CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown



    สาวน้ำตาลกับนายไม้ (ตอนที่ 2)

    ชีวิตนักศึกษาของฉันผ่านมาได้อาทิตย์นึงแล้ว ฉันเริ่มมีเพื่อนมากขึ้น นายไม้ก็เหมือนกัน เค้ามีเพื่อนของเค้ามากขึ้น แต่เราสองคนก็ยังมาเรียนและกลับบ้านด้วยกัน และแน่นอนเราก็สนิทกันมากขึ้น

    "น้ำตาลวันนี้ไม่ต้องรอเรากลับบ้านนะ กลับไปก่อนเลย" นายไม้พูดขึ้นขณะที่เรากำลังยืนรอรถเมลล์อยู่

    "อ้าว! ทำไมหล่ะ"

    "อ๋อ! พอดีเรามีกิจกรรมที่คณะต้องทำน่ะ"

    "อืมได้" พอพูดจบรถก้มาพอดี เราทั้งสองคนก็เลยขึ้นรถเพื่อไปเรียนตามปกติ

    "อ้าว! น้ำตาลวันนี้แฟนเธอไม่มารับเหรอ" เพื่อนของฉันคนนึงถามขึ้นขณะที่ฉันกำลังรอรถอยู่ที่ป้ายรถเมลล์

    "ใคร...แฟนเรา เรายังไม่มีแฟนนะ" ฉันตอบเพื่อนอย่างงงๆ

    "ก็คนตัวสูงๆหน้าเข้มๆที่มานั่งรอเธอทุกเย็นไง" เพื่อนฉันพูดขึ้น แถมยังทำหน้าล้อเลียนฉันอีก

    "อ๋อ! นั่นนายไม้ เค้าเป้นเพื่อนเรา ไม่ใช่แฟนซักหน่อย"

    "อ้าว! เหรอ เราก้นึกว่าใช่ เห้นกลับบ้านด้วยกันทุกเย็นเลย"

    "ก็บ้านเรากับบ้านเค้าอยู่ใกล้กันอ่ะ ก้เลยกลับด้วยกัน แค่นั้นเอง"

    "อ๋อ! เข้าใจแล้วจ้า งั้นเราไปก่อนนะ รถมาแล้ว บายจ้าน้ำตาล"

    "จ้า เจอกันพรุ่งนี้นะ" แล้วหลังจากนั้นไม่นานรถสายที่ฉันรอก้มา

    "อรุณสวัสดิ์ น้ำตาล" ไม้ทักขึ้นเมื่อฉันออกมาเจอเค้าที่หน้าบ้านเพื่อที่จะไปเรียนด้วยกัน

    "อรุณสวัสดิ์จ้าไม้ ไปกันเถอะ เดี๋ยวรถติด"

    "แล้วเมื่อวานไม้กลับถึงบ้านกี่โมงเหรอ" ฉันถามเค้าขณะที่รอรถอยู่ที่ป้ายรถเมลล์

    "ก็...ดึกเหมือนกันแหละ พี่เค้าให้อยู่ซ้อมเชียร์น่ะ แล้วคณะน้ำตาลไม่มีเหรอ ซ้อมเชียร์น่ะ"

    "ก็มีนะ เริ่มวันนี้อ่ะ เพื่อนเราโทรมาบอกเมื่อคืนอ่ะ"

    "อ๋อ...งั้นเดี๋ยววันนี้เรากลับพร้อมกันก้ละกันนะ เวลาเลิกคงพอๆกัน"

    "เราไม่แน่ใจเรื่องเวลาอ่ะ เอางี้เดี๋ยวเราได้เวลาแน่นอนแล้ว เราโทรบอกไม้ก้ละกันนะ"

    "เอางั้นก้ได้ ไปกันเถอะ รถมาแล้ว"

    "ฮัลโหล ไม้เหรอ นี่น้ำตาลนะ" ฉันโทรหาไม้หลังจากที่ฉันทานข้าวเที่ยงเสร็จ

    "อืม ว่าไงน้ำตาล ตกลงเลิกกี่โมง" เสียงเค้าตอบกลับมา ท่ามกลางเสียงแซวจากเพื่อนๆเค้า

    "เพื่อนเราบอกว่าเลิกประมาณทุ่มนึงอ่ะ"

    "งั้นก็เวลาเดียวกัน งั้นเดี๋ยวน้ำตาลรอเราที่คณะนะ แล้วเราจะไปหา"

    "จ้า งั้นแค่นี้นะ บายจ้า"

    "ไม้คือใครเหรอน้ำตาล" เพื่อนฉันถามขึ้นทันทีหลังจากที่ฉันกดปุ่มวางสายแล้ว

    "ก็เพื่อนที่กลับบ้านด้วยกันน่ะ"

    "อ๋อ! ที่สูงๆหน้าเข้มๆหล่อๆน่ะเหรอ" เพื่อนฉันพูดพร้อมกับทำหน้าเพ้อฝัน

    "อืม นั่นแหละ" พอพูดจบฉันก็นึกในใจว่านายไม้นี่มีเสน่ห์ตรงไหนนะ เพื่อนๆของเธอถึงได้หลงเค้ากันนัก

