แง่ๆๆ - [ 20 พ.ค. 47 21:26:09 A:202.28.38.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 73 ก็สงสัยอยู่ว่า "โยจัง" "ยศจัง" นี่มันใครหว่า ="= ที่แท้ก็เป็นพระเอกเรื่องนี่เอง... แต่ดูท่าทางนาง "ซิน" ของเราจะไม่คล้อยตามเจ้าชายซักเท่าไหร่นะคะ จากคุณ : ตัว(Z) - [ 20 พ.ค. 47 22:25:07 ]

ความคิดเห็นที่ 74 * * * Tamarillo จริงๆไม่อยากอนุญาตเลย  ฮึ่ม  แบบว่า "งก"   แต่อ่ะนะ  เรื่องนี้ป้าเขียนเพื่อโปรโมท "โยจัง" โดยแท้ เอาก็ได้  เดี๋ยวให้ ACDSee ของป้ามันใช้ได้ก่อนเหอะโพสท์แหลก  อิอิ ตะละรูปๆ  น่ารัก หล่อ เท่ห์  ทุกรูป (อภัยให้ยายแก่คนนี้เถิด  แกบ้าไปแล้ว) * * * อิงอิง "ไม่ได้"  โฮะ โฮะ  อันนี้ตอบแบบแข็งแรง  ใครคิดจะเป็นนางเอก หรือแทนที่นางเอก  ข้ามศพป้าไปก่อน * * * เด็กทะเล ใช่แล้ว  จริงๆป้าก็ชอบใช้คำว่า "มุข" เหมือนกัน  แต่พอมี ศัพท์ในพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน  หน้า ๘๖๗ (อุตส่าห์ปั้นเลขไทยให้เข้ากะอารมณ์)  ฝั่งซ้ายของหน้า บรรทัดสุดท้าย ป้าเลยต้องหันมาใช้ "มุก" นี่แหละ  และยังหลงอยู่ในงาน อีกหลายชิ้นด้วย  ยังไม่ได้แก้เลย จริงๆแล้ว  ป้าชอบตอนหัวเหน่งนะ  ออกจะน่ารัก  ไถลายแปลกๆ  เกร๋ซะ แต่สาวๆห้องนี้ชอบตอนมีผมอ่ะ  ต้องแปะภาพตอนมีผม เพื่อภาพพจน์พระเอก  (อุอุ  รักษาชื่อเสียงโยจังสุดแรง) * * *  scottie "ข้ามศพ"  ได้ยินมั๊ย  ข้ามศพป้าไปก่อน  ป้าบัตรคิวแรกนะ (อยากได้ทั้งเงิน  ทั้งคน  ฮี่ ฮี่ ฮี่) * * * แพร ถ้าไม่มีอมยิ้ม  โพสท์รูปไม่ได้หรอก  จะแปะรูปใครอ่ะ บอกชื่อมา  ป้ามี  "ยามะพี"  "มัสสึ จุน"  "โฉะอง"  มี"ทักกี้" นิดหน่อย มะพีมีค่อนข้างมาก  ก๊ากๆ  แต่ไม่เท่า "โยจัง" * * * ตัว(Z) "โยจัง"  น่ะ  พระเอกของเรื่อง  แต่ "ยศจัง" น่ะ  พระเอกของป้า ไม่ว่าจะ "จัง" ไหน  ก็พระเอกของป้าทั้งคู่แล...ฮี่ ฮี่ ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านค่า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 20 พ.ค. 47 22:54:25 ]

ความคิดเห็นที่ 75 โห ป้า พระเอกเรื่องนี้รวยโอเว่อร์มาก เห็นแล้วขนลุก ไม่กล้าเข้าไปขอต่อคิวจองเป็นนางซินเลยอ่ะ แหะ แหะ เอ้อ นิดนึงค่ะ ทำไมนามสกุลของ โยสุเกะ ถึงเป็น ฮิ.... อ่ะ ไม่ใช่ โยสุเกะ คุบือซึกะ เหรอคะ แฮ่...;b จากคุณ : O-HO - [ 21 พ.ค. 47 10:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 76 โอย.... อยากรู้จักคณะแม่บ้านที่นี่จัง (คาดว่าต้องมีเป็นคณะ) กร๊ากกกก  ท่าทางจะทำงานหนักน่าดู เอ๊ ป้าขาจะมีห้องที่เป็นหนูน้อยหมวกแดงป่าวคะป้า เอาไว้ให้พระเอกหม่ำนางเอก อิอิ หรือนางเอกจะหม่ำพระเอกแทนน๊ออออ.... จากคุณ : แก้ม (sulphur) - [ 21 พ.ค. 47 11:21:41 ]

