ความคิดเห็นที่ 1 จิโอวานนี่เปิดประตูแล้วก้าวเข้ามา แต่พอเห็นเคทก็ชะงัก “โอ เคท คืนนี้แม้แต่ดาวก็ต้องอิจฉาคุณ คุณงามจับตาจริงๆ” เคทหัวเราะเสียงใส “ว้าว คุณนี่รู้จักพูดจริงๆ!” “เฮ้ๆๆ อย่าเพิ่งปิดประตูนะ” เสียงปีเตอร์ดังมาจากทางเดิน สักพักก็เดินเข้าประตูมา ถือกล่องมาด้วย เดินมานั่งบนเตียงโดยไม่รอให้ใครเชิญ เฟธมองเขาอย่างอดไม่ได้ เขาช่างหล่อ สวมเสื้อนอกสีกรมท่าสบายๆ แต่ดูดีจริงๆ เสื้อตัวที่เขาสวมในคืนแรกที่พบกัน กับกางเกงสีกรมท่า เสื้อเชิ้ตรีดเรียบสีขาว และรองเท้าเทนนิสสีขาว เคทเดินออกประตู “Arrivederci ปีเตอร์ แล้วเจอกันนะเฟธ” “เดี๋ยวก่อน” จิโอวานนี่พูด “ผมขอเชิญพวกคุณ ในคืนสุดท้ายที่คุณจะอยู่อิตาลี เพื่อนผมมีเรือยอทช์ มองจากตรงระเบียงก็คงเห็น ผมบอกเขาไว้ว่าจะพาเพื่อนชาวอเมริกันไปเที่ยว พวกคุณต้องมาให้ได้นะ” “ได้ ขอบคุณมาก ยอดเลย” ปีเตอร์พูดอย่างกระฉับกระเฉง “เราชอบนะ เนอะ เฟธ” เคทโบกมือ ยิ้มกว้างให้เพื่อนอย่างมีความหมาย “Ciao!” แล้วเคทกับจิโอวานนี่ก็ไป เหลือเธออยู่กับปีเตอร์ตามลำพัง ชายตัวปลอมที่ดูใช่เหลือเกิน คืนนั้นที่โรม เธอเลี้ยวซ้ายครั้งใหญ่ และมันก็ทำให้เธอสะเทือนใจยิ่งกว่าครั้งไหน ถึงตอนนี้ก็ยังไม่ดีขึ้น ได้แต่หวังว่าการได้ดินเนอร์กับเดมอนครั้งนี้จะช่วยให้ชีวิตเธอกลับคืนสู่ภาวะปกติได้ เพราะว่าเดมอน หรือความคิดเกี่ยวกับเดมอน ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอมาตลอดเวลาหลายปี แต่ปีเตอร์กลับมาทำให้มันเปลี่ยนไป เฟธตั้งสติ “เราชอบนะ เหรอปีเตอร์ เรา เหรอ” เขายักไหล่ “ผมหมายถึงชาติหน้าหรือในอีกภพหนึ่ง เราคงชอบไง ไม่ได้เหรอ” “ฉันต้องเตรียมตัว” เฟธเดินจ้ำเข้าห้องน้ำ ปีเตอร์ลุกไปเคาะประตู พอเฟธแง้มเขาก็ยื่นกล่องที่ถือมาให้ “สำหรับคุณ” “อะไรน่ะ” “เดี๋ยวก็เห็น” เฟธปิดประตู สักพักก็ร้องอย่างดีใจ “รองเท้า!” ปีเตอร์เดินไปตรงโต๊ะเครื่องแป้งที่มีเครื่องสำอางกระจัดกระจายอยู่ “สีสันเหมาะกับคนที่กำลังนัดพบเนื้อคู่มาก ไม่ต้องห่วงนะ คุณสวมพอดีแน่” เขาฉีดน้ำหอมในอากาศแล้วสูดดม เป็นกลิ่นหอมของดอกไม้ หวาน และเซ็กซี่ เหมือนตัวเธอ “พอดีจริงๆ” เฟธตะโกนบอกจากในห้องน้ำ “ขอบคุณนะคะ” “ยินดีครับ” ปีเตอร์หยิบชุดเฟธที่อยู่หลังบานประตูตู้เสื้อผ้ามาทั้งไม้แขวน ชูขึ้นดู นึกภาพยามเธอสวมใส่ มันเป็นชุดยาวสีขาวลายทางเข้ารูป คว้านหลังและไหล่ เขาเหวี่ยงชุดแล้วมองดูมันแกว่งในอากาศ เฟธสวมแล้วคงดูเหมือนนางในฝัน ฝัน ของเขา แต่เธอจะสวมชุดนี้ไปกับชายอื่น ชายที่ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนเห็นเป็นต้องชอบ คนอื่นคงคิดว่าเขาบ้า ที่มาทรมานตัวเองเล่นแบบนี้ แต่เขาต้องทำ ตราบเท่าที่เขาและเฟธยังหายใจอยู่ มันจะต้องมีโอกาส ไม่งั้นเขาคงทำใจไม่ได้ หมอนั่นอาจจะหล่อ เขาเองได้แต่หวังว่าเฟธจะไม่ชอบหลังจากได้รู้จักหมอนั่นจริงๆ เพราะหน้าตาใช่จะสำคัญที่สุด จริงไหม “คุณช่วยหยิบชุดให้ฉันทีสิ” เฟธตะโกนบอก “ตรงหลังประตูน่ะ” เขาเอาชุดไปให้เธอที่ประตูแล้วกลับมาดูเครื่องประดับที่กองเป็นหย่อมบนโต๊ะเครื่องแป้ง เขาหยิบตุ้มหูทองมาคู่ แต่มองแล้วก็วางลง แล้วหยิบคู่ที่เป็นไข่มุกทรงหยดน้ำเล็กๆ ขึ้นมา ลองเทียบกับหูตัวเอง มองกระจก แล้วพยักหน้าพอใจ “ตุ้มหูด้วย!” เคทบอก “คู่ที่เป็นไข่มุกทรงหยดน้ำน่ะค่ะ” ปีเตอร์ยิ้ม หยิบสร้อยข้อเท้าติดมือไปด้วยตอนเดินไปส่งตุ้มหูให้ “อ้อ แล้วก็หยิบ” เขายื่นสร้อยข้อเท้า “โอ๊ะ ขอบคุณค่ะ!” ปีเตอร์เดินออกไปตรงระเบียง เฟธเชื่อว่าพรหมลิขิตได้เลือกชายชื่อเดมอน แบรดลี่ย์ให้เธอ ถ้าเธอพูดถูกละ แต่ไม่น่าใช่ เป็นไปไม่ได้ จากคุณ : Vit - [ 17 มิ.ย. 47 10:49:03 A:203.145.23.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เขาแน่ใจว่าตัวเองกับเฟธเป็นคู่กัน แต่เฟธกลับเชื่อว่าเธอเกิดมาเพื่อเดมอน แบรดลี่ย์ เขาคงไม่มาทำอะไรแบบนี้ตอนนี้ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ใช่ เขาคงไม่ยอมฉวยโอกาสนี้ไว้ ปีเตอร์ตบเท้าแบบร้อนรน พระเจ้า อยากให้เวลาผ่านไปเร็วๆเหลือเกิน พอได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิด เขาก็หันไปเห็นเฟธสวมชุดขาวยืนอยู่ แค่ได้มองเธอก็ทำเอาเขาแทบหัวใจวาย อยากจะถึงเธอมากอด จูบจนเธออ่อนแรงหรือหมดความคิดที่จะออกไปจากห้องนี้ ดูจากตอนที่เคยอยู่ด้วยกันในโรม ปีเตอร์เชื่อว่าเขาทำได้แน่ แต่เขาไม่อยากบังคับเธอ แต่อยากให้เธอเข้าใจเหมือนอย่างเขา ว่าทั้งคู่เกิดมาเพื่อกัน ไม่ว่าจะชื่ออะไรก็ตาม การต้องมองดูเธอไปกับชายอื่นคืนนี้เป็นสิ่งที่ยากที่สุดที่ปีเตอร์เคยทำ ไม่รู้จริงๆว่าจะผ่านพ้นคืนนี้ไปได้อย่างไร ในที่สุดปีเตอร์ก็เป็นฝ่ายทำลายความเงียบ “คุณสวยมากเลย” “ขอบคุณค่ะ” เฟธกระแอมกลบความประหม่า “ปีเตอร์ ฉันอยากจะขอบคุณนะที่ช่วยทำให้ทุกอย่างเป็นจริง” “ผมก็ทำได้แค่นี้ละ หวังว่าคุณจะได้พบกับสิ่งที่ตามหานะ มันจะต้อง--” ปีเตอร์ยิ้มอย่างเซ็กซี่ จับมือเฟธแล้วหมุนตัวเธอ “เป็นคืนที่วิเศษมาก ” “หยุดนะ” เขาดึงเธอมาใกล้ ไม่สามารถยั้งตัวเองไม่ให้กอดเธอได้ เขาจับร่างเธอเอนต่ำ จนปากของทั้งคู่แทบสัมผัสกัน “หยุดเดี๋ยวนี้ ปีเตอร์” เฟธกระซิบ อารมณ์ข้างในแทบระเบิด “ผมอยากให้คืนนี้เป็นคืนของเราสองคน” “ฉันต้องไปแล้ว” ปีเตอร์ดึงเธอขึ้นมายืนเหมือนเดิมทั้งที่ไม่เต็มใจนัก แต่ยังกอดเธอไว้ “ไม่ว่าคืนนี้จะเป็นยังไง ผมก็รักคุณ” เฟธจองเขา นิ่งงัน และยังจำได้ไม่ลืม คืนนั้นที่โรม ก่อนที่เธอจะขึ้นลิฟท์ ปีเตอร์บอกเธอว่าเขาโกหกเธอก็เพราะรักเธอ เฟธเสียความรู้สึกมาก จนความเจ็บปวดที่ถูกเขาโกหกทำให้พูดอะไรไม่ออก ถ้าคิดถึงเรื่องนั้น การที่ปีเตอร์พูดแบบนี้ อาจเป็นการโกหกหน้าตายอีกครั้งเพื่อให้เธอยกโทษให้ แต่ปีเตอร์ดูซีเรียสจริงๆ และมันก็ทำให้เธอสับสนยิ่งกว่าตอนเขาโหกเสียอีก “อย่าพูดแบบนั้น” “ทำไมละ ก็มันจริงนี่” “ฉันไม่อยากได้ยิน” “คุณไม่อยากได้ยินหรอกเฟธ เพราะคุณรู้อยู่แก่ใจแล้ว ถูกมั้ย” “ไม่จริง ฉัน ฉันต้อง ” “ใช่ ผมรู้ รถฟักทองคงมารับคุณแล้ว” ปีเตอร์ไม่เคยผิดหวังเท่านี้มาก่อนในชีวิต ถ้าทำได้ เขาก็อยากจะเปลี่ยนจักรวาล รวบเอาดาวทุกดวงที่มีอยู่มาทำเป็นลูกศรชี้ตรงที่ตัวเอง เผื่อเฟธจะยอมรับเสียทีว่าเขาคือคนที่เหมาะกับเธอ แต่ที่เขาทำได้ ก็มีแค่กัดฟันแล้วรอเวลาด้วยความทุกข์ใจ เฟธเดินลงบันได ผ้าชีฟองสีขาวพองฟูอยู่ด้านหลัง ทำให้เธอเหมือนผีเสื้อจากต่างแดน แต่ละก้าวนำเธอไปสู่พรหมลิขิต เฟธควรจะดีใจ ตื่นเต้น แต่เธอกลับรู้สึกเครียดและกลัว จากคุณ : Vit - [ 17 มิ.ย. 47 10:53:57 A:203.145.23.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 เดมอนยืนรอเธออยู่ตรงฐานบันได ตัวไม่เปียกแล้ว ชุดที่เขาสวมคืนนี้ทำให้เฟธขนลุก นึกถึงแฟชั่นยุคเจ็ดศูนย์ แจ๊กเก็ตขาวแสนเชย กางเกง ขาว และเสื้อเชิ้ตแบะอกสีขาว ทันทีที่รู้ตัวว่าคิดในทางแย่ เฟธก็รีบคิดใหม่ ไม่น่ะ เขาแค่เป็นคนแต่งตัวแหวกแนวเท่านั้นแหละ เป็นคนที่ไม่ตกเป็นทาสของแฟชั่นไง แล้วเขาก็ยังดูเหมือนเทพบุตรอะโดนิสของเธอเสมอ “คุณเหมือนเทพธิดาเลย” เขาเอื้อมมือมาหาเธอ เขาช่างเพอร์เฟ็กต์ เฟธคิดพลางจับมือเดมอน เพอร์เฟ็กต์จริงๆ เดมอนเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียด เขาเลื่อนเก้าอี้ให้เธอที่ร้านอิล โคโว เดล ซาราเซนิ ด้วย เป็นร้านอาหารเปิดโล่งที่มองเห็นวิวทะเล เฟธยิ้มค้างไว้แล้วนั่งลง “ที่นี่สวยนะคะ” จะบอกว่ามันเหมือนหลุดมาเทพนิยายเลยก็ว่าได้ ฉากที่แสงจันทร์ส่อง ผืนน้ำทะเลเป็นเงาระยับ เกลียวคลื่นสาดซัดกระทบฝั่ง ดอกไม้ที่บานยามค่ำคืนส่งกลิ่นหอมขจรขจาย “ผมก็หวังว่าคุณจะชอบนะ” เขานั่งลงตรงข้ามเฟธ พอบริ กรมาก็ถาม “ไวน์มั้ยครับ” “ดีค่ะ ขอบคุณ ฉันชอบมาก” “ขอบรูเนลโล ดี มอลทอลชิโนนะ” พอบริกรไป เดมอนก็โน้มตัวมาใกล้ “ผมรู้มันอาจฟังดูประหลาด แต่ผมสังเกตเห็นคุณที่สระน้ำก่อนเราจะคุยกันซะอีก ผมรู้สึกได้ว่าเรามีบางอย่างตรงกัน” “จริงเหรอ” นี่คือฉากที่เฟธเฝ้าฝันมาตลอด ทุกอย่างเป็นอย่างที่ควรเป็นแล้ว ได้อยู่ในสถานที่สุดโรแมนติกกับชายที่เป็นพรหมลิขิตกำหนดไว้ให้ แต่ว่า ฉากโดยรวมก็เพอร์เฟ็กต์ดีหรอก แต่เฟธรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน รู้สึกกระดาก ไม่อยากอยู่เท่าไหร่ แต่ก็ต้องพยายามต่อไป บริกรกลับมารินไวน์ให้ เฟธรอให้บริกรเดินไปค่อยชูแก้ว “เอ่อ แด่ เพื่อนใหม่” “และทุกอย่าง” เดมอนพูดด้วยน้ำเสียงลึกซึ้งมีความหมาย เอาขอบแก้วแตะแก้วเธอ “แล้วเอ่อ ” ไม่ว่าคืนนี้จะเป็นยังไง ผมก็รักคุณ เสียงปีเตอร์ดังขึ้นในหัว ขัดจังหวะความคิดเฟธ ต้องรีบคิดหาคำพูดใหม่ “แล้วเอ่อ คุณไม่สงสัยเหรอคะว่าทำไมฉันถึงชวนคุณมาดินเนอร์” เดมอนวางแก้ว “ไม่เชิงนะ ผมเจอเรื่องแบบนี้บ่อยเหมือนกัน” เฟธหัวเราะเขิน “นั่นสิ ฉันก็ว่าอย่างนั้น” ไม่ว่าคืนนี้จะเป็นยังไง ผมก็รักคุณ ประโยคนี้ดังก้องในหัวไม่หยุด กับปีเตอร์ เธอไม่เคยต้องคิดนานเลย เฟธยังจำได้ ทั้งคู่ต่างพูดคุยและหัวเราะ จูบกัน จูบกัน และจูบกัน จากคุณ : Vit - [ 17 มิ.