ความคิดเห็นที่ 1 ตึกสูงเสียดฟ้าทำเอาสายตาของหญิงสาวเกิดอาการพร่ามัวเมื่อเธอแหงนหน้ามองจุดสูงสุดของตัวตึก ดวงตาเล็กๆกวาดมองไปรอบๆปาร์คเล็กๆซึ่งประดับด้วยต้นปาล์ม และพุ่มไม้สีสันสดใส ทางเดินสีน้ำตาลอ่อนทอดยาวถึงประตูกระจกติดฟิล์มหนาจนมองไม่เห็นภายใน รอบข้างขนาบไปด้วยไม้ประดับ และน้ำพุ รวมทั้งหินพีระมิด ความเชื่อทางฮวงจุ้ยเพื่อปัดเป่าเรื่องไม่ดี เพราะตัวตึกนี้ตั้งอยู่ตรงทางแยก ถนนสายหลักของกรุงเทพฯสองสายตัดกัน รถราวิ่งกันให้ขวักไขว่ รวมทั้งผู้คนแต่งตัวดีๆรอบข้างด้วย ปรายฟ้าสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจที่จู่ๆมันก็หดหายไปเรื่อยระหว่างการเดินทางจากบ้านมาถึงที่ทำงานของนายฐปณีย์ จารึกฤทธิชัย ผู้ได้ชื่อว่าเจ้าชู้สุดๆ “ดีล่ะ ปาย คิดซะว่านี่เป็นงานนะ งาน! ขอโทษด้วยล่ะกัน คุณฐปณีย์ แต่ฉันนี่แหละจะมาปราบคุณ!” ปรายฟ้าฮึดสู้ ก่อนจะเดินตรงเข้าสู่ตึกสูง .ด้วยคติที่เธอเพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆ ถ้าไม่เข้าถ้ำเสือฤาจะจับเสือได้อยู่หมัด!! แต่ยังไม่ทันไร การเตรียมใจในเวลาหลายชั่วโมงพลันหายไปในชั่วไม่ถึงหนึ่ง ไม่สิ ไม่ถึงศูนย์จุดหนึ่งวินาทีด้วยซ้ำ ชายหนุ่มผู้เป็นเสือก็มาหยุดอยู่ตรงเบื้องหน้าหญิงสาว นายพรานล่าเสือเสียแล้ว ปรายฟ้ากลืนน้ำลายดังเฮือก ชายหนุ่มกำลังยืนคุยโทรศัพท์ด้วยใบหน้าเคร่งเครียดไม่น้อยอยู่หน้าตึกสูง ห่างจากเธอเพียงสามก้าวเท่านั้น ก้าวที่หนึ่ง ดูท่าทางเขากำลังเครียดมาก .ควรจะเข้าไปทักหรือเปล่าหว่า ก้าวที่สอง เสือหนุ่มวางโทรศัพท์ลงอย่างอารมณ์เสีย .ฮื้อ จะวีนใส่เราไหมเนี่ย และก้าวที่สาม เขาเหลือบตามาเห็นหญิงสาวเข้าพอดี เป๊ะ! หวาย!! มองมาแล้ว เดินมาหาเราด้วย!! กรี๊ดดดด ชายหนุ่มเปลี่ยนใบหน้าเป็นคนอ่อนโยนกรุ้มกริ่มขึ้นในบัดดล ปรายฟ้าชักจะเชื่อในคำพูดของปาจรีย์ขึ้นมาซักห้าสิบเปอร์เซ็นต์ (จากเดิมสามสิบเปอร์เซ็นต์) “สวัสดีครับ คุณปาย ” ฐปณีย์ยิ้มพร้อมกับยื่นมือมาตรงหน้า อีกแล้ว หญิงสาวเพ่งมองและครุ่นคิด แต่การคาดคั้นด้วยแววตาใสปิ๊งของเขาทำให้หญิงสาวยื่นมือรับอย่างทันทีทันใด “สวัสดีค่ะ” เธอยังเสียวๆอยู่ว่า เขาจะดึงมือเธอไปจุมพิตเหมือนกับเมื่อคืนหรือเปล่า แต่ก็ไม่ ..