CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown



    "THE KISS WITH THE CIN(DERELLA)" *~ *~ ลั๊ลลา ตอน 7-8 (เรื่องเหมือนจะยาว)

    เช้าวันถัดมา  สราลีไม่แปลกใจเลย  เมื่อพยายาม
    ตื่นเร็วที่สุดแล้ว  อีกไม่กี่นาทีถัดมา  โยสุเกะยังลงมาที่
    โต๊ะอาหารไล่ๆกับเธอจนได้  หญิงสาวที่ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้
    เข้ามานั่งแต่ตากวาดไปรอบๆราวจะวางแผนหนีทำให้เขา
    ต้องรีบดักคอ
          “วันนี้คุณอยากไปไหน”
          “ไป...เดินป่าค่ะ  อยากลองขึ้นเขาเห็นเน็ด...คนที่
    เอาจักรยานให้ฉันน่ะค่ะ  บอกว่าคุณมีทางเดินชมธรรมชาติ
    บนเขา  มีจุดชมวิวเป็นแอ่งน้ำ...เขาว่าคุณตั้งชื่อมันว่า …”
          เจ้าบ้านหนุ่มรีบเอ่ยเหมือนภูมิใจในชื่อ
          “สวอนเลค” (Swan lake)  
          นิทาน…อีกแล้ว  สราลีแอบแลบลิ้นในใจ  รีบเสริม
    เพราะสีหน้าของเขาบอกความภูมิใจค้านอารมณ์ขันในหัวเธอ
          “อ๋อ…เรื่องเจ้าหญิงหงส์ขาว”
          เจ้าของสารพัดสมบัติจากนิทานพยักหน้ารับ
          “แล้วเราจะไปกันยังไง”
          “เดินไปสิคะ  ขึ้นเขาไปเรื่อยๆ  เอาอาหารกลางวัน
    ใส่เป้หลังไปให้พร้อม  แบกไปเองไม่เอาคนไปส่งอาหาร
    หรือแบกไปให้นะ”  
          เขาพยักหน้าตกลงอย่างง่ายๆ   แล้วให้คนจัดอาหาร
    กลางวันใส่เป้หลังสองใบตามคำขอ   เพราะรู้เสียแล้วว่า
    ซินเดอเรลล่าของเขาคงต้องการจะทำอะไรด้วยตนเอง
    มากกว่าจะให้คนทำให้
          และชายหนุ่มไม่รู้สึกตัวเลยว่า  ทำไม  และอะไรที่
    ทำให้เขายอมโอนอ่อนผ่อนตามผู้หญิงคนนี้…
          ใช้เวลาไม่นานนัก  พอข้าวของพร้อม  ก้าวออกมา
    ข้างหน้าลานน้ำพุ  แฮนเซลก็วิ่งปราดมาจากข้างบ้าน  เข้า
    ร่วมกลุ่มตามไปอย่างร่าเริง…

          ตัวทางเดินชมธรรมชาติบนป่าของโยสุเกะเป็น
    ธรรมชาติจริงๆ  มีเพียงหินก้อนใหญ่สีเทาออกขาว  ฝังลง
    บนพื้นดินเป็นแนวทางเดิน  กับด้านข้างมีลวดขึงให้จับพา
    ตัวขึ้นไปในส่วนที่ชันๆเท่านั้น   บางส่วนที่ต้องข้ามร่องน้ำ
    จะเป็นเสาคอนกรีตกว้างทอดยาวพอให้คนสองคนเดินได้
    สะดวก
          รอบข้างยังเป็นต้นสนปลูกระเกะระกะ  สลับกับต้นไม้
    ชนิดต่างๆทั้งที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ  และถูกนำมาปลูก
    เสริม  ทั้งโอ๊ค  เมเปิ้ล  เฮมล็อค  ซีดาร์  มีไม้ผลบางชนิด
