ความคิดเห็นที่ 1          “ สวัสดีค่ะ เชิญนั่งค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมีธุระอะไรคะ” ฉันตอบรับคำทักทายและเชิญนั่ง แต่แน่นอนฉันไม่คิดที่จะจับมือทักทายกับเขาหรอก   ท่าทางบิลคงจะรู้ว่าฉันไม่ต้องการจะจับมือ เขานั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับฉัน โดยมีโต๊ะกระจกอยู่ข้างหน้า          คนรับใช้เอาน้ำมาวางไว้บนโต๊ะ          “เธอกลับไปทำงานที่ครัวต่อได้แล้ว ถ้ามีอะไรฉันจะเรียกเธอเองนะจ๊ะ” ฉันบอก               “ค่ะคุณผู้หญิง” คนรับใช้รับคำแล้วเดินหายไปจากห้องนั่งเล่น          บิลกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้องนั่งเล่น จากสีหน้าของเขาถ้าฉันเดาไม่ผิดตอนนี้เขาคงรู้สึกเหมือนนักผจญภัยที่กำลังมองขุมทรัพย์สมบัติที่เจอโดยบังเอิญ           “มาดามรสนิยมดีจริง ๆ เลยนะครับ” เขาพูด พร้อมกับมองไปที่ชุดเครื่องแก้วคริสตัลที่วางประดับในตู้ “มีแต่ของมีค่าราคาแพงหรูหราเต็มห้องแบบนี้”          “เอ่อ ก็เป็นแค่สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ฉันชอบค่ะ” ฉันบอก และส่งรอยยิ้มอันเสแสร้งให้เขา “ไม่ทราบว่าคุณมาที่นี่คุณมีธุระอะไรคะ หวังว่าคงไม่ใช่มาเพื่อชมของมีค่าในคฤหาสน์ของฉันหรอกนะ”          “ผมคิดว่าผมมีสิ่งที่มาดามต้องอยากชมมากกว่า ผมเชื่อว่ามาดามต้องประทับใจและอยากได้มันเก็บไว้แน่ ๆ” บิลตอบ มีบางอย่างแอบแฝงในน้ำเสียงของเขา          “อะไรที่ทำให้ฉันต้องอยากดู” ฉันถามด้วยความสงสัย คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน           “หึ หึ หึ” บิล หัวเราะเสียงต่ำ “แล้วคุณจะประทับใจครับมาดาม ผลงานชิ้นนี้ผมทำมาให้คุณโดยเฉพาะ” เขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มยาวเหยียด ปนกับความแกมโกงบนใบหน้าผอมซีดนั้น            บิลควานหาอะไรสักอย่างในกระเป๋าเสื้อด้านในเสื้อแจ็คเก็ตหนังของเขา ฉันมองดูด้วยความสนใจ เขาดึงเอากระดาษขนาดโปสการ์ดประมาณสี่ห้าใบออกมาจากกระเป๋าเสื้อและวางลงบนโต๊ะ           “โอว ไม่ให้ตายเถอะ” ฉันร้องออกมา และสบถคำอื่น ๆ ต่อไปอีกสองสามคำ           รูปถ่ายห้าใบวางอยู่บนโต๊ะ ฉันหยิบขึ้นมาดูทีละใบ ซึ่งภาพถ่ายแต่ละใบทำให้ฉันแทบจะหยุดลมหายใจ ภาพของฉันเปลือยเปล่า ยืนกอดกันกับบ๊อบที่ไม่สวมใส่อะไรเลยที่สระว่ายน้ำหลังคฤหาสน์แห่งนี้ ภาพที่ฉันกำลังกอดจูบกับบ๊อบอย่างดูดดื่มโดยที่มือทั้งสองข้างของเขาขยำหน้าอกของฉัน  รูปภาพที่เหลือก็แทบจะไม่ต่างกันเป็นภาพที่ฉันกับบ๊อบกำลังแสดงบทรักที่ไม่ต่างกับสัตว์ป่าอยู่ข้างสระว่ายน้ำ          ฉันยกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจกับรูปภาพบนโต๊ะ ฉันคิดว่าตอนนี้ศพของบ๊อบที่อยู่ในกำแพงคงอยากเห็นรูปเหล่านี้ด้วย           “เป็นยังไงครับมาดาม ถูกใจไหมครับ เนี่ยแค่รูปตัวอย่างเรียกน้ำย่อย ผมยังมีที่เด็ดกว่านี้อีกหลายใบนะครับ” บิลพูดขึ้น ด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง “ผมเองก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกันว่ามาดามจากตระกูลผู้ดีเก่า จะกล้ามาแก้ผ้าแก้ผ่อนไม่แพ้พวกนางแบบเพลย์บอย ลีลารักของคุณกับไอ้หนุ่มนั่นก็เด็ดสะใจผมจริง ๆ แต่ผมก็ต้องยอมรับอย่างนึงนะครับว่า มาดามสวยและหุ่นดีมาก ๆ”           “คุณเก็บรูปของคุณไปก่อน เดี๋ยวฉันจะไปหาคนรับใช้ แล้วจะกลับมา” ฉันสั่งเขาอย่างเฉียบขาด            ฉันรีบวิ่งไปที่ห้องครัว คนรับใช้กำลังจัดเตรียมอาหารสำหรับมื้อเที่ยง          “ฉันมีธุระสำคัญต้องทำ เธอเตรียมอาหารเที่ยงเสร็จรึยัง” ฉันถาม พยายามควบคุมน้ำเสียงให้เป็นปกติ           “เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ” คนรับใช้ตอบ            “ดีงั้นวันนี้ฉันให้เธอเลิกงานได้ เธอกลับบ้านไปได้แล้ว ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่” ฉันสั่ง            “ค่ะ” คนรับใช้รับคำ เธอดูงงเล็กน้อย “งั้นพรุ่งนี้เช้าดิฉันจะมาใหม่”            “ดีจ๊ะ ไว้ค่อยเจอกันพรุ่งนี้เช้า” ฉันบอกลาเธอ          ฉันรอจนกระทั่งคนรับใช้เดินพ้นประตูรั้วคฤหาสน์ไป ฉันกลับมาที่ห้องนั่งเล่นอีกครั้ง บิลนั่งกางแขนกางขาอยู่บนโซฟาอย่างสบายอารมณ์ราวกับที่นี่เป็นบ้านของเขาเอง           “ชอบไหมครับผลงานที่ผมเอามาเสนอ ผมยังมีอีกหลายใบและยังมีฟิมล์อีกด้วยนะครับมาดาม” บิลเอ่ยขึ้น ตอนที่ฉันนั่งลงบนโซฟา ท่าทางเขาดูหยิ่งผยองเหมือนกับคนที่ถือไพ่เหนือกว่า          “คุณได้ภาพพวกนี้มาได้ยังไง” ฉันต้องรักษาให้ระดับเสียงเป็นปกติในการถาม  ผู้ชายท่าทางโสโครกคนนี้มานั่งบนโซฟาและวางท่าเหนือกว่า ทั้งที่ฉันเป็นเจ้าของคฤหาสน์          “โอ้ ฮ่า ๆๆๆ” เขาหัวเราะดังลั่น ฉันมองเห็นฟันสีเหลือง และซอกฟันที่ดำในปากของเขา “รูปพวกนี้เหรอครับ เรียกว่าผมโชคดีมากกว่า ต่อไปคุณควรปรับปรุงระบบรักษาความปลอดภัยในคฤหาสน์ของคุณนะครับ เมื่อปีก่อนผมผ่านมาที่ป่าทางตอนเหนือของคฤหาสน์ ผมขึ้นไปอยู่บนเนินเขาพร้อมกับกล้องส่องทางไกล ตอนแรกผมก็คิดว่าจะไปดูนก แต่ที่ไหนได้พอมองลงมากลับเห็นคนสองคนกำลังแสดงบทรักกันอย่างดุเดือด ผมก็เลยแอบปีนกำแพงเข้ามาในคฤหาสน์ดีนะครับที่ผมมีกล้องถ่ายรูปมาด้วย ดูเหมือนว่าพวกคุณเองไม่สนใจกับสิ่งรอบข้างเลยตอนนั้น ก็ใครจะไปนึกล่ะครับว่าคนที่ผมถ่ายรูปจะเป็นมาดามคนสวยคนนี้” บิลบอกที่มาที่ไปของภาพถ่าย ท่าทางในการเล่าเรื่องของเขาเหมือนกับกำลังเล่านิทานก่อนนอนให้เด็กฟัง           ฉันเงียบไปพักหนึ่ง เพราะต้องพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองเอาไว้           “ถ้างั้นสิ่งที่คุณต้องการคือ.....”           “เงินครับ มาดาม เงิน” บิลชิงตอบก่อนที่ฉันจะจบคำถาม           ฉันเองก็ไม่แปลกใจไปกับคำตอบนี้นักหรอก เพราะฉันรู้ว่าคนพวกนี้ชอบเอาภาพถ่ายมาแลกกับเงิน           “ถ้างั้นคุณต้องการเท่าไหร่ล่ะค่ะ” ฉันถามอย่างสุภาพ           “อืม...ผมเคยคิดจะขายภาพนี้ให้กับหนังสือพิมพ์นะครับ คุณก็รู้นะครับมาดามคุณเองก็เป็นคนที่มั่งคั่งมีชื่อเสียงคนหนึ่งในเมืองนี้ ผมคิดว่าใคร ๆ ก็อยากจะอ่านข่าวของคุณ และหนังสือพิมพ์เองก็คงอยากได้รูปของคุณขึ้นหน้าหนึ่งแน่ ๆ ” บิลกล่าว อย่างยิ้มเยาะ “แต่เอาเถอะครับผมเองยังมีมนุษยธรรมอยู่บ้าง ผมเลยมาถามมาดามก่อนว่ามาดามจะให้ราคาผมเท่าไหร่ แต่ถ้าผมขายรูปของคุณให้หนังสือพิมพ์ ผมคงทำเงินได้ราว ห้าหมื่น ถึง หกมื่นเหรียญล่ะครับ”            “ฉันให้คุณ หนึ่งล้านเหรียญ” ฉันบอกเสียงดังฟังชัด            บิลทำตาโตลุกวาว เหมือนกับเด็กที่แกะกล่องของขวัญชิ้นแรกในวันคริสมาสต์ ใบหน้าที่ผอมหน้าเกลียดนั้นยิ่งดูน่าเกลียดมากขึ้นอีก            “หนึ่งล้านเหรียญเลยเหรอครับ” เขาถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง           “ใช่ หนึ่งล้านเหรียญ กับภาพทั้งหมดและฟิมล์ รวมทั้งเป็นค่าปิดปากคุณให้สนิท พร้อมกับสัญญาว่าจะไม่กลับมาเหยีบที่นี่อีก” ฉันพูดเสียงดัง เพื่อให้แน่ใจว่าหูทั้งสองข้างของเขาไม่ได้ฝาดไป “มีใครทำงานนี้ร่วมกับคุณไหมคะ”           “ไม่มีครับ มาดาม” เขาบอก ใบหน้ายังแสดงถึงความดีใจกับข้อเสนอที่ฉันหยิบยื่นให้ แล้วเขาก็ร้องตะโกนออกมาดัง ๆ “ว้าว หนึ่งล้านเหรียญ ไม่นึกมาก่อนเลย”          “หวังว่าคุณคงยอมรับจำนวนเงินที่ฉันเสนอให้คุณนะคะ”           “แน่นอนครับ” บิลตอบ           “ดีค่ะ ถ้างั้นคุณเอาเบอร์โทรศัพท์ของคุณทิ้งเอาไว้ แล้วฉันจะติดต่อกลับไปหาคุณเอง” ฉันบอก          ฉันหยิบเอากระดาษกับปากาที่อยู่บนโต๊ะยื่นส่งให้บิล เขาจดยุกยิกลงบนกระดาษและวางไว้บนโต๊ะ ฉันหยิบขึ้นมาดูและเก็บใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อย่างมิดชิด           “ผมไม่นึกมาก่อนเลยว่า มาดาม จะเจรจาตกลงกับผมง่าย ๆ ในการทำธรุกิจครั้งนี้” บิลพูด ดวงตาของเขาจ้องที่ใบหน้าดิฉัน เหมือนกับตอนนี้เขาคือผู้ชนะและต้อนฉันจนตรอกได้สำเร็จ            “ค่ะ ฉันเองก็ไม่เก่งเท่าไหร่หรอกด้านธรุกิจ แต่คุณรู้ไหมคะธุรกิจบางอย่างก็ต้องจ่ายด้วยเงิน แต่ธรุกิจบางประเภทก็ต้องแลกด้วยชีวิต” ฉันกล่าวเรียบ ๆ พร้อมกับจ้องหน้าเขากลับไป           “ธรุกิจที่แลกด้วยชีวิต” บิลพึมพำออกมา เกาหัวแกรก ๆ  แน่ล่ะสิคนที่ดูเหมือนการศึกษาต่ำอย่างเขาคงแปลกความหมายคำเหล่านี้ลำบาก “มาดามหมายถึงอะไรเหรอครับ”           “มีธุรกิจมากมายหลายอย่างนะคะ” ฉันอธิบาย ท่าทางเหมือนกับคุณครูทีกำลังสอนเด็กอนุบาลให้รู้ว่าวัวมีสี่ขา “นักธุรกิจหลายคนนะคะที่ต้องสูญเสียเงินในการเจรจาตกลง ที่แย่หน่อยบางคนก็ต้องแลกด้วยความตาย”            “ผมยังไม่เข้าใจอยู่ดี มันเป็นธุรกิจประเภทไหนที่แลกด้วยความตาย” บิลพูด หน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความสงสัย           “ก็ธุรกิจประเภทที่ต้องรักษาความลับไงคะ ความลับทางธุรกิจที่แลกมาด้วยเงินหรือความตาย” ฉันพูดต่อไป “แต่ถ้าจะให้ดีที่สุดในการรักษาความลับ ฉันเลือกที่จะโบกปูนปิดผนึกฝังความลับให้มันจมอยู่ภายใต้กำแพง”           “ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณผู้หญิงเนี่ยมีมุขตลกแปลกนะครับ ผมคงโง่เกินกว่าที่จะเข้าใจมุขตลกของคุณได้” บิลบอก ด้วยเสียงหัวเราะ ดูเหมือนสมองของเขาไม่รู้เลยสักนิดว่าฉันหมายถึงอะไร          “ไม่เป็นไรค่ะคุณไม่เข้าใจอะไรก็ดีแล้ว แต่ไม่ต้องกลัวหรอกนะคะเรื่องเงินไม่มีปัญหาฉันสัญญาว่าคุณจะได้เงินแน่นอน” แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 47 03:39:44 แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 47 03:38:45 จากคุณ : Joecan (Joecan) - [ 27 มิ.ย. 47 03:04:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2           “ดีครับ ผมก็คิดว่าคนอย่างมาดามเนี่ย ต้องทำตามสัญญา” บิลพูด พลางหยิบเอาไฟแช็คกับบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อเพื่อจะจุดสูบ                    “ขอโทษค่ะ คฤหาสน์ของฉันเป็นเขตปลอดบุหรี่ ถ้าคุณอยากสูบไปสูบที่สวนกุหลาบข้างนอกดีไหมคะ”           “อ้อ เหรอครับ โทษทีคับ มาดาม งั้นผมออกไปสูบข้างนอกก็ได้”            “ค่ะงั้นมาทางนี้สิคะ”           ฉันเดินนำหน้าบิลพาเขาเดินออกมาทางประตูด้านหลังคฤหาสน์ ระหว่างทางฉันเห็นชุดอุปกรณ์ตีกอล์ฟวางไว้ที่ปลายบันไดขึ้นชั้นสอง ฉันหยิบเอาไม้ตีกอล์ฟและลูกกอล์ฟออกมาด้วย          “ผมไม่รู้มาก่อนนเลยนะครับ ว่ามาดามชอบเล่นกอล์ฟด้วย” บิลเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย           “ฉันเพิ่งจะกลับมาฝึกเล่นกอล์ฟอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้เอง มันก็ไม่ง่ายนักหรอกค่ะกีฬากอล์ฟเนี่ย” ฉันตอบ           