แหละคืนนี้นะสหาย
ฉันจะแปลงกายเป็นผีเสื้อ
ไม่ทนแล้วกัดก้อนกินเกลือ
ร่างเหลือแต่ล้า แรงโรย
บินไปกับความหมองหม่น
อดทนแอบแฝงแข่งฝัน
คอยหลบซบหลังเงาจันทร์
คอนกั้นตัวเองจากสังคม
จะบินหลังฟ้าลับ
รอตะวันดับพร้อมทุกข์ตรม
เหินร่อนไปตามแรงลม
ร่ายเริงให้สมใจปอง
สีสัน พร่างพราย
ประดับที่ปลายปีกกว้าง
เจิดจ้าแจ่มแสงแรงตาม
ใครหยามหยามคนปรนเปรอ
ใครชิงใครชังช่างเถิด
ไม่เกิดกับมัน พรั่นหรือ
ชีวิตทั้งชีวิต คือ
ของ กูกูรู้ กูทำ
โบกปีกไปทั่วราตรี
คืนนี้หยุดพักตรงไหน
ใครเลยให้ที่พักใจ
ใครหนอให้พักหลับนอน
หากเพียงเกาะกิ่งพฤกษา
คอยลอยมองหาความหวังใหม่
ยิ่งรอยิ่งแล้วแรงใจ
ท้อแล้วหรือไรชีวิต