ความคิดเห็นที่ 1 "พี่ฮั่น แม่นางเหวินผู้นี้คือเจ้าสำนักหันซาน? นางที่แท้มีเรื่องบาดหมางใดกับเสี่ยวซา พอเจอหน้าก็ลงมือโดยมิเกรงใจ?" หลี่ซังซังยิงคำถามรัวออกมาเป็นชุด ทำเอาฮั่นตงถึงกับนิ่งงันไปเล็กน้อย อดีตมือปราบราชสำนักมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยแววตายิ้มแย้ม กล่าวล้อเลียนอีกฝ่ายว่า "ซังเอ๋อ เจ้าคล้ายสนใจเรื่องราวของแม่นางเหวินกับ "เจ้าโง่" ของเจ้ายิ่งนัก" "พี่ฮั่น! ท่านกล่าววาจาผีสางอันใด ถึงเป็นท่านข้าพเจ้าก็จะมิเกรงใจนะ!" เด็กสาวตอบกลับมาเสียงแง่งอน "ฮา ฮา เจ้ามิเห็นต้องร้อนรนเช่นนั้น เอาล่ะเราจะเล่าเฉพาะเรื่องที่เจ้าสมควรรู้ก็แล้วกัน" ฮั่นตงตอบเมื่อเห็นท่าทางกระฟัดกระเฟียดของอีกฝ่าย เขาจึงเล่าเรื่องราวที่เขาทราบเกี่ยวกับเสี่ยวซาผู้นี้อย่างย่อๆ ออกมา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เสี่ยวซาเคยพบกับเหวินเหม่ยชิงที่บู๊ตึ๊งเมื่อยามเป็นคนครัว เรื่องการตายที่ยังเป็นปริศนาของเสี่ยวเง็ก ศิษย์น้องของเหวินเหม่ยชิง ตลอดจนเรื่องที่อีกฝ่ายถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร เพียงแต่มิได้เล่าว่าฆาตกรที่แท้จริงนั้นคือเจ้าสำนักคนปัจจุบันของบู๊ตึ๊ง...จื่ออิง เพราะตัวฮั่นตงก็มิทราบความจริงในข้อนนี้ นอกจากหลวงจีนหัวหลินแล้วเสี่ยวซามิเคยแพร่งพรายเรื่องราวนี้ต่อผู้ใดอีกเลย! "อืมม ที่แท้มีเรื่องเช่นนี้"หลี่ซังซังถอนหายใจเมื่อฟังจบ เว้นนิดหนึ่งกล่าวว่า "พี่ฮั่น ข้าพเจ้าเคยอยู่ร่วมกับมันชั่วระยะเวลาหนึ่ง ดังนั้นกล้ารับรองว่ามันต้องมิกระทำเรื่องเช่นนั้น อย่าว่าแต่คนเยี่ยงมัน ไม่ถูกผู้อื่นเอารัดเอาเปรียบก็ถือว่าประเสริฐแล้ว ยังจะสามารถลงมือข่มเหงและสังหารผู้อื่นหรอกหรือ?" หลี่ซังซังกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง "เราก็คิดเช่นเดียวกับเจ้า เด็กน้อยนี้ต้องไม่ทำเรื่องเช่นนั้น แต่มิใช่มันไม่สามารถกระทำ เพียงแต่มันไม่ต้องการกระทำ!" "เราก็สังเกตออกว่ามันเป็นผู้ที่มีคุณธรรมคนหนึ่ง" "ดังนั้นท่านจึงกล้าให้มันพบกับเหวินเหม่ยชิง" หลี่ซังซังกล่าวอย่างยิ้มแย้ม อยู่ๆ เด็กสาวเหมือนพึ่งนึกบางอย่างขึ้นมาได้ "เออ พี่ฮั่น บุรุษสองคนนั้นเป็นใครกัน ตอนนี้ข้าพเจ้ากลับมิเห็นพวกมัน" เด็กสาวถามด้วยความสงสัย "อ้อ ทั้งสองเป็นพี่น้องของเราเอง เวลานี้คงกระทำตัวเยี่ยงเวรยาม สำรวจตรวจตราบริเวณนี้ทั้งหมด" ฮั่นตงกล่าวอย่างภูมิใจ "อืม พวกมันนับว่ามีฝีมือจริงๆ ยิ่งคนที่เรียกว่าฟาหลินซี พลังฝีมือของมันคงเป็นรองเกี่ยมฮุ้นเพียงครึ่งขั้นเท่านั้น ครั้งนี้ท่านลุงคงต้องยินดีที่ท่านสามารถชักนำยอดฝีมือเข้าพรรค" เด็กสาวกล่าวอย่างยิ้มแย้ม โดยมิทันสังเกตสีหน้ายุ่งยากใจของอีกฝ่าย ฮั่นตงที่แท้มีสิ่งใดในใจกันแน่!!? ............. ............................ "เสี่ยวซา เจ้าเล่าเหตุการณ์ในวันนั้นให้ข้าพเจ้าฟัง รับรองจะให้ความเป็นธรรมแก่เจ้า" เหวินเหม่ยชิงกล่าวเป็นเชิงยืนยัน เสี่ยวซานั้นมีสีหน้ายุ่งยากใจ ในที่สุดตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นทั้งหมดออกมา "วันนั้นข้าพเจ้าจัดทำซาลาเปาใหญ่พิเศษเพื่อมอบให้อาเง็กสำหรับเป็นเสบียงระหว่างเดินทาง ดังนั้นข้าพเจ้านำมันไปใหนางแต่เช้ามืด ระหว่างที่ผ่านห้องของท่านพลันได้ยินเสียงคนต่อสู้กัน ข้าพเจ้าจึงหยุดยืนอยู่" เด็กหนุ่มเล่าด้วยน้ำเสียงรำลึกถึง ส่วนเหวินเหม่ยชิงพยายามตั้งใจฟังอย่างสงบ "จากนั้นข้าพเจ้าได้ยินเสียงคนกรีดร้อง ประตูห้องถูกเปิดออก คนผู้หนึ่งถลันออกมาจากภายในห้อง คนผู้นั้น....คนผู้นั้น"เสี่ยวซากล่าวถึงตรงนี้ก็อ้ำอึ้งมิยอมเล่าต่อ "คนผู้นั้นเป็นใคร!!!" เหวินเหม่ยชิงที่เคยสงบเยือกเย็น กลับร่ำร้องออกมาด้วยความพลุ่งพล่าน "คนผู้นั้น คือ....