ย. 47 10:55:11 A:203.145.23.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 เดมอนหยิบเมนูมาดู “แม่เจ้าโว้ย! แม่งทำไมราคามันแพงแบบนี้!” เฟธเห็นอาการสบถของเขาแล้วถึงกับผงะ ก่อนจะรีบพูด “ไม่ต้องห่วงค่ะ” เฟธพูด “ฉันเลี้ยงเอง” เฟธหยิบเมนูมา “มีอะไรน่าทานบ้าง” เดมอนดูเมนู “อืมมม กุ้งใหญ่ก็ดีนะ” “คุณชอบกุ้งเหรอคะ” เฟธถาม เริ่มรู้สึกว่าอย่างน้อยก็มีอะไรเหมือนกัน “ฉันก็ชอบ” ไม่ว่าคืนนี้จะเป็นยังไง ผมก็รักคุณ “โลกแคบนะ” เขาหยิบแก้วไวน์ “โลกแคบค่ะ” เฟธคิดเศร้าๆ ตรงทางเท้าริมหาดให้ร้านอาหาร ปีเตอร์เอากล้องสองตาส่องดูเฟธกับเดมอนอย่างเป็นกังวล ทั้งคู่นั่งติดราวลูกกรง กล้องส่องทางไกลทำให้เขาเห็นทุกอย่างชัดเจน เสียดายที่ไม่ได้ยินเสียง และมันก็ทำให้เขาอยากจะคลั่ง แต่เขาเห็นทุกรอยยิ้มที่เฟธยิ้มให้เดมอน มีหัวเราะด้วยประมาณหนึ่งหรือสองครั้ง บ้าชะมัด หวังว่าเธอคงไม่สนุกนะ ขออย่าให้เธอสนุกเลย ปีเตอร์เหลือบดูนาฬิกา พระเจ้า นี่เป็นคืนที่ยาวนานที่สุดในชีวิตเขาแล้ว สองคนนั่นทำอะไรกันอยู่ จะกินอาหารกันอีกนานไหม ปีเตอร์เอื้อมมือไปหยิบไวน์ อาหารค่ำของตัวเอง สงสัยทั้งคู่จะกินล็อบสเตอร์ ชายชราคนหนึ่งถือไม้เท้าอันใหญ่เดินมานั่นใกล้ๆ พักสูดหายใจหลังจากเดินเล่น ปีเตอร์เหลือบมองเล็กน้อยแล้วหันกลับไปดูคู่ของเฟธต่อ โธ่เว้ย เขาทนไม่ได้จริงๆ ที่เห็นเฟธยิ้มแบบนั้นกับหมอนั่น เขาหันกลับไปพูดกับชายแก่ “เฮ้ คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตมั้ย” แต่ชายชราไม่มองหน้าเขาด้วยซ้ำ สงสัยจะหูตึง ปีเตอร์คิด “คุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตรึเปล่า” ถามเสียงดังกว่าเดิม “Non parlo inglease” ชายแก่ตอบแบบรำคาญ “Il destino? Capisce? เข้าใจมั้ยเนี่ย” “Ah, si. I; destino ” ขายแก่ชูไม้เท้าขึ้นชี้ดวงดาว “Tutto il mondo cree nel destino ดวงดาว” เขาพูดอังกฤษแบบกระท่อนกระแท่น “มีอยู่ ทุกหนแห่ง” ดวงจันทร์สาดแสงลงน้ำทะเลสีมืดของอ่าว เรือยอทช์ลำหรูทอดสมอจอดอยู่กลางแสงจันทร์นั้น บนเรือกำลังมีปาร์ตี้กันสุดเหวี่ยง ทว่าที่บาร์ ปีเตอร์นั่งดื่มอยู่คนเดียว ดูแขกคนอื่นเต้นคลอเคลียกันอยู่บนดาดฟ้า ทุกคนกำลังมีความสุข แต่เฟธกับเดมอนไปอยู่ที่ไหน เขามองหาอีกครั้ง แต่กลับพบเคทกับจิโอวานนี่ยืนคุยกันอยู่ตรงหัวเรือแทน “ไคล์ อยู่เกรดสามค่ะ เป็นเด็กฉลาด” เคทเล่า “ลูกฉันอีกคนค่อนข้างเลือดร้อน” จิโอวานนี่เอานิ้วแตะปากเธอแล้วขยับเข้าไปใกล้จนเกือบชิด “คุณว่าผมเป็นผู้ชายที่พยายามหลอกล่อผู้หญิงทุกคนที่เจอรึเปล่า” “ฉันรู้ว่านั่นแหละตัวคุณ” เคทกระซิบตอบ “แล้วมันสำคัญรึเปล่า” เสียงเขาก็เป็นเสียงกระซิบ ไม่เลย เคทคิดพลางจ้องมองดวงตาดำขลับของเขา มันไม่สำคัญเลย เพราะขณะนี้เขาคือสิ่งที่เธอต้องการ ชายหนุ่มที่มาคอยเทคแคร์ พูดจาเว้าวอน ให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสิ่งมีค่าที่สุดในโลก แลรี่ก็เคยทำให้เธอรู้สึกแบบนั้น เป็นความรู้สึกที่วิเศษมาก เคทรู้ว่ามันเกินไปที่จะหวังได้ความรู้สึกแบบนี้ตลอดปีละสามร้อยหกสิบห้าวัน แค่นานๆครั้ง เหมือนตอนนี้ มันก็ทำให้รู้สึกดีไม่น้อย เขาจูบเธอ เป็นจูบที่ลึกซึ้งเร่าร้อน เคทจูบตอบ ดื่มด่ำกับความโรแมนติก ตื่นเต้นที่มีผู้ชายโสดแถมหล่อปานนี้ปรารถนาในตัวเธอ “ข้างล่างมีกระท่อมไม้สักสวยมาก คุณอยากไปเห็นมั้ย” “ฉัน ” จากคุณ : Vit - [ 17 มิ.ย. 47 10:57:10 A:203.145.23.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ที่บาร์ ปีเตอร์กำลังเครียดจัด เรือยนตร์ของเฟธกับเดมอนเพิ่งมาถึง เขามองดูเดมอนเอามือโอบเฟธ ดึงเธอขึ้นไปยืนบนดาดฟ้า ทั้งคู่เดินขึ้นบันไปคุยกันตรงหัวเรือ “ฉันเล่าเรื่องตัวเองให้คุณฟังแล้ว” เฟธยังยิ้มเหมือนทีแรก “อยากฟังเรื่องคุณบ้าง คุณมีบทกวีที่ชอบมั้ย อ่านนิยายเรื่องอะไร ฟังเพลงแบบไหน” เดมอนกอดเธอจากด้านหลัง เฟธอิงตัวแนบไออุ่น เขาช่างแสนดีจริงๆ เฟธคิด ไม่ลดความพยายาม “ผมชอบหนังแอ๊กชั่น” เขาพูดช้าๆข้างหูเธอ “หนังของสตีเวน ซีกัลน่ะ” “อืมมมม ” สตีเวน ซีกัลเหรอ เฟธคิด หนังของตาคนนี้ออกจะรุนแรงแล้วก็บ้าพลัง ไม่เข้าท่าเลย แต่พอจะอ้าปากบอก เขาก็ซุกไซ้ใบหูเธอเบาๆ จนเฟธลืมทุกอย่าง “ผมอ่านเฮมมิ่งเวย์” เฮมมิ่งเวย์ก็โอเคนี่ เฟธคิด ปีเตอร์อยู่ไหนนะ เขาจูบต้นคอเธอ “ผมชอบกีฬาสู้วัวกระทิง” เฟธนิ่วหน้า ผิดหวังมาก เขาชอบกีฬาสู้วัวกระทิงได้ยังไง กระทิงต้องทรมานขนาดไหน เขาไซ้หูอีกข้างของเธอ เฟธแทบผวา “ดนตรีละคะ” ผู้คนบนเรือยังเต้นรำกันไปเรื่อยๆ ปีเตอร์มองเฟธกับเดมอนแบบไม่วางตา ยิ่งมองยิ่งเซ็ง เดมอนชักจะล้ำเส้นมากไปทุกทีแล้ว “ผมชอบหมด” เดมอนตอบ “ไมเคิลแจ็กสัน แฟรงค์ ซิเนตร้า มาดอนน่า ยกเว้นโอเปร่า” เขาไซ้คอเฟธ “โอเปร่า คุณไม่ชอบโอเปร่าเหรอ ประหลาดใจจังเพราะว่า--” เขาเอามือจับหน้าอกเธอ “เฮ้” เฟธปัดมือออก พยายามคิดว่าเขาไม่ตั้งใจ “เอ่อ โทษนะคะ แล้วเรื่องหนังละ” เขาเอามือจับหน้าอกอีกข้างของเธอ เฟธหันมา “ขอทีเถอะ คุณกำลังทำให้ฉันอึดอัดนะ” แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นเขาเอื้อมมือมาอีก เฟธผลักเขา “ฉันบอกให้หยุด!” แต่เดมอนกลับยิ้มหน้าตาย “คุณอยากได้แบบนี้ไม่ใช่เหรอ” “ไม่ใช่ หยุดนะ!” เดมอนเอื้อมมือมาอีก เฟธเริ่มโมโห เธอเอามือดันอกเขาแล้วผลักสุดแรง และแล้วปีเตอร์ก็มาแทรกกลาง ต่อยเดมอนด้วยหมัดขวาเข้าที่ใบหน้าเต็มๆ จนกระเด็นไปไกล แต่เจ้าตัวยังลุกยืนได้ใหม่ ปีเตอร์พุ่งเข้าไปอีก เขาทนมาทั้งคืนแล้ว จนตอนนี้สติขาดผึง สัมปชัญญะไม่มีเหลือ จากคุณ : Vit - [ 17 มิ.