My Love The Jerk
Lee Haet Neem เขียน
Saera แปลจากเกาหลีเป็นอังกฤษ
๑
ตื๊ดดด ตื๊ดดด
ตื๊ดดด ตื๊ดดด
มันเป็นยังงี้อยู่เสมอเมื่อไรก็ตามที่ฉันพักผ่อนยามค่ำคืน จะต้องมีคนมากวนฉันอยู่เรื่อย
มือถือที่ฉันไว้ใต้หมอนก่อนเข้านอนยังคงสั่นส่งเสียงอยู่
แต่มีเพียงคนเดียวที่จะโทรหาฉันในเวลาดึกดื่นป่านนี้ นั่นก็คือแฟนที่อายุน้อยกว่าของฉันเอง
เขานอนไม่หลับถ้าไม่ได้ยินเสียงฉัน
ระหว่างที่เราคุยโทรศัพท์กัน เขามักจะหลับผล็อยไป
ทันทีที่ได้ยินเสียงกรนเบาๆ ฉันก็จะปิดมือถือ
เขาจะต้องโทรหาฉันทั้งวัน
แต่ฉันก็อดจำนนต่อเสียงที่น่ารำคาญนั่นไม่ได้
ระหว่างที่คุยกัน เขาจะผล็อยหลับแล้วทิ้งฉันตื่นอยู่ไว้คนเดียว
และฉันต้องใช้เวลาเป็นชั่วโมง กว่าที่จะหลับได้ลงอีกครั้งหลังจากตื่นมาแล้ว
แต่ให้ฉันทำอย่างไรล่ะ
แค่ได้ยินเสียงน่ารักๆ ของเขาก็ทำให้ฉันรู้สึกพลุ่งพล่านอยู่ข้างใน คิกคิก ^ ^
ฉันเปิดโทรศัพท์แล้วกระแอมไอ
"อะแฮ่ม ขอโทษนะที่รับโทรศัพท์ช้า"
"ฮัลโหล?"
0___0 หือ? พิลึกจัง
ปกติเขาจะแกล้งทำเป็นงอน หรือพูดว่า ภรรยาจ๋า ฉันรอเธอนานเลยนะ อะไรทำนองนี้
ตอนนี้ฉันคิดถึงมัน ตลอดเวลาที่เขาโทรมา เขาไม่เคยพูด ฮัลโหล กับฉันเลย
อืม เขางอนจริงๆ เหรอ
"เอิ่ม
จองวู
เธอโกรธเหรอ"
"
"
"เอิ่ม ฉันขอโทษนะ อย่าโมโหสิ"
"เดี๋ยว เธอ
"
"หือ? เธอเป็นอะไรไป เธอต้องโกรธจริงๆ ด้วย ฉันบอกว่าฉันขอโทษ"
"เอ่อ
เปล่า คือว่า
ซีเรียสจัง
"
ตามปกติ เขามักระเบิดเสียงหัวเราะเยาะเย้ยออกมา แล้วจะเริ่มพึมพำกับตัวเขาเอง
ฉันไม่ได้ยินเขาบ่นพึมพำ แล้วฉันก็ไม่อยากเอาหูไปแนบใกล้โทรศัพท์กว่านี้เพื่อที่จับฟังคำสองสามคำ
ฉันแค่ไม่สนใจความพิลึกพิลั่นของเขา
"เธอชื่ออะไร"
"อะไรนะ"
"ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร"
"อะ
อะไรนะ"
"จริงๆ ฉันบอกเธอแล้วไง ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร"
OoO!!!!!
ได้โปรดเถอะ ยิงฉันเลยสิ
ฉันรู้ว่าเขาชอบเล่นตลก แต่ อะไรเนี่ย นี่เป็นครั้งแรกที่เป็นแบบนี้
เอาล่ะ ฉันว่าฉันจะปล่อยเลยตามเลยไป
แต่นี่ไม่ใช่เขาเลยจริงๆ
"เอิ่ม
ฉันชื่อฮายัง
"
"นามสกุลฮา? ชื่อยัง?"
