ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านเลย
ที่แวะเวียนมาให้ทั้งกำลังใจ และคำแนะนำ
ขอน้อมรับทั้งคำติ คำชม นะค่ะ ขอบคุณค่ะ
แล้วจะทำไงดีค่ะ ไม่ให้ตัวหนังสือล้นกรอบ
แก้แล้วมันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้ ยังก็ช่วยแนะนำ
ด้วยนะค่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่5 หฤหรร วันเปิดเทอม(1)

ตอนนี้ฉันทำงานที่ไร่แสนรัก เป็นเวลา 3 สัปดาห์แล้ว ทุกอย่างเริ่มเข้าที่แล้วและวันนี้ก็เป็น
วันเสาร์ที่ค่อนข้างวุ่นวายกับการเตรียมตัว
เปิดเทอมของเด็กๆในวันพุธ ความวุ่นวาย
เริ่มต้นขึ้นตอนที่ น้องกันย์ ใส่เสื้อนักเรียนชุดเก่า
ไม่ได้  ส่วนน้องแก้มต้องเปลี่ยนเครื่องแบบใหม่
คุณภูเลยต้องพาเด็กๆออกไปซื้อเสื้อผ้าอย่างเร่งด่วน
ป้ามาลัยบอกว่า ปีนี้น้องแก้ม ขึ้นป.1
ส่วนน้องกันย์ ขึ้นป.5

เห็นอย่างนี้แล้วอดคิดถึงตอนสมัยเรียนไม่ได้
ก่อนจะเปิดเทอมแม่จะให้ฉันลองชุดนักเรียนก่อน
1 สัปดาห์ก่อนเปิดเรียน แล้วถ้าปีไหนต้องซื้อเสื้อใหม่
ฉันก็จะรู้สึกมีความสุขมากๆเลย รู้สึกอยากไปโรงเรียนเพราะอยากใส่ชุดนักเรียนชุดใหม่
คิดแล้วก็รู้สึกคิดถึงพ่อกับแม่จัง ไหนๆวันนี้ก็ว่างแล้ว
ฉันโทรไปหาพ่อกับแม่ดีกว่า ป่านนี้ไม่รู้ว่าท่านจะ
เป็นห่วงฉันมากขนาดไหน เพราะฉันไม่ได้ติดต่อท่าน
เป็นเวลานานพอสมควรแล้วนะ

“สไตล์ไทยเรสเตอรอง สวัสดีครับ”

“นี่เดียร์นะค่ะ พ่อเหรอค่ะ”

“ว่าไงเดียร์ หายเงียบไปเลยนะ แม่บ่นถึงเราทุกวัน
เลยนะ เป็นไงบ้างสบายดีไหมลูก”

“ก็ดีค่ะ ตอนนี้ทุกอย่างเริ่มลงตัวแล้ว พ่อไม่ต้อง
เป็นห่วงนะค่ะ ตอนนี้ขายดีไหมค่ะ”

“ช่วงนี้ก็ขายได้เรื่อยๆนะลูกไม่ถึงกับดีมาก
แต่ก็ไม่ทำให้พ่อกับแม่ขาดทุนหรอก”

“พ่ออย่าทำงานหนักนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะ”

“ลูกก็เหมือนกันนะ  แล้วเจ้านายลูก เป็นยังไงบ้าง
แม่เขากลัวว่าเจ้านายลูกจะกดค่าแรง”

“คุณภูก็ดีนะค่ะ เป็นกันเองดี แล้วคุณป้าแม่บ้าน
ที่นี่ก็ใจดีค่ะ พ่อกับแม่สบายใจได้นะค่ะ
แล้วเมื่อไหร่พ่อกับแม่จะย้ายกลับมาอยู่ที่
เมืองไทยซะทีหละค่ะ ไปอยู่ทีนั้นตั้ง 4 ปี
แล้วนะ ไม่คิดถึงเดียร์บ้างเหรอ”

“ก็รอให้เดียร์รวยก่อนแล้วกันลูก
พ่อกับแม่จะย้ายกลับไปให้เดียร์เลี้ยง
แต่ช่วงนี้ขอพ่อกับแม่หาเงินก่อนแล้วกันลูก
เดียร์แม่เพิ่งว่าง อยากคุยกับลูกแหนะ”

“เดียร์ เป็นไงลูก สบายดีไหม”

