ยุทธการที่ 6 ปฏิบัติการสายฟ้าแลบ
เอี๊ยด! เสียงรถเบรกดังลั่นปั๊มน้ำมันขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง เมื่อหันมามองจะพบรถเก๋งสปอร์ตเปิดประทุนมีหญิงสาวสองคนนั่งอยู่ หนึ่งคือสาวห้าวในชุดยีนส์ทะมัดทะแมง และอีกหนึ่งคือสาวหวานเรียบร้อยน่ารักในชุดสีชมพูอ่อน ทั้งสองคนไม่สนใจคนรอบข้างตามวิสัยปกติ ยังคงจอดรถด้วยลีลาการขับที่น่าหวาดเสียวของเธอต่อไป ในที่สุดรถของเธอก็จอดอย่างเรียบร้อยหน้าห้องน้ำภูมิใจเสนอของปั๊มน้ำมัน
วรรณวิภาและต้นข้าวช่วยกันหิ้วสัมภาระที่ใช้ในการแปลงโฉมมากมายเข้าไปในห้องน้ำ โชคดีที่วันนี้ในห้องน้ำไม่มีคน ทั้งสองจึงรอดพ้นจากการเป็นเป้าสายตา ซึ่งถึงจะเป็นวรรณวิภาก็คงจะไม่แคร์อยู่แล้ว หญิงสาวคว้าถุงใบนึงเดาว่าคงจะเป็นถุงใส่เสื้อผ้าที่เพื่อนรักเตรียมมาให้เข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้ต้นข้าวจัดการกับของที่เธอเตรียมมาเงียบๆ
ไม่นานนักวรรณวิภาก็อยู่ในชุดสาวเฉี่ยวสุดเซ็กซี่สีดำสนิทคอคว้านลึกจนเห็นเนินเนื้อรำไร สั้นเหนือเข่ามาเกือบคืบ เผยให้เห็นช่วงขาเรียวยาวที่ใช่เตะก้านคอคนอื่นเล่นแก้เซ็งได้อย่างชัดเจน รองเท้าบูตส้นสูงถูกบรรจงสวมใส่ให้กับเท้าคู่งามอย่างปราณีต ใบหน้าตกแต่งด้วยเครื่องสำอางค์สีจัดจ้านทว่าไม่หนาเตอะผสมกันอย่างลงตัว ผมยาวสยายเหยียดตรงถูกดัดให้เป็นลอนสวยด้วยฝีมือช่างจำเป็นอย่างต้นข้าว จี้เพชรรูปดาวอันจิ๋วห้อยคอขาวนวลของวรรณวิภา ตุ้มหูห่วงกลมขนาดใหญ่ที่เธอเคยค่อนว่าเอาไว้ร้อยจมูกควายถูกสวมใส่ให้กับใบหูบาง นางฟ้าของพิเชษฐชัยหายวับไปกับตาเพียงแค่เข้าห้องน้ำไปไม่ถึงชั่วโมง หญิงสาวพร้อมแล้วสำหรับการเป็นสาวเปรี้ยวเพื่อพิชิตใจณัฐนันท์
ยัยข้าวแกว่ามันโป๊ไปมั้ย บีพูดเนื่องจากรู้สึกเย็นวาบๆ สายตาคนอื่นที่จ้องมองเธอ รวมไปถึงความไม่เคยชินที่จะใส่ชุดโชว์เนื้อหนังขนาดนี้
แกจะไปยั่วผู้ชายรึป่าวล่ะ ถ้าใช่ มันก็พอดีแล้ว ต้นข้าวพูดปัดรำคาญรอบที่ 188 นับจากที่วรรณวิภาออกจากห้องน้ำมา
แต่
วรรณวิภาหน้ามุ่ย แต่ก็ถอนหายใจหนักๆอีกครั้งเพื่อเรียกความเชื่อมั่นกลับคืนมา ตกลง!