ความคิดเห็นที่ 77 หนูอยากต่อคิวที่สองจัง ๖ป้าเล่นคิวคนแรกแล้วอ่ะ...) หนูไม่คิดข้าม (ศพ) ป้าหรอก อิอิ เอ้อ... พระเอกท่าจะออกอาการทางจิตน่ะ ป้า แยกโลกนิทานกะโลกความจริงไม่ออก แต่ไม่เป็นไร... หนูรับรักษา จะตรวจซอก(คอ) ซ้ายซอก (อก) ขวา 555 ปล. อีกอย่าง หนูสงสัย ทำไมป้าพิมพ์ "นิวยอคร์" อ่ะ ปกติเห็นแต่ "นิวยอร์ค" อ่ะ จากคุณ : Jungle (Jungle^^) - [ 21 พ.ค. 47 11:26:39 ]

ความคิดเห็นที่ 78 ป้าขา...ที่ป้าบอกมา หนูไม่อิจฉาอ่ะค่ะ เพราะว่าพรุ่งนี้หนูไม่ใข่แค่เบอร์ แต่หนูน่ะมีนัดกับน้องบอยเชียวนะคะ ฮิฮิ ว่าแต่ว่า...น้องบอยขอเบอร์เลยเหรอคะ เอ่อ...หนูเข้าใจว่าป้าไม่อยากให้เบอร์ งั้นเอาเบอร์หนูให้ไปแทนก็ได้ค่ะ หนูไม่ถือออออออ ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : แม่มณี - [ 21 พ.ค. 47 14:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 79 * * * O-HO อะไร...แค่นี้อ่ะนะ  โอเวอร์  ทีคุณภูมิใช้สตาร์ดิวารี่ตัวละ 25  ล้านดอลลาร์  ไม่เห็นมีใครมาท้วงเลย โฮะ โฮะ  ไม่ใช่อ่ะสิ  โชคดีจริงๆ  ที่ "ชื่อ" ไม่ "พ้อง"  จนหลบไม่ได้ "ตรงเป๊ะๆ"  เหมือนชื่อบางชื่อ  ฮี่ ฮี่ * * * sulphur เดี๋ยวจะมีเหล่าคนรับใช้มาให้เห็นอีกเรื่อยๆ  ว่าคนเยอะโคตร ส่วนห้องหนูน้อยหมวกแดง ไม่มีอ่ะสิ  ถึงมี  นางเอกก็ไม่เลือกหรอก ถ้าป้าเป็นนางเอก  ป้าจะเลือกห้อง "หมูสามตัว" ฮี่ ฮี่ * * * Jungle^^ ไม่ได้ๆๆๆ  มันมีคิวเดียว  ฮี่ ฮี่ ส่วนที่ว่าพิมพ์ "นิวยอคร์" อ่ะ  เพราะว่า  ไม่ว่าจะพิมพ์ เอา ร - การันต์ไว้ตรงไหน  มันก็ได้ทั้งนั้น (คือระบบมันจะขึ้น สีแดงตักเตือนหมดทุกรูปแบบแหละ) ก็ในพจนานุกรม ไม่มีบัญญัติไว้อ่ะจ้า (บอกแล้ว  ว่าป้าว่าเปิดพจนานุกรม  อิอิ) (จริงๆ  แล้วแต่นิ้วมันพิมพ์อะไรออกไป  ฮี่ ฮี่  พูดให้มีหลักการ ไปงั้นเองแหละ) * * * แม่มณี อิอิ  งั้นฝากเอาเบอร์ป้าไปให้น้องบอยด้วย...อะจึ๋ย  ลืมๆ เดี๋ยวตอนเอางานไปให้อ่าน  ป้าจะเขียนเบอร์มานีแนบไปนะ   เอาค่าโฆษณามาซะดีๆ ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาทักทายจ้า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 พ.ค. 47 14:50:37 ]

