ความคิดเห็นที่ 1 ชาวยุทธทั้งปวงเห็นจื่ออิงจึงคารวะตอบและกล่าวว่า “คารวะท่านผู้นำ!” ขณะเดียวกันพวกที่ชอบประจบสอพลอก็พูดจาเยินยอว่าท่านผู้นำเก่งกาจไร้ผู้ต่อต้าน ท่านผู้นำช่างเปี่ยมสง่าราศีเป็นบุญที่ได้พบ คำเหล่านี้แรกๆ จื่ออิงฟังก็รู้สึกปลื้มปิติ แต่พอนานไปก็เริ่มชาชินจนออกจะติดรำคาญเสียด้วยซ้ำ ...อำนาจเมื่อยังไม่ได้มานั้นดูเหมือนเป็นของมีค่าและหอมหวลเสียเหลือเกิน แต่พอได้มาแล้วก็อย่างนั้นๆ แหละ อย่าว่าแต่จื่ออิงยังรู้สึกว่ามิได้ไต่เต้าสู่ตำแหน่งผู้นำยุทธภพด้วยตนเอง เจ้าสำนักบู๊ตึ้งย่อมทราบดีว่าตัวเขาแม้จะสำเร็จเพลงกระบี่สัณฐานที่สาม หากฝีมือนั้นยังเป็นรองบรรดาเจ้าสำนักในสังกัดหอห้ากระบี่อยู่บ้าง นั่นมิใช่เพราะเขาไม่เก่งขึ้น แต่ดูเหมือนพวกเจ้าสำนักทั้งหลายก็มีพัฒนาการที่รวดเร็วเช่นกัน โดยเฉพาะตั๋วล่ายสุกและเหวินเหม่ยชิงซึ่งเห็นฝีมือครั้งสุดท้ายในวันประลองยุทธนั้นนับว่าเก่งขึ้นกว่าแต่ก่อนมากทีเดียว แต่เมื่อขึ้นหลังเสือแล้วก็ลงไม่ได้ จื่ออิงในขณะนี้ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาสถานะตนเองและการกำราบพรรคฉิกสร้างผลงานนั่นเอง คิดดังนั้นจื่ออิงจึงทำตนให้ขึงขังเพื่อกล่าวสุนทรพจน์ “อย่างที่ทุกคนทราบกัน วันนี้เรามาชุมนุมกันเพื่อจุดประสงค์ในการกำจัดพรรคฉิกจับอิด ปัดเป่าเภทภัย...” “งานชุมนุมบ้าบออะไรกัน พวกท่านกลับมิเกรงกลัวฉิกจับอิด กล้าจัดงานชุมนุมเช่นนี้เชียวรึ!!” เสียงหนึ่งดังแทรกขึ้นทำให้ทุกคนต้องหันไปมองปรากฏว่าคนที่พูดคือจื้อเหว่ยแห่งสำนักบู๊ตึ้งที่พึ่งทุเลาอาการบาดเจ็บจากการถูกพิษเอง!!! จื่ออิงคาดไม่ถึงว่าลูกพรรคของเขาเองกลับกล้าพูดจาก่อกวนในงานสำคัญเช่นนี้ เขาคิดในใจ ไอ้โอหังนี่สมควรตายที่สุด! ...แต่เดี๋ยวสิ ถ้าเขามีโทสะโดยง่ายขณะอยู่กลางที่ประชุม ต่อไปภายหน้าใครจะนับถืออีก คิดดังนั้นจื่ออิงจึงหรี่ตาลงกล่าวช้าๆ กล่าวว่า “พี่จื้อเหว่ย... หมายความว่าอย่างไรรึ?” “พรรคฉิกจับอิดมีอิทธิพลกว้างขวางปกคลุมทุกเมืองทุกมณฑล แค่ชาวยุทธไม่กี่พันยกไปสู้ด้วยก็เหมือนเอาไข่กระทบหิน จื่ออิงเจ้าจะได้ชื่อว่าเป็นเจ้ายุทธภพที่พาคนไปตายมากที่สุด!!” จื้อเหว่ยยังร้องอย่างก้าวร้าว “แต่คนทั้งปวงต่างทราบดีว่าพรรคฉิกจับอิดก่อกรรมทำชั่วเป็นภัยยุทธภพ แม้ข้าจะไร้ความสามารถแต่เมื่อลงเรียกตนเป็นสำนักฝ่ายธรรมะแล้วหากไม่ต่อสู้กับอธรรมก็นับว่าเสียชาติเกิดแล้ว” จื่ออิงพยายามตอบอย่างสุภาพ “ฮะฮะ ธรรมะ อธรรมก็แค่คำเรียกเข้าข้างตนเอง จะบอกให้ ผู้ชนะเป็นเจ้า! วันใดฉิกจับอิดยึดครองยุทธภพสำเร็จวันนั้นฉิกจับอิดก็จะถูกเรียกเป็นฝ่ายธรรมะ หากพวกเจ้ายังอยากเป็นธรรมะอยู่ก็รีบก้มกราบขอเข้าร่วมกับฉิกจับอิดเถิด!!!” จื่ออิงแทบระงับโทสะไว้มิได้จึงว่า “น่ากลัวพี่จื้อเหว่ยอาการบาดเจ็บพึ่งทุเลาจึงมีสติเลอะเลือน กล่าวสิ่งที่ไม่สมควร ข้าจำเป็นต้องให้ท่านพักผ่อนเสียแล้ว” เขาสั่งให้ลูกพรรคจับกุมจื้อเหว่ยเสีย หากเมื่อจื้อเหว่ยเห็นศิษย์บู๊ตึ้งล้อมเข้ามาเขากลับหัวเราะและซัดฟาดฝ่ามือใส่ศิษย์เหล่านั้นล้มตายสิ้น!! จื่ออิงตกตะลึงเมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามมีฝีมือสูงขึ้นอย่างน่าประหลาด “เจ้าไม่ใช่พี่จื้อเหว่ย เจ้าเป็นใครกันแน่!!!” ‘จื้อเหว่ย’ หัวเราะปาดมือวูบดึงหนังหน้าตัวเองออก ปรากฏว่ามันเป็นหน้ากากใบหนึ่ง และตัวตนที่แท้จริงของเขาคือ ซุนหยาง ฉายา รั่วซุนจื่อจิง (คัมภีร์เป็นซุนจื่อ) หนึ่งในยอดฝีมือของฉิกจับอิดนั่นเอง!!! บนตัวซุนหยางสะพายย่ามอันหนึ่ง ภายในมิทราบบรรจุสิ่งใดเอาไว้จนนูนเด่น เขาประสานมือคารวะจื่ออิงและพูดว่า “ข้าชื่อซุนหยาง คาดว่าแม้แต่ท่านก็คงพอรู้จักชื่อนี้สินะ” “ซะ... ซุนหยาง” จื่ออิงคราง “ท่านคือมันสมองของฉิกจับอิด ได้ยินว่าเก่งกาจประดุจขงเบ้ง วางแผนการรัดกุมดุจ แผนทหารซุนจื่อ จึงได้ชื่อว่าคัมภีร์เป็นซุนจื่อสินะ” “ฮาฮา ถูกต้อง” ซุนหยางรับ จื่ออิงยิ้มนิดหนึ่งที่มุมปาก กล่าวว่า "นึกมิถึงผู้ที่ชาญฉลาดเยี่ยงท่าน กลับต้องมาสิ้นชื่อที่บู๊ตึ๊งในวันนี้ "ตั้งค่ายกลเจ็ดดาว"" ศิษย์บู๊ตึ๊งจำนวนสี่สิบเก้าคน พากันล้อมรอบเข้าหา แบ่งออกเป็นเจ็ดกลุ่ม กลุ่มละเจ็ดคน ตำแหน่งของพวกมันล้วนแล้วแต่จัดวางตามตำแหน่งของดวงดาวทั้งเจ็ด "ฮา ฮา มิน่าถึงมีคำกล่าวที่ว่า "คนหนุ่มมักใจร้อน มิสามารถรอคอยสักโมงยาม" เราหากมิเตรียมการพรักพร้อมก็มิมาแล้ว!" กล่าวจบซุนหยางโบกมือวูบ ปรากฏกลุ่มคนสามคนคุมตัวคนที่ถูกมัดและใช้ผ้าดำคลุมหน้าผู้หนึ่งออกมา คนที่คลุมหน้าผู้นี้เป็นผู้ใดกัน? ซุนหยางคิดใช้มันต่อรองกับจื่ออิงหรือ? มิต้องรอให้ผู้ใดสงสัยเนิ่นนาน สมุนทั้งสามของซุนหยางพลันปลดผ้าคลุมหน้าคนผู้นั้นออก ปรากฏใบหน้าที่ซีดขาว มันคือ...จื้อเหว่ยที่แท้จริงนั่นเอง!!!! ทั่วทั้งห้องโถงต่างเงียบสงัด แม้เข็มสักเล่มร่วงหล่นลงก็ยังได้ยิน "ฮา ฮา ฮา" คนผู้หนึ่งหัวเราะขึ้นทำลายความเงียบสงัด คนผู้นั้นคือจื่ออิงเอง!!!! "ท่านกลับใช้พี่จื้อเหว่ยข่มขู่ข้าพเจ้า?" จื่ออิงถาม "..............." ซุนหยางยังคงนิ่งเฉยมิตอบคำ "ท่านคงมิทราบ บู๊ตึ๊งเรามีเกียรติประวัติยาวนานหลายร้อยปี ศิษย์สำนักเราล้วนแล้วแต่กล้าหาญชาญชัย มิเคยรักตัวกลัวตาย "พวกเราเหล่าศิษย์บู๊ตึ๊งเชิดชูคุณธรรม ค้ำจุนยุทธภพ ต่อให้แลกมาด้วยชีวิตก็มิกลัวเกรง!!!" พี่จื้อเหว่ย หวังว่าท่านคงเข้าใจ" จื่ออิงกล่าวพลางจับจ้องจื้อเหว่ย ซึ่งเวลานี้ใบหน้าของมันซีดขาวยิ่งกว่ากระดาษเสียอีก มันย่อมเข้าใจความหมายในคำพูดของเจ้าสำนัก เพื่อแลกมาด้วยชีวิตของชนชั้นยอดฝีมือเช่นซุนหยางแล้ว สำหรับจื่ออิง ชีวิตของจื้อเหว่ยนับว่าคุ้มค่าอย่างยิ่ง แต่กับตัวของมันเองเล่า ผู้ที่ต้องตกตายคือ มัน ดังนั้นมันเห็นว่า นี่เป็นการแลกเปลี่ยนที่มิควรค่าอย่างยิ่ง จื้อเหว่ยสลัดศีรษะของมันไปมาอย่างสุดชีวิต ใบหน้าที่ซีดขาวราวกระดาษของมันนั้นดูน่าเวทนายิ่งขึ้น แต่เนื่องจากภายในปากถูกของบางอย่างยัดเยียดไว้จนเต็ม มันจึงมิสามารถกล่าวอันใดได้ เพียงแต่สั่นหน้าอย่างไม่ยินยอม "ฮา ฮา จื่ออิงสมเป็นผู้นำ กระทำการใหญ่ ไม่คำนึงว่าต้องสูญเสียอะไรบ้าง จื้อเหว่ยผู้นี้ถือเป็นของขวัญแรกพบของเรา รับไป!!!" ซุนหยางกล่าวจบคนทั้งสามก็ผลักดันจื้อเหว่ยคืนให้ฝ่ายบู๊ตึ๊ง ท่ามกลางสายตาที่ตื่นตะลึงของทุกคนที่ร่วมชุมนุม ซุนหยางกลับยินยอมปลดปล่อยจื้อเหว่ยซึ่งเป็นเครื่องมือข่มขู่โดยสะดวกดาย หรือเป็นเพราะเห็นว่าอย่างไรก็มิสามารถข่มขู่อีกฝ่าย ดังนั้นได้แต่ยอมรับชะตากรรม แต่ถ้าเป็นเช่นนั้น เหตุใดจึงมิสังหารจื้อเหว่ยเสียเล่า อย่างน้อยจะได้มีปีศาจร่วมทางกับมันเพิ่มขึ้นอีกตนหนึ่ง "หรือที่จริง ซุนหยาง ยังมีไม้ตายประการอื่นที่ซ่อนเร้นเอาไว้อีก!!!!!!!!" ทันใดนั้นปรากฏควันไฟขึ้นทางหอคัมภีร์ ลมโชยพัดเอาควันไฟเข้ามาสู่ที่ชุมนุม หลายคนพากันสำลักควันไฟส่งเสียงไอ ค่อกแค่ก ผู้ชุมนุมร่วมพันคนพากันปั่นป่วน ความอลหม่านเกิดขึ้นโดยถ้วนทั่ว! "ทุกคนอย่าเคลื่อนไหว เปิดโอกาสให้ศัตรูหลบหนี เพลิงไหม้นี้เพียงก่อกวนเพื่อเปิดฉากถอย อย่าได้ตกลงในกลอุบายของมัน!!!!" จื่ออิงตวาดเสียงดัง จากนั้นหันไปสั่งศิษย์คนสนิท "เจ้านำคำสั่งเรา สั่งการไปยังเจ้าสำนักต้วน และประมุขหยาง ให้ควบคุมผู้คนสกัดเพลิงไหม้เอาไว้" เวลานั้นเองเหล่าผู้ชุมนุมที่สับสนอลหม่าน เริ่มจะสงบลงบ้าง เนื่องเพราะควันไฟยิ่งมายิ่งลดน้อย คาดว่าเพลิงไหม้คงถูกดับลงในไม่ช้า ซุนยัดไหล เจียงไคเซ็น และหูจิ่นเช็ค เมื่อได้ยินจื่ออิงเรียกให้สงบ มิให้ซุนหยางฉวยโอกาสหลบหนี พากันแยกย้ายควบคุมหนทางหลบหนีของฝ่ายตรงข้าม หลิวหยงเคอเองเวลานี้ก็ฉวยเอาขลุ่ยหยกขาวขึ้นมาถือไว้ในมือ สถานการณ์ของซุนหยางนับว่าเลวร้ายจนยากกอบกู้แล้ว!!!!! กระทั่งแผนตีป่าให้เสือตื่น หวังใช้เหตุการณ์เพลิงไหม้ เพื่อฉวยโอกาสหลบหนีก็ยังกระทำมิสำเร็จ เช่นนี้โอกาสรอดชีวิตของมันยังยากเย็นกว่าปีนป่ายขึ้นสวรรค์เสียอีก!!!!! "พี่ซุน มิทราบท่านยังมีของเล่นอันใดอีก? ข้าพเจ้าว่า ฉายา "รั่วซุนจื่อจิง" ของท่านคงได้มาเพราะโชคช่วยกระมัง ฮา ฮา" จื่ออิงกล่าวอย่างกระหยิ่ม ตอนท้ายอดมิได้ต้องระเบิดเสียงหัวเราะออกมา ผู้ร่วมชุมนุมพากันหัวเราะออกมาครืนใหญ่ บางคนถึงกับร่ำร้องออกมาว่า "ผู้นำแซ่จื่อยิ่งใหญ่เกรียงไกร ฉิกจับอิดพวกมารสถุลต้อยต่ำ วันนี้หากคิดมีชีวิตรอด ก็ยินยอมสวามิภักดิ์ ต่อหอห้ากระบี่เสียเถิด!" "ที่ประเสริฐ ก็คลานลงเห่าหอนสักสามครา พวกเราจะไว้ชีวิตสุนัขของเจ้า" "ฮา ฮา" เหล่าชาวยุทธพากันหัวเราะออกมา ผู้คนอีกหลายคนกล่าวสำทับ "ถูกต้อง หากมิคิดตกตาย ให้รีบยอมแพ้ซะ" ซุนหยางยังคงยืนนิ่งราวกับรูปปั้น คล้ายมิได้ยิน มิรับรู้สถานการณ์อันเลวร้าย ตัวมันเวลานี้ยืนอยู่ท่ามกลางค่ายกลเจ็ดดาวอันเกรียงไกรของบู๊ตึ๊ง นอกจากนี้ยังมีเหล่าชาวยุทธอีกนับพันรายล้อม ต่อให้มีปีกบินก็มิสามารถหนีพ้น แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 47 21:01:27 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 24 มิ.ย. 47 20:49:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ทว่าตลอดเวลามันยังคงยืนนิ่งโดยสงบ ขณะที่ปรากฏควันไฟเผาไหม้ลอยเข้ามา มันก็มิได้มีทีท่าว่าคิดหลบหนี ที่แท้สิ่งใดเป็นเครื่องค้ำจุนให้มันสามารถยืนหยัดอยู่ท่ามกลางศัตรูนับร้อยนับพันกันแน่?!! หลิวหยงเคอจับจ้องมองคนผู้นี้อย่างไม่วางตา คงมีเพียงมันสินะ ในเวลานี้ ที่รู้สึกถึงความน่าหวาดหวั่นของอีกฝ่าย ความมั่นใจของคนผู้นี้ดูท่าแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่าหินผา ใบหน้าของมันยังคงเฉยเชามิรู้สึกรู้สม เจ้าสำนักหัวซานมั่นใจว่าซุนหยางผู้นี้ต้องมีหนทางรอดถึงได้ยังนิ่งเฉยอยู่เช่นนั้น ทว่าซุนหยางมีหนทางรอดได้อย่างไร?!! จื่ออิงเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบจึงกระตุ้นเตือน "พี่ซุน หากท่านมิมีของเล่นอันใดอีก เห็นทีวันนี้ในอีกหนึ่งปีข้างหน้า คงเป็นวันครบรอบวันตายของท่าน!!!!" กล่าวจบยกมือขึ้น ขอเพียงมันลดมือข้างนั้นลง ชีวิตของซุนหยาง ผู้มีฉายา "คัมภีร์เป็นซุนจื่อ" ก็จะกลับกลายเป็น "คัมภีร์ตายซุนจื่อ" แล้ว!!!! "เฮ้อออออ" ซุนหยางถอนหายใจยืดยาว จากนั้นกล่าวว่า "พี่จื่ออิงเอย ข้าพเจ้าเสียใจยิ่งนัก หากมิใช่ว่าพวกเราสองอยู่คนละฝ่ายแล้วล่ะก็ ท่านนับเป็นผู้รู้ใจของข้าพเจ้าได้จริงๆ" กล่าวจบปลดถุงย่ามออกมา ล้วงเอาโถบรรจุอัฐิออกมาใบหนึ่ง "ฮา ฮา ฮา รั่วซุนจื่อจิง แม้นมิฉลาดหลักแหลมเท่าคำเล่าลือ แต่ความระเอียดรอบคอบนับว่าสูงส่งยิ่ง!!!! เวลาเช่นนี้ยังสามารถตระเตรียมโถบรรจุอัฐิของตนมาพร้อมเพรียง นับว่ามิเสียชื่อจริงๆ ฮา ฮา" คนกล่าวกลับเป็นลามะรูปหนึ่ง ลามะเสือขาว หูจิ่นเช็คเอง!!! ทุกผู้คนพากันหัวเราะงอหาย บางคนถึงกับล้มกลิ้งไปกับพื้น พวกที่เห็นความฉิบหายของผู้อื่นแล้วสนุกสนาน นับว่ามีไม่น้อยจริงๆ ซุนหยางหันไปทางลามะหู กล่าวว่า "หน้าเสี้ยม หูกาง มือ เท้าหยาบใหญ่ แต่งกายเยี่ยงลามะ วาจากลับคล้ายอันธพาลร้านตลาด ท่านผู้นี้คงเป็นผู้ใดไปมิได้ นอกจาก "ลามะแมวน้อย" หูจิ่นเช็คกระมัง?" คำพูดพอกล่าว หลายคนอดหัวร่อ คิก ออกมามิได้ ทว่าเมื่อรู้สึกตัวเห็นว่ามิสมควร จึงรีบเอามือปิดปากตนเองไว้ ส่วนหูจิ่นเช็คหน้าแปรเปลี่ยน ขบกรามกรอดตวาดว่า "จะตายแล้วยังโอหัง!!!" "ข้าพเจ้าตายหรือเป็นนั้น คิดว่า คงมิต้องรบกวน "ลามะแมวน้อย" ท่าน น่าจะขึ้นอยู่กับผู้นำแซ่จื่อมากกว่า" เวลานี้ซุนหยางกลับเรียกหาจื่ออิงเป็นผู้นำแซ่จื่อ หรือมันรักตัวกลัวตาย จึงคิดสอพลออีกฝ่าย หูจิ่นเช็คหันไปทางจื่ออิง