คุณสามารถเข้าไปอ่าน The Wall เรื่องแรกที่ฉันเขียนได้ที่ลิงค์ข้างล่างนี้
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2876281/W2876281.html

                    The Wall 2

         ฉันสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอด สายลมเย็นสบายพัดผ่านมาทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นปลอดโปร่ง นานแล้วสินะที่ฉันไม่ได้ออกมายืนกลางสนามหญ้าเขียวขจีสุดลูกหูลูกตาแบบนี้ เป็นเวลา 1 ปี ที่ฉันมัวแต่กังวลกับกำแพงข้างเตาผิงในห้องนั่งเล่น และฉันก็กลัวความลับที่ฉันฝังเอาไว้ภายใต้กำแพงนั่น แต่ตอนนี้ฉันไม่สนใจมันแล้วล่ะ เพราะฉันปิดผนึกและโบกปูนความลับของฉันไว้อย่างแน่นหนา พร้อมกับร่างไร้วิญญาณของบ๊อบ

         ตอนนี้คุณคงหลับอย่างสงบสิบ๊อบ ต้องขอโทษคุณอย่างยิ่งที่ฉันจัดที่พักอย่างถาวรให้คุณตรงนั้น แต่ตอนนี้ฉันก็ทำให้มันดูดีขึ้นมาแล้วไม่ใช่หรือ เมื่อก่อนคุณทำให้ห้องนั่งเล่นของฉันดูมืดดำขมุกขมัวเพราะคุณปล่อยคราบดำซึมออกมาจากศพของคุณ  ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันยกโทษให้ ฉันปิดวอลเปเปอร์สีเขียวไปทั่วกำแพงในห้องนั่งเล่นแล้ว ฉันหวังว่าคุณคงชอบสีเขียวนะ อย่างน้อยคุณควรดีใจที่ฉันใช้เวลาในห้องนั่งเล่นมากขึ้นกว่าเดิม คุณจะได้รู้สึกว่าคุณมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับฉันเหมือนตอนที่คุณมีชีวิตอยู่

         “คุณผู้หญิงคะ เราต้องเดินไปที่หลุมต่อไปแล้วนะคะ” เสียงคนรับใช้ทักขึ้น

         “เอ่อ จ๊ะ ขอโทษ ฉันแค่คิดอะไรใจลอยน่ะ”

         “ดิฉันเห็นคุณผู้หญิงยืนเงียบ ๆ คนเดียว เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าคุณผู้หญิงเป็นอะไรไปรึเปล่า ?”

         “เปล่า ไม่เป็นไรจ๊ะ ฉันแค่ยืนสูดอากาศบริสุทธ์ ฉันชอบสายลมที่พัดมาแบบนี้จัง”

         “ใช่สิคะ นานแล้วนะคะที่คุณผู้หญิงไม่ได้ออกมาตีกอล์ฟแบบนี้”

         “นั่นสินะนานมาก ว่าแต่ตอนนี้ สามีของฉันเดินไปถึงไหนแล้วล่ะ”

         “คงประมาณ หลุมที่ 10 แล้วค่ะ ดิฉันว่าพวกเราตามไปกันเถอะค่ะ”

         “จ๊ะ ไปกันเถอะ มาให้ฉันช่วยเธอถือถุงกอล์ฟก็ได้ วันนี้แหละฉันจะได้ฝึกเล่นกอล์ฟเสียที”

         “คุณผู้หญิงใจดีเสมอเลย แต่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ดิฉันถือเองได้ นั่นไงคะกลุ่มคนที่ยืนอยู่ตรงท้ายสนาม ดิฉันคิดว่าสามีคุณผู้หญิงน่าจะอยู่ที่นั่น”

         ฉันกับคนรับใช้เดินบนสนามหญ้าที่ตัดไว้เรียบร้อยอย่างประณีต ฉันชอบสีเขียว ความเขียวขจีของหญ้าทำให้จิตใจฉันเบิกบาน บางทีนี่คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำไมฉันถึงรู้สึกดีนักหนา เมื่อฉันปิดวอลเปเปอร์สีเขียวไปทั่วกำแพง

         วันหยุดสุดสัปดาห์นี้ ฉันกับสามี ถือโอกาสมาออกรอบที่สนามกอล์ฟแห่งนี้ จะว่าไปก็เป็นสิ่งที่ดีที่ฉันได้ออกมาสัมผัสอากาศบริสุทธิ์และดูธรรมชาติที่สวยงามในช่วงฤดูใบไม้ผลิ จริงสินะ ฤดูร้อนกำลังใกล้เข้ามาฉันคิดว่าปีนี้ ฉันกับครอบครัวจะไปพักผ่อนที่น้ำตกไนแองการ่าฟอลล์

         สักครู่ใหญ่พวกเราก็เดินมาถึงกลุ่มคนที่ยืนเล่นกอล์ฟกันอยู่  ท่านประธานบริษัทกำลังตั้งสมาธิอย่างคร่ำเคร่งกับการหวดวงสวิง

         ควับ  !!!

