CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown



    กระดาษใจ.......สำหรับคนสมาธิสั้นค่ะ

    กระดาษใจ
    “คิดถึงนะ”
    ว่านเงยหน้าจากสมุด เขียนคำคำนี้ตัวเบ้อเริ่ม มองทอดสายตาไปนอกหน้าต่าง ต้นชมพูพานทิพย์ที่ออกดอกสีชมพูอยู่ประปรายต่างพากันร่วงลงมาตามแรงลมพัด..กับในความรู้สึกที่ว่า เหงาจัง
    “คิดถึงเขาจังเลย”
    ทำไมนะเวลาที่อยู่ต่อหน้า ไม่เคยที่จะคิดถึงสักครั้ง ทะเลาะ หาเรื่องแกล้งกันตลอด แต่พอมันไม่อยู่กลับเหงาอย่างประหลาด
    บางที่ใจคนเรานี่ก็แปลกเหมือนกัน
    “เพิ่งรู้ตัวว่ารัก ในเมื่อมันสายไปแล้ว ทำไมต้องคิดอะไรได้ในเมื่อเวลานั้นผ่านไปแล้วทุกทีเลย เม่น นายจะรู้ไหมหนอว่าคู่กัดของนายคนนี้ คิดถึง นายคงจะแปลกใจสิท่า”
    ว่านอดความรู้สึกที่ว่าคิดถึง ขึ้นมาไม่ไหว ไปหยิบสมุดรุ่นพร้อมกับเฟรนชิปเล่มใหญ่มาดูอีกรอบ รูปของเม่น ตัดผมสั้น ๆ คิ้วเข้ม พร้อมตาคมคู่นั้นเหมือนจะยิ้ม แม้จะทำหน้าเฉยๆก็เหอะเพราะว่าถ่ายรูปนักเรียนนี่ ว่านมองรูปนี้ทีไร ยิ้มทุกที ตอนนี้เรามีสิทธิใน ตัวเม่นแค่ในสมุดนี้หรอ ว่านหยิบเฟรนชิปอีกเล่มขึ้นมาดูหน้านายตัวดีก็ยิ้มกับข้อความที่เม่นเขียนเอาไว้
    “ยายบ้า ปากเสียอย่างนี้ ระวังเหอะ จะหาแฟนไม่ได้ นิสัยอย่างนี้ขึ้นคานชัวร์ แล้วไม่ต้องมาคิดถึงชั้นนะไม่อยากฝันสยอง จากเม่นสุดหล่อ”
    ว่านยิ้ม ดูสิ แม้แต่ในสมุดยังเขียนอย่างงี้อีก ว่านลูบกระดาษที่ติดกาวเป็นรูปคนกระดูก ทำหน้าตากวน ๆ กาวที่ทาไว้นาน หลุดออกมา ว่านหยิบกระดาษแผ่นนั้นกำลังจะหากาวมาติดต่อ แต่ก็เห็นข้อความสั้นๆ หลังรูป
    “เราชอบเธอ”
    ว่านยิ้มหน้าแดงพลางนึกเจ็บใจ ดูสิเค้าชอบเรา ไม่เห็นระแคะระคายสักนิด เรานี่เองก็เพิ่งรู้ น่าอายชะมัด แต่ว่ามันคงไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
    ว่านหยิบกระดาษไปนั้นพลิกไปพลิกมาอีกหลายรอบ ก่อนจะเอามันเก็บไว้ที่เดิม
    ว่านกอดสมุดเฟรนชิปมากกอดแล้วรู้สึกอยากจะร้องให้ คิดถึงเม่น
    ว่านคงจะร้องให้อีกนานหากแม่ไม่มาตามบนห้องพร้อมกับคำพูดที่ทำให้ว่านรีบปาดน้ำตาลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็ว
    “ว่าน เม่นมาหา”


    จบ………………….

    จากคุณ : นันทนีย์ - [ 28 พ.ค. 47 18:36:34 A:203.155.3.77 X: ]