ความคิดเห็นที่ 1 “ตายแล้ว เลือด!!” แม่ร้องลั่นเมื่อเห็นผ้าปิดปากในมือลูกสาว ซาบิน่าไอหนักจนมีเลือดปนกับเสมหะออกมา  เธอไอจนเหนื่อยหอบตัวโยน  ทรีโอลองจับตัวเธอ   “ตัวร้อนจี๋เลยฮะแม่!” ซาบิน่าไข้ขึ้นสูง  เสื้อผ้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ   แต่เธอกลับนอนตัวสั่นเทา  แม่กับทรีโอได้แต่เฝ้าดูด้วยความกระวนกระวาย  จนปัญญาที่จะช่วยเหลือ  เมื่อพ่อกลับมาถึงบ้านในตอนเย็น  พอทราบอาการลูกสาว  เขารีบวิ่งกระหืดกระหอบไปตามหมอผีประจำวิหารแห่งดวงจันทร์   ซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นหมอผีที่เก่งที่สุดในเมืองนี้   พอหมอผีมาถึงก็เริ่มทำพิธีสวดอ้อนวอนเทพเจ้า  บริกรรมคาถา  นำผักผลไม้และเนื้อไปบวงสรวง   พอจบพิธีก็ให้ยาชุดไปต้มดื่ม หลังจากพ่อออกไปส่งหมอผีกลับแล้ว  แม่นำยาที่หมอผีให้ไปต้มในหม้อดินเผา  น้ำสีดำข้นและเหนียวหนืดกำลังเดือดปุดๆ ส่งกลิ่นเหม็นออกมา   ทรีโอถึงกับหน้าเบ้บีบจมูก “แหวะ เหม็นจัง! จะให้น้องกินไอ้นี่เหรอฮะแม่” “ก็ใช่น่ะสิ  พ่อหมอบอกไว้ว่ามันจะช่วยขับไล่สิ่งชั่วร้ายที่สิงสู่น้องอยู่” แม่ยกยาลงจากเตา  รินยาแบ่งใส่ในถ้วยใบเล็ก  แล้วทิ้งไว้ให้เย็นสักพักก็นำไปป้อนให้ซาบิน่า “ดื่มหน่อยนะลูก  จะได้หายดี” แม่บอก  พร้อมกับป้อนยาให้ซาบิน่าดื่ม   เด็กหญิงทำหน้าพะอืดพะอมเมื่อต่อมรับรสในช่องปากสัมผัสกับตัวยา  รสชาติขมจัดจนเธออยากจะบ้วนทิ้ง  แต่ก็ทนกล้ำกลืนให้น้ำยาไหลผ่านลำคอไป   เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง  ทว่าอาการของซาบิน่าก็ยังไม่ดีขึ้น แต่กลับยิ่งทรุดหนักมากขึ้นไปอีก  ทรีโอห่วงน้องของเขาเป็นอย่างยิ่ง  อาหารมือเย็นที่มีแต่ของโปรด  ทรีโอกลับทานอะไรไม่ลงเลย  จะให้เขาทานอะไรได้อย่างไรในเมื่อซาบิน่าเองไม่สามารถทานอาหารได้เลย  เธอได้แต่ดื่มน้ำเพียงอย่างเดียว   พ่อแม่และทรีโอนั่งเฝ้าน้องสาวอยู่จนดึกดื่น   เด็กชายจับมือที่ร้อนผ่าวของซาบิน่าไว้ตลอดเวลา  เธอปรือตาขึ้นมามองพี่ชายหลังจากผ่านการไอมาอย่างหนักหน่วง  และอาเจียนเอาก้อนเลือดออกมากองใหญ่   ทรีโอใช้ปลายผ้าเช็ดเลือดที่ไหลย้อยตรงมุมปากด้วยมืออันสั่นเทา “พี่จ๋า..  เค้าทรมานจังเลย..  เค้าปวดหัวไปหมดแล้ว..  เค้าหนาว.. แค่กๆ” เด็กชายผมสีทรายขยับผ้าห่มขึ้นมาคลุมถึงคอของน้องสาว     ทรีโอปัดเส้นผมที่ชื้นเหงื่อไปจากหน้าผากมนของซาบิน่า  แล้วจูบลงไปบนนั้น   เขาถามเด็กหญิงด้วยเสียงตีบตันในลำคอว่า “หายหนาวหรือยัง..” ซาบิน่าหลับตาและพยักหน้า  ทั้งๆ ที่มันไม่ได้ช่วยให้อบอุ่นขึ้นเลยสักนิด   เธอหายใจถี่ๆ  ใบหน้าแดงก่ำ  ซาบิน่ารู้สึกเหมือนมีมือขนาดยักษ์มาบีบหัวของเธอให้แหลกสลาย   เด็กหญิงปวดหัวจนดวงตาพร่ามัว  แต่เธอก็กัดฟันอดทนไม่ยอมแสดงอาการออกมามาก  เพื่อไม่ให้พี่ชายเป็นกังวล   ซาบิน่าฝืนเอ่ยปากถามทรีโอว่า “พี่จ๋า..  เมื่อกลางวันพี่จ๋าบอกเค้าว่า  ถ้ากลางคืนแล้วพี่จ๋าจะบอกวิธีทำให้เค้าแปลงร่างเป็นนกได้นี่คะ..” เด็กชายบีบมือน้องสาวแน่นเข้า  น้ำตาเริ่มคลอเบ้าด้วยความสงสารน้องจับใจ   “อืม  นี่ก็กลางคืนแล้วสินะ  พี่จ๋าจะบอกแล้วหละ” ซาบิน่าพยายามฝืนยิ้ม  แต่ดูเหมือนว่าเธอทำได้แค่ทำให้มุมปากกระตุกเท่านั้น   “ดีจัง.. เค้าจะได้เป็นนกแล้ว..   เค้าจะได้หายทรมานเสียที..  แล้วพี่จ๋าก็แปลงเป็นนกเหมือนกับเค้าด้วยนะ..  เราจะได้บินไปเที่ยวด้วยกัน..  ไปนอนเล่นบนก้อนเมฆด้วยกัน..”        เด็กหญิงตัวน้อยหน้านิ่วและเริ่มหอบ   เธอเหนื่อยและแน่นหน้าอกจากการที่ต้องพูดเป็นประโยคยาว  ซาบิน่าบิดตัวไปมาบนเสื่อสาน  ทรีโอลูบหัวของเธอ   ก้อนสะอื้นแล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอ  แก้มของเขาร้อนผ่าวจนแทบไม่รู้สึกถึงน้ำตาเม็ดโป้งๆ ที่ไหลออกมา  ...อดทนไว้ทรีโอ น้องยังไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย  เดี๋ยวก็หายๆ  ทรีโอคิดปลอบตัวเองในใจ  แล้วก็เอ่ยปากกับน้องสาวว่า   “ไม่ต้องพูดอะไรแล้วหละซาบิน่า  วิธีที่น้องต้องทำเพื่อให้กลายเป็นนกก็คือ  น้องต้องหลับตานะ  ห้ามลืมด้วย   นึกในใจว่าฉันเป็นนก  ฉันบินได้  ท่องไปเรื่อยๆ เลยนะ  จนกว่าน้องจะหลับ  แล้วน้องก็จะกลายเป็นนก  แล้วบินท่องไปในความฝันไงละ” เด็กน้อยเชื่อฟังพี่ชาย  เธอปิดเปลือกตาลงแล้วกลับเข้าไปอยู่ในความมืด เค้าเป็นนก  เค้าจะบิน  เค้าเป็นนก  เค้าจะบิน  เค้าเป็นนก ซาบิน่าร้อนวูบ  ราวกับมีใครมาสุมไฟในตัวเธอ   ซาบิน่าถีบผ้าห่มออกและเริ่มดิ้นทุรนทุราย  พ่อแม่และทรีโอผวาเข้ามาจับตัวเด็กหญิงไว้   ความเจ็บปวดโหมระลอกเข้ามาจู่โจม  จนแทบพรากเอาสติสัมปชัญญะไปจากตัวซาบิน่า “โอ๊ย..!! เค้าร้อนจังเลย  เค้าปวดหัวไปหมดแล้ว!!” เค้าเป็นนก  เค้าจะบิน  เค้าเป็นนก  เค้าจะบิน!! ทรีโอกอดน้องสาวไว้แน่น  แนบหน้าไปบนแก้มของเธอที่ร้อนราวกับไฟ  หัวใจของเขาปวดแปลบ  มันรวดร้าวราวกับมีคมมีดมากรีดเป็นริ้วๆ เม็ดเหงื่อเล็กๆ ผุดซึมแผ่นหลัง  เขาร้องสะอื้นไห้ “ซาบิน่าเป็นอะไรไป  อยู่กับพี่จ๋านะ  อยู่กับพี่จ๋า..” “พี่จ๋า..  เค้าไม่ไหวแล้ว..  เค้า..เหนื่อยเหลือเกิน..  เค้าหายใจไม่ค่อยออก..” เค้าเป็นนก  เค้าจะบิน “ฮือๆ ซาบิน่า  พี่จ๋าขอโทษที่ช่วยอะไรไม่ได้  พี่จ๋าผิดสัญญาที่บอกไว้  ว่าจะอยู่ดูแลน้องให้มีความสุขตลอดไป  ฮือๆ” “ไม่เป็นไรหรอกพี่จ๋า..  แค่นี้เค้าก็มีความสุขพอแล้ว..” เด็กหญิงหยุดหอบหายใจ  พยายามเอาอากาศเข้าปอดด้วยความยากลำบาก  “เค้าจะได้กลายเป็นนกแล้วใช่มั้ย..  ซาบิน่าจะได้เป็นนกแล้วใช่มั้ยพี่จ๋า.” “ใช่..”  คำพูดหลุดหายเข้าไปในลำคอ  ทรีโอปาดน้ำตาที่อาบแก้ม  แล้วจ้องดูน้องสาวด้วยแววตาที่เจ็บปวด  จับมือเล็กๆ ของซาบิน่าขึ้นมาแนบแก้ม “ใช่แล้ว  น้องจะได้เป็นนกแล้ว  น้องออกบินไปก่อนนะ  แล้วพี่จ๋าจะตามไป  ไม่นานหรอก”     เด็กหญิงยิ้ม  มันสว่างสดใสเหมือนเปลวไฟวูบสุดท้ายที่ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง  ก่อนที่มันจะดับแสงไป เค้าเป็นนก  เค้าจะ ซาบิน่ารู้สึกเหมือนมีก้อนวุ้นลอยเข้ามา  ลอยเข้ามา  มันขยายใหญ่ขึ้น  ใหญ่ขึ้น  จนครอบคลุมใบหน้าของเด็กหญิงไว้หมด  เธอหายใจไม่ออก  ความอึดอัดแผ่ขยายแทรกซึมเข้ามาให้ทุกส่วนของร่างกาย  แล้วในสมองก็ค่อยๆ ขาวโพลน  ตัวชาดิกไร้ความรู้สึก  ไร้ซึ่งตัวตน  ความตึงเครียดค่อยๆ สลายไปจากร่าง  ความสุขสงบเข้ามาแทนที่   และทุกสิ่งทุกอย่างพลันกลับกลายเป็นหน้ากระดาษขาวไป.. แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 47 23:56:01 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 47 19:00:28 จากคุณ : ณัฐกร - [ 8 ก.ค. 47 18:41:08 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เด็กหญิงรู้สึกตนขึ้นมาอีกครั้ง เค้าหายแล้ว!! เค้าไม่เจ็บแล้ว!! เด็กหญิงแปลกใจที่เธอรู้สึกแข็งแรงดี  ดีมากๆ ด้วย  มันโล่งโปร่งสบาย  จนเหมือนกับร่างกายของเธอเบาดุจปุยนุ่น พ่อคะ แม่คะ  พี่จ๋า  เค้าหายดีแล้ว     เด็กหญิงร้องบอกทุกคนอย่างดีใจ  แต่ว่าไม่มีใครสนใจเธอเลย   พี่จ๋า  เค้าอยู่ตรงนี้ไง  ทำไมไม่หันมาดูเค้า เด็กหญิงพยายามเรียกให้ทุกคนหันมาดูเธอ  แต่ก็ยังไม่มีใครสนใจเธออยู่ดี  