ขอโทษทุกๆคนที่ให้รอมานานมากกกกกกก ตอนนี้ Cold Calling จะมาแปลเรื่องนี้แทน มดx-v3 แล้วนา มีอะไรติชมก็บอกกันได้นะ ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยถ้าแปลชื่อผิดพลาดไปบ้าง ไม่เคยเรียนภาษาเกาหลีมาก่อนเลย ทำไงดี T_T ใครก็ได้ช่วยหนูด้วย!!!! เอาเป็นว่า อ่านเลยแล้วกันนะ
-------------------------------------------------
.....อืมมมม.................อืมม...=_=..กี่โมงแล้วเนี่ย.....
เสียงนาฬิกาปลุกฉันตื่นขึ้น และทิ้งมังโก กับดุกฮี ที่กำลังงมหอยนางรมไว้ในความฝัน.....
......แดริม
..หายไปแล้ว......
จูโฮ
.แม่...พ่อ...ทั้งบ้านว่างเปล่า.....พวกเขาไปไหนกันหมดน้า......
...ทันใดนั้น.....ฉันก็เห็นโน้ตวางอยู่บนโต๊ะในห้องนั่งเล่น
+ฮานเคียว แม่ไปทำงานนะ จูโฮจะกลับจากฮักวอน ตอนประมาณ 6 โมงเย็น
ถ้าจะออกไปข้างนอก...เงินวางอยู่บนโต๊ะ..แล้วทิ้งกุญแจไว้ที่ออฟฟิศของอพาร์ตเมนท์ด้วย... อย่าลืมทานข้าวกลางวันนะ+
...
...และ....มีกระดาษโน้ตอีกแผ่นวางอยู่ด้วยกัน...
แค่....กระดาษแผ่นเดียวเท่านั้น....
+พี่สาวจ๋า >_< ฉันจะพาเพื่อนมาที่บ้านตอนบ่ายโมง!!! แต่งตัวซะ!!!! เครื่องสำอางค์กับเสื้อผ้าอยู่ในห้องฉัน สำหรับน้ำตาของ แดฮาน คิมและ แจฮี ยู !!!!! +
=_=
=_=
=_=
.
โน้ตแผ่นนี้อยู่ใต้โน้ตของแม่...
ดาริม จะต้องวางไว้ก่อนก่อนแม่....=_=
ถ้างั้น.....แม่......ก็ต้องเห็นโน้ตนี้แน่ๆเลย...=_=
ว้ายยยยยยยยย T_T
เดี๋ยวก่อน.....พวกเขาจะมาตอนบ่ายโมง ?
ตอนนี้มัน....เที่ยง......บ่ายโมง.!!!!!!!!!!!!!!!
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฉันไม่ควรจะทำแบบนี้!!!! หนี!!!!! ฉันต้องไปซ่อน......!!!!
ฉันคว้าแบงค์สิบดอลลาร์จากบนโต๊ะแล้วยัดลงกระเป๋า
คว้าเสื้อคลุมจากตู้ของฉัน
ฉันเดินไปที่ประตู
ฉันล็อคประตูด้วยความกังวลว่าจะเจอดาริม
และทิ้งกุญแจไว้ที่ออฟฟิศของอพาร์ตเมนท์
ไม่ทันแล้ว!!น้องสาวมาเร็วเหลือเกิน!!!
ฉันจะไปไหนดีน้า.....
ใช่แล้ว!!!! เอาล่ะ...
ทันใดนั้นเองฉันก็นึกถึงห้องคอมพิวเตอร์...
อ้าไปห้องคอมฯดีกว่า....
ฉันเดินลงบันไดไปที่ห้องคอมฯ......ฉันรู้สึกปลอดภัยกว่าเล็กน้อยหลังจากเดินลงไปข้างล่าง....
ว่า....T_T
ดาริมต้องฆ่าฉันแน่ๆเลย....T_T...
ฉันเดินลงไปที่ห้องคอมฯ
เฮ้....เอ่อ....
ใช่...แค่หาที่นั่ง
เอ่อ..ขอบคุณ...
พนักงานสาวสวยที่เคาน์เตอร์..
ในห้องหนาวเล็กน้อย ฉันมองหาที่ว่างในห้อง
โอ้!ตรงนั้นไง!!!!!
ดีจัง ฉันค่อยๆวิ่งไปที่คอมฯเครื่องหนึ่ง
แล้วฉันก็ได้ยอนกระเป๋าเป้ตกลงดัง ปัง!!!!
........โอ๊ะโอ.......O_O ??!?!?!
ทันใดนั้นเองฉันก็เห็นผุ้ชายคนนึง.....นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่เบ้อเร่อ....หัวของเขาพิงอยู่กับโต๊ะคอมฯ
เขาหลับอยู่หัวเขาขยับยุกยิก.....ฉันเดาว่านั่นคงจะเป็นเหตุผลที่กระเป๋าของเขาตก......ฉันสงสัยจังว่าทำไมเขาต้องมาหลับในห้องคอมฯ....เขาไม่มีบ้านเหรอ...
ขอโทษค่ะ...เป้ของคุณตก...
......
ฉันค่อยๆหยิบเป้ขึ้นมาวางไว้ข้างผู้ชายที่หลับอยู่ แล้วก็เดินไปที่เครื่องคอมฯเมื่อ.......
อืมมม......มมมมมม.....=_=
ผู้ชายคนนั้นมองมาที่ฉันด้วยตาปรือๆ
เอ่อ...กระเป๋าเป้....ของคุณตก...ฉันก็เลยเก็บให้...
......เธอไม่รู้จักฉันเหรอ.....?
ใช่....ฉันไม่รู้.....ตอนนี้ฉันรู้แล้ว...
อะไรนะ...? เธอรู้จักฉัน!!!
ฉันไม่....ฉันไม่รู้จริงๆ
เธอเรียนที่ดองวุนเหรอ!?
เปล่า....
งั้นก็เรียนที่ซุงวอนกอง???
เปล่า.....
อืมมม....แปลก......เราเคยเจอกันมาก่อนไหม....
ฉัน....กองจู!!!!! ฉันมาจากกองจูเมื่อวานนี้!!!! ฉันไม่คิดว่าคุณจะเคยเจอฉันนะ....
กองจู? O_O
ใช่...กองจู
.
....กองจูจริงเหรอ? กองจู? กองจู?
ใช่!!!กองจู!!!!
เอ่อออ...กองจู
.อ๋อ....
=_=
.=_=
.ทำไมในมังโกถึงมีคนบ้าๆเยอะจังนะ......
ฉันเดินหนีผู้ชายคนนั้น....และหาที่นั่งไกลๆเขา
โง่จริงๆเลย ฉันใช้เวลาเปิดเครื่องตั้ง30นาที.....
แล้วฉันก็คลิกที่รูปช้าง....
เกมส์!!!!!!มันเกมส์นี่นา!!!!!!!
มีลูกบอลออกมาจากงวงช้าง.....
แล้วมันก็ยิงไปที่ลิง!
......
ฉันใช้เวลากดคีย์บอร์ดสักพัก ฉันไม่รู้ว่ามันทำงานยังไง.....
แล้ว.....
จากคุณ :
Cold Calling
- [
26 มิ.ย. 47 11:44:12
A:203.144.198.97 X:
]