ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น หงุดหงิดอะไรกันจ๊ะ อย่าลืมพรหมวิหารด้วยนา กันโกรธกู่ ไม่กลับ อุเบกขาว่าไว้ให้วางเฉย เข้ามาเลยขุ่นเคืองเรื่องทั้งหลาย ไม่สนหรอกบอกว่าใช่ท้าทาย ด้วยความหมายไม่มีเท่าขี้เล็บ ส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้โลก แม้นหันโขลกสับกันมันก็เจ็บ เหวอะหวะกายไอ้แผลก็แค่เย็บ ท่านว่าเหน็บหน่วงใจต้องใช้ธรรม/. ........................................... เข้ามาแก้หน่อย จากมุทิตา-เป็นอุเบกขา สับที่กัน ฮิ ๆ แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 47 15:46:57 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 26 มิ.ย. 47 15:06:37 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ว่าจะนำกลอนตอบนิราศคุณไกลถิ่นมาวางให้ เลยขอเปลี่ยนใจ ขออนุญาตมาอ่านเฉยๆนะคะกลอนนี้ ดุดีค่ะ เพิ่งตอบคุณไกลถิ่นเสร็จนะคะ ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : ทิกิ (tiki_ทิกิ) - [ 26 มิ.ย. 47 15:42:42 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ฮะแอ้ม....มาตาม...รอยโค.... สวัสดีขอรับคุณน้อง....สาวคาวบอย ใครมาแหย่รังแตนเข้าล่ะนี่ ดีนะที่ท่านพี่รามปลอบไปแล้ว.....ตอนแรกว่าจะยุส่งทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องนี่แหละ....อิๆๆ....มันชักเข้าเส้นแล้วไอ้เรื่องตีรันฟันแทง... ครูไหวฯ...เคยบอกว่า...ถ้าหาก...อุเบกขา(เดียว)....เอาไม่อยู่....ก็ลอง....อุเบก(สอง)ขา....ดูนะ...ฮี่ๆๆ ชะแว๊บ...! จากคุณ : สดายุ... - [ 26 มิ.ย. 47 21:54:21 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อารามคะ... มันแสบลึกนะคะอา... ตอนโดนตลบหลังเนี่ย แต่ถือว่า ไกลถิ่นไม่ฉลาดเองก็แค่นั้น... ไม่ถึงขั้น ''แค้นนี้สิบปี ยังไม่สาย" แบบหนังจีนกำลังภายในหรอกค่ะ ;-) ให้ได้งี้สิ...  อารมณ์คนเราก็แปลกดีนะคะ ตอนกำลังร้อน ก็ไม่ยั้งคิด ระบายความร้อนออกได้ก่อนเป็นดี... หึ ๆ ๆ พอพ้นแล้วก็พ้นไป หันกลับไปดูก็... ไม่สบายตาสบายใจ ตัวเอง... เฮ้อ... วัยรุ่น (ไหนก็ไม่รู้) ใจร้อน :p อามาติดเบรกไว้ให้ด้วยอุเบกขา... ขอบคุณค่ะ ^__^ สังคมมนุษย์สุดวุ่นชุลมุนแสน อยากย้ายแดนเข้าดงพงสวรรค์ มีน้ำตกนกปลาเริงร่ากัน มีความฝัน-ความดีเท่านี้พอ... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 27 มิ.ย. 47 00:39:26 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณจ้าคุณทิกิ... ^__^ กลอนดุเหรอคะ... เอ... ชักสงสัยแล้วว่า จะเข้าข่ายพิโรธวาทัง ไหมเี่นี่ย... ไกลถิ่นว่าเหมือนเรื่องเล่าเฉย ๆ แล้วนา... แหะ ๆ ๆ ถ้าดุจริง... ก็ยุ่งแล้ว... เพราะว่าไกลถิ่นออกจะ ใจดีอะค่ะ @^__^@ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 27 มิ.ย. 47 00:47:39 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 คนมาแหย่รังแตนนี่... อย่าสนมันเลยพี่... บูดหมดค่ะ ให้ผ่านไปกับเวลาดีกว่า ราบรื่นมั่ง ล้มมั่ง เป็นสีสัน ของชีวิต (มั้ง) ... โหย... ยุส่งไม่ได้นะคะพี่สดายุ... เดี๋ยวเหลือแต่... "สดา" ไม่มี "ยุ" จริง ๆ... ฮิ ๆ ๆ ^-^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 27 มิ.ย. 47 02:46:11 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ...ขอโทษค่ะที่ไกลถิ่นพ่นไฟไว้ใน... รอยโค... ^/\^ เขียว... แดง... ใส เขียวไม้โบกใบเขียว ชะอุ่มเรียวรับเขียวไพร เขียวไม้คู่ดอกใคร ไม่เทียบเขียวคู่ดอกควร แดงดอกคือดอกสด ประดับงดงามเขียวสวน แดงดอกแดงเรรวน สวนแดงดวงสรวงแดนไพร ใสน้ำรินน้ำริน สู่แผ่นดินถิ่นน้ำใส ใสเย็นชุ่มเย็นใจ แตะแต้มใบแต่งดอกบาน //พยายามลดไฟในใจด้วยธรรมชาติค่ะ... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 27 มิ.ย. 47 09:42:24 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่าน และ คิดตามค่ะ :D จากคุณ : Pen (จันทร์เพ็ญ จันทนา) - [ 27 มิ.ย. 47 20:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แหะ แหะ ขอรับ แวะมาอ่าน ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 27 มิ.ย. 47 20:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณจ้าพี่เพ็ญ... เห็นรูปเขียวใบไม้ของพี่เพ็ญแล้ว สบายตาจังค่ะ ^__^ แสงสาดวาดเขียวเรียวละมุน     อบใบไม้อุ่น การุณย์หนุนพันธุ์สรรพางค์ แสงทองส่องธรรมนำทาง          เป็นแสงรางชาง สุกสว่างทุกซอกตรอกใจ แสงเพลิงส่องเผาเร้าใน            ย่อมลาญผลาญไป ดับได้ด้วยธรรมนำเทอญ... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 27 มิ.ย. 47 21:21:38 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ... คุณ... นายทิวา จ้า... แวะมาอ่านมาฝากคำ ^__^ โลกธุรกิจ... เราล่าเขา... เขาล่าเรา แสนเศร้าโศกา... น่าสงสัย เกิดมาเรามี... อะไร ตายไป... อะไรเรา... เอาติดตัว ทุกวันกลั้นกลืนคลื่นเงินตรา ทุกข์ทนหนักหนากับความชั่ว แก่งแย่งแข่งขันกันเมามัว เขาชั่ว... เราก็ใช่จะเด่นดี เราล่าเขา... เขาล่าเรา แสนเศร้าโศกา... น่าถอยหนี อยากหยุด... มุดหน้าใต้ธาตรี แต่ต้องตีต่อไป... ใช่! ชีวิต จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 27 มิ.ย. 47 21:48:18 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องร้าย ของชีวิต         ใครจะคิด ถวิลหา เรื่องราว ชี้นำพา           สองสายตา พาก้าวเดิน - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - เขาบอก ว่าเราโง่           จะยอมรับ ไม่ขัดเขิล สองเท้า ก้าวเพลิดเพลิน   จะเจริญ จิตใจเรา - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ;-D สวัสดี คุณไกลถิ่น ครับ... แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 47 22:06:52 จากคุณ : มังกร-เที่ยงคืน - [ 27 มิ.ย. 47 22:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณ คุณมังกร-เที่ยงคืน ค่ะ... ^__^ เขาว่าเราโง่เง่า เราก็เง่าดังเขาว่า เราเก็บมาถือสา เราทั้งบ้าเราทั้งโง่ เราเฝ้าว่าเราเง่า เราก็เง่าเราก็โง่ เราคิดเราเติบโต เราเลิกโง่เลิกงี่เง่า... :p จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 27 มิ.ย. 47 23:23:43 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับไกลถิ่น สงกะสัยอากาศจะร้อนไปนิด ฮิฮิ ที่นี่ตอนนี้อากาศเหมือนเมืองไทยเดี๊ยะ ๆ เลย ^__^ เสียอย่างเดียวไม่มีอาหารไทยราคาถูกให้ทาน....เฮ่อ ..โควายเพราะใช้กรรม เสือทำก็กรรมเวร.. จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 28 มิ.ย. 47 00:02:46 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณรมย์ บุริน... เอ๋... แต่ที่นี่ครึ้ม ๆ นา... เดี๋ยวฟ้าก็ร้องไห้เดี๋ยวก็หัวเราะค่ะ (หรือว่าไกลถิ่นต๊องไปแล้วหว่า...) อาหารไทยราคาถูกเหรอคะ... คุณรมย์ได้ลองดูตามตู้อาหาร แช่แข็งไหมคะ... มีพวกผัดไทย ผัดอะไรอีกหลายอย่างเลย นะคะที่ทางเมืองไทยแล้วก็ทางไต้หวันผลิตออกขาย... ราคา ประหยัดค่ะ แต่รสชาติก็แตกต่างกันไป... ถ้าจะลองซื้อมาทาน ก็หายี่ห้อที่ผลิตในเมืองไทย... น่าจะถูกลิ้นกว่า ^__^ หุ ๆ ๆ เรื่องกินนี่คุยได้บ่ยั่น... ฮิ ๆ ๆ ^-^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 28 มิ.ย. 47 08:24:42 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 ปาดจิ้นมัน เอามาแป๋งจิ้นแดงเลย  ดีบ่เจ้า ?? จากคุณ : ซอมฯ - [ 28 มิ.ย. 47 09:12:12 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 เอ้ย... อย่ายุดิ... ไกลถิ่นกำลังสงบจิตสงบใจอยู่... เดี๋ยวบ้าจี้ตามแม่หญิง "ซอมบี้" ไกลถิ่นก็เข้า ตารางสิยะ... :p ชีวิตจริงไม่อิง Internet นะแม่หญิง... -_-" จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 28 มิ.ย. 47 09:29:59 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ปั๊ดโธ่!!!  พี่ซอมพอ ช่างยุ เสียจริงนะ ว่าแล้ว ก็ลองดู        ลองให้รู้ สู้กันไป ทุกอย่าง อยู่ที่ใจ     จะให้ใคร มารังแก - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ;-P จากคุณ : มังกร-เที่ยงคืน - [ 28 มิ.ย. 47 17:28:42 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ฝากมวลเมฆเสกน้ำให้ฉ่ำจิด ฝากดอกไม้กะจิดริดไปถั่งถม ฝากผีเสื้อแสนสวยให้เชยชม ฝากสายลมพัดเล่นให้เย็นทรวง บทเดียวก็แล้วกัน ข้าพเจ้าก็ยังตัวเอาไม่ค่อยจะรอดเลย... รฦกถึงเสมอ... ถึงคุณราม ลิขิต ระวังตัวให้จงดี จะส่ง "ทรอย" ไปให้อ่านขอรับ.. จากคุณ : คน ละแม - [ 28 มิ.ย. 47 20:36:31 A:203.113.67.71 X:203.150.209.231 ]

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีจ้ะคุณคน ละแม, หลานไกลถิ่น สองสาวเหนือเขาพูดอะไรกันน่ะ ปาด ๆ เสียวไส้นะ ฮิ ๆ ชีวิตจริงอิงเนทได้เหมือนกันนะ (ขอเถียงคำไม่ตกฟาก) เพียงแต่ต้องเคร่งครัดในการคัดสรร ในเมื่อเรามีตัวมีตนอยู่ จริง ๆ ไม่ใช่ลมเพลมพัดมาจากขั้วโลกนี่ (ขอเถียงจนตัว กระเด็นตกฟาก) .................. ขอบคุณคน ละแมมากคะรับ จะเตรียมรับมือ ผมชอบเรื่อง ราวเหล่าวีรบุรุษของโฮเม่อร์มาก จินตนาการคงจะได้เตลิด อีกแล้วมั้งคราวนี้ (หลังจากฝ่อไปนาน ฮิ ๆ) ผมถามนิดสิครับเรื่องราคาของไวโอลิน แล้วก็เรียนยาก หรือเปล่า เคยแต่สีซอ (ด้วง) กับผิวปาก อยู่มาวันหนึ่งนึก อยากเล่นขึ้นมากระทันหัน สอบถามคนเก่ง ๆ ที่นี่คนหนึ่ง เขาบอกไม่ยากหรอก (ถ้าตั้งใจจริง-ฮื่อ!เขาพูดถูก) จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 29 มิ.ย. 47 03:20:13 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีครับท่านเจ้าบ้านไกลถิ่นและทุก ๆ ท่าน ว้าว! ท่านรามกับไวโอลิน เยี่ยมไปเลย ผมไม่รู้หรอกว่าสีให้เป็นเพลงนี่ยากแค่ไหน ถ้าจริงจัง หมายถึงจะเป็นเครื่องดนตรีประจำตัว เค้าว่าให้ซื้อในราคาที่แพงสุดเท่าที่ตัว จะจ่ายไหว เพื่อนเคยมีไวโอลินซื้อมาจาก eBay ถูก ๆ ประมาณพันหกร้อยบาท มีปัญหาเรื่องเสียงเพี้ยนหลังจากสีไปซักพักนึง เพราะตัวรั้งสายทำไม่ดี เสียงก็งั้น ๆ ครั้งหนึ่งมีคนประเทศลาวที่โตที่นี่สีไวโอลินให้แขกที่ร้านอาหารฟัง เพลงวันเกิดอะท่าน โห ฟังเสียงไวโอลินใกล้ ๆ นี่ประทับใจครับ มันสั่นหัวใจด้วยความไพเราะ ถ้าจะซื้อจริง ๆ หาคนหูดี ๆ สีไวโอลินเก่ง ๆ ไปด้วยดีกว่า เค้าจะรู้ว่าต้องดูอะไรบ้าง เช่น โครงสร้าง (ก็อปมาจากใคร เป็นไม้แท้ทั้งแท่งหรือเปล่า มีไม้อัดผสมไหม) น้ำเสียง โปรเจ็กชั่น ความกังวาล เซ็ตอัพ ฯลฯ มีเครื่องดนตรีถูกใจนี่ เวลาซ้อมแล้ว มันให้ความรู้สึกดีครับ ขอให้ได้ไวโอลินถูกใจครับ คราวนี้ก็ถึงคราวทักทายเจ้าบ้าน..ฮิฮิ เรียงตามลำดับอาวุโสอะ ตอนนี้ก็กินอาหารกล่องแช่แข็งอยู่ ยี่ห้อ Banquet กล่องละเหรียญ ตามด้วย...ข้าวโพดกระป๋องอีกหนึ่งกระป๋อง...กับคอนด็อกอีกสองอัน ^__^ แต่อาหารไทยแช่แข็งไม่เห็นอะ... เคยลองซื้ออาหารกล่องจีนดู ไม่ถูกปากเท่าไหร่ ทานไปนั่งอ่านบทสัมภาษณ์ท่านอังคารไป สำนวนท่านให้สัมภาษณ์มันมากเลย อ่านแล้วเจริญอาหารดี ฮิฮิ http://www.fedu.uec.ac.jp/cgi-bin2/ATPIJ/sp_qindex.cgi?vol2-3/VOL2-3.txt+6 จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 29 มิ.ย. 47 08:18:03 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 เอ... เขียนแล้ว พอจะส่ง ปรากฏว่าหายจ้อย นี่เป็นครั้งที่สาม ถ้าบังเอิญที่เขียนไว้มาโผล่พร้อมกัน สามแผ่นก็อย่าว่ากันนะ ... เรื่องไวโอลินเรียนไม่ยากหรอก ถ้าอยากจะเรียน มีพื้นฐานซอมาแล้วด้วย สบายเลย แต่อย่าใจร้อนเท่านั้นเอง เทคนิคมีเยอะ ค่อยๆ เรียนรู้กันไป เด็กๆ เรียนไม่กี่เดือนยังเล่นเพลงง่ายๆ ได้เลย สำคัญที่หูนะครับ ถ้าฟังเพี้ยน เสียงที่ สีออกมาก็เพี้ยน เพราะไวโอลินไม่มีแฟร็ต อย่างกีตาร์ ราคาไวโอลินมีหลากหลาย ระดับเริ่มต้น ไม่อยากให้ซื้อเกินห้าหกพัน ถ้ายังไม่แน่ใจตัวเอง ลองซื้อตัวละพันห้าพันหก ก็ยังได้ กลางๆ ก็ประมาณสามพัน ไวโอลินมีหลายขนาด ถ้าเป็นผู้ใหญ่ก็ต้องใช้ แบบมาตรฐาน แต่ราคาไม่ขึ้นกับขนาดนะครับ สงสัยอีกก็ถามมาได้ครับ.. (แต่...อย่าดื่มเมรัยก่อนสีไวโอลินนะครับ) จากคุณ : คน ละแม - [ 29 มิ.ย. 47 09:13:23 A:203.113.67.71 X:203.150.209.231 ]

