ผมถูกเธอทิ้ง..
มันเป็นวันที่เลวร้ายที่สุดวันหนึ่งในชีวิตผม..
เธอคนหนึ่งที่ผมพยายามทำตัวดีๆเพื่อเธอมาตลอด กลับทิ้งผมได้ลงคอ..
ใครที่ไม่เคยประสบพบเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยตัวเอง อาจจะไม่เข้านักว่ามันแย่มากแค่ไหน.. ผมเองก็เคยไม่เข้าใจ ได้ยินใครๆเขาพูดกัน แต่ผมก็ฟังพอผ่านไปยังงั้นๆ ไม่เคยนึกเลยว่าวันนี้มันจะมาถึงตัวเอง.. ผมช็อค ทำอะไรไม่ถูก..
ผมพยายามคิดว่าตัวเองมันไม่ดีตรงไหน พอเธอกลับมา ผมจะได้ปรับปรุงตัวเองให้เป็นอย่างที่เธอพอใจ..
ผมจะคอยเธออยู่ตรงนี้แหละ.. คอยตรงที่ทีเธอเดินจากผมไป..ผมคอย..คอยแล้วคอยเล่า..
แต่เธอก็ไม่ได้กลับมาหา
ความช็อค แปรเปลี่ยนเป็นความเสียใจ แล้วก็กลายมาเป็นความกลัว .. เธอจะไม่มาหาผมแล้ว.. เธอเบื่อผม.. เธอทิ้งผม.. ผมผิดตรงไหน .. หรือเป็นเพราะผม เก่า เกินไปเสียแล้ว..
* * *
คุณมาพบผม ตอนที่ผมกำลังร้องไห้อยู่ในห้องเพียงลำพัง
คุณสงสัยว่าทำไมผมถึงอยู่คนเดียว แต่คุณก็เดาได้ว่า ผมคงถูกใครสักคนทิ้ง
คุณยิ้มและบอกว่า คุณดีใจที่ได้พบผม ไปอยู่กับคุณเถอะ..
ผมลังเล.. ใจหนึ่งก็ยังอยากจะรอ เผื่อเธอกลับมา แต่อีกใจก็กลัวว่า เธอคงไม่มาแล้ว
คุณคงชอบผมมาก.. ผมดีใจ แต่ผมก็เสียใจมาก.. เธอคงไม่มาแล้ว ดังนั้นผมจึงยอมไปกับคุณ
* * *
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเขา..
.. ฉันแค่เดินมาตามทางที่ฉันต้องการ .. พอรู้ตัวอีกที .. เขาก็ไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว
.. ฉันช็อค ทำอะไรไม่ถูก เพราะไม่นึกว่าจะเจอเหตุการณ์อย่างนี้กับตัวเอง ..
ฉันพยายามนึกย้อน ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็จำอะไรไม่ได้นัก .. ฉันเสียใจที่พักหลังนี้มัวแต่ห่วงอย่างอื่นโดยไม่ได้ใส่ใจเขาเท่าที่ควรจะทำ
แล้วในที่สุดวันนี้ก็กลายเป็นว่า ฉันได้ทิ้งเขาไปเสียแล้ว
ฉันออกตามหาเขา ลองโทรติดต่อเขา..
เลขหมายที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ.. The number
พยายามทั้งถามใครต่อใคร ไปยังที่ที่เราเคยไปด้วยกัน.. แต่ก็ไม่มีแม้แต่วี่แวว..
หลายคนช่วยฉันตามหาเขา .. หลายคนเห็นใจ ปลอบใจฉัน .. หลายคนเมินเฉย .. และหลายคนแอบสมน้ำหน้าฉัน
ฉันท้อ .. ฉันเหนื่อย .. ฉันเสียใจ .. ฉันร้องไห้ ..
เขาคงไปกับใครแล้ว .. ฉันมาสายเกินไป .. เขาไม่รอฉัน ..
ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน .. ฉันรักและคิดถึงเขามากเหลือเกิน ..
* * *
ผมอยู่กับคุณมาหลายวันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นผมก็อดคิดถึงเธอไม่ได้ ..
ยังจำที่เธอเคยเล่า ว่าตั้งแต่ตอนที่เธอได้พบกับผมครั้งแรกโดยบังเอิญที่ร้านขายโทรศัพท์มือถือ เธอก็ประทับใจและอยากจะรู้จักผมให้มากขึ้น เธอถามใครต่อใคร อ่านหนังสือและเข้าไปหาข้อมูลในเว็บไหนต่อเว็บไหน จนมั่นใจว่าผม ใช่ สำหรับเธอจริงๆ จากนั้นเธอก็เก็บหอมรอมริบ อ้อนพ่ออ้อนแม่อย่างลำบากยากเย็น จนมีผมอยู่เคียงข้างเธอจนได้
จำได้ว่าตอนนั้นเธอดีใจมาก ถึงแม้ไม่อยากอวดใครๆ แต่การที่ผมอยู่กับเธอตลอด ไม่นานก็มีคนเห็น เลยอดอวดไม่ได้อยู่ดี
เธอดูแลผมอย่างดีตลอด .. มีบ้างช่วงหลังๆที่เธอปล่อยให้ผมนั่งอยู่กับเพื่อนๆในกลุ่มของเธอ
- -แต่ก็แค่แป๊บเดียวเท่านั้นแหละครับ เธอไม่ยอมให้ผมอยู่ห่างเธอนานนักหรอก .. เราอยู่ด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ .. อีกไม่กี่วันก็จะครบ 1 เดือนครึ่งที่ผมอยู่กับเธอแล้ว..
