แด่เธอ ... คนในฝัน...ที่มีจริง
"โปรดอย่าลืมผม ได้ไหม สัญญานะ"... ก๊อกๆๆๆ
"ครีม ตื่นยัง ทำไมวันนี้ตื่นสายจังเนี่ย" พี่ชีทเดินเข้ามาปลุก ฉันก็ลืมตาตื่นจากฝัน ฝันอีกแล้วเหรอ ฝันที่เหมือนจริงมากๆ ฉันฝันแบบนี้ติดกันมาหลายคืนแล้วนะ แล้วผู้ชายคนนั้นคือใครกันหละ ฉันถึงเอาเข้าไปฝัน!!
"ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำซะสิ เดียวไปวัดสายกันหรอก แม่กะป๊า รออยู่ข้างล่างแล้วนะ" พี่ชีทพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
ใช่สิ วันนี้เราต้องไปทำบุญปีใหม่กันหนิหน่า ฉันเหลือบไปมองนาฬิกา ตายแล้วนี่จะ 10 โมงแล้วเหรอ สายแล้วสิ เพราะฝันบ้าๆนั้นแท้ๆเลย เฮ้ย รีบไปอาบน้ำดีกว่า
"ตื่นแล้วเหรอลูก รีบไปกินข้าวซะ เดียวเราจะได้ไปวัดกัน" แม่พูดหลังจากเห็นฉันเดินลงบันได
"เดียวครีมกินนมสักแก้วก็ไปกันได้แล้วค่ะ ยังไม่ค่อยหิว เอาไว้กินตอนเที่ยงทีเดียวเลยดีกว่า" ฉันพูดพร้อมกับเปิดตู้เย็นหยิบนมมาเท
หลังจากนั้นเราก็ขับรถตรงไปที่วัด เพื่อทำบุญปีใหม่กัน อืม ก็ดีนะ นานๆได้เข้ามาในวัดซะที นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้เข้ามาในวัด...
"เดียว เราไปกิน.... กันนะกลางวันนี้" ป๊าพูดถึงร้านอาหารชื่อดังแห่งหนึ่ง
"อืม ก็ดีนะ ไม่ได้ไปกินร้านนี้นานแล้วนะ" แม่พูด "ไปนะ ชีท ครีม เราไม่ได้ไปนานแล้ว เดียวเย็นๆค่อยกลับไปกินข้าวที่บ้าน อาม่า แล้วกัน เผื่อซื้อของไปฝากด้วย"
อีกไม่กี่วันต่อมาฉันต้องไปหาเพื่อนที่มหาลัย ขณะที่ฉันเดินผ่านสนามบาส ก็มีลูกบาสลอยมากระทบกับหัวฉัน ความแรงของเจ้าลูกกลมๆสีส้มทำให้ฉันเห็นดาว เห็นเดือนลอยเลย
"เป็นไรป่าว ยัยครีม" ซอสถาม
"มึนๆอ่ะ "
"โน้นไง เจ้าของลูก มาแล้ว อย่างงี้ต้องว่าซะหน่อยแล้ว .... โทษนะค่ะ เล่นบาสกัน ภาษาอะไรเนี่ย เกิดเพื่อนฉันสมองเสื่อมไปจะทำไง"
"ขอโทษฮะ เป็นไรมากป่าว อืมแต่ดูท่าทางสมองคงไม่เสื่อม แต่อาจจะหัวโนเล็กน้อยนะ" เจ้าของลูกสีส้มกล่าว
"แต่ถ้าเพื่อนฉันเสียโฉมไปจะทำไง" ซอสไม่ละความพยายาม ฉันได้ยินซอสเถียงกับนายคนนั้นพักหนึ่ง ฉันก็ลืมตามาดู
ผู้ชายคนนั้น คนที่อยู่ในฝัน ใช่จริงๆเหรอ เค้ามีตัวตนจริงๆเหรอเนี่ย!! หรือว่า เป็นแค่ภาพลวงตา
"อืม ดูท่าทางเพื่อนคุณคงยังไม่ตาย หรือสมองเสื่อมหรอก นี่ไง ลืมตาขึ้นมาแล้ว" เค้าพูดกับซอส
"ขอโทษนะ ดูท่าทางคุณคงสมองไม่เสื่อม หรือว่า เสียโฉมตรงไหนใช่ป่ะ ผมขอโทษจริงๆนะ" แล้วเค้าก็ยื่นมือ ออกไปช่วยดึงฉันให้ลุกขึ้นมา
"อืม ก็มึนๆนิดหน่อยค่ะ แต่อาจจะหัวโนไปหลายวัน... ซอส ไปกันเหอะ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง" แล้วฉันก็ฉุดมือให้ซอสเดินออกไปจากตรงนั้น
"ซอส จำผู้ชายคนที่ฉันเล่าได้ไหม....ผุ้ชายที่อยู่ในฝัน" ฉันหันไปถามซอสขณะที่เราเดินไปที่คณะ
"อืม อย่าบอกนะว่าอีตานั้นเป็นชายในฝันของแก ฉันว่าแกจำผิดแล้ว หรือว่าสมองแกโดนกระทบกระเทือนแล้วเนี่ย" ซอสพูดพร้อมเอามือมาคลำที่หัวฉัน
"หวัดดีค่ะพี่เปรม"ซอสหันไปคุยกับรุ่นพี่ที่คณะ "นี่เพื่อนซอสเอง ชื่อครีมนะ...ครีมนี่พี่เปรมนะ เป็นพี่รหัสเราเอง"ซอสหันมาบอกฉัน
"สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ"
"อืม วันนี้พี่รีบนะ นัดเพื่อนไว้ ไว้คราวหน้าค่อยคุยกันนะ" แล้วพี่เปรมก็เดินไป
วันนั้นฉันพยายามเดินกลับไปที่สนามบาสอีกครั้ง แต่ก็ผิดหวัง เพราะตอนทั้งสนามเหลือแต่ความว่างเปล่า
"ครีม ถ้าเค้าเป็นเนื้อคู่แกจริง คราวหน้าแกต้องมีโอกาสได้เจอกันอีกแน่ๆเลย ฉันเชื่ออย่างนั้นนะ ถ้าคืนนี้เค้ามาเข้าฝันแกอีกแกก็ถามเค้าสิ หรือไม่ก็ขอเลขท้าย 3 ตัวซะเลย"
"บ้าเหรอยัยซอส อืมแต่ถ้าให้ได้ก็ดีนะจะได้เอาเงินไปซื้อของที่อยากได้...แต่เสียดายนะที่ไม่ได้ถามชื่อเค้า"
"เย็นมากแล้ว รีบกลับบ้านดีกว่านะ เดียวรถติด แกเอารถมาใช่ป่ะ ขอติดไปลงที่บ้านฉันหน่อยสิ อิอิอิ..."
