คุณเคยไหม ...ที่มีใครคนหนึ่งซึ่งคุณมีความรู้สึกดีๆให้ รู้สึกผูกพันและรักมาก คนที่คุณได้ยินเสียงก่อนจะลืมตามาดูโลก ...คนที่คุณเห็นเมื่อครั้งคุณลืมตาได้ ... และคนที่คอยเลี้ยงดูและเล่นกับคุณ แม้ว่าจะไม่ใช่ผู้ให้กำเนิดของคุณ
ผมมีนะ ... และผมก็รักมากด้วย ทั้งรักทั้งหวง เพราะเขาคนนั้นเป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าของผม
ใช่แล้ว ... เขาเป็นของๆผม ... และถ้าใครคิดจะมาแย่งของๆคุณไป คุณจะยอมหรือ
ผมไม่ยอมหรอก ผมจะกำจัดคนที่จ้องจะแย่งสมบัติของผม แม้ว่าพวกไม่เจียมตัวพวกนั้นจะมีมากเหลือเกิน
ตั้งแต่ผมลืมตา ผมก็เห็นคนมากหน้าหลายตามาวุ่นวายกับเจ้านายผม ... ใช่แล้วครับ สมบัติของผมก็คือเจ้านายผมเอง ก่อนที่จะทำความเข้าใจกับเรื่องนี้ ผมขอชี้แจงอะไรกับคุณๆสักหน่อย
ความจริงแล้วสัตว์เลี้ยงอย่างพวกเรา ไม่ใช่สมบัติส่วนตัวของมนุษย์อย่างพวกคุณหรอกนะ เรายอมเรียกพวกคุณว่านาย เพราะเราสงสารที่พวกคุณรับไม่ได้กับความจริงที่ว่าคุณเป็นสมบัติของเรา คุณชอบโอ้อวดในหมู่คนด้วยกันว่าเป็นเจ้านายของพวกผมทั้งๆที่คุณต้องมารับใช้เรา หรือคุณจะเถียงว่าไม่จริง
กลับมาเข้าเรื่องต่อดีกว่า ...
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมีคนตัวผู้มาติดพันนายผมนักทั้งๆที่กลิ่นเธอออกจะแปลกๆ ไม่น่าจะดึงดูดเพศตรงข้ามได้เลย ไม่เหมือนอ้อยสร้อยบ้านคุณยายเจียมที่หอมยั่วน้ำลายหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่อย่างพวกผมจริงๆ
อ้อยสร้อยเป็นสุนัขตัวเมียบ้านคุณยายเจียมที่ตั้งอยู่ติดรั้วข้างบ้านน้าเล็กโดยมีประตูเล็กๆเปิดสำหรับไปมาหาสู่กันได้ คุณยายเจียมเป็นน้องคุณยายแจ่ม ยายแท้ๆของเจ้านายผม บ้านที่ผมอยู่นั้นอยู่ในบริเวณรั้วเดียวกันกับบ้านบ้านคุณยายแจ่ม และบ้านน้าเล็ก บ้านผมอยู่ตรงกลาง บ้านยายแจ่มอยู่ติดประตูเข้าออกด้านหน้า และบ้านน้าเล็กอยู่ด้านในสุดติดรั้วด้านข้าง
รั้วด้านข้างอีกด้าน เป็นสระบัว มีศาลาริมสระที่ใช้เป็นที่พักผ่อนหย่อนใจของสมาชิกจากทั้งสามบ้าน แต่โดยส่วนใหญ่แล้ว เจ้านายผมมักจะยึดเป็นที่นอนกลางวันอย่างถาวรเสียมากกว่า ข้างศาลาจะมีต้นชมพู่ต้นใหญ่ๆและต้นมะม่วงปลูกอยู่ข้างละต้น และก็เจ้านายผมอีกนั่นแหล่ะที่ชอบปีนขึ้นไปเก็บผลกินช่วงที่ออกลูกเต็มต้นอยู่เสมอ
