ความคิดเห็นที่ 1 นั่นไง  หัวกลวงโบ๋  เพราะไมเกรนจะขึ้นหัว  เอามาเป็นโครงเรื่องเลย นักศึกษาคนหนึ่งคิดหาแนวของเรื่องสั้น ส่งอาจารย์ ด้วยความที่คิดมากไปเลยเส้นเลือดในสมองแตกตาย กลายเป็นวิญญาณร้าย และเป็นวิญญาณที่มีรูปลักษณะศีรษะกลวงโบ๋น่าสยดสยองและน่าเวทนา เดินตามหาสมอง(ที่คิดว่าหายไป)ของตัวเอง พร้อมด้วยอาการคร่ำครวญ...สมองฉันอยู่ไหน....สมองฉันอยู่ไหน..ในยามราตรีอันน่าสะพรึงกลัว ต่อมาวิญญาณเฮี้ยนหนักขึ้น สถาบันที่เธอเคยศึกษาอยู่กลายเป็นแหล่งของฝันร้ายสำหรับนักศึกษา วิญญาณของเธอปรากฏตามห้องเรียน ห้องน้ำ จนเป็นที่หวาดผวากันไปทั่ว(นี่ก็ปาเข้าไป 15 นาทีได้สบายๆ) นักศึกษาสาวคนหนึ่ง นั่งชักโครกอยู่ดีๆ ก็พบว่ามีเงาร่างของผู้หญิงผมยาวค่อยโผล่พ้นขอบห้องน้ำขึ้นมาในสภาพหัวเละเลือดชุ่มไหลหยดติ๋งพร้อมกับเสียงแหบแห้ง ขอสมองให้ฉันเถอะ..ขอสมองให้ฉันเถอะ..... นักศึกษาสาวอีกคนนั่งอ่านหนังสืออยู่ในหอพัก พลันรู้สึกว่ามีใครบางคนมาลูบคลำที่ศีรษะ หันไปมองก็พบผู้หญิงหัวเละกำลังอ้าปากทำท่าจะกัดแทะศีรษะของเธอทั้งเป็นพร้อมเสียง ขอสมองฉันเถอะ..... เธออาละวาดไปทั่ว อย่างบ้าคลั่ง และไม่เกรงใจใคร มีคนเห็นตัวหนังสือที่เขียนด้วยเลือดบนกำแพงตึกอ่านได้ว่า ช่วยเขียนเรื่องให้ฉันด้วย ....เพื่อนที่คุ้นเคยกับหญิงสาวที่เสียชีวิตยืนยันว่าคล้ายกับลายมือของเธอ ผู้ที่ตายไปแล้ว ตามเว๊บบอร์ดมีข้อความแปลกๆเขียนว่า....ช่วยเขียนเรื่องให้ฉันด้วย...และบอร์ดนั้น ใครเข้ามาอ่านแล้วถ้าไม่เขียนเรื่องเพิ่มเติม ลือกันว่าจะประสบโชคร้าย และมีอาการแปลก ๆเช่น ปวดศีรษะข้างเดียวบางรายถึงจับไข้ ล่าสุดเธอไปอาละวาดกับอาจารย์ที่สั่งงานไปหลอนจนอาจารย์ขวัญกระเจิง เพราะเธอไปโผล่ตามตู้เสื้อผ้า ตู้เย็น อ่างอาบน้ำ ห้อยหัวลงจากเพดาน หลอกกันจนสามารถยืดเขียนบทหนังได้ยาวเป็นชั่วโมง อาจารย์เลยประกาศยกเลิกงานเขียนของนักศึกษาทุกคน แต่ดูเหมือนเรื่องยังไม่สงบ นักศึกษาทุกคนจึงช่วยกันเขียนเรื่อง แล้วลงชื่อเธอ เผาเซ่นวิญญาณของเธอ นั่นล่ะ อาถรรพ์จึงสงบลง แต่สงบลงจริงหรือ .... เรื่องนี้จบลงแค่นี้หรืออย่างไร +++ ตามเว๊บบอร์ดมีข้อความแปลกๆเขียนว่า....ขอความกรุณาจากทุกคนมาช่วยคิดเรื่องหน่อยค่ะ ...