ฉันพาเขาเดินมาจนถึงประตูด้านหลังของคฤหาสน์ ระหว่างทางบิลอ้าปากค้างมองดูเฟอร์นิเจอร์หรูหรา ราคาแพงระยับที่ฉันตกแต่งเอาไว้ ฉันนำเขาเดินออกมาจากคฤหาสน์อ้อมไปทางด้านหลังผ่านสระว่ายน้ำสีฟ้าสดใส และเก้าอี้อาบแดดสามตัววางที่เรียงเอาไว้ ที่นี่แหละที่ฉันกับบ๊อบเคยแสดงบทรักกันอย่างดุเดือด หลังจากนั้นฉันก็พาบิลเดินอ้อมไปทางขวามือของคฤหาสน์ ที่นั่นสวนกุหลาบอันงดงามของฉันกำลังบานสะพรั่ง กุหลาบหลายหลากสีนับร้อยต้น บานชูช่ออย่างมีชีวิตชีวา ท่ามกลางสายลมฤดูใบไม้ผลิที่พัดมา                    บิลจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบอย่างสบายอกสบายใจ           “ว้าว สวนกุหลาบ ผมไม่นึกมาก่อนเลยนะครับว่าสวนของมาดามจะสวยขนาดนี้” บิลร้องขึ้น พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมา           “ฉันชอบกุหลาบค่ะ มันดูมีความงาม ลึกลับแข็งแกร่งอยู่ในตัว” ฉันพูด พลางมองไปรอบ ๆ สวนกุหลาบ                      “ตอนนี้ฉันกำลังศึกษาวิธีที่ดูแลรักษากุหลาบอยูค่ะ” ฉันบอกเรียบ ๆ  แทบไม่น่าเชื่อว่าฉันกำลังพูดอยู่กับคนที่บีบบังคับให้ฉันจ่ายเงินเพื่อแลกกับภาพถ่าย อย่างเป็นมิตร           “คุณพอจะมีความรู้ในเรื่องดินและปุ๋ยบ้างไหมคะ” ฉันตั้งคำถาม           “ไม่หรอกครับ ผมไม่เคยสนใจไอ้ต้นไม้พวกนี้หรอก ส่วนมากผมใช้เวลาไปนั่งบาร์หรือไม่ก็พี้กัญชาเล่นมากกว่า” บิลตอบอย่างไม่แยแส “            เหรอคะ” ฉันพูด ฉันก็ไม่แปลกใจนักหรอกคนท่าทางโสโครกแบบนี้จะมาสนใจความงามของดอกกุหลาบได้ไง อย่างบิลมันก็คงแค่ไอ้ขี้ยาชอบนั่งตามบาร์ไปวัน ๆ            “อืมไม่เป็นไรค่ะ คือฉันอ่านในหนังสือน่ะค่ะ เขาบอกว่าถ้าดินดำและร่วนดี กุหลาบจะเบ่งบานได้เต็มที่ ฉันเองก็ดูไม่ค่อยออกนะคะว่าดินมันดำหรือร่วนนี่เป็นยังไง ถ้ายังงั้นคุณช่วยกรุณาดูดินตรงแปลงกุหลาบสีชมพูนั่นให้ได้ไหมคะ” ฉันบอกเชิงขอร้อง ในมือฉันถือไม้กอล์ฟและลูกกอล์ฟไว้แน่น            บิลเกาหัวแกรก ๆ และทำหน้าโง่ๆ แต่เขาก็ก้มลงไปนั่งคุกเข่าข้างแปลงกุหลาบสีชมพูที่อยู่ติดกำแพงใต้หน้าต่างที่เปิดไว้พอดี เขาคุ้ยเขี่ยดูเศษดินในแปลงกุหลาบ บิลนั่งหันหลังให้ฉัน ฉันมองเห็นควันบุหรี่ลอยขึ้นมาจากศรีษะของเขา            “ผมเองก็ไม่มีความรู้ด้านนี้เท่าไหร่ แต่ดูเหมือนว่าดินที่แปลงกุหลายนี้มันดำร่วนดีนะครับ” บิลพยายามออกความเห็น โดยที่คาบบุหรี่ไว้ที่ฟัน              “เหรอคะ มิน่าล่ะดอกกุหลาบของฉันถึงเบ่งบานดี แต่ฉันคิดว่าน่าจะใส่ปุ๋ยหรือเพิ่มธาตุอาหารสักอย่างลงไปในดินให้ดอกกุหลาบ” ฉันพูดเหมือนเสียงกระซิบ พร้อมกับบรรจงวางลูกกอล์ฟลงบนพื้นหญ้าข้างแปลงกุหลาบสีชมพูอย่างแผ่วเบา             “คุณผู้หญิงอยากจะเอาปุ๋ยแบบไหนใส่ลงไปในแปลงกุหลาบล่ะครับ” บิลถาม เขานั่งหันหลังให้ฉันโดยที่ไม่สนใจเลยว่า ตอนนี้ฉันยกไม้กอล์ฟขึ้นมาแล้ว              “ถ้าได้ปุ๋ยที่ทำมาจากเนื้อมนุษย์นี้คงดีนะคะ” ฉันตอบเสียงเย็นชาไร้ความรู้สึก             ในขณะที่ตอนนี้ฉันอยู่ในท่าพร้อมหวดวงสวิงตีกอล์ฟแล้ว  ฉันมองไปที่หัวของบิล เงาศรีษะด้านหลังของเขาสะท้อนอยู่บนปลายไม้กอล์ฟที่เป็นเหล็กเงาวับ            “ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ คุณผู้หญิงเนี่ยตลกร้ายใช่ย่อยเลยนะครับ”             เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ บิลคงรอให้ฉันพูดตอบ แต่ฉันหวดวงสวิงไม้ตีกอล์ฟเต็มแรงเท่าที่ฉันมีอยู่           ควับ !!!           พลั่ก !!!           “โอ๊ย !!!!”  บิลร้องอย่างเจ็บปวด บุหรี่หล่นลงจากปาก พร้อมกับยกมือขึ้นกุมหัว จู่ ๆ เขาก็ลุกพรวดยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว จนหัวกระแทกเข้ากับบานหน้าต่างที่เปิดอ้าเอาไว้อย่างจัง เกิดเสียงดังพลั่กขึ้นมา            ฉันมองดูลูกกอล์ฟที่ลอยละลิ่วข้ามแนวกำแพงของคฤหาสน์ออกไป ฝีมือการหวดของฉันนับว่าใช้ได้ทีเดียว            “คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะ” ฉันถามบิล ในขณะที่เขายังดูมึนงง และมือยังลูบคลำหัวบริเวณที่คาดว่าจะโนปูดขึ้นมา            “ไม่เป็นไรมากหรอกครับ  คือผมตกใจเสียงคุณผู้หญิงหวดไม้ตีกอล์ฟ ก็เลยดันทะลึ่งยืนขึ้นมาไม่ทันระวังว่าจะมีบานหน้าต่างเปิดทิ้งไว้ข้างบน”             “อ๋อค่ะ ขอโทษที่นะคะที่ทำให้คุณตกใจ” ฉันบอกเสียงเย็น            “เอ่อ คือผมกลัวว่าถ้าคุณตีพลาดมาโดนที่หัวผมเนี่ย คงแย่แน่เลย”  บิลพูดหวาด ๆ             “ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ฉันรู้ดีค่ะว่ากำลังเล็งที่จะหวดอะไร และที่สำคัญฉันแยกความแตกต่างได้ดีระหว่างลูกกอล์ฟ กับศรีษะมนุษย์ค่ะ” ฉันพูดเสียงทุ้มต่ำ พร้อมกับมองตาเขาอย่างไม่กระพริบ             “ครับ ๆ ๆ ผะ ผะ ผมก็คิดว่าอย่างงั้นครับ” บิลพูด ละล่ำละลัก แล้วหลบสายตาของฉัน เขาดูหวาดกลัวเต็มที่ “ผมคิดว่าผมคงต้องกลับแล้ว คุณผู้หญิงโทรมาหาผมนะครับ”             “ค่ะ แน่นอน ฉันจะโทรไปหาคุณ เราคงได้เจอกันอีกแน่ ๆ” ฉันพูดพร้อมกับ สวิงไม้ตีกอล์ฟไปมาเบา ๆ                        ส่วนบิลรีบเดินตัวปลิวออกไปจากคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว            ฉันกลับมานั่งที่ห้องนั่งเล่นสีเขียวอีกครั้ง มีเรื่องให้ฉันต้องกลุ้มใจอีกแล้ว