CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown



    หนุ่มเกาหลี สาวเกาเหลา และเรื่องบ๊องๆของเรา ***10*** มาแล้วจ้า

    ตอนเก่าๆ
    ตอนที่ 1 . http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2718821/W2718821.html#1
    ตอนที่ 2 . http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2722533/W2722533.html
    ตอนที่ 3 . http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2728502/W2728502.html
    ตอนที่ 4 . http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2739068/W2739068.html
    ตอนที่ 5 . http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2752493/W2752493.html#1
    ตอนที่ 6 . http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2773256/W2773256.html#3
    ตอนที่ 7. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789355/W2789355.html#6
    ตอนที่ 8.http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801570/W2801570.html
    9.http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2838752/W2838752.html

    *************************************

    สายตาที่ต่างคนต่างจ้องมองกันอย่างเหรอหราอยู่นานแสนนาน ดูเหมือนมันจะไม่ยอมสงบศึกลงได้เลย เห็นท่าว่าคงจะจ้องหน้ากันยันตีสามแน่ๆ ฉันจึงยอมชักธงขาวยุติสงครามแห่งความเงียบ แล้วยิงด้วยคำถามที่มันอัดอั้นอยากจะรู้จนใจจะขาดอยู่แล้ว

    " What are you doing? Why you are here? Why you are running so mad like that ?!! So  are you fine now ? "

    ถามเขาไปฉันก็สอดส่ายสายตาสำรวจตามตัวเขาไปด้วย ร่างกายเขาไม่มีผ้าพันแผลพันรอบตัวเหมือนเมื่อวันก่อนเลย มีแค่ผ้าพันไว้ที่มือ 2 ข้าง พลาสเตอร์แปะที่หน้า 2 3 จุด เขาดูดีกว่าวันก่อนมากๆเลย เป็นไปได้ยังไงกัน!!!!

    นายไกด์บ๊องไม่ได้ตอบกลับสิ่งที่ฉันถามไป แต่เขากลับหัวเราะกับคำถามที่ฉันรัวใส่เขาเป็นชุด จากนั้นเขาก็จ้องหน้าฉันอยู่นานแสนนาน เหมือนกับจะสำรวจฉันกลับบ้าง

    " You know ,i tink of you. "

    เฮ้ย เมื่อกี้เขาพูดอะไรออกมาอะ ได้ยินเหมือนว่า เขาคิดถึงฉันอะไรประมาณนี้ หูฝาดหรือเปล่าเนี้ย!?!?  อึ้งค่ะอึ้ง

    " I very tink in horse-pi-tal .I tink you eat how , you go many paces only wan how , you leeve only wan how. I very very feel bad. "

    แป่ววววววววว . . . . ว่าแล้วเชียวว ที่แท้เขาก็แค่คิดเป็นห่วงฉันตังหาก ไม่ได้คิดถึงฉันสักหน่อย มีหรือที่เขาจะมาคิดถึงฉันได้น่ะ เช๊อะ!!! อุตส่าห์ดีใจ

    นายไกด์บ๊องยังคงสาธยายต่อไปว่า ตอนที่เขาอยู่โรงพยาบาล เขาไม่มีความสุขเอาเสียเลย ทำไมรู้ไหม ก็เพราะทุกครั้งที่เขาหลับตาเขาก็จะนึกถึงภาพวันนั้น วันที่ฉันกำลังจะถูกตบ ฉันรู้สึกแย่มากๆที่เขาไม่ได้ช่วยอะไรฉันได้เลยเพราะตัวเขาเองก็ยังเอาตัวไม่รอดเช่นกัน ครั้นพอฟื้นขึ้นมาอีกทีในโรงพยาบาล สิ่งแรกที่เขาคิดนั้นก็คือ ฉันจะเป็นอะไรหรือเปล่า เขาพยายามถามเซ จองว่าฉันสบายดีไหม เธอก็บอกว่าฉันสบายดี แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่ทำให้เขารู้สึกดีได้เท่ากับการมาเห็นให้ได้ด้วยตาของตัวเอง

    " I see you good now , i okay now. "  (^_^)

    โอะ โอะ โอะ โอวววววว์..........my buddha!!!! my god!!! นี้ฉันหูฝาดอีกหรือเปล่าเนี้ย (+_+) นายไกด์บ๊องงงง นี่ขนาดสภาพนายไม่ต่างไปจากศพนิรนามวัดดอน นายยังมีใจมาเป็นห่วงเป็นใยฉันอีก  โธ่ พ่อยอดชายนายไม่เต็มเต็งของฉานนนน ขอบคุณมากๆเลย ฉัน . . ฉัน . .ฉัน . . ไม่รู้จะพูดยังไงดี มันตื้นตันไปหมดเลย

    " But i feel no many bad , you no go see me in horse-pi-tal too."