“ดีค่ะ ทุกคนที่นี่ใจดีกันทุกคนเลยค่ะ
แล้วแม่หละค่ะ อย่าทำงานหนักมากนะ”

“ก็ดีแล้วลูก แม่สบายดีนะ ไม่ต้องห่วงนะ
ถ้าพ่อกับแม่เบื่องานทางนี้เมื่อไหร่จะย้ายกลับ
ไปให้ลูกได้เลี้ยงพ่อกับแม่สมใจอยากแน่จ๊ะ
รู้ว่าเดียร์สบายดีแม่ก็ดีใจแล้วลูก
เออพอก่อนนะลูก ตอนนี้มีแขกเข้าร้านอีกแล้ว
ไว้อีเมล์มาหาก็ได้นะจ๊ะจะได้ไม่เปลือง
ค่าโทรศัพท์ โชคดีนะลูก”

หลังจากวางสายจากพ่อกับแม่
อีกคนที่ฉันคิดถึงตอนนี้คือเจน
ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้าง แต่เอาไว้ก่อนดีกว่า
เพราะรู้สึกจะได้ยินเสียงรถแล้ว คงกลับกันมาแล้ว

“เป็นบ้างค่ะ เหนื่อยหรือเปล่า ป้าเตรียมของว่าง
ไว้ให้แล้วนะค่ะ จะรับเลยไหมค่ะ”

“ก็ดีครับ เฮ้ย วันนี้ออกไปเงินแทบ
หมดกระเป๋าเลย ถ้าต้องใช้เงินอย่างนี้
ทุกวันจนแน่เลย”

“แหม พ่อภู แค่นี้ไม่ทำให้พ่อภูจนหรอกค่ะ
น้องแก้มรู้นะว่าพ่อภูมีอีกเยอะ”

“รู้ได้ยังไง รู้ดีอย่างนี้ต้องทำโทษ”
ว่าแล้วคุณภูก็ยื่นมือออกไปจี๊ เอวน้องแก้ม
แล้วก็เกิดการวิ่งไล่กันทั้งคุณภู น้องแก้ม น้องกันย์

และแล้ววันเปิดเทอมก็มาถึง

“น้องแก้มตื่นเร็ว เดียวไปโรงเรียนสายนะ
พี่กันย์รออยู่ข้างล่างแล้วนะ”

“น้องแก้มยังง่วงอยู่เลยค่ะ ขอนอนต่ออีกนิดนะ”

“ไม่ได้ ตื่นเร็ว สายแล้วนะน้องแก้ม”
แล้วก็เกิดศึกย่อยๆที่ห้องนอนน้องแก้ม  

ที่โต๊ะอาหาร

“ตื่นแล้วเหอรค่ะน้องแก้ม” ป้ามาลัยถาม
หลังจากที่เห็นสีหน้าน้องแก้มที่ไม่สบอารมณ์

“กว่าจะไปขุดออกจากที่นอนได้ เล่นเอาผม
เหนื่อยเลย ป้าครับตั้งโต๊ะเลย จะได้ไม่สาย”

หลังจากอาหารเช้าเสร็จลง
ก็ได้เวลาที่เด็กทั้งสองคนจะไปโรงเรียน
คุณภูทำหน้าที่ไปส่งเด็กๆ  พอถึงหน้าโรงเรียน

“พ่อภูขา น้องแก้มปวดท้องจังเลยค่ะ”

“ปวดยังไงหละ ปวดมากไหม”

“ปวดมากเลยค่ะ ปวดตรงนี้” ว่างแล้วก็เอามือลูบ
ไปที่ท้อง

“เอ สงสัยจะเป็นไส้ติ่ง ต้องไปหาหมอแล้วหละ
ต้องผ่าออก”

“จริงเหรอค่ะ อย่างนี้น้องแก้มไม่ปวดแล้วหละค่ะ”

“อ้าว พอบอกว่าจะไปหาหมอ
ก็หายเลยเหอรน้องแก้ม”

“ค่ะ สงสัยท้องมันคงไม่อยากให้พ่อภูเสียเงิน”

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปเรียนได้แล้ว น้องกันย์ดูน้องด้วย
นะครับ แล้วเย็นนี้พ่อภูจะมารับ ตอน 4โมง
ที่ร้านเค้กนะครับ”

“ครับ/ค่ะ”