ท่านจื่ออิง!!!" เสี่ยวซากล่าวเสียงแผ่ว เหวินเหม่ยชิงตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน ห้วงสมองของนางพลันนึกถึงพฤติการณ์ที่แล้วมาของคนผู้นั้น และหญิงสาวก็พลันเข้าใจเรื่องราวโดยกระจ่าง ไม่ว่าจะเป็นการขึ้นเป็นผู้นำบู๊ตึ๊งอย่างเร่งร้อน การยืนยันความผิดในคดีเสี่ยวเง็ก ว่าเสี่ยวซาเป็นผู้กระทำ และท่าทางที่ลับๆ ล่อๆ ตลอดไปจนถึงที่มันให้ต้วนเล้งสะกดติดตามนาง "เจ้าลองเล่าต่อไปสิ" เหวินเหม่ยชิงกล่าวเสียงพยายามข่มอารมณ์ "ท่านจื่ออิงเห็นข้าพเจ้าก็ตกตะลึง เวลานั้นเองข้าพเจ้าเหลือบไปเห็นคนผู้หนึ่งนอนจมกองเลือด กลับเป็นเสี่ยวเง็ก ดังนั้นรีบเข้าไปดู พบว่านางตายแล้ว จึงต่อว่าท่านจื่ออิง ว่าเหตุใดจึงทำเช่นนั้น เขาแก้ตัวต่างๆ นาๆ บอกว่าเป็นอุบัติเหตุ มิได้ตั้งใจ" เว้นนิดหนึ่ง เสี่ยวซาเองก็พยายามข่มกลั้นอารมณ์อันพลุ่งพล่าน "ข้าพเจ้าบอกจะไปแจ้งให้ผู้เฒ่า และคนอื่นๆ ทราบ ปรากฏว่าเขาได้ซัดฟาดฝ่ามือเข้าใส่หนึ่งฝ่ามือ โชคดีที่ข้าพเจ้าเตรียมพร้อมอยู่ก่อน ดังนั้นหลังโดนซัดฟาดจึงรีบวิ่งหนี ทว่าท่านจื่ออิงมิรอช้า ติดตามมาข้าพเจ้าได้แต่หนีขึ้นเขา สุดท้ายไปจนมุมที่หน้าผา" "อืม เราเห็นร่องรอยเหล่านั้นแล้ว เพียงมีข้อสงสัย มันซัดฟาดเจ้าหนึ่งฝ่ามือ ย่อมต้องทุ่มเทสุดกำลัง มิยินยอมปล่อยให้เจ้าหลบหนี ไฉนเจ้ายังสามมารถโลดแล่น" เหวินเหม่ยชิงถามด้วยความประหลาดใจ เสี่ยวซาเกาหัว ตอบว่า "ข้าพเจ้ามิทราบ มันอาจตื่นเต้นที่พึ่งฆ่าคน หรือไม่ก็คิดมิถึงว่าจะมีคนมาพบเข้าในเวลานี้ จึงลงมือมิได้เต็มกำลัง ส่วนเรื่องที่ยังสามารถโลดแล่น ข้าพเจ้ากลับสามารถอธิบายต่อท่าน เนื่องเพราะที่แล้วมาข้ามักถูกคนในสำนักทุบตี ท่านเตียหงีจึงถ่ายทอดเคล็ดลับเฉพาะให้ฝึก มิเพียงร่างกายสดใสแข็งแรง ยังทนรับการทุบตีจากผู้อื่นได้อีก" มันยืดอกด้วยความภูมิใจ "อ้อ" เหวินเหม่ยชิงส่งเสียงรับคำ "นี่สินะ เป็นที่มาของยอดวิชาไทเก๊ก ท่านเตียหงีกลับใจกว้างมิใช่น้อย ถ่ายทอดเคล็ดลับนี้แก่เด็กในสำนักที่เป็นคนครัว" เหวินเหม่ยชิงนึกด้วยความพิศวง "เอาเป็นว่าเรื่องนี้พักไว้ก่อน เราจะนำเจ้าไปยืนยันความผิดต่อหน้าจื่ออิง!" เหวินเหม่ยชิงกล่าวอย่างแน่วแน่ เสี่ยวซาได้แต่รับคำ "ตอนนี้เจ้าก็ไปพักผ่อนเถอะ" เหวินเหม่ยชิงบอกอีกฝ่าย เมื่อคล้อยหลังเด็กหนุ่ม เหวินเหม่ยชิงที่เข้มแข็งแน่วแน่ ก็เปลี่ยนเป็นท้อแท้ลงอย่างชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ "อาเง็ก ความแค้นของเจ้าคงมิใช่สามารถทวงถามโดยง่าย "คนผู้นั้น" เวลานี้เป็นถึงผู้นำหอห้ากระบี่ ลำพังคำพูดของคนครัวคงยากที่จะเอาผิดจากมัน!" เหวินเหม่ยชิงกล่าวอย่างเศร้าศร้อย ................... ....................................... วิกาลดึกสงัด ไม่มีจันทร์ แต่มีดาว ฮั่นตงกำลังจับจ้องดวงดาวที่สุกใสทั้งน้อยใหญ่ ด้วยความสนใจ วันนี้เป็นข้างแรมสิบสี่ค่ำ ดวงจันทร์แทบทั้งดวงหดหายเหลือเพียงน้อยนิดแทบสังเกตมิเห็น ยิ่งเมื่อถูกเมฆหมอกบางๆ ปกคลุมด้วยแล้ว คล้ายกับมิมีดวงจันทร์อยู่เลย คืนนี้เงียบสงัด ช่างเหมาะแก่การดูดาวยิ่ง ดังนั้นฮั่นตงดูดาว "นึกไม่ถึง ยอดมือปราบก็มีเวลาเช่นนี้" เสียงสดใสทว่าราบเรียบเสียงหนึ่งดังทำลายความเงียบขึ้น "ไม่ว่าเป็นคหบดี ยาจก ชาวนา หรือมือปราบ ล้วนต้องเคยมีเวลาเช่นนี้ ท่านก็สมควรที่จะทำเช่นเดียวกับข้าพเจ้าเช่นกัน" ฮั่นตงตอบกลับ "เพราะเหตุใด?" เสียงนั้นถามกลับ "เนื่องเพราะท้องฟ้าที่กว้างใหญ่ ดวงดาวที่งดงามเหลือคณานับ สิ่งเหล่านี้สามารถบันดาลให้จิตใจของผู้คนหายหม่นหมองฟุ้งซ่าน กลับคืนสู่ความสงบ เรียกพลังชีวิตเพื่อสามารถดิ้นรนต่อสู้ต่อไป" "อ้อ เช่นนี้ ท่านก็มีเรื่องไม่สบายใจ" เสียงนั้นยังคงถามต่อ "อืม ข้าพเจ้าเป็นมนุษย์ปุถุชน มีผู้ใดบ้างที่มิเคยมีเรื่องไม่สบายใจ ตัวท่านก็ใช่" "..............." "หากมิใช่มีเรื่องไม่สบายใจ ดึกดื่นค่อนคืนเช่นนี้ ท่านคงมิออกมาเดินเล่นแล้ว" ฮั่นตงกล่าวทำลายความเงียบขึ้นอีก "เฮ้ออ ฮั่นตงท่านกลับรู้ซึ้งถึงจิตใจคนยิ่ง" พร้อมกลับเสียงถอนหายใจ เหวินเหม่ยชิงในชุดสีขาวก็เยื้องกรายออกจากใต้ชายคา มาถึงเก๋งจีนที่ฮั่นตงนั่งอยู่ "เชิญนั่ง" หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งด้านตรงข้ามกับอีกฝ่าย จับจ้องบนใบหน้าคมสันของเขา "ข้าพเจ้ามิใช่เข้าใจถึงจิตใจทุกผู้คน แต่สำหรับท่านกลับเป็นเรื่องสองประการ ข้าพเจ้าที่เข้าใจท่านเพราะทราบถึงปัญหาในใจของท่าน หนึ่งในนั้นยังมีที่ข้าพเจ้ามีส่วนเกี่ยวข้องอีกด้วย" ฮั่นตงกล่าวเมื่ออีกฝ่ายนั่งลงแล้ว เหวินเหม่ยชิงไม่ตอบ การนิ่งเงียบบางครั้งก็เป็นการยอมรับ "ยังมีอีกวิธีที่จะบรรเทาความหม่นหมองในใจได้" ฮั่นตงกล่าว "วิธีใด?"