...อีกไม่กี่วัน.. แต่เธอก็ทิ้งผมไปแล้วนี่ครับ..
ผมทำอะไรไม่ได้ .. รู้แต่ว่า ตอนนี้ผมอยู่กับคุณ ผมก็จะทำตัวดีๆเพื่อคุณแล้วกันนะครับ..
* * *
ไม่มีใครติดต่อให้ข่าวคราวเกี่ยวกับเขาเลยตั้งแต่วันที่เขาไม่ได้อยู่กับฉันแล้ว
ฉันพยายามปลง ว่านี่คือธรรมดาโลก .. มีพานพบ แล้วก็ต้องจากลา .. แต่ฉันก็อดเศร้าไม่ได้ทุกครั้งที่นึกถึงเขาขึ้นมา
ฉันแน่ใจแล้วว่า เขาไปกับใครแล้ว และอย่าหวังว่าจะได้เขาคืนมาอีก
หลายคนบอกให้ฉันไปหาใหม่ เลิกคิดถึงสิ่งเก่าๆซักที .. แต่ฉันก็ทำไม่ได้
ฉันยังคงมีความหวังลมๆแล้งๆอยู่ลึกๆ .. อยากให้ใครคนนั้น ได้โปรดคืนเขาให้ฉันเถอะ ..
* * *
คุณดูแปลกๆไป .. จากวันแรกๆที่ดีใจ แต่เดี๋ยวนี้กลับดูซึมๆทุกครั้งที่เห็นผม
บางครั้งคุณก็มานั่งจ้องผม ทำท่าคิดอะไรอยู่ แล้วก็เหม่อไปเสียนาน
คุณบอกว่า คุณเสียดายที่ต้องจากผม แต่คุณก็ไม่สบายใจ..ใครคนที่ผมจากมา คงกำลังคิดถึงผมอยู่ .. คุณควรคืนผมให้กับเธอ
* * *
ฉันได้รับโทรศัพท์ข่าวคราวของเขาแล้ว!! ฉันดีใจที่สุด
ใครคนนั้นที่พาเขาไปบอกจะคืนเขาให้กับฉัน เพราะเขาเป็นของฉันตั้งแต่แรก
เรานัดพบกันที่ห้องที่ฉันและเขาเคยไปด้วยกัน .. ห้องที่ใครคนนั้นพบเขาอยู่เพียงลำพัง..
* * *
คุณพาผมมารอในห้องที่คุณและผมพบกันครั้งแรก
ได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งใกล้เข้ามาๆ แล้วใครคนหนึ่งก็เข้ามาในห้อง
.. เธอนั่นเอง !! ..
คุณหยิบผมส่งคืนให้เธอ ผมรู้สึกว่าอุ้งมือที่อุ้มตัวผมไว้นั้นสั่นนิดๆ พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเธอร้องไห้.. ทั้งรอยยิ้ม..
คุณเองก็ทำหน้าเศร้า มองผมที่นอนนิ่งอยู่ในมือเธอ
ขอโทษนะ
เธอยิ้มกว้าง ตอบว่าไม่เป็นไร เธอดีใจที่ได้ของของเธอคืนมา
เธอขอบคุณคุณ .. คุณยิ้ม
* * *
ผมว่าเธอโชคดี ที่ได้พบกับคนดีอย่างคุณ
..ไม่ได้จะเยินยอเกินจริงอะไรหรอกนะครับ..
ก็แค่.. แหม.. สังคมสมัยนี้ ทำมือถือตกหาย จะมีซักกี่รายที่ได้คืนกันล่ะครับ ??
10 มิ.ย. 47
มือถือหายในโรงเรียน โทรไปก็ติดต่อไม่ได้เหมือนโดนปิดเครื่อง..
เศร้าใจในโชคร้ายของตัวเอง และอนาถใจในความไม่ซื่อสัตย์ของใครในสังคม..
ปล. ใครที่เจอคนนั้น ขอมือถือคืนด้วยเถอะ แล้วเราจะอโหสิให้ T_T
แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 47 22:00:39
แก้ไขเมื่อ 12 มิ.ย. 47 10:53:34
จากคุณ :
เซียงยี้ 
- [
12 มิ.ย. 47 10:51:16
]
ฉันทิ้งเขา ผมถูกเอาตัวไป แต่จะมีใครไหมที่ยอมให้เราได้กลับมาหากัน [เรื่องจริงสั้นๆ]
