CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown



    ลูกบอลของผม '-' (ช่วยวิจารณ์หน่อยครับ)

    .ลูกบอลของผม (ฉบับแก้ไขอยู่ข้างล่างจ้า)
    “พ่อฮะ ทำไมห้องเราต้องมีลูกบอลพวกนี้อยู่ด้วยล่ะฮะ “ เสียงผมถามพ่อถึงซึ่งที่ผมเคยสงสัยมานานกับลูกบอลลูกเล็กๆที่อยู่ลอยรอบๆห้องผมและรอบๆตัวผม อีกเรื่องหนึ่งที่ผมสงสัยห้องที่ผมอยู่นั้นทำไมต้องทาสีดำแถมมันเหมือนจะขยายออกไปเรื่อยอีกต่างหากแต่มันก็แปลกนะที่พ่อไม่แปลกใจกับเรื่องนี้เลย
    “ อ๋อ มันเป็นงานของตระกูลเราละลูก “ เสียงพ่อตอบกลับมา มันทำให้ผมอดสงสัยไม่ได้ว่างานอะไรกันของตระกูลเรา มันมีประโยชน์อะไรกับตระกูลเรากันแน่
    “ตูม”
    เสียงลูกบอลลูกนึงระเบิดออกมาดังตูม
    “พ่อฮะดูนี่ซิฮะลูกบอลลูกนี้มันระเบิดนะ”
    “ช่างมันเถอะลูก มันเป็นเรื่องปกตินะลูกอย่าไปสนใจเลย “
    “ แต่พ่อฮะ มันแตกออกเป็นลูกเล็กใหญ่แล้วอะ “
    ผมพึ่งเห็นลูกบอลแตกตัวออกเป็นลูกเล็กลูกใหญ่เป็นครั้งแรกย่อมต้องแปลกใจเป็นธรรมดา เพราะทุกครั้งที่ผมเห็นลูกบอลแตกตัวนั้นส่วนใหญ่ลูกบอลจะแตกตัวออกเป็นชิ้นเล็กๆ บางทีก็วิ่งเข้าไปชนลูกอื่นบ้าง จนลูกบอลลูกอื่นแตกตัวตาม บางทีก็หมุนรอบๆลูกอื่นมั่ง น่าสงสัยจังว่ามันเป็นอะไร ผมเคยถามพ่อว่านี่มันคืออะไรพ่อก็บอกว่าเดี๋ยวโตค่อยรู้เองลูก อยากโตเร็วๆจัง
    “อย่าไปสนใจเลยลูก มาช่วยพอปั้นตุ๊กตานี้กันดีกว่า” พ่อบอกให้ผมเลิกสนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในห้อง ส่วนพ่อผมในตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการปั้นอะไรบางอย่างผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร พ่อผมแยกกองของสิ่งที่ปั้นไว้ในกล่องที่ติดป้ายว่าสิ่งมีชิวิตในกล่องนั้นมีอะไรแยกย่อยอีกมากมาย ผมสงสัยจังพ่อทำอะไรอยู่กันแน่ แถมต้องมานั่งปั้นอะไรก็ไม่รู้ของพ่อด้วยกัน
    “ผมหันไปมองลูกบอลที่อยู่กลางห้อง 10 ลูก มีลูกบอลสีส้มแสงเจิดจ้าส่องแสงอยู่ตรงกลาง พร้อมกับลูกบอลอีก 9 ลูกหมุนอยู่รอบๆผมจะเดินไปจับที่ลูกบอลสีส้มที่อยู่ตรงกลางนั้น
    “อุ้ย ร้อนจังฮะพ่อทำไมมันร้อนจัง” พ่อดูไม่สนใจกับคำพูดที่ผมพูดสักเท่าไรพ่อก็ยังปั้นตุ๊กตาต่อไปสักพักนึงพ่อก็เดินไปยังลูกบอลลูกที่ 3 ที่อยู่ถัดจากลูกบอลสีส้มนั้น
    “หยิบขวดสีฟ้ามาให้พ่อสิ” ผมหยิบขวดสีฟ้านั้นมาให้พ่อเทสีฟ้าลงในลูกบอลลูกที่สามนับจากลูกบอลสีส้มที่อยู่ตรงกลางนั้น ผมสงสัยจังพ่อจะทำอะไรกันแน่เนี่ย
    “หยิบกล่องที่นั้นมาหน่อยสิ”  ว่าแล้วพ่อก็หยิบวัตถุสีน้ำตาลลงไปพ่อแปมันลงบนพื้นสีฟ้า วัตถุสีน้ำตาลนั้นเหมือนเป็นแผ่นกระดาษใหญ่เพียงแต่มีสูงมีต่ำก็แค่นั้นเอง
    พ่อทำหลายๆอย่างให้ผมประหลาดใจเมื่อก่อนผมเคยเห็นพ่อทำแบบนี้กับลูกบอลลูกอื่นเหมือนกัน แต่ทำไมลูกบอลลูกนี้พ่อถึงตั้งใจในการกระทำอะไรบางอย่างเหลือเกิน
    หลังจากนั้นพอก็เทของในสิ่งมีชีวิตลงไป มันเป็นผงอะไรบางอย่างผมมองไม่ชัดว่ามันคืออะไรแล้วพ่อก็ลงมาปั้นตุ๊กตาต่อในที่เดิม
    เวลาผ่านไปไม่นานแผ่นกระดาษสีน้ำตาลที่พ่อเทลงไปก็เริ่มฉีกออกจากกัน ผมเรียกพ่อให้มาดู พ่อก็นิ่งเฉยไม่สนใจอะไรสักเท่าไร ในตอนนี้พ่อเหมือนกับยุ่งอยู่กับตุ๊กตาตัวนึง พ่อตั้งใจทำมันมากไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกัน

    ลูกบอลลูกที่สามเริ่มเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ พอผมให้ผมเอาตุ๊กตาตัวไหนก็ได้ใส่ลงไปในลูกบอลก่อนผมเลือกตุ๊กตาตัวที่ใหญ่ที่สุดวางลงไปยังลูกบอล ผมเริ่มสังเกตุว่าตุ๊กตาเริ่มเคลื่อนไหวได้
    “พ่อ ๆทำไมตุ๊กตาพวกนี้ถึงเดินได้เหมือนพวกเราล่ะฮะ “ พ่อไม่สนใจกับคำถามที่ผมถามไป ผมยังเก็บคำถามที่ผมคิดไว้ว่ามันคืออะไรกันแน่
    “หลังจากนั้นพ่อก็ลุกขึ้นแล้วหยิบลูกบอลลูกนึงที่เกิดจากการระเบิดของลูกบอลอีกลูกนึง แล้วปาไปยังลูกบอลลูกที่ 3 นั้นมี
    ตุ๊กตาที่ผมเอาลงไปวางถูกทำลายหมดหลังจากนั้นพ่อก็เอาตุ๊กตาคู่นึงลงไปวางผมถามพ่อว่าทำไมพ่อปั้นตุ๊กตาน่าเกลียดจังพ่อไม่พูดอะไรได้แต่วางตุ๊กตานั้นลงไปยังลูกบอลลูกนั้น
    พ่อบอกผมให้ดูแลลูกบอลลูกนั้นให้ดี ลูกบอลลูกนั้นมันจะเป็นของผมในอนาคตผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าพ่อหมายถึงอะไร
    พ่อถามผมว่าจะให้ลูกบอลลูกนี้ชื่ออะไรดี ผมคิดได้ชื่อนึง คือ “โลก “
    หลังจากนั้นไม่กี่นาทีตุ๊กตาพวกนั้นมีจำนวนมากขึ้นตุ๊กตาพวกนั้นเริ่มเปลี่ยนที่วางด้วยตัวเองจากที่ผมวางไว้
    บางครั้งผมรู้สึกรำคาญเหมือนกันที่ต้องมาดูแลลูกบอลลูกนั้นว่างๆ ผมก็ฉีกแผ่นกระดาษที่พ่อวางลงไป บางทีก็เป่าลมใส่บ้าง ตุ๊กตาบางตัวก็ตกไปในร่องกระดาษ ตุ๊กตาบางตัวก็ล้มลงแล้วก็ค่อยๆหายไป พ่อเห็นแต่พ่อก็ไม่ได้โกรธอะไรผม
    ลูกบอลลูกนั้นเริ่มมีวัตถุบางอย่างตั้งเพิ่มขึ้นมา ผมไม่เข้าใจว่าคืออะไร ผมถามพ่อ พ่อก็ไม่ตอบ
    ผมได้ยินเสียงอะไรบางอย่างจากตุ๊กตาพวกนั้น ผมถามพ่อ พ่อบอกว่าเขาเคารพเราน่ะ
    หลังจากนั้นตุ๊กตามีจำนวนมากขึ้น ตุ๊กตาเริ่มทำลายกันเอง ผมจะเข้าไปห้ามแต่พ่อบอกว่าให้ปล่อยไป มันเป็นไปตามวัดฐจักรของมัน
    หลังจากนั้นตุ๊กตาเริ่มทำลายกันเองมากขึ้นบางที ก็มีควันรูปเห็ดพุ่งออกมา บางครั้งก็มีสิ่งที่พ่อผมเรียกว่านก แต่นกที่ผมเห็นนั้นทำจากวัตถุบางอย่างที่ตุ๊กตานั้นสร้างขึ้นมา นกตัวนั้นสามารถทำลายตุ๊กตาด้วยกันเองได้ ผมอยากจะไปช่วยแต่พอบอกให้ปล่อยไป
    มันเป็นเวลานานเท่าไรไม่รู้ ตุ๊กตาเริ่มลดจำนวนลงเรื่อยๆ ทุกครั้งที่มีแสงอะไรบางอย่างตกกระทบตุ๊กตาตัวนั้น ผมเฝ้ามองความเป็นไปของ ลูกบอลของผมที่เรียกว่าโลกอยู่จนผมเริ่มเบื่อ พ่อบอกว่าถ้าตุ๊กตาบนลูกบอลผมหายไปหมดเมื่อนั้นพ่อจะให้ลูกบอลลูกใหม่กับผม
    ผมจะทำเหมือนกับที่พ่อเคยทำดีไหมน้า ตอนนี้มีสะเก็ดลูกบอลหลายลูกถ้าผมปาไปให้ตุ๊กตาถูกทำลายหมด ผมก็จะได้ลูกบอลลูกใหม่แล้ว อยากได้ลูกบอลลูกใหม่
    จัง

    (ฉบับแก้ไขอยู่ข้างล่างคร้าบ)

    แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 47 01:46:11

    แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 47 20:11:20

    จากคุณ : stan401 - [ 5 มิ.ย. 47 00:04:41 ]