และแล้วสองสาวก็มาถึงร้านอาหารที่ชายหนุ่มหมายเลขสามหรือณัฐนันท์มาทานมื้อเที่ยงเป็นประจำ ณัฐนันท์เป็นนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกล เนื้อหอมใช่เล่นเนื่องจากยังโสดและรูปหล่อ มีวี่แววว่าจะลงเล่นการเมืองในไม่ช้า รู้จักผู้หญิงดีๆพอๆกับเงินในกระเป๋า การจะทำให้เขาตกหลุมรักนั้นไม่ใช่ง่ายๆเลยทีเดียว
เป้าหมายที่ 2 นาฬิกา ต้นข้าวทำท่ากระซิบกระซาบพร้อมกับรับมะเหงกจากบีเข้าไปเต็มๆ
ไอ้บ้า พูดธรรมดาก็ได้ ชั้นเห็นแล้ว ไปหาที่นั่งกันเถอะ บีลากต้นข้าวไปนั่งที่นั่งไม่ห่างจากชายหนุ่มมากนัก เป็นมุมอับที่เธอสามารถมองเห็นเขาแต่เขาจะไม่สามารถมองเห็นเธอได้เลย ใช่เวลาไม่นานนักชายหนุ่มก็ทำท่าจะอิ่มและลุกจะกลับที่ทำงาน โอกาสของวรรณวิภาก็มาถึง หญิงสาวรอให้ชายหนุ่มลุกออกไปสักพักจึงทำสัญญาณมือบอกเพื่อนรักและเธอก็เดินตามไป
อุ้ย! ขอโทษค่ะ บีแกล้งสะดุดขาตัวเองล้ม เซไปหาชายหนุ่มที่รับเธอไว้ในอ้อมกอดพอดี
ไม่เป็นไรครับ คุณเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนรึป่าว ชายหนุ่มพูดเสียงหยาดเยิ้มตามประสาสุภาพบุรุษ + เพลย์บอยทั่วไป พลางจับจ้องดวงหน้าของหญิงสาวนิ่ง
ไม่เป็นไรค่ะ เอ่อ
วรรณวิภาเหลือบตาไปมองมือของชายหนุ่มที่ยังตระกองกอดเธออยู่ไม่ปล่อยซักที
อ้อ! ขอโทษครับ คุณยืนไหวใช่มั้ย ณัฐนันท์คลายวงแขนออกและปล่อยวรรณวิภาเป็นอิสระเมื่อเห็นว่าเธอพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ
ขอบคุณมากนะคะ บีโปรยยิ้มหวานทรงเสน่ห์ให้กับชาวหนุ่ม
ไม่เป็นไรครับ ณัฐนันท์ยิ้มรับเช่นกันก่อนจะเดินไปที่รถของตนเอง
เป็นไง? ต้นข้าวถาม ส่วนชั้นเรียบร้อย! ต้นข้าวพูดอย่างภูมิใจ
ชั้นก็เหมือนกัน บียิ้มตอบรับสีหน้าเจ้าเล่ห์พลางชูกระเป๋าตังผู้ชายใบหรูสีดำโบกให้เห็น
ปฏิบัติการสำเร็จ! สองสาวพูดพลางกันพลางยกแก้วพันช์ที่ดื่มเมื่อซักครู่มาชนกันเพื่อฉลองความสำเร็จ
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
ฮัลโหล สวัสดีค่ะ นั่นคุณณัฐนันท์ใช่มั้ยคะ บีพูดเสียงหวานผิดจากที่เคยผ่านเครื่องโทรศัพท์เคลื่อนที่รุ่นใหม่ล่าสุด
ครับ ใช่ครับ นั่นใครกันครับ ชายหนุ่มตอบรับเสียงหวานเมื่อพบว่าปลายสายเป็นผู้หญิง
คิดว่าคุณคงจำดิชั้นไม่ได้หรอกค่ะ คือว่าดิชั้นเก็บกระเป๋าสตางค์คุณได้น่ะค่ะ แล้วเจอเบอร์โทรศัพท์ของคุณที่นามบัตรในกระเป๋า เลยโทรมาจะนำมาคืนค่ะ
อ๋อ! ขอบคุณมากครับ นึกว่าจะไม่พบซะแล้ว ไม่รู้ว่าหล่นไปตอนไหน ย้อนไปหาตั้งหลายที่ขอบคุณมากนะครับ