อาจเป็นเพราะรอบๆข้างมีคนเดินกันขวักไขว่ ปรายฟ้าชักมือกลับอย่างนุ่มนวลเป็นที่สุด และสุภาพเป็นที่สุดเหมือนกัน “มาทำอะไรแถวนี้หรือครับ? คุณปรายฟ้า” ชายหนุ่มเห็นสีหน้าสงสัยของหญิงสาวจึงอธิบายเพิ่ม “น้องปาแนะนำให้รู้จักน่ะครับ ” ปรายฟ้าค่อยจะยิ้มออกนิดนึง เพราะเมื่อคืนเธอไม่ได้บอกชื่อจริง แถมดูท่าทางชายหนุ่มคนนี้ก็ดูเลห์เหลี่ยมแพรวพราวนัก “ค่ะ มาธุระให้คุณพ่อน่ะค่ะ แต่รู้สึกร้อนๆ ก็เลยว่าจะไปหาอะไรดื่ม ” “งั้นไม่รังเกียจให้ผมเลี้ยงได้ไหมครับ ถือว่าเป็นเลี้ยงการรู้จักกันของเรา” ฐปณีย์พูดพลางผายมือหนาไปทางประตูกระจก ซึ่งตรงไปตามแผนของเธอ เสียงเพลงสากลช้าๆดังบรรเลงขับกล่อมแขกในร้านคอฟฟี่ชอปเล็กๆของตึกสำนักงานสูงนี้ บรรยากาศเป็นไปอย่างสบายๆ ชุดโซฟาสีน้ำกาแฟเข้ากับพื้นล่างสีดำประปรายด้วยหยดสีขาวๆบางๆ เหมือนท้องฟ้ายามราตรีประดับประดาด้วยหมู่ดาวสดใส ชายหนุ่มยกถ้วยกาแฟขึ้นแตะริมฝีปากบางของเขา ช่างหล่อเหลา ตัวขาวสูง ดวงตาก็กลมโตสดใส ปรายฟ้ารู้สึกจะถอนตัวไม่ขึ้นทุกที..ทุกที ไม่ได้นะ ยัยปาย เธอห้ามรักเขาเด็ดขาด จำที่ปาจรีย์บอกไม่ได้หรือไง เขาเจ้าชู้!!! “ เป็นอะไรหรือครับ คุณปาย” ฐปณีย์ถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าหญิงสาวเหมือนโดนตะปูตำ “ปละ..เปล่าค่ะ” เธอรีบยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม ดับความตื่นเต้นภายในกาย “คุณพ่อของคุณทำงานอะไรหรือครับ?” “เอ่อ ทำเกี่ยวกับ อาหารนานาชาติน่ะค่ะ” ปรายฟ้าบอกพลางวางแก้วน้ำทรงสูงบรรจุน้ำส้ม ซึ่งเธอไม่เห็นว่ารสชาติมันจะต่างกับน้ำปั่นที่บ้านเธอขายแก้วล่ะสิบบาทหรืออย่างไรเลย “หรือครับ ” ฐปณีย์ยิ้มให้อีกที ++++ “ต้องขอโทษด้วยนะครับ ผมต้องไปประชุมต่อ เลยอยู่คุยได้ไม่นาน” ฐปณีย์เดินมาส่งหญิงสาวที่ปาร์คจอดรถ เธอแสร้งว่ารถบีเอ็มคันสวยเป็นของเธอเสียบทแตก และคิดว่าชายหนุ่มก็หลงเชื่อด้วย “ไม่เป็นไรค่ะ ไว้พบกันใหม่นะคะ” ปรายฟ้าโปรยยิ้มสยบใจอีกรอบ “ครับ โอกาสหน้านะครับ” ฐปณีย์ดึงมือหญิงสาวมาจุมพิตลา ก่อนจะหมุนตัวกลับไปยังตึกสูง เมื่อเห็นว่าฐปณีย์เดินหายไปจริงๆ ปรายฟ้าจึงรีบรี่ตรงไปยังป้ายรถเมล์ โดยไม่รู้เลยว่าการเคลื่อนไหวของเธอมันเข้าสู่สายตาเสืออย่างฐปณีย์เรียบร้อย ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “จริงน่ะ!!” องค์พลถามเสียงดังลั่นห้องทำงานของฐปณีย์ ซึ่งเขากำลังหัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตาย “จริงซี่ ทีแรกก็นึกว่าจะไฮโซจริงๆ แต่ดูไปดูมา หมวยมากเลยเอะใจ ให้คนไปสืบ ที่ไหนได้ขายก๋วยเตี๋ยวว่ะ” ฐปณีย์พูดไปหัวเราะไป น้ำหูน้ำตาไหล “แต่เขาก็พูดถูกนี่หว่า ไม่ได้หลอกแกสักหน่อย ขายอาหารนานาชาติน่ะ” องค์พลนึกหน้าเด็กสาวออก ตาเล็กๆ แก้มแดงๆ ปากนิดจมูกหน่อยแล้วก็หัวเราะตาม “ท่าทางอาจจะมาจีบแกไง ” องค์พลเสริม “ฉันชักอยากจะดูละครบทนี้ต่ออีกนิด ว่าเขาต้องการอะไรกันแน่” ชายหนุ่มยังขำไม่หาย เมื่อนึกถึงภาพปรายฟ้าวิ่งขึ้นรถเมล์ ++ ต่อตอนหน้านะคะ แหะๆ แอบไปเขียนเรื่องสั้นๆมา ^^ หวังว่าคงจะถูกใจบ้างไม่มากก็ไม่น้อยนะคะ ... :) เรื่องราวความรักพลิกแพลงตะหลบตะแลง ...