    พวกพลัม  แอบเปิ้ลขึ้นประปราย
          ไม้บางต้นใหญ่  แต่ใต้ต้นของมันพื้นที่รอบๆยังมี
    พุ่มไม้พวกเบอรี่ออกผลเล็กๆให้บรรดาสัตว์ป่าได้เก็บกิน
    บางตัวก็นำไปสะสมตามคาคบ  หรือโพรงที่เหมาะสำหรับ
    ทำรัง  ทำให้เธอเห็นสัตว์เล็กๆพวกนก  กระรอก  วิ่งวุ่น
    เต็มไปหมด  ป่าทั้งป่ามีชีวิตชีวางดงาม  
          “ที่นี่สวยจัง  คุณทำอะไรๆหลายอย่างไว้จนพร้อม
    เลยนะคะ”
          “ผมแลกที่ผืนนี้กับงานศิลปะชิ้นหนึ่ง  ตอนที่ผมเริ่ม
    จับงานด้านนี้   ตอนแรกมีแต่ตัวบ้านเล็กๆ  กับทางรถเข้า
    ถึงตัวบ้านเท่านั้น  ที่เหลือผมสร้างทั้งหมด  มันเป็นบ้านใน
    ฝันของผม”  
          สราลีหันมาแลบลิ้นล้อ
          “ทำยังกับนี่เป็นเกมส์ซิมซิตี้  สร้างบ้านสร้างเมือง
    เหมือนเด็กๆ”
          ชายหนุ่มพยักหน้ายอมรับ
          “คนที่ทำอาชีพแบบผมต้องมีความฝัน  และความ
    รู้สึกเป็นเด็กด้วย  งานศิลปะมีมูลค่าน่าตกใจ  คนที่ไม่ได้
    ซื้อขายเพื่อกำไรแต่ด้วยความชอบส่วนตัว  ต้องมีอารมณ์
    เด็กพอสมควรทีเดียว  เพราะเด็กมักทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้
    ได้ของเล่น  ไม่อย่างนั้น…งานของผมคงขายไม่ได้”
           “จริงของคุณ”
          เธอตอบโดยไม่หันมา  กลับกระโดดขึ้นโหนตัวบน
    กิ่งสนที่งอกยาวเหมาะเจาะ  แล้วเหวี่ยงตัวไปข้างหน้า  ทิ้ง
    ย่อลงอย่างสนุก  มีผู้ชายข้างๆทำเลียนแบบแถมกระโดด
    ลงด้วยท่าสวยงามกว่าลงข้างๆ
          “เหมือนคุณนั่นแหละซาร่า  คุณชอบผจญภัย…เพราะ
    คุณยังมีความเป็นเด็กอยู่ในตัวของคุณเอง  ไม่อย่างนั้นคุณ
    จะไม่สนุก…ซน  ขนาดนี้หรอก”
          เธอหันมายิ้มอย่างยอมรับ  ตาเป็นประกายวาวอย่างสนุก  
          “คุณก็ยังมีอารมณ์เด็กเหมือนฉันนี่คะ  ไม่งั้น…คง
    ไม่ทำทางเดินคดเคี้ยวเหมือนเกมส์บันไดงูแบบนี้หรอก”
          “อาจจะดูเหมือนของเล่น  แต่ทางเดินพวกนี้  จะต้อง
    เปลี่ยนและซ่อมแซมทุกสามปีเชียวนะ  บางทีผมอาจจะ
    เปลี่ยนเส้นทาง  เปลี่ยนหินที่ปู  แล้วเดินแนวลวดใหม่  แต่
    ถ้าคุณชอบเส้นทางนี้…ผมจะเก็บมันไว้นะ…ซาร่า  เอาไว้
    ให้คุณเดิน”
          เธอยักไหล่  ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้  ทางเดินของเขาไม่น่า
    จะสร้างใหม่ทุกปีหรอก  ไม่เห็นจะมีใครมาเดิน…  