เหวินเหม่ยชิงถาม "แบ่งเอาความหม่นหมองนั่นไปใส่ในตัวผู้อื่น ขอเพียงมีคนรับฟังความไม่สบายใจนั้นก็จะลดลง" เหวินเหม่ยชิงยิ้มแล้ว นางกล่าวว่า "ที่นี่คล้ายมีคนผู้หนึ่งยินดีรับฟังข้าพเจ้า ต่อให้มันไม่ยินยอม ข้าพเจ้าก็จะบังคับให้รับฟัง" "ฮา ฮา" ฮั่นตงหัวเราะแล้ว ทั้งสองพูดคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ได้พบพานมา ในเสียงพูดประกอบไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะอย่างรื่นเริง โดยมิรู้ว่าที่มุมหนึ่งได้มีหญิงสาวอีกผู้หนึ่งตื่นขึ้นมากลางดึก และได้พบเห็นเรื่องราวนี้พอดี หลี่ซังซังตื่นขึ้นมากลางดึก เผอิญกระหายน้ำ กาน้ำชาในห้องของนางก็มิมีน้ำชาแม้เพียงซักหยด หญิงสาวจึงออกมาหาน้ำชาดื่มแก้กระหาย พอดีได้พบเห็นเหวินเหม่ยชิง และพี่ฮั่นของนางกำลังพูดคุยอย่างออกรส หลี่ซังซังคิดปรากฏตัวขึ้นสมทบกับทั้งสอง ทว่าเด็กสาวรู้สึกราวกับว่าระหว่างตนเองและ ฮั่นตงกับเหวินเหม่ยชิง กลับกางกั้นด้วยม่านบางๆ ชั้นหนึ่ง โลกของทั้งสอง เด็กสาวกลับมิสามารถแทรกกายเข้าไปได้ ดังนั้นได้แต่ถอนใจ เดินกลับห้องพัก ในคืนที่ฟ้าไร้จันทร์ แต่มีดาว มีบุคคลสองคนได้สลัดทิ้งซึ่งความกลัดกลุ้มหม่นหมองลง ทว่าความกลัดกลุ้มเหล่านั้นคลับคล้ายเชื้อโรคสามารถระบาดใส่ผู้คน ท้ายที่สุดมันได้ไปเกาะติดอยู่ที่เด็กสาวอีกผู้หนึ่งแทน.... **************** ขออภัย************** ครบรอบหนึ่งปีนอกจากไม่มีอะไรพิเศษแล้วยังจะสั้นด้วย เนื่องจากช่วงนี้เนื้อเรื่องกระชับเข้ามาทุกที ทำให้แต่งยากมากๆ ต้องขออภัยหากสั้นไปนิด เพราะเนื้อเรื่องหลายส่วนยังไม่ลงตัว อ่านไปเท่านี้ก่อน อีกซักพัก ภายในหนึ่งชั่วโมง จะพยายามเกลาออกมาครับ ถือเป็นของขวัญครบรอบหนึ่งปีแก่ผู้อ่าน ขอบคุณครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 47 20:29:24 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 พ.ค. 47 18:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "เจ้าจงส่งเทียบเชิญออกไปยังสำนักน้อยใหญ่ ในวันขึ้น 8 ค่ำเดือน 8 อีกสิบวันข้างหน้า บู๊ตึ๊งในฐานะผู้นำหอห้ากระบี่ขอเชิญเหล่าชาวยุทธเข้าร่วมชุมนุม หารือในการรับมือพรรคมารฉิกจับอิด หากพรรคใดไม่มาเข้าร่วมประชุม เราจื่ออิงจะถือว่าพวกมันเหล่านั้นคิดแข็งข้อกับหอห้ากระบี่!" "ขอรับ ท่านผู้นำ" ศิษย์บู๊ตึ๊งผู้นั้นรับคำ "หึ เหวินเหม่ยชิง เจ้าคงนึกไม่ถึงเรากลับมิเห็นแก่หน้าเจ้า กำหนดเวลาสองเดือนยังมิทันผ่านพ้น ก็ชิงจัดการประชุมนี้ขึ้น หากเจ้าจะโทษว่า ก็ต้องโทษว่าที่เจ้าดันไปลอบคบหากับพวกพรรคมารเอง ฮา ฮา" จื่ออิงหัวเราะออกมาเสียงเหี้ยม เช้ารุ่งขึ้นเทียบเชิญถูกส่งออกจากบู๊ตึ๊งโดยพร้อมเพรียง ในจำนวนเทียบเชิญทั้งหมดประกอบไปด้วยสำนักที่ประกอบเป็นหอห้ากระบี่ สำนักใหญ่น้อยที่เป็นฝ่ายธรรมมะ ในบรรดาเหล่านี้ย่อมรวมถึง "พรรคกระบี่ดาว" และ "ป้อมมรกต" ด้วย เนื่องเพราะทั้งสองพรรคจัดเป็นผู้เสียหายโดยตรงในคดีสังหารหมู่ชาวยุทธที่เกิดขึ้น จำนวนผู้คนที่ใช้ในการส่งเทียบเชิญครานี้มากมายถึงครึ่งร้อย แสดงให้เห็นถึงจำนวนอันมหาศาลของสำนักน้อยใหญ่ที่ได้รับเชิญเข้าร่วม จื้อเหว่ยเดิมทีมีตำแหน่งควบคุมภายในสำนัก ดูแลความเรียบร้อยภายใน และพิธีการต้อนรับต่างๆ ถือว่าเป็นตำแหน่งที่ใหญ่โตมิใช่น้อย คราครั้งนี้มันก็ถูกเกณฑ์มาส่งเทียบเชิญด้วย เทียบเชิญดังกล่าวนับเป็นเทียบเชิญสำคัญ เพราะมันส่งไปยังเส้าหลินเทียนซาน เป็นเทียบที่เชิญหัวหลินไต้ซือนั่นเอง!!! จื้อเหว่ยเดินทางด้วยม้าเร็วอยู่สองวันก็บรรลุถึงเชิงเขาเทียนซาน มันพักดื่มน้ำชาที่เพิงพักบริเวณนั้น "เสี่ยวเอ้อ น้ำชากา หมั่นโถวสองจาน ด่วน!" มันร้องสั่งทันที "ได้ขอรับ นายท่าน" เสี่ยวเอ้อรับคำ ระหว่างนั้นเองมีชายสองคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าเนื้อดี ประดับประดาด้วยของมีค่าเดินเข้ามายังเพิงน้ำชาดังกล่าว ทั้งสองนั่งโต๊ะตัวถัดไปจากจื้อเหว่ยสองโต๊ะ จื้อเหว่ยตื่นตัวทันที เนื่องเพราะเขาจดจำหยกชิ้นเล็กที่สะพายอยู่หว่างเอวของพวกมันได้ พวกมันเป็นคนของ...