ความคิดเห็นที่ 80 มาเซฟออกไปก่อนค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 21 พ.ค. 47 15:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 81 งั้นนัดเวลาใหม่สิคะป้า หนูจะได้ออกไป ... ดักรอ ฮี่ ๆ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 21 พ.ค. 47 21:12:15 ]

ความคิดเห็นที่ 82 * * * รสา รสา เชิญค่า  ไม่หวง ไม่ห้าม  ไม่คิดค่าตัดแปะ  อิอิ * * * ศาลาไทย อิอิ  ไม่ไปหรอก  กลัวดักตีหัว  โฮะ โฮะ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 พ.ค. 47 22:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 83 ตามมาอ่านด้วยความคิดถึงผลงานป้าหนอนค่้า แหมเพราะเอกนี่เว่อร์ดีจังค่า ไหนๆ เจอตัวแล้วฝากทวงเรื่องของนายขุนขวานด้วยค่า ขอรียาเป็นนางเอกนา จากคุณ : รียา - [ 22 พ.ค. 47 14:47:33 A:192.168.1.205 X:202.129.32.164 ]

ความคิดเห็นที่ 84 * * * รียา ได้บัตรคิวใบที่เท่าไหร่อ่ะ  ป้าจำได้ว่าตอนนั้นคิวปาไปกว่า 300  แล้วนา  ตอนนี้เท่าไหร่แล้วไม่รู้  ฮี่ ฮี่ ขอบคุณที่เข้ามารอคิวนางเอก  เอ๊ยมาอ่านจ้า จากคุณ : ป้าหนอน - [ 22 พ.ค. 47 15:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ขออนุญาตเก็บรูปนะคะ พระเอก(หรือเปล่า)น่ารักดีค่ะ จากคุณ : น้ำใส - [ 22 พ.ค. 47 22:50:25 A:10.31.1.161 X:202.28.27.6 ]

ความคิดเห็นที่ 86 เชิญค่ะ  ไม่หวง  กระซิกๆ  เพื่อโปรโมทโยจัง  อิอิ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 23 พ.ค. 47 01:26:29 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ดีใจจังได้เห็นงานป้าหนอน อีกแล้ว รอมาตั้งนานแน่ะค่ะ จากคุณ : เปียร์รุส - [ 23 พ.ค. 47 22:37:02 ]

ความคิดเห็นที่ 88 อิอิ  แต่มาทีไร  จบทุกทีนะคะ   เดี๋ยวคืนนี้  แปะตอน 3-4 แล้วค่ะ อ่านต่อเนื่อง  ไม่มีสะดุด   จากคุณ : ป้าหนอน - [ 23 พ.ค. 47 23:48:42 ]

ความคิดเห็นที่ 89 เชิญพบกับ  ตอน 3 และตอน  4  ได้ที่กระทู้นี้ค่า... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2831951/W2831951.html จากคุณ : ป้าหนอน - [ 24 พ.ค. 47 01:24:06 ]

ความคิดเห็นที่ 90 โห พระเอกนี่มุขแปลกมากค่ะ จะเล่นหาเจ้าหญิงซินเดอเรลล่า แถมทุ่มทุนไปยืนหาสาวน้อยในฝันด้วยตัวเองแบบนั้น ลองไปตั้งหลายคนแต่ยังไม่ถูกใจใครแบบนี้ อย่างนี้นางเอกก็คงต้องเป็นที่ต้องใจแน่เลย จากคุณ : ดาวหมอก - [ 11 มิ.ย. 47 20:26:09 A:203.113.71.68 X:203.150.209.232 ]

ความคิดเห็นที่ 91 * * * ~  ดาวหมอก อ่ะ  ต้องแปลกค่า  ไม่งั้นไม่ใช่พระเอก...อิอิ   ออกจะสุดหล่อแบบโยจัง  จะเขียนให้ธรรมดาๆได้ไง ว่าแล้วแปะรูป....อิอิ   จากคุณ : ป้าหนอน - [ 12 มิ.ย. 47 22:18:53 ]

ความคิดเห็นที่ 92 55555555555555 จากคุณ : ยายชม - [ 11 มิ.ย. 48 13:29:40 A:203.156.25.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 มาจากไหนเนี่ย...   คนในชมรมป่าว ปิดกระทู้แล้ว  ไปรออ่านแบบเล่มเน้อ จากคุณ : ป้าหนอน - [ 21 มิ.ย. 48 00:45:49 ]