ของปรายฟ้ากับฐปณีย์ ค่า น้อมรับคำติชมนะคะ จากคุณ : BluE_RoSE - [ 20 พ.ค. 47 18:48:43 A:203.113.34.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 พระเอกท่าจะร้ายไม่ใช่เล่นนะคะ ชอบคะแบบนี้ อิอิ   จากคุณ : pop - [ 20 พ.ค. 47 19:38:34 A:210.86.188.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 โห ต้องสืบด้วย อยากนี้ต้องให้อกหักกับคนจนให้เข็ด จากคุณ : scottie - [ 20 พ.ค. 47 21:08:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^_____^ ตลกดีค่ะตอนที่นึกภาพนางเอกวิ่งขึ้นรถเมล์แล้วพระเอกแอบเห็นเนี่ย จากคุณ : blvan - [ 20 พ.ค. 47 22:16:03 A:203.146.26.254 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 โอว.....ม่าย......นางเอกเราเสียท่ามากๆ พระเอกร้ายที่สุดเรย หึ จากคุณ : ยาหยี - [ 21 พ.ค. 47 00:59:32 A:unknown X:203.146.98.20 ]

ความคิดเห็นที่ 6 I like this style จากคุณ : bee - [ 21 พ.ค. 47 02:19:11 A:69.3.76.75 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 หึๆ ไม่ร้ากก...ไม่รัก... ช้าไปแล้วหนูปาย ท่าทางจะยกให้เขาทั้งใจแล้ว จากคุณ : อุณากรรณ - [ 21 พ.ค. 47 12:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เอิ๊ก นางเอกหนอ ขายก๋วยเตี๋ยว แต่บอกว่า ขายอาหารนานาชาติ แบบว่า ก๋วยเตี๋ยว โกอินเตอร์ มากเลยค่ะ น่ารักดีนะคะเรื่องนี้ ^ ^ จากคุณ : bookmark - [ 21 พ.ค. 47 20:05:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้านับแต้มหลอกลวง รู้สึกตอนนี้นางเอกจะนำพระเอกไปอีกน้า หึหึ เกี่ยวกับอาหารนานาชาติ จากคุณ : TSURUGI - [ 22 พ.ค. 47 11:59:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 หะๆ ๆ  อ่านไปขำไปเลย  หนุกดีค่า...  รีบมาต่อเร็วนะคะ  อยากอ่าน.....   จากคุณ : Z@_leng - [ 22 พ.ค. 47 20:00:44 A:210.86.202.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 chapter 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2828571/W2828571.html จากคุณ : iNt_GaL - [ 22 พ.ค. 47 20:30:47 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เพิ่งจะลองเข้ามาอ่านดูเพราะเห็นเป็นตอนแรกจึงคิดว่าคงจะอ่านตามได้ทัน พออ่านจบต้องขอบอกว่า ต้องติดตามตอนต่อไปซะแล้วสิ น่ารักดีค่ะ จากคุณ : นัทตี้ - [ 23 พ.ค. 47 21:59:34 A:62.167.63.175 X: ]