ทุกคนเอาแต่สนใจอยู่กับร่างๆ หนึ่งที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น   พวกเขากอดร่างนั้นแล้วร้องไห้ เด็กหญิงสงสัยจังว่าใครกันนะ  ที่มาแย่งความสนใจของพวกเขาไปจากเธอ  เด็กหญิงก้มลงมอง    ร่างนั้นเป็นเด็กหญิงเหมือนเธอ   ผมสีดำมีเปียสองข้าง  แก้มยุ้ยแต่ซีดเผือด  ดวงตาปิดสนิท  และนิ่งสนิทไม่เคลื่อนไหว  ไม่มีสัญญาณใดๆ บ่งบอกว่าเธอมีชีวิต รู้สึกคุ้นหน้าจังเลย  เธอเป็นใครกันนะ  ทำไมไม่ขยับล่ะ  ตายแล้วเหรอ  เด็กหญิงยังมิทันหายสงสัย  เธอก็รู้สึกว่าตอนนี้เธอเบา  เบามาก  เบาจนลอยได้!  เธอลอยสูงขึ้น สูงขึ้นไปเรื่อยๆ  ทุกคนในห้องถอยห่างออกไป เค้าบินได้!!  เค้าเป็นนกแล้ว!!  ขอเค้าไปบินเล่นก่อนนะพี่จ๋า  เดี๋ยวเค้ามาน้า เด็กหญิงลอยพ้นหลังคา  เธอลอยสูงขึ้นไปจนเห็นบ้านเล็กลงๆ  แล้วเธอก็ลอยสูงขึ้นไปอีก  จนเห็นพีระมิดที่ใหญ่โตดุจภูเขา  กลายมาเป็นหินสี่เหลี่ยมเล็กๆ เหมือนของเล่น แล้วทุกอย่างก็หายไปในทะเลแห่งความดำมืด  แต่เมื่อเธอมองขึ้นไปด้านบน  เด็กหญิงกลับเห็นดวงดาวมากมายหลากสีสัน  ต่างทอแสงส่งประกายวูบวาบวาววับราวกับทะเลแห่งอัญมณี    ณ มุมหนึ่งตรงใจกลางจักรวาล  ล้อมรอบด้วยดาราจักรที่ล่องลอยหมุนวนอย่างดารดาษ   มีลำแสงหนึ่งส่องมาที่เธอ  เด็กหญิงเข้าไปอยู่ในอุโมงค์ขาวสว่างสดใส   แสงสีทองภายในอุโมงค์อาบไล้ตัวเธอ   มันช่างอบอุ่นอ่อนโยนจับเข้าไปในใจ     ลำแสงนั่นโอบอุ้มวิญญาณดวงน้อยอย่างทะนุทนอม  พาวิญญาณดวงนั้นลอดผ่านอุโมงค์ไปสู่แสงจ้า   สู่อีกภพหนึ่งที่กำลังรออยู่ . กาบริเอลวางม้วนกระดาษรายงานสถานการณ์รอบดาวเสาร์ลงบนโต๊ะ  โดยมีรามิเอล  อาร์คแอนเจิล ผู้เป็นเจ้าของรายงานฉบับนี้ยืนอย่างสงบอยู่ด้านข้าง   กาบริเอลขยับปีกทั้ง 4 ซึ่งปกคลุมไปด้วยขนนกสีฟ้าอย่างเกียจคร้าน   เขามองไปยังเทวดาผู้คุมกฎ  หนึ่งในเทวดาคณะที่สอง ในระดับสุดท้าย  ซึ่งอยู่ในอาภรณ์ผ้าลินินสีขาว  ในมือถือเครื่องเขียน   อาร์คแอนเจิลตนนี้เป็นบริวารคนสนิทของเขาเอง  มีหน้าที่สอดส่องความเป็นไปในจักรวาล  ต่างจากเขาที่เป็นเทวดาในกลุ่มเวอชูส์  ผู้ทำหน้าที่วางระเบียบในจักรวาลด้วยการเลือกสรร   ที่นี่คือสรวงสวรรค์อันกว้างใหญ่ไพศาล   มีขอบเขตเป็นอนันต์  มีกาลเวลาอันไม่เสถียร  เป็นที่สถิตของเหล่าเทวดาเหนือคณานับ    มีการแบ่งระดับชั้นของเทวดาตามอำนาจและบารมี  โดยแบ่งเป็นสามระดับชั้น  แต่ละระดับชั้นยังแบ่งย่อยออกเป็นคณะอีก    ระดับชั้นสูงสุด คือ เซราฟิม จัดอยู่ในคณะแรก เป็นผู้ล่องลอยรอบๆ พระเจ้า  สวมอาภรณ์แดง  ซึ่งหมายถึงความรักที่ร้อนแรง  เซราฟิมมีปีก 6 ปีก ในมือถือม้วนคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์   ส่วนชีรัม  เป็นเทวดาในระดับชั้นเดียวกับเซราฟิม  แต่จัดอยู่ในคณะที่ 2 เป็นวิญญาณแห่งความไพเราะและเสียงดนตรี  ยืนอยู่บนล้อติดปีก  เป็นตัวแทนความเฉลียวฉลาดของพระเจ้า  โธรน  เป็นเทวดาในคณะสุดท้ายของชั้นสูงสุด  มีหน้าที่คอยพยุงบัลลังก์ของพระเจ้า  ในมือถือดอกไม้และตรงชั่งแห่งความยุติธรรม  ต่อมาก็เป็นโดมิเนียน  เป็นเทวดาคณะแรกในระดับชั้นที่ 2  เวอชูส์  เป็นเทวดาคณะที่ 2 ในระดับเดียวกัน  และพาวเวอร์เป็นเทวดาคณะสุดท้ายของระดับชั้นที่ 2  ส่วนในระดับชั้นสุดท้ายก็มี พรินซิพาลิตีเป็นคณะแรก  อาร์คแองเจิลเป็นคณะที่ 2   และแองเจิลเป็นลำดับสุดท้าย ตัวกาบริเอลเองตอนนี้ก็กำลังปวดเศียรเวียนเกล้ากับพวกแองเจิลอยู่   เพราะมีแองเจิลส่วนหนึ่งดันก่อการกบฎ  และบัดนี้ก็กำลังรวมพลกันอยู่ที่วงแหวนรอบดาวเสาร์   