ย. 47 10:58:35 A:203.145.23.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 เบื้องล่าง จิโอวานนี่จูบใบหน้าเคทเบาๆ “ใต้เราไม่มีพื้น เหนือเราไม่มีหลังคา ” เคทผละออกมา ประคองใบหน้าเขาด้วยสองมือ ถอนใจ เสียใจ “อะไรเหรอ” เขาถาม เคทยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน “โธ่ จิโอวานนี่ คุณเป็นคนที่ทั้งหล่อ นุ่มนวล ใจดี ฉันจะไม่มีวันลืมคุณเลย แต่ฉันแต่งงานแล้ว ฉันทำแบบนี้ไม่ได้” เขาดึงเคทมาแนบร่างแล้วจ้องดวงตา “คาทาริน่าสุดสวยของผม ” พระเจ้า การเป็นคนดีทำไมถึงยากแบบนี้ เคทเศร้า ถ้าทำตัวเลวอีกหน่อยมันจะเสียหายมากไหมนะ คิดแล้วก็เอามือเสยผมจิโอวานนี่ จูบเขาอย่างเร่าร้อน เขาทำให้เธอใจละลาย เขาทำให้เธอลืมทุกอย่าง มีคนวิ่งผ่านทั้งคู่ไป คนอื่นๆวิ่งตาม แล้วก็มีอีก เคทกับจิโอวานนี่จึงผละจากกันแล้วหันไปดู เห็นปีเตอร์กับเดมอนโรมรันพันตูกันอย่างดุเดือด จิโอวานนี่รับเข้าไปห้ามปีเตอร์ เคทไปยืนข้างเฟธ “เกิดอะไรขึ้น” เคทถาม เฟธมองปีเตอร์ด้วยความเป็นห่วง กลัวเขาได้รับบาดเจ็บ “อะโดนิสของฉันกลายร่างเป็นไอ้บ้ากามน่ะ” “นายทำบ้าอะไรปีเตอร์” เดมอนตะคอก ยังนอนแผ่อยู่ เอามือแตะปากที่เลือดกบ “นี่หรือการตอบแทนของนาย นาย บอก เองไม่ใช่เหรอว่า ให้ฉันทำเธอรังเกียจ!” “ฉันไม่ได้บอกให้นายถูกตัวเธอ ไม่ได้บอกให้นาย ลวนลาม เธอ” “อะไรนะ” เฟธรู้สึกเหมือนโดนน็อก เกิดเรื่องแบบนี้อีกแล้วเหรอ เธอถูกหลอกอีกแล้วเหรอ นี่เธอหลอกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ โง่ปานนั้น เลยใช่ไหม “เมื่อกี้คุณพูดอะไรนะ” ปีเตอร์หันไปหาเฟธ “ฟังนะเฟธ” แต่เฟธมองแต่ชายที่นอนอยู่ “ตกลงคุณไม่ใช่เดมอน แบรดลี่ย์เหรอ” “ไม่ใช่” เขานวดกราม “ผมชื่อแฮรี่ จะบอกให้นะ ปีเตอร์ ฉันจะไม่ช่วยอะไรนายอีกต่อไปแล้ว!” ว่าแล้วก็กระชากวิกผมปาทิ้งอย่างยัวะจัด ฝูงชนต่างตะลึงที่เห็นหัวล้านเลี่ยนเตียนโล่งของเขา เฟธรู้สึกเหมือนจะเป็นลม เขาอ่อนไปหมด หัวหมุนติ้ววิงเวียน เป็นแบบนี้อีกแล้ว เฟธรู้สึกช็อก ปีเตอร์โกหกเธอ พยายามชี้นำเธอ ไม่ ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย แต่ทำถึง สองครั้ง เขาข่างปั้นเรื่องได้เก่งอะไรแบบนี้ ทำให้เฟธไม่คิดจะเชื่อใจอะไรเขาอีก เขาแกล้งดึงเก้าอี้ออกตอนเธอจะนั่งอีกแล้ว ครั้งนี้ก้นเธอกระแทกพื้นแรงมากด้วย “ให้ผมอธิบายก่อน ได้โปรด ฟังผมก่อน” แต่เฟธคิดอะไรไม่ออก ไม่อาจมองหน้าเขาหรืออยู่ตรงนั้นได้ต่อแม้เพียงวินาทีเดียว “ไปเถอะเคท ไปจากที่นี่เถอะ” แล้วก็เดินลงบันไดไปชั้นล่าง จากนั้นก็เดินลงบันไดที่ทอดตัวไปยังที่จอดเรือเล็ก เคทโบกมือให้จิโอวานนี่ “ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” จิโอวานนี่ยิ้ม เสียใจนิดๆ “Buona notte คาทารินา” ปีเตอร์วิ่งตาม “เดี๋ยว! ผมจำเป็นนะ! เพราะคุณกำลังจะกลับ!” เฟกับเคทรีบโดดลงเรือ แรงย่ำทำให้เกิดคลื่นกระทบลำเรือ ปีเตอร์หยุดยืนตรงชั้นล่างของเรือ แล้วชะโงกตัวคร่อมลูกกรง “เฟธ! ผมกลัวจะเสียคุณไป ผมจำเป็นต้องทำ” เฟธที่ทรงตัวแทบไม่ได้เพราะเรือโคลงตะโกนกลับด้วยความโกรธ “หวังว่าคุณก็ดีใจแล้วนะ ติดเครื่องเรือได้แล้ว” หันไปแหวใส่คนเรือที่กำลังติดตามเหตุการณ์ “เคท นั่งลง ฉันหวังว่าคุณคงมีความสุขมากที่สุด ติดเครื่องยนต์บ้านี่ซะที!” คนเรือเลยจำต้องสตาร์ทเครื่อง ทำให้การทรงตัวยิ่งยากหนักไปอีก เคทส่งมือให้เพื่อน “เฟธ นั่งลงเถอะ เดี๋ยวก็หัวทิ่มหรอก” ปีเตอร์วิ่งลงมาถึงท่าจอดเรือ “คุณทำทุกอย่างพังหมด” เฟธตะโกนต่อว่า “บ้าเอ๊ย ไปได้แล้ว! คุณทำลายชีวิตฉัน ฉันจะไม่เชื่อเรื่องอะไรอีกแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องดาว ดวงจันทร์ หรือดวงอาทิตย์ ฉันจะไม่เชื่อเรื่องพรหมลิขิตหรือเวทย์มนต์อะไรพวกนี้อีก” ปีเตอร์ก้มตัว พยายามเอื้อมมือ “ผมอธิบายได้” เรือติดเครื่องแล้ว เฟธเลยต้องนั่ง “ฉันจะกลับบ้าน หวังว่าฉันยังไม่ทำลายชีวิตตัวเองพังหมด ฉันจะลองกลับไปคุยกับเดวย์น หาทางแก้ไข อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข” หันไปแว้ดใส่คนเรือผู้น่าสงสาร “ช่วยกรุณา ขับออกไป ซะที!” เรือจึงแล่นออก จังหวะเดียวกับที่ปีเตอร์ผวาจะคว้าเฟธอีกรอบ “เฟธ!” เขาเสียหลักหล่นลงน้ำ แต่ด้วยแรงถีบทำให้สามารถโผล่พ้นน้ำทันเห็นเฟธหายไป “ขาดผมแล้วคุณจะรู้สึก!” เขาตะโกนแล้วหายลงน้ำไปอีก จากนั้นก็โผล่มาใหม่ พูดเสียงเบา “ส่วนผมก็คงคิดถึงคุณแทบขาดใจ” จิโอวานนี่รีบลงบันไดมาหา “เดี๋ยวนะปีเตอร์ ผมจะตกคุณขึ้นมาเอง!” จากคุณ : Vit - [ 17 มิ.ย. 47 11:01:48 A:203.145.23.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 เฟธกับเคทค่อยๆ เดินขึ้นบันไดบนเขาเหนือทางเดินเลียบอ่าว พอขึ้นไปสุดเฟธก็มองกลับมา มองความงามยามค่ำคืนผ่านม่านน้ำตาใส ดวงจันทร์เริ่มคล้อยต่ำลงแล้ว แต่ดวงดาวยังคงสว่างไสวตัดกับพื้นดำกำมะหยี่ของท้องฟ้า แสงสว่างสาดจากหัวเรือยันท้ายเรือ เรือยอทช์ที่เห็นอยู่ลิบๆ จึงไม่ต่างอะไรกับอัญมณีที่ส่องประกายอยู่ในความมืด “เฟธ ” “โอย เคท ถูกของเธอแล้วล่ะที่ท้วงฉันเรื่องการมาอิตาลี เราไม่น่ามาเลย ขอโทษนะที่ลากเธอมาด้วย” เคทก็มีน้ำตาคลอเหมือนกัน “โธ่ ไม่ต้องขอโทษฉันเลย เพราะมันเป็นสุดสัปดาห์ที่งดงามที่สุดในชีวิตฉันแล้ว” “ดีใจจัง” “แต่เธอไม่ได้คิดอย่างนั้นใช่มั้ย” เคทถาม “ที่บอกว่าไม่เชื่อเรื่องดวงจันทร์ ดวงดาว แล้วก็—“ “ฉันไม่เชื่ออะไรอีกแล้วละ” “แล้วเรื่องที่จะแต่งงานกับเดวย์นล่ะ” “จะแต่งได้ไงละ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว” น้ำตาเอ่อไหลลงมาบนแก้ม