ความคิดเห็นที่ 23 หวัดดีค่ะพี่ราม..  และทุกท่านด้วยค่ะ   พี่รามเล่นซอด้วงเป็นจริงอะ  น้องเคยเรียนตอนอยู่ชมรม ดนตรีไทย   ฉายา ซอสังหาร  ฮิ ๆ...  พระมารดาฟังแล้ว บอกว่า   แม่ปวดท้องอะลูก....แป่ววว!! พี่เรียนเป็นโน้ตตัวเลข หรือ ตัวอักษรคะ น้องเรียนเป็นตัวอักษร  แล้วก็นิสัยไม่ดี ติดดูโน้ตตาม เพราะจำไม่ได้  ถ้าไม่ดูตาม  เล่นเพลงนี้ไปโผล่อีกเพลงนึง ความสามารถพิเศษมากเลย..แหะ ๆ เคยจับไวโอลินเหมือนกัน  แต่มันไม่ถูกสเป็คค่ะ เอามาหนีบตรงคอ  ปวดเมื่อยน่าดู มันติดกระดูกไหปลาร้าน่ะ ฮ่าๆ  ตาเหล่ด้วย เคยลองสีไวโอลิน  แต่เราติดทำนองสีซอ  คิดดูเถอะ เสียงออกมา อัปลักษณ์มาก ฮิ ๆ แต่ชอบเสียงไวโอลินนะคะ มันหวานดี จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 29 มิ.ย. 47 09:33:38 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 แปะไว้ก่อนนะคะ... คืนนี้ขอไปนอนฝันถึง... ท่านชายพจน์ของปริศนา... ยามสีไวโอลิน เพลงลมหวน ซะหน่อย... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 29 มิ.ย. 47 11:19:05 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 ไปเจอกลอนวัยรุ่น น่ารัก ๆ  เอามาฝากให้ไกลถิ่น แก้ลมขึ้นเด้อ ฝากให้คนที่มีหัวใจวัยสะรุ่นทุกท่านด้วยนะคะ   จากเว็บ siampoetry.com ค่ะ อ่านไปก็ยิ้มไป... นักฟิสิกส์สอนไว้ว่า F=ma มุมหักเหเท่ากับมุมสะท้อน พลังงานเสียงอาจเปลี่ยนเป็นการกำทอน แต่ไม่ได้สอนว่า ความคิดถึงกำลังสองเท่ากับอะไร? (เจอสูตรนี้พอดี เห็นพี่สดาฯว่าไว้  ตกลงมันสูตรอะหยังเอ่ย) พรุ่งนี้จะมีเทสต์ตอนบ่าย แต่สมองดันไม่ยอมไบรท์อย่างนี้ จะอ่านหนังสือทีไร เห็นแต่หน้าเธอทุกที ถ้าสอบตกพรุ่งนี้.. คนดีจะโป้งเธอ อยากจะเป็นอุลตร้าแมนที่แสนดี จะได้มอบความคิดถึงที่มี ส่งไปให้ โดยส่งผ่านเลเซอร์จากหัวใจ หวังมอบให้แด่เธอ ผู้แสนดี คิดถึงเธอยิ่งกว่าแร็พเตอร์ รักเธอยิ่งกว่าการบินไทย ห่วงสุขภาพเธอยิ่งกว่าแบรนด์ซุปไก่ ห่วงความปลอดภัย ยิ่งกว่ายางมิชลิน ส่งพิซซ่าหน้าความรัก ส่งสลัดแห่งความคิดถึง ส่งเฟรนช์ฟรายด์แห่งความคำนึง อยากบอกเธอว่าคิดถึงจังเลย มีเงินอยู่ 5 บาท จะไปตลาดซื้อขนม แต่ต้องไปซื้อยาดม เพราะเป็นลมคิดถึงเธอ คิดถึงเธอวันละ 100 ครั้ง อยากจะเพจหาเธอวันละ 100 หน แต่ถ้าทำอย่างนั้น ฉันคงจน วันละ100 หน หนละ 3 บาท ฉันคงจะขาดใจ แอบอินทิเกรตความคิดถึง ถอดรูทความคำนึงส่งไปให้ บายพาสตามด้วยหัวใจ ดิฟไว้ให้เธอคนดี เติมน้ำเกลือความห่วงใย กินพาราแก้ไขความเหงา ทาคารามายเผื่อความคิดถึงจะบรรเทา อาการคงไม่ทุเลา ถ้าไวรัสหน้าคล้ายเธอ ฝากความคิดถึงไปกับเส้นทาโร่ ฝากหัวใจดวงกลมโตไปกับ ฮานาก้า ฝากความรักให้คนดีผ่านฟากฟ้า แล้วรอเธอ ตะโกนกลับมาว่า ทาโร่และฮานาก้าอร่อยจัง เอาแปรงทองเหลืองมาร้อยเป็นมาลัย เอาสก็อตไบร์ทผูกใจเราสอง ตีน้ำยาซันไลท์ให้เป็นฟอง นั่งยองๆมองฟ้าคิดถึงเธอ ร. รักหาไม่ยาก ไม่ต้องลากเรือออกไป ขนส่งจากหัวใจ ไม่ต้องใช้แม้น้ำมัน แช่เย็นไว้ในใจ ความห่วงใยมีทุกครั้ง คิดถึงก็แล้วกัน ให้เธอนั้นจำจงดี บนท้องฟ้ามีดวงดาว ในเมืองลาวมีข้าวเหนียว ในกะทะมี ไข่เจียว ใจดวงเดียวฉันมีให้เธอ ทำไมเสี่ยต้องมีพุง ทำไมรุ้งต้องมี 7 สี ทำไมแขกต้อง ขายโรตี ทำไมฉันคนนี้ต้องคิดถึงเธอ ส่งความคิดถึงไปทางสายไฟ เธออยากได้ไหมความคิดถึง จากฉัน ถ้าอยากได้เอานิ้วแหย่ปลั๊กไฟแล้วกัน จะได้รับ ความรู้สึกจากฉันที่ให้เธอ ฝากแดร็กคูล่า GOOD NIGHT ในคืนนี้ ฝากแอมไพร์กล่อม คนดีให้หลับไหล ฝากแคสเปอร์เป็นเพื่อนยามเหงาใจ ฝากยุงลายกัดเธอก่อนเข้านอน อันตัวเราแสนเหงาเศร้าใจนัก ไม่สมรักกันแก้วตายอด ยาหยี เหมือนสุนัขเห่าเครื่องบินสิ้นฤดี โอ้ยาหยีทำให้เรา ต้องเศร้าใจ จึงกลับลำหันหน้าหาหนังสือ เร่งกระตือรือร้นเพื่อวันใหม่ เปิดตำราหน้าแรกขึ้นทันใด ระทึกใจภาพน้องใหม่ ไร้อาภรณ์ อิอิ... จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 29 มิ.ย. 47 12:29:05 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 สวัสดีคุณรมย์ บุริน, คุณคน ละแม, น้องซอมพอแดง, หลานไกลถิ่น เรื่องไวโอลิน คนที่ทำงานบอกว่าดี ๆ หน่อยราวห้าหมื่น (แค่ดีหน่อยเองนะ) มานั่งนึกว่าถ้าไปไม่รอด คงไม่แคล้ว เอาไว้หนุนหัวอีก อีกคนหนึ่งก็บอกว่าสี่ห้าพันก็มี อีกคน บอกว่าสักหมื่นก่อนกำลังดี ทำให้มีปัญหาว่าแล้วจะเอาอัน ไหนดีก่อนเนี่ยะ เรื่องคนสอนคุณพี่คณิต ร้านบ้านหนังสือ จันทบุรี แกบอกจะสอนโน้ตสาเก เอ๊ย! สากลให้ มาได้ความรู้จากคุณคน ละแมกับคุณรมย์คงจะตัดสินใจได้ เสียที ขอบคุณครับ ........................ น้องซอมพอแดงจ๋า ฮิ ๆ เครื่องดนตรีที่เล่นพอเป็นก็มีปี่คลาริ เนตกับซอด้วง ภายหลังเลิกการดนตรีหันไปเล่นสุราแทน- ฮา หลังมาอีกมีความรู้สึกว่า ชีวิตมันขาดอะไรไปสักอย่าง ก็คือการดนตรีนี่เอง ผิวปากทุกวันไม่ไหว ฮิ ๆ เมื่อยริม ฝีปากแย่ เห็นเพื่อนตีระนาดทีไร หัวใจมันวาบหวิวทีนั้น ก็ทนายเทพย์ เจ้าเก่าที่พี่เอ่ยถึงบ่อย ๆ นั่นแหละ นี่ก็อาสาไปสอนการ เขียนร้อยกรองให้นักเรียน เงินทองไม่ขอรับ บ้านขานี้รวย สนิท แต่ชอบแต่งตัวโทรม ๆ มอซอพอกับพี่เลย แต่พี่ยาก จน เข้างานใหญ่  ๆ ของ ง่า-ผู้ลากมากดีไม่ได้หลายครั้ง แล้ว ฮิ ๆ เห็นเอาขลุ่ยเอาระนาดไปบรรเลงทุกครั้งที่สอน เขียนบทร้อยกรอง สอนนักเรียนก็นุ่งกางเกงขาก๊วย (ม่อ ห้อม) เสื้อเก่า ๆ รุ่มร่าม ใครต่อใครพากันมองมาเป็นตา เดียว ดีที่ ผอ.เป็นเพื่อนกัน ครูก็เลยเดินกลับเข้าห้อง-ฮา ชอบ :-เอานิ้วแหย่ปลั๊กไฟ จะต้องรู้แน่เลยว่าความรู้สึก ของเธอรุนแรงมากแค่ไหน ฮิ ๆ กับ มีเงิน ๕ บาท ซื้อยา ดมนี่ฮามาก เพราะพี่เป็นบ่อย แต่เป็นเรื่องหมดกระเป๋า เพราะเธอชอบซื้อ ........................ หลานไกลถิ่น..พูดเรื่องเวลา ถ้าไม่นึกขึ้นได้เสียก่อนเป็น ต้องงงอีก ฮิ ๆ นอนกลางวัน ระวังไม่สบายนะ อย่าลืมตื่น ด้วยล่ะ แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 47 09:58:41 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 29 มิ.ย. 47 14:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 27 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น ฝากจี้เอวตาบูดด้วย ดาวไถ สอยดาวสาวเสกก้อง     กฤษฎา แออัดธวัชา                ชื่นแต้ม สังกรก่อมะกา              กำเนิด งามชาดมาหยาดแย้ม    หยดย้อยดาวสยอง เพียงปองปากกู่เกรี้ยว     วีโก ขึ้นตั่งฟังเซย์โน            เตะน่วม เขาเยสเซ่อร์คราง-โวว์!   เวอร์รี่    กู้ด-วาว! บอทท่อมตามไต่ต้วม     วิ่งแต้แบไต๋ ดาวไถไถดะแย่             จำยอม เดอะสตาร์อิสบอมพ์       ดั่งบ้า เห็นผีพุ่งไต้ต๋อม            ตาเหลือก ซิเรา ร่อแร่แต่เขาร่า               ร่อร่วนมวนเหลา เขาหยุดปุดกลิ่นฟุ้ง         ฟอนสาย โชยกลิ่นอุตพิตกราย       ลอบกล้ำ อุดจมูกมิหาย                หอมหน่อย แล้วกัน นักล่านิคมขย้ำ              โขยกย่ามขยะแขยง/.   ................................... เป็นสะเปะสะปะวจีจ้ะ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 47 17:24:08 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 29 มิ.ย. 47 17:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณมังกร-เที่ยงคืน... ตื่นมาวันนี้เหมือนโดนทุบหัว... มึนจ้า เขียนอะไรไม่ค่อยออก... เห็น อ้าว... เอ๊ะ... ไหงมังกร-เที่ยงคืนเป็นไปกะ ซอมบี้อีกคนล่ะ... มาแหย่เค้าซะได้ ไม่สู้ค่ะ... พิจารณากำลังฝ่ายเราและฝ่ายตรงข้าม แล้ว... ถอยก่อนดีกว่า ไม่งั้นฝ่ายเราเองจะสูญเสีย จนถึงขั้นเสียประสาทได้... สู้ไปก็เสียเปล่า เงินตราเขาเล่ามากมี ปัญญาเราใช่ดี รีบต่อตีมีแต่ตาย... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 29 มิ.ย. 47 19:37:28 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 สวัสดีครับไกลถิ่นและทุก ๆ ท่าน หายมึนไว ๆ เน่อไกลถิ่น จะได้มาเม้าต่อ..ฮิฮิ แม่นางซอมซอสังหาร (คู่ปรับฮุ้นปวยเอี้ยงหรือเปล่า) แหะแหะ ฉายาซอสังหารเก๋มากเลย มีตังอยู่พันบาท............กระวีกระวาดไปซื้อซอ มอบให้ท่านซอมพอ.....ใช้ขจัดศัตรูร้าย...ฮิฮิ ท่านรามเล่นเครื่องที่ผมอยากเล่นเป็นด้วยอะครับ คลาริเนตนั่นเอง นี่มาเจอนักดนตรีตัวจริงเข้าแล้วสิ อันนี้ถามท่านคน ละแม ท่านราม หรือผู้รู้ท่านอื่น ๆ ครับ ไม่ทราบว่าเคยเล่นแผ่นเสียงกันหรือเปล่า ผมมีแผ่นเสียงเก่า ๆ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพลงคลาสสิกอยู่พอสมควร ว่าง ๆ ว่าจะริพเพลงในแผ่นเสียงลงซีดี เพราะทำให้เสียงขลุกขลัก ๆ ในแผ่นเสียง หายไปได้เยอะทีเดียว แต่ก่อนริพผมว่าจะล้างแผ่นเสียงซะก่อน เพราะแผ่นสกปรกเหลือเกิน เลยสงสัยว่าท่านผู้รู้คนใดมีประสบการณ์ ล้างแผ่นเสียงบ้างไหมครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 30 มิ.ย. 47 00:45:12 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขออนุญาตคุณไกลถิ่น คุณราม คุณรมย คุณซอมฯ คุณมังกร ทุกท่านมาแวะอ่าน นานค่ะ กว่าจะจบ .. สองสามวันนี้ยุ่งเขียนสารคดีมากไปหน่อยไม่ค่อยได้เข้ามาดูกระทู้พวกท่านค่ะ   เห็นคุณไกลถิ่น หายมะโห แล้วค่อยยังชั่ว  เรื่องเครื่องดนตรี ..มีคนสีไวโอลินที่เห็นอยู่สองคนค่ะ คนหนึ่งเป็นนักดนตรี เคยมาสีให้ฟังครั้งหนึ่ง  อีกคนเป็นพวกพยาบาลชายที่ กรุงเทพ แต่เธอสีส่วนใหญ่เพลงพวกเพื่อชีวิตไรนี้ค่ะ   จะเข้ากะที่คุณรามถามได้ไหมคะ   ขอให้คุณไกลถิ่น ไกลร้อนใจคลายทุกข์สดใสสบายใจ มีเงินใช้เยอะเยอะนะคะ       จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 30 มิ.ย. 47 01:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 31 สวัสดีครับคุณรมย์ บุริน, คุณทิกิ, หลานไกลถิ่น คุณรมย์ครับ.. เมื่อคืนสัญญาณโทรศัพท์หายจ้อยอีกแล้ว (บ่อยจริง ๆ) เลยได้แต่นั่งอ่านอะไรเล่น เลือกไปเลือกมาก็หยิบกาพย์เห่ เรือของเจ้าฟ้าธรรมมาธิเบศขึ้นมาอ่านเป็นครั้งที่ล้าน (โกหกหลอกลวงครับ) เห่ครวญชอบสุดแสนกับบทนี้จริง ๆ ..ขาวสุดพุดจีบจีน เจ้ามีสีนพี่มีศักดิ์ ทั้งวังเขาชังนัก แต่พี่รักเจ้าคนเดียว.. สวยสุดนุชน้องเอย วงเขนยป่วนใจหนัก เขารุมประชุมรัก อยากแปลงยักษ์ไปเหยียบมัน บทล่างไม่เกี่ยวนะครับ ผมกวนใจชาวบ้านเล่น ผมไม่ใช่นัก ดนตรี หรือเชี่ยวในด้านนี้หรอก คุณคน ละแมต่างหากตัว จริง (ทั้งสอนแล้วก็ทำหนังสือ) แผ่นเสียงเคยเล่นครับ แต่ ไม่ชอบเป็นการส่วนตัว  แต่เพลงคลาสสิคน่ะชอบมาก เมื่อ ก่อนซื้อหาไว้พอประมาณ วันหนึ่งผมเอาได้ 1812 ของไช คอฟสกี้ไปเปิดให้เพื่อนที่ทำงานฟัง ถึงตอนมีเสียงดังโป้ง ป้าง เขาตกใจกันเป็นแถว ถามผมว่านี่เพลงหรือ กว่าจะ ปรับตัวได้เห็นตกใจกันอยู่หลายหน ฮิ ๆ ภายหลังมีน้องคน หนึ่ง (ตอนนี้โอนไปเป็นครูบาอาจารย์อยู่ ม.แห่งหนึ่งใน ภาคตะวันออก) ชอบเช่นกันก็ขอยืมไปผมขนมาให้หมด แหละ (นาน ๆ จะเจอคนใกล้ ๆ ชอบอะไรเหมือน ๆ กัน) ง่า-ยังไม่ได้คืนเลยครับ ๒-๓ ปีแล้ว ฮิ ๆ ไม่เสียดายหรอก เพราะข้าวของซื้อหาใหม่ได้ แต่คนกว่าจะเจอมันยาก คุณทิกิที่รัก (เอาซะหน่อย) เพลงผมฟังได้ทุกประเภท จะมียกเว้นก็เพลงไทยที่แต่ง ลวก ๆ หรือไปลอกเขามาในสมัยนี้ ถึงขั้นที่ถ้าเพื่อนพูดถึง ต้องบอกให้คุยเรื่องอื่น มันเสียสุขภาพหู (แต่ก็คงเป็นการ ส่วนตัวของผม คนอื่นเขาอาจชอบก็ได้) สำหรับเพลงพื่อ ชีวิตโดยเฉพาะคาราวาน เป็นอีกด้านอารมณ์ที่ผมชอบขั้น มาก หลานไกลถิ่น.. หายยัง ?   จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 30 มิ.ย. 47 10:58:22 ]