หวังอย่างยิ่งที่จะได้รับสัญญาณให้ลงมือจากอีกฝ่าย ขอเพียงจื่ออิงลดมือข้างนั้นลง มันนี่แหละ จะเป็นผู้เข้าไปสังหารไอ้คนโอหังบังอาจนั้นเสีย!!!! ทว่าสิ่งที่พบเห็นก็คือ เหล่าศิษย์บู๊ตึ๊งที่กลุ้มรุมพากันคุกเข่าลง กระบี่ถูกเสียบคืนสู่ฝัก กระทั่งตัวจื่ออิงก็มีสีหน้าปั้นยาก ใบหน้าซีดขาว มือที่ยกค้างอยู่สั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด นี่มันเกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่!!!!!? หูจิ่นเช็คเห็นเช่นนั้นก็ล่วงรู้ว่าผิดท่า กระโจนจากจุดที่ยืนอยู่ประคำในมือฟาดฟันเข้าใส่ซุนหยางทันที "ช้าก่อน!!!!" จื่ออิงตวาดห้าม "แต่.....ท่านผู้นำ!.." หูจิ่นเช็คคิดกล่าวอันใด ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าท่าทีของอีกฝ่ายก็ได้แต่ถอยกลับมายังตำแหน่งเดิม "หึ หึ "ลามะแมวน้อย" ของที่อยู่ในมือเรานี้ เจ้าอาจจะมิรู้จัก ทว่ากับเหล่าศิษย์บู๊ตึ๊ง และผู้นำแซ่จื่อนั้นล้วนรู้จักมันดี" ซุนหยางกล่าวอย่างอารมณ์ดี ซุนหยางที่เรียกจื่ออิงเป็นผู้นำแซ่จื่อ ที่แท้เพื่อต้องการกระตุ้นเตือนอีกฝ่ายว่าตนเองเป็นผู้นำ หวังอาศัยจื่ออิงสะกดข่มผู้อื่นที่คิดหักหาญด้วยกำลัง ซึ่งนับว่าแผนของมันประสบผลพอสมควรทีเดียว "เฮอะ! แค่โถบรรจุอัฐิ มีผู้ใดบ้างมิรู้จัก!" หูจิ่นเช็คตอบโต้กลับไป "ถูกต้อง ทว่าเป็นโถของผู้ใดกันเล่า เจ้าตอบได้หรือไม่?" ซุนหยางตั้งคำถามอีกครา "เฮอะ! ย่อมมิใช่ของเราลามะเสือขาว เป็นของเจ้านั่นแหละ!!!" หูจิ่นเช็คตอบพลางกล่าวย้ำฉายาลามะเสือขาวของมัน เหมือนกับเกรงว่าทุกคนจะลืมเลือน และเปลี่ยนไปเรียกเป็น "ลามะแมวน้อย" ตามซุนหยางแทน "ผิดแล้ว โถบรรจุอัฐินี้ มิใช่ของเรา และก็มิใช่ของเจ้าด้วย เนื่องเพราะมันเป็นโถที่ได้บรรจุอัฐิของผู้ตายเอาไว้แล้ว หากเจ้ามิเชื่อเราจะเปิดออกให้เจ้าดูเดี๋ยวนี้!" "ทำไม่ได้!!!!!!!!" เหล่าศิษย์บู๊ตึ๊งพากันตวาดออกมา ทว่ายังมิกล้าลุกขึ้น มือที่กุมด้ามกระบี่เกร็งแน่นจนเส้นเอ็นปูดโปน ทว่ากลับมิมีผู้ใดกล้าชักกระบี่ออกมาสักเพียงผู้เดียว "ท่านไปเถิด ข้าพเจ้าจักมิขัดขวางแต่อย่างใด" จื่ออิงกล่าวพลางถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "ท่านผู้นำ!!!!!" เหล่าชาวยุทธต่างพากันร่ำร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ จื่ออิงมองไปยังผู้คนทั้งหลาย เห็นสายตาที่คลางแคลง และมิเข้าใจของทุกคนในที่สุดก็ต้องถอนหายใจออกมาอีกครั้ง "ถึงตอนนี้แล้วหากมิบอกกล่าวออกไป พวกท่านทั้งหลายคงจะมิพอใจเป็นแน่ เอาเถอะ เรื่องนี้นับเป็นความผิดพลาดของสำนักบู๊ตึ๊งเรา อย่างไรก็มิอาจปัดความรับผิดชอบได้" เว้นนิดหนึ่งกล่าวว่า "โถบรรจุอัฐินั้นเป็นของอาจารย์ผู้ล่วงลับ เมื่อเช้ามืดเรายังนำบรรดาศิษย์ในสำนักจุดธูปกราบไหว้อยู่ นึกมิถึง เวลานี้กลับมาตกอยู่ในมือผู้อื่น!!!" "อา!!!" เหล่าชาวยุทธอุทานออกมาโดยพร้อมเพรียง เหล่าชาวยุทธล้วนถือสาเรื่องการเคารพอาจารย์ บูชาปรมาจารย์ และซื่อตรงต่อสำนัก ยามนี้เมื่อโถบรรจุอัฐิของเตียหงีผู้ล่วงลับตกอยู่ในมือของซุนหยาง จึงมิใช่เรื่องแปลกประหลาดที่เหล่าศิษย์บูตึ๊ง และจื่ออิงต้องตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเช่นนี้ ซุนหยางเมื่อสามารถปลอมแปลงเป็นจื้อเหว่ยปนเข้ามาในบู๊ตึ๊ง ย่อมมีความสามารถในการหยิบฉวยโถอัฐิดังกล่าว "เฮ้อออ" หลิวหยงเคอถอนหายใจออกมา เหล่าชาวยุทธผู้อื่นก็พากันจ้องมองซุนหยางด้วยความโกรธแค้น "เจ้าพวกมารร้าย!!! กลับกล้านำอัฐิของผู้ตายมาข่มขู่เช่นนี้ เจ้ามันหน้าด้านไร้ยางอาย!!!" หลายคนทนมิได้ต้องตวาดด่าออกมา "คนหน้าด้านข้าพเจ้ากลับมิรู้จัก เพียงแต่ทราบว่าในโลกนี้มีบุคคลเพียงสองประเภทเท่านั้น!"ซุนหยางกล่าวโดยมิแยแสผู้คนที่ด่าว่ามัน "เรียนถามท่านซุนว่าเป็น สองประเภทใด?" หลิวหยงเคอลุกขึ้นถาม ในมือของมันยังถือขลุ่ยหยกขาว คล้ายสามารถลงมือได้ทุกเวลา "ประเภทแรกคือคนโง่ พวกนี้รู้จักแต่ใช้กำลังต่อยตี มิเคยใช้สมอง เพียงมีมันสมองเอาไว้เติมให้เต็มหัวกระโหลกเท่านั้น!!!" กล่าวพลางมองไปโดยรอบ "หนอยยยย เจ้ามารร้าย!!!!" เหล่าชาวยุทธพากันตวาดออกมา "ประเภทที่สองก็คือ คนที่รู้จักเจรจา รู้จักต่อรอง คนพวกนี้ใช้กำลังแต่พอประมาณ ตามวิถีทางที่เป็นประโยชน์มากที่สุด โดยมิยินยอมสิ้นเปลืองพละกำลังโดยง่ายเด็ดขาด!!!!" "ท่านเป็นคนประเภทนั้นสินะ" หลิวหยงเคอกล่าวพลางมองหน้าอีกฝ่าย ซุนหยางมิตอบ กับคำถามบางคำถาม ท่านก็มิจำเป็นต้องตอบ ผู้คนก็ล้วนสามารถเข้าใจ "ท่านคล้ายมิเคยทำเรื่องที่ไร้สาระมาก่อน?" "ไม่เคย" "ถ้าเช่นนั้นเหตุใดท่านต้องวางเพลิงเผาหอคัมภีร์ ข้าพเจ้ายังมิเห็นว่ามันเกิดประโยชน์อันใด?" หลิวหยงเคอถาม ซุนหยางยิ้มแล้ว รอยยิ้มของมันทั้งชั่วช้า ทั้งลี้ลับ หลิวหยงเคอแม้นมิเข้าใจนัก แต่ก็รู้สึกเย็นยะเยือกที่ไขสันหลัง ราวกับได้ตกลงไปในหล่มน้ำแข็งทีเดียว "หรือว่า..." หลิวหยงเคอมิกล่าวอันใดรีบถอยกายไปยังมุมห้อง ทันใดนั้นเองเสียงหนึ่งดังขึ้น "พวกเราหาใช่ศิษย์ของบู๊ตึ๊งมิต้องกลัวเกรงเจ้าทำลายโถใบนั้น!!!!" แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 47 21:07:06 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 24 มิ.ย. 47 20:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คำกล่าวพอจบ กระบี่สองเล่มพุ่งทะยานเข้าใส่ เล่มหนึ่งประกายสีเขียว อีกเล่มหนึ่งประกายวาววับดุจดวงดาว บุรุษวัยกลางคนคู่หนึ่ง ผู้หนึ่งสวมใส่ชุดสีเขียว อีกผู้หนึ่งสวมใส่ชุดสีทอง กลับเป็น เอี๊ยบแช เจ้าสำนักกระบี่ดาว และหลงซิง แห่งหอมรกต จื่ออิงเห็นเช่นนั้น ขณะคิดเอ่ยห้าม พลันคิดได้ "สองคนนี้มิใช่คนของพรรคเรา หากมันลงมือสังหาร ซุนหยางได้ ก็เท่ากับลดทอนกำลังของฉิกจับอิดไปส่วนหนึ่ง หากว่าบังเอิญกระทบถูกโถบรรจุอัฐิของท่านอาจารย์บุบสลายลง ก็ว่ากล่าวเราอกตัญญูมิได้ หึ หึ ดีล่ะ ซุนหยางเจ้าจะรับมือเช่นไร?!!" กระบี่หนึ่งเขียวหนึ่งแวววาว พุ่งข้ามพื้นที่กลายวา ตรงเข้าสู่ร่างของซุนหยางห่างมิถึงหนึ่งเชี๊ยะ แต่ทันใดนั้นเอง "โอ๊ยย โอยย โครมมม เคร้งงงง" ร่างของคนทั้งสองร่วงลงสู่พื้น กระบี่ในมือร่วงหล่นไปคนละทิศ ยอดฝีมือเช่นทั้งสอง แม้มิเก่งกาจเท่ากับผู้นำของหอห้ากระบี่ แต่ก็มิใช่ธรรมดาสามัญ มือของพวกมันทั้งสองก็เรียวยาวและมั่นคง ย่อมมิปล่อยให้กระบี่ร่วงหล่นโดยง่ายเช่นนี้ ที่แท้ซุนหยางใช้วิชามารอันใด ยังมิทันกระทบถูก คนทั้งสองก็ร่วงหล่นลง กระบี่พลัดหลุดจากมือโดยง่ายเช่นนี้?!! "ซุนหยาง เจ้า!!!! ....อ่อก" เหล่าชาวยุทธพากันร่ำร้อง สุดท้ายล้มกลิ้งลงบนพื้น มองไปทั่วบริเวณโถง ชาวยุทธนับพันเวลานี้ ต่างพากันล้มกลิ้งลงไปกว่าครึ่งค่อน มีเพียงผู้ที่มีกำลังฝีมือสูงส่งอย่างเช่น จื่ออิง หวงอี้เฟย หูจิ่นเช็ค ซุนยัดไหลและพรรคพวกไม่กี่สิบคนที่ยังสามารถยืนหยัดอยู่ได้ ทว่าหากสังเกตดูให้ดี พวกมันแม้ยังสามารถยืนอยู่แต่ก็เต็มกลืนยิ่ง!!! "จ....เจ้า...เจ้าลอบวางยาพิษ!!!!" หูจิ่นเช็คทรุดลงเดินพลังรีดเร้นพิษออกจากร่างทันที คนอื่นๆ รีบทำตาม กระทั่งจื่ออิงก็มิเป็นข้อยกเว้น "หึ ที่แท้ท่านซุนกลับสามารถแพร่พิษในควันไฟเหล่านั้น ไม้ตายประการนี้ของท่านกลับร้ายกาจยิ่ง!!!" ผู้ที่กล่าวกับเป็นหลิวหยงเคอเอง เมื่อครู่มันเมื่อถามคำถามนั้นกับซุนหยางก็บังเอิญนึกได้ถึงเรื่องนี้ รีบเดินลมปราณสกัดพิษ ตอนนี้แม้สามารถสกัดไว้ได้ แต่มิแน่ว่าจะกำเริบขึ้นอีกเมื่อไหร่ "ท่านหลิว ท่านเป็นบุคคลประเภทที่สองอย่างแน่นอน ข้าพเจ้ามั่นใจ  วันนี้ผุ้น้อยสนุกสนานยิ่ง ลาก่อน!!! ฮา ฮา " กล่าวจบหมุนกายเดินจากไปอย่างงามสง่า ส่วนโถบรรจุอัฐิของเตียหงีใบนั้น มันจัดวางเอาไว้ยังกึ่งกลางห้องโถงอย่างเรียบร้อย จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 24 มิ.