         เสียงหวดไม้ตีกอล์ฟดังขึ้น ลูกกอล์ฟสีขาวลอยสูงอยู่กลางอากาศก่อนจะตกลงมาบนสนามหญ้า และกลิ้งลงไปตามแนวลาดของเนิน จากนั้นก็หยุดสนิทอยู่ใกล้กับปากหลุมที่มีธงปักไว้

         “เย้ !!!  พวกคุณเห็นฝีมือผมหรือยัง” ท่านประธานร้องตะโกน พร้อมกับชูกำปั้นด้วยความดีใจ

         “ยอดเยี่ยมมากครับ”

         “เหนือชึ้นเลยนะครับท่านประธาน”

         “ผีมือแบบนี้น่าจะลงทัวร์นาเมนต์สักรายการเป็นไงครับ”

         เสียงชื่นชมดังขึ้นมาจากกลุ่มคนรอบข้าง ฉันเองก็อดยิ้มไปด้วยไม่ได้ ฉันไม่พบท่านประธานเป็นเวลานาน มาคราวนี้ดูเหมือนท่านจะพัฒนาฝีมือไปได้ดีมาก

         “คุณเป็นยังไงบ้าง ชอบเล่นกอล์ฟไหมครับ” สามีของฉันถามขึ้น เมื่อฉันเดินไปยืนอยู่ข้าง ๆ เขา

         “ก็ไม่เลวนักหรอกค่ะ ไม่ได้ออกรอบมานาน ไม่รู้ว่าฝีมือจะเป็นยังไง”

         “ผมว่าคุณน่าจะลองดูนะ นั่นไงจิมกับภรรยากเขาอยู่ที่นั่น เอางี้ผมคิดอะไรออกแล้ว” สามีฉันพูดดูท่าทางเขาตื่นเต้นกับความคิดอะไรสักอย่าง

         “เฮ้ จิม กับ แอนนา มาทางนี้หน่อย” สามีฉันพูดเสียงดัง พลางโบกไม้โบกมือเรียกจิมกับภรรยา

         “ว่าไงคุณมีอะไรเหรอครับ” จิมถามเมื่อเขาเดินมาถึง พร้อมกับโอบไหล่ภรรยาไว้ด้วย ดูแล้วเขาก็เป็นคู่ที่รักกันดี

          “วันนี้ผมพาภรรยามาเล่นกอล์ฟด้วย   คือเธอไม่ได้จับไม้กอล์ฟมาตั้งนาน ผมอยากให้แอนนาภรรยาของคุณช่วยสอนเธอหน่อยได้ไหมครับ”  สามีฉันพูด

         “แน่นอนครับไม่มีปัญหา แอนนาคุณล่ะว่าไง” จิมถาม พลางหันหน้าไปที่แอนนา

         “ด้วยความยินดีค่ะ จะมีโอกาสสักกี่ครั้งล่ะคะที่ได้สอนกอล์ฟคุณผู้หญิง” แอนนาตอบด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง พร้อมกับสบตาฉัน

         “งั้นก็ดีสิจ๊ะ ยังไงก็แนะนำฉันบ้าง เรื่องตีกอล์ฟเนี่ยฉันแย่พอ ๆ กับการเล่นเปียโนเลยล่ะ” ฉันกล่าวอย่างติดตลก ในขณะที่คนรับใช้หัวเราะออกมา

         “เชื่อมือฉันเถอะค่ะคุณผู้หญิง รับรองว่าคุณผู้หญิงต้องวาดวงสวิงได้เยี่ยมแน่ ๆ” แอนนาบอก