    โอ๋ โอ๋ โอ่ อย่าทำเสียงน้อยใจอย่างนั้นสิ ใครบอกว่าฉันไม่ได้ไป ฉันไปเยี่ยมนายจริงๆน่ะ ฉันยังไปเฝ้านายอยู่ร่วมครึ่งวัน ตอนนั้นนายมีผ้าพันแผลเต็มตัวไปหมดเลย และก็หลับไม่ได้สติอีกด้วย ขนาดฉันตะโกนเรียกนาย เขย่าแขน เขย่าขา บีบคอ นายก็ยังไม่ตื่น ฉันไม่รู้จะทำยังไง พยาบาลก็มาไล่ เลยต้องกลับมาก่อน แต่สาบานได้เลยว่าไป ถ้าไม่เชื่อขอให้ฟ้าผ่านายตายเลย

    นายไกด์บ๊องฟังสิ่งที่ฉันเล่าด้วยสีหน้าออกจะงงๆ แถมเขายังถามฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า เขาเนี้ยนะมีผ้าพันแผลรอบตัวไปหมด แล้วก็หลับไม่ได้สสติอีกด้วย

    ก็ใช่น่ะสิ บอกแล้วยังไม่เชื่อ ก็ฉันเห็นมากับสองตาเลยนะ แต่ช่างเถอะ อาจจะเป็นไปได้ว่าเขาคงยังไม่หายดีความจำเลยอาจจะมีลืมเลือนไปบ้าง งั้นไม่เป็นไร ลืมๆไปซ่ะเถอะ

    " Anyway , I feel good to see that you are fine now.I hope that  bad thing like that will never happen to you ...to us again. "

    ฉันก็หวังว่าคงจะไม่มีเหตุการ์ณซวยๆแบบนั้นเกิดขึ้นกับเราอีกแล้วน่ะ ถ้าจะมีก็ขออย่าเป็นแบบนี้อีกเลย ฉันคงทนไม่ได้ที่จะต้องเห็นเขาเจ็บและมีสภาพย้ำแย่แบบวันนั้นอีก

    นายไกด์บ๊องส่งยิ้มมาให้ฉันแล้วเขาก็เอื้อมมือมาลูบหัวฉันแรงๆเหมือนกับเจ้าของหมาลูบหัวหมาเพื่อให้กำลังใจเวลาที่หมาไปคาบลูกบอลมาได้อย่างไงอย่างงั้น แม้ฉันจะไม่ใช่หมา แต่ฉันรู้สึกดีเหมือนกันน่ะที่โดนลูบแบบนี้ โฮ่งๆ

    .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .   .

    ไกลออกไปสัก 100 เมตร มีใครบางคนกำลังเฝ้ามองดูเหตุการ์ณนี้อยู่อย่างปวดร้าว
    ภาพของคนสองคนที่กำลังหยอกล้อกันอย่างสนิทชิดเชื้อนี้ มันเข้าไปเตะตา เซ จอง ทำให้หล่อนไม่อาจทนที่จะมองไหว

    " ฮุน วุ๊ค ทำไมเธอถึงทำแบบนี้ได้ ที่เธอขอหมอว่าอยากจะออกจากโรงพยาบาลไวๆเพื่อไปทำธุระ ที่เธอเร่งให้ฉันขับรถมาส่งที่สวนสาธารณะ ที่เธอทำทั้งหมดนี้ก็เพราะสิ่งนี้สิ่งเดียวนะเหรอ "

    ทำไมเธอถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ที่เธอเคยรักฉัน ตอนนี้เธอหมดรักแล้วหรืออย่างไร?!?!?! อย่าทำแบบนี้กับฉันน่ะฮุน วุ๊ค อย่าน่ะ ฮืออออออ........


    *************************************

    แก้ไขเมื่อ 14 มิ.ย. 47 08:26:45

     
     

    จากคุณ : uluvme - [ 12 มิ.ย. 47 19:56:00 ]