ความคิดเห็นที่ 32 สวัสดีค่ะ สมาชิกผู้สุนทรีย์ในอารมณ์ทุกท่าน เอ....โม้เรื่องอะไรดีหวา... อ้อ..วันนี้นุ่งผ้าซิ่นมาทำงาน  วันไหนนุ่งผ้าเมืองมา เพื่อน ๆ เขาชอบเรียกเราว่า อองซาน.. ไอ้เราก็รับมุข ไปว่า  เดี๋ยวไปหาดอกสีเหลืองมาเสียบผมก่อน แล้วจะปีนเสาปราศรัย  ฮิ ๆ.. ขอบคุณท่านรมย์ ที่จะซื้อซอให้นะคะ จะได้แก้แค้นสำเร็จล่ะคราวนี้ ฮึ่ม!! จักสีซอพิฆาต ให้มันบาดในแก้วหู ดับอริฆ่าริปู เพราะเราผู้ผดุงธรรม...  ฮา... ปล. พี่รามคะ อยากฟังเพลงคำเมืองมั้ย อย่างเพลงปี๋ใหม่เมือง วันสงกรานต์ น่ะค่ะ ถามก่อน เกรงว่าจะมีแล้ว ถ้าไม่มีจะได้ส่งให้ค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 30 มิ.ย. 47 11:27:35 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีจ้ะน้องซอมพอแดง, หลานไกลถิ่น แหม! อยากเห็นอองซอมจังเลย ฮิ ๆ ที่จันทบุรี กำหนดให้ข้าราชการแต่งผ้าไทยต่าง ๆ นา ๆ ได้ ในวันศุกร์ วันจันทร์ให้ใส่เสื้อเหลือง กางเกงก็สุดแล้วแต่ (จะใสหรือไม่ใส่ก็ตามใจ) ทุกวันศุกร์ที่นี่ก็จะเห็นคนใส่ม่อ ห้อมผ้าขาวม้าคาดพุง ใส่รองเท้าแตะบ้าง ชุดไหมบ้าง ชุด ฝ้ายบ้าง ฯลฯ ตามแต่สะดวก-ดูดีจังเลย อยากฟังจ้ะแต่ไม่มี ฮิ ๆ ง่า-รับประกันว่าเกิดมา สามวันเจ็ด วันคนในที่ทำงานเป็นอู้คำเมืองได้แน่ ดีเจจะเปิดให้สะบัด ช่อไปเลย ขำมาก ๆ พี่เอาเพลงอินเดียที่ขึ้นว่า พุทธัง สะระณัง คัจฉา มิ..นี่แหละไปเปิด (ทุกวัน) มีเวลาเป็นเปิด ตอนหลังสงสัย จะเอือมกัน เห็นบ่น ๆ ว่าฟังเพลงอื่นมั่งเหอะ จะจำเนื้อได้ อยู่แล้ว-ฮา  ฝากน้องอองซอมหน่อย.. เรื่อยเรื่อยมารอนรอน สุริยาจรเข้าสายัณห์ เรื่อรองส่องสีจันทร์ ส่งแสงกล้าน่าพิศวง ลิ่วลิ่วจันทร์แจ่มฟ้า เหมือนพักตราหน้านวลผจง สูงสวยรวยรูปทรง ส่งสีเจ้าเท่าสีจันทร์ เอวอ่อนชอ้อนองค์ โฉมอนงค์ทรงสาวสวรรค์ หาไหนไม่เทียมทัน ขวัญเนตรพี่นี้น่ารัก ขาวสุดพุดจีบจีน เจ้ามีสีนพี่มีศักดิ์ ทั้งวังเขาชังนัก แต่พี่รักเจ้าคนเดียว นอนนั่งตั้งอาลัย สายสุดใจไม่แลเหลียว หวังชมสมกลมเกลียว ควรฤๅน้องข้องใจเคืองฯ (บทเห่ครวญ-เจ้าฟ้าธรรมธิเบศ) ................. โอสถฝากหลานไกลถิ่น.. ๐หนึ่งนักปราชญ์ราชครูซึ่งรู้หลัก อย่าถือศักดิ์สนทนาอัชฌาสัย อุตส่าห์ถามตามประสงค์จำนงใน จึงจักได้รู้รอบประกอบการ หนึ่งบรรดาข้าไทที่ใจซื่อ จงนับถือถ่อมศักดิ์สมัครสมาน หนึ่งคนมนตร์ขลังช่างชำนาญ แม้พบพานผูกไว้เป็นไมตรี เขาทำชอบปลอบให้น้ำใจชื่น จึงเริงรื่นรักแรงไม่แหนงหนี ปรารถนาสารพัดในปัถพี เอาไมตรีแลกได้ดังใจจง คำบุราณท่านว่าเหล็กแข็งกระด้าง เอาเงินง้างอ่อนตามความประสงค์ จงทราบไว้ใต้ละอองทั้งสององค์ อุตสาห์ทรงสืบสร้างทางไมตรี แต่คนร้ายหลายลิ้นย่อมปลิ้นปลอก เลี้ยงมันหลอกหลอนเล่นเหมือนเช่นผี อย่าพานพบคบค้าเป็นราคี เหมือนพาลีหลายหน้าระอาอาย อันคนดีมีสัตย์สันทัดเที่ยง ช่วยชุบเลี้ยงชูเชิดให้เฉิดฉาย เอาไว้ใช้ใกล้ชิดไม่คิดร้าย เขารักตายด้วยได้ด้วยใจตรง อันโซ่ตรวนพรวนพันมันไม่อยู่ คงหนีสู้ซ่อนหมุนในฝุ่นผง แม้นผูกใจไว้ด้วยปากไม่จากองค์ อุตส่าห์ทรงทราบแบบที่แยบคาย อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย เจ็บจนตายนั้นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ จะรักชังทั้งสิ้นเพราะลิ้นพรอด เป็นอย่างยอดแล้วพระองค์อย่าสงสัย อันช่างปากยากที่จะมีใคร เขาชอบใช้ช่างมือออกอื้ออึง จงโอบอ้อมถ่อมถตพระยศศักดิ์ ถ้าสูงนักแล้วเขาเข้าไม่ถึง ครั้นต่ำนักมักผิดคิดรำพึง พอก้ำกึ่งกลางนั้นขยันนักฯ ๐อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย จับให้มั่นคั้นหมายให้วายวอด ช่วยให้รอดรักให้ชิดพิสมัย ตัดให้ขาดปรารถนาหาสิ่งใด เพียรจงได้ดังประสงค์ที่ตรงดี.. (เพลงยาวถวายโอวาท-สุนทรภู่) แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 47 13:28:22 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 30 มิ.ย. 47 12:46:59 ]

ความคิดเห็นที่ 34 สวัสดี ดีเจ ราม ฮ่ะ ตอนทำงานใหม่ ๆ มีพี่คนนึง เขาเปิดเพลงนี้ตอนบ่ายประจำ จำชื่อเพลงไม่ได้ละ  ร้องว่างี้ พี่ไม่ยอม นะพี่ไม่ยอม ต้องให้พี่หอมสัก...๑,๒,๓,๔.. ที ไปเรื่อย ๆ เปิดทู๊กกก..วัน  บ่ายมาก็ได้ยินละ พี่ไม่ยอม นะพี่ไม่ยอม.. แล้วเมื่อไหร่มันจะยอมเนี่ย... ^_^ งั้นรอรับนะคะ  เดี๋ยวหาเพลงม่วน ๆ แถมให้อีกสักตลับ.. ไกลถิ่น..ตื่นยังจ๊ะ จากคุณ : อองซอม ฟูจี - [ 30 มิ.ย. 47 14:47:05 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 คุณคน ละแม... 19, 22 ชอบลักษณะการเขียนคำว่า "รฦกถึงเสมอ..." แบบนี้ค่ะ ฮิ ๆ ๆ ว่าแต่... "เอาไม่ค่อยจะรอด" ในเรื่องไหนคะเนี่ย งง... คุณคน ละแมทั้งเล่นทั้งสอนดนตรีเลยหรือคะ... เก่งจัง ^-^ ไกลถิ่นเป็นคนไม่มีหัวทางดนตรีเอาซะเลย... เคยเรียนขลุ่ย ไปจนถึง เปียโน... แต่เล่นไม่เป็นเพลงสักอย่าง... ครูที่สอน ท่านใจเย็นมากเลยค่ะ เจอลูกศิษย์ไม่ได้ความก็ไม่บ่นไม่ว่า เฝ้าอดทนสอนไปเรื่อย ๆ แต่... ไกลถิ่นก็เล่นไม่ได้อยู่ดี... ตอนนี้เริ่มเข้าใจแล้วค่ะว่าที่เล่นไม่ได้... น่าจะเป็นเพราะ "นับจังหวะไม่ได้"... เฮ้อ... ไกลถิ่นเลยเลิกคิดเรียนดนตรี ไปนานพอดู... ได้แต่ฟังอย่างเดียว แหะ ๆ ^_^! ฝากมวลเมฆเสกความยามตอบถึง ฝากดอกนำคำนึงส่งไปหา ฝากผีเสื้อสำราญรื่นชื่นวิญญาณ์ ฝากลมพาพัดตอบคำขอบคุณ... ระลึกถึงเช่นกันค่ะ... ^__^ // หันมาแปล ทรอย แล้วเหรอคะ... ^-^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 30 มิ.ย. 47 20:28:05 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 อาราม ลิขิต... ^__^ ขอบคุณอาหลาย ๆ ค่ะ... มาช่วยเฝ้ากระทู้ให้ ไกลถิ่นหลานรัก (ไกลถิ่นตู่เอาเอง :p ) --1-- ชีวิตจริงอิงเนท... ไม่เถียงค่ะอา กลัวว่า เดี๋ยวมี        ใครถึงเวลาตกฟาก... เอ๊ย! ไม่ใช่ แหะ ๆ ๆ :p        แหม... อาเก็บทั้งชื่อ-ที่อยู่จริงไปเรียบร้อย ขืน        ไกลถิ่นเล่นมั่วซั่วแล้ว... อาส่งระเบิดมาคิดบัญชี        ไกลถิ่นถึงบ้าน... ไกลถิ่นก็เสร็จมะก่องด่องสิ...        ชีวิตจริงอิงเนทก็ตอนนี้แหละค่ะ... อึ๋ย... พูดแล้ว        ก็กลัวอะ... --2-- ว่าด้วยวาระการยัวะแห่งไตรมาสที่ 2 ของปี... (เพ้อ        แล้วเรา) เฮ่อ... เฮ้อ... เข้ากับเพลงยาวถวายโอวาท        ของท่านครูสุนทรภู่ได้เป็นอย่างดีค่ะ...        ---1 อย่าคบคนพาลจะเป็นภัยแก่ตนเอง        ---2 อย่าด่าอย่างหยาบ เขาพูดหยาบมาเราควรพูดดี               กลับ (ไกลถิ่นไม่ได้ด่ากลับตอนนั้นหรือตอนไหน               ทั้ง ๆ ที่ฝ่ายนั้นพูดจาได้ชนิดที่... แต่ไกลถิ่นมา               ระบายในร้อยกองจนร้อนไปทั่ว... ขออภัยผู้อ่าน               ทุกท่านอีกคำบหนึ่งค่ะ ^/\^ )        ---3 แสวงหาความรู้เพิ่มปัญญา... โดยเฉพาะทางธรรม               จะได้ต่อสู้-ป้องกันตัวเองได้        ขอบคุณค่ะอา... --3-- ทุกประสบการณ์คือบทเรียนชีวิต... อาผ่านร้อนผ่านฝน        มาเยอะกว่าไกลถิ่นมาก ย่อมเข้าใจโลกและทำใจยอมรับ        ปัญหาได้ดีกว่า... และคงมีทางแก้ไขที่ดีกว่าไกลถิ่นแน่ค่ะ...        ไกลถิ่นก็ได้แต่ขอให้มรสุมชีวิตผ่านพ้น... แล้วก็ขอให้ฟ้า        สวยใสหลังพายุผ่าน... ขอบคุณอามาก ๆ ด้วยใจจริงค่ะ... ^__^ // อาเอาดาวไถไปให้ตาบูดเองเถอะค่ะ... บรื๋อ O_o'' จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 30 มิ.ย. 47 21:11:22 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณรมย์จ๊ะ... 21, 29 # หนามยอกเอาหนามบ่งหรือไงคะ... ขอบคุณที่สรรหา มาฝากค่ะ... หยิกได้เจ็บดี คนใจร้อนอย่างไกลถิ่นก็งี้ แหละค่ะทำตามอารมณ์ตัวเอง... (เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีค่ะ) ไม่คัดสรร (ยืมคำอารามมาพูดต่อ) ก่อนนำมาตั้งกระทู้... ลืมนึกไปว่า... Internet ก็เป็นสื่ออย่างหนึ่ง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น... ไกลถิ่นไม่ได้เจตนาให้เป็นไปในลักษณะ ยิ่งด่ายิ่งดีนะคะคุณรมย์... ข้อนี้ไกลถิ่นรับประกันได้ค่ะ ^__^ # ลองชิมอาหารแช่แข็งยี่ห้อ Boston Market รึยังคะ... ไก่งวงเค้าอร่อยดีค่ะ... แต่ราคาแพงกว่าของ Banquet อะ... ประมาณเกือบสามเหรียญค่ะ... พูดจริง ๆ แล้ว อาหารแช่แข็งกล่องละเหรียญนี่... อิ่มอร่อย สู้ Dollar Meal ของพวกร้านแฮมเบอร์เกอร์ไม่ค่อยได้นา... (ความคิดเห็นของไกลถิ่นค่ะ) // ฮื่อ... หายมึนแล้ว มาเมาท์ต่อแล้วไง... ฮิ ๆ ๆ ^-^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 30 มิ.ย. 47 21:34:51 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 38 ซอมพอแดง... 23, 25, 32, 34 # ตื่นแล้วจ้า... โหย... 'ไมชื่อเยอะแยะไปหมดล่ะเนี่ย... ควานหาตัวยากแล้วสิที่นี้... ซอมพอไปแปลงเป็นใคร โผล่ที่ไหน... ไกลถิ่นคงตามรอยไม่ถูกแล้ว ^_~ # เอาคารมคมคายมาฝากเค้าเยอะแยะไปหมด... เลือก ที่ชอบสักคู่นึงนะจ๊ะ... เอา "เติมน้ำเกลือความห่วงใย กินพาราแก้ไขความเหงา ทาคารามายเผื่อความคิดถึงจะบรรเทา อาการคงไม่ทุเลา ถ้าไวรัสหน้าคล้ายเธอ" กะ... "ร. รักหาไม่ยาก ไม่ต้องลากเรือออกไป ขนส่งจากหัวใจ ไม่ต้องใช้แม้น้ำมัน แช่เย็นไว้ในใจ ความห่วงใยมีทุกครั้ง คิดถึงก็แล้วกัน ให้เธอนั้นจำจงดี" // ไกลถิ่นเคยฟังเพลงคำเมืองบน Internet นะ... อย่างเพลง อุ๊ยคำ... ฟังที่ http://www.stcmu7.com/Auikam.WM ^__^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 30 มิ.ย. 47 21:51:20 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 39 คุณทิกิ... "ขอให้คุณไกลถิ่น ไกลร้อนใจคลายทุกข์สดใสสบายใจ มีเงินใช้เยอะเยอะนะคะ" (tiki_ทิกิ) ขอบคุณจ้า... แต่เรื่องมีเงินใช้เยอะแยะนี่... ไกลถิ่นไม่ได้ หวังรวยอักโขเป็นหมื่น ๆ ล้านเน่อ... หวังแค่ไม่ขัดสน จับจ่าย ใช้คล่อง ไม่ต้องหยิบยืมหรือติดหนี้ใครก็สบายใจไปเปราะหนึ่ง แล้วค่ะ... ^__^ ถ้ามีเหลือเยอะก็ดี... จะได้ช่วยคนอื่นได้ต่อ ^__^ คนที่ ขาดเงินเอาไปซื้อหาปัจจัย 4 มีมากมายค่ะ... ไกลถิ่นอยาก ให้พวกเขาพ้นจากสภาพอัตคัดแบบนั้น... เคยได้ยินจาก หลายคนว่า "คนจนคือคนขี้เกียจ" แต่... คนที่พูดแบบนั้น ไม่เคยสัมผัสสภาพคนจนจริง ๆ... พวกผู้ยากไร้เขาดิ้นรนต่อสู้ไม่แพ้พวกคนรวยเลย... ส่วนมาก ที่รับรู้มาคือ พวกเขาทำงานกันทุกคนที่อยู่ในวัยทำงานได้... แต่รายได้ไม่มากเพราะขาดทักษะอาชีพขั้นสูง... ยกตัวอย่าง กรณีศึกษาครอบครัวหนึ่ง... พ่อทำงานเป็นพนักงานขายร้าน mini mart วันละ 10 กว่าชั่วโมง 7 วันต่ออาทิตย์ แม่เก็บจาน ร้านอาหาร ลูกคนโตต้องออกจาก High school มาหาเงินช่วย ทางบ้าน ลูก ๆ วัยเรียนคนอื่นทำงาน part-time กันทุกคน... ...ครอบครัวตัวอย่างนี้จน... ใช่... แต่... ไม่ขยันตรงไหน... ไกลถิ่นโม้ไปได้เรื่อย ๆ -_-" พิมพ์ไว้แค่นี้ดีกว่าค่ะ... เดี๋ยวจะ กลายเป็นบทวิเคราะห์นอกเรื่องไป แหะ ๆ ๆ... ที่เอามาเล่า ให้ฟังเพราะว่าไกลถิ่นกลัวคุณทิกิจะเข้าใจผิดว่า ไกลถิ่นโลภ มากอะ... ^_^! ที่บ่นไว้นั่น... เป็นเรื่องการปลิ้นปล้อน... หลอกลวง-หักหลังกันเอง มากกว่าค่ะ... จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 30 มิ.ย. 47 22:36:25 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 40 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, น้องอองซอม ฟูจี กลับมาดึกไปนิด งีบไปได้หน่อย (ไม่ได้อาบน้ำอีก) ก็ตื่น มาลงตุ่มแล้วดูบอล บอลเลิกตายังค้างอยู่ วันนี้เลยซึม กระบือ เอ๊ย! กระทือทั้งวัน ฟังหลานเราว่าแล้วอารู้สึกกระชุ่มกระชวย แก่ขึ้นอีกพะเรอ เกวียนเลยทีเดียว ง่า-ผ่านร้อนผ่านฝนน่ะเรื่องเล็กน้อยจ้ะ อาบอบนวดมาก่อนนี่สิเรื่องใหญ่ (พ่อลูกทะเลาะกัน..พ่อ บอกว่า-เอ็งจะมาเถียงข้าได้ยังไง ข้าน่ะอาบน้ำร้อนมา ก่อน ลูกก็ว่า-ทำไมจะเถียงไม่ได้ ฉันก็อาบอบนวดมาก่อน พ่อเหมือนกัน-ฮา..โจ๊กขี้เมาน่ะ) คิดเหมือนหลานไกลถิ่นเลยนะในความเห็นที่ ๓๙ ต้องลง มาคลุกและขลุก จึงจะพบความจริงที่เป็นจริง ไม่ควรคาด คะเนเอา..ไอ้นี่มันจน สงสัยจะขี้เกียจตัวเป็นเกลียว พวก เรามีเงินมีทอง ก็เพราะว่าขยันตัวเป็นขน..พูดยังงี้ต้องจับ ถอนขนให้เกลี้ยง ไม่เว้นแม้สักที่ (อาขอถอนหงอกนะ ที่ อื่นให้หลานไกลถิ่น กับน้องอองซอมช่วยกันทึ้ง) น้องอองซอม ถ้าเป็นพี่จะร้องยังงี้ในวันที่เจ็ด..ถ้าไม่ยอม เอ๊ยพี่จะปล้ำ เอ๊ยพี่จะปล้ำให้หนำใจ..ฮิ ๆ เอากาพย์ห่อโคลงประพาสธารทองแดง ของเจ้าฟ้าธรรมธิ เบศ มาฝากอีกหน่อย เห็นสนุกสนานดีจัง   ๐ชมร่มไม้ไทรไตร        เรไรไพรแว่วแจ้วเสียง เรื่อยเฉื่อยสำเนียงเพียง    ปี่รี่เสนาะเพราะเพลงเครงฯ   ๐เดิรเพลินชมร่มไม้       ไทรไตร สดับศัพท์เรไรไพร           แว่วแจ้ว ระกำลำไยไฟ                 เลือนเถื่อน มังคุดลมุดแต้วแก้ว          กุ่มกถุ้มทรม่วงมะงวง             (กาพย์-ทันทีบท, โคลง-ทันทีบท ๑๒ คู่)   ๐หัวลิงหมากลางลิง       ต้นลางลิงแลหูลิง ลิงไต่กะไดลิง                 ลิงโลดคว้าประสาลิง   ๐หัวลิงหมากเรียกไม้       ลางลิง ลางลิงหูลิงลิง                 หลอกชู้ ลิงไต่กะไดลิง                 ลิงห่ม   ลิงโลดฉวยชมผู้              ฉีกคว้าประสาลิง             (กาพย์-อรรถอักษร, โคลง-อรรถอักษร) แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 47 13:52:38 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 1 ก.ค. 47 13:45:54 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ไกลถิ่นเจ้า.. ซอมพอแดงน่ะ ใช้ที่ถนนฯ กับห้องกวีการเมือง ราชดำเนิน เท่านั้น  ส่วนเว็บอื่น ห้องอื่น  แปลงกายเป็นมนุษย์ร้อยชื่อจ้ะ บางทียังจำตัวเองไม่ได้เลย ใช้ชื่อไรมั่งหว่า  ฮิ ๆ.. ส่วนสมญาสวยแต่แปลกประหลาด ทั้งหลาย ตามแต่ลมฝนฟ้าคะนอง ..อิอิ... คราวก่อนไปเที่ยวห้องสวนลุม  เจอนามแฝง ซอมพอ แต่มีอมยิ้ม  อันนั้นเขามีปัญหาชีวิต แต่ซอมฯนี้ มีปัญหาหัวใจ..แฮ่ .. :p อีกทีนึง มีน้องสาวคนหนึ่งมากระซิบว่า  พี่หญิงไปคอมเมนท์ นิยายของหนูที่เว็บ emotionway รึเปล่า เห็นใช้ชื่อซอมพอ..แต่ไม่มีแดง  ก็เลยบอกน้องเขาไปว่า บ่ใช่เด้อ... (ของแท้ต้องสีแดง จะถูกจะแพงเอาแดงไว้ก่อน  ฮา..) พี่รามคะ นึกเนื้อเพลงได้หน่อยนึง คล้าย ๆ ว่า...  เถาตำลึงบ้านน้อง มันเลื้อยมาพันบ้านพี่ พี่ไม่ยอม นะพี่ไม่ยอม ต้องให้พี่หอมสักหนึ่งที แล้วพี่นี้จะไม่เอาความ... อีกท่อนเป็น... ไก่บ้านน้องมันข้ามมาข่มขืนไก่พี่ พี่ไม่ยอม นะพี่ไม่ยอม ต้องให้พี่หอมสักสองที แล้วพี่นี้จะไม่เอาความ... ของสดใส รุ่งโพธิ์ทอง รึเปล่า ไม่แน่ใจ.. รู้สึกจะไ่ม่ถึงวันที่เจ็ดนะคะพี่  สงสัยหมดแรงหาเรื่องจะ หอมน้องน่ะ... ^_* จากคุณ : ซอมฯ - [ 1 ก.ค. 47 14:41:51 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีจ้ะน้องซอมฯ , หลานไกลถิ่น ท่อนหลังทีเด็ดเลยนะ ฮิ ๆ พี่เห็นไก่ทีไรอดนึกถึงอย่างที่ เขียนมาไม่ได้ มันดูเอะอะกะเปิ๊บกะป๊าบไงก็ไม่รู้ เอาโคลงท่านมาฝากอีกหน่อยจ้ะ (ไปไหนไอ้เราเคยห่วง หวง หึง ฟุ้งซ่าน ระแวงถึงใครขนาดนี้บ้างหรือเปล่า..จำไม่ ได้แล้ว) จากมามาลิ่วล้ำ         ลำบาง บางยี่เรือราพลาง       พี่พร้อง เรือแผงช่วยพานาง     เมียรม่าน มานา บางบ่รับคำคล้อง       คล่าวน้ำตาคลอฯ มาด่านด่านบ่ร้อง        เรียกพัก  พลเลย ตาหลิ่งตาเหลวปัก       ปิดไว้ ตาเรียมหลั่งชลตัก       ตวงย่าน ไฟด่านดับแดไหม้       มอดม้วยฤๅมีฯ นางนองชลน่านไล้      ลมบาง ไหลเล่ห์ชลลบปราง     แม่คล้ำ แสนโศกสั่งสารปาง     จากพี่  ปลอบแม่ นาสิกเรียมซับน้ำ         เนตรหน้านางนอง บางขุนเทียนถิ่นบ้าน     นามมี เทียนว่าเทียนแสงสี      สว่างเหย้า เย็นยามพระสุริยลี        ลาโลก  ลงแม่ เทียนแม่จุดจักเข้า        สู่ห้องหาใครฯ ปานนี้มาโนชญ์น้อย      นงพาล  พี่เอย เก็บเกศฤๅกรองมาลย์    มาศห้อย ปรุงจันทน์จอกทองธาร  ประทิ่น ทาฤา นอนนั่งถามแถลงถ้อย    ทุกข์พร้องความใครฯ (โคลงนิราศนรินทร์-นายนรินทร์ธิเบศร์ (อิน)) จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 2 ก.ค. 47 00:47:04 ]

ความคิดเห็นที่ 43 สวัสดีจ้าเจ้าบ้านไกลถิ่น วันนี้รมณ์ดีเป็นพิเศษ เหมือนเล่นตีแตกได้แจ๊กพ็อตกองใหญ่เลย ฮิฮิ อา...ดีใจมีคนนิยมเพลงคลาสสิกเหมือนกัน ไม่ใช่ใครอื่นคือท่านรามนี่เอง ไชคอฟสกี้นั้นเป็นยอดอัจฉริยะชาวรัสเซีย ผมนับถือคนรัสเซียในเรื่อง ดนตรีและเทคโนโลยีมาก รัสเซียไม่ได้มีเงินหนาเหมือนอเมริกาในการ ทำโน่นทำนี่ แต่ผมคิดว่าพวกเค้ามีสุนทรียภาพในการทำสิ่งที่ตัวชอบมากกว่า จึงสามารถสร้างสิ่งต่าง ๆ มาต่อกรกับมหาอำนาจอย่างอเมริกาได้ ...อากาศหนาวเหน็บ ไปไหนก็ไม่ได้ จิบวอดก้าอุ่น ๆ แต่งเพลงบ้าง แก้สมการคณิตศาสตร์บ้าง เล่นหมากรุกบ้าง เล่นดนตรีบ้าง... ชอบฉายาอองซอมซูจีจัง แล้วคิดได้ไงอะต้องเอาดอกไม้มาทัด โห...เหมือนมากเลยท่าน ว่าแต่ว่าเนื้อเพลงฟังแล้วจั๊กจี้มากเลยท่านอองซอม ท่านอองซอมซูจี................แอบหลบลี้ภัยการเมือง ทัดดอกไม้สีเหลือง............อยู่แถวเหมืองแม่เมาะเอย จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 2 ก.ค. 47 00:59:20 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 แหะ ๆ โพสต์ไปแล้วลืมทักทายคนจะคุยด้วยคือท่านรามกับท่านซอมฯ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 2 ก.ค. 47 01:01:14 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 สวัสดีครับคุณรมย์ บุริน, น้องบุโหรง, หลานไกลถิ่น ประวัติของนักดนตรีเอกของโลกหลายท่านช่างเศร้าหมอง เสียจริง ๆ :- ความทุกข์ยากของชูเบอร์ท การเสียชีวิตก่อน วัยอันควรของโม้ทสาร์ท ฯลฯ อ่านประวัติบางทีสะเทือน อารมณ์มาก คือเวลาผมอ่านหนังสือตัวผมจะมุดเข้าไปอยู่ ในนั้นด้วย ท่ามกลางแรงกดดันต่าง ๆ นา ๆ ยังสามารถ สร้างสรรค์งานอันเป็นอมตไว้ให้แก่คนรุ่นหลังได้ ถือว่าเป็น อัจฉริยจริง ๆ ผมเคยเถียงกับเพื่อนที่บอกว่า เพลงพวกนี้ฟังยาก ต้องปีน บันไดฟัง ผมบอกว่าฟังไม่ยากหรอก แค่เปิดแล้วก็นั่งฟัง เท่านั้นเองแต่ทำใจให้สบาย ๆ  ฟังแบบมีอะไรตกค้างอยู่ ในใจ เช่น ข้อสงสัยต่าง ๆ นา ๆ หรือพยายามจะหาจุด ไพเราะ ไม่มีทางฟังอะไรได้หรอกหากคิดมากเกินควร เรา ฟังเพลงเพื่ออะไรกัน เพื่อนอีกคนหนึ่งเมื่อฟังบลูดานูบ มันหันมาบอกผมว่า เหมือนได้ยินเสียงน้ำไหลเลยว่ะ ผมถามว่ารู้จักเครื่อง ดนตรีเหล่านั้นบ้างหรือไม่ บอกว่ารู้บ้างไม่รู้บ้าง ผมสังเกต ว่าเขาฟังเพลงอย่างปลอดโปร่งใจ..เป็นสองคนที่แตกต่าง เอาโคลงท่านมาฝากอีกสามบทครับ เห็นว่ามีชีวิตชีวาดี รุ ไบยาตผมมีอยู่หลายสำนวน อ่านทีไรอยากไปก๊งทีนั้น-ฮา Awake! for Morning in the Bowl of Night Has flung the Stone that puts the Stars to Flight:    And Lo! the Hunter of the East has caught The Sulthan's Turret in Noose of Light. ตื่นเถิด,อุทัยเจีดเล้า       รัตยา  ผยองเอย ดาวเจิ่ง,เวิ้งสวรรค์ลา      ลิบแล้ว พรานบูรพ์,ทอดบ่วงถา    โถมคร่อม  คล้องแฮ ปราสาท,ซุ่ลต่านแพร้ว     พรื่อสร้านฉานแสงฯ Dreaming when Dawn's Left Hand was in the Sky I heard a Voice within the Tavern cry,     "Awake, my Little ones, and fill the Cup Before Life's Liquor in its Cup be dry." ปางอรุณ,เริงเรื่อฟ้า         เรียมฝัน ถวิลแว่ว,ดวงชีวัน           โหวกร้อง "ฟื้นเถิด,เปีดทวารบรร      เทองเซีบ  ซดแฮ องุ่นชีพ,ก่อนชวดต้อง      เติ่งแห้งแหนงนิราฯ And, as the Cock crew, those who stood before The Tavern shouted  "Open then the Door.    You know how little while we have to stay, And, once departed, may return no more."     ไก่ขัน,"เอ๊กอี่เอ๊ก"ก้อง     ตะโกนโขมง  ใครฮือ "เร็วเถีด,เปิดปตูโรง        ดื่มเหล้า รู้ไหม,ใช่ใครชโลง          ลเลีงนั่ง  นานเลย ไปละ,ลับ,กลับเหย้า        อิกครั้งหวังไฉน"ฯ (รุไบยาต-ฮะกิม โอมาร์ คัยยาม, กรมพระนราธิปประพันธ์ พงศ์ ทรงแปลและเทียบเป็นโคลงสุภาพ) แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 47 13:28:30 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 2 ก.ค. 47 10:46:41 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีครับไกลถิ่นและท่านรามและทุก ๆ ท่าน ผมว่ากวีนิพนธ์กับดนตรีนี่มีหลายอย่างคล้าย ๆ กันครับ สิ่งหนึ่งก็คือความซาบซึ้งงานศิลป์ทั้งสองแขนงนี้ของแต่ละคน ไม่เท่ากัน เพราะประสบการณ์ที่ต่างกันนั่นเอง ที่กระทู้คุณสดายุ ท่านบอกว่าชอบเสียงโคลงแปร่ง ๆ นี่ทำให้ผมนึกถึงเพลง คลาสสิกแบบ New Age เลย คือเค้าแต่งเพลงออกมาด้วย เสียงไม่กลมกลืน แหวกออกมาจากเสียงกลมกลืน แน่นอน ที่คนส่วนใหญ่ไม่ชอบ เพราะฟังแล้วมันอีโล้งโช้งเช้งชอบกล แต่คนที่เป็นฮาร์ดคอร์บางคนนี่ชอบครับ คิดว่าคนเหล่านี้คงผ่าน ประสบการณ์ฟังเพลงแบบกลมกลืนมาเยอะจนมองหาสิ่งแปลกใหม่ (ก็ดูคุณสดายุเวลาแต่งกลอนหวานกับโคลงแปร่งเป็นตัวอย่างก็แล้วกันครับ) ซึ่งไม่ได้หมายความว่าไม่ได้ชอบแบบกลมกลืน คล้าย ๆ กับ การกินต้มยำแทนผัดผักรวมมิตรก็ได้ นักแต่งเพลงที่เก่ง ๆ นี่ สามารถสร้างความประทับใจได้ทั้งการฟังแบบผิวเผินไม่คิดมาก และการฟังแบบลึกคือเจาะเข้าไปถึงแต่ละตัวโน้ต ซึ่งคล้าย ๆ กับ กวีเก่งบ้านเรา เช่น สมเด็จพระสังฆราชเจ้าผู้ประพันธ์ตะเลงพ่าย ผู้รู้กล่าวไว้ว่างานใดทำไว้ดีแล้ว งานนั้นย่อมไม่มีผู้รู้ท่านใดคิดแก้ไข เคยสังเกตบ้างไหมตอนเราเด็ก ๆ มักจะรับประทานอาหารที่มีรส ไม่ซับซ้อนด้วยเครื่องเทศ แต่พอยิ่งอายุมาก จมูกลิ้นผ่านประสบการณ์ มานานนับปี รสนิยมการกินอาหารก็เริ่มซับซ้อนมากขึ้น ฉันใดก็ฉันนั้น โคลงสามบทในเรื่องรุไปยาด ของท่านฮะกิม โอมาร์ คัยยาม ที่แปล เป็นโคลงสี่สุภาพโดยกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์นี่มีชีวิตชีวาจริง ๆ ครับ อ่านแล้วทำให้นึกถึงตอนผมอยู่ร้านขายกาแฟที่ตลาดหล่มสัก เช้า ๆ ตีสี่ตีห้ามีสามล้อเจ้าประจำบางท่านมากรึ๊บก๊งนึงปลุกเลือดลมให้วิ่งพล่าน ก่อนไปทำงานขอรับ การแปลอังกฤษมาเป็นโคลงสังเกตเห็นว่าสร้อยตรึม... ไม่รู้จะเกี่ยวกับภาษาอังกฤษที่กระชับในความหมายกว่าภาษาไทยหรือเปล่า ฮิฮิ เขียนมาตั้งยาว ไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องนี้เลยอะท่านราม แย้มให้ฟังสักนิด ว่ามีความเป็นมาเช่นไรได้ไหมขอรับ ^__^ เดาว่าคงแปลกันในสมัยรัชกาลที่ ๖... จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 2 ก.ค. 47 11:38:06 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีค่ะ อาราม... ซอมฯ... คุณรมย์ บุริน... -_-" กลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่เลยงานนี้... มีนัด ประชุมโคลงกันหรือเจ้าคะ... ^_^! ไกลถิ่นเป็น ประเภท... โค - ลงเรือ... เรือโคลงเคลงง่ะ... แหะ ๆ ๆ ว่าแล้วก็ตักตวงฟามรู้ใส่ย่ามหรูแบบ รูพรุน... (เก็บไม่อยู่ว่างั้นเหอะ :p ) โห... คุณรมย์ & อาราม... คุยกันเรื่องเพลงบรรเลง รสเลิศ ไกลถิ่นคนบ้านนอกเข้าไม่ถึงอะค่ะ... -_-" แต่... บรรยากาศนี้เข้าเพลงลูกทุ่งดีกว่า... มีเพลงนึง... เตะใจมากค่ะ (ถึงแม้ไม่ได้มาจากอีสาน) ฟังทีไร น้ำตาไหลพราก ๆ Y_Y พร้อมเสียงก๊าก ๆ ดังลั่น... ^0^ (สัมผัสได้ถึงอารมณ์เศร้าแบบมีหวัง) เด็กปั๊ม คำร้อง/ทำนอง: ศักดิ์สิทธิ์ เชื้อกลาง * ข้อยจากอีสานหลายปี เข้ามาอยู่กรุงศรี วิไลเลิศฟ้า ทำงานแลกกับเงินเลี้ยงชีวา บริการเพิ่มพลังให้รถรา คนเขาขานนามว่าเป็นเด็กปั๊มน้ำมัน ตื่นแต่เช้าเพราะกลัวไม่ทันถ้าตื่นสายเราก็รู้กัน ค่าแรงงานนั้นมันสำมะคัญจริงเออ แตรรถบีบก็รีบลุกโกรกกราก เป็นความลำบากที่ข้อยต้องเจอ เช้าจนดึกเงียบเย็นยิ่งเซ่อ โอละเน้อข้อยมันง่วงนอน แต่งตัวกะบ่แม่นสำอาง ย้อนข้อยบ่มีสตางค์จับจ่ายถ่ายถอน ชุดทำงานเด็กปั๊มนั่นแหละชุดนอน คู่ชมคู่ควงคู่เว้าวอน ข้อยนั้นบ่ออนซอนย้อนข้อยมันยังจน สิมีไผมาสนใจเรา ผู้อับเฉาเราต้องจำทน เก็บดวงใจจนๆ มอบเพื่อคนรักจริง มีรถเก๋งขี่ก็เข้าทีดีดอก ข้อยคนบ้านนอก คือสิบ่กล้าแอบอิง ข้อยจึงต้องเฉยดูอยู่นิ่ง เพราะจนทุกสิ่งเลยไม่สุงสิงกับใคร *   (source: http://www.sure-audio.com) เพลงลูกทุ่งแบบนี้มีมนต์เสน่ห์ดึงดูดผู้ฟังตรงที่... เนื้อเพลงสื่อถึงสภาพชีวิตความเป็นอยู่ของคน ต่างจังหวัดที่เข้าไปทำงานในเมือง... ลำบากเช้า ยันค่ำ... แต่ในขณะเดียวกัน ทำนองเพลงสนุกสนาน มีชีวิตชีวา ให้สัมผัสได้ถึงความสุขในความทุกข์... ^__^ เหลียวซ้ายแลขวา... อ้าว! หนีเราไปหมดแล้ว ปัดโธ่!... :p อ๊ะ... ไกลถิ่นคุยเรื่อง Tchaikovsky ด้วยก็ได้ค่ะ... เคยฟังแต่ Variations on Rococo Theme (สะกดถูกรึเปล่าก็ไม่รู้ :p ) เปียโนคู่เชลโล... ^__^ ได้บรรยากาศ Celebration... ฮิ ๆ ๆ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 2 ก.