ย. 47 20:50:51 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 50 ลางสังหรณ์ของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2873253/W2873253.html#35 ตอนพิเศษ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2872151/W2872151.html บทที่ 49 ค่ำคืนยาวนานกับความลับในวัดร้าง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2861041/W2861041.html บทที่ 48 ความลับของ โรคผีตายซาก (1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2850149/W2850149.html บทที่ 47 ฆาตกรตัวจริง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2838920/W2838920.html บทที่ 46 พบกันอีกครา! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2825864/W2825864.html บทที่45 สยบเวหา!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2810575/W2810575.html บทที่44 แผนของเกี่ยมฮุ้น http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801941/W2801941.html ตอนพิเศษ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2872151/W2872151.html ตอนพิเศษ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2856300/W2856300.html ตอนพิเศษ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2801347/W2801347.html ตอนพิเศษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2775447/W2775447.html บทที่ 43 เสี่ยวซากับบานาน่าโบ๊ท http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2789863/W2789863.html บทที่ 42 เสี่ยวซาและฮั่นตง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2755204/W2755204.html บทที่ 41 กองกำลังลับภายใน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2744083/W2744083.html บทที่ 40 ฝ่ามือนวดแป้ง!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2732838/W2732838.html บทที่ 39 การรุกคราแรกของหอห้ากระบี่!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2721228/W2721228.html บทที่ 38 อิทธิพลของพรรคฉิก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2709341/W2709341.html บทที่37 งานชุมนุมดอกบัว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2698665/W2698665.html บทที่ 36 คำกล่าวอ้างของพยาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2687991/W2687991.html บทที่ 35 ปณิธานของผู้นำ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2678252/W2678252.html บทที่ 34 อาวุธของเสี่ยวซา http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2665660/W2665660.html บทที่ 33 ปะการังกับสามน้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2656775/W2656775.html ลิงค์ตอนเก่า บทที่ 32 ผู้นำคนใหม่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2646786/W2646786.html บทที่ 31 ความลับที่อยู่ใต้ดิน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2636144/W2636144.html บทที่ 30 เสี่ยวซาสืบคดี http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2626616/W2626616.html บทที่ 29 ธรรมเดียว http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2616246/W2616246.html บทที่ 28 หมู่บ้านปีศาจ(3) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html บทที่ 27 หมู่บ้านปีศาจ(2) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2593819/W2593819.html บทที่ 26 หมู่บ้านปีศาจ(1) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่25 ห่วงคู่อหังการ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html บทที่24 ข้ามผ่านอุปสรรค http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่23 เปลวไฟและตะเกียง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html 22/4 ศิษย์เอกแห่งคุนหลุน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html 22/3 เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html 22/2 ชุมนุมผู้กล้า! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html 22/1 (ตอนจบ) เคล็ดวิชา "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่ 22/1(ตอนต้น) ประลองยุทธ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html 21/3 : "ความลับของหลวงจีนชรา" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html 21/2: "เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html บทที่21/1 : ห้วงคำนึงระหว่างเป็นตาย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่20 : ตัวตนของพรรคมาร!!! http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : เบื้องหลังหน้ากาก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : เบื้องลึกคุณธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : เส้นทางสู่ความมืด http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : "คลื่นใหม่" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : ยาพิษ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : แตกหัก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: สามสุดยอดฝีมือแนวทางพรต http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : ยาพิษทะลวงไส้ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : กระบี่ไตรลักษณ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : เงื่อนงำอำพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: ฆาตกรรม เบาะแส และ หลุมพราง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: เบาะแสในม่านหมอก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: ตบมือประลองกำลัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : บนเส้นทางสู่บู๊ตึ๊ง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : ถกเพลงวิจารณ์ใจ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : ศาสตราไร้ลักษณ์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : ตุลาการเที่ยงธรรม http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : วิกฤตหอห้ากระบี่ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : จ้าวยุทธภพ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 24 มิ.ย. 47 20:54:26 ]

ความคิดเห็นที่ 5 น่าจะตายหลายแฮะ ดี ๆ (6) จากคุณ : jengly - [ 24 มิ.ย. 47 21:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นข้อยืนยันความมั่นคงของทีมงาน กระทั่งช่วงบอลยูโรเราก็ไม่มีงดครับ ^^V จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 24 มิ.ย. 47 21:34:07 ]

ความคิดเห็นที่ 7 . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 24 มิ.ย. 47 21:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แค่ชื่อพวกนี้ก็กินขาด "เอี๊ยบแช" เจ้าสำนักกระบี่ดาว "หลงซิง" แห่งหอมรกต "เติ้งเสี่ยวเทา" ประมุขพรรคกระยาจก "เจียงเจ๋อตุง" ประมุขพรรคจวักธรณี "โจวเอินผิง" ศิษย์เอกแห่งพรรคหมัดฆาตกร "เหมาเจ๋อหมิน" ศิษย์เอกพรรคสองทิศ กระทั่ง ซุนยัดไหล เจียงไคเซ็น และหูจิ่นเช็ค ก็ปรากฏตัวโดยพร้อมเพรียง ^___^....... อ้อ ตอนนี้น่าจะเป็นฝีมือท่านตั้ม(เดาเอา) ใช่ไหมเอ่ย แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 47 22:39:46 จากคุณ : GTW - [ 24 มิ.ย. 47 22:32:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 to อาจานจี ของเฮียตั้มเกือบทั้งหมดเลยฮับ มีข้าพเจ้าแทรกอยู่หน้ากว่าๆ ^^> (ว่าแต่ขำตอนเรียงชื่อเหมือนกันแฮะ) จากคุณ : เชษฐา (เชษฐา) - [ 24 มิ.ย. 47 22:59:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เซ็งเลย รูนี่เจ็บ แล้วตูจะเชียร์ใครล่ะเนี่ย จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 25 มิ.ย. 47 02:34:15 ]

