ความคิดเห็นที่ 1 บทนำ เมื่อไรก็ตามที่ฉันเดินไปไหนมาไหน ดูเหมือนว่าทุกคนจะมองฉัน แม้กระทั่งวันนี้... หนึ่งครั้ง... สองครั้ง... สามครั้ง... ฉันสวยเรอะ? ฮ่า ไม่ใกล้เคียงเอาซะเลย ฉันห่างไกลจากคำว่า "สวย" นัก แต่ฉันก็ไม่ได้เป็นลูกเป็ดขี้เหร่นะ คุณอาจพูดได้ว่าฉันน่ารัก ( ;;;;;) รูปลักษณ์ภายนอกไม่ใช่สิ่งสำคัญเลยจริงๆ ^-^ งั้นอะไรที่ทำให้ผู้คนสนใจมองดูฉันด้วยสายตาชื่นชม? ( _ ;;) เอาล่ะ...;; ไม่มีทางซะล่ะ ผู้หญิงอย่างเธอจะคบกับผู้ชายเริ่ดๆ อย่างเขา ?!? ฮ่าฮ่า ใช่แล้วล่ะ เพราะผู้ชายที่เดินอยู่ข้างฉัน นั่นแหละสาเหตุ คำถามก็คือ ผู้ชายคนนี้เป็นแฟนฉันจริงๆ เหรอ คำตอบก็คือไม่ใช่ เหตุผลที่ฉันอยู่กับผู้ชายคนนี้เป็นเพราะว่าเราทำสัญญากัน สัญญาที่เกือบทำลายฉันกับชีวิตสมถะของฉันได้ สัญญาที่ไม่สามารถเข้าใจได้เลย แต่ฉันทำอะไรได้ล่ะ ในเมื่อเราตกลงเซ็นสัญญากันเรียบร้อยแล้ว สัญญาที่จะเปลี่ยนชีวิตของฉันตลอดไป ตอนนี้ เรามาเริ่มกันเถอะ! จากคุณ : envy_econ - [ 22 มิ.ย. 47 13:16:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (๑)การพบกันครั้งแรก ลุงของฉันเป็นเจ้าของร้านราเม็ง "ราเม็งสองที่เรอะ? ได้เลย" ตามปกติ ลุงของฉันทำงานอย่างหนักและมีความสุข แต่ละวันผ่านไป หัวเกือบล้านของท่านเริ่มเปล่งประกายขึ้นเรื่อยๆ ขณะที่ไรผมเริ่มบางลง ฉันรู้สึกเจ็บอกทุกครั้งที่เห็นเช่นนั้น เป็นเพราะฉัน ท่านถึงต้องทำงานหนัก นั่นเกือบทำให้ฉันปล่อยโฮร้องไห้ออกมา "ได้แล้ว แฮอิน ลุงมีออเดอร์ส่งอาหารอีกรายการให้หนูไปส่ง" ลุงยิ้มเบาๆ ฉันกลั้นน้ำตาไว้แล้วพยักหน้า ร้านราเม็งของลุงอยู่ใกล้ๆ มหาวิทยาลัยฮานคุกแด ซึ่งตั้งขึ้นเมื่อ ๕ ปีที่แล้ว ฉัน คังแฮอิน ลุงอันเป็นที่รักของฉัน และน้องชายของฉัน แฮจูน อาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์ใกล้ๆ พ่อแม่ของฉันเสียชีวิตจากอุบัติเหตุรถยนต์เมื่อ ๑๐ ปีก่อน หลังจากอุบัติเหตุ แฮจูนกับฉันอยู่ในการอุปการะของลุง แม้ท่านตกอยู่ภาวะลำบาก ท่านก็เลี้ยงดูเราเพื่อน้องสาวของท่าน ทุกวันท่านดูเศร้าสร้อย แต่เมื่ออยู่ใกล้ฉัน ท่านจะยิ้ม ดวงตาของฉันเป็นประกายด้วยความคิด ฉันไม่คิดว่าตัวเองตอบแทนท่านได้ ด้วยค่าครองชีพเพียงเล็กน้อย แต่ด้วยความช่วยเหลือของลุง ตอนนี้ฉันจึงได้เข้าเรียนในชั้นปี ๒ ที่ฮานคุกแด ขอบคุณค่ะลุง ฉันวางออเดอร์ของลูกค้าใส่ในกล่องเหล็กส่งของแล้วขึ้นรถสกู้ตเตอร์ เพราะเริ่มต้นธุรกิจนี้ ฉันจึงได้รับฉายาว่า "สาวนักส่ง" ฉันช่วยเหลือลุงเท่าที่ตัวเองทำได้ ฉันจึงส่งอาหารให้ลูกค้า และไม่ได้รับค่าตอบแทนใดๆ ฉันทำได้ยังไงน่ะเหรอ ก็คิดถึงค่าใช้จ่ายที่ต้องใช้เรียนมหาวิทยาลัยและเลี้ยงดูน้องชายกับตัวเองน่ะสิ ฉันไม่มีวันชดใช้ให้กับตัวเองได้เลยจริงๆ ... บรืน บรืน =3 แม้ว่าฉันได้ทำแบบนี้มานาน ฉันก็รู้สึกอับอายขายหน้าที่จะแสดงตนเช่นนี้ต่อหน้าคนที่เรียนที่เดียวกับฉัน ฉันจึงใส่หมวกเบสบอลและพยายามหลบหน้าเท่าที่จะทำได้ และด้วยเหตุนั้น คนส่วนใหญ่จึงคิดว่าฉันเป็นผู้ชาย ฮี่ฮี่ อืด =3 เสียงของรถสกู้ตเตอร์ราคาถูก... วันนี้มันเป็นความเจ็บปวดแท้จริงที่จะขี่รถแถวๆ นี้ ฉันก้มมองกระดาษดูที่อยู่... (ฮุนไดวิลล่า ชั้น ๓ ห้อง ๑๕) อพาร์ตเมนต์ราคาแพงแห่งนั้นอยู่ข้างมหาวิทยาลัยฮานคุกแด... เป็นสถานที่ที่เด็กมหาวิทยาลัยที่ร่ำรวยพักอาศัยอยู่ ทันทีที่ฉันเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง... หวือ~ ฉันเกือบชนเด็กข้ามถนน ฮู้ เกือบแย่แล้ว... ฉันเห็นเด็กนั่นพูดพึมพำกับตัวเอง เหมือนเขากำลังด่าฉัน... ชิ... เขาอายุเท่าไหร่กัน ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเด็กในวัยเขาเริ่มใช้คำหยาบคายแล้ว... โลกเราจะเป็นยังไงกันเนี่ย บรืน... หยุด ในที่สุดฉันก็มาถึง ฉันยกกล่องส่งของแล้ววิ่งเข้าไปในวิลล่า ขึ้นลิฟต์ โครม! ;; ฉันหกล้ม สาวส่งราเม็งในลิฟต์ของวิลล่า... ไม่เข้ากันเลย -o- ติ๊ง ออกจากลิฟต์ ฉันเดินไปยังอพาร์ตเมนต์หมายเลข ๑๕ ติ๊งต่อง ในไม่ช้าหลังจากได้ยินเสียงสูงแหลม ฉันก็สั่นด้วยความกลัว "ใคร" "ฉันมีออเดอร์ของ..." ก่อนที่ฉันจะพูดจบประโยค ประตูก็เปิด และข้างหน้าฉันก็มีเจ้าของใบหน้ารูปหัวใจยืนอยู่ น่ารักจัง! ผมสีน้ำตาลเข้ม เป็นลอนเล็กน้อย ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ริมฝีปากสีเหมือนเชอรี่ ( ;;;;; ? เธอเหมือนตุ๊กตาเลย!) จากทัศนคติของผู้หญิง ต้องยอมรับว่าเธอน่ารักมาก ทว่าเธอมีอะไรบางอย่างที่คุ้นเคย บางทีเธออาจเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยฮานคุกแด... ? "ที่รัก เธอสั่งอาหารเมื่อไร" อ้า! จากที่ได้ยินเสียงเธอแค่เพียงสองครั้ง บอกได้เลยว่าเธอเป็นใคร เธอเป็นดาวอันดับ ๑ ของมหาวิทยาลัยเรา! ฮุนแซบิน! ว้าว นี่เป็นครั้งแรกของฉันเลยนะที่ได้เห็นเธอใกล้ๆ +_+ ฉันค่อยๆ เข้าไปข้างในห้องแล้วเริ่มเอาราเม็งกับจางมูอินออกจากกล่องส่งของและวางไว้บนโต๊ะ "อ้า ฉันหิว เลยสั่งอะไรมากินให้เราทั้งคู่น่ะ ^-^" จากนั้น! หนุ่มหล่อเริ่ดก็เข้ามาที่ห้องนั่งเล่น เส้นผมปรกตาเล็กน้อย ผิวสีซีดสะอาด ดวงตามีเสน่ห์ดึงดูด จมูกคมเป็นสัน และริมฝีปากบาง อีกหนึ่งใบหน้าที่คุ้นเคย ถ้าฮุนแซบินเป็นดาวมหาวิทยาลัยเรา ผู้ชายคนนี้ก็คือเดือนมหาวิทยาลัยเรา ชินฮาวอน งั้นนี่ก็คือที่ที่เขาพักน่ะสิ... "ที่รัก ฉันคิดว่าบอกเธอไปว่าฉันจะทำกับข้าวสำหรับอาหารค่ำเอง *^^*" "ฉันไม่อยากให้เธอซีเรียสเรื่องทำกับข้าว สั่งซื้อมากินง่ายกว่านะ" "แต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่ดีเลย *^.^*" "อย่าเสียใจไปเลย ฉันรู้สึกสบายใจกับแบบนี้" =_= _ .. ฉันขนลุกไปทั้งตัว แต่ฉันไม่ได้รู้สึกอิจฉาแม้แต่น้อย สำหรับฉันที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน ดังนั้น... ฉันจึงไม่เคยสนใจเลยจริงๆ ว่าตัวเองจะดูเป็นยังไง... เพื่อลุงของฉัน ผู้ทำงานหนักส่งเสียค่าเล่าเรียนให้ฉัน ฉันจะไม่ทำให้ลุงลำบากกว่าเดิม.... แม้ฉันไม่มีติวเตอร์ไว้ช่วยเหลือเรื่องเรียน ฉันจึงเรียนด้วยตนเองจนมันเกือบฆ่าฉันตาย... นั่นคือสาเหตุที่ฉันดูเหมือนยัยเพิ้ง ฉันจึงดำเนินชีวิตไปตามความความหวังของลุง... "เท่าไหร่" ขณะที่ฉันกำลังคิด ชินฮาวอนก็หยุดรถไฟสายความคิดของฉัน "อะไรนะ? ... โอ๊ะ... ใช่สิ... ๑๘๐๐๐ วอน" "นี่" เขาให้เช็กมูลค่า ๓๐๐๐๐ วอนกับฉัน แต่ฉันไม่มีเงินทอน? "ไม่เป็นไร เก็บเงินทอนไว้ ดูเหมือนเธอต้องการมันนะ ^^" ... อะไร? ... ด้วยเหตุผลใดไม่รู้ นั่นทำให้ฉันโมโห... "ไม่ ไม่เป็นไร รอสักแป๊บนึง แล้วจะเอาเงินทอนมาให้..." "ฉันบอกว่าไม่เป็นไรไง เอาเงินทอนคืนน่ารำคาญออก เก็บไว้ซะ" "ที่รัก เธอกำลังทำอะไรเนี่ย รีบออกไปจากที่นี่ได้แล้ว เรามากินกันเถอะค่ะ" "โอเค *^^*" เขายิ้มให้เธอยกใหญ่ เขาลากฉันออกจากห้อง โยนกล่องส่งของและปิดประตู ฉันก้มดูเช็ก ด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ฉันรู้สึกว่าตัวเองโดนดูถูก เหมือนตัวเองกลายเป็นคนพเนจรไร้ที่อยู่ "คิกคิกคิก" ฉันได้ยินเสียงหัวเราะของพวกเขาจากข้างใน ชิ มันต้องเริ่ด ต้องเริ่ดซะจริง เงิน ๑๐๐๐๐ วอนดูเหมือนไม่มีค่าอะไรในสายตาพวกเขา รับเงินนี้ด้วยรอยยิ้มเถอะ เช่นนั้นฉันจึงวิ่งไปที่ลิฟต์แล้วลงมา ... และนี่คือตอนเราพบกันครั้งแรก จากคุณ : envy_econ - [ 22 มิ.ย. 47 13:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^ ) _ __ _ _ _ _ __ _ _ _ ** _ _ __ _  ( ^ อ่านค่า จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 22 มิ.ย. 47 15:10:28 A:202.28.25.77 X: ]

ความคิดเห็นที่ 4 หวังว่าคงไม่ทำให้อยากแล้วจากไปอีกนะคะ... อิอิ จากคุณ : nari - [ 22 มิ.ย. 47 15:57:08 A:unknown X:203.148.208.155 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอามายั่วคนอ่านแล้วหนีอีกรึเปล่า จากคุณ : Canossa - [ 22 มิ.ย. 47 16:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าไม่ติดเรื่องลิขสิทธิ์เนี่ย คงแปลได้เรื่อยๆ น่ะครับ ยังไงก็ติกันได้น่ะครับ ตอนแปลเนี่ยออกแนวเบลอๆ นิด จากคุณ : envy_econ - [ 22 มิ.ย. 47 17:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 7 นิยายเกาหลีที่เป็นภาษาอังกฤษเอามาจากที่ไหนคะ จากคุณ : keko - [ 22 มิ.ย. 47 21:16:33 A:202.176.184.162 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 อืมม กวาดตาหาเรื่องอ่านใน "เรื่องแปล" มาเยอะ จนกระทั่งอ่านเรื่องนี้แหละครับ ถึงได้อ่านจบซะที เปิดเรื่องดีอ่ะครับ ชวนติดตาม ผมไม่ถนัดภาษาเกาหลี แต่ความเห็นนะครับ ที่บอกว่าเห็นลุงแล้วเจ็บหน้าอก เจ็บหน้าอกนี่ อืมม ผมว่ามันสะดุดอารมณ์ยังงัยไม่รู้ บอกไม่ถูก เอาเป็นว่า ขออะไรที่ไทย ๆ กว่านี้ (ขอหรือมันไท้ไทยแล้ว แต่ผมไม่ไทยเอง) อีกอย่างก็เรื่องเงินอ่ะครับ บังเอิญไม่รู้ค่าเงินเกาหลี ไม่รู้ว่าตัวเอกของเรื่อง เขาควรจะอยู่ในอารมณ์ไหน (ทิป 10000 วอน นี่มันเท่าไหร่เหรอ) สรุปก็ อยากรู้ว่าตัวเอกนี่ไปทำสัญญาอะไรไว้กับ เดือน ของมหาลัยอ่ะนะคับ ติดตามคับ จากคุณ : beer87 - [ 22 มิ.ย. 47 21:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ้อ แล้วไอ้ ใบหน้ารูปหัวใจ นี่มันน่ารักตรงไหนเหรอครับ แหะ ๆ จากคุณ : beer87 - [ 22 มิ.ย. 47 21:24:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ผู้ชายแปลด้วยหรือคะนี่? รอติดตามตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : scottie - [ 22 มิ.ย. 47 22:38:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 มาให้กำลังใจจ้า ^^ จากคุณ : Clear Ice - [ 22 มิ.ย. 47 23:05:54 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณทุกคำติชมนะครับ -นิยายเรื่องนี้เอามาจากเว็บ soompi น่ะครับ -ในต้นฉบับเป็น My chest hurts น่ะครับ เลยไม่รู้ว่าจะแปลยังไงดีอ่ะครับ ใครนึกได้ช่วยบอกทีครับ -ส่วนเรื่องเงิน ทางผู้แปลภาษาอังกฤษเขาวงเล็บไว้ว่า 30,000 วอน ก็ราวๆ 30 ดอลลาร์ เป็นเงินไทยก็คงประมาณ 1200 น่ะครับ เรื่องนี้นางเอกไม่ใช่คนร่ำรวย เลยมองเห็นคุณค่าเงินน่ะครับ -หน้ารูปหัวใจ ถ้าหน้าตาดี เป็นสาวสวย ก็คงน่ารักแหละครับ ตอนที่ 2 รอก่อนนะครับ ช่วงนี้งานยุ่งอ่ะ TT_TT จากคุณ : envy_econ - [ 23 มิ.