ฉิกจับอิด "เสี่ยวเอ้อ เก็บเงิน" จื้อเหว่ยมิสนใจว่าของที่สั่งจะได้หรือยัง วางเงินแท่งหนึ่งลงบนโต๊ะ เดินออกจากเพิงแห่งนั้นทันทีควบขับม้าจากมาทันที เดินทางไปได้ชั่วหม้อข้าวเดือด อีกไม่เกินสองลี้ก็จักบรรลุถึงสำนักเส้าหลินเทียนซาน ทางบริเวณนี้เป็นทางชันมันจำเป็นต้องทิ้งม้าเอาไว้ แล้วเดินเท้าขึ้นไป "มาถึงตรงนี้คงมิมีไรแล้ว พวกมันที่แท้มาทำอันใดกัน หรือว่าบังเอิญ?" จื้อเหว่ยพึมพำออกมา ทันใดนั้น มันเห็นเงาคนไหววูบ คนสองคนกรากเข้ามาขวางมันเอาไว้ กลับเป็นคนของฉิกจับอิดนั่นเอง! "พวกเจ้าต้องการอันใด?" จื้อเหว่ยทำใจดีสู้เสือ กลั้นใจถามออกไป "เทียบเชิญ" หนึ่งในสองตอบเสียงเย็น "เทียบ? เทียบอันใด?"จื้อเหว่ยแสร้งถาม ทว่าน้ำเสียงที่กล่าวออกมานั้นอดที่จะสั่นสะท้านไปตามจิตใจที่หวั่นไหวมิได้ "มอบมา" อีกคนกล่าว ทั้งสองเตรียมตัวที่จะลงมือ เร่งเร้าพลังภายในจนรังสีการฆ่าฟันแผ่ออกมาอย่างเข้มข้น "เอ๊ะ! หัวหลินไต้ซือ ท่านกลับมาได้พอดี" จื้อเหว่ยอุทานออกมาด้วยความยินดี คนของฉิกจับอิดทั้งสองหันกลับไปมองตามทิศทางที่จื้อเหว่ยมอง ปรากฏว่าพบเพียงความว่างเปล่า "แย่แล้ว!" ทั้งสองอุทานออกมาโดยพร้อมเพรียง เวลานั้นจื้อเหว่ยก็ได้เคลื่อนไหวแล้ว "สวบ สวบ" กระบี่ที่หว่างเอวของมันถูกชักออกอย่างรวดเร็ว ชั่วพริบตาราวกับงูร้ายฉกกัดเหยื่อ กระบี่เล่มนั้นทิ่มแทงทะลุขั้วหัวใจของคนทั้งสองอย่างแม่นยำ คนทั้งสองล้มลงทันที "ฟู่ ครานี้หวาดเสียวยิ่ง" จื้อเหว่ยถอนหายใจออกมา มือที่ถือกระบี่ยังสั่นไหวเล็กน้อย โลหิตที่อาบกระบี่หยาดหยดลงบนพื้น ที่แท้หัวหลินไต้ซือมิได้ปรากฏตัวออกมาแต่อย่างใด ทั้งหมดเป็นคำพูดที่เขาแสร้งหลอกลวงให้คนทั้งสองเปิดช่องโหว่ เพื่อที่จะได้จู่โจมเผด็จศึก นับว่าครั้งนี้แผนของเขาสำเร็จด้วยดี คนทั้งสองทอดร่างเป็นศพจริงๆ จื้อเหว่ยผู้นี้นับว่าไหวพริบมิใช่ชั่ว แผนการของมันแม้มิประเสริฐสูง แต่ยอดเยี่ยมที่สุดคือจังหวะ เวลา และสถานที่ มันหากเลือกใช้แผนนี้ในที่อื่นน่ากลัวมิสำเร็จ พอดีสถานที่ๆ มันเลือกเป็นเขาเทียนซาน โอกาสที่หัวหลินไต้ซือจะปรากฏตัวย่อมเป็นไปได้มาก ยังมีเวลาและจังหวะที่ใช้ เหมาะสมยิ่ง มันเลือกในจังหวะที่คนทั้งสองแทบจะลงมือแล้ว ซึ่งเป็นช่วงที่ปรากฏช่องโหว่ขึ้น และมันก็ฉกฉวยโอกาสนั้นเอาไว้ได้อย่างพอดิบพอดี... "ยอดเยี่ยมมาก สำนักบู๊ตึ๊งนับได้ว่ามิได้มีเพียงชื่อเสียงจอมปลอม แต่ข้าว่าการลงมือออกจะอำมหิต ผิดจากการกระทำของฝ่ายธรรมมะไปหน่อยนะ" เสียงหนึ่งดังขึ้นที่เบื้องหลัง จื้อเหว่ยหันขวับ พลันพบว่าผู้ที่ยืนอยู่คือเสี่ยวเอ้อในเพิงน้ำชานั้นเอง "เจ้า...เจ้าเป็นผู้ใดกั.." ยังมิทันขาดคำร่างของมันก็ทรุดลง สิ้นสติไปทันที "หึ หึ เจ้าคงนึกมิถึง ตอนที่เจ้านั่งลงเราก็แพร่พิษแก่เจ้าแล้ว แต่มิต้องกังวล เรายังมิต้องการชีวิตของเจ้า มิหนำซ้ำยังนำส่งเจ้าไปยังบู๊ตึ๊งด้วยตนเองอีกด้วย ฮา ฮา" กล่าวจบล้วงเอาเทียบเชิญใบนั้นจากในอกเสื้ออีกฝ่าย โบกมือคราหนึ่ง บุรุษจำนวนาห้าคนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีเขียวงดงาม ที่หว่างเอวห้อยหยกชิ้นหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น พากันหอบหิ้วร่างของจื้อเหว่ยไป .............. สองวันให้หลังศิษย์บู๊ตึ๊งกลุ่มหนึ่งขณะกลับจากส่งเทียบเชิญได้บังเอิญพบคนผู้หนึ่งหมดสติอยู่เชิงเขา คนผู้นั้นก็คือ...จื้อเหว่ย!!! จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 พ.