เป็นจำนวนถึง 133 ล้านตนเลยทีเดียว   แม้ถ้าเทียบกับปริมาณของเทวดาในสวรรค์ภพนี้แล้ว  ก็ถือว่าไม่เยอะเท่าไรนัก  แต่ก็พอทำให้พวกเทวดาระดับบนๆ ถึงกับอยู่ไม่สุขได้เลยละกัน “ที่แท้พวกกบฎแองเจิลเหล่านั้นมีท่านราฟาเอล  หนึ่งในชีรัมที่ถูกขับออกจากสวรรค์เป็นผู้อยู่เบื้องหลังสินะ” “ถูกต้องขอรับท่านกาบริเอล  แต่ว่าตอนนี้ทั้งพาวเวอร์ พรินซิพาลิตี อาร์คแองเจิล และแองเจิล  โดยมีท่านเวอร์ชิเอลเป็นแม่ทัพ  ได้ยกพลกว่า 500 ล้าน ไปล้อมไว้อยู่ทั่ววงโคจรของดาวเสาร์เรื่อยไปจนถึงเขตดาวเคราะห์น้อยเลยขอรับ   คิดว่าใช้เวลาอีกไม่เกิน 100 ปีมนุษย์ก็คงจะจับกุมได้ทั้งหมด” กาบริเอลพยักหน้า  แล้วลุกขึ้นยืนจากบัลลังก์ทองคำประดับไว้ด้วยแร่รัตนชาติ    อาภรณ์สีน้ำเงินแซฟไฟร์พลิ้วไสวงดงาม    กาบริเอลดูสง่าและสูงศักดิ์ยิ่งนัก   ทำเอาบรรดาเทพธิดารับใช้ภายในห้องโถงถึงกับถอนหายใจด้วยความหล่อเหลาเกินใคร  กาบริเอลรับจอกทองคำที่ใส่เมรัยผลิตจากองุ่นพันธุ์ดี  ซึ่งปลูกอยู่ในสวนสวรรค์ที่ 22 ในแดนฮาชมาลจากเทพธิดารับใช้มาจิบ  แล้วสอบถามรามิเอลต่อไปว่า “เหตุการณ์ในรอบวันนี้หมดแต่เพียงแค่นี้ใช่ไหม” “ขอรับ  หมดเท่านี้แหละขอรับ  ก็คงไม่มีอะไรเพิ่มเติมอีก  อืม.. จริงสิ  นอกจากนี้แล้ววันนี้เป็นวันโฮลี่เบิร์ดเดย์ขอรับ” กาบริเอลนิ่งนึกตรึกดู และยกเมรัยขึ้นดื่ม “ไม่ละ ข้าขี้เกียจไป  ก็คงจะมีแต่พวกแองเจิลมากำเนิดเหมือนเดิม  อย่างมากก็อาจจะมีอาร์คแองเจิล  หรือไม่ก็พรินซิพาลิตีหลงมาซักตนสองตนเท่านั้น” “แต่ว่ากระผมได้ข่าวแว่วๆ มาจากพวกบริวารของท่านเยโฮเอล  ว่าคราวนี้อาจมีดวงวิญญาณระดับโดมิเนียนมาเกิดด้วยขอรับ” “จริงรึ  ถ้าเช่นนั้นค่อยน่าสนใจหน่อย  เห็นทีข้าคงต้องแวะไปที่ลานพระแม่มารีเสียหน่อยแล้ว  สงสัยป่านนี้ทั้งยูริเอล ออฟานิเอล โอริฟี มิวเรียล คงแห่ไปกันหมดแล้ว  ก็ดีเหมือนกันข้าจะได้ออกไปสังสรรค์เสียหน่อย  หรือไม่แน่ฟลุคๆ ข้าอาจได้โดมิเนียนเกิดใหม่มาเลี้ยงก็ได้” กาบริเอลหัวเราะ  พลางหมุนจอกทองคำในมือเล่น     สักพัก  กาบริเอลและรามิเอลก็เดินออกมาจากปราสาทหลังใหญ่  ที่มีลักษณะศิลปะคล้ายคลึงกับยุคโรมัน  แต่ว่างดงามและอลังการกว่ามากจนมิอาจนำมาเทียบเคียงกันได้   ทั้งสองยืนอยู่บนพื้นที่ไม่ใช่พื้นดิน  แต่มันเป็นพื้นเมฆอันอ่อนนุ่มแทน   นายและบ่าวกางปีกแล้วเหาะขึ้นไปจากพื้น    บินไปในท่ามกลางบรรยากาศแห่งสรวงสวรรค์อันน่าภิรมย์  มีแต่ความสุขสงบร่มรื่น  มีเสียงดนตรีบางเบาไหลระเรื่อยปนไปกับสายลมแห่งเทพ   ที่บรรดาคีตกวีสวรรค์เป็นผู้บรรเลงขับกล่อม   มองลงไปเบื้องล่างก็พบเห็นหนุ่มสาวชาวสวรรค์วิ่งไล่จับหยอกล้อเกี้ยวพาราสีกันเป็นที่เจริญตา     ลานพระแม่มารีอยู่ไม่ไกลแล้ว    ทั้งสองหุบปีกแล้วร่อนลงบนลาน     ที่จริงแล้วลานพระแม่มารีน่าจะถูกเรียกว่าสวนพระแม่มารีมากกว่า  เพราะทั่วทั้งลานเต็มไปด้วยดอกไม้สวรรค์จำนวนมหาศาล   แผ่ขยายอาณาเขตไปไกลสุดสายตา    ทุกดอกต่างหุบกลีบสีขาวเป็นตูมเต่งทั้งสิ้น   แต่ละดอกนั้นมีขนาดใหญ่จนเด็กตัวเล็กๆ สามารถเข้าไปอยู่ด้านในได้อย่างมิดชิด   “วันนี้พวกเทวดามากันเยอะจริงๆ นะ  เจ้าคิดว่าอย่างนั้นไหม รามิเอล” “ขอรับ  พวกระดับสูงก็มากันหนาตาเหมือนกัน” รามิเอลตอบ  ขณะที่กวาดสายตาไปทั่วบริเวณ  แล้วเขาก็กล่าวต่อไปว่า “แต่ละตนเริ่มจับจองดอกไม้แห่งการให้กำเนิดกันแล้วขอรับ  เราลองเข้าไปเลือกดูซักดอกไหมขอรับ  เผื่อจะได้แองเจิลดีๆ มาไว้ในปราสาทสักตน” “ถ้าเจ้าอยากได้ก็เข้าไปละกัน  ที่ปราสาทของข้ามีแองเจิลมากพอดูแล้ว  ข้าจะเดินดูอะไรรอบๆ นี้หน่อย  เผื่อได้เจอะเจอสหายเก่าบ้าง” กาบริเอลเดินดูรอบๆ อย่างไม่ใคร่สนใจนัก  ขณะที่รามิเอลกำลังทะเลาะกับเทวดาตนหนึ่งเพื่อจับจองดอกไม้กลีบสวยที่สุดในละแวกใกล้ๆ นี้   กาบริเอลแวะทักทายเทวดาสองสามตนที่รู้จัก  แล้วก็ไปยืนเงียบๆ อยู่ที่มุมหนึ่งของลาน   แต่แล้วกาบริเอลก็สังเกตเห็นดอกไม้แห่งการให้กำเนิดดอกหนึ่งหุบกลีบใบอยู่อย่างโดดเดี่ยว  ดอกของมันเล็กกว่าใครเพื่อน  กลีบดอกไม่ได้สวยงามอะไร  ออกจะสีตุ่นๆ เสียด้วยซ้ำ   แต่ทำไมเขาถึงได้รู้สึกเอ็นดูดอกนี้นักก็ไม่รู้   แสงทองสว่างวาบ  แปรเปลี่ยนให้พื้นเมฆสีขาวดุจปุยนุ่นกลายเป็นสีทองผ่องอำไพ  สัญญาณแห่งการกำเนิดของเหล่าเทวดามาแล้ว  กาบริเอลรู้ดี  เขาเคยเห็นมาแล้วนับร้อยๆ ครั้ง   ลำแสงสีทองสว่างไสวไปทั่วทั้งลาน  แล้วมันค่อยๆ สูงขึ้นๆ อาบไล้จากก้านขึ้นไปสู่ใบและกลีบดอก  ดอกไม้แห่งการให้กำเนิดเริ่มเผยอกลีบออกแล้ว  ทุกดอกในลานพระแม่มารีต่างคลีกลีบบาน  พร้อมๆ กับมีเสียงร้อง อุแว้ๆ ดังระงมไปทั่วลาน  เมื่อกลีบดอกแห่งการให้กำเนิดบานจนสุดก็พบเด็กทารกนอนอยู่บนเกสรนุ่มด้านใน  ดอกไม้ตรงหน้ากาบริเอลเองก็เช่นกัน  แต่มันแตกต่างจากดอกอื่นตรงที่ดอกนี้ปรากฏแสงสว่างสีชมพูเจิดจ้า  และมีกลิ่นหอมขจรขจายไปทั่วบริเวณ  กาบริเอลรู้ได้โดยทันทีว่ามีโดมิเนียนมากำเนิด ณ ดอกนี้นี่เอง     ช่างเก่งในการพรางตัวเชียวนะเจ้านี่  กาบริเอลคิด บนเกสรดอกนั้น  ทารกเพศชายผิวขาวราวกับหิมะ  มีเรือนผมดกหนาสีดำสนิทหากแต่พลิ้วสลวยยามเมื่อต้องลม   มีปีกเล็กๆ 4 ปีกขยับกระดุ๊กกระดิ๊กบนแผ่นหลัง  เทวดาน้อยจ้องมองกาบริเอลกลับด้วยดวงตาสีดำกลมดิกใสแป๋ว  เทวดาน้อยเกิดใหม่น่ารักเหนือกว่าที่มนุษย์จะหาถ้อยคำสำนวนใดๆ มาบรรยาย  เทวดาน้อยเพศชายตนนี้คือดวงวิญญาณ  ที่พึ่งโผล่พ้นอุโมงค์สีขาว ณ ใจกลางจักรวาลมานี่เอง   ******************************************************** แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 47 01:16:12 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 47 23:36:58 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 47 21:12:05 แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 47 19:07:21 จากคุณ : ณัฐกร - [ 8 ก.ค. 47 18:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ติดตามต่อได้ในครึ่งหลังคราวหน้าครับ แล้วก็เช่นเคยครับ อ่านจบแล้วอยากให้ช่วยติชมกันเข้ามาด้วยครับ ..................................................................................... เรื่องสั้นในชุดเดียวกันครับ นาตาลีแม่มดน้อยแห่งรัทแลนด์ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2870160/W2870160.html ริโอ เมืองค้าทาสในอดีต ครึ่งแรก http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2875336/W2875336.html#1 ริโอ เมืองค้าทาสในอดีต ครึ่งหลัง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2896442/W2896442.html . แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 47 19:24:18 จากคุณ : ณัฐกร - [ 8 ก.ค. 47 18:50:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ^ ) _ __ _ _ _ _ _ __ _ _ _ _ _ __ _ _ _ __ _ _ __ _ _  ( ^ อ่านค่ะ อิอิ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 8 ก.ค. 47 19:53:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 8 ก.