ย. 47 08:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^ จากคุณ : GF - [ 23 มิ.ย. 47 19:32:30 A:210.86.188.14 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เอามาลงส่วนหนึ่งก่อนอ่ะ (๒) ไม่มีหรอกคนเพอร์เฟกต์ หลังจากหมดคาบ ฉันแยกตัวตามลำพัง นั่งลงทานข้าวเที่ยง ฉันเอนหลังรอยุนแฮเพื่อนของฉัน ฉันคอยแล้วคอยเล่าจนคิดว่าตาตัวเองจะถลนออกมาเสียให้ได้ และไม่เพียงแค่นั้น ฉันเกือบสบสายตากับโจฮุนอ๊ก โจฮุนอ๊ก ผู้ชายที่สารภาพรักกับฉัน เขาเริ่มตามจีบฉันตั้งแต่ปีที่แล้ว เขาก็ดูแปลกๆ เหมือนกันนะ แม้ฉันจะใส่แว่นตาสีดำ เขาก็บอกว่านั่นเป็นจุดดึงดูดใจบนใบหน้าของฉัน และยังมิวายสารภาพความรักของเขาที่มีต่อฉัน แต่ฉันก็ไม่มีเจตนาคบกับเขาเลย พอฉันได้บอกเรื่องนี้กับยุนแฮ จากนั้นฮุนอ๊กก็เริ่มหลบหน้าฉัน ถึงฉันจะรู้สึกแย่ แล้วให้ฉันทำอย่างไรได้ล่ะ ฉันไม่อยากให้เขาคิดหวังว่าจะเป็นไปได้  บางทีฉันควรจะตอบตกลง มันจึงกลายเป็นความกระอักกระอ่วนระหว่างเรา ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก (เสียงคนวิ่ง) ขณะได้ยินเสียงฝีเท้าดัง ฉันก็มองไปเห็นยุนแฮยืนอยู่ตรงหน้า  พยายามจับฟังเสียงลมหายใจของเธอ “ทำไมถึงนานนักยะ ฉันคอยเธอตั้งนานเลยนะ _+” “ขอโทษจ้ะ ขอโทษ ^^;; ฉันคุยกับอาจารย์อยู่น่ะ” “ถ้าเธอขอโทษ งั้นก็เลี้ยงข้าวเที่ยงฉันเลย -_-;” “ได้เลย ได้เลย ^,.^;;;” จากคุณ : envy_econ - [ 24 มิ.ย. 47 10:04:16 ]

ความคิดเห็นที่ 15 (ต่อ) เราจึงไปโรงอาหาร สั่งข้าวราดแกง และนั่งลงตรงข้ามกัน “เฮ้ คังแฮอิน อยากรู้เรื่องสนุกๆ มั้ย” ยุนแฮพูดสีหน้าระรื่น “(ง่ำๆ ไอ้นี่อร่อยดีจัง!) หือ? (ง่ำๆ)” “คิกคิก โจฮุนอ๊กขอคบกับฉัน! บ้ามั้ยล่ะ? คิกคิก” “ 0_0? ” ฮุนอ๊กเรอะ? เธอเพิ่งเอ่ยชื่อฮุนอ๊กใช่มั้ยเนี่ย งั้นก็หมายความว่าเขาไม่ชอบฉันแล้วใช่มั้ย โอ้ ใช่สิ ขอบคุณพระเจ้า ^_^ “จริงๆ เหรอ ดีจังเลย” “ดีเหรอ ดีตรงไหนล่ะ! ฉันคิดว่าเธอบอกว่าเธอเกลียดฮุนอ๊ก -_-^” “ฉันไม่ได้เกลียดเขา ^^; แค่เขาไม่ใช่สเปกฉัน ” “อะไรก็ช่างเถอะ เพราะมันไม่ใช่ปัญหาของเธอนี่ยะ -_-;; ยังไงก็ตาม ฉันก็ไม่ได้สนใจเขา ไม่รู้เหรอว่าเขาไล่ตามจีบเธอมานานแค่ไหน -_-;;” “นั่นน่ะเป็นอดีตแล้วย่ะ ^__^;” ดังนั้นฉันจึงกินข้าวต่อ อร่อยจัง ขณะที่กำลังกินแกง ฉันก็เกาศีรษะตัวเองที่ไม่สระผมมาหลายวันแล้ว (=_=;;;) “เฮ้ย หยุดได้แล้ว ฉันคิดว่าแกงใส่เครื่องปรุงมากพอแล้ว” “หือ? เธอกำลังพูดอะไรเนี่ย O_O (ง่ำ ง่ำ)” “เธอคงไม่ได้ใส่รังแคเป็นการเติมเครื่องปรุงหรอกใช่มั้ย” ยุนแฮหัวเราะคิกคัก ฉันยิ้มเจื่อนๆ แล้วหยุดเกาหัวตัวเอง *^_^*;; หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ดวงตาของยุนแฮก็เริ่มเปล่งประกาย +_+ <- อย่างนี้ ฉันมองตามทิศทางสายตาที่เธอมองดู (- -)( - -)( -)() คู่รักชื่อดังของโรงเรียนเพิ่งเดินมาถึงโรงอาหาร ชินฮาวอนกับฮุนแซบิน และดูเหมือนทั้งคู่ไม่มองใครเลย “ฉันอิจฉาจังเลย ” (ยุนแฮ) “(- -)(_ _)(- -)(_ _)” (ฉัน) “เธอรู้จักพวกเขาใช่มั้ย คู่รักดาวเดือนมหาวิทยาลัยเรา” “คู่รักดาวเดือน?” “ใช่ คู่รักที่หน้าตาดีที่สุดในมหาวิทยาลัย ฮาวอนกับแซบิน ^^*” “จ้ะ” “และชินฮาวอนก็มีคู่แข่งด้วยแหละ จองวูจิน ทั้งคู่สมาร์ท นิสัยดี