และบอร์ดนั้น ใครเข้ามาอ่านแล้วถ้าไม่เขียนเรื่องเพิ่มเติม ลือกันว่าจะประสบโชคร้าย และมีอาการแปลก ๆเช่น ปวดศีรษะข้างเดียวบางรายถึงจับไข้ ++++ บ้าชัดๆ.. นักศึกษาหนุ่มสบถลั่น หลังจากอ่านกระทู้หนึ่งจบ ใครจะไปเชื่อ หลอกเด็กดีกว่า... เขาละสายตาจากมอนิเตอร์ ลุกจากเก้าอี้เพื่อจะเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา แต่แล้วพลันรู้สึกว่ามือเย็นๆของใครคนหนึ่งกดลงที่บ่า หันไปมองอย่างไม่ตั้งใจก็พบเส้นผมอิ่มเลือดและศีรษะที่เละเทะ ของเหลวสีเทาเหมือนสมองบิดดิ้นเป็นเกลียวอยู่ในส่วนที่ควรเป็นสมอง จากกระโหลกที่เปิดอ้า "เขียนเรื่องต่อให้หน่อยสิ......" เสียงเยือกเย็นจากปากอ้าแสยะและรอยยิ้มที่ไม่เป็นมิตร อ๊ากซซซซซซ.......... แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 47 21:01:47 แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 47 16:56:26 แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 47 15:05:23 แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 47 15:03:56 จากคุณ : GTW - [ 5 มิ.ย. 47 15:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 2 . จากคุณ : GTW - [ 5 มิ.ย. 47 15:06:36 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เราว่าถ้าทำเป็นหนังน่าดูดีนะ จากคุณ : นันทนีย์ - [ 5 มิ.ย. 47 15:23:31 A:203.155.3.30 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 ก่อนอื่น ขอแอบหัวเราะหน่อยเถอะค่ะ...กับพล็อตหนังสั้นคุณ GTW :D เรื่องกระชับ ปูเรื่องน่าสนใจ และมีผลให้ติดตาม...อิอิ ^^ ส่วนหนังสั้นของคุณเจ้าของกระทู้ ช่วยตีวงนิดนึงได้มั้ยคะ ประมาณว่าอยากทำหนังแนวไหน แหะๆ ไม่งั้นจะช่วยคิดหนังวิญญาณโหดอีกเรื่องนะคะ... อ้าว... กลับไปดูหัวข้อ เจ้าของกระทู้ให้แนวมาแล้วนี่ แหะๆ... เดี๋ยวนึกออกจะมาบอกค่ะ... จะพยายามไม่ให้ซ้ำกับเรื่องข้างบน แหะๆ... แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 47 23:19:13 จากคุณ : กุ๊กๆ - [ 5 มิ.ย. 47 15:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เออ...ว่าที่เจ้าบ่าวหนูยี...แต่งอะไรที่..เออ.. เหอออออ  ทำไงดีอะ...อ่านไปแล้ว... แง้ง.... สงสัยคืนนี้..ต้องไปนอนเป็นเพื่อนน้องชายอีกแล้วสินี่.. จากคุณ : หนูยี - [ 5 มิ.ย. 47 22:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โห.....อาจารย์ครับ อึ้ง ทึ่ง หวิว..... แค่อ่านโครงเรื่องยังต้องหันมองด้านหลังเป็นระยะๆเลย ไอเดียอยู่รอบตัวเราจริงๆ แค่พลิกมุมมองก็ได้เรื่องแล้ว จากคุณ : ธามาดา - [ 5 มิ.ย. 47 23:14:24 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ท่าน GTW สุดยอดจริง ๆ ครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 6 มิ.