ค. 47 20:30:16 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้า กาบริเอล (ชื่อไม่ค่อยคุ้นอ่ะ คุ้นการเบรียล มากกว่า) จำแลงองค์มาเป็นบอนลิโล่ จะเป็นไงอ่ะ แล้วซาบิน่าจะมาเป็นเทวดาผู้ชายหรอเนี้ย เทพที่ถูกขับออกจากสวรรค์ ลงมาเป็นซาตานน่ะ ชื่ออะไรก็ไม่รู้ ผมลืมไปแล้ว ใครจำได้บอกหน่อย จากคุณ : กริช - [ 8 ก.ค. 47 20:45:21 A:10.11.13.115 X:202.44.14.194 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตามมาอ่านค่ะ ทารกเพศชายผิวขาวราวหิมะ ก็น่าจะเป็นซาบิน่านะคะ ^^ ในเรื่องของคำพิมพ์ตกหล่นยังมีอยู่นิดหน่อยน่ะคะ... เช่น ๑. โดยแบ่งเป็นสามระดับชั้น  แตะละ(แต่ละ)ระดับชั้นยังแบ่งย่อยออกเป็นคณะอีก ๒. ร่างกา(ย)บริเอลดูสง่าและสูงศักดิ์ยิ่งนัก ๓. ซัก(สัก)พัก  กาบริเอลและรามิเอลก็เดินออกมาจากปราสาทหลังใหญ่ ๔. ".....เผื่อจะได้แองเจิลดีๆ มาไว้ในปราสาทซัก(สัก)ตน” คนชื่นชอบฯ คิดว่าน่าจะเขียน "สักตน" มากกว่า "ซักตน" เพราะสัก มีความหมายว่า อย่างน้อย, เพียง ,ราว เช่น สัก ๒ วัน น่ะคะ ๕. ขณะที่รามิเอลกำลังทะเลาะกับเทวดาตนหนึ่งเพื่อจับจองดอกไม้กลีบสวยที่สุดในระแวก(ละแวก)ใกล้ๆ นี้ ๖. แต่มันแต่ง(ต่าง)จากดอกอื่นตรงที่ดอกนี้ปรากฏแสงสว่างสีชมพูเจิดจ้า นอกจากนี้มีบางประโยคที่คนชื่นชอบฯ คิดว่า ถ้าเอาคำมันสลับตำแหน่งกันจะดีกว่าไหมน่ะคะ อย่างเช่น จากประโยค "แต่ซาบิน่าเองก็อดปลื้มในใจลึกๆ ไม่ได้  ที่ทรีโอทั้งรักและเป็นห่วงถึงเธอเพียงนี้" ถ้าให้คำว่า "ถึง" ไปสลับอยู่หลัง "เธอ" จะอ่านแล้วสื่อความหมายดีกว่าหรือไม่ค่ะ เป็น "ที่ทริโอทั้งรักและเป็นห่วงเธอถึงเพียงนี้"   ถ้าคนชื่นชอบฯ เขียนผิดอย่างไร ช่วยบอกด้วยนะคะ... ในส่วนของเนื้อหาคนชื่นชอบฯ อ่านแล้วยังลำดับชั้นขั้นของหมู่เทพเทวดาไม่ค่อยถูก แต่เข้าใจที่คุณณัฐกรเขียนอธิบายมาน่ะคะ... แล้วจะรออ่านตอนต่อไปค่ะ... :)   จากคุณ : คนชื่นชอบนิยาย ^^ - [ 8 ก.ค. 47 22:08:46 A:203.113.32.7 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 ความน่ารักแบบเด็กๆ มาผสมกับความตาย(ที่แม้ละลดดีกรีแห่งความเศร้านั้นลงไปแล้วด้วยโทนของเรื่องแนวแฟนตาซีที่ไม่ลาลับดับสุญจริงๆ)  อย่างไรก็สร้างอารมณ์ที่สะเทือนใจได้ดีเลยดีเดียวครับ ถึงต่อให้ไม่มีภาคเกิดใหม่ ก็ยังจบลงได้ลงตัวนะครับ ว่าแต่การแบ่งระดับสรรค์นี่คิดได้ไงนี่ เชื่อเขาเลย ^__^..... จากคุณ : Psycho man - [ 8 ก.ค. 47 22:28:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ช่วยตรวจอักษร “ตัวร้อยจี๋เลยฮะแม่!” อ่านแล้วอึ้งอีกค่ะ งงเลย นึกว่าเผลอเอาอีกเรื่องมาลงต่อ ส่วนตัวชอบครึ่งแรก ถึงจะเดาว่าต่อกับครึ่งหลังด้วยการมาเกิดใหม่ก็เถอะ แต่มันคนละโทนไปเลยนะนั่น พี่จ๋า .. ยุคพิระมิดมีอาคารชุดด้วยล่ะ จากคุณ : scottie - [ 8 ก.ค. 47 23:48:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เอ่อ่อ่ะนะคะ ขอบคุณที่แวะมาเน่อ ไม่ได้คุยกันนายเรย ^__________^ รสา รสา อ้า..มีคนดังแวะมาอ่านอีกท่าน  รออ่านไม่นานครับ กริช อืม..ผมเองก็จำม่ะค่อยได้เหมือนกัน  หาข้อมูลไม่เจอจริงๆ ซาบิน่ามาเป็นเทวดา(มีไอ้ห้อยด้วย) คนชื่นชอบนิยาย (ที่มีชื่อณัฐเหมือนกัน อิอิ) คาดเดาได้ถูกแล้วครับ ขอบคุณมากๆ เลยฮะ ที่มาช่วยพิสูจน์อักษรให้ เกรงใจจัง ^ ^ แต่ว่าสามารถบอกคำผิดได้ขนาดนี้แสดงว่าอ่านได้ละเอียดจริงๆ และใส่ใจในงานเขียนของผมมากๆ ยิ่งรักก็ยิ่งติครับ ผมได้เข้าไปแก้ไขแล้วครับ  ถ้ามีอะไรจะเสนอแนะอีกก็ยินดีครับ การวางตำแหน่งคำนี่ก็เป็นอีกอย่างหนึ่งที่ผมมักประสบปัญหาเสมอ ส่วนคำผิดนั้นไม่ต้องพูดถึง  เพราะพิมพ์ผิดเป็นประจำ และใช้ภาษาบางอย่างไม่ถูกต้อง ได้คุณชื่นชอบช่วยแนะนำให้  ต้องขอขอบคุณจากใจจริงครับ Psycho man ที่จริงก็ไม่อยากให้มีต่อหรอกครับ   แต่ในเมื่อพล็อตหลักมันบังคับ  ก็เลยต้องใส่เข้าไป คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าไม่มีแฟนตาซีเข้ามาเสริมต่อ  ก็คงจะโศกเกินทนจริงๆ ส่วนเรื่องการแบ่งระดับชั้นนี่ไม่ได้คิดเองครับ  เอามาจากข้อมูลจริงล้วนๆ เกี่ยวกับเทวดา ว่าแต่จารย์จีไปไหนอ่ะ  ไม่เห็นมาชมเอ๊ย.