ฉันกำลังคิดว่าฤดูร้อนที่กำลังจะมาถึงนี้ พวกเราทั้งครอบครัวจะเดินทางไปพักผ่อนที่น้ำตกไนแองการาฟอลล์ แต่แล้วบิลผู้ชายแปลกหน้าเข้ามากดกริ่ง หน้าคฤหาสน์พร้อมกับนำเสนอรูปภาพอันแสนจะอัปยศของฉันกับบ๊อบ  เขายังเรียกร้องเงินจำนวนหนึ่งเพื่อแลกกับรูปและฟิมล์ ฉันไม่เคยคิดเสียดายเงินแม้แต่นิดเดียว เงินจำนวนหนึ่งล้านเหรียญทีฉันยื่นเสนอให้ มันเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กน้อยของเงินที่ฉันมีอยู่          สิ่งที่ฉันตระหนักอยู่ในใจก็คือ ผู้ชายคนนี้จะปิดปากสนิทเรื่องภาพถ่ายของฉันกับบ๊อบไปได้นานเท่าไหร่ ถ้าเกิดเขารับเงินฉันไปแล้ว แต่เขายังเอาเรื่องของฉันไปเปิดโปงที่หลังล่ะ ฉันต้องกลายเป็นข่าวหน้าหนึ่ง ผู้คนจะต้องอยากรู้ว่าชายในภาพนั้นเป็นใคร แน่นอนสามีของฉันต้องรู้แน่ว่าคนในภาพที่เปลือยล่อนจ้อนกับฉันนั้นคือบ๊อบ และเขาคงหาทางติดต่อกับบ๊อบที่นิวยอร์ค รวมถึงเพื่อน ๆ ของเขาหลายคนด้วย ซึ่งนั่นจะทำให้พวกเขารู้ว่าบ๊อบหายสาบสูญไปเป็นปีแล้ว ฉันคิดว่าพวกเขาต้องแจ้งตำรวจและออกติดตามหาตัวบ๊อบ และภาพถ่ายของฉันต้องเป็นหนึ่งในปมสำคัญในการหายตัวไปอย่างลึกลับของเขา         อันที่จริงเขาก็ไม่ได้หายตัวไปไหนไกลหรอก ฉันแค่ฝังร่างของเขาไว้ภายใต้กำแพงข้างเตาผิงในห้องนั่งเล่นนิ่เอง แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 47 03:52:22 จากคุณ : Joecan (Joecan) - [ 27 มิ.ย. 47 03:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณมากนะครับที่เข้ามาอ่านติดตามผลงานของ Joecan นี่เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่ลองเขียนดู ตอนแรกก็กะจะให้จบไว้แบบนั้นตั้งแต่ภาคแรก แต่ดูเหมือนว่าหลาย ๆ คนอยากรู้ว่าคุณผู้หญิงจะเป็นยังไงต่อไป ก็คอยติดตามต่อไปนะครับ ถ้าเป็นไปได้ช่วยวิจาร์ณหรือออกความเห็นมามาก ๆ ยิ่งดีจะได้เอาไปปรับปรุง ขอบคุณมาก ๆ ทุกคน จากคุณ : Joecan - [ 27 มิ.ย. 47 03:20:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ที่จริงจะจบแค่ภาคแรกก็ได้และลงตัวแบบเรื่องสั้นได้ดีเลย แต่ถึงจะนำมาเขียนต่อเป็นแบบเรื่องยาวแบบนี้ก็ยังน่าอ่านและสนุกนะครับและเขียนได้ดีทีเดียว ผมชอบนะเรื่องบรรยากาศแบบนี้ ติดตามอ่านครับ จากคุณ : GTW - [ 27 มิ.ย. 47 08:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 5 จบตอนหรือยังคะ? จากคุณ : scottie - [ 27 มิ.ย. 47 19:33:05 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชักจะกลัวคุณผู้หญิงคนนี้เข้าทุกวัน เย็นชามากๆเลย  นี่ถ้าได้เจอคงกลัวจนตัวลีบแน่ จากคุณ : ต้นอ้อ (ต้นอ้อสีม่วง) - [ 27 มิ.ย. 47 21:33:57 ]

