ความคิดเห็นที่ 1
เรื่องของคุณหนูช่างพูด... ฉันไม่เคยชี้แนะ...หรือบอกให้รู้สึกอะไร ...เพียงแต่ฉันสอนให้รู้ความเป็นไปของชีวิต... รู้ว่ามีพบมีพราก...ไม่มีอะไรแน่นอน หนักใจเหมือนกัน...ที่คุณหนูของฉัน...เกลียด...ได้สุดหัวใจ แต่นั่นก็เป็นสัญญลักษณ์ที่ดีว่า...รู้กาลควรและไม่ควร ไม่ได้เข้าข้างใคร...แต่อยากให้รู้... ผู้ใหญ่ประสบการณ์มากมายยังแยกแยะไม่ได้ กับเด็ก...ขาดประสบการณ์... มีเพียงสิ่งที่ผู้ใหญ่บรรจุเข้าในสมองเล็กเล็ก...จะคิดอะไรได้มากไปกว่านี้
...คงเป็นเพราะวิธีเลี้ยงดู...แบบลูกคนเดียวจริงจริง เลี้ยงแบบ...ให้ตัดสินใจทุกสิ่งทุกอย่างด้วยตัวเอง...โดยมีแม่ครอบงำเล็กเล็ก เคยบอกลูกว่า...ความกตัญญูกตเวที...เป็นเครื่องหมายของคนดี คุณหนูของฉัน...ปากกับใจตรงกันสม่ำเสมอ...บอกกับฉันว่า...เห็นด้วย...แต่... ความกตัญญู...ไม่ได้หมายถึงให้ยอมรับในเรื่องที่ผิดศีลธรรม... ศีลห้าข้อ...ท่องก่อนเข้าห้องเรียนทุกวัน...จำได้หมดทุกข้อ ชาวพุทธ...ต้องปฏิบัติเท่าเทียมกันหมด...ไม่ได้ยกเว้นว่าผู้ใหญ่ไม่ต้องทำ
เฮ่อ... คุณหนูของฉัน...รับรองกับฉันว่า...ไม่มีวันระรานใคร...ถ้าไม่มีใครมารังควาญ
ถ้าจะบอกว่า...เรื่องที่เล่ามา...เป็นเรื่องชองผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่ยังมีชีวิตเวียนว่ายในโลกยุ่งเหยิงใบนี้...คนที่ฉันรู้จักดีที่สุด คนที่...ยังคงบันทึกเรื่องราวในชีวิต...ทุกเรื่อง แม้ไม่ใช่นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่...แต่บันทึกด้วยหัวใจ เพียงต้องการมอบให้ลูกสาวคนเดียว...ในวันที่เหมาะสม
วันเวลาของความสุขความสำเร็จ...มอบให้ลูกไว้ชื่นชม วันเวลาที่ขื่นขม...สอนให้ลูก เท่าทัน...เพื่อเก็บไว้เป็นบทเรียน
Hey Baby, Lets try and make this work, Cause the future is so near. Be careful and be very good, Or else Ill shed a tear.
จากคุณ :
Big Spender
- [
31 พ.ค. 47 21:14:21
]
|
|
|