ฮุนแซบินโชคดีมาก” “จ้ะ” “ตอนที่เราพูดกันเรื่องนี้ เธออยากไปนัดบอดกับฉันมั้ย เพื่อนฉันบอกว่าเค้าได้ติดต่อกับหนุ่มมหาวิทยาลัยบุมแด ไปกันเถอะนะ!” (ต้นฉบับใช้คำว่า meeting ที่หมายถึงว่าคล้ายนัดบอด ที่ชาย ๓ คน หญิง ๓ คนมาเจอกัน แล้วแต่ละคนก็จะเลือกเดทกันคนละคน) “เหรอ ” “เธอกำลังกลับคำเรอะไง เธอคิดว่าเธออยู่ในสถานการณ์ที่จะปฏิเสธได้เรอะ สาวมหาวิทยาลัยอายุ 20 ปีที่ยังไม่มีแฟน -_-” และนั่นก็ทำร้ายศักดิ์ศรีของฉัน -_- อ๋าย “ดี งั้นไปกัน!” “ฮี่ๆ ตกลงนะ คังแฮอิน! ฉันจะไปถามวันเวลาแล้วจะโทรบอกเธอนะ!” ด้วยความเร็วที่พระเจ้าประทานให้ ยุนแฮกินข้าวราดแกงเสร็จ เธอก็รีบออกจากประตูไป ขณะที่ฉันนั่งกินอยู่ตามลำพังพลางเกาศีรษะตัวเอง (._.;;) คืนนั้น หลังกลับจากส่งอาหารตอนดึก ลุงอยู่ในครัวกำลังทอดก้อนแป้งต้มให้ฉันกิน ฉันมองดูด้วยสีหน้าว่างเปล่า ฉันรู้สึกอยากร้องไห้อีกแล้ว ฉันคิดว่าดวงตาของฉันทำหน้าที่ไม่ถูกต้องนัก “ลุงคะ หนูทำเองค่ะ” ฉันวิ่งเข้าครัวให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้และเขยิบผลักตัวคุณลุงออก “ไม่ ไม่ จะอร่อยกว่านะถ้าลุงทำ” “แต่ลุงเหนื่อยแล้ว ให้หนูทำเถอะค่ะ” ขณะที่โต้เถียงกับลุง นักศึกษาที่ทำงานพิเศษที่ร้านของลุงก็เรียกฉัน “พี่แฮอิน มีส่งอาหารอีกแล้ว ซุปเนื้อ ๕ ถ้วย” ๕ ถ้วย? ใครบ้าที่ไหนกันมาสั่งเยอะแยะดึกดื่นป่านนี้ =_= แต่ลุงของฉันก็ยินดีเพราะนั่นหมายความว่าจะได้เงินเพิ่มขึ้น แล้วลุงก็ตั้งใจทำตามออเดอร์ของลูกค้า ด้วยความคิดที่ต้องออกไปข้างนอกอีกทำให้ฉันรู้สึกรำคาญ ความคิดเรื่องนั้นทั้งหมดแตกระจายเมื่อฉันเห็นลุง “กลับมาโดยสวัสดิภาพนะ” หลังจากเห็นใบหน้ามีรอยยิ้มของท่าน ฉันก็แบกซุปเนื้อ ๕ ถ้วยใส่ในรถสกู้ตเตอร์ แล้วก็ออกเดินทาง บรืน=3 ฉันดูที่อยู่ (ฮุนไดวิลล่า ชั้น ๓ ห้อง ๑๕) ฉันจำที่อยู่นี้ได้ อ้า! บ้านของชินฮาวอนหรือฮุนแซบินนี่แหละ! -_-; ไม่รู้ว่าบ้านใครกันแน่ ทำไมพวกเขาถึงได้สั่งมากมายเวลานี้นะ -_-;; แต่ดูเหมือนพวกเขาชอบอาหารร้านเรานะ? ได้เห็นพวกเขาสั่งอาหารอีกครั้ง ฮี่ๆ J ฉันขึ้นลิฟต์มาถึงชั้น ๓ ติ๊งต่อง ฉากเดียวกับคราวที่แล้ว ความรู้สึกของเดจาวู (เดจาวู คือความรู้สึกว่า เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้ามันเคยเกิดขึ้นมาแล้ว) ทว่าสิ่งหนึ่งที่แตกต่างจากครั้งนี้คือ คนที่เปิดประตูไม่ใช่แซบินแต่กลับเป็นชินฮาวอน และเขาก็ดูไม่มีความสุขเอาเสียเลย ความรู้สึกว่าหมอนี่ไม่เหมือนคนเดิมเลย ดูน่ากลัวจัง เขามองฉันและเดินเข้าไปอีกห้อง อาจจะไปเอากระเป๋าเงิน และที่ฉันเดาก็ถูก ฮาวอนกลับออกมาอีกครั้งพร้อมกระเป๋าเงิน ฉันค่อยๆ เดินเข้าไปและเริ่มเอาอาหารวางบนโต๊ะ ห้องนั่งเล่นมืดเพราะไฟไม่ได้เปิด น่าขนลุกมาก -_-; จากนั้น “แซบิน ” ฉันได้ยินเสียงแหบแห้งของเขา เธออยู่ที่นี่ด้วยเหรอ? “แซบิน แซบิน ” แต่แล้วฉันก็รู้แน่ว่าเธอไม่ได้อยู่บ้าน แล้วเขาเป็นบ้าอะไรเนี่ย ฉันเริ่มรู้สึกกลัวแล้ว “แซบิน เธอ เธอ ได้ยังไง เธอชอบไอ้ชั่วนั่นมากกว่าฉัน มันดีกว่าฉันใช่มั้ย ” ฉันได้ยินเสียงที่สั่นของเขา จากนั้นเขาก็ค่อยๆ ล้มตัวลงกับพื้น ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ฉันเอาเงินแล้วออกไปจากที่นี่ดีกว่า “เอิ่ม เฮ้ ” พอได้ยินเสียงฉัน เขาก็มองดูฉันด้วยสายตาว่างเปล่า เขาโยนกระเป๋าเงินมาตรงข้างๆ เท้าฉัน “เอาไปให้หมดเลย” ชิ นายไม่ได้พยายามทำตัวให้ดูดีเลยใช่มั้ยเนี่ย -_-; คราวนี้มันไม่ได้ผลเลยย่ะ “เฮ้” “เอาไปให้หมด ฉันไม่ต้องการมัน ฉันไม่ แค่พาเค้ากลับมาหาฉัน ไอ้สารเลวนั่น จองวูจิน มัน ” ฉันหยิบกระเป๋าเงินของเขาแล้วเอาเงินเพียงพอสำหรับค่าซุปเนื้อ ๕ ถ้วย เพราะฉันมีศีลธรรมอันดีงาม ฉันจึงหยิบเงินแค่ในจำนวนเท่ากัน -_-v แล้วฉันก็ทิ้งเขาไว้ตรงนั้น ออกจากบ้านไปอย่างเงียบๆ ไม่มีหรอกคนเพอร์เฟกต์ ดูผู้ชายคนนั้นสิ เขาหน้าตาดีแต่หัวสมองค่อนข้างเพี้ยน ฉันสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับแซบิน เขาทำท่าเหมือนกับคนที่เพิ่งโดนทิ้ง ไม่มีทาง เมื่อวานเขายังแสดงความรักต่อกันอย่างเปิดเผยอยู่เลย ทว่าคุณไม่มีวันรู้หรอก จากคุณ : envy_econ - [ 24 มิ.ย. 47 16:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ไม่มีคนอ่านเลยแฮะ -_-^ (๓) นายเป็นใครถึงมาบอกให้ฉันทำ ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก (เสียงวิ่ง ;;) วันนี้ ดูเหมือนว่ายุนแฮมาสาย อีกแล้ว! หลังจากรอมาประมาณ ๑๕ นาที ในที่สุดฉันก็เห็นเธอวิ่งตรงมาหาฉัน -_-^ บางครั้งยุนแฮทำตัวเหมือนผู้หญิงโง่ แต่จริงๆ แล้วเธอเป็นคนฉลาดมาก ๒ ปีก่อนขณะที่ฉันเรียนหนังสืออย่างรากเลือด เธอออกไปเที่ยวตลอดเวลาและได้เกรด A โลกช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ! “แฮอิน *^^* ขอโทษจ้ะ ขอโทษ ฉันมาสายเพราะมัวคุยกับเพื่อนน่ะ ^^;;” “-_-+” “ฮี่ฮี่ เฮ้! อย่ามองฉันแบบนั้นสิ! วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้นัดบอดนะ” ใช่สิ เพราะเหตุนั้น ฉันจะยกโทษให้เธอ จริงๆ แล้ว ฉันกังวลใจจริงๆ มาตั้งแต่เมื่อวาน กังวลเอามากๆ ^^* เพราะมันเป็นการนัดบอดครั้งแรกของฉัน . “เจอกันที่คาเฟ่โรมานซ์ตอน ๔ โมงเย็นนะ! พวกนั้นบอกว่าพวกผู้ชายหน้าตาดีมั๊กมาก” ฉันมองดูเธอด้วยสายตาว่างเปล่าและพยักหน้าเงียบๆ o_o “อ๊าย คงเริ่ดมากถ้ามีหนุ่มหน้าตาเหมือนจองวูจิน! อ้อ ใช่สิ! เธอได้ยินข่าวรึเปล่า แซบินทิ้งฮาวอนไปหาจองวูจิน และตอนนี้ทั้งคู่กำลังคบกัน! ไม่ตลกเลยใช่มั้ยล่ะ เมื่อวานเค้าคบกับฮาวอน ผู้หญิงคนนั้น เค้าเหมือนคาสาโนวาหญิงเลย -_-;” เขาโดนทิ้ง ชินฮาวอน ? อ้า งั้นนั่นก็คือสาเหตุที่เขาทำตัวพิลึกมากน่ะสิ “ยังไงก็ตามแต่งตัวสวยๆ ล่ะ! ตกลงมั้ย? และเพราะว่าเป็นครั้งแรกของเธอ ไปร้านทำผมแล้วก็ทำผมซะนะ อะไรเนี่ย อย่างกับรังนกเลย .” เธอคิดว่าฉันมีเงินทำผมหรือไง ยูยุนแฮ เธอเรียกตัวเองว่าเพื่อนเรอะไงยะ . วันนี้เป็นวันพักของฉัน ฉันจึงไม่ต้องกังวลเรื่องงาน ทุกวันพุธ หน้าที่นั้นตกเป็นของแฮจูน น้องชายของฉัน และในวันนั้น ฉันก็เรียนหนังสือตามปกติ แฮจูน น้องชายฉัน กำลังเรียนอยู่ที่โรงเรียนไฮสคูล ฉันเลยให้เขาทำงานหนักกว่านี้อีกไม่ได้ ลุงจะจ้างนักศึกษา แต่ฉันห้ามท่านและเริ่มทำงานเพื่อท่าน แค่อยากจะตอบแทนท่านเท่าที่จะทำได้ ฉันเข้าห้องน้ำและเริ่มเตรียมตัว แปรง แปรง แปรง -_-;; ผมของฉันยุ่งไปหมด . ฉันเอาแปรงหวีออกจากผมไม่ได้อ่ะ อ๋าย ‘เพราะฉันแก้ไขผมยุ่งๆ นี้ไม่ได้ บางทีฉันควรจะสร้างลุคใหม่ทำผมเป็นลอน บางทีมันอาจจะดีก็ได้ -_-;’ ฉันคว้าโรลม้วนผมแล้วเริ่มม้วนช่อผมเข้ากับโรล ฉันทุ่มเทความพยายามทั้งหมดให้กับมัน และเมื่อฉันทำเสร็จในที่สุด . สินค้าตอนท้าย ความผิดพลาดครั้งใหญ่ อ๋ายยยยย ผมของฉันดูเหมือนหลุดมาจากยุค ๘๐ ไม่สิ เหมือนมาจากยุค ๗๐ มากกว่า มันออกมาเหมือนทรงนิโกรผมฟูฟ่อง! ฉันอยากให้ผมฉันกลับมาเหมือนเดิม ฉันดูนาฬิกา เกือบ ๔ โมงแล้ว ฉันเริ่มตื่นตระหนก ฉันวิ่งเร็วจี๋เข้าห้องนอน เปิดตู้เสื้อผ้า ‘อืมม ฉันควรจะใส่อะไรดีน๊า’ ฉันยืนอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน ในที่สุดก็ตัดสินใจใส่เสื้อสีแดง มินิสเกิร์ตสีดำ และถุงน่องเข้าชุด ฉันเดินไปหน้ากระจกดูภาพสะท้อนของตัวเองและบรรยายสภาพตัวเองได้ว่า ฉันดูน่ากลัวจัง -_- อะไรก็ช่างเถอะ ไม่มีเวลามาแก้ไขแล้ว ๔ โมงแล้ว! ฉันล็อกประตูหน้าและเริ่มวิ่ง ตึ๊ก ตึ๊ก ตึ๊ก ฉันขึ้นรถเมล์ ลงรถเมล์ วิ่ง ฮู้ -_-;; เช็ดเหงื่อที่ไหลเปื้อนหน้าผาก ฉันเดินเข้าโรมานซ์อย่างไม่สนใจ ฉันเติมรอยยิ้มให้กับตัวเองตอนเดินเข้าไป *^-^* ภายในคาเฟ่ ฉันเห็นผู้หญิง ๔ คนกับผู้ชาย ๕ คนนั่งตรงข้ามกัน ผู้หญิงคนที่ ๕ ก็คือฉัน ^^; ฉันค่อยๆ เดินไปที่กลุ่ม พวกเขาเงยมองดูว่าเป็นใคร ฉันมองผู้ชายทั้ง  ๕ คน และผู้ชายคนหนึ่งก็จับตามองฉัน อู๋ เป็นไปไม่ได้ . ผู้ชายที่นั่งข้างผู้ชายตัวเตี้ยคือ โจฮุนอ๊ก! ‘ยุนแฮไม่ได้บอกฉันว่าเขาจะมาที่นี่?! ’ มันกระอักกระอ่วนจริงๆ ที่เห็นเขามองดูฉัน -_-;; และ ถัดจากฮุนอ๊ก ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามที่นั่งของฉันคือ ‘อืมม นี่คือศรัทธาหรือโชคชะตางี่เง่ากันเนี่ย’ ชินฮาวอน คิกคิก เมื่อวานเขายังตะโกนร่ำไห้ว่า “ฉันต้องการเธอ แซบิน กลับมาหาฉัน” ชิ แล้วเขาก็ออกมานัดบอดในวันต่อมา หมอนั่นมองฉันตั้งแต่หัวจดเท้า ฉันหัวเราะกระอักกระอ่วนแล้วนั่งลง ฮ่าฮ่า ^^; ‘ฉันดูพิลึกขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย?’ ฉันรู้สึกได้ว่าสายตาของยุนแฮจ้องฉันอยู่ ฉันเสียใจนะที่เธอมีเพื่อนที่ไม่มีเซนส์เรื่องแฟชั่นเลย ฉันยิ้มและนั่งลงตรงข้ามฮาวอน เขามองดูฉันเงียบๆ ยิ้มเยาะใส่ฉัน และเริ่มหัวเราะ -_-+ “โอเค ทุกคนแนะนำตัวเองกันเถอะ และเตรียมพร้อมเลือกคู่ของตัวเองสำหรับการเดตสองต่อสอง!” ‘ฉันว่าหมอนั่นเลือกผู้หญิงของเขาแล้ว -  -‘ “เอิ่ม แน่นอน ^^” ทุกคนจึงพร้อมแนะนำตัวเอง “ฉันชื่อมินโซแว ฉันอยู่ชั้นปี ๒ มหาวิทยาลัยฮานคุกแด” “กู่ยูนจู เรียนอยู่ฮานคุกแดเหมือนกันค่ะ” “ฉันชื่อ *^^* ยูยุนแฮ ” ฉันไม่รู้ว่าทำไมยุนแฮถึงอาย ปกติเธอเป็นคนไฮเปอร์จะตาย ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามเธอยิ้มให้ “ชื่อซอจองยูน อยู่ปี ๒ เหมือนกันค่ะ” ในที่สุด ก็เป็นตาฉัน “ฉันชื่อคังแฮอินและ ” ทันใดนั้น ก่อนที่จะพูดจบ ฮาวอนก็ลุกยืนขึ้น บอกได้เลยว่าเขาไม่อยากอยู่ที่นี่ “ฉันอยากกลับตอนนี้” พวกผู้ชายมองเขาด้วยความไม่สบายใจ “เฮ้ย ทำไมแกทำอย่างงี้วะ ถ้าแกออกไปตอนนี้ การจับคู่ก็ยุ่งซีวะ!” “-_- ใช่สิ? ตกลง งั้น -_- อ่า... เอิ่ม งั้น ” จากนั้นเขาค่อยๆมองดูพวกเราผู้หญิง ๕ คน และ ในที่สุดก็ชี้นิ้วมาที่ฉัน -_-; “เธอ เธอคือคู่ของฉัน ไปกันเถอะ” ขณะที่ผู้หญิงอีก ๔ คนมองดูฉันด้วยความอิจฉา ฉันยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น นี่มันเหลวไหลสิ้นดี O_O ยุนแฮมองฉันแล้วบอกฉันให้ตามเขาไป -_- ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากออกไปข้างนอก “แยกกันตรงนี้เถอะ” นั่นคือสิ่งแรกที่เขาบอกฉัน สิ่งแรกขณะที่เราก้าวออกจากคาเฟ่ บ้าอะไรเนี่ย!? ฉันเพิ่งจะ และนี่เป็นครั้งแรกของฉันด้วย “จริงๆ แล้ววันนี้ฉันไม่อยากมาหรอกนะ เพื่อนฉันขอให้ฉันมา ฉันไม่มีทางเลือก เลยต้องมา คนไม่พอน่ะ ยังไงก็ตาม ยินดีที่ได้พบเธอนะ บางทีเราอาจจะได้ทานข้าวด้วยกัน” และสิ้นคำนั้น เขาก็เดินผ่านฉันไป “ทำไมนายถึงเลือกฉัน” เขาหันกลับมาแล้วหัวเราะ ^ ^ “เธอน่าเกลียดที่สุดในกลุ่ม” ฉันรู้สึกราวกับว่ามีคนมาชกท้อง หลังจากเขาพูดจบ เขาก็จากไป นัดบอดครั้งแรกของฉันคือหายนะ จากคุณ : envy_econ - [ 25 มิ.