ตอนที่ 4 ... แมวน้อยหลงทาง ...
หลายวันผ่านมา
ปรายฟ้าได้ทราบที่ชายหนุ่มตาโตขาดการพบหน้าไปนั้นเป็นเพราะเขาติดงานที่เลี่ยงไม่ได้อยู่
หลายวันมานี้
.จึงมีเพียงเสียงทุ้มนุ่ม อ่อนโยนที่โทรมากล่าวราตรีสวัสดิ์กลับเธอเสียทุกคืน
ปรายฟ้านับถือชายคนนี้จริงๆ อย่างที่น่านนลินบอก
ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะเข็ดแล้วหายไปเลย ไม่ก็คงจะแก้แค้นชนิดที่เรียกว่าอันตรายสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอ
แต่นี่น้ำเสียงของเขาไม่มีการกล่าวโทษหรือเคืองแค้นใส่เธอหรืออย่างไร
ทำให้เธอรู้สึกผิดขึ้นมาตะหงิดๆ
เขาคิดยังไงกับเธอกันแน่นะ
ไม่หรอก ถ้าจะคิดก็คงคิดกับปรายฟ้า คุณหนูไฮโซคนนั้นเสียมากกว่า
เขายังไม่รู้จัก ปรายฟ้า
คนที่เป็นคนธรรมดาเลย จะคิดอย่างไรได้
พรุ่งนี้ผมจะกลับกรุงเทพแล้วล่ะครับ เสียงคุ้นเคยปลายสายบอกอย่างเบิกบาน
และอีกฝั่งสายก็ชินเสียแล้วกับการที่ต้องมีเขาโทรกล่อมนอนในยามค่ำคืน
ผมอยากเจอคุณจัง
ว่างไหมครับ วันเสาร์หน้านี้ ชายหนุ่มถาม
ได้สิคะ
มาหวานๆแบบนี้ เสาร์นี้เขาจะมีลูกไม้อะไรหรือเปล่านะ ปรายฟ้าอดแหยงไม่ได้
แต่เมื่อปาจรีย์ได้ยินเรื่องนัดวันเสาร์ที่จะถึงนี้ เธอถึงกับอุทานดัง
ไม่จริงน่า!!!!
ทำไมหรือ ปรายฟ้าทำหน้าตกใจด้วย
ก็วันเสาร์นี้วันเกิดเขานี่นา ขนาดพี่สาวฉัน เขายังไม่ยอมให้นัดวันเกิดเลย เขาบอกว่าวันนั้นเป็นวันที่เขาอยากอยู่กับครอบครัว
เธอโชคดีมากๆนะ แสดงว่าเขารักเธอแน่ๆเลยปาย ปาจรีย์รีบอธิบาย
ปรายฟ้าหัวใจเธอพองโตขึ้น
ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ เขาอาจจะแค่
อยากแก้แค้นอะไรฉันก็ได้นะ แม้จะดีใจที่ได้ยิน
ก็เขาเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับครอบครัวมากเลยน่ะสิ คนบ้างานแบบนั้นด้วยแล้ว นอกจากงานและครอบครัว ก็ไม่เคยเห็นจะให้อะไรสำคัญเท่า
ถึงคนสนิทอย่างปาจรีย์จะออกปากบอก ปรายฟ้าก็ยังอดหวาดหวั่นไม่ได้ แม้ในใจจะนับวันรอคอยวันนั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++
ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง วันนี้ปรายฟ้าต้องมาฟังบรรยายนอกสถานที่กับทางคณะ ร่างบางในชุดนักศึกษานั่งตัวงอ
แน่นอนว่าคงเป็นอาการของผู้หญิงๆ
เดี๋ยวฉันมานะ บัว เธอหันไปบอกเพื่อนข้างๆก่อนจะลุกเดินออกจากห้องสัมมนาไป
ร่างบางเดินกระผลกกระเปลี้ยอยู่ตามทาง
เธอกำลังรู้สึกวิงเวียนอย่างมากนักจนทรุดลงไปนั่งกับพื้น
ใบหน้าขาวอยู่แล้วยิ่งซีดหนัก
เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
คุณ เสียงทุ้มนุ่มถามขึ้น
.ไม่ค่ะ หญิงสาวตอบ เมื่อเงยมอง เป็นชายหนุ่มอีกคนในสูทเข้ม แต่ไม่ทันไรร่างบางก็ล้มลงไปฟุบกับพื้นพรมสีแดงของโรงแรม เสียงเรียกลางเลือนและเบาลงทุกทีๆ
สักพักกลิ่นฉุนๆของแอมโมเนียก็ลอยอยู่ตรงจมูก จนต้องเบือนหน้าหลบกลิ่นของมัน
โอเคไหมครับ คุณปาย วงหน้าของคนคนหนึ่งอยู่ห่างจากเธอแค่คืบ
คุณนีน!! เขามาได้ไงเนี่ย
หญิงสาวมองอย่างสงสัย ชายหนุ่มผลิยิ้ม
คนที่ช่วยคุณไว้คือเพื่อนสนิทผมเองครับ
เขาเลยโทรหา เขาอธิบาย บัดนี้ศีรษะของหญิงสาววางอยู่บนไหล่หนา ร่างเธอถูกวางนอนราบบนโซฟาตัวใหญ่ กลิ่นน้ำหอมคละคลุ้งกับแอมโมเนียลอยอบอวลอยู่ตรงหน้า มันหอมหวานผิดปกติ
ทานน้ำหวานหน่อยนะครับ จะได้ดีขึ้น พร้อมยกแก้วสีแดงแตะริมฝีปากซีดขาว
ใบหน้าเคยขาวจึงแดงขึ้นเพราะการสูบฉีดของหัวใจมันทำงานเร็วผิดปกติ
กับท่าทีอบอุ่นของเขา
เป็นผู้หญิงนี่ลำบากจังนะครับ หึๆ เขาหัวเราะในลำคอ
ขอโทษนะคะ
ตัวฉันหนัก! ปรายฟ้าเพิ่งรู้ว่าเธอพิงเขาอยู่
พยายามดันตัวขึ้น หากถูกชายหนุ่มโอบไหล่รัดไว้แน่น มืออีกข้างก็เลื่อนมาจับมือบางไว้อย่างไม่คลายง่ายๆ
ตัวคุณเบาอย่างกับแมว
เขาว่า พลางจ้องมองราวกับจะกลืนกินหัวใจหญิงสาวไว้ตลอดกาล
เธอหลงลืมไปแล้วว่าปาจรีย์เตือนเธอ
เขาเป็นคนเช่นไร
แมวของคุณคงตัวใหญ่ หญิงสาวหัวเราะคิก
ไม่เลยครับ แถมน่ารักมาก
เขาบอกเสียงนุ่ม
แม้ว่ามันจะเป็นแมวข้างถนนหรือคะ มันอาจจะเป็นแมวที่นิสัยไม่ดีก็ได้ หรือบางทีอาจจะเป็นแมวย้อมสีมา
เขายิ้มหวานอีกครั้งหนึ่ง
ไม่ว่ายังไงผมคิดว่าแมวตัวนั้นน่ารัก
ชนิดที่อยากจะมองไว้ตลอดเลยล่ะครับ
ชายหนุ่มแนบสัมผัสหวานเบาลงบนแก้มหญิงสาว พลางเชยคางหล่อนขึ้นรับจุมพิตของเขา
คุณนีน
คำพูดของหญิงสาวถูกซึมหายไปกับรอยประทับอ่อนหวานที่เนิ่นนานนัก
หญิงสาวหลับตาพริ้ม
+++++++++++++++++++++++++++++++
ดาวกระดาษนับพันในขวดโหลรอคอยการมอบให้เจ้าของวันเกิด เหลือเพียงแค่โบว์ที่ยังขาดหาย
โบว์ที่สดใส ประดับประดาให้เจ้าขวดโหลที่ราคาถูกให้ดูเลอค่าขึ้น
หญิงสาวจึงมาเดินหาซื้อโบว์ที่ถูกใจ
ห้างสรรพสินค้าในประเทศไทยมีนับหลายสิบที่
แต่เหมือนจะโดนลิขิตมา ให้หญิงสาวต้องมาพบกับชายหนุ่มที่นี่ ที่ที่เธอเลือกมาเดิน
หญิงสาวผุดรอยยิ้มนึกจะเดินไปทักทายให้เซอไพร์สเล่น หากต้องชะงักก่อนเมื่อเห็นว่าเขามีคนเคียงกาย ที่ดูสวยและเหมาะกับเขานัก สวยชนิดที่ไม่ต้องมีโบว์หรืออะไรมาตกแต่งเพิ่มค่าเลย
ปรายฟ้ากำห่อโบว์ที่เธอคิดว่าสวยที่สุด ดีที่สุดไว้ในมือ
อย่างปวดใจนัก
. ร่างบางหันหลังให้กับภาพบาดตานั้น
แมวข้างถนน มันจะไปเลอค่าเท่าเทียมกับเจ้าชายกบญี่ปุ่นโด่งดังอย่างเขาได้ไงล่ะ!!
++ ต่อค่ะ
จากคุณ :
iNt_GaL
- [
12 มิ.ย. 47 20:57:36
]