    ซินเดอเรลล่าคนใหม่ของเขาคงไม่ออกมาทำบ้าแบบเธอ
    ที่นอกบ้าน  น่าจะนั่งทำสวยเป็นเจ้าหญิงอยู่ตามสารพัด
    ห้องของเขาเสียมากกว่า
          แต่ที่ว่าทางเดินของเขาน่าจะเปลี่ยนและซ่อมแซม
    น่ะ  เขาพูดจริง  ไม่ได้เกี่ยวกับการมาเดินหรือเปล่าหรอก
    เพราะบางส่วนก็ผุพังชำรุด   จนเป็นหินร่องแร่งน่าถล่ม
    ลงมา  เจ้าบ้านหนุ่มมองไปรอบๆ  ก่อนจะชี้ไปยังเนินดิน
    หน้าตัดสูงไม่เกินเอวถัดไป  ตรงนั้นมีหินก้อนครึ่งเข่าช่วย
    ให้ปีนได้เหมือนบันไดตามธรรมชาติอยู่ตรงนั้น
          “เราไปทางโน้นดีกว่า  ไต่ไปหน่อยคงไม่เป็นไร”
          “แฮนเซลละคะ”
          ชายหนุ่มยิ้ม  ผิวปากหวือแล้วตบมือพลางชี้  เจ้าหมา
    แสนฉลาดก็วิ่งมาแล้วสปริงตัวกระโจนพรวดเดียวขนฟู
    บานพริ้วในอากาศขณะมันขึ้นไปก่อนอย่างว่องไว  แล้ว
    นั่งกระดิกหางมองคนทั้งสองที่อยู่ข้างล่างพร้อมเห่าเรียก
    เสียงลั่น
          หญิงสาวอมยิ้ม  ถอยหลังไปนิดหน่อย  แล้ววิ่งตื๋อไป
    ยังเนินดินเลียนแบบเจ้าขนยาว  ช่วงจังหวะที่ก้าวขึ้น
    กระโดดกางขาสปริงตัวเต็มที่  ร่างเพรียวกับเป้หลังก็ขึ้นไป
    โดยง่าย  เหลือแต่คนที่รออยู่ข้างล่างร้องขอ
          “ฉุดผมขึ้นไปด้วย”
          หญิงสาวส่งมือให้พร้อมออกแรง  แต่…มันน่าฉุดไหม
    หนอ  เพราะร่างสูงไม่ได้ให้เธอช่วยขึ้นมาเฉยๆ  แต่จงใจ
    ดึงคนฉุดเข้ามาในอ้อมแขนที่รัดเสียจนแนบชิด  ชนิด
    หน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ  ดวงหน้าขาวใสยิ้มแบบกุม
    ชัยชนะ  เตรียมรับรางวัลจากความเจ้าเล่ห์ที่วางแผนไว้
          หากพอโยสุเกะก้มลงมา  ก็เจอมือทั้งสองยกขึ้นไขว้
    แบบกากบาท  บังหน้าและแก้ม  เหลือแต่ลูกนัยตาโผล่
    ออกมา  จนชายหนุ่มน้อยใจ  ริมฝีปากแดงใสยื่นเลียนแบบ
    เวลาเธอโกรธ  เมื่อแกล้งตัดพ้อเสียงละห้อย
          “จูบผมหน่อยไม่ได้เหรอ”
          ซินเดอเรลล่า  ทำจมูกเชิดกระตุกไปกระตุกมา
    เหมือนหนู  คิดหนักพักใหญ่  เมื่อเห็นว่าเขาไม่ปล่อย
    แน่แล้ว  เธอก็พยักหน้ารับ  ค่อยโหนบ่าเขาเขย่งตัว
    เหมือนจะจุมพิต  ชายหนุ่มผ่อนวงแขนลงเธอจะได้ขยับ
    ถนัดขึ้น  ทำให้ซินเดอเรลล่าพลิกเสี้ยวหน้าแนบแก้มเธอ
    กับแก้มเขา  แล้วผลักออกอย่างรวดเร็ว  แค่แรงผู้หญิง
    จะทำให้หลุดไปง่ายๆน่ะไม่มีทาง  ถ้าไม่มีหมาใหญ่ขนาด
    ลูกม้าโถมมาผลักเป็นตัวช่วย
          “ใจร้าย...”