ติ บ้างเลย อิอิ ช่วยไปตามให้หน่อยจิ scottie แหม..มาดึกเหมือนกันนะครับ ขอบคุณพี่ที่มาช่วยพิสูจน์อักษรให้อีกคน เห็นด้วยกับพี่เลย  ชอบครึ่งแรกเหมือนกัน  อยากจะตัดออกให้เป็นคนละเรื่องเลย แต่ก็อย่างที่บอก อาจารย์จีนั่นแหละฮะ  ด้วยพล็อตหลักมันบังคับ ฮือๆ และอยากให้มันแปลกด้วยอ่ะ ไม่เหมือนใครดี อิอิ ปล. ยุคนั้นมีอาคารชุดแล้วนะ ทันซะหมัยจะตายไป หุหุ จากคุณ : ณัฐกร - [ 9 ก.ค. 47 00:01:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ว้าว จากเด็กผู้หญิงขี้โรค กลายเป็น เทพที่น่าสนใจ อืมม ตามต่อไป แล้ว ทรีโอ ละ น่าสงสารน้า จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 9 ก.ค. 47 00:14:36 A:202.133.169.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 อืม คนดัง เวลาล้มน่ะ ดังจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 9 ก.ค. 47 02:19:47 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มารออ่านต่ออ่ะค่ะ... เมื่อไหร่ครึ่งหลังจะมา..อิอิ จากคุณ : อชันฏา - [ 9 ก.ค. 47 08:52:31 A:unknown X:202.44.136.50 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มาดูสวรรค์ เห็นภาพเทวดา นางฟ้า มีปีก บินพึ่บพั่บ อิอิ.. จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 9 ก.ค. 47 09:25:31 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 แวะมาละเลียดคับ.. ^______________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 9 ก.ค. 47 10:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขอเก็บไว้ละเลียดพร้อมครึ่งหลังนะคะ จากคุณ : อุณากรรณ - [ 9 ก.ค. 47 10:47:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ข้าพเจ้าสงกะสัยว่า เทวดาที่กำเนิดใหม่ นั้นจาใช่ซาบิน่ารึเป่า แต่ว่าถ้าใช่  ทำไมมาเกิดเปงเทวดาผู้ชายอ่ะ มายมะเกิดเปงนางฟ้าอ่ะ คิดว่าคำเฉลยคงอยู่ครึ่งหลังป่ะคะ รออ่านๆ  ^_^ จากคุณ : Antares - [ 9 ก.ค. 47 12:37:21 A:unknown X:202.44.135.35 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีค่ะ คุณณัฐกร แวะมาเยี่ยมเยียนค่า...ขอเวลาอ่านหน่อยนะคะ  ว่าแต่ซาบิน่ากับทรีโออายุเท่าไหร่หรอคะ  จะได้ทำให้นึกภาพออกดีขึ้นนะคะ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 9 ก.ค. 47 20:50:33 A:203.113.37.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 จองที่ไว้ก่อน  เดี๋ยวปั่นเรื่องเสร็จจะมาอ่าน  แหะ ๆ     จากคุณ : syringe - [ 10 ก.ค. 47 00:35:38 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอบครับผม คุณโอเลี้ยงแก่ๆ สำหรับทรีโอแล้ว  ครึ่งหลังมีน่าสงสารกว่านี้  รออ่านนะ อิอิ คุณรสา รสา อ่ะนะ  ล้มดังจริงๆ ด้วย แหะๆ แย่จัง เป็นคนดังไปซะแล้วสิ   อชันฏา สวัสดีน้องแพร ขอบคุณที่เข้ามาอ่านน้า   ซอมพอแดง พี่หญิง หางนกยูงนี่เอง  หวัดดีครับ ไม่ได้เห็นกระทู้กลอนของพี่มาสักพักแล้วนะ ทวงๆ แต่งกลอนเกี่ยวกับเทวดา นางฟ้า สวรรค์ให้เรื่องสั้นผมหน่อยสิครับ อยากได้ๆ บทเดียวก็ยังดี นะนะ น้ำลายบูด โอ้ว นายแวน  วันนี้นายพูดได้  หุหุ ^ ^ อุณากรรณ ครับผม  แล้วจะรีบเอาครึ่งหลังมาลงครับ  เซฟไว้ด้วยนะ Antares อ้าว..