ค. 47 18:41:49 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยามนี้เป็นเวลาเช้ามืดดวงตะวันยังมิทันสาดส่องประกายสีทองลงมายังโลกหล้า เหวินเหม่ยชิงและฮั่นตงยังคงสนทนากันอยู่โดยมิหยุดยั้ง ทั้งสองกลับสนทนากันเป็นเวลาหนึ่งคืนเต็ม "เรื่องนั้น มีความคืบหน้าไปเพียงใดแล้ว?" เหวินเหม่ยชิงกล่าวเสียงเรียบ "ยังไม่มีความคืบหน้ามากนัก ข้าพเจ้ากำลังพยายามอย่างสุดความสามารถ" ฮั่นตงตอบกลับเสียงเรียบเช่นกัน "อืม ข้าพเจ้าทราบเรื่องนี้มิใช่สามารถสำเร็จได้โดยง่าย เพียงแต่กำหนดเวลาทั้งหลายใกล้เข้ามามากแล้ว อย่างไรท่านก็เร่งมือขึ้นอีก ข้าพเจ้าจะเรียนให้ "เขา" ทราบเอง"เหวินเหม่ยชิงกำชับมาอีก "หมู่นี้ตามเมืองน้อยใหญ่ ข้าพเจ้าได้ยินว่ามีโรคประหลาดกำลังแพร่ระบาดหนัก ชาวบ้านในสามมณฑลภาคกลาง มีผู้ที่ล้มป่วยลงแล้วไม่ต่ำกว่าร้อยคน ท่านคิดว่า..." อยู่ๆ ฮั่นตงก็เปลี่ยนเรื่องไปพูดถึงโรคระบาดเสียเฉยๆ เหวินเหม่ยชิงขมวดคิ้ว "เรื่องนี้ข้าพเจ้าก็เคยได้ยินมาบ้าง โรคที่ว่าคือ ผู้คนต่างพากันผอมแห้งไร้เรี่ยวแรง พละกำลังเสื่อมถอย มีจำนวนมากผอมโซราวกับผีตายซาก และอีกจำนวนไม่น้อยป่วยจนถึงกับชีวิต พวกมันไม่ทราบว่าเป็นเพราะป่วยจนไร้เรี่ยวแรงหรืออย่างไร กลับมิสามารถประกอบการงานอันใด เพียงแต่รู้จักรับประทานเท่านั้น ซ้ำของที่พวกมันรับประทานยังต้องเป็นของเลิศรส ที่ปรุงโดยพ่อครัวชั้นยอด ไม่ว่าทุ่มเทเงินทองเท่าไหร่ล้วนไม่นำพา" "อืม ญาติพี่น้องของมัน เมื่อเห็นสภาพนั้นของมัน จึงมิเสียดายเงินทอง ขอให้วาระสุดท้ายพวกมันได้มีความสุข ได้ทำสิ่งที่พอใจ ก็นับว่าคุ้มค่าแล้ว ดังนั้นช่วงนี้พรรคเรามักทำมาค้าขึ้น อาหารชั้นเลิศเหล่านั้นล้วนปรุงจากโรงเตี๊ยมฉิกจับอิด!" ฮั่นตงกล่าวเสริมขึ้น "ท่านคิดว่า เรื่องนี้..." ทั้งสองกล่าวขึ้นโดยพร้อมเพรียง "อืม อีกหนึ่งเดือนให้หลัง ข้าพเจ้าได้ยินว่าหอห้ากระบี่คิดจัดชุมนุมเพื่อร่วมกันหารือ ล้มล้างฉิก ท่านคงข้าร่วมการชุมนุม?" ฮั่นตงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอีกครั้ง หญิงสาวพยักหน้า "จื่ออิงผู้นี้ มักใหญ่ใฝ่สูง เป้าหมายที่แท้จริงของมัน ข้าพเจ้ามิกล้าคาดคิด เฮ้ออ" อดที่จะถอนหายใจออกมามิได้ "ข้าพเจ้าจักเดินทางกลับพรรค มีเรื่องเล็กน้อยที่ต้องไปสะสาง พวกเราคงต้องแยกทางกัน" ฮั่นตงกล่าว "............................." หญิงสาวนิ่งอยู่มิได้กล่าวอันใด เพียงแต่ดวงตาของนางคล้ายกล่าวคำตัดพ้อ ท่านคล้ายต้องการให้ข้าพเจ้าแยกจากท่านโดยเร็ว ฮั่นตงก็เข้าใจความหมายนั้น กล่าวด้วยเสียงนุ่มนวลแผ่วเบา "พวกเรายังสามารถร่วมเดินทางด้วยกันระยะหนึ่ง" เว้นนิดหนึ่งกล่าวว่า "ดวงตะวันขึ้นแล้ว" ทั้งสองต่างเหม่อมองแสงสีทองจับขอบฟ้าขึ้นทีละนิด ทีละนิด เป็นสัญญาณที่แสดงให้เห็นว่าวันใหม่ได้ก้าวย่างมาถึง ทุกชีวิตบนโลกหล้าต้องออกเผชิญกับภาระและหน้าที่ๆ คอยพวกมันอยู่ ไม่เว้นกระทั่งคนทั้งสองเช่นกัน... ........... .............................. เสี่ยวซาตื่นแต่เช้ามืด ดังนั้นมันจึงเห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งนั่งสนทนากันอยู่ที่เก๋งจีนกลางสระน้อย เด็กหนุ่มมองคนทั้งสองรู้สึกว่า ทั้งคู่เหมาะสมกันยิ่ง คนหนึ่งเป็นผู้คุ้มกฏขวาของพรรคใหญ่ อีกคนเป็นเจ้าสำนักสังกัดหอห้ากระบี่อันเลื่องลือ โดยมันมิทันเฉลียวใจเลยแม้แต่น้อยว่า ทั้งสองนั้นต่างสังกัดอยู่ภายใต้พรรคที่ถือว่าเป็นกลุ่มอำนาจเก่าและใหม่ พรรคทั้งสองย่อมต้องไม่ลงรอยกันเป็นธรรมดา เส้นทางของทั้งสองดูไปคล้ายเส้นขนาน ที่ปลายทั้งสองมิมีวันมาบรรจบกันได้ เพียงแต่เด็กหนุ่มมิเคยคิดถึงเรื่องนี้ ต่อให้มันคิดมันก็มิใส่ใจ เนื่องเพราะหากถามมันแล้วในความเห็นของมัน สิ่งที่แบ่งแยกคนทั้งสองเป็นเพียงสิ่งสมมุติ ขอเพียงละวางเรื่องสมมุตินั้นลง ก็จะไม่มีความแตกต่างดังกล่าว ที่แล้วมาเสี่ยวซาจึงมักมองผู้คนด้วยแง่มุมดังกล่าว มันจึงมีชีวิตอยู่โดยสุขสงบ มันเพียงมองทุกผู้คนล้วนเท่าเทียมกัน เนื่องเพราะต่างเป็นมนุษย์เช่นเดียวกัน เด็กหนุ่มสะบัดหน้าไล่ความง่วงเหงา ยามนี้เป็นเวลาเช้า เสี่ยวซาจะไปจ่ายตลาดแล้ว มันหิ้วตะกร้าสำหรับบรรจุอาหารตะกร้าหนึ่งเดินออกประตูใหญ่ ที่แรกที่มันแวะคือแผงขายเต้าหู้ เนื่องเพราะอาหารเช้าวันนี้มันคิดทำ "เต้าหู้นึ่ง" การทำเต้าหู้นึ่งไม่อาจเลือกเต้าหู้ชนิดแข็ง เนื่องเพราะหากเลือกเต้าหู้ชนิดนั้น เมื่อผ่านการนึ่งด้วยความร้อนเป็นระยะเวลายาวนาน เต้าหู้จะแข็งกระด้าง ต่อให้สามารถรับประทานลงไปได้ ก็จะไม่แตกต่างจากรับประทานเทียนไขเล่มหนึ่ง เสี่ยวซาเลือกเต้าหู้ไข่ เต้าหู้ชนิดนี้เป็นเต้าหู้ที่มีเนื้ออ่อนนุ่มอย่างมาก มันทำจากไข่ไก่ตีผสมเข้ากับถั่วเหลืองที่โม่บดจนละเอียด จากนั้นนำไปใส่แม่พิมพ์สี่เหลี่ยม นึ่งด้วยไฟอ่อนหนึ่งชั่วยาม จึงได้เป็นก้อนเต้าหู้ที่ขาวนวลประดุจไข่มุก และอ่อนนุ่มน่ารับประทาน คนขายบรรจงตักเต้าหู้ ห่อด้วยกระดาษชั้นหนึ่งส่งให้เด็กหนุ่มอย่างระมัดระวัง เนื่องเพราะเต้าหู้ชนิดนี้หากท่านออกแรงมากไป อาจกดทับจนมันแหลกเละ เช่นนั้นก็นับว่าแย่แล้ว เสี่ยวซาบรรจุเต้าหู้ลงในตะกร้า เวลานี้มันต้องการผักอีกสองสามอย่าง แล้วก็เนื้อสุกร เพื่อใช้ในการประกอบอาหาร เด็กหนุ่มจึงเดินลัดเลาะไปตาแผงขายผักทั้งหลาย ทันใดนั้นเองสายตาเขาก็เหลือบไปเห็นผักสีเขียวทั้งต้น ก้านของมันก็เป็นสีเขียว ผักปวยเล้ง! เด็กหนุ่มเมื่อเห็นผักชนิดนี้ พลันหวนนึกไปถึงหมู่บ้านปีศาจ ผู้คนที่ราวกับผีตายซาก ชายชรานิรนาม และการฆ่าล้างหมู่บ้านอันเหี้ยมโหด เรื่องราวที่มันแทบจะลืมเลือนไปเพราะต้องเผชิญกับเหตุการณ์ต่างๆ มากมาย ใช่แล้ว นี่เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่มันต้องสืบสาวให้สำเร็จ และเป็นเรื่องที่ต้องทวงถามเอาความยุติธรรมให้จงได้ ดังนั้นเด็กหนุ่มรีบซื้อของที่ต้องการแล้วรุดกลับที่พักโดยทันที มันมีเรื่องที่ต้องขอร้องฮั่นตง มันต้องการทวงถามความยุติธรรมเรื่องนี้ เสี่ยวซากลับมาถึงที่พักก็เข้าครัวทำอาหารอย่างรวดเร็ว ชั่วเวลาไม่นานก็เสร็จ มันรีบกระวีกระวาดออกตามหาฮั่นตง และแล้วมันก็พบฮั่นตงกำลังนั่งสนทนาอยู่กับเสี่ยวโกยและฟาหลินซี บนใบหน้าของคนทั้งสามปรากฏริ้วรอยของความวิตกกังวล คิ้วทั้งสามคู่ของพวกมัน ต่างขมวดเข้า ฮั่นตงเหลือบไปเห็นเสี่ยวซา จึงเอ่ยเรียก บอกว่ากำลังต้องการที่จะปรึกษากับมันพอดี เสี่ยวซารีบเดินเข้าไปทันที "เสี่ยวซา เจ้าจำเรื่องหมู่บ้านที่เจ้าเล่าให้เราฟังได้หรือไม่? ที่บอกว่าถูกคนของฉิกจับอิดฆ่ากวาดล้างจนหมด เจ้าสามารถบอกเล่ารายละเอียดของชาวบ้านที่นั่นแก่เราได้หรือไม่?" ฮั่นตงรีบกล่าวทันที "ข้าก็มีเรื่องจะพูดกับท่าน พอดีเป็นเรื่องเดียวกัน" เสี่ยวซาตอบ "อ้อ" ฮั่นตงรับคำ จากนั้นเสี่ยวซาจึงบอกเล่าลักษณะของชาวบ้านเหล่านั้นออกมา ตลอดเวลาฮั่นตง เสี่ยวโกย และฟาหลินซี ต่างรับฟังโดยสนใจ "ตรงกันมิมีผิดเพี้ยน" ทั้งสามเอ่ยออกมา หลังจากเด็กหนุ่มเล่าจบ "ตรงกัน?" เสี่ยวซาถามด้วยความประหลาดใจ "ใช่ เวลานี้ในสามมณฑล มีคนป่วยเป็ยโรคประหลาดเช่นนี้แล้วร่วมร้อยคน!" ฮั่นตงตอบ "อะไร!" ข้อมูลใหม่นี้ทำให้เสี่ยวซาแตกตื่นจนลืมเลือนเรื่องที่ตั้งใจเสียสนิท "เกิดโรคระบาดประหลาดขึ้น ตอนนี้มีคนป่วยเป็นโรคนี้ร่วมร้อยคนแล้ว คิดว่าระหว่างทางกลับพรรค พวกเราคงได้พบเห็น" ฮั่นตงตอบ "พวกเราจะเดินทางวันนี้!!?" เสี่ยวซาถามด้วยความสงสัย "อืม เราต้องรีบไปจัดการเรื่องในพรรค แม่นางเหวินก็ต้องเดินทางไปบู๊ตึ๊งเพื่อร่วมประชุมในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า ดังนั้นได้แต่รีบเร่งเดินทาง" ฮั่นตงกล่าวโดยหารู้ไม่ว่า ได้มีเทียบเชิญฉบับใหม่ ส่งออกไปเพื่อให้เหล่าชาวยุทธทั้งหลายเข้าร่วมชุมนุมที่บู๊ตึ๊งในอีกสิบวันข้างหน้า ทุกคนต่างพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ลงเพิ่มให้แล้วนะครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ค. 47 22:46:32 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 พ.