ความคิดเห็นที่ 7 link ของ The Wall (ภาค 2 ) ตอนที่ 1นะคะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2883170/W2883170.html ชอบเรื่องแนวนี้อยู่แล้วค่ะ... เลยรู้สึกว่าเรื่องน่าสนใจ ถึงโดยส่วนตัวแล้วรู้สึกว่าสำนวนฝรั่งจัง แต่ยิ่งอ่านยิ่งนึกถึงเรื่องอย่าง The Cask of Amontillado กับ The Tell-Tale Heart ของ Poe อย่างบอกไม่ถูกเลย แต่ถ้าเทียบระหว่างบิล ไอ้ขี้ยาชอบนั่งตามบาร์ไปวัน ๆ อย่างที่คุณผู้หญิงว่า กับ สิ่งที่คุณผู้หญิงสุดโหดทำนี่...น่าคิดนะคะ           จากคุณ : ปิยะรักษ์ (ปิยะรักษ์) - [ 27 มิ.ย. 47 21:55:36 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หุหุไม่รู้เราจะโหดไปไหม กำลังเอาใจช่วยคุณผู้หญิงอยู่ ผู้หญิงก็ต้องมีความลับ^^~ แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 47 22:26:03 จากคุณ : yai_noi - [ 27 มิ.ย. 47 22:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านเรื่อง The wall นะครับ จริงแล้วส่วนตัวโจเองก็อยากให้มันจบค้างไว้ตั้งแต่ภาคแรก แต่คิดมาคิดไป หลายๆ คนทีอ่านเขากลัวศพในกำแพง ในขณะที่อีกหลายคนก็รู้สึกหมั่นไส้อีคุณผู้หญิงจอมโหดว่าต่อไปหล่อนจะทำยังไง หรือถ้ามีเรื่องอื่น ๆ เข้ามาเนี่ยคุณผู้หญิงเขาจะจัดการยังไง ก็เลยคิดว่าถ้ายังงั้นก็เอาตามคำเรียกร้องของผู้อ่านหน่อย คุณผู้หญิงเองก็อยากแสดงต่อได้ค่าตัวเพิ่ม ทางเราก็เลยจัดให้ หวังว่าคงชอบกันนะ ขอบคุณอาจารย์ GTW มาก ๆ ที่ติดตามอ่านเรื่อง The wall ค่ะ ขอบคุณมากสำหรับคำชม คุณ Scottie ขอบคุณมากที่เข้าอ่าน ภาคสองตอนนี้ยังไม่จบ แน่นอนว่าเรื่อง The wall ต้องดำเนินต่อไปรออีกแป๊บนึง คงต้องคอยอ่านว่าเรื่องจะเป็นไปยังไง คุณปิยะรักษ์ ขอบคุณมาก ๆ อุตส่าห์เอาลิงค์มาลงให้ด้วย อืมโดยส่วนตัวผู้เขียนแล้วส่วนมากอ่านแต่นิยายแปล แล้วก็เผอิญ เขียนตัวละครที่เป็นฝรั่งด้วยก็เลยคิดว่าใช้สำนวนฝรั่งดีกว่าได้อารมณ์ไปอีกแบบ เอ้อ ตัวผู้เขียนเองก็ไม่เคยอ่านนิยายของ Poe เลยสักเรื่องเห็นทีต้องลองไปอ่านดูซะแล้ว คุณ Yai_noi คุณผู้หญิงบอกว่าขอบคุณมากนะคะที่ให้กำลังใจ รับรองว่าคุณผู้หญิงจะทำให้ไม่ผิดหวัง  ขอบอกค่า ก็ต้องคอยติดตาม The wall ภาคสอง ตอนที่ 3 กันต่อไป ขอบคุณทุก ๆ คนที่เข้ามาอ่าน จากคุณ : Joecan - [ 28 มิ.ย. 47 03:55:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 มานั่งรอตอนต่อไปครับ จากคุณ : GTW - [ 30 มิ.ย. 47 22:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ได้อ่านวันนี้แน่ค่ะขอบอก ขอเวลาเขียนแป๊บนึงนะคะ อาจารย์ขา โจแคน จากคุณ : Joecan - [ 1 ก.ค. 47 09:41:10 ]