“น้องแก้มนี่ลูกไม้เยอะจริงๆเลย แรกๆที่
ผมมาส่งนะโดนหลอกทุกทีเลย หลังๆนี่เริ่มจับได้
ไม่อย่างนั้นเกเรียนทุกที ดีที่น้องกันย์
ไม่ค่อยเกเหมือนน้องแก้ม ไม่งั้นคงปวดหัวแย่เลย”

“เด็กๆก็อย่างนี้แหละ ตอนเดียร์เด็กๆ
เดียร์ยังเป็นเลย แล้วตอนเด็กๆคุณภูไม่เป็นเหรอค่ะ”

“ก็มีบ้างนะ แต่พ่อผมก็จับได้ทุกทีเลย”

“นั่นสิค่ะ แสดงว่าพ่อคุณภูก็เคย
ผ่านประสบการณ์มาก่อนเลยรู้ไงค่ะ
แล้ววันนี้เราจะไปตรวจอะไรดีค่ะ”

“คงจะไปดูลิ้นจี่นะ”

“ดีจังค่ะ แล้วที่ไร่ปลูกลิ้นจี่พันธุ์อะไรบ้างค่ะ”

“ก็มี พันธุ์ฮงฮวย โอวเฮียะ และกิมเจ็ง
พันธุ์ฮงฮวย เนี่ย โตเร็ว แล้วก็ให้ลูกง่าย
กว่าพันธุ์อื่นนะ เดียวไปถึงไร่แล้วผมจะชี้ให้ดู”

ที่ไร่

“เดียร์ว่า ลิ้นจี่มันก็เหมือนๆกันหมดนะค่ะ”

“คุณดูดีๆสิ มันจะแตกต่างกันนะ อย่างฮงฮวยเนี่ย
ลูกมันจะกลมรีเหมือนไข่ เปลือกมันจะสีแดงอมชมพู
มันจะเปรี้ยวอมหวาน เม็ดมันจะใหญ่ เปลือกบาง
นี่ไงลองชิมดูสิ”

“ขอบคุณค่ะ” แล้วคุณภูก็พาเดินไปดูลิ้นจี่รอบๆ

“นี่ก็อีกพันธุ์นะเป็นพันธุ์โอวเฮียะ มันชอบ
อากาศหนาวออกลูกช้ากว่าพันธุ์ฮงฮวย
แล้วลูกมันก็มีลักษณะเป็นรูปหัวใจ
ดูเปลือกมันสิเปลือกมันจะมีสีแดงคล้ำ
เมล็ดเล็กกว่าพันธุ์ฮงฮวย เนื้อหนา รสหวาน”
แล้วคุณภูก็เด็ดลงมาให้ฉันชิมอีก
รู้สึกว่าวันนี้คงได้อิ่มลิ้นจี่แน่ๆเลย

“ส่วนนี่เป็นพันธุ์สุดท้ายนะ เป็นพันธุ์พันธุ์กิมเจ็ง
ชอบอากาศเย็นจัด โตช้า ใบสั้นและแคบ
ลูกมันค่อนข้างกลม เปลือกหนา เมล็ดเล็ก
เนื้อหนา รสหวาน แต่ว่ามันติดลูกยาก
แล้วก็สุกช้ากว่าสองพันธุ์แรก
เลยยังไม่มีให้คุณชิมนะ”

“แล้วที่นี่ส่งลิ้นจี่ไปขายที่ไหนบ้างค่ะ”

“ก็ทั่วประเทศเลยนะ”
แล้วเสียงโทรศัพท์ของคุณภูก็ดังขึ้น “เดี๋ยวผมมานะ”
คุณภูก็เดินออกไปรับโทรศัพท์
ปล่อยให้ฉันเดินดูคนงานในไร่เก็บลิ้นจี่กัน  
คุณภูปลูกลิ้นจี่ไว้ เป็นไร่เลย ฉันคิดว่าพอถึงเวลา
เก็บลิ้นจี่คงทำเงินได้เยอะเลย

“คุณเดียร์ ป้ามาลัยโทรมา เดียวเรากลับเข้าบ้าน
กันเลยนะ”

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าค่ะ ป้ามาลัยถึงโทรตาม”

“ก็ ป้ามาลัยจะลาไปดูลูกสาว ลูกสาวป้ามาลัย
คลอดลูก แล้วเย็นนี้ลูกเขยป้าจะมารับ”
ฉันพยักหน้าเป็นการตอบรับ แล้วคุณภูก็ขับรถกลับบ้าน