แต่เจ้านายผมไม่เคยให้คนตัวผู้หน้าไหนเข้าไปนั่งในศาลาเลย คงเป็นเพราะอายล่ะมั้ง ก็เจ้านายผมชอบทำตัวหน่อมแน้มปัญญาอ่อนทันทีที่มีคนตัวผู้เข้าใกล้ ทั้งๆที่นิสัยจริงๆของนายผมไม่ใช่คนเรียบร้อยแบบที่แกล้งแสดงออก ก็ดูอย่างในศาลาสิครับ ไหนจะหนังสือ เทปเพลง กล่องซีดี แถมแก้วน้ำกับจานขนมวางระเกะระกะ
นี่ยังไม่รวมหมอนอิง หมอนข้าง และสารพัดหมอนมาหนุนเรียงๆอีก
คงเพราะอย่างนี้เลยไม่ปล่อยให้คนตัวผู้หน้าไหน (ยกเว้นนายพ่อ ลุงโชติ พี่ชัชลูกลุงโชติ และซาโตชิเพื่อนซี้ของนายตั้งแต่ยังเด็กนะครับ) เข้าไปใกล้ศาลาริมน้ำเลย
แต่เรื่องศาลาริมน้ำน่ะ ผมไม่สนใจหรอก
เรื่องที่ผมสนใจมีเพียงเรื่องเดียว ... ทำยังไงถึงจะไล่พวกตัวผู้ที่มาติดพันนายผมไปได้
พวกนี้ไม่ใช่คนดี ...ผมรู้ ... โธ่ สัญชาตญาณของผมดีกว่าคนอย่างพวกคุณไม่รู้กี่ร้อยกี่พันเท่า คนที่จะมารับช่วงเอาเจ้านายของผมไปรับใช้ต่อจากผม จะต้องเป็นคนที่ผมยอมรับได้ ไอ้พวกขี้เท่อที่เคยมาวุ่นวายน่ะมันใช้ไม่ได้หรอกครับ นายผมน่ะเป็นพวกอวดฉลาด ทั้งๆที่ความจริงแล้วซื่อจนเซ่อ หรือที่พวกคุณเรียกคนประเภทนี้ว่าซื่อบื้อ
ก็เพราะว่าอวดฉลาดแบบโง่ๆนี่แหล่ะ ถึงได้มีแต่พวกไม่ได้เรื่องเข้ามาติดพัน และถ้าไม่ได้ผมคอยคัดเลือก ป่านนี้นายผมต้องตกเป็นทาสพวกคนโง่ใจคดที่คอยตามกลิ่นเจ้านายผมแหงมๆ
พวกนั้นพอรู้ว่าผมรู้ทันก็พยายามกีดกันและกลั่นแกล้งผม แต่ก็แค่ลับหลังนายผมเท่านั้นล่ะ เพราะต่อหน้านายน่ะ ไม่กล้าหรอก นายหลงผมจะตาย แค่ผมแกล้งเจ็บหรือทำหน้าลู่หางตกหน่อย ก็รีบแจ้นเข้ามาอุ้มผมแล้ว ยิ่งผมแกล้งร้องตอนที่พวกคนตัวผู้มาลูบหัวผม นายผมก็ทำหน้ายังกับจะงาบหัวใครก็ตามที่นายเชื่อว่าทำผมเจ็บ สะใจชะมัดเลย พวกตัวผู้หน้าโง่ก็เลยซวยไป ฮี่ ฮี่
บอกแล้วไงว่านายผมน่ะไม่ได้ฉลาดอะไรนัก พวกที่ตามกลิ่นก็ยิ่งโง่หนักไปใหญ่ กลิ่นนายผมน่ะ ไม่ได้น่าตาม หรือชวนให้หลงใหลอะไรเลย ทำไมถึงโง่ตามกันอยู่ได้ พวกคนนี่แปลกแฮะ แล้วพวกคุณล่ะ ชอบกลิ่นแปลกๆแบบคนพวกนี้หรือเปล่า
จากคุณ :
ทาโร่ (I_ซ่า)
- [
15 มิ.ย. 47 16:10:54
A:10.21.2.110 X:202.44.14.194
]
.. รักนายผม ........ ก็ต้องรักหมาอย่างผมด้วย (บทนำ ภาคคู่ของ รักฉัน..ไม่ต้องรักหมาของฉันก็ได้)