ค. 47 12:05:34 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 สวัสดีครับคุณรมย์ บุริน หนังสือเล่มที่ผม พิมพ์ครั้งที่ ๗ เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๕ ปกแข็ง ราคาเล่มละ ๓๐ บาท โดยกรมศิลปากรอนุญาตให้สำนัก พิมพ์บรรณาคาร จัดพิมพ์จำหน่าย ผมขอยกคำนำของ หนังสือมาวางนะครับ คำนำ เรื่องรุไบยาต ของ ฮะกิม โอมาร์ คัยยาม เป็นวรรณคดี เปอร์เซียที่มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักแพร่หลายทั่วโลก ฮะกิม โอ มาร์ คัยยาม หรือ ยีอัส อุดดิน อับดุล พัซ โอมาร์ อิบ อี บราฮิม อัลคัยยาม เป็นมหากวีและนักปราชญ์คนสำคัญ ชาวเปอร์เซีย ซึ่งมีความรู้เชี่ยวชาญทั้งในทางอักษร ศาสตร์ คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์และดาราศาสตร์ ได้ นิพนธ์เรื่องรุไบยาต บทกวีนิพนธ์ที่มีลีลาไพเราะ มีใจความ เปรียบเปรยลัทธิศาสนาซึ่งมีผู้นับถือในสมัยนั้น และเชิญ ชวนมนุษย์ทั้งหลายให้รีบหาความสนุกสบายต่าง ๆ ในโลก ด้วยการเสพสุขจาก รูป รส กลิ่น เสียงและสัมผัส ก่อนที่จะ อำลาจากโลกนี้ไป บทกวีนิพนธ์เรื่องรุไบยาตนี้ นอกจากจะเป็นวรรณคดีที่มี อรรถรสไพเราะแล้ว ยังมีคุณค่าสำคัญแสดงปรัชญาชีวิต อันลึกซึ้งที่ไม่มีผู้ใดขัดแย้งได้ และแสดงความคิดอันอิสระ เสรีของมหากวี และนักปราชญ์คนสำคัญของโลกในคริสต์ ศตวรรษที่ ๑๑-๑๒ รุไบยาตได้มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักแพร่หลายทั่วโลก ภายหลัง จากที่นายเอ็ดเวอร์ด พิตซ เจรัลด์ได้นำมาถ่ายทอดออก เผยแพร่เป็นภาษาอังกฤษเมื่อ ค.ศ. ๑๘๕๙ ต่อมาได้มีผู้ แปลออกเป็นภาษาเยอรมัน อิตาลี ฝรั่งเศส เดนมาร์ก ฮัง การเรียน ฯลฯ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ได้ทรง แปลบทกวีนิพนธ์เรื่องรุไบยาต และนิพนธ์เทียบเป็นโคลง สุภาพ และทรงจัดพิมพ์ออกเผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. ๒๔๕๗ ปรากฏว่าหาฉบับได้ยากมาก และมีผู้ต้องการพิมพ์ เผยแพร่ได้มาติดต่อขอฉบับจากกองวรรณคดีและประวัติ ศาสตร์ กรมศิลปากรอยู่เสมอ ซึ่งเจ้าหน้าที่ก็แนะนำให้ขอ ประทานอนุญาต พลตรีพระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิป พงศ์ประพันธ์ ครั้งเมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๒ กรมศิลปากรจึงได้มีหนังสือกราบทูล พลตรีพระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์ ขอ ประทานพระอนุญาตในการพิมพ์พระนิพนธ์ทุกเรื่องของ พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ ทั้งนี้ก็ เพื่อจัดให้ผู้สนใจพิมพ์เผยแพร่ได้โดยสะดวก และเพื่อเป็น การเผยแพร่พระเกียรติคุณในด้านการประพันธ์ของพระเจ้า บรมวงศ์เธอ กรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์ด้วย ซึ่งพลตรี พระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์  ก็ได้ ประทานอนุญาตให้กรมศิลปากรจัดพิมพ์พระนิพนธ์ดัง กล่าวได้ทุกกรณี บัดนี้สำนักพิมพ์บรรณาคาร ได้แสดงความจำนงต่อกรม ศิลปากร ใคร่จะจัดพิพ์พระนิพนธ์แปลเรื่องรุไบยาตนี้ออก จำหน่าย กรมศิลปากรเห็นเป็นโอกาสที่จะให้มีหนังสือนี้ จำหน่าย เผยแพร่พระเกียรติคุณให้กว้างขวางออกไป จึ่ง ได้จัดต้นฉบับให้สำนักพิมพ์บรรณาคารนำไปจัดพิมพ์ พร้อมกับได้ขอให้สำนักพิมพ์บรรณาคารจัดภาพประกอบ ใหม่ โดยนายบรรเจิด อินทุจันทร์ยง ได้กรุณาติดต่อยืม หนังสือ Arabain night จาก ฯพณฯ นายสุกิจ นิมมานเห มินท์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ มาให้เจ้าหน้าที่ กองวรรณคดีและประวัติศาสตร์ ตรวจสอบเทียบภาพเพื่อ นำไปถ่ายทำแม่พิมพ์ขึ้นใหม่ ทั้งนี้เพราะภาพประกอบที่ตี พิมพ์กันในการพิมพ์ครั้งก่อน ๆ นั้น ล้วนเลอะเลือนและไม่ เห็นรายละเอียดของภาพ กรมศิลปากรจึงขอถือโอกาส ขอบพระคุณ ฯพณฯ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และนายบรรเจิด อินทุจันทร์ยง ไว้ ณ ที่นี้ด้วย การพิมพ์ครั้งนี้นับเป็นครั้งที่เจ็ด ได้นำพระนิพนธ์อธิบาย ซึ่งพลตรีพระเจ้าวรวงศ์เธอ กรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์ ได้ทรงนิพนธ์ไว้ในคำนำฉบับพิมพ์เป็นอนุสรณ์ในงานพระ ราชทานเพลิงศพ พระภาวนาโกศลเถร (ธีระธัมมธรเถระ) เมื่อ พ.ศ. ๒๕๑๒ มาตีพิมพ์รวมไว้คือ "รุไบยาต ของ โอมาร์ คัยยาม อันเป็นกวีนิพนธ์ที่ได้รับ ความยกย่องทั่วโลกนั้น อันที่จริงก็เนื่องมาจากคำแปลเป็น ภาษาอังกฤษของ พิตซ เจรัลด์ ซึ่งได้เรียงบทต่าง ๆ ให้มี กระแสความปะติดปะต่อกันด้วยถ้อยคำอันไพเราะ รุไบยาต แปลว่า โคลงบทละสี่บาท โอมาร์ คัยยามผู้ ประพันธ์นั้น เป็นบัณฑิตทางดาราศาสตร์และโหราศาสตร์ เกิดที่นิษาปุร ทางตะวันออกเฉียงเหนือของเปอร์เซีย ระหว่างปี ค.ศ. ๑๐๒๕-๕๐ ปีใดไทราบแน่ คัยยาม แปล ว่า ผู้ทำกระโจม แต่จะประกอบอาชีพนั้นหรือไม่ก็ไม่ทราบ ได้รับการศึกษาดี และใน ค.ศ. ๑๐๗๔ ได้เป็นนักดารา ศาสตร์ ซึ่งสุลต่านตั้งให้เป็นประธานกรรมการปรับปรุง ปฏิทิน โอมาร์ ถึงแก่กรรมประมาณปี ค.ศ. ๑๑๒๓ รุไบยาต ที่รวมกันเข้าเป็น รุไบยาต ของ โอมาร์ คัยยามนี้ มิใช่เป็นบทประพันธ์ของ โอมาร์ คัยยามทั้งหมด มีของคน อื่นรวมเข้ามาด้วย แต่ก็เป็นบทประพันธ์ที่แสดงความรู้สึก นึกคิดของชาวเปอร์เซียทำนองเดียวกัน โอมาร์ คัยยาม เป็นนักวิทยาศาสตร์   จึงนิยมวิชาความรู้ ของกรีก พวกศาสนาอิสลามหาว่าไม่นิยมศาสนา ปรัชญา ของเขาก็คือ เห็นว่าโลกนี้ไม่เที่ยง จึงควรหาความสุขจาก เหล้าองุ่นไว้ กวีนิพนธ์ของเขาแสดงภาพต่าง ๆ แห่งความ ไม่เที่ยงของชีวิตอย่างน่าจับใจ แต่การพึ่งสุราเป็นทางออก นั้นไมถูก พวกเราชาวพุทธและอิสลาม มีความเห็นสอด คล้องกันในข้อนี้" กรมศิลปากรหวังว่าหนังสือเรื่องรุไบยาตนี้ คงเป็นที่พอใจ แก่บรรดานิสิต นักศึกษา ประชาชนและผู้สนใจทั่วไป                                           กรมศิลปากร แก้ไขเมื่อ 02 ก.ค. 47 13:06:56 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 2 ก.ค. 47 13:03:15 ]

ความคิดเห็นที่ 49 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, คุณรมย์ บุริน เห็นคุณรมย์บ่นถึง ก็เลยขอคัดภาษาอังกฤษมาประกบไว้ เทียบด้วยครับ (มีอยู่ในเล่มเป็น First Edition ๑๘๕๙) หลานไกลถิ่น แม่เสือสาวซ่อนเล็บ เรื่องเพลงอาบ่ยั่นฟัง เลยนะ ได้ทุกแนว แต่พอร้องใคร ๆ เขาก็พากันยั่นด้วย ความสยองทุกคน ว่าพ่อกา (ละเวก) เสียงดีจริง ๆ ขออุดหู ก่อนนะ ฮิ ๆ อาไม่สันทัดภาษาอังกฤษเท่าที่ควร ถามหน่อยสิ ที่ยกมา น่ะ มันฟังไพเราะกันท่าไหน อธิบายหน่อยฮี่ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 2 ก.ค. 47 13:51:45 ]

ความคิดเห็นที่ 50 สวัสดีวันแรมหนึ่งค่ำค่ะ  พระจันทร์หลังบ้านง๊าม...งาม.. ไม่ค่อยรู้เรื่องดนตรีเท่าไหร่  แต่ฟังได้หมดแหละ พอ ๆ กับเรื่องกิน ฮิ ๆ  ต้มยำ กับ ผัดผักรวมน่ะ   เมนูหลักเลยนะฮับ...ขอบอก  ^_* จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 2 ก.ค. 47 21:56:31 A:203.113.51.100 X: ]

ความคิดเห็นที่ 51 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, คุณรมย์ บุริน, น้องซอมพอแดง โคจร โคจรสอนใจ        วันวัยระวัง ไม่รู้ลีลา             เป็นบ้าเป็นหลัง มักล้วนในโลก     มิโมกข์อาตมัง ความฝันถูกฝัง     เฝ้าหลุมศฤงคาร รอยโคโล้เคลื่อน    ปีเดือนกันดาร นิษาทแฝงซุ่ม       สุมทุมสถาน นิ้วกอดโกร่งไก      จ้องไพรพิสดาร โหยหวนประหาร    สะท้านธรณี คุณค่าแห่งโค        เนื้อโอชาชี- วหาลิ้มหรรษ์         เนื้อสันแดงสี ตับไตย่างต้ม         เลือดลมเดินดี สวรรค์! ชีวี            เท่านี้เองฤๅ/. จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 3 ก.ค. 47 01:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 52 สวัสดีครับไกลถิ่น ท่านราม ท่านซอมฯ และทุก ๆ ท่าน ฮิฮิ สงสัยอยู่เหมือนกันว่าทำไมเมื่อคืนจันทร์สวยจัง โอ้...แปล็บ ๆ เลยวิสาขะมาเดือนนึงแล้ว.... เอาเวบ Rubaiyat ของ Omar Khayyam มาวางไว้ก่อน http://www.okonlife.com/ น่าสนใจดีครับ เพราะมีทั้งที่เป็นตัวอักษรอาหรับ คำแปลตรงตัว คำอธิบาย คำเทียบเป็นกลอนอังกฤษ คำเยอรมัน ขออ่านก่อนแล้ววันไหนว่าง ๆ จะมาคุยต่อครับผม จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 3 ก.ค. 47 05:01:57 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 53 สวัสดีค่ะ อาราม... ซอมฯ... คุณรมย์ บุริน... ท่านโอมาร์ คัยยามรอบรู้เชี่ยวชาญหลากหลายแขนงวิชา... ความคิดท่านย่อมลึกซึ้งเกินกว่าไกลถิ่นจะเข้าใจได้ง่าย ๆ แหะ ๆ ^__^! แต่... จำได้ลาง ๆ (เคยยืมมาอ่านจากห้องสมุด) ว่า... Rubaiyat ไม่เป็นที่นิยมในตอนแรก... พิมพ์ภาคภาษา อังกฤษแล้วขายไม่ออก... ลดราคาอย่างหนักเลย... -_-" เพิ่งได้รับความสนใจไม่กี่สิบปีนี้เอง... พลอยทำให้ไกลถิ่น นึกถึงศิลปินดัง ๆ ตั้งหลายท่านที่อยู่แบบลำบากตอนมีชีวิต... ผลงานไม่มีใครสนใจ รายได้เลยไม่ค่อยมี... หลังจากเท่งทึง ไปแล้วคนถึงเห็นคุณค่าในผลงาน เฮ้อ... สงสารจังเลยค่ะ... คิดแล้วปวดขมอง -_-" กลับเข้าเรื่อง... รุไบยาตฉบับนี้ (มีหลายฉบับแปล) น่าอ่านตรงท่วงทำนองการ เขียนเป็นไปในลักษณะ old folk tale (นิทานพื้นบ้าน?) ... มีการคัดสรรคำที่เวลาอ่านเป็นทำนองเสนาะ (ฝรั่ง) แล้วจะให้ ความรู้สึกเหมือนฟังเสียงคนควบม้า... (สั้นยาวสลับกัน... คล้าย ฉันท์เนอะ)... แหะ ๆ... นี่เป็นแค่ความเห็นนะคะ... ^__^! ถูกผิดไกลถิ่นรับเอง (ราดซีเมนต์เสริมใยเหล็กไว้แล้ว :p) เอ่อ... ว่าแต่อารามเจ้าของ สวนมะพร้าวจะซื้อมะพร้าวห้าวจากไกลถิ่นไหมเนี่ย... เอิ๊ก ๆ ๆ คุณรมย์อ่านแล้วได้ความว่าไงเล่าสู่กันฟังมั่งเน้อ... ^0^ ... ... ... เจ้าซอมพอแดงแรงเสน่ห์... กิ๋นแก๋งโฮะก้า... บ่ใจ้ผัดผักรวมน่อ ^_* จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 3 ก.ค. 47 09:04:16 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 54 คุยเรื่องอะไรกันน่ะ... กิน....เที่ยว....เพลง.....นอน ฮิๆๆ.... คุณรามครับ เรื่อง...รุไบยาต...เคยเห็นมานาน....แต่ไม่เคยอ่านสักที.....ไว้จะลองอ่านดูครับ.... ใครมีรายชื่อวรรณกรรมที่ได้โนเบล-แปลไทยแล้ว....ช่วยบอกหน่อยครับ....อยากหาไว้อ่าน.....เป็นกรณีศึกษา ไม่แน่ใจว่าเรื่อง...แม่...ของแมกซิม กอร์กี้...ที่-จิตร ภูมิศักดิ์ แปลไว้....จะเป็นเล่มหนึ่งหรือไม่....น่าอ่านเหมือนกัน จากคุณ : สดายุ... - [ 3 ก.ค. 47 11:02:31 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดีครับคุณสดายุ,คุณรมย์ บุริน, หลานไกลถิ่น ผมภาษาอังกฤษแตกสลาย ง่า-ไม่แตกฉาน พยายามแล้ว แต่อ่านทีไรเลือดลมเดินไม่สะดวกทีนั้น http://www.nobel.se/ ในส่วนของหนังสือที่ผมมีอยู่ ณ ปัจจุบัน เหลือกระจ้อย ร่อยเต็มที หากเกิดหาไม่ได้หรือสนใจ แจ้งมาได้ไม่ต้อง เกรงใจครับ เท่าที่มี :- รพินทรนาถ ฐากูร อินเดีย ๑๙๑๓ Gitanjali   กรุณา-เรืองอุไร กุศลาสัย   คีตาญชลี คนุท แฮมชุน นอร์เวย์ ๑๙๒๐ Hunger  แดนอรัญ แสงทอง  คนโซ เพิร์ล เอส บั๊ก อเมริกา ๑๙๓๘ The Good Earth   สันตสิริ   ทรัพย์ในดิน Sons  สันตสิริ   สายโลหิต A House Divided  สันตสิริ   บ้านแตก เฮอร์มานน์ เฮสเส สวิซเซอร์แลนด์ ๑๙๔๖ Narcissus and Goldmuld สดใส นาร์ซิสซัสกับโกลด์มุนด์ Rosshalde  สดใส  รอสฮัลด์ Strange News from Another Star and Other Stories สดใส  เพลงขลุ่ยในฝัน Steppenwolf  สดใส  สเตปเปนวูล์ฟ Siddhartha  สดใส  สิทธารถะ Unterm Rad สดใส  บทเรียน (แปลจากฉบับภาษา อังกฤษ The Prodigy โดย W.J. Strachan) Demian สดใส  เดเมี่ยน The Journey to the East  สดใส ท่องตะวันออก Knulp  น.