CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    คุณหมาป่าสุดที่รัก 5

    ขอโทษทุกๆคนที่ให้รอมานานมากกกกกกก ตอนนี้ Cold Calling จะมาแปลเรื่องนี้แทน มดx-v3 แล้วนา มีอะไรติชมก็บอกกันได้นะ ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยถ้าแปลชื่อผิดพลาดไปบ้าง ไม่เคยเรียนภาษาเกาหลีมาก่อนเลย ทำไงดี T_T ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย!!!! เอาเป็นว่า อ่านเลยแล้วกันนะ

    -------------------------------------------------

    .....อืมมมม.................อืมม...=_=..กี่โมงแล้วเนี่ย.....
    เสียงนาฬิกาปลุกฉันตื่นขึ้น และทิ้งมังโก กับดุกฮี ที่กำลังงมหอยนางรมไว้ในความฝัน.....

    ......แดริม…..หายไปแล้ว......
    จูโฮ….แม่...พ่อ...ทั้งบ้านว่างเปล่า.....พวกเขาไปไหนกันหมดน้า......
    ...ทันใดนั้น.....ฉันก็เห็นโน้ตวางอยู่บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น

    +ฮานเคียว แม่ไปทำงานนะ จูโฮจะกลับจากฮักวอน ตอนประมาณ 6 โมงเย็น
    ถ้าจะออกไปข้างนอก...เงินวางอยู่บนโต๊ะ..แล้วทิ้งกุญแจไว้ที่ออฟฟิศของอพาร์ตเมนท์ด้วย... อย่าลืมทานข้าวกลางวันนะ+
    ...

    ...และ....มีกระดาษโน้ตอีกแผ่นวางอยู่ด้วยกัน...
    แค่....กระดาษแผ่นเดียวเท่านั้น....

    +พี่สาวจ๋า >_< ฉันจะพาเพื่อนมาที่บ้านตอนบ่ายโมง!!! แต่งตัวซะ!!!! เครื่องสำอางค์กับเสื้อผ้าอยู่ในห้องฉัน ‘สำหรับน้ำตาของ แดฮาน คิมและ แจฮี ยู‘ !!!!! +

    =_=…=_=……=_=………….

    โน้ตแผ่นนี้อยู่ใต้โน้ตของแม่...
    ดาริม จะต้องวางไว้ก่อนก่อนแม่....=_=
    ถ้างั้น.....แม่......ก็ต้องเห็นโน้ตนี้แน่ๆเลย...=_=…………

    ว้ายยยยยยยยย T_T

    ……เดี๋ยวก่อน.....พวกเขาจะมาตอนบ่ายโมง ?
    ตอนนี้มัน....เที่ยง......บ่ายโมง.!!!!!!!!!!!!!!!


    ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ฉันไม่ควรจะทำแบบนี้!!!! หนี!!!!! ฉันต้องไปซ่อน......!!!!

    ฉันคว้าแบงค์สิบดอลลาร์จากบนโต๊ะแล้วยัดลงกระเป๋า
    คว้าเสื้อคลุมจากตู้ของฉัน
    ฉันเดินไปที่ประตู
    ฉันล็อคประตูด้วยความกังวลว่าจะเจอดาริม
    และทิ้งกุญแจไว้ที่ออฟฟิศของอพาร์ตเมนท์


    ไม่ทันแล้ว!!น้องสาวมาเร็วเหลือเกิน!!!

    ฉันจะไปไหนดีน้า.....
    ใช่แล้ว!!!! เอาล่ะ...

    ทันใดนั้นเองฉันก็นึกถึงห้องคอมพิวเตอร์...
    อ้าไปห้องคอมฯดีกว่า....
    ฉันเดินลงบันไดไปที่ห้องคอมฯ......ฉันรู้สึกปลอดภัยกว่าเล็กน้อยหลังจากเดินลงไปข้างล่าง....

    ว่า....T_T
    ดาริมต้องฆ่าฉันแน่ๆเลย....T_T...
    ฉันเดินลงไปที่ห้องคอมฯ

    “ เฮ้....เอ่อ....”
    “ใช่...แค่หาที่นั่ง”
    “เอ่อ..ขอบคุณ...”

    พนักงานสาวสวยที่เคาน์เตอร์..
    ในห้องหนาวเล็กน้อย ฉันมองหาที่ว่างในห้อง
    โอ้!ตรงนั้นไง!!!!!

    ดีจัง ฉันค่อยๆวิ่งไปที่คอมฯเครื่องหนึ่ง
    แล้วฉันก็ได้ยอนกระเป๋าเป้ตกลงดัง ปัง!!!!
    ........โอ๊ะโอ.......O_O ??!?!?!

    ทันใดนั้นเองฉันก็เห็นผุ้ชายคนนึง.....นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่เบ้อเร่อ....หัวของเขาพิงอยู่กับโต๊ะคอมฯ
    เขาหลับอยู่หัวเขาขยับยุกยิก.....ฉันเดาว่านั่นคงจะเป็นเหตุผลที่กระเป๋าของเขาตก......ฉันสงสัยจังว่าทำไมเขาต้องมาหลับในห้องคอมฯ....เขาไม่มีบ้านเหรอ...

    “ขอโทษค่ะ...เป้ของคุณตก...”
    ......
    ฉันค่อยๆหยิบเป้ขึ้นมาวางไว้ข้างผู้ชายที่หลับอยู่ แล้วก็เดินไปที่เครื่องคอมฯเมื่อ.......

    “อืมมม......มมมมมม.....=_=…”

    ผู้ชายคนนั้นมองมาที่ฉันด้วยตาปรือๆ

    “เอ่อ...กระเป๋าเป้....ของคุณตก...ฉันก็เลยเก็บให้...”
    “......เธอไม่รู้จักฉันเหรอ.....?”
    “ใช่....ฉันไม่รู้.....ตอนนี้ฉันรู้แล้ว...”
    “อะไรนะ...? เธอรู้จักฉัน!!!”
    “ฉันไม่....ฉันไม่รู้จริงๆ”
    “เธอเรียนที่ดองวุนเหรอ!?”
    “เปล่า....”
    “งั้นก็เรียนที่ซุงวอนกอง???”
    “เปล่า.....”
    “อืมมม....แปลก......เราเคยเจอกันมาก่อนไหม....”
    “ฉัน....กองจู!!!!! ฉันมาจากกองจูเมื่อวานนี้!!!! ฉันไม่คิดว่าคุณจะเคยเจอฉันนะ....”
    “กองจู? O_O…”
    “ใช่...กองจู….”
    “....กองจูจริงเหรอ? กองจู? กองจู?”
    “ใช่!!!กองจู!!!!”
    “เอ่อออ...กองจู….อ๋อ....”

    =_=……….=_=….ทำไมในมังโกถึงมีคนบ้าๆเยอะจังนะ......
    ฉันเดินหนีผู้ชายคนนั้น....และหาที่นั่งไกลๆเขา
    โง่จริงๆเลย ฉันใช้เวลาเปิดเครื่องตั้ง30นาที.....
    แล้วฉันก็คลิกที่รูปช้าง....
    เกมส์!!!!!!มันเกมส์นี่นา!!!!!!!

    มีลูกบอลออกมาจากงวงช้าง.....
    แล้วมันก็ยิงไปที่ลิง!

    ......
    ฉันใช้เวลากดคีย์บอร์ดสักพัก ฉันไม่รู้ว่ามันทำงานยังไง.....
    แล้ว.....

    จากคุณ : Cold Calling - [ 26 มิ.ย. 47 11:44:12 A:203.144.198.97 X: ]