ที่บ้าน

“ป้าขอโทษนะค่ะ มันกะทันหันมากเลย
ป้าคิดว่ามันจะคลอดอาทิตย์หน้าซะอีก
ไม่คิดว่ามันจะคลอดก่อนกำหนด
เจ้าพงศ์มันก็ตกใจเหมือนกัน แต่มันบอกว่า
เด็กปลอดภัย ป้าก็เลยว่าจะไปดูแลมัน
คุณภูจะว่าไหมค่ะถ้าป้าจะลาไปสัก 3 เดือน”

“ได้ครับ ทางนี้ป้าไม่ต้องห่วงนะ
ยังไงให้คุณเดียร์ดูแลแทนไปก่อน
แล้วเย็นนี้พงศ์จะมารับป้าตอนกี่โมงหละครับ”

“ป้าบอกให้มันมาตอน 5 โมงคะ
จะได้เตรียมข้าวเย็นให้พวกคุณก่อน
คุณเดียร์ค่ะ ยังไงฝากด้วยนะค่ะ”

“ได้ค่ะ เดียร์จะทำหน้าที่แทนป้าให้ดีที่สุดเลยค่ะ”

“ขอบคุณมากนะค่ะ อย่างนั้นป้าขอตัวไปเก็บ
ของก่อนนะค่ะ”

หลังจากที่ป้ามาลัยเก็บของเสร็จ ป้ามาลัยก็ออกมา
บอกงานกับฉันว่า ฉันต้องทำอะไรบ้าง หลังจาก
สั่งเรียบร้อย ป้ามาลัยก็หันไปสั่งคำเอื้อง กับบัวตอง
ว่าให้ช่วยงานฉัน  แล้วตอนบ่ายฉันก็เริ่มช่วยงาน
ป้ามาลัย ส่วนคุณภูพอได้เวลาก็ไปรับ
น้องกันย์กับน้องแก้ม

ที่ร้านเค้กหน้าโรงเรียน

“สวัสดีค่ะ  เค้กชอป ยินดีต้อนรับค่ะ
รับเค้กอะไรดีค่ะ”

“เอา ช๊อคโกแลต มู้ด แล้วก็ชามะนาวครับ”
แล้วผมก็เดินไปนั่งที่โต๊ะในสุดของร้าน
สักพักเด็กเสริฟก็เอาเค้กมาเสริฟ
ผมนั่งรอน้องกันย์กับน้องแก้มเลิกเรียน
สักพักผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหู

“ภู มารอใครเหรอ ให้นินั่งด้วยได้ไหม”

“เชิญสิ ทานอะไรหรือยัง”

“ไม่เป็นไร ไม่คิดว่าภูจะชอบมานั่งที่นี่นะ
ภูเป็นยังไงบ้าง วันงานวันนั้นภูก็หายไปเลย
นิกะว่าจะเดินมาคุยกับภูอีกที ก็หาภูไม่เจอซะแล้ว”

“มันดึกแล้ว ผมก็เลยออกมาก่อน แล้วนิ
มารอใครที่นี่เหรอ”

“เปล่า ร้านนี้เป็นร้านของพี่สามีของนิเอง
พี่เขานิไม่อยู่ก็เลยให้นิเข้ามาดูร้านให้
นิก็เลยมาเฝ้าร้านแทน อีกอย่างสามีนิก็ทำงาน
อยู่ที่นี่ด้วยนิก็เลยย้ายมาอยู่ที่นี่ แล้วที่ไร่เป็น
ยังไงบ้าง ช่วงนี้ส่งดอกไม้ได้เยอะไหม”

“เยอะสิยิ่งช่วงนี้ ออเดอร์ยิ่งเข้ามาเยอะเลย
แล้วเค้กของนิหละขายดีไหม”

“ก็ดีนะ ส่วนมากก็เป็นเด็กๆ แล้วก็มีครูที่
โรงเรียนมาซื้อบ้าง มันก็ขายได้เรื่อยๆนะ”

ผมกับนินั่งคุยกันได้สักพักใหญ่ น้องกันย์กับน้องแก้ม
ก็วิ่งเข้ามาในร้าน ผมแนะนำให้เด็กๆรู้จักกับนิ
แล้วผมก็ขอตัวกลับ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2854959/W2854959.html
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2848427/W2848427.html
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2866094/W2866094.html
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2876363/W2876363.html

แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 47 21:56:05