CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    Knock u Baby ++ !! ตอนที่ 5

    ตอนที่ 5 …

    เกือบสัปดาห์ที่ขาดการติดต่อกับฐปณีย์ ปรายฟ้ายอมรับเลยว่าชีวิตเธอดูแปลกๆไป ทำไมกันหนอ แค่ไม่กี่สัปดาห์ที่เลยผ่าน ไม่กี่ครั้งที่ได้พบกัน…มันเหมือนจะเป็นช่วงเวลาที่เปลี่ยนชีวิตของเธอได้

    หญิงสาวค่อยๆพับชุดที่หยิบยืมมาจากปาจรีย์ลงถุงกระดาษ
    …ก็ไม่จำเป็นต้องใช้มันแล้วนี่นา …ทุกอย่างมันจบลงแล้ว … หน้าที่ของเธอจบลงพร้อมกับการเดินจากไปของฐปณีย์ …หัวใจของเธอ
    น้ำอุ่นๆไหลรินอาบแก้มขาวนวล …ใจหาย เธอรู้สึกใจหายกับการที่จะไม่ได้เจอเขาคนนั้นอีก

    …แผนการณ์รักหลอกๆ ที่เข้าไปแก้แค้นแทนพี่สาวของปาจรีย์นั้น คนที่เจ็บปวดจริงๆอาจจะเป็นเธอฝ่ายเดียว… ก็ในเมื่อเขายังมีผู้หญิงอื่นๆอีกตั้งหลายคน เขาจะมาเจ็บปวดอะไรกับเธอ …พอคิดแบบนั้น น้ำตาก็ยิ่งหลั่งไหลจนห้ามไว้ไม่ได้ …เธอเทหัวใจให้เขาไปตั้งแต่แรกพบ …แม้จะรู้เกียรติศัพท์จากปาจรีย์ว่าเขาเป็นคนเช่นไร…เธอก็ยังรักเขา แต่เรื่องราวที่เธอก่อขึ้น มันไม่อาจจะทำให้เธอกลับไปยืนต่อสู้กับความรักได้อีก

    …เธอคงทนไม่ไหว หากพบว่า เขาทำทีเฉยเมยปรายฟ้าคนธรรมดา… กับปรายฟ้าคนที่เป็นเธอจริงๆ


    “เจ้ปาย จะไปไหนน่ะ เย็นแล้วนะ” น้องชายซึ่งกำลังฟังเพลงอยู่ชั้นลอยของบ้านถามขึ้น เมื่อเห็นพี่สาวเดินลงมา
    “เอาของไปคืนยัยปา…” เธอตอบเสียงเนือยๆ ท่าทีไม่สดใส

    “ขับรถไปส่งให้เอาไหมเจ๊ ท่าทางฝนจะตกด้วยนะนั่น” น้องชายเสนอขึ้น ปรายฟ้าเห็นดีด้วย เธอไม่อยากจะอยู่ที่บ้านปาจรีย์นานๆ…อยากจะกลับมานอนหลับ…ให้วันเวลามันผ่านไปเร็วๆมากกว่า …

    +++++++++++++++++

    “นีน…พักนี้คุณเป็นอะไร ท่าทีซึมๆนะคะ” เกล็ดแก้วมองสภาพเพื่อนหนุ่มแล้วต้องถอนใจ …ดวงตากลมโตฉายแววหม่นหมอง
    “ทะเลาะกับเด็กนั่นหรือคะ?”

    ฐปณีย์ส่ายหน้า แต่ก็ไม่พูดอะไร ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีแดง…ฐปณีย์เบรครถ ทำให้รถที่ตามมาข้างหลังชนเข้าที่ท้ายรถดังปัง! ชายหนุ่มและหญิงสาวหันมองคู่กรณี ฐปณีย์ตาโตกว่าเก่า


    “บอกให้ขับช้าๆ ดูดิ๊เนี่ย…ชนเลย รถท่าทางจะแพงด้วยนะ…” หญิงสาวผู้ซ้อนท้ายบ่นโวยวาย ก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อสังเกตเห็นป้ายทะเบียนรถ

    “โธ่ เจ๊ปาย…อย่าบ่นเลยน่า อ้าว เป็นอะไร…” น้องชายหันมองพี่สาวที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก…คนที่เธอนึกอยากเจอ…แต่ก็ไม่กล้าสู้หน้าด้วยนั้นมาอยู่ตรงหน้าเธอเสียแล้ว และเขาเองก็ทำหน้าตกใจด้วย

    “นีน…รถเป็นอะไรมากไหมคะ” เสียงหญิงสาวอีกคนดังขึ้น ปรายฟ้าหลิ่วตามองคนทั้งคู่ สีหน้าบึ้งตึงอย่างไม่ทันตั้งตัว

    “เป้…เจ้จะไปรถแท็กซี่นะ” ปรายฟ้าเดินไปยังฟุตบาท …

    “เดี๋ยวสิ เจ๊ …”

    ปรายฟ้าไม่ฟังอะไร ไม่ตอบอะไรน้องชายอีกทั้งนั้น เป้าหมายของเธอคือรถแท็กซี่คันที่จอดชะลออยู่ที่สี่แยก แต่ร่างบางยังไม่ทันถึงรถ ก็ถูกกระชากให้เดินตามชายหนุ่มที่น่าจะเป็นคู่กรณีของน้องชาย …
    “โอ๊ย ปล่อยฉันนะ!” เธอขืนตัวออกจากมือหนาที่จับอยู่ หากแรงเธอน้อยเหลือเกิน ร่างบางจึงถูกลากไปจนถึงรถคันที่ท้ายเป็นรอย

    “เก๋ …ผมมีธุระอะไรนิดหน่อย คุณกลับเองนะครับ” ฐปณีย์ผลักร่างปรายฟ้าให้ขึ้นนั่งที่เบาะหน้า ร่างบางยังคงรั้นที่จะไม่ทำตาม

    “นี่ คุณ …” เธออ้าปากโวยวาย ฐปณีย์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าขาวหมวย

    “เงียบๆหน่อยได้ไหมครับ ..ถ้ายังขืนทำเสียงดังอีก ผมจูบคุณตรงนี้แน่” และนั่นก็ทำให้ปรายฟ้ายอมที่จะเข้าไปนั่งในรถอย่างเสียมิได้

    “นีน…ใจเย็นๆนะคะ “ เกล็ดแก้วส่งเสียงเตือน
    เขาหันมายิ้มตอบรับก่อนจะขับรถออกไป เกล็ดแก้วหันไปมองใบหน้าฉงนงงงันของชายหนุ่มอีกคน …
    “ช่วยไปส่งฉันที่ตึกนั้นหน่อยได้ไหมคะ พอดีกระเป๋าเงินฉันอยู่บนรถเขาน่ะ” พลางชี้ไปทางรถคันเมื่อครู่ …

    ++ มีต่อค่ะ

    จากคุณ : iNt_GaL - [ 30 มิ.ย. 47 17:39:33 ]