ความคิดเห็นที่ 11 บังเอิญความรู้น้อย ไม่เข้าใจเรื่องชื่อ อ่ะ .. ซุนหยางแน่มาก.. ถ้าพูดน้อยต่อยหนัก.. ไม่แก่ หน้าตาดี จะให้เป็นพระเอกแทนสามน้อยไปเลย... วู้ๆ.. จากคุณ : ..new.. - [ 25 มิ.ย. 47 07:46:53 A:169.252.4.21 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาลงชื่อ จากคุณ : ด็อก - [ 25 มิ.ย. 47 08:57:42 A:207.218.122.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 อิอิ ขยันกันจริงๆ นี่ตอนแรกนึกว่ามามุขอิรัค จับคนมาเป็นตัวประกันให้ถอยทัพ ถ้าไม่ถอยจะตัดคอซะอีก ว้า จากคุณ : ด็อก - [ 25 มิ.ย. 47 09:20:44 A:207.218.122.89 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 ลงชื่อ ๆ จากคุณ : ผู้กอง - [ 25 มิ.ย. 47 10:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาก่อกวนได้ดีแท้ๆ จากคุณ : scottie - [ 25 มิ.ย. 47 11:08:59 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามากวนteen มากกว่า จากคุณ : หลิว - [ 25 มิ.ย. 47 11:34:19 A:202.133.154.119 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ลงชื่อ  T__T จากคุณ : คนงานยุ่ง (ตอกะจอ) - [ 25 มิ.ย. 47 11:54:26 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ลงชื่อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) - [ 25 มิ.ย. 47 17:07:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โดนพิษกันหมดเยย ^_^ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 27 มิ.ย. 47 10:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อืม.....พลังอ่อนกันไปหน่อย จากคุณ : pax - [ 28 มิ.ย. 47 12:19:58 A:203.172.65.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 เฮ้ย ท่านตั้ม ดูนี่เครือญาติที่พรัดพรากไปมานาน! http://www.tenoaks.fsnet.co.uk/tantum/ จากคุณ : เชษฐา - [ 29 มิ.ย. 47 01:01:22 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ^^" มาไงฟะ เยอะด้วยดิ เจ้าปั๊บ ไปที่ใหม่นะ ที่เก่าเข้าไม่ได้ เครื่องมันเป็นไรไม่รู้ เซ็ง เมล์ไทยแลนด์ก็เข้าไม่ได้ จากคุณ : มต - [ 29 มิ.ย. 47 11:58:23 A:203.118.84.42 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 ย่อง ๆ มาเซฟครับ จากคุณ : รสา รสา - [ 29 มิ.ย. 47 20:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 24 เอามาคืนแล้วนะครับ จากคุณ : รสา รสา - [ 30 มิ.ย. 47 02:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 25 to พี่ตั้ม เนื่องจากเข้าเวปบอร์ดใหม่ไม่ได้ จึงไปโพสต์เรื่องตอนต่อไปไว้ที่ ห้องเก่า ถ้าเข้าไม่ได้ให้เชคเมล ส่งไปให้ทางเมลแล้ว จากคุณ : เชษฐา (เชษฐา) - [ 1 ก.ค. 47 02:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 26 โอเช แต่ว่า เข้าไม่ได้ทั้งสองที่เลย ^^" เดี๋ยวจะพยายามขโมยเครื่องคนอื่นนะ จากคุณ : มต - [ 1 ก.ค. 47 09:03:31 A:203.118.84.25 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 แผนขโมยเครื่องสำเร็จ เดี๋ยวเสร็จแล้วฝากโพสต์ด้วยนะ จากคุณ : มต - [ 1 ก.ค. 47 10:23:32 A:203.118.84.25 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2894632/W2894632.html ตอนต่อไป ล็อคอินไม่ได้ ไอ้เครื่อง ฮซ จากคุณ : มต (มันตั้ม(น้องมันตรัย)) - [ 1 ก.ค. 47 16:49:07 ]