          เสียงเขาตัดพ้อ  ท่ามกลางเสียงเห่ากลบ  แต่ผู้หญิง
    ใจร้าย  กับเจ้าหมาจอมทรยศ  วิ่งเห็นผมกับหางปลิวไป
    เกินคว้าเสียแล้ว


          ทีนี้สราลีฉลาด  เธอไม่ช่วยเขาดึงแล้ว  ถ้าส่วนไหน
    ที่ชันต้องไต่หรืออะไร  เธอจะชี้ให้เขาไปยึดแฮนเซลไว้
    ใช้ให้มันดึงขึ้นไปแทน  เจ้าโกลเด้นรีทรีฟเวอร์แสนรู้ทำ
    หน้าที่ของมันเป็นอย่างดี   มันทำตามสราลีสั่งราวกับเธอ
    เป็นเจ้าของอีกคน
          จนถึงแอ่งน้ำบนยอดเขา  มันสวยสมกับที่เขาว่า  
    แผ่นน้ำเรียบราบใสราวกระจก  วันนี้มองไม่เห็นหงส์สักตัว
    ตามเขาว่า  แต่นกน้ำบางชนิดสีสวยก็ดูละลานตาพอแทน
    กันได้  ข้างๆเป็นดงสนร่มรื่น  ใบสนแห้งร่วงลงมาเป็นเบาะ
    นุ่ม  คนทั้งสองตกลงใจจะหยุดพักที่นี่  ฝ่ายหญิงเป็นคน
    จัดสถานที่  ปูผ้า  หยิบเสบียงต่างๆในกล่องที่พ่อบ้านของ
    โยสุเกะเตรียมมาให้  ไม่มากไม่น้อยจนเกินไปออกมาวาง
    เรียงราย
          อาหารปิคนิคแท้แต่เป็นแบบญี่ปุ่น เบนโตะ(ข้าวกล่อง)
    เป็นข้าวปั้นรูปสามเหลี่ยมขนาดเกินคำ  คลุกสาหร่าย  
    งาดำ  และปลาแห้ง  ปรุงมาอย่างกลมกล่อม  มีสาหร่าย
    ชิ้นไม่โตนักแปะมาเพิ่มสีสันสวยงาม  บางลูกแทรกไข่
    นกกระทาต้ม  เนื้อย่าง  หรือบ๊วยลงมากลางก้อนข้าว  
    เวลากัดเข้าไปถึงเจอ  ยังมีข้าวห่อสาหร่ายชิ้นกลมยาว
    โตกว่านิ้วชี้นิดหน่อยสารพัดไส้  ตามด้วยโครกเกะ
    (เนื้อสัตว์ชุบครีมซอสห่อด้วยมันบดคลุกขนมปังป่นทอด)
    หลากชนิด  น้ำจิ้มบรรจุมาในถ้วยฝาปิดอย่างเรียบร้อย  
    มีสลัดมันฝรั่งแบบญี่ปุ่นแนม  และแป้งย่างไส้ถั่วแดงทำ
    เป็นรูปปลาน่ากินห่อมาในกระดาษเก็บความร้อน  กับวุ้น
    ถั่วแดงแข็งหนึบๆ  และเมลอนจินหยวนเป็นของหวาน
          ล้างคอด้วยชาเขียวในกระติก  ซินเดอเรลล่ากับหมา
    ก็ผึ่งพุงพร้อมกัน  คนร้อง...ส่วนหมาเรอ...

    จบฉากกินแล้ว...เชิญเช็ดปาก  ดื่มน้ำ  เคี้ยวหมากฝรั่งดับกลิ่นได้
    ใกล้จะ "จูบ" แล้วจ้า

    จากคุณ : ป้าหนอน - [ 7 มิ.ย. 47 00:10:22 ]