ผมกลับมาจากเชียงใหม่แล้วครับ
หัวใจแทบวายตาย
นึกว่าจะไม่ได้มาทักทายพี่ ๆ ซะแล้ว
ไปตามหาหัวใจแท้ ๆ กลับจะเอาชีวิตมาทิ้งที่สนามบิน
เครื่องบินล้อเสียครับ
วิ่งอ้าวจะขึ้นจากรันเวย์
เสียงดังคึ่ก ๆ ๆ
กัปตันกดเบรคเอี๊ยด...
หัวแทบทิ่ม
แล้วก็คลานตะแหง่ว ๆ เข้าที่จอด
ก่อนจะประกาศว่า
กระพ้มขออภัย..เชิญเปลี่ยนเครื่องได้
ดีเลย์ไปสามชั่วโมง
อดดูบอลเลย..
งือ...
*****
สายการบินราคาถูก..
ถูกทั้งค่าโดยสาร
และค่าซื้อเครื่อง
ก็ซื้อเครื่องมาถูก ๆ
ก็เลยเก็บค่าโดยสารถูก ๆ
ของถูก ๆ อย่างงี้
บินได้ก็บุญแล้ว(ว่ะ)
แง่ง...
*****
ต้องขอบคุณกัปตัน
ที่ไม่ดันทุรังเอาเครื่องขึ้น
ขึ้นน่ะคงได้..แต่ลงคงหัวทิ่ม
หัวผมคงย่นไปแปะอยู่ที่ก้น..
ก้นคงรูดลงไปอยู่ที่เท้า
เท้าคงพาดมาอยู่ที่บ่า
อึ๊ยส์..คิดแล้วหวาดเสียว
รอดมาได้เพราะกัปตันแท้ ๆ
*****
ผู้โดยสารทุกคนหน้าซีด..
บ่นกันเป็นผึ้งต่อยหมี
ไม่ก็หมีกินผึ้ง
แต่เสียงบ่นนั้นคลายไปได้มาก
เมื่อเห็นกัปปิตันคนเก่ง..ยืมยิ้มหน้าเซียวอยู่ตรงประตูเครื่องบิน
เป็นฝรั่งชาติอะไรไม่รู้ มีอายุพอสมควร ยิ้มเห็นฟันขาวแหง
ยกมือพนมเหนืออก..
พ้มขอโต๊ดค๊าบ ๆ ๆ ๆ
ผู้โดยสารทุกคนยิ้มชื่นใจ
ก็เราคนไทย..
ใครขอโทษก็ยินดีให้
แม้ในใจจะบ่นว่า
ไอ้เวง..
****
สายการบินราคาถูกนั้น..
จัดการเปลี่ยนเครื่องให้
ให้พวกเราไปใช้บริการของสายการบินราคาแพงแทน
ไอ้ผมก็ดีใจ
หวังไว้อย่างยิ่งว่าคงจะได้รับอะไรดี ๆ
มากกว่าที่จะได้รับจากสายการบินราคาถูก
ที่ไหนได้
ขึ้นทีขาแทบชี้ฟ้า
ลงทีนึกว่ากำลังตกเหว
กัปตันคนนี้ขับเครื่องบินเหมือนขับมอเตอร์ไซค์
เอียงไปเอียงมา ดีไม่ดีคงยกขาขับ
นึกจะลงก็ลง
นึกจะขึ้นก็ขึ้น
ผมเดินลงจากเครื่อง
หัวยังผงก ๆ เหมือนตุ๊กตาหมาหน้ารถ
ไอ้เวง..
*****
กระทู้นี้ยังไม่มีเรื่องเล่า
เรื่องเล่าที่หวาน ๆ
สลับน่ารักกุ๊กกิ๊กก๊อกแก๊ก
ที่ยังไม่มีเพราะยังเล่าไม่ออก
ที่เล่าไม่ออกเพราะกำลังสองจิตสองใจ
ใจหนึ่งอยากเล่า...
แต่อีกใจหนึ่งห้ามไว้
ใยคนหนึ่งถึงมีสองใจได้...
ก็โปรดติดตาม...
*****
คุยกะพี่ ๆ ดีกว่า...
****
จากคุณ :
นายดอกเข็ม
- [
16 มิ.ย. 47 21:32:28
A:202.5.87.44 X:
]
ผึ้ง
ดีกว่า
