ในบรรยากาศสบายน่านอนของยามบ่ายของวันเสาร์ ใครคนหนึ่งซึ่งถ้ามองเพียงผิวเผิน คงคิดว่าเธอยังเป็นเด็กหญิง
กำลังนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์พยายามเรียบเรียงเรื่องที่เธอต้องการจะเล่า เธอเหม่อมองบ้าง สลับกับพิมพ์อะไรบางอย่างบ้าง
ความคิดที่วนเวียนอย่างไม่เป็นระเบียบอยู่ในสมองของเธอ กำลังค่อยๆกลายเป็นตัวหนังสือที่เธอพิมพ์ลงไปให้เป็นเรื่องราว
เธอกำลังคิดถึงอีกใครคนซึ่งมักจะอยู่ในห้วงคำนึงเสมอ พยายามรื้อความทรงจำเก่าๆเกี่ยวกับตัวใครคนนั้นขึ้นมา พยายามคิดทบทวนว่า
ครั้งแรกที่เจอกันนั้นเมื่อไหร่และที่ไหน ภาพเก่าๆค่อยๆย้อนมาเธอมองเห็นเด็กหญิงตัวอ้วนกลม กำลังไล่นิ้วสั้นๆของเธอไปตามคีย์ของเปียโน
อย่างช้าๆและไม่เป็นจังหวะ เสียงที่ได้ยินจึงไม่เป็นเพลงนัก เด็กน้อยรู้สึกเบื่อที่จะต้องอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆ ที่มีเพียงเปียโน และเก้าอี้ 2 ตัว
เธอจึงค่อยๆแอบเปิดประตูช้าๆ มองให้แน่ใจว่าครูไม่อยู่แล้วจึงเดินออกจากห้องนั้นผ่านห้อง 3 ห้อง ที่คล้ายกับห้องของเธอสู่ห้องใหญ่ที่จัดไว้
เพื่อนักเรียนคนอื่นที่มารอเรียน แต่ในห้องกว้างนั้นว่างเปล่ามีเพียงโซฟาตัวใหญ่ และโต๊ะสำหรับวางหนังสือตัวเล็กๆเท่านั้น บนนั้นมีนิตยสาร 2-3 เล่ม
วางอย่างไม่เป็นระเบียบอยู่ แต่ที่เธอสนใจนั้นเป็นเล่มบนสุดซึ่งก็คือการ์ตูนเล่มหนึ่งมือน้อยๆเอื้อมไปหยิบขึ้นมาดู พลันเธอก็เหลือบไปเห็นใครบางคนกำลังขึ้นบันไดมา
ด้วยความกลัวว่าหากเป็นครูของเธอเห็นเธอออกมานั่งเล่นอยู่ในห้องนี้ ทั้งๆที่ฝีมือการเล่นของเธอนั้นยังไม่เอาไหนคงต้องถูกดุแน่ เธอจึงรีบวางการ์ตูนเล่มนั้นกลับลงบนโต๊ะ
แล้ววิ่งไปยังห้องเรียนของเธอตามเดิม แต่เอาใบหน้าแนบประตูกระจก เพื่อแอบมองว่าใครกันที่กำลังขึ้นมา ที่เธอเห็นคือเด็กชายหน้าตี๋ ดัดฟัน
เธอเข้าใจว่าเขาคงเป็นเจ้าของหนังสือการ์ตูนเล่มนั้นเพราะเขาหยิบมันขึ้นมาแล้ววิ่งกลับ ลงบันไดไป
----------------------------------------
ช่วยวิจารณ์ด้วยนะคะขอบคุณค่า
จากคุณ :
มือใหม่หัดเขียน
- [
25 พ.ค. 47 19:42:24
]