ไม่ได้เห็นเสียนาน คำเฉลยอยู่ครึ่งหลัง (บางส่วน) ที่เหลือปล่อยให้งงเหมือนเรื่องที่แล้วๆ มา อิอิ ริเศรษฐ์ สวัสดีครับ  กำลังรอหนังสืออย่างใจจดใจจ่อเลย (ชอบของฟรี) เรื่องอายุของตัวละครนี่  ตั้งใจไม่ระบุครับ  อยากให้คนอ่านเลือกจินตนาการได้ตามใจชอบ แต่ส่วนตัวของผมแล้ว ผมชอบประมาณ 15-16 ครับ กำลังดี อิอิ  เอ๊ยไม่ใช่!! ประมาณ 9-12 ครับ แหะๆ syringe ค่าเช่าที่ผมแพงนะเจ๊ หุหุ รออ่านของพี่ครับ จากคุณ : ณัฐกร - [ 10 ก.ค. 47 01:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 มาละเลียดค่ะ... ^^ จากคุณ : กุ๊กๆ - [ 10 ก.ค. 47 05:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แวะมาทักทาย ..ยังไม่ได้อ่าน(อีกแล้ว) เพราะเจ้าของกระทู้เขาบอกให้ละเลียดอ่าน (กะว่าจะเข้ามาอ่านอีกทีพร้อมไอติมถ้วยใหญ่ๆ..ได้ข้ออ้างในการกินติมอีกแย้วเรา อิอิ) แต่มาทักทายก่อน เพราะคิดถึงนะจ๊ะ :) จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 10 ก.ค. 47 08:57:27 ]

ความคิดเห็นที่ 23 อ่านแล้วข้องใจตอนแรกเท่านั้นแหละค่ะ.. ตั้งแต่เกิดมามีพี่ชายนี่...ไม่เห็นมีใครใจดีเลย...มีแต่พวกชอบแกล้ง... มาหายข้องใจตรงที่ไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆนี่แหละค่ะ... แต่ก็อีก...ขนาดเจอพี่ชายที่ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ...ก็โดนแกล้งอีก... เวรกรรมจริงๆ -"- นอกนั้น...อย่าเศร้ามากก็ดีนะคะ @^_____^@ จากคุณ : p_jung - [ 10 ก.ค. 47 10:57:36 A:203.149.42.82 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 ละเลียดเสร็จแล้วค่ะ รอครึ่งหลังต่อปายยยย จากคุณ : TSURUGI - [ 10 ก.ค. 47 15:33:21 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มาหายุงที่เจ้าของกระทู้บอก แต่หาไม่เจอ ว่าแล้วก็ชะแว๊บไปละเลียดล่ะ จากคุณ : แมวเหมียวอ้วนกลมสีชมพู - [ 10 ก.ค. 47 18:05:17 ]

ความคิดเห็นที่ 26 รีบมาแสดงตัวก่อนค่ะ เดี๋ยวจะหาว่าเราไม่สนใจ จากคุณ : รวยระรินกลิ่นชา - [ 10 ก.ค. 47 18:08:42 A:202.133.158.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 27 อะนะ  ก่อนที่พี่ท่าน(สุดสวย)จะโดนสารวัตรหนุ่มลากตัวไป กินเนื้อย่าง...ในเต่างอย  พี่ท่านยังโฉบ..บบมากระทู้น้อง ชายสุดหล่อ......อออ  ก่อนจนได้ รู้ไว้....ใครสำคัญๆๆ  เอิ๊ก..กกก  แล้วจะรังควาญสารวัตรเผื่อ นะจ๊ะ.....น้องบอล แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 47 00:54:36 จากคุณ : พยาบาลเกเร - [ 10 ก.ค. 47 19:03:11 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ตอบคห.ครับ คุณกุ๊กๆ ขอบคุณที่แวะมาละเลียดอ่าน แหม..ชอบคำนี้จัง อิอิ คุณเจ้าหญิงน้อย คิดถึงจังเลย อยากกินติมด้วย ม่ะค่อยได้ออนเลยนะ อ่อนเอ็มหน่อยจิ ถ้าว่างนะ มีเรื่องอยากคุยเยอะเลย :p_jung น่านจิ เห็นด้วยๆ พี่น้องแท้ๆ ทะเลาะกันเป็นประจำ ของผมก็มี  แต่จริงๆ แล้วก็รักนะ  แต่มันอดไม่ได้นิ อิอิ TSURUGI ไม่ได้เห็นเสียนาน สบายดีมั้ย ช่วงนี้ไม่ได้เอาพี่ผมฯ มาลง แหะๆ รออีกซักพักนะ ตอนนี้ที่นั่นอากาศเป็นไงมั่ง  ฤดูอะไรแล้วล่ะ ที่นี่ร้อนดีแท้ แมวเหมียวอ้วนกลมสีชมพู ละเลียดเสร็จแล้วก็มาแนะให้ด้วยเน่อ รวยระรินกลิ่นชา หุหุ ร้อนตัว ไม่ว่าหรอก แต่งอน.. พยาบาลเกเร อืม..พี่เราโดนตำรวจจับไปซะแระ แต่จับที่ตรงไหนนั้น อิอิ ไปคิดกันเอาเอง กินเผื่อด้วยนะ   จากