ร้านกาแฟเล็กๆ ที่มีโต๊ะอยู่ในร้านไม่กี่โต๊ะ แต่ตกแต่งได้บรรยากาศการพักผ่อนที่ดี
กลิ่นกาแฟหอมๆ เปิดเพลงคลอเบาๆ คิดดูสิมันเหมาะกับการนั่งพักผ่อนขนาดไหน
แล้วมีเหรอฉันจะพลาด ฉันจึงกลายเป็นลูกค้าประจำของร้านแห่งนี้
นั่งจิบกาแฟ นั่งเขียนโน่นนี่ คิดเรื่องได้เรื่อยเปื่อย
แล้วถ้าคุณคิดว่ามีใครกำลังแอบมองคุณอยู่ คุณจะคิดยังไง
เปล่านะ ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองขนาดนั้นหรอก เพราะฉันเป็นคนช่างสังเกตต่างหาก
ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้ง แต่แทบจะทุกครั้งที่ฉันมานั่งดื่มกาแฟ
แล้วแบบนี้จะให้เข้าใจว่ายังไงหละ ก็ต้องคิดว่า เขาชอบเราหนะสิ
เขินเหมือนกันนะ เวลาที่เขามองเรา ยิ่งพอสายตาประสานกันโดยไม่ได้ตั้งใจ
ฉันอายแทบจะม้วนตัวเป็นม้าน้ำเชียว
เวลาก็ผ่านไปทุกวันๆ เขาก็ยังเป็นแบบนี้ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่คืบหน้าแต่ก็ไม่ถอยหลัง
จนบางครั้งฉันก็อยากเดินไปถามเหมือนกัน ว่า คุณชอบดิฉันเหรอคะ
แต่แหม! ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงนะ จะให้ใจกล้าขนาดนั้นคงไม่ไหว
ในวันวาเลนไทน์ หลายคนคงมีนัดกับแฟน แต่สำหรับฉัน มันไม่ต่างอะไรจากวันทั่วๆไป
ออกจะหงอยเหงากว่าปกติด้วยซ้ำ ร้านกาแฟแห่งนี้ก็ยังเป็นที่พึ่งได้เสมอ
เขายังนั่งอยู่โต๊ะตัวเดิม ฉันก็นั่งโต๊ะตัวเดิม วันนี้เขาหล่อเป็นพิเศษรึเปล่านะ
ดูท่าทางเขาแปลกๆไป สงสัยวันนี้คงจะไม่เรื่อยๆ นั่งมองเหมือนอย่างทุกวันแล้วสิ
นั่นไง! คิดยังไม่ทันจะจบ เขาก็เดินมาทางนี้ซะแล้ว
หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ก็มันตื่นเต้นหนิ อย่าค่ะ
อย่าเพิ่งเดินเข้ามาบอกรักฉันวันนี้เลยนะ ฉันเป็นคนตื่นเต้นตกใจง่าย
ขอฉันไปทำใจก่อนเถอะ อย่าเพิ่งบอกรักฉันวันนี้เลยนะ!
ฉันหลับตาปี๋ด้วยความตื่นเต้น แต่เอ๊ะ! ทำไมมันนานผิดปกติ
ทำไมฉันไม่รู้สึกว่ามีคนนั่งตรงข้ามฉัน หรือนั่งข้างๆฉันเลยหละ
ความรู้สึกฉันมันช้า มันแย่ขนาดนั้นเชียวเหรอ ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น
ก็พบแต่ความว่างเปล่า แล้วเมื่อกี๊ เขาเดินไปไหน
ไวเท่าความคิด ฉันเริ่มมองหาเขา เขานั่งโต๊ะที่เยื้องไปด้านหลังฉันนั่นเอง
เขาใช้ภาษามือคุยกับผู้หญิงคนนั้น ดูท่าทางจะคุยกันรู้เรื่องซะด้วย
ก็เขาคุยภาษาเดียวกันหนิ เฮ้อ! จะเรียกว่าอกหักดีมะเนี่ย
หัวใจอ่อนไหวง่ายแบบนี้ แถมยังคิดเข้าข้างตัวเองขนาดนั้น
แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกซะด้วยสิ มันหลายครั้งจนฉันน่าจะชินได้แล้ว แต่มันก็เปล่า
อีกหลายครั้ง นับสถิติไม่ได้เลยกระมัง ขนาดยืนรอรถเมลล์
พอฉันเห็นสายตาหนุ่มๆทีไร ฉันมักคิดว่าเขากำลังมองฉันอยู่
สมองฉันก็คิดไปต่างๆนานา เขาชอบเราอีกแล้วเหรอ
แม้จะพยายามคิดว่า เปล่าๆ แต่ข้างที่บอกว่า ใช่ๆ มันตะโกนเสียงดังกว่าหนะสิ
วันนี้เป็นอีกวันสินะ ที่ฉันมานั่งคิดเรื่อยเปื่อย คิดถึงเรื่องเก่าๆ
ฉันหยิบกระเป๋าเตรียมจะเดินออกจากร้านอยู่แล้วเชียว
แต่มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งยื่นกระดาษใบหนึ่งให้ฉัน
มีข้อความสั้นๆ แต่ได้ใจความว่า
สวัสดีครับ ผมเห็นคุณบ่อยๆ
จะรังเกียจไหมครับ ถ้าจะขอนั่งดื่มกาแฟเป็นเพื่อน
.
ฉันยิ้มกับข้อความสั้นๆนั้น
คือคุณตา โต๊ะนั้นฝากมาครับคุณยาย
เด็กหนุ่มคนเดิมบอกพร้อมกับชี้ไปยังโต๊ะตัวหนึ่งที่ริมกระจก
คราวนี้ฉันคงจะไม่เป็นโรคหัวใจอ่อนไหว
และคิดเข้าข้างตัวเองเหมือนทุกครั้งแล้วสินะ
แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นจริง มันก็น่าลองไม่ใช่เหรอ
ผิดหวังมาตั้งหลายครั้งแล้ว
จะอีกซักครั้งจะเป็นไรไป
.........
....
..
.
แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 47 11:56:38
แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 47 11:03:22
จากคุณ :
ต้นอ้อสีม่วง 
- [
13 มิ.ย. 47 11:01:15
]
~*~*~* หัวใจฉันอ่อนไหว*~*~*~