ย. 47 00:35:36 A:128.82.216.226 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 อาจารย์จี  เอาหัวกลวงโบ๋ไปแล้วผมเอาไมเกรนแล้วกัน   *******************      นักศึกษาสาวปวดศีรษะจนต้องนอนขดตัวอยู่บนเตียงที่หอพัก  อาการเช่นนี้จะเกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อเธอนึกแฟนหนุ่มและสิ่งที่เธอทำลงไป  ความผิดพลาดเพียงครั้งเดียวแต่กลับติดลึกอยู่ในใจแสนนาน  เธอหวญคิดถึงครั้งแรกเมื่อพบกัน   สองปีที่แล้วเธอเป็นนิสิตใหม่ที่มาจากต่างจังหวัดไม่ประสาเรื่องใด ๆ ทั้งสิ้น  เขาเป็นรุ่นพี่หน้าตาหล่อเหลาและใจดีที่คอยช่วยเหลือน้อง ๆ ทุกคนในการเลือกวิชาเรียน  ครั้งแรกที่เขาเข้ามาพูดกับเธอหัวใจเธอเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก  คงเป็นรักแรกพบเธอคิดในใจ     หลังจากวันนั้นเธอได้สนิทสนมกับเขามากขึ้นเมื่อบังเอิญเหลือเกินที่เธอได้รู้จักกับน้องสาวของเขาซึ่งเรียนปีเดียวกัน  เธอจึงพยายามตีสนิทเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับเขามากยิ่งขึ้น     ถึงเธอจะไม่ดูเปรียวสะดุดตาเช่นสาวในกรุงทั่วไปแต่ความสวยหวานดูบริสุทธิก็กระตุ้นวิสัยชายของเขา  สายตาของเธอบ่งบอกทุกอย่างที่เก็บไว่ในใจจนเพลย์บอยหนุ่มอย่างเขามองออกตั้งแต่ครั้งแรกที่รู้จักเธอ           กลิ่นไอของดอกไม้บ้านป่าช่างเย้ายวนใจเสียนี่กะไร จึงไม่แปลกที่ทุกครั้งเมื่อเธอมาหาน้องของเขาที่บ้าน  เขาจะลงมานั่งเล่นพูดคุยด้วยเสมอ      "วันนี้พี่จะไปเที่ยว  แถวรัชดา ซอย 4  ไปด้วยกันไหม"  เขาถามเมื่อวันนี้เธอมานั่งคุยกับน้องสาวของเขาดั่งเช่นทุกวัน       "เอ่อ  ...  แต่หนูไม่เคยเที่ยวกลางคืนนะคะ"   เธอไม่กล้าตัดสินใจแต่ก็รู้สึกเสียดายอยู่นิด ๆ   "นั่นแหละ  ต้องลองไปดูสักครั้ง  มุมมองใหม่ของชีวิตนะ"   เขาพยายามชักจูง   "จะดีเหรอคะ"  เธอลังเล   "ไปกันหลายคน  ไม่มีอะไรหรอก"     "งั้นก็ได้ค่ะ"    เขากระยิ่มในใจเมื่อได้ยินคำตอบที่น่าพอใจของเธอ   แสงไฟแปลบปลาบหมุนไปรอบตัว  ผู้คนวิ่งเร็วจนเธอตามไม่ทัน  แม้แต่แก้วที่อยู่ข้างหน้ายังขยับได้   นี่เธอเมาอย่างนั้นหรือ  เธอพยายมจะลุกขึ้นเพื่อไปหาเพื่อนสนิทแต่ขาที่ไร้แรงก็พับลงเสียก่อน  เคราะห์ดีที่เขาช้อนมือเข้ามารับร่างเธอได้ทัน  เธอลืมตาปรือดูเขา  แม้จะพร่ามั่วแต่เขาก็ยังดูดีเสมอ       "สงสัยเมาแล้ว  เดี๋ยวพี่ไปส่ง"   เขาประคองเธอออกจากร้านมุ่งตรงไปยังรถคันงามที่จอดอยู่ไม่ไกล       ในห้องดูโล่งและสะอาดสะอ้านสมกับคนเรียบร้อยเช่นเธอ  เขาวางเธอลงบนเตียงหนานุ่มกลางห้อง  เสื้อแขนกุดสีขาวเข้ารูปจนมองเห็นหน้าอกที่กระเพื้อมตามแรงหายใจ   เขาเกือบจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว      "พี่แอบชอบเธอมานานแล้วนะ"  เป็นคำพูดที่เธอไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ  "เธอคิดยังไงกับพี่บ้าง"  เขากระซิบแผวเบาที่ข้างหู      "หนูก็รักพี่ค่ะ"   เธอตอบก่อนจะโผเข้าโอบคอของเขาไว้แน่น  คงเป็นเพราะพิษสุราแน่ ๆ เพราะความจริงเด็กขี้อายเช่นเธอคงไม่กล้าทำอะไรเช่นนี้  และเธอคงต้องเมามาก จึงยอมทำทุกอย่างตามที่เขาร้องขอ      เธอรู้สึกภูมิใจที่ได้รุ่นพี่หน้าตาดีมาเป็นแฟน  เขาเอาใจใส่เธออย่างที่เธอคิดว่าเป็นหญิงสาวโชคดีที่สุด  เขามักจะมาหาเธอเกือบทุกวันและหลายครั้งมักจะมานอนค้างจนถึงเช้า     ชีวิตแสนสุขจบลงเมื่อเช้าวันนี้เธอตัดสินใจใช้แผ่นตรวจครรภ์เมื่อเห็นสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น  เธอท้องจะทำเช่นไรดี   เธอเฝ้าคิดในใจ  พ่อและแม่ต้องฆ่าเธอแน่ ๆ  ต้องบอกเขา!!!  ใช่ต้องบอกเขา  เขาเป็นคนดีต้องแก้ไขปัญหานี้ได้แน่ ๆ     สิ่งที่เขาแก้ปัญหาให้เธอเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยนึกมาก่อนและรู้สึกผิดหวังในตัวเขามาก ๆ  เมื่อความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมีให้เขาจบลงที่คลีนิคเล็ก ๆ และโสโครก  เธอเจ็บช้ำใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเขาทำกับเธอเช่นนี้        หลังจากนั้นเขาแทบจะไม่มาหาเธออีกเลยราวกับว่าเขาหายไปจากชีวิตเธอ  เธอพยายามเท่าไรก็ติดต่อเขาไม่ได้  เขาหลบหน้าเธออย่างไม่ต้องสงสัย         ทุกวันเธอจะเฝ้าคำนึงถึงเรื่องที่ผ่านมาอีกทั้งอาการนอนไม่หลับก็เข้ามาทำลายร่างกายเธออย่างชัดเจน  มีเพียงความว่างเปล่าและยานอนหลับเท่านั้นที่ขับกล่อมให้ใจเธอสงบลงได้        เสียงกุกกักที่ท้านเตียงทำให้เธอตื่นขึ้น  นี่เธอปวดหัวจนหลับไปเลยเช่นนั้นหรือ  แล้วมันเสียงอะไรเนี่ยใครมาทำอะไรที่ท้ายเตียง  เธอจึงตัดสินใจลุกขึ้นดู     ภาพที่เห็นทำให้เธอเกือบหยุดหายใจ  เมื่อเลือดกองโตเป็นลิ่ม ๆ เคลื่อนไหวไปมาเข้าหากันก่อนจะรวมเป็นรูปร่างของเด็กทารกอย่างช้า ๆ  มือที่ดูยวบเหลวพยายามเอื้อมมาหาเธออย่างเต็มกำลัง   แต่ด้วยลักษณะที่มีเพียงครึ่งตัวจึงทำให้เด็กในกองเลือดไม่อาจเข้าถึงตัวเธอได้      "ช่วยหนูหน่อยซิแม่  หนูทรมาณเหลือเกิน"   เด็กในกองเลือดร้องโหยหวญ  ในขณะที่เธอนิ่งอึงพูดอะไรไม่ออก   หน้าที่สีดจนไม่มีสีเลือดไม่รุ้ว่าเกิดจากอาการไมเกรนหรือความกลัวยามนี้บ่งบอกอะไรได้หลายอย่าง      เด็กในกองเลือดคลืบคลานอย่างช้า ๆ เขามาหาเธอทีละนิด ๆ  