"อุ๊ฮ่าฮ่าฮ่า
เธอต้องไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ฉันนามสกุลคัง"
"อืม คังฮายัง ชื่อเธอน่ารักจริงๆ"
อะไรนะ อ้า นี่ไม่ใช่เขาเลย
"คิกคิก จริงๆ เหรอ ขอบใจนะ +++"
"สูงเท่าไหร่"
"๑๖๓"
"อืม ไม่ค่อยสูง แล้วหนักเท่าไหร่"
"เฮ้อ น่าอายจัง"
"ถ้าเธอไม่อยากบอก ฉันก็ไม่แคร์หรอก อายุเท่าไหร่"
"เธอก็รู้
เธอกำลังเริ่ม
"
"เธอก็เลยบอกฉันไม่ได้ใช่มั้ย"
"โอเคโอเค ฉันอยู่มัธยม"
"อืม แย่จัง"
"ฉันอยู่ในแจมซิล"
"จริงๆ เหรอ ฉันก็อยู่ที่นั่นเหมือนกัน"
"แน่นอน ตางั่ง"
"ฮึ่ม
ฉันไม่ใช่ตางั่งนะ
เอาล่ะ เธอชอบอะไร"
"ชอบกิน"
"แล้วเธอเกลียดอะไร"
"เกลียดความอ้วน"
"เธอต้องอ้วนแน่ๆ เลย"
อะไรกัน
ตาบ้าเนี่ย
. เขาไปรู้เรื่องนี้มาจากไหนนะ!!
"หุบปาก
"
"ฮ่าฮ่า แต่เธอจะคบกับฉันใช่มั้ย"
"เฮ้ย! เราคบกันมา ๗๓ วันแล้วนะ!"
"เราจูบกันรึยัง"
"อุ๊ฮ่าฮ่า เธอถามแบบนี้ด้วยเหรอ"
"เพราะฉันจำไม่ได้น่ะ"
เฮ้อ! +++
จริงๆ เลยนะ ยิ่งฉันคิดถึงมัน ยิ่งทำให้ฉันโมโห
ดูสิว่าจะเกิดอะไรขึ้นตอนฉันเจอเธอ
"ไม่เป็นไร เธอไม่ได้จับมือฉันด้วยซ้ำ"
"-_-x จริงๆ เหรอ ตลกจัง"
"เธอคิดว่ามันตลกเหรอ"
"คิกคิก แต่ฉันเป็นผู้ชายคนเดียวของเธอไม่ใช่เหรอ"
"--++ ถามงี่เง่าอะไรเนี่ย"
"เปล่า แค่สงสัยว่าเธอแน่ใจว่าเป็นฉันเลยรับโทรศัพท์ได้ยังไง"
"เธอเป็นคนเดียวที่โทรฯ หาฉันเวลานี้"
"แต่เธอรู้ชื่อฉันมั้ยล่ะ"
"เลิกเล่นตลกได้แล้ว จองวู หยุด
"
"ผิด"
"อะไรนะ เธอกำลังพูดอะไร เธอหมายความว่าไง"
"ฮ่าฮ่า เธอไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร?"
"เธอหมายความว่าไง เธอคือจองวู"
"ฉันบอกเธอแล้วไง ฉันไม่ใช่จองวู"
อะไร
เขากำลังพูดถึงอะไร
เดี๋ยว
ไม่
ไม่มีทาง
งั้นก็หมายความว่า
ฉันโดนหลอกให้เล่าเรื่องตัวเองมาตลอดงั้นเรอะ?
OoO!!!!!
ฉันจึงตระหนักว่าตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์ประเภทไหน
เฮ้อ
T_T:::
"นาย
นายเป็นใคร"
"ฉันชื่ออานฮยองจอน"
"ไม่
ฉันไม่ได้หมายความว่ายังงั้น"
"อายุ ๒๑ ปี สูง ๑๘๗ ซม. อาศัยอยู่ในแจมซิล ฉันชอบ
ผู้หญิง ไม่ได้ชอบผู้ชาย"
"-_-X
ไม่
ฉันอยากรู้ว่านายโทรหาฉันหาพระแสงอะไรฮะ!!!"
"อธิบายไปก็น่ารำคาญ"
"-_-;;;"
"เธออึดอัดเหรอ"
"เปล่า
ไม่ใช่ยังงั้น
แต่
"
"งั้นก็โอเคนะ"
"เฮ้อ
"
"อืม ฉันคิดว่าฉันน่าจะดีกว่าแฟนที่เธอไม่เคยจับมือเลยนะ ว่าไงล่ะ"
"เฮ้ย!!"
นั่นแหละคือตอนที่ฉันได้เจอตาง่าวนั่น
แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 47 14:57:41
จากคุณ :
envy_econ 
- [
15 มิ.ย. 47 14:33:07
]
[Korean Fiction] My Love The Jerk 1