ไม่เป็นไรค่ะ วรรณวิภานึกในใจ ถ้าแกรู้ว่าหายตอนไหนก็ไม่ใช่วรรณวิภาน่ะซี้ มือชั้นนี้ เรียนมากับนักล้วงกระเป๋ามืออาชีพที่เคยมาขโมยกระเป๋าเธอไปแล้วเธอจับได้ซ้อมจนปางตายจึงใช้วิชาแลกชีวิตมา ถ้าถูกจับได้ก็แย่แล้ว ชั้นจะคืนคุณได้ไงล่ะคะ บีพูดเสียงอ่อนเสียงหวานโปรยเสน่ห์ต่อไปเรื่อยๆ ที่ร้านอาหารที่พบคุณวันนี้ดีมั้ยคะ
เอ๋! ชายหนุ่มงุนงง เขาไปนัดพบผู้หญิงวันนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ได้เจอผู้หญิงคนไหนเลยนี่นา นอกจาก
ก็ที่ดิชั้นชนคุณไงคะ คุณออกไปแล้ว ดิชั้นเห็นกระเป๋าสตางค์คุณตกอยู่ ตามออกไปให้ก็ไม่ทันแล้วน่ะค่ะ พยายามโทรหาคุณตั้งแต่เที่ยง แต่โทรไม่ติดค่ะ บีชี้แจงแถลงไข
อ๋อ! พอดีผมเข้าประชุมพอดีน่ะครับเลยปิดมือถือ ที่แท้ก็คุณนั่นเอง ผู้หญิงที่ถูกสเป็คเขาที่สุดเท่าที่เคยเจอมา อยากจะคุยด้วยอีกนิดก็ดันมีประชุมตอนบ่ายต้องรบไปซะนี่ ขอบคุณฟ้าจริงๆที่ประทานโอกาสให้เขาทำกระเป๋าหล่นและให้เธอคนนั้นเป็นคนเก็บ
ณัฐนันท์ไม่รู้เลยว่าโอกาสที่เขาได้รับไม่ใช่โอกาสดีแต่เป็นโอกาสร้ายที่นรกประทานมาให้ โดยมีนางยักษ์หรือนางปีศาจสมยานามตามแต่จะเรียกของบีวรรณวิภาเป็นคนหยิบยื่นให้
ผมรู้จักร้านอาหารฝรั่งเศสอร่อยๆที่นึง ไม่ทราบว่าคุณรู้จักมั้ย ชื่อ
ชายหนุ่มบอกชื่อร้านไป
งั้นเจอกันเย็นนี้นะครับ
ครับ
ทุ่มนึง
ครับ
ครับ สวัสดีครับ ชายหนุ่มกำลังจะวางมือถือแต่ทว่าเขาก็นึกขึ้นมาได้ยังไม่ได้ถามชื่อสาวน้อยคนนั้นเลย เดี๋ยวครับ! ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรครับ
บี วรรณวิภาค่ะ
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--**-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
บีดูนาฬิกาบอกเวลา 5 โมงครึ่งอย่างกระวนกระวาย หญิงสาวบรรจงเลือกเสื้อผ้าที่มีมาเลือกให้แลดูเปรี้ยวตรงสเป็คของณัฐนันท์ด้วยความลำบากยากเข็ญ เมื่อพบว่าชุดที่เธอมีแทบจะหาคำว่าเปรี้ยวไม่เจอ ชุดราตรีล่าสุดที่ซื้อมาก็ซื้อมาตามสเป็คของพิเชษฐชัยที่เป็นแนวเรียบร้อยอ่อนหวานซึ่งไม่สามารถมาใช้ในงานนี้ได้แน่ หญิงสาวดึงชุดนู้น จับชุดนี้จนพบว่ามันกระจายเต็มเตียงไปหมด เธอไม่ทันนึกว่าเขาจะนัดเธอไปดินเนอร์หรูขนาดนี้เลยไม่ทันจัดเตรียมชุดไว้ ไปซื้อตอนนี้ก็คงไม่ทันแน่ ประกอบด้วยเธอแต่งตัวเปรี้ยวไม่เป็นเลยไม่รู้ว่าจะผสมชุดยังไงให้มันและดูเปรี้ยวดี เธอจึงตัดสินใจ
.