ค. 47 18:42:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่แล้ว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2825864/W2825864.html#31 บทที่45 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2810575/W2810575.html#22 บทที่44 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801941/W2801941.html ตอนพิเศษ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801347/W2801347.html ตอนพิเศษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2775447/W2775447.html บทที่ 43 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789863/W2789863.html บทที่ 42 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2755204/W2755204.html บทที่ 41 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2744083/W2744083.html บทที่ 40 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2732838/W2732838.html บทที่ 39 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2721228/W2721228.html บทที่ 38 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2709341/W2709341.html บทที่37 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2698665/W2698665.html บทที่ 36 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2687991/W2687991.html บทที่ 35 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2678252/W2678252.html บทที่ 34 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2665660/W2665660.html บทที่ 33 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2656775/W2656775.html ลิงค์ตอนเก่า บทที่ 32 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2646786/W2646786.html บทที่ 31 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636144/W2636144.html บทที่ 30 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2626616/W2626616.html บทที่ 29 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2616246/W2616246.html บทที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html บทที่ 27 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2593819/W2593819.html บทที่ 26 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่25 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html บทที่24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html 22/4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html 22/3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html 22/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html 22/1 (ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่ 22/1(ตอนต้น) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html 21/3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html 21/2: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html บทที่21/1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่20 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 พ.ค. 47 18:45:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จริงๆ ยังอยากจะลงเพิ่มให้อีกนิดหน่อย แต่ติดปัญหาเรื่องงานอดิเรก(งานจริงๆ นั่นแหละ งานยุ่งนิดหน่อยต้องไปส่งเมล์กรุ๊ป หมื่นกว่าฉบับ เน็ตที่ใช้มันก็ส่งไม่ได้ ต้องไปหาซื้อที่มันได้ก่อน) เพราะงั้นเอาไปแค่นี้ก่อนแล้วกันครับ ***ที่สำคัญที่สุด หลังสรุปพล็อต ต้องแต่งใหม่ง่ะ ^^" ที่วางๆ ไว้ ต้องเอาไปใช้ตอนนู้นนนนนนนนนนน จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 27 พ.ค. 47 18:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 6 :) จากคุณ : dogg - [ 27 พ.ค. 47 19:03:38 A:207.218.122.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ยินดีด้วย ครบรอบปี คำผิด นัยตา->นัยน์ตา ข้อนนี้ -> ข้อนี้ จากคุณ : dogg - [ 27 พ.ค. 47 19:12:43 A:207.218.122.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ทวงปุ๊บมา ปั๊บ ต้องอย่างนี้สิ แควนพันธ์แท้อ่ะ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) - [ 27 พ.ค. 47 19:27:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 T_T ร้ายกาจยิ่งนัก จากคุณ : bucky_m - [ 27 พ.ค. 47 19:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เพิ่มแล้วเหรอ //ปริบๆ จากคุณ : jengly - [ 27 พ.ค. 47 21:20:51 ]