ชญานุตม์  ทางเลือก เออร์เนสต์ เฮมิงเวย์ อเมริกา ๑๙๕๔ The Old Man and the Sea วิทย์ ศิวะศริยานนท์ เฒ่า ผจญทะเล The Sun Also Rises เชน จรัสเวียง แล้วดวงตะวันก็ฉาย แสง อัลแบร์ กามูส์ ฝรั่งเศส ๑๙๕๗ L'Étranger อำพรรณ โอตระกูล คนนอก บอริส ปาสเตอร์แน็ก รัสเซีย ๑๙๕๘ Doctor Zhivago อาษา ขอจิตต์เมตต์  นายแพทย์ชิวาโก จอห์น สไตน์เบค อเมริกา ๑๙๖๒ Of Mice and Men  ประชา อัตตธร  เพื่อนยาก The Grapes Of Wrath  ณรงค์ จันทร์เพ็ญ ผลพวงแห่ง ความคับแค้น In Dubious Battle  ณรงค์ จันทร์เพ็ญ  สาปศรัทธา The Long Valleys  ณรงค์ จันทร์เพ็ญ  รวมเรื่องสั้น Cannery Row  ณรงค์ จันทร์เพ็ญ  วิมานคนยาก The Pearl ณรงค์ จันทร์เพ็ญ  มหามุกดา The Moon is Down ณรงค์ จันทร์เพ็ญ เมื่อเดือนลับฟ้า Sweet Thursday  ณรงค์ จันทร์เพ็ญ วันนั้นวันหวาน The Red Pony ณรงค์ จันทร์เพ็ญ  ม้าน้อยสีแดง The Pastures Of Heaven  ณรงค์ จันทร์เพ็ญ ทุ่งใหญ่ พิมาน ยาสุนาริ คาวาบาตะ ญี่ปุ่น ๑๙๖๘ Sound of the Mountain  อมราวดี  เสียงแห่งขุนเขา The Master of Go  ยุพเรศ วินัยธร  เซียนโกะ The Old Capital ยุพเรศ วินัยธร  กรุงเก่า The Lake ยุพเรศ วินัยธร  ทะเลสาป Beauty and Sadness  ยุพเรศ วินัยธร  รันทดและงดงาม The Isu Dancer วัฒนา พัฒนพงศ์  ระบำเร่ กาเบรียล กาเซีย มาร์เควซ โคลัมเบีย ๑๙๘๒ One Hundred Years Of Solitude ปณิธาน-ร.จันเสน หนึ่ง ร้อยปีแห่งความโดดเดี่ยว นากิบ มาห์ฟูซ อียิปต์ ๑๙๘๘ The Thief and the Dogs แคน สังคีต กลางฝูงหมา Autumn Quail  แคน สังคีต ตกหลังเสือ The Search แคน สังคีต ตามรอยตีน หนังสือนิยายที่จิตร ภูมิศักดิ์แปลผมมีอยู่ ๓ เล่ม แม่-แมกซิม กอร์กี คนขี่เสือ-Bhabani Bhattacharya (อ่านว่าไงไม่รุ ) โคทาน-เปรมจันท์                              ฯลฯ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 47 16:58:37 จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 3 ก.ค. 47 16:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 56 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น เข้ามาอีกหน่อย.. ฝรั่งเขาไพเราะแปลก ๆ เนอะ ไพเราะเหมือนเสียงควบม้า (แหย่เล่นจ้ะ) ที่ยกมาประกบไว้ ก็เห็นสัมผัส (ฝรั่ง) อยู่ ๓ จุด เสียดายที่อ่านจังหวะเขาไม่เป็น ไม่ก็คงจะรู้ชัดสัก หน่อย ว่าจะเอร็ดอร่อยเพียงไหน (เขามีเสียงอ่านกวีขาย บ้างไหม?) ความเห็นส่วนตัว-หากว่าของรูปแบบเขามีอยู่เพียงเท่านี้ เห็นว่าจะสู้ของเราที่มากมายมหาศาลชนิดไม่ได้ แต่คน ของเรากลับสู้เขาไม่ได้ คนชอบกวีน้อยจนน่าใจหาย หนังสือกวีนิพนธ์ไทยใกล้จะสูญพันธ์อยู่แล้ว เฮ้อ! ไม่พูดดี กว่า เดี๋ยวปากต้องเอาไปซ่อมอีก ฮิ ๆ แต่ในที่สุดศิลปินก็อยู่ยงคงทน คงกระพันมากกว่าใครต่อ ใครเขาตั้งมากมายเลยนะ คนอื่นตายแล้วตายลับ นี่ตายแต่ เพียงตัว ใครเจ๋งกว่ากันประวัติศาสตร์บอกได้ชัดเจน น้องซอมพอแดงต้องมีวิธีควบคุมคุณภาพแน่เลย เห็น เพรียวบาง ง่า-แต่ชอบรับทาน ดูท่าจะเซียนแอโรบิคซะ แล้ว พี่เซียนจ๊อกกลิ้งเหมือนกัน-ฮา จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 3 ก.ค. 47 17:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สวัสดีเจ้าบ้านและทุกท่านค่ะ พี่รามคะ... เคยเห็นภาพลวงตามั้ย  นั่นแหละ ฮิ ๆ... ไม่เพรียว ไม่บาง ไม่แอโรบิค วัน ๆ หลับอุตุ ขี้เกียจตัวเป็นขน  แหล่งรวมความไม่เอาถ่าน ไม่เอาแม้กระทั่งขี้เถ้า ฮ่าๆๆ.... กินแล้วนอน เป็นพรอันประเสริฐ... คติตอนอิ่มข้าวใหม่ ๆ อิอิ หนังสือเยอะจัง ปลวกขึ้นบ้านมั่งป่าวคะ.... มีโอกาสจะไปปล้น ..   ^_^ ได้ยินว่า เดี๋ยวนี้สำนักพิมพ์เขาไม่ค่อยพิมพ์บทกวีแล้ว เพราะขายไม่ได้ พิมพ์แล้วขาดทุน  ก็น่าแปลกนะ เว็บไซค์กลอนมีมากมาย  คนสนใจก็ถือว่าเยอะ ทำไมขายไม่ค่อยได้หนอ.... หรือบทกวีชั้นเซียน ยากเกินจะเข้าใจ....จึงมีเพียงไม่กี่คน เท่านั้นที่เข้าถึง   ที่เห็นมีตีพิมพ์ ก็กลอนวัยรุ่น คล้าย ๆ ที่เอามาแปะข้างบนนั่น ว่าแล้วไปหาการ์ตูนอ่านแกล้มแกงโฮะดีกว่า...นิ ไกลถิ่น อิอิ จากคุณ : ซอมพอแดงเจ้า - [ 3 ก.ค. 47 22:46:26 A:203.113.51.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 58 พี่สดาฯ... อ้าว... ว่าเราเสเพลกันหละสิ... ไม่เป็นไร ๆ เดี๋ยวชวน ออกทะเลกันอีก ฮิ ๆ ๆ ^-^ อาราม... ไกลถิ่นเคยได้ยินคนพูดถึงเรื่อง The Old Man and the Sea ในแง่ดีมาก ๆ อาเล่าย่อให้ฟังได้ไหมคะ... แล้วก็น่าอ่านตรงไหน เอาไว้ค่อยเล่าตอนที่อาว่าง ๆ ก็ได้ค่ะ ^__^! ซอมพอฯ... ฮ่า ๆ ๆ ซอมพอฯ จ๋า... ไกลถิ่นเดาว่า "อำ" กันเละมากกว่า แต่ละคนควงนามแฝงกันคนละหลาย ๆ นามทั้งนั้นนี่... เดินไปถนนอื่นก็เจอคนเดิมในชื่ออื่นแล้วมั้ง... (จำได้ หรือไม่ได้นี่เป็นอีกเรื่องนึง... แต่ไกลถิ่นจำใครไม่ได้เลย เพราะว่าอารามสอนไว้ไม่ให้คิดลึก แหะ ๆ) เลยดูเหมือน จำนวนคนสนใจกลอนแยะ... -_-" จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 3 ก.ค. 47 23:53:17 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 สวัสดีจ้ะน้องซอมกินนอน, หลานไกลถิ่น สำหรับหลานไกลถิ่น อาเชื่อฟังทุกอย่าง (ยกเว้นบอกให้ วางแก้ว) เล่าตอนนี้เลยก็ได้.. จำได้ว่า ครั้งหนึ่งมีหนังสืออยู่ ๓ เล่มที่อาต้องอ่านแบบรวด เดียวจบวางมันไม่ลง หนึ่งในนั้น ก็คือ The Old Man and the Sea (อีก ๒ เล่มคือ Jonathan Livingston Seagull ผู้เขียน Richard Bach แปลโดย ชาญวิทย์ เกษตรศิริ และ Tobacco Road ผู้เขียน Erskine Caldwell แปลโดย สิทธิชัย ธาดานิติ) สำหรับ The Old Man and the Sea เล่าแบบย่อมาก:- เป็นเรื่องราวการต่อสู้ ระหว่างประมงชรากับปลามาร์ลิน (ปลาอะไรน่ะ) ขนาดใหญ่มาก ซึ่งที่สุดเฒ่าทะเลก็ชนะ, ขณะลากปลาเข้าฝั่ง แกยังต้องต่อสู้กับ ฝูงฉลามที่เวียนเข้า มาหม่ำปลาของแก..จนปลาเนื้อหายหมด เหลือแต่โครง กระดูก (ก้าง) เรื่องก็มีเท่านี้แหละ เขาเขียนได้ตื่นเต้นเร้าใจ (สนุก-ว่างั้นดีกว่านะ) ผู้แปลก็ แปลดี ในส่วนสาระที่จะได้รับ คงต้องขอคัดบางคำนำเสนอ ของคุณประสิทธิ์ รุ่งเรืองรัตนกุล ที่ปรากฏอยู่ในหนังสือ เล่มเดียวกันมาสรุปว่า ..ศักยภาพของมนุษย์นั้นไร้ขอบเขต มิได้ขึ้นกับวัยสังขาร และเนื่องจาก "มนุษย์ถูกทำลายได้ แต่ไม่อาจพ่ายแพ้ ได้" มนุษย์จึงสามารถสร้างความเป็นอมตะได้ โดยสร้าง ผลงานอันเป็นอนุสาวรีย์แห่งชัยชนะ.. ..มนุษย์ต้องต่อสู้ ด้วยจิตใจที่เด็ดเดี่ยวกล้าหาญ ท่าม กลางสภาวะความ "เคว้งคว้าง" ที่มนุษย์จะต้องไม่ปล่อย ตนเอง "เคว้งคว้าง" อีกต่อไป    มนุษย์เรียนรู้ที่จะเอาชนะคู่ต่อสู้ได้ แม้คู่ต่อสู้จะเข้มแข็ง เพียงไรก็ตาม ................................... น้องหญิง ฮิ ๆ ภาพลวงตา หมายความว่าซ่อนรูปใช่เปล่า แฮ่ม! เรื่องบทกวีที่เราว่าดี ๆ ทั้งหลาย เคยถามเด็กนักเรียนมัธยม หลายคน ส่วนใหญ่บอกว่าอ่านไม่รู้ (ใช่ว่าจะไม่มีคนชอบ แต่มันน้อยมากเมื่อเปรียบเทียบกัน) พี่คิดว่าก็พอเข้าใจได้ว่า วัยของเขาต้องการได้รับสิ่งที่ สมวัย หากเราเขียนเข้ากับอารมณ์ความรู้สึกของเขาได้ สาระประโยชน์ที่เราจะแทรกให้ก็คงถึง หากเขาส่ายหน้า แต่ต้นเสียแล้ว เราก็คงเขียนอ่านกันเอง ติชมกันเอง ตรงนี้ เปล่าประโยชน์ เพราะกำลังของชาติในอนาคตไม่สนใจ เมื่อเขาเป็นวัยหวานแหวว เราก็ต้องเขียนหวานแหววให้ เป็น แต่หวานแหววแบบมีสาระ กระตุ้นปัญญาให้เกิด และพี่มีความเห็นอย่างแรงกล้าว่า ไม่ควรไปโทษคนอ่าน นักเขียนต้องมีวิสัยทัศน์ และใช้ศิลปะที่ตัวเองควรมีอย่าง เต็มที่ เพื่อดึงคนเข้ามาหารับสารที่เราต้องการบอกให้ได้ การที่เขาไม่สนใจ ไม่ต้องโทษใครเลย โทษที่ตัวเรา หนังสือน่ะ เกิดอยากอ่านเรื่องไหนบอกได้เลยนะ (รวม กำลังภายในด้วย) หากยังอยู่ในสุริยะจักรวาลนี้ เต็มใจจะ ส่งไปให้จ้ะ..หลานไกลถิ่นด้วยนา จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 4 ก.ค. 47 02:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อาราม... ขอบคุณหลาย ๆ จ้า... น่าสนใจจริง ๆ ด้วยค่ะ... ต้องรอมู้ด เคร่ง ๆ กว่านี้ถึงเริ่มไปหามาอ่านได้ แหะ ๆ ^_^! อารมณ์ ตอนนี้มีไว้เล่นอย่างเดียว ฮิ ๆ ๆ // เชื่อฟังทุกอย่างจริงง่ะ... O_o" ... ... ... แซยิดกระทู้แล้วสิ... เย้! ขอบคุณทุก ๆ ความเห็นค่ะ ^__^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 4 ก.ค. 47 23:16:12 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีครับไกลถิ่น ท่านราม ท่านซอมซูจี และทุก ๆ ท่านครับ บุคลิกไกลถิ่นนี่เหมียนกับเด็กน้อยแก่นนิด ๆ เลย ไปเจอกะท่านซอมซูจี นี่อาจทำให้เชียงใหม่แตกด้วยความคึกครื้นได้ฮิฮิ ถ้าไม่เคยได้ยินว่าทำงานเกี่ยวกับสาธารณสุขนี่ คิดว่าท่านราม ทำงานที่กองวรรณคดี หอสมุดแห่งชาติแน่เลย เป็นยอดนักอ่านจริง ๆ ครับ เรื่องกลอนฝรั่งนี่ผมว่าเค้าก็มีไม่กี่แบบคงเป็นเพราะจังหวะข้างในแบบยืดหยุ่นได้ ตามจินตการของคนแต่งครับ เคยอ่าน Poetry for Dummies หน้าต้น ๆ พอจะเห็นได้ว่า ความเหนือชั้นนั้นอยู่ที่จังหวะอย่างที่ไกลถิ่นบอกว่าคล้าย ๆ เสียงม้าควบ แม้จำนวนคำในแต่ละวรรคจะพอ ๆ กัน แต่เค้าทำเสียงจังหวะด้วย เสียง stress ได้ดีมาก เสียงคล้าย ๆ ฉันท์ แต่อิสระกว่าตรงที่กำหนดจังหวะเอง พอจังหวะมา ฮาโมนี่ก็มา มาจากความกลมกลืนกันของเสียงพยัญชนะต้น สระ และตัวสะกด (ฮาโมนี่แบบไม่กลมกลืนก็มี) อันนี้ท่านรามกะท่านซอมฯ และคนในอาศรมฯบางท่านคงเคยเห็นแล้วครับ เป็นกลอนแต่งเองชื่อ A Frame of Nature ซึ่งเป็นเรื่องราวของนักถ่ายภาพธรรมชาติ เพื่อเป็นภาคปฏิบัติจากหนังสือข้างต้น เอามาพอให้เห็นภาพสองบาทแรกครับ จำนวนคำนั้นดูดี ๆ จะคล้าย ๆ ยานี ๑๑ ครับ ก็ลองสังเกตการซ้ำไปมา ของเสียงดูครับ Wrap a warm body -- with verdant mountain dew. A den's newly home; -- askew stones're sleeping pews. พราวน้ำค้างพร่างคีรีพันร่างอุ่น แล้วนอนหนุนหมอนหินในถิ่นถ้ำ verdant = ชอุ่ม; dew = น้ำค้าง; den = ถ้ำ; askew = ตะปุ่มตะป่ำ; pews = ม้านั่งยาวในโบสถ์ฝรั่ง พยัญชนะต้นและสะกด Warm, With, deW, neWly, askeW, peWs boDy, verDant, Dew, Den den'S aSkew, StoneS, Sleeping, pewS สระอิอี wIth, dEw, nEwlE, slEEping, pEws. สระแอ wrAp verdAnt Askew ฯลฯ พอแต่งกลอนนี้จบก็หยุดกลอนฝรั่งไปเลยครับ เพราะเหนื่อยเกินกว่าจะแต่ง(เกลา)เสร็จ สองสามสัปดาห์แน่ะครับ กลอนฝรั่งสไตล์นี้เล่นมากแล้วมันซึมลึกติดหัวมาก เพราะจังหวะมันแรง เสียงซ้ำ ๆ มันก้องอยู่ในหัวสะท้อนไปสะท้อนมาขอรับ อ้อ..โชคที่ดีได้ฝรั่งที่อยู่ด้วยช่วยตรวจไวยากรณ์ให้ทำให้ได้ความเป็นธรรมชาติของภาษา หนังสือเล่มนั้นที่ไปอ่านฟรีมาบทสองบทที่ร้าน Barnes & Noble ก็ไม่ได้ ไปอ่านต่ออีกเลยครับ... จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 5 ก.ค. 47 01:18:34 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 62 คุณรมย์... ฮู้ย... ไม่ใช่แค่ "เหมียน" จ้า... ไกลถิ่นน่ะเด็กน้อยแท้ ๆ เลยแหละ แต่ไม่แก่นเลยนะจ๊ะ... เรียบร้อยสุดยอดเลยแหละ ฮิ ๆ ๆ ^-^ คุณรมย์จ๋า... กลอนฝรั่งเค้ามีสารพัดแบบเลยนะ... จะบอกให้ ฮื่อ! บางทีที่เราเข้าใจว่าเขามี "อิสระกว่าตรงที่กำหนดจังหวะเอง" (รมย์) แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่า... จังหวะนั้นไม่เข้ากรอบกะจังหวะดั้งเดิม แบบใดแบบหนึ่ง... หือ... นอกจาก free verse ง่ะ... ;-) ไม่เอาละ... เครียดจัง คุยเรื่องอื่นดีกว่านะจ๊ะ... ^__^ // แอบไปบ่นอุบอิบว่าไกลถิ่นมะมีทางเป็นเอนจิเนียร์... อึ๋ย... เอา'ไรมาวัดยะ... เอนจิเนียร์อ่านหนังสือบันเทิงใจมะได้รึไงจ๊ะ ใจร้ายจัง... ฮือ ๆ ๆ Y_Y... แบร่ :p จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 5 ก.ค. 47 03:01:20 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีครับไกลถิ่น และทุก ๆ ท่าน ฮิฮิ... อ่านมาก็ไม่จบเล่ม ได้แค่ไหนก็บอกมาแค่นั้นแหละครับ ขอบคุณครับไกลถิ่นที่มาเพิ่มเติม นี่ได้ยินเสียงพุตูมตามอยู่รอบ ๆ เมืองเลย ไม่รู้ไกลถิ่นได้ยินหรือยัง (วันชาติอเมริกา) เพราะเวลาน่าจะ ช้ากว่าสองชั่วโมงมั้ง แต่ว่าไกลถิ่นชอบงานกวีฝาหรั่งของคนไหนหรอ ขอแบบภาษาสมัยใหม่ เข้าใจง่าย ๆ ก่อนอะครับ ตอนนี้อยู่ใกล้หอสมุดมหาวิทยาลัย จะได้ลองไปดูแว้บ ๆ ฮิฮิ o เสียงพุปะทุก้อง..........กัมปนาท เฉลิมฉลองวันชาติ.........ทั่วหล้า สี่เดือนเจ็ดประกาศ.........อิสร- ภาพแล ร่างประกาศโดยผู้กล้า....ชื่อก้องโธมัสเจฟเฟอร์สัน โธมัส เจฟเฟอร์สัน (Thomas Jefferson) คือประธานาธิบดีคนที่ ๓ ของอเมริกา เป็นทั้งนักคิด นักวิชาการ วิศวกร นักดนตรี ที่กล้าเป็นหนี้เพื่อสร้าง มหาวิทยาลัยแห่งรัฐเวอร์จิเนีย ซึ่งไม่ห่างจากมอนติเซลโล่ อันเป็นที่บ้าน ของเขาเท่าใดนัก เกิดวันสงกรานต์ปี ค.