         ฉันใช้เวลากับแอนนาในการฝึกหวดวงสวิงตีกอล์ฟ ในขณะที่บรรดาพวกผู้ชายกำลังแข่งขันกันอย่างจริงจัง ลูกอล์ฟลูกแล้วลูกเล่าที่ฉันตีลอยขึ้นฟ้า บางลูกก็หล่นลงบนผืนหญ้า บางลูกก็หายลับไปในป่าไม้ข้าง สนาม ที่แย่หน่อยบางลูกก็หล่นลงน้ำไปเลย แอนนานั้นนับได้ว่าเป็นครูสอนที่ดีทีเดียว เธอแนะนำวิธีในการจับไม้ การยืน การหวด บิดเอวและข้อศอก ฉันเริ่มรู้สึกหลงรักการเล่นกอล์ฟขึ้นมาทันใด

         เวลาผ่านไปประมาณชั่วโมงกว่า ๆ ฉันกับแอนนานั่งพักเหนื่อยอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ข้างสนาม คนรับใช้เอาน้ำมะนาวมาเสิร์ฟให้ฉันกับแอนนา

          “ฝีมือคุณผู้หญิงนี่ถือว่าใช้ได้เลยล่ะค่ะ” แอนนาบอกฉัน หลังจากเธอดูดน้ำมะนาวเข้าไป ตัวเธอเองก็เหงื่อไหลออกมาไม่น้อย “ถ้าคุณผู้หญิงฝึกต่อไป ฉันคิดว่าฝีมือคงจัดเข้าขั้นแน่ ๆ”

          “ไม่หรอกจ๊ะ ฉันคงไม่คิดเอาจริงเอาจังด้านเล่นกอล์ฟหรอก แค่เอาเป็นงานอดิเรกก็พอ” ฉันพูดพร้อมกับเช็ดเหงื่อที่ซึมออกมาตามใบหน้า “ว่าแต่แอนนา เธอเป็นยังไงบ้างล่ะแต่งงานกับจิมมาเนี่ยเธอมีความสุขดีไหม ?”

          “ดีค่ะ พวกเราเข้ากันได้ดี คิดว่าปีหน้าคงวางแผนที่จะมีลูกสักคน” แอนนาตอบ เสียงหวานสดใส ฉันรู้ว่าเธอคงมีความสุขมาก ๆ กับชีวิตคู่

         “ตอนนี้คุณผู้หญิงทำอะไรอยู่ล่ะคะ ดิฉันแทบไม่ได้พบหน้าคุณผู้หญิงมาเกือบปี” แอนนาถาม

         “อืม ปีที่ผ่านมาก็ไม่เลวนักหรอกฉันใช้เวลาส่วนมากอยู่ที่คฤหาสน์ แต่ไม่กี่วันมานี้ฉันเพิ่งเปลี่ยนวอลเปเปอร์ใหม่ที่ห้องนั่งเล่น ก็เลยรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม ตอนนี้ฉันอยากทำอะไรใหม่ ๆ บ้างอย่างเล่นกอล์ฟ อ้อ สวนของฉันกำลังปลูกกุหลาบ ฉันเอากุหลาบนับร้อยต้นมาแต่งสวน มันวิเศษไปเลยล่ะ ไว้ถ้ามีโอกาสฉันอยากให้เธอแวะเข้าไปชมบ้าง”

         “น่าสนใจดีนะคะ การจัดสวน ฉันเองก็ชอบการจัดสวนเหมือนกัน......”

         ฉัน แอนนา และคนรับใช้พวกเราใช้เวลาที่เหลือนั่งคุยกัน ส่วนมากก็ไม่พ้นเรื่องของผู้หญิง ผ่านไปสักครู่ใหญ่ พวกผู้ชายเดินกลับมาถึงต้นไม้ที่พวกเรานั่งพักอยู่ เสียงคุยกันเกี่ยวกับฝีมือการตีกอล์ฟของแต่ละคนดังลั่น สามีของฉันเดินตรงเข้ามาหา

         “เป็นยังไงบ้างครับคุณ ฝึกซ้อมไปถึงไหนแล้ว” สามีของฉันถาม

         “ก็ไม่เลวร้ายนักหรอกค่ะ แอนนาถือว่าเป็นครูที่ยอดเยี่ยมมาก” ฉันตอบ

         “ผมชักอยากเห็นฝีมือการตีกอล์ฟของคุณแล้วสิ” สามีฉันพูด พร้อมกับมองหน้าฉัน และยิ้มอย่างมีเลศนัย