เธอได้แต่นั่งตัวสั่นเทาพูดอะไรไม่ออก  ไม่มีแรงแม้แต่จะหนีด้วยซ้ำ      ในที่สุดความพยายามของเด็กในกองเลือดก็สำเร็จเมื่อมันสามารถขึ้นมาบนเตียงและเอื้อมมือคว้าแขนของเธอเอาไว้  เธออยากจะกรีดร้องแต่เสียงในลำคอหายไปหมดราวกับถูกใครดูดเอาไป        เด็กในกองเลือดปีนขึ้นมาที่หน้าอกก่อนใช้มือคว้าลำคอของเธอและยิ้มแสยะอย่างสะใจเมื่อเห็นสีหน้าทรมาน    เธอทนไม่ไหวแล้วจึงตัดสินใจรวบรวมแรงเท่าที่เหลือลุกขึ้นเพื่อจะวิ่งหนีออกไปจากที่นี่      เด็กในกองเลือดแตกกระจายทันทีที่เธอลุกขึ้นกลายเป็นก้อนเลือดติดเต็มตัวเธอ  ลิ่มเลือดเล็ก ๆ ปริวไหวตามแรงลมที่พัดมาจากหน้าต่าง  ทางนั้นเปิดอยู่หนีไปทางนั้นดีกว่า  เธอคิดฉับพลัน   เมื่อแรงครั้งสุดท้ายถูกใช้ไปเธอจึงไม่อาจหยุดได้เมื่อชนเข้ากับระเบียงซี่เหล็กอย่างจัง  ร่างเธอจึงพุ่งลงจากอพาร์เมนท์ชั้น  13  ของเธอก่อนจะสัมผัสกับพื้นถนนที่แข็งและเย็นเฉียบ         แม่ในกองเลือดมาแล้วลูกรัก!!! ****************** ****************** น้ำเน่าไปไหม     แก้ไขเมื่อ 06 มิ.ย. 47 01:59:19 จากคุณ : Jack o'lanturn - [ 6 มิ.ย. 47 01:41:40 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาแอบอ่าน ไม่ว่ากันนะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 6 มิ.ย. 47 02:28:44 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วก็ขำที่อาจารย์ GTW แต่งมาน่ะคะ ข้างล่างนี้เป็นแนว Plot ที่คนชื่นชอบฯ คิดไว้นะคะ (ไม่รู้จะน่ากลัวหรือเปล่านะคะ)     @@@@@@@@@@@@@ ณ. โรงพยาบาล ZZZZ เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ทรุดตัวนั่งพิงผนังพื้นปูน เธอมีอาการสั่นเทา คล้ายคนเป็นไข้ ผมเผ้ายุ่งเหยิงส่งเสียงครวญครางไปมาอยู่สอง ประโยคคือ   "ฮือ ฮือ" "พี่อริมา ฮือ" มือบางทั้งสองขยุ้มเสื้อผ้าของ ร.พ และผมเผ้าสลับกันไป จนนางพยาบาลที่เดินอยู่แถวนั้นต้องรีบเข้ามาห้าม พร้อมจับมือ เด็กผู้หญิงคนนั้นไว้   "คุณหมอค่ะ เธออาการหนักอีกแล้วล่ะคะ" นางพยาบาลรีบวิ่งเข้ามา รายงาน คุณหมอพยักหน้ารับรู้ ก่อนโบกมือให้เธอออกไปจากห้องได้ @@@@@@@@@@@@@ ห้อง 00X "หนูไม่ได้บ้า" เด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียงตะโกนไปมา...พร้อมทั้ง หวีดร้อง ร่างบางพยายามขยับเคลื่อนไหวตัว เพื่อให้หลุดพ้นจากบ่วงพันธนาการ ที่รัดร่างของเธอไว้ สายเข็ดขัดรัดส่วนหน้าอก สะโพก ยันลงไปถึงขา ข้อมือทั้งสองของเธอถูกบล๊อคทำให้ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ คุณหมอเข้ามาฉีดยา จนเด็กสาวอ่อนล้าแล้วหลับไป     เมื่อรู้สึกตัวอีกทีสายตาของเด็กสาว ก็หันไปมองลูกบิดประตู เพราะกำลังมีใครบางคนบิดลูกประตูเพื่อเดินเข้ามา (เพิ่ม sound affect เร้าใจ) เด็กสาวรีบแกล้งหลับตา ขณะที่หูคอยฟังเสียงฝีเท้า ที่กำลังเดินเข้ามา อย่างช้าๆ มือของใครบางคนกำลังลูบตัวเธออย่างแผ่วเบาตั้งแต่ศีรษะ ลงไปยังฝ่าเท้า เสียงหัวเราะดังข้างหูของเธอ ชวนให้ขนหัวลุก พร้อมกับ คำพูดชวนสยดสยอง   "ฉันจะทำให้เธอสบาย ไม่ต้องห่วง หนูหริ" ความรู้สึกถูกของบางอย่างทิ่มแทงลงไปบนเนื้อแขนของเด็กสาวอย่างแรง จนเธอสะดุ้งเฮือก ลืมตาขึ้นมามอง พร้อมสะบัดอาวุธที่ระคายเคืองแขนออก ไป เลือดสีแดงกำลังรินไหลออกมาจากแขนของเธอ ถัดออกไป เด็กสาว เห็นมืดทำครัวขนาดใหญ่ เปื้อนเลือดของเธออยู่ในมือของคนลึกลับ "ช่วยด้วย" คนที่ยืนอยู่ข้างเตียงนั้น หน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว คลุมด้วยผ้า สีดำ กำลังยกมีดหมายจะแทงซ้ำลงบนร่างกายของเธออีกครั้ง "ใครก็ได้ช่วยหนูที ช่วยหนูด้วย" เสียงร้องเรียกของเธอ ทำให้ร่างในชุดดำ หยุดไปชั่วขณะ ก่อนชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ตัวเธอ เด็กสาวพยายามเขยิบหน้า ให้ออกพ้นจากวงหน้าอันแสนน่าเกลียดที่จ่อเข้ามาใกล้จนชิดใบหน้าของเธอ   แต่ก็ไม่สำเร็จ   เด็กสาวจึงพยายามเขยิบหน้าขึ้นมองอีกด้าน แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุดกึก นัยน์ตา เบิกกว้าง ระคนตกใจ เมื่อเพดานสูงที่ติดพัดลมแบบหมุนมีเด็กผู้หญิงอีกคน กำลังนั่งจ้องเธออยู่ สายตานั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม สลับเศร้า และมือขาวนั้น กำลังยืดยาวออกมาเรื่อยๆ จนถึงคอเด็กสาวที่นอนอยู่บนเตียง ภาพของคน ที่หน้าตาสยดสยองก็พลันหายไป กลายเป็นเด็กสาวอีกคนโผล่ยืนแทนที่ อยู่ข้างเตียงของเธอ เสียงหัวเราะทุ่มต่ำของเด็กผู้หญิงมือยาว ก้องกังวาล ไปทั่วห้อง "อย่า กรี๊ดด อย่า" เด็กผู้หญิงที่อยู่บนเตียงร้อง พยายามสะบัดหน้าไปมา เพื่อให้หลุดพ้นจากการถูกบีบคอ ก่อนภาพนั้นจะพล่ามัวลง (แสงสีขาวสลับสีเหลืองนวลสว่างวาบไปมา) เสียงผู้หญิง   "คุณหมอค่ะ เธอทำร้ายร่างกายตัวเองอีกแล้วค่ะ"  นางพยาบาลสาวรีบบอก คุณหมอหนุ่มที่ช่วยกันเข็นเตียงที่มีร่างของเด็กหญิงเข้าสู่ห้องฉุกเฉิน มีดพับเปื้อนเลือดนั้นยังคงอยู่ในกำมือของเด็กสาว เธอกำไว้แน่น จนนางพยาบาลดึงไม่ออก   ก่อนจะเข้าประตูห้องฉุกเฉินไม่มีใครสนใจ หรือสังเกตเห็นเด็กผู้หญิงอีกคน ที่กำลังยืนมองคนที่นอนอ่อนระทวยอยู่บนเตียง เตียงนั้นเคลื่อนผ่านหน้าเด็กผู้หญิงที่ยืนเศร้าสร้อย   "หริ พี่ต้องการเธอนะ" (ตัดไปที่ฉากห้องคนไข้ ที่เด็กสาวนอนพักรักษาตัว) ที่โต๊ะข้างเตียงคนไข้ มีเศษกระดาษชิ้นหนึ่ง ถูกลมจากช่องหน้าต่างพัดปลิว มาตกอยู่บนพื้น ข้อความที่ปรากฏในแผ่นนั้น เป็นข่าวพาดหัวหน้าหนึ่ง ระบุวันเดือนปีที่เกิดเหตุ :   "คุณหมอสะเพร่า ให้ยาคนไข้ผิด จนเด็กน้อยวัย 9 ขวบ เสียชีวิตคาห้องพัก 00X โรงพยาบาล ZZZZ"     จบ แฮะ แฮะ ไม่รู้จะกลัวหรือเปล่าเอ่ย มันอาจจะซ้ำกับเรื่องอื่นๆ แต่คนชื่นชอบฯ ก็คิดได้อย่างนี้น่ะคะ ^^"   จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 6 มิ.ย. 47 05:33:51 A:169.210.27.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 สายเข็ดขัด = เข็มขัด เขียนไปนิด ^^" จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 6 มิ.ย. 47 05:39:32 A:169.210.27.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 สงสารเจ้าของกระทู้จริงจริ๊ง เอิ้กๆ จากคุณ : canossa - [ 6 มิ.ย. 47 08:06:18 A:133.68.126.131 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาแอบอ่านของทุกคนนั่นแหละ อืมมม มันจะต้องเอามาทำหนังใช่ใหม? ต้องรู้จุดประสงค์ก่อนว่าชอบโหดแล้วฮา หรือว่าหวานแหว๋วปนโหด หรือว่าย้อนยุคกี่ร้อยปี ถ้าย้อนยุคนัทตี้ว่าหนังคุณไม่ดังหรอก มันจะสู้แม่นาคพระโขนงไม่ได้นี่สิ เอามาทำหนังทีวีตั้งแต่นัทตี้เล็ก จนเป็นแม่คนแล้ว นัทตี้ยังนั่งแผ่นไม้กระดานไม่ได้เลย เพราะมันมีร่องน่ะ เดินยังต้องนับแผ่นไม้ กลัวความมืดมากกกกกกที่สุด ทั้งสามเรื่องที่เขียนมากันข้างบนก็ดีนะ นัทตี้อยากบอกแค่เนี้ยแหละ ไม่ได้มาป่วนนะ แต่อยากให้ทำใจเย็น ๆ สักหน่อย คิดมากไปบางทีมันหงุดหงิดจะไม่ได้ดั่งใจเรา มันก็จะทำไม่ได้ ต่อให้คิดจนหัวระเบิดก็ไม่ได้อีกนั่นแหละ การเขียนเรื่องแต่ละเรื่องมันขึ้นอยู่กับอารมณ์ตอนนั้นด้วยนะ ทำใจสบาย ๆ มองดูผู้คนบ้างเดี๋ยวมันก็มีจินตนาการเองแหละ นัทตี้เอาใจช่วยค่ะ จากคุณ : นัทตี้ - [ 6 มิ.ย. 47 08:23:02 A:62.167.75.216 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^__^ plot เพียบ...เลย เอาแบบ โหด มัน ฮา...นะ จากคุณ : กระบี่อิงฟ้าฯ - [ 6 มิ.ย. 47 13:17:01 A:203.156.88.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 หุ หุ แต่งกันเก่งจริงๆ เราไม่มีหัวด้านเรื่องสยองขวัญอย่างนี้หรอก แต่ละเรื่อง บรื๋อ .... จากคุณ : ต้นข้าว (tonkho-w) - [ 6 มิ.