ความคิดเห็นที่ 11 \\(^^\\) (//^^)// ลงเพิ่มๆๆๆๆ จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 27 พ.ค. 47 23:34:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 . ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 28 พ.ค. 47 01:39:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาท่าเดิมอีกแล้วค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 28 พ.ค. 47 04:06:19 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ลงชื่อ มาถึงครึ่งเรื่องแล้วซิท่า! จากคุณ : หลิวตังอ๋อ - [ 28 พ.ค. 47 09:53:16 A:202.133.155.32 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ครบปีแล้วหรือนี่ .. สนุกเช่นเดิมค่ะ แต่ลงเยอะๆ หน่อยก็ดี :) จากคุณ : scottie - [ 28 พ.ค. 47 12:00:20 ]

ความคิดเห็นที่ 16 o__O อืม กลับมาแล้วครับ จากคุณ : เชษฐา - [ 28 พ.ค. 47 12:25:50 A:161.200.129.201 X:161.200.255.162 ]

ความคิดเห็นที่ 17 **********คุยกับคนอ่าน********** ด็อก บ่างเสียพื้นที่มือหนึ่งอีกครั้งแล้วจ้า งวดนี้เสียให้กับคุณด็อก ขอบคุณที่ช่วยตรวจคำผิดด้วยครับ ตานุ่นภารโรง (y4uc) แอบไปทวงอีกแล้วเหรอครับ ^^" bucky_m ขอบคุณท่าน jengly เพิ่มแล้วสิยะ :P มม ลงเพิ่มก็ได้ สัปดาห์หน้านะ เพิ่มให้สองคำ Z4t4nGuru bofh ท่านปังตอเอารูปนกมาแปะทำไมเนี่ย รสา รสา ท่าเดิมนี่ ท่าโดด หรือท่าบวมฮับ scottie จะพยายามลงให้ยาวขึ้นครับ เชษฐา กลับมาก็ดีแล่วว อิจฉาคนไปเที่ยว TT จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 31 พ.ค. 47 16:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ท่าบวมนั้นเป็นท่าประจำของคุณตั้ม ทำไม่เป็นครับ ท่าเดิมก็ท่านอนเซฟไงครับผม จากคุณ : รสา รสา - [ 31 พ.ค. 47 18:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 19 *^-^* จากคุณ : ..new.. - [ 1 มิ.ย. 47 07:19:37 A:169.252.4.21 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 แง๊ววว นู๋ป่าวบวมนะ ผอมลงแย้ว (สองขีด) คือเป็นคนถ่ายรูปขึ้นอ่ะนะ (ขึ้นอืด) ถ่ายออกมาทีไรอ้วนกว่าเดิม 1 ใน 3 TT งืออๆๆ นู๋ป่าวบวมมมมมมมมมมมมมม จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 1 มิ.ย. 47 09:12:43 ]

ความคิดเห็นที่ 21 pax กลับมาจากบ้านนอกแล้ว หิว ฉิกฯ หิว ศึกฯ จากคุณ : pax - [ 1 มิ.ย. 47 10:21:20 A:203.172.66.59 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ที่จริงเว้นไปนานก็ดีเหมือนกัน ตามอ่านรวดเดียว 10 ตอนสะใจ ชะมัดเรย อิ่มฉิกฯแล้ว ตอนนี้จะไปตามศึกฯละขอรับ จากคุณ : pax - [ 1 มิ.ย. 47 14:27:05 A:203.172.66.59 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ pax ไปเที่ยวไหนมาครับ จากคุณ : หลิว - [ 1 มิ.ย. 47 15:51:22 A:202.133.158.184 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 วันนี้วันหยุด ไม่มีตอนไรพิเศษรึ ทีวียังมีรายการพิเศษเลยนี่นา (6) จากคุณ : jengly - [ วันวิสาขบูชา 15:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 25 pax กลับบ้านที่นครศรีฯ ต้องทำงานในสวน(ขึ้นสะตอ)ทุกวันประกอบกับท่านแม่ท่านพ่อเลี้ยงดีจัด ตอนนี้จึง              อ้วน-ดำๆ ก่อนหน้านี้ก็ไปค่ายที่ตราด สอนหนังสือเด็กๆ ประทับใจมากๆ จากคุณ : pax - [ 3 มิ.ย. 47 14:26:06 A:203.172.66.60 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตอนต่อไปครับ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2850149/W2850149.html#2 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 3 มิ.ย. 47 16:40:36 ]