ย. 47 17:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หนุกมากกกกกกกกกกกกกค่า จากคุณ : อ้อน้อย - [ 25 มิ.ย. 47 20:36:50 A:203.107.152.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 เนอะ แปลเรื่อยๆๆๆนะคะ จะติดตาม จากคุณ : อ้อมาก - [ 25 มิ.ย. 47 20:39:29 A:203.107.152.168 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านครับ อ่าน ๆ  -_-' ชอบพวกไอคอนต่าง ๆ จัง จากคุณ : beer87 - [ 26 มิ.ย. 47 01:56:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มีคนอ่านสิค่ะ อย่าน้อยใจเลยนะคะ แปลเรื่อย ๆ เถอะ ท่าทางน่าสนุกน้า    ^o^.. จากคุณ : nari - [ 26 มิ.ย. 47 10:13:57 A:unknown X:203.148.208.103 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สนุกจังเลยค่ะ มาลงบ่อยๆนะคะ save กระทู้นี้ไว้แล้วล่ะ จากคุณ : when i was young - [ 26 มิ.ย. 47 11:07:11 A:161.200.170.27 X:161.200.255.162 ]

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านอยู่นะค๊าๆๆ เป็นกำลังใจให้น๊าคะ หนุกมากกกกกกค่ะ ^^* จากคุณ : Me* - [ 26 มิ.ย. 47 11:32:37 A:203.118.98.116 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 โอ๊ะโอ นึกว่าจะไม่มีคนอ่านซะแล้ว ยังไงก็ติชมกันได้นะครับ มีกำลังใจแปลต่อแล้วล่ะ \\^O^// จากคุณ : envy - [ 26 มิ.ย. 47 19:21:41 A:203.149.29.87 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 แปลต่อนะค๊ะอยากอ่านมากกกกก จากคุณ : ~Love w-inds~ - [ 26 มิ.ย. 47 20:02:19 A:203.113.45.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแปลเร็วๆนะคะดีมากๆค่ะ จากคุณ : beau - [ 26 มิ.ย. 47 21:20:18 A:10.30.2.106 X:202.28.27.4 ]

ความคิดเห็นที่ 26 และแล้วเรื่องนี้ก็มี สนพ. ซื้อลิขสิทธิ์ไปอีกแล้ว ยังไงก็ต้องขอโทษเพื่อนนักอ่านทุกคนด้วยครับ TT_TT แล้วจะพยายามหาเรื่องที่ไม่ติดลิขสิทธิ์ไปน่ะครับ อดใจรออีกแป๊บ จากคุณ : envy - [ 27 มิ.ย. 47 14:44:10 A:203.149.29.87 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 แง้ๆๆๆๆๆอีกเรื่อง ทำให้ติด แล้วก็หายยยยยยยยยไปๆๆๆๆ แล้วจะได้อ่านมั้ยเนี่ย จากคุณ : ~Love w-inds~ - [ 27 มิ.ย. 47 19:43:17 A:203.113.45.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 สนพ. ไหนซื้อไปช่วยบอกหน่อยได้ไหมคะ   คือว่าอยากอ่านมากๆๆๆเลย จากคุณ : beau - [ 28 มิ.ย. 47 20:56:48 A:10.30.2.102 X:202.28.27.4 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อีกแล้วหรอ ! วัยรุ่นเซ็งงงงง (ว่ะ)  =_=^ จากคุณ : bel =_=^ - [ 29 มิ.ย. 47 15:52:32 A:unknown X:203.148.208.155 ]

ความคิดเห็นที่ 30 พี่ eany ค่ะ ไปหามาจากเว็บไหนหรอค่ะ อยากอ่านต่ออ่ะ บอกหน่อยเถอะ จากคุณ : fai (THE SPIRAL) - [ 5 ก.ค. 47 18:30:08 ]