พระเจ้า นี่เธอจะหยุดร้องไห้ได้หรือเปล่านะ เคทโอบเพื่อน “ฉันว่านี่แหละ ชะตาของเรา เธอกับฉัน” เฟธกอดเคท “คงอย่างนั้น” “บางครั้งนะ ชีวิตก็ไม่เป็นไปตามที่คิดหรอก” เคทพูดเศร้าๆ “บางครั้งเหรอ ฉันว่าตลอดเวลามากกว่า” “ใช่” เคทพูดเบาๆ “ฉันจะไปเก็บของนะ” พออยู่คนเดียว เฟธก็เงยหน้ามองดวงดาว ทำไมสิ่งซึ่งสวยงามขนาดนี้ถึงทรยศเธอได้ลง งานปาร์ตี้จบแล้ว มีคนหลงเหลืออยู่บนเรือยอทช์เพียงไม่กี่คน ปีเตอร์ จิโอวานนี่และแฮรี่ เดมอนเก๊คนที่สองกำลังนั่งเมากันอยู่บนเรือ จิโอวานนี่ชี้ดาว “มันออกมาทุกคืน เหมือนผู้หญิง เหมือนคำสัญญา” “เขาพูดอะไรนั่นน่ะ” แฮรี่ถาม หัวล้านดูแวววาวตอนส่งขวดวิสกี้ที่เหลือ อยู่แค่ก้นขวดให้ปีเตอร์ “มีผู้หญิงแค่คนเดียวเท่านั้นละ จิโอวานนี่” ปีเตอร์พูดเฉาๆ “ผู้หญิงบ้าๆ ผู้หญิงที่จากไปแล้ว” จิโอวานนี่เอามือกุมหัวใจแล้วถอนใจ “อา ทั้งที่กำลังจะรักเธอ แต่กลับต้องมาเสียเธอไป” เขาหยุดทำอารมณ์ “ดื่มด่ำกับความเจ็บช้ำเถิดเพื่อนเอ๋ย เหมือนยามที่เราแพ้พนันไป เป็นความเจ็บปวดอันหอมหวาน โอ ความเศร้าอันหอมหวาน” แฮรี่จ้องจิโอวานนี่ เอียงหัวล้านมองแบบไม่เข้าใจเท่าไหร่ “ใช่ แต่ผมมันอเมริกัน” ปีเตอร์ว่าแล้วส่งขวดวิสกี้ให้จิโอวานนี่ “ผมเกลียดการพ่ายแพ้” เฟธเดินเข้าล็อบบี้โรงแรม แต่ละก้าวต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างยิ่ง รู้สึกเหนื่อยล้า ทั้งกายและใจ ไม่แน่ใจกระทั่งว่าจะเดินกลับถึงห้องหรือไม่ ในหัวเหมือนไม่มีอะไรเลยนอกจากสีเทาหมองหม่น แต่มีอย่างหนึ่งที่เธอต้องทำก่อนเข้านอน เฟธเดินไปหากองเซียจที่อยู่ตามลำพังกับพนักงานดูดฝุ่นอีกคน “ฉันอยากส่งโทรเลขค่ะ” เขาชี้ที่เคาน์เตอร์ “นี่ครับโทรเลข” เฟธหยิบออกมาเขียน ขณะที่เขียน น้ำตาก็ไหลเป็นทาง ถึงตอนนี้ ฉันคงเข้าพิธีแต่งงานกับคุณไม่ได้แล้ว “คุณไม่เป็นไรนะครับ” กองเซียจถาม ท่าทางเป็นห่วงเธอจากใจ เขามีลูกสาวอายุเท่าเธอ และไม่อยากเห็นลูกสาวตัวเองร้องไห้แบบนี้ “ให้ผมช่วยอะไรมั้ย” “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันอยากส่งข้อความนี้เดี๋ยวนี้” พูดอย่างจริงจัง “ฉันจะยกเลิกงานแต่งของตัวเอง” พนักงานปิดเครื่องดูดฝุ่นแล้วจะเดินไปทางอื่น แต่กองเซียจกวักมือรั้งไว้ พนักงานเหลือบมองเฟธที่เกาะเคาน์เตอร์สะอื้นตัวโยน แล้วมองกองเซียจแบบเข้าใจ ก่อนจะหันไปเก็บสายเครื่องดูดฝุ่น กองเซียจรับโทรเลขมาก ปล่อยเฟธไว้ตามลำพัง ให้เธอได้ร้องไห้ ได้เจ็บปวด และถามตัวเองว่าทุกอย่างจะลงเอยอย่างไร จากคุณ : Vit - [ 17 มิ.ย. 47 11:04:39 A:203.145.23.133 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 รักคุณ Vit จัง จากคุณ : ninaM - [ 17 มิ.ย. 47 11:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไปอ่านตอนจบ วิบๆ จากคุณ : scottie - [ 17 มิ.ย. 47 19:07:17 ]