พี่เอ!!!!! เสียงของบีตะโกนเรียกพี่ชายสุดที่รักด้วยความดังเกิน 180 เดซิเบล
อะไร! ไอ้น้องเวง ชั้นพึ่งกลับมาจากทำงานนะ เกรงใจกันมั่งสิ เอพูดทันทีที่น้องสาวปลดล็อคประตูให้เข้ามา แล้วก็พบว่าวรรณวิภาอยู่ในชุดนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดกระโจมอกอยู่ ไอ้บีนี่แกจะยั่วชั้นรึไง หัดอายซะมั่งสิ โตแล้วนะเว้ย
อายทำไมล่ะพี่ชายแท้ๆ พี่เอก็จับบีอาบน้ำมาตั้งแต่เด็กแล้ว จะอายทำไม บีเถียงคอเป็นเอ็น
ดู๊! ดูเอาเถอะ คุณผู้อ่านที่เคารพ น้องผมนะนั่น ใครจะเอามันทำแฟนนี่คงคิดหนักน่าดู ผมล่ะวอนเลยอย่าให้เพื่อนเธอคนนั้นเป็นอย่างนี้
เออ ว่าไง จะเอาอะไรพูดมา เอตอบเสียงห้วนก่อนที่จะพลั้งมือฆ่าน้องสาวกวนประสาทตาย
เลือกชุดให้หน่อยสิ เอาแบบเปรี้ยวๆนะ บีเห็นพี่ควงผู้หญิงเยอะนี่ น่าจะเลือกเป็น บีสั่งแล้วก็ไปนั่งแต่งหน้าที่โต๊ะเครื่องแป้งมุมห้องทิ้งให้พี่ชายมองเคว้งไปทางนู้นทีทางนี้ที
เอเกาหัวแกรกมองดูน้องสาวสุดที่รักแล้วหันมองกองเสื้อผ้าของเธออย่างปวดหัว แล้วก็หยิบชุดราตรีสีดำตัวเก่ากึ๊กของวรรณวิภามาส่งให้
แหวะ! ไม่เห็นเปรี้ยวเลย เก่าก็เก่า บียังบ่นไม่เลิก เอจึงต้องนั่งหาต่อไป แล้วก็พบชุดที่ต้นข้าวซื้อมาให้ตั้งนานแล้วเพราะอยากแกล้งบีเล่นซุกอยู่มุมนึงของตู้เสื้อผ้า ชุดราตรีเกาะอกสีดำยาวกรอมเท้า หากทว่าผ่าข้างยาวถึงโคนขา เขาจึงคว้ามาส่งให้ทันที
เอ้า! ตัวนี้แหละ เอกบดินทร์จับชุดโยนให้น้องสาว อย่าบอกนะว่าแกจะใส่! เอถามตกใจ
ใช่! หญิงสาวตอบยิ้มมุมปากพลางจับพี่ชายโยนออกจากห้องไป
(ต่อ)
จากคุณ :
ต้นสนใหม่สด 
- [
7 มิ.ย. 47 02:22:13
]
*~*หนุ่มจ๋าได้โปรด
ฉันโสดจนเบื่อ (ตอนที่ 6)*~*