         “โอไม่หรอกค่ะคุณ ฉันไม่เก่งขนาดนั้น” ฉันออกตัวอย่างเขินอาย

         “เอาน่าที่รัก ผมอยากเห็นคุณลองโชว์ฝีมือให้ผมดูสักครั้ง” สามีของฉันคะยั้นคะยอ

         “ตกลงค่ะ แต่คุณอย่าหัวเราะล่ะกัน”

         ฉันกับสามีเดินไปที่สนามกอล์ฟหลุมที่ 10 ซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดในบริเวณนั้น สามีของฉันคงอยากเห็นฝีมือนักกอล์ฟมือใหม่อย่างฉัน ฉันยืนมองธงสีขาวที่อยู่ไกลออกไปบนพื้นหญ้าเขียวขจี ฉันถือไม้กอล์ฟไว้มือ ในขณะที่สามีวางลูกกอล์ฟลงบนสนามหญ้า

         “ผมรู้ว่าคุณต้องทำได้” สามีให้กำลังใจ

         “ดีที่สุด” ฉันบอกตัวเองเบา ๆ

         ฉันยืนแยกขา ในมือจับไม้ตีกอล์ฟไว้แน่นตามแบบที่แอนนาสอน ฉันรู้ว่าสามีของฉันกำลังจับตามองมา แน่ล่ะเขาจะเห็นฝีการตีกอล์ฟของฉันอย่างที่หวังไว้แน่

         ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หลับตาตั้งสมาธิ ฉันลืมตาขึ้นมองไปที่ลูกกอล์ฟสีขาววางตัดกับพื้นหญาสีเขียว ฉันง้างไม้ขึ้น ดวงตาจดจ้องอยู่ที่ลูกกอล์ฟ ฉันกำลังนึกถึงบางสิ่ง วินาทีนั้นฉันหวดไม้กลอ็ฟอย่างเต็มแรง ฉันวาดวงสวิงเป็นวงโค้งอย่างสวยงาม

        ควับ !!!     เสียงหวดวงสวิงดังขึ้นอย่างชัดเจน

         ฉันมองดูลูกกอล์ฟสีขาวที่ลอยคว้างอย่างกลางอากาศตัดกับท้องฟ้าสีคราม มันลอยลิ่วตรงไปที่หลุม 10 ที่มีธงปักไว้ ลูกกอล์ฟที่ฉันตีลอยแหวกอากาศผ่านสนามหญ้าและเนินต่าง ๆ ก่อนที่ มันจะลดระดับลงอย่างรวดเร็วและหล่นลงไปในหลุมอย่างแม่นยำ

         “โอ้ พระเจ้า  โฮลอินวัน”  สามีฉันร้องขึ้น “คุณทำได้ยังไงเนี่ย? ผมทึ่งในตัวคุณจริง ๆ”

         สามีมองหน้าฉันด้วยความพิศวงปนความประหลาดใจ แม้แต่ตัวฉันเองก็แทบจะไม่เชื่อสายตา นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันหวดวงสวิงอย่างตั้งใจ และมันก็ทำให้เกิดโฮลอินวันขึ้นมาได้

         “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แค่เพียงตั้งสมาธิให้ดี” ฉันบอก

         ฉันยิ้มกว้างอย่างมีความสุข นี่ฉันตีโฮลอินวันไปแล้วเหรอนี่ ฉันหัวเราะออกมาด้วยความร่าเริง ฉันนึกถึงวินาทีที่ฉันจะหวดไม้กอล์ฟลงมา ฉันรู้สึกไม่คุ้นเคยกับไม้กอล์ฟ ฉันเลยจินตนาการว่าฉันกำลังถือเหล็กเขี่ยเตาผิง และฉันคิดว่าลูกกอล์ฟมันช่างเล็กซะเหลือเกิน ฉันต้องนึกถึงสิ่งหนึ่งที่มันใหญ่กว่าและฉันคุ้นเคยกับมัน โอ ใช่แล้วตอนนั้นฉันนึกถึงศรีษะของบ๊อบ ฉันมองเห็นศรีษะของเขาอยู่บนสนามหญ้า ดวงตาเบิกโพลงว่างเปล่า ขากรรไกรอ้าห้อยเหมือนคนไร้ความรู้สึก มีรูบาดแผลใหญ่ที่ขมับข้างขวา ฉันจำภาพนี้ติดตาได้ดี และฉันก็หวดไม้กอล์ฟลงมาเต็มแรง ขอบคุณมากนะบ๊อบที่ทำให้ฉันตีโฮลอินวันได้


                    ***********************************************

แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 47 11:21:20

แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 47 10:50:50