"แหม พูดกันตรงๆก็ได้ว่าให้ไปส่งหนะ ไปสิ เดียวไปส่ง"
หลังจากวันนั้น ฉันก็พยายามเข้าไปหายัยซอสที่มหาลัย แล้วก็พยายามเดินผ่านสนามบาส แต่ก็ต้องผิดหวังที่ไม่ได้เจอกับเค้า...หลายเดือนผ่านไปจนฉันหมดหวังไปแล้ว แต่แล้วฉันก็มีโอกาสได้พบกับเค้าอีกครั้งในงานลอยกระทง
"ซื้อกระทงซักใบไหมครับ" เสียงที่คุ้นหูเสียงนั้น ฉันดึงมือยัยซอสไปที่ซุ้มๆนั้น
"ครีม พระเอกในฝันแกไง"ซอสหันมากระซิบกะฉัน
"อาจคุณ 2 คนนั้นเอง รับกระทงซักใบไหม เอ หรือว่าเอาคนละใบดี ช่วยผมซื้อหน่อยสิ ผมจะได้ไปเที่ยวงานกับเพื่อนๆซะที"
"ภัทร ยังขายไม่หมดอีกเหรอ มิ้นท์ขายหมดแล้วนะ...อ้าวมีลูกค้ามาซื้อเหรอ รับกี่ใบดีค่ะ"
"สงสัย แกคงต้องเอาเค้าไปฝันอีกแล้วหละ เพราะความจริงเค้ามีคนรู้ใจซะแล้ว"ซอสหันมากระซิบกับฉัน
"อืม.. เอา 2 อัน เท่าไหร่ค่ะ" ฉันถามขณะที่มือก็เลือกกระทงอยู่
"30 ครับ...มินท์บอกเพื่อนๆรอก่อนนะเดียวภัทรขายเสร็จแล้วจะรีบไปลอยกับทุกๆคน อืม เนี่ยเหลือพอสำหรับเพื่อนๆพอดีด้วย"เค้าพูดขณะที่ยื่นกระทงให้ฉัน เฮ้ย กว่าจะหาเค้าเจอ เค้าก็มีเจ้าของไปซะแล้ว เสียดายจัง
"นั้นแฟนนายเหรอ" ซอสหันไปถาม ฉันตกใจมากเลยไม่คิดว่าซอสจะกล้าขนาดนี้
"บ้ายัยซอสไปถามเค้าตรงๆได้ไง" ฉันพูด
"อืม ครับ เราอยู่คณะเดียวกัน ก็เลยเป็นแฟนกัน มีอะไรป่าวครับ หรือว่าคุณติดใจผม มาเป็นกิ๊กกะผมก็ได้นะ ผมไม่ว่า"
"ไม่หละ หน้าอย่างนายฉันไม่เอาเป็นกิ๊กให้เสียเวลาหรอก"
"ไปยัยซอสไปลอยกระทงกันดีกว่า...ขอโทษนะค่ะที่เพื่อนฉันถามตรงๆ ขอโทษจริงๆค่ะ"ฉันพูดแล้วก็พาซอสเดินออกไป
"เสียดายไหมหละ มาเจอกันเมื่อสาย เค้าก็มีเจ้าของไปแล้ว.. เอ้า อธิษฐานซะปีหน้าจะได้ไม่แห้วอย่างงี้อีก"
"อืม ความจริงคนในฝันก็ควรจะอยู่ในฝันต่อไปเนอะเพราะในโลกความจริงบางทีมันก็เป็นไปไม่ได้ แต่ฉันจะไม่ลืมเค้าเลย เพราะเค้าเป็นคนในความฝันของฉัน...."พอฉันพูดจบก็ตั้งใจอธิษฐาน แล้วปีนั้นฉันก็ได้ลอยกระทงกับยัยซอส แล้วก็ผู้ชายคนนั้น...คนในฝันของฉันที่มีจริง
จากคุณ :
oreocream
- [
26 พ.ค. 47 11:58:36
A:210.86.188.5 X:
]
แด่เธอ..คนในฝัน..ที่มีจริง