    "งั้นเย็นนี้ฉันรอเค้าเป้นเพื่อนเธอนะ นะ"

    "ก็ได้"

    เย็นวันนั้นหลังจากที่ซ้อมเชียร์เสร็จแล้ว ฉันกับเพื่อนๆอีกสามคนก็นั่งรอเค้าอยู่ที่ตึกของคณะ แล้วสักพักเค้าก็มาพร้อมกับเพื่อนๆของเค้าอีกสามคนเหมือนกัน บังเอิญจริงๆเลยฉันคิดอยู่ในใจ

    "เป็นไงน้ำตาลรอนานมั้ย" เค้าถามขึ้นหลังจากที่เดินมาถึงแล้ว

    "ไม่นานหรอก ไม้...นี่ฝน เตย แล้วก็แพร เพื่อนเราเอง" ฉันแนะนำเพื่อนทีละคนให้เค้าได้รู้จัก

    "ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณฝน คุณเตย คุณแพร น้ำตาล..นี่เอก ก้อง แล้วก็แบงค์" ไม้แนะนำเพื่อนๆของเค้าให้ฉันรู้จัก

    "ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะทุกคน แล้วไม้ไม่ต้องเรียกเพื่อนเราว่าคุณก็ได้ ใช่มั้ย" ฉันหันไปถามเพื่อนๆ

    "ใช่ค่ะ คุณไม้ไม่ต้องเรียกพวกเราว่าคุณหรอกค่ะ มันแปลกๆอ่ะค่ะ" ยายฝนบอกเค้า

    "ก็ได้ครับ งั้นเราเป้นเพื่อนกันแล้วนะครับ" เค้าพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาทางฉันและเพื่อนๆ

    "ค่ะ" เพื่อนๆฉันตอบเค้า

    "ไปหาอะไรกินดีกว่า หิวกันรึยัง" ไม้พูดขึ้น

    "ไปสิ เริ่มหิวนิดๆแล้วล่ะ กินที่ไหนดีล่ะ" น้ำตาลตอบ

    "ก๋วยเตี๋ยวหน้ามหา'ลัยดีมั้ย" เอกเพื่อนเค้าเสนอขึ้นมา

    "ก้ดีนะ ใกล้ดีแถมอร่อยด้วย" แพรตอบรับ

    "แล้วเตยว่าไง" ฉันถามความเห็นเตย เพื่อนที่พูดน้อยที่สุดของฉัน

    "เรายังไงก็ได้" เตยตอบ

    "แล้วไม้กับเพื่อนๆล่ะ ว่าไง" ฉันหันไปถามนายไม้

    "เรากับเพื่อนยังไงก็ได้อยู่แล้ว" ไม้ตอบ

    ระหว่างที่กินกันนั้น พวกเราก้คุยกันไปด้วย ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น กว่าจะกินเสร้จก็เกือบสองทุ่มแล้ว พวกเราเลยแยกย้ายกันกลับ ความบังเอิญเกิดขึ้นอีกแล้ว เมื่อยายฝนเพื่อนผู้น่ารักแต่พูดเก่งของฉันบ้านดันอยู่ละแวกเดียวกับนายเอกผู้ที่พูดเก่งไม่น้อยไปกว่ายายฝนของฉันเลย ส่วนยายเตยสาวหวานที่เงียบเชียบเรียบร้อยบ้านก็ดันอยู่ใกล้กับนายแบงค์ผู้เงียบขรึม พูดน้อยมากที่สุดในบรรดาเพื่อนสามคนของไม้ ส่วนยายแพรสาวหน้าคมขาลุยบ้านก็ดันมาอยู่ใกล้กับนายก้องผู้ที่ขี้เล่น แหย่คนนั้นคนนี้ได้ตลอดเวลา ส่วนฉันก็กลับกับนายไม้เหมือนเดิมค่ะ

    "ยายฝนกับเอกจะทะเลาะกันเพราะแย่งกันพูดป่ะเนี่ย" ฉันพูดขึ้นระหว่างที่นั่งอยู่บนรถเมลล์กับนายไม้

    "555 ไม่หรอก เราว่าทั้งสองคนจะแข่งหูชามากกว่าอ่ะสิ เพราะพูดเก่งทั้งคู่เลย"

    "แล้วยายเตยกับแบงค์ล่ะ แข่งกันเงียบแน่เลย เราว่า"

    "สงสัยจะจริง แต่แบงค์ก็เป้นสุภาพบุรุษนะ แต่เราว่าคู่ที่น่าเป้นห่วงอ่ะคือแพรกับก้องมากกว่า เพราะก้องอ่ะชอบกวนคนโน้นทีคนนี้ที แล้วท่าทางแพรจะเป้นคนอารมณ์ร้อนใช่มั้ย"

    "ใช่เลย พรุ่งนี้ต้องคอยดูว่าก้องหรือแพรที่จะหัวแตก อิอิ"

    ระหว่างทางเราก้คุยกันเรื่อยเปื่อย เรื่องนั้นทีเรื่องนี้ทีจนถึงบ้านเลย

    ...มีต่อนะค่ะ...

    จากคุณ : @หนูเอ๋อ@ - [ 1 มิ.ย. 47 15:31:14 A:168.120.13.174 X: ]