ศ. ๑๗๔๓ อสัญกรรมวันชาติอเมริกา ปี ค.ศ. ๑๘๒๖ ร่างคำประกาศอิสรภาพด้วยวัยเพียง ๓๓ ปีในปี ค.ศ. ๑๗๗๖ ตรงกับรัชสมัยของพระเจ้ากรุงธนบุรี หลังกรุงแตก ๙ ปี หลังจากประกาศ อิสรภาพอเมริกาได้รับการเลือกตั้งให้เป็นประธานาธิบดีในปีเปลี่ยนศตวรรษ คือ ค.ศ. ๑๘๐๑ ด้วยวัย ๕๘ ปี ดำรงตำแหน่งสองสมัยคือ ๘ ปี หมายเหตุ: หลังจากประกาศอิสรภาพ อเมริกาใช้เวลา ๑๓ ปีจึงมีประธานาธิบดี คนแรกใน ค.ศ. ๑๘๘๙ คือ ยอร์ช วอชิงตัน (สองสมัย) ตามด้วยจอห์น อาดัมส์ (หนึ่งสมัย) จอห์น อาดัมส์นี้เป็นมิตรสนิทของเจฟเฟอร์สันก่อน แล้วมาเป็นปรปักษ์ทาง การเมืองในช่วงเลือกตั้งปี ค.ศ. ๑๘๐๑ แล้วก็มาเป็นมิตรที่ดีอีกครั้ง จอห์น อาดัมส์นั้น มีวัยมากกว่าโธมัส เจฟเฟอร์สัน ๘ ปี เท่าที่จำได้เหมือนกับว่าตอนแรกอาดัมส์จะเป็นผู้ร่าง คำประกาศอิสรภาพ แต่เนื่องจากเห็นว่าโทมัส เจฟเฟอร์สันมีความสามารถในงานเขียน ดีกว่า จึงให้เจฟเฟอร์สันเป็นผู้ทำงานสำคัญนี้ ซึ่งเจฟเฟอร์สันก็ไม่ทำให้ผิดหวัง เรื่องน่าอัศจรรย์ก็คือทั้งคู่เสียชีวิตในวันเดือนปีเดียวกัน คือวันชาติเมริกา ค.ศ. ๑๘๒๖ ลองอ่านเรื่องราวของประธานาธิบดีของสหรัฐอเมริกาได้ที่นี่ครับ http://www.whitehouse.gov/history/presidents/index2.html เรื่องราวของวีรบุรุษทางการเมืองนี่ ผมชอบตรงที่เค้ารู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ผู้นำควรทำ เพื่อประเทศชาติจริง ๆ หากรู้ว่ามีคนอื่นทำได้ดีกว่า เขาไม่ลังเลที่จะให้คนนั้นทำ แสดงความรักชาติด้วยการกระทำนี่ผมนับถือสุดใจครับ ถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ขอให้ช่วยบอกด้วยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 5 ก.ค. 47 10:10:16 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 #59 คุณรามครับ ....... หนังสือน่ะ เกิดอยากอ่านเรื่องไหนบอกได้เลยนะ (รวม กำลังภายในด้วย) หากยังอยู่ในสุริยะจักรวาลนี้ เต็มใจจะ ส่งไปให้จ้ะ..หลานไกลถิ่นด้วยนา ....... รวมข้าพเจ้าอีกสักคนแล้วกันนะคุณพี่..... ว่าแต่ว่าท่านพี่มี....มือปีศาจ....หรือเปล่าครับ....อยากอ่านอยู่.....อิๆๆ รวมทั้งขอบคุณในรายชื่อหนังสือที่บอกมาด้วยครับ....ก๊อปปี้ไว้แล้ว....คงค่อยๆทะยอยหาอ่านเอาล่ะครับ จากคุณ : สดายุ... - [ 5 ก.ค. 47 12:59:11 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, คุณรมย์ บุริน, คุณสดายุ เชื่อจริง ๆ นาหลานนา ยกเว้นอย่างเดียวที่บอกแหละ ให้ วางแก้วเป็นดื้อตาใสเชียว ฟังว่ากับคุณรมย์แล้ว สงสัย เรียบร้อยแบบ Horse Kick Head หรือเปล่า ฮิ ๆ (ง่า-ทำ ภาษาเขาวิบัติไปแล้ว) ....................... คุณรมย์ครับ เอาม้าย่อง เอ๊ย! ม้าควบของหลานไกลถิ่น มา ผสมกับลีลายานีที่ว่า ลองอ่านดูแล้วเข้าท่าเข้าทีเหมือนกัน นะ จะว่าไปเอายานีใส่ภาษาฝรั่ง สัมผัสให้พลิ้วไปเลยก็น่า จะดีนะครับ ฝรั่งอาจเป็นงงและฮือฮาขึ้นมาก็ได้ ใครจะไปรู้ ฮิ ๆ ยานีจังหวะดีเสียด้วย พูดถึงจอห์น อาดัมส์อดนึกถึงหนังของสตีเว่น สเปลเบิร์ก (เขียนถูกหรือเปล่าก็ไม่รู้-หนังคือภาพยนตร์นะครับ ไม่ใช่ หนังคน) รู้สึกจะเรื่องอมิตตาท (ต้องขออภัยจริง ๆ หาก เขียนผิด) ซึ่งเป็นเรือขนทาสมาขาย หนังแสดงการต่อสู้ เรื่องสิทธิมนุษยชนระหว่างคนผิวดำและผิวขาว ดาราใหญ่ มากท่านหนึ่ง แสดงเป็นจอห์น อาดัมส์-มั้ง?(จำชื่อบ่ได้อีก แล้ว แหม!ถ้าได้สักกรึ๊บสมองโปร่งเลยเชียวล่ะ  จำได้แม้ กระทั่งชาติที่แล้วทำอะไรไว้มั่ง..เป็นท่านเซอร์ด้วย) ภาย หลังศาลพิพากษาให้ทางฝ่ายคนผิวดำชนะ (พระเอกเป็น ทนายผิวขาว และจอห์น อาดัมส์เข้าช่วยในท้ายที่สุด) หนัง หนัก เครียด กินไม่ได้แต่ดี..ดูหรือยังครับ? ....................... ได้เลยครับ ผมพูดจริง ๆ นาคุณสดายุ สาบาน-ให้พุมาตก ระเบิดอยู่ข้างตัวคุณรมย์สิเอ้า! (หลบเองนะครับ-ตัวใครตัว มัน) likhit@mail.com จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 5 ก.ค. 47 23:43:37 ]

ความคิดเห็นที่ 66 สวัสดีจ้ะคุณรมย์... พี่สดาฯ... อาราม... วันนี้วันหยุดชดเชย Independence Day ได้พัก สบายไหมจ๊ะคุณรมย์... ^__^ เรื่องพุ... เมืองที่ไกลถิ่น อยู่นี่จุดกันตั้งแต่ 11:00 PM ของ July 3 แล้วหละ... ฮิ ๆ ๆ ^-^ (ต่างเมืองจุดกันต่างวันเวลาน่ะ) ไกลถิ่นอ่านมั่วไปเรื่อย ๆ อะคุณรมย์... ที่อ่านเป็นเรื่องเป็นราว ก็มีของ Robert Frost ค่ะ... ^__^ (จัดว่าใหม่ไหมเนี่ย... แต่ภาษาอ่านสบายตาค่ะ) หาอ่านได้ไม่ยาก ไกลถิ่นยืมจาก ห้องสมุดประจำเมืองที่นี่แหละ (มีให้เลือกเยอะดี ^-^) เคยเล่นแค่โคลงฝรั่งคู่โคลงไทย... (โคลงไทยไกลถิ่นยัง แทบแย่... คิดดูแล้วกันว่าโคลงฝรั่งจะเหลืออะไร... อึ๋ย) แต่ไม่เคยลองยานีอะค่ะ... ลองเล่นจิ๊ดนึงตรงนี้เลย... My love, before you... Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down... คิดปุ๊บพิมพ์ปั๊บไม่ได้เกลาเน้อ...  คุณรมย์เกลาให้หน่อยจิ แหะ ๆ ^__^! อานะอา... มาว่าไกลถิ่น Horse Kick Head... ไกลถิ่น เรียบร้อยสุดยอดแล้วค่ะ... จริง ๆ นะอา (ไม่มีใครเชื่อเลย -_-" ) ... ... ... เอาผลงานของกวีใหญ่ท่านนึงมาฝากค่ะ... ภาษาเข้าใจง่าย น่าสนใจ... คิดว่าไงมั่งคะ "Miniver Cheevy" by Edwin Arlington Robinson (1869–1935) Miniver Cheevy, child of scorn,  Grew lean while he assailed the seasons; He wept that he was ever born,  And he had reasons. Miniver loved the days of old  When swords were bright and steeds were prancing; The vision of a warrior bold  Would set him dancing. Miniver sighed for what was not,  And dreamed, and rested from his labors; He dreamed of Thebes and Camelot,  And Priam's neighbors. Miniver mourned the ripe renown  That made so many a name so fragrant; He mourned Romance, now on the town,  And Art, a vagrant. Miniver loved the Medici,  Albeit he had never seen one; He would have sinned incessantly  Could he have been one. Miniver cursed the commonplace  And eyed a khaki suit with loathing; Hi missed the medieval grace  Of iron clothing. Miniver scorned the gold he sought,  But sore annoyed was he without it; Miniver thought, and thought, and thought,  And thought about it. Miniver Cheevy, born too late,  Scratched his head and kept on thinking; Miniver coughed, and called it fate,  And kept on drinking. (แหล่งที่มา: poetry.com) จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 6 ก.ค. 47 01:46:36 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 67 คุณไกลถิ่น.. อยากจะอ่านกระทู้ให้จบ แต่ว่าตาชักจะลาย เพิ่งจะมีโอกาสมาอ่านอีกครั้งวันนี้เอง ... สมาชิกคับคั่งอบอุ่นดีจัง อ่านจนถึงตอนนี้หน้ามืดเลย อิๆ ทรอย เป็นเชิงโบราณคดี แล้วเล่านิทานต่อท้าย ทำไว้สองสามปีแล้วครับ.. ส่วนรามฯ คงกัดฟันทำไปเรื่อยๆ ครับ จากคุณ : คน ละแม - [ 6 ก.ค. 47 23:21:38 A:203.113.67.71 X:203.150.209.231 ]

ความคิดเห็นที่ 68 คุณคน ละแม... กระทู้นี้ทุกคนพกสาระเข้ามาเพียบ... ยกเว้นไกลถิ่น ^_^! (อืม... แต่ก็น่าคิดนะคะ... เอากลอนอังกฤษมาวาง คนหาย จ้อยไปเลย -_-" ) ซู่ ๆ ซ่า ๆ เย้!... ^0^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ก.ค. 47 00:18:51 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น ชอบจังเลยน่ะ อย่างนี้พอจะเสนาะหู (ไทย) หน่อย หลาน เราเขียนต่อเพิ่มให้อีกสัก ๕-๖ บทดิ (แปลด้วยนา) คุณ รมย์แกหายไปไหนนะ My love, before you... Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down... อ๋อย! ฝนตกฟ้าร้องใหญ่ เจี๋ยวไจ้จังเลย วันวานก็ไม่มี สัญญานโทรศัพท์..สุดเบื่อ หวัดดีครับคุณคน ละแม หน้า มืดก็ยาดมนะครับ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 8 ก.ค. 47 00:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 70 สวัสดีครับไกลถิ่น ท่านราม และทุก ๆ ท่าน วันประกาศอิสรภาพ ก็ได้พักเหมือนกันแหละ พักอยู่หน้าจอคอมเหมือนเดิมเลย ^__^ Robert Frost ชื่อนี้คุ้น ๆ อะ เดี๋ยวไว้ไปหาก่อน.... แต่ให้เกลากลอนฝรั่งไกลถิ่น... ฮิฮิ เหมือนเกลากลอนให้โป๊ปอะ แต่ถ้าให้เกาหลัง....แล้วจะส่งไม้เกาหลังไปให้ อิอิ อย่างไรก็ตาม จากกลอนที่ไกลถิ่นบอกว่าง่ายของ Edwin Arlington Robinson ข้าพเจ้ามองแล้วยังตาลาย เฮ่อ! ขอไปนั่งอ่านตอนใจสงบ ๆ ก่อนเน่อ แล้ววันหน้า จะมาคุยด้วยว่าซึมซับอะไรไปมั่ง โห..ท่านรามโยนพุมาระเบิดแถวนี้เลยหรอ ถ้ามีอังศุมาลินอยู่นี่ ผมไม่หนีเลยนา ^__^ เรื่องคนดำกะคนขาวนี่มันปัญหาโลกแตกผมว่า คงเป็นอย่างงี้กันนานนม น่าแปลกคือ เวลาเจอคนดำใจดีนี่ จะรู้สัมผัสได้ค่อนข้างชัดเจนว่าเขาใจดี และอีกสิ่งนึงที่ผมรู้คือ ชื่อจอห์น อาดัมส์นี่เป็นชื่อแถมแซ่ที่โหลกำลังสอง = กุรุสจริง ๆ ครับ ขนาดประธานาธิบดี อเมริกาที่ว่าเป็นกันยาก ๆ ยังมีชื่อนี้ซ้ำตั้งสองคนเลยอะท่าน จะว่าไปกลอนฝรั่งนี่ใช้จีบฝรั่งได้นาท่านราม จีบในที่นี้หมายถึงการพูดคุยกันให้ใกล้ชิด ขึ้นมาอีกนิดนึงอะ ผมสังเกตว่าผู้หญิงฝรั่งที่มีความรู้มักจะชอบกลอน วันหนึ่งผมไปเจอ เพื่อนฝรั่งของเพื่อนผมที่เป็นคนไทยโดยบังเอิญที่อพาร์ตเม้นต์ของเพื่อนคนนั้น แหม่ม คนนี้เป็นครูติวการออกเสียงให้ภรรยาของเพื่อนผม ผมก็เลยงัดเจ้ากาพย์ฝรั่งนี่แหละ เป็นตัวหาเรื่องคุย คืออ่านให้เขาฟังอะ เขาก็มองตาปริบ ๆ รวมทั้งอึ้งเล็กน้อย ว่าทำไม ถึงมีคนไทยหัวดำ ๆ แต่งกลอนฝรั่งเป็นด้วย ผมก็ทำหน้าตายโดยไม่บอกว่ากว่าแต่งเสร็จ นี่แทบตาย เพื่อนผมก็งง ๆ ว่าเล่นกลอนของนอกด้วยหรอ จากตอนนั้นการสนทนา ก็ลื่นไหลเป็นน้ำเลยครับ ถึงตรงนี้ผมก็เลยขอถามท่านรามว่า ที่ท่านบอกว่าบ๋อยทำหน้า เอ๋อ ๆ ตอนที่ท่านต่อกลอนกับคู่หูคือท่านเทพย์ สิทธานีนี่ เล่าให้ละเอียดอีกนิดนึงได้ไหม ครับว่าเป็นอย่างไร อยากถามตั้งแต่กระทู้ท่านนายอินทร์แล้ว แต่เกรงใจเจ้าบ้านอะท่าน ผมรู้สึกมาหลายทีแล้วว่ากวีหลายคนได้น้ำจัณฑ์ย้อมใจพอครึ้ม ๆ นี่พลิ้วเหลือหลาย ถ้าผมไปนั่งด้วยจะช่วยอัดเทปไว้เผื่อท่านรามจะเอาไปขาย ^__^ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 8 ก.ค. 47 00:25:19 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 71 ท่านรามครับ มะได้หายไปไหนหรอกครับ พอดีหน้ามืดกับงานวิจัยอยู่พักนึงอะท่าน ^__^ แล้วก็ยกมือหนับหนุนให้ไกลถิ่นเข็นยานีฝรั่งออกมาอีกคร้าบ....ไม่รู้ไกลถิ่นจะเคยใช้ หรือเปล่านะ เครื่องช่วยสัมผัสที่ poetry.com อะ ใช้ดีมากเลยครับ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 8 ก.ค. 47 00:31:30 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 72 สวัสดีจ้าอาราม & คุณรมย์... ทั้งสองท่านหัวโหม่งกันเป๊งเลย... สงสัยใจ ตรงกันเนอะคะ ^__^ อาจ๋า... แปะไว้ก่อนเน่อ... ยานีฝรั่งยาว ๆ น่ะ ไม่มีพล็อตเรื่องดี ๆ  กลัวโซเซค่ะ... -_-" ไม่รู้เป็นอะไรนะคะ... กะกลอนอังกฤษนี่ถ้าไม่ ขัดสีฉวีวรรณให้มีความพอใจสักหน่อย ไกลถิ่น ไม่ค่อยกล้าเอามาวาง... คือมือจะสั่น ๆ พิกล ^_^! ...ที่เมืองไทยหน้าฝนนี่คะก็ต้องมีฝนเป็นธรรมดาง่ะ แต่ที่นี่หน้าร้อน ฮิ ๆ ๆ แดดเปรี้ยงค่ะ... ^-^ ... ... ... คุณรมย์... เครื่องช่วยหาสัมผัสนั่นเคยใช้ค่ะ... ดีจริง ๆ ด้วย แต่ถ้าไม่แน่ใจในวิธีการใช้คำ (ที่พบ) มาก่อน... ก็ไม่กล้าเลือกใช้คำนั้นอยู่ดี... ยากอะค่ะ -_-" "แต่ให้เกลากลอนฝรั่งไกลถิ่น... ฮิฮิ เหมือนเกลากลอนให้โป๊ปอะ" (รมย์ บุริน) - ยอกันเกินไปค่ะคุณรมย์... ไกลถิ่นก็ขีดเขียน ไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้เก่งกาจอะไรซะหน่อย... ช่วยกันเกลาช่วยกันแก้สิคะ จะได้สนุกอะ ^-^ (อุตส่าห์ใจกล้า ๆ ปั่นแปะแล้วนา... ไม่เป็นไร ไว้คราวหน้าถ้าเขียนได้ยาวหน่อยค่อยว่ากันใหม่ ^__^ ) จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 8 ก.ค. 47 23:07:03 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 73 สวัสดีครับไกลถิ่น ท่านราม และทุก ๆ ท่าน มาลองต่อกาพย์ฝรั่งกะไกลถิ่นดูครับ ^__^ My love, before you... Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down...  (ไกลถิ่น) Where is the destiny that love flees from the ground? in the space's unbound, or under the profound sea?  (รมย์) เกลาได้นะเจ้า บ่ได้ซีเรียสอะไร จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 9 ก.ค. 47 00:51:51 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 คำแปลคร่าว ๆ ครับ ความรักก่อนพบเธอ ฉันพร่ำเพ้อขอจากฟ้า ขอรักลอยเกินนภา จบจนกว่าชีวาสิ้น ปลายรักอยู่หนไหน เมื่อรักลอยไปจากดิน อากาศที่ว้างถิ่น ........................ (ถ้าไกลถิ่นหรือใครต่อบทสาม บทนี้ให้แต่งเองว่า หรืออยู่ในทะเลลึก ครับ) จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 9 ก.ค. 47 01:17:16 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 จด ๆๆๆ  สวย ๆ ๆ   เพราะ ๆๆๆ ^____^ จากคุณ : ซอมฯ - [ 9 ก.ค. 47 15:31:30 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 76 สวัสดีครับคุณรมย์ บุริน, หลานไกลถิ่น เมื่อวานประชุม, ไปห้องสมุด ท้ายสุด..ก็เมามาย เรื่องต่อกลอนก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เพื่อนน่ะเฉย ๆ เป็นส่วนใหญ่ แต่ผมมักเป็นไฟบัลลัยมัน เจอกันต้องมี เรื่อง วันที่เล่าให้ฟัง ไปงานศพแม่เพื่อน ขากลับก็ประมาณ สองทุ่มเศษ ผมบอกไปหาที่นั่งเล่นกันเถอะ ก็มาที่ ๆ ผม ชอบมาประจำนั่นแหละ ผมบอกให้เอากระดาษปากกามา ด้วยนะ (รถของเพื่อนมีสารพัดกระดาษ/หนังสือ) วันนี้มา ต่อกลอนกัน ปกติสหายคนนี้ไม่ค่อยจะนิยมแอลกอฮอล์สักเท่าไร ชอบ กาแฟเป็นพื้น แต่ก็บอกว่ากินเป็นเพื่อนได้ ผมก็เลยให้เขา งดกาแฟไว้สักเดี๋ยว พอหมดแก้วผมก็บอกให้น้องขยันเติม ให้เพื่อนผมหน่อย  สรุปว่าวันนั้นพรรคพวกอาการใช้ได้ กา ฟงกาแฟไม่กินมันแล้ว-ฮา ผมบอกเดี๋ยวมาว่ากลอนกัน หรือจะโคลงก็ได้ ให้มีค่ำคืน, ดวงดาวและแม่น้ำจันทบุรียามราตรีเป็นส่วนประกอบ บท ละไม่เกิน ๒-๓ นาที ช้าสุด ๕ นาที เกินจากนั้น ถือว่าใช้ ไม่ได้ เขารับขึ้นก่อน ก็ว่ากันไปครับในเรื่องของความรัก ไม่มีติด ขัดขลุกขลัก พักหนึ่งผมว่าคนมันน้อยไป เลยเรียกน้องบริ กรมาถามว่า ใครเขียนกลอนเป็นมั่งจะชวนมาต่อกลอน ด้วย น้อง ๆ เขาก็ทำหน้าแปลก ๆ คงนึกในใจว่า สงสัยพี่ ๆ เขาคงจะบ้า ฮิ ๆ ครั้นเห็นไม่มีใครผมก็ว่าไปกับเพื่อนจนพอ ใจ ก็ลงนามกันคนละแกร็ก แล้วกวักมือเรียกน้องบริกร หญิงคนหนึ่ง มายืนข้าง แล้วผมก็อ่านทั้งหมดให้เธอฟัง จากนั้นก็บอกว่า เอาไปปิดหน้าห้องน้ำให้ด้วย หรือหากจะ เก็บเอาไว้ก็ตามใจ มาที่ร้านนี้วันถัดมาผมรีบเดินไปดูหน้า ห้องน้ำก่อนเพื่อน เห็นไม่มีอะไร ก็รู้สึกโล่งอก เรื่องอย่างนี้มีผมแผลอยู่ครับ นานแล้วผมเคยเขียน จม.ไป จีบสาวโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แต่ก็หายต๋อมไม่มีตอบ จน เวลาผ่านไปหลายปี และผมไม่ได้จีบเธออีกแล้ว เพื่อนใน อำเภอนั้นมาเล่าให้ฟังว่า จม.ที่ผมเขียนไป แม่เจ้าประคุณ เอาไปติดบอร์ดประชาสัมพันธ์ของโรงพยาบาล ผมล่ะอาย ย้อนหลังเลย มีโอกาสเจอเธอผมก็ถามดื้อ ๆ เธอปฏิเสธ เสียงแข็งว่าเปล่า ง่า-แต่ผมเชื่อเพื่อน เพราะผมเขียน จม. ไม่เคยบอกใคร  จู่ ๆ มันมาทัก แหม! เด็ดขาดไปเลยเธอ คนนั้น จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 9 ก.ค. 47 15:38:12 ]

ความคิดเห็นที่ 77 สวัสดีค่ะคุณรมย์... ซอมฯ... อาราม... คุณรมย์... แง ๆ ๆ ใจร้ายอะ... มาแปลประโยคแรกซะ... หมายใจจะให้แปลแบบนี้ตะหาก (ใช้ secondary meaning อะค่ะ...แหะ ๆ ๆ ^_^!) My love, before you... ==> ที่รัก, ต่อหน้าเธอ ฮื่อ... ต่อกลอนกันเหรอคะ สนุกค่ะ... เล่นต่อ ^0^ My love, before you... Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down...  (ไกลถิ่น) Where is the destiny that love flees from the ground? in the space's unbound, or under the profound sea?  (รมย์) Truly then unborn, For the mourn of love's glee Surely, I love thee, 'Til all be and see none. (ไกลถิ่น+) ... ... ... ซอมฯ... จดอะไรจ๊ะซอมจ๋า... เอ๊ะ! หรือว่ารายนามผู้เข้าชิงรางวัล ติงต๊องแห่งปี!!! ไกลถิ่นผ่านเข้ารอบสุดท้ายมะ? O_o" ... ... ... อาราม... ไกลถิ่นพึ่งพาห้องสมุดเป็นประจำ... เค้าให้ยืมหนังสือได้ ไม่จำกัดจำนวนคราวละ 21 วัน-ต่อได้ 1 ครั้ง... ถ้าเป็นวีดีโอ เทป วีซีดี ดีวีดียืมได้แค่ 7 วันค่ัะ แต่ไม่จำกัดจำนวนที่ยืม ต่อครั้งเหมือนกัน... ไกลถิ่นเคยยืมหนังสือทีละเกือบ 20 เล่ม... บรรณารักษ์ไม่มีทีท่าว่าต๊กกะใจเลย (แต่ไกลถิ่นเหงื่อตก -_-") คนอื่นที่ยืมทีละเยอะ ๆ ก็มีเหมือนกัน ^__^ ไม่รู้เหมือนที่ เมืองไทยหรือเปล่านะคะ... คือตอนอยู่บันเทิงใจไทยแลนด์น่ะ... ไกลถิ่นไม่เคยยืมหนังสือจากห้องสมุดประชาชนค่ะ... -_-" เรื่องเมา... กลายเป็นว่า "ราม ลิขิต" ขอแท้ต้องดื่มสุราแทนน้ำ!!! ใช่ไหมจ๊ะอา... แหะ ๆ ๆ ^__^! (อย่าฝากรองเท้าลอยฟ้ามานะคะ ใส่บ่ได้จ้ะ :p ) จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 10 ก.ค. 47 02:37:21 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีครับไกลถิ่น ท่านซอมพอแดง และท่านราม ลิขิต ศัพท์ไกลถิ่นดูเป็นภาษากลอนฝรั่งดีแฮะ unborn = ยังไม่เกิด mourn = อาลัยอาวรณ์ glee = ความยินดีปรีดา thee = you ต่อ ๆ My love, before you... Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down (ไกลถิ่น) Where is the destiny that love flees from the ground? in the space unbound, or under the profound sea? (รมย์) Truly then unborn, <--- แปลให้หน่อยจิไกลถิ่น For the mourn of love's glee Surely, I love thee, 'Til all be and see none. (ไกลถิ่น) Oh! my lovely wing. All the things I have done You know the best one's Shading the sun beside you.  (รมย์) จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 10 ก.ค. 47 22:44:16 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 อันนี้ฝากถึงท่านรามครับ ฟังแล้วมันครึกครื้นดีอะท่านราม เสียดายผมมะค่อยมีความไว ในการแต่งกลอนเท่าไหร่ แบบว่าต้องนึกนานกว่าคนอื่นอะครับ แต่นึกไม่ถึงว่าท่านรามมีวีรกรรมเกี่ยวกะกลอนกะสาว ๆ ด้วย ผมนี่หนักกว่าท่านอีก คือสมัยฝึกงานในมหาวิทยาลัย ผมยังไม่รู้เรื่องกาละเทศะในการใช้คำกับสุภาพสตรี เลยนึกสนุกสนานแต่งบทตินางให้เพื่อน ตั้งแต่หัวจรดเท้า เพื่อนผมเค้าโกรธมากถึงมากที่สุด....ผมก็เสียใจนะที่ ทำไปก็เลยขอโทษ แต่เค้าก็ยังโกรธอยู่ดี ถ้าเจอกันอีกก็คงต้อง ขอโทษกันต่อไปอีก... จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 10 ก.ค. 47 22:50:02 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, คุณรมย์ บุริน เขาว่าข้อแตกต่างอย่างหนึ่ง ระหว่างผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ที่ ผู้ชายจะมองภาพรวมได้ดีกว่า ส่วนผู้หญิงจะเก็บราย ละเอียดได้ดีเยี่ยม ง่า-คงตำราที่ผมว่าน่ะแหละ เธอถึงได้ ปึงปังเอากับคุณรมย์ เป็นผมคงสรุปแค่ว่าหล่อไม่หล่อ สวย ไม่สวยเองครับ เรื่องเขียนกลอน มีเรื่องขำของผมอยู่เรื่องหนึ่ง นานแล้ว เพื่อนแต่งงาน ไม่รู้จะเอาอะไรไปช่วย สตุ้งสตางค์วันนั้นก็ ไม่มี จนปัญญาก็ไปหากระดาษมา ๑ แผ่น ตั้งอกตั้งใจ เขียนกลอนอวยพรให้หกบท อ้อมแอ้มบอกไปว่า เอาใจมา ช่วยนะ พร้อมยื่นกลอนไปให้ ไม่รู้ว่าจะยังเก็บไว้อยู่หรือ เปล่า ไว้เจอจะลองถามดูสักที ถ้ายังเก็บไว้เป็นได้เฮกันล่ะ หลานไกลถิ่นเอาให้จบนา อ่านแบบยานียิ่งอ่านยิ่งดีแฮะ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 11 ก.ค. 47 01:44:08 ]

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, คุณรมย์ บุริน ง่า-โทษนะลูกยายช่างขอ..มาอีกแล้ว จะขออันนี้ไปลง สยามนิวส์หน่อยน่ะ-ในส่วนของกาพย์, แต่ไม่รู้ว่าสิ้น กระแสความดังที่ตั้งใจหรือยัง หากยังช่วยต่อให้อีกหน่อยดิ และหากจะตั้งชื่อแบบนี้จะเป็นไรหรือเปล่า ที่สำคัญ ครูบา อาจารย์แถวจันทบูรไม่ไล่ตุ๊ยท้องเอานะ ฮิ ๆ My love My love, before you Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down Where is the destiny that love flees from the ground? in the space unbound, or under the profound sea? Truly then unborn, For the mourn of love's glee Surely, I love thee, 'Til all be and see none. Oh! my lovely wing. All the things I have done You know the best one's Shading the sun beside you.                  ไกลถิ่น-รมย์ บุริน จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 11 ก.ค. 47 13:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สวัสดีค่ะอาราม... คุณรมย์... ก่อนอื่นต้องขอสารภาพก่อนเน้อว่า... บทที่ 3 กะ 5 ที่เขียนน่ะ ได้รับการช่วยเหลือทั้งขัดสีฉวีวรรณจนถึงปั้นใหม่จากผู้หนึ่ง... (ไม่ประสงค์ออกนาม... ฮิ ๆ ) ภาษาเลยเรียบร้อยกว่าปกติ ^-^ ...ไกลถิ่นคิดว่าถ้าต่อมากกว่านี้ คงยืดเยื้อเพราะว่าเราเล่นกัน แบบไปเรื่อย ๆ อะคุณรมย์... ถ้าคุณรมย์ดูว่าใช้ได้แล้ว ก็เป็น อันว่า OK... ^__^ ขอบคุณคุณรมย์ บุรินที่ช่วยกันต่อจนเป็นรูปเป็นร่างค่ะ... ^__^ ... ... ... อารามจ๋า... สรุปแล้วได้ 5 บทจ้ะอาราม... ยังไงถ้าใครตุ๊ยท้องอาก็... บอกไกลถิ่นด้วยเน่อ จะได้เป็นแนวทางศึกษาต่อไป ฮี่ ๆ ๆ "My Love" My love, before you... Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down. Where is the destiny That love flees from the ground? In the space, unbound, Or under the profound sea? Truly then unborn, For the mourn of love's glee Surely, I love thee, 'Til all be and see none. Oh, my lovely wings! All the things I have done, You know the best one's Shading the sun beside you. Fault not what did change, Shall see end yield not true, Then 'tis sure adieu For wilt two when not one.                                ไกลถิ่น - รมย์ บุริน จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 12 ก.ค. 47 08:46:33 A:24.0.29.222 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83 สวัสดีจ้ะหลานไกลถิ่น, คุณรมย์ บุริน เอาลงต้นฉบับแล้วจ้า วันนี้จะเอาไปให้พี่ บก. (หาเรื่องเข้า เมือง ฮิ ๆ) อ่านดูแล้วซาบซึ้ง เห็นท่าจะต้องไปใครอ้อนสัก คนเย็นนี้ จากคุณ : ราม ลิขิต - [ 12 ก.ค. 47 12:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 84 สวัสดีครับไกลถิ่น ท่านราม และทุก ๆ ท่าน จบได้สวยแล้วหละไกลถิ่น (ฮิฮิ หาเรื่องอู้....) แต่ว่าท่านราม ผมมะมีอีเมล์ ท่านรามอะครับ.... เข้าเมืองหนุกหนาน ห้ามเก็บไว้คนเดียวนาท่านราม ^__^ (ไม่รู้เลิกขำที่เข้าบ้านผิดหรือยัง ถ้าเป็นชีวิตจริงนี่สากลิ่วตะหลิวปลิว แน่เลย ฮิฮิ) จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 13 ก.ค. 47 07:39:02 A:128.82.215.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 85 สวัสดีครับ คุณราม....ซอมพอดี....ไกลถิ่น...คุณรมย์....คุณคน ละแมด้วยครับ แล้วทีนี้มาแปลให้ฟังหน่อยละกัน.... เอาแบบบรรทัดแรกอะนะ....ขอบคุณสองสาว+หนุ่มมากๆล่วงหน้าเลยนะขอรับ.....ฮิๆๆ My love, before you... รักของฉัน...ก่อนที่จะเป็นคุณ(ใช่เปล่า-หว่า....ฤว่า...ก่อนคุณ) Summon through this blue sky, Shall our love fly high Till all die and lie down. Where is the destiny That love flees from the ground? In the space, unbound, Or under the profound sea? Truly then unborn, For the mourn of love's glee Surely, I love thee, 'Til all be and see none. Oh, my lovely wings! All the things I have done, You know the best one's Shading the sun beside you. Fault not what did change, Shall see end yield not true, Then 'tis sure adieu For wilt two when not one. จากคุณ : สดายุ... - [ 15 ก.ค. 47 12:48:31 ]