ย. 47 16:06:04 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ GTW เริ่มแนวเรื่องได้ดี  จากที่ไม่มีอะไรเลย  แล้วเขียนออกได้  เชื่อแล้วค่ะคุณชอบเรื่องแบบนี้จริง ๆ คุณ Jack o'lanturn แปลงเปลี่ยน อีกนิด  เป็นอีกเรื่อง คุณ คนชื่นชอบนิยาย  เปลี่ยนอีกหน่อย  ก็เป็นอีกเรื่อง แบบนี้เจ้าของกระทู้คงได้ไอเดียดี ๆ แล้วนะ  ดีค่ะสนุกดี ฝากถึงเจ้าของกระทู้นิดหนึ่ง  เขียนเรื่องผี  ต้องเขียนให้สมจริง   ประมาณว่าผีมีจริงในโลกนี้  แต่คนทั่วไปยังค้นไม่พบ  แล้วบังเอิญตัวเอกไปพบ  ถึงจะน่ากลัวนะจ๊ะ   อย่าเขียนทำนองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องคนเจอผี  หรือผีมีเฉพาะในเรื่องนี้ เอ้ อธิบายถูกไหมนี่ จากคุณ : วังวน - [ 6 มิ.ย. 47 18:45:17 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ความลำบากมันอยู่ตรงที่ว่า เราต้องทำออกมาเป็นตัวหนังนี่สิคะ คิดแล้วเหหนื่อยจริงๆ...จะสอบผ่านมั้ยน้อออ... จากคุณ : โอ้เอย - [ 6 มิ.ย. 47 22:36:27 A:202.5.88.147 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 พยายามต่อไปนะคะ คุณโอ้เอย เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆ จ้า จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 7 มิ.ย. 47 03:05:53 A:203.113.32.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 ก่อนอื่นต้องคิดก่อนว่าจะเป็นหนังผีแนวไหน 1.ผีหน้าเละ 2.ผีที่หลอนๆ เหมือนหนังเกาหลี หรือฮ่องก่งที่ชอบทำกัน เพราะทั้งสอง มีผลต่อการเขียนบทเพื่อการถ่ายทำ อย่างแบบที่2 นี่ หนังจะออกมาดี ต้องประกอบไปด้วย 1. จังหวะ ของมุมกล้อง 2.แสงเงา 3.เสียง ประกอบ เพราะว่าทั้งสามนี้มีผลที่ทำให้งบประมาณและระยะเวลาในการทำงานมากหรือน้อย ถ้าหนังสั้น ความยาว ที่ เท่าไรห่ค่ะ 5 นาที หรือว่า 20 นาที ลองกำหนดเหล่านี้มาก่อนดีไหมคะ แล้วมาคุยกัน ทางอีแมงก็ได้ค่ะ ที่ pikky405@hotmail.com จากคุณ : เอ็นจัง - [ 11 มิ.ย. 47 20:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แวะเข้ามาอ่านแล้วเกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมา เลยขอเขียนโพสต์นำเสนอบ้าง เพื่อเจ้าของกระทู้จะได้ไอเดียเพิ่ม จากคคห. ของคุณวังวน ถ้าลองให้เป็นแนวว่า ผีมีอยู่รอบตัว แต่ใครกันที่จะมีคลื่นจูนตรงกับผีบ้างล่ะคะ ลองดูว่าหากขณะที่คุณกำลังเดินไปเดินมา  อาบน้ำ กินข้าว  โดยไม่เคยรับรู้ว่ามีใครอาศัยอยู่กับคุณด้วย  เดินไปเดินมากินข้าว  เฝ้ามองคุณจากทุกที่ทุกเวลาในบ้าง  ขณะที่อีกคนที่รับรู้ของการมีตัวตนของอะไรบางอย่างนี้  มันคงจะน่ากลัวไม่น้อยเลยล่ะคะ จากคุณ : เพิ่มกระทู้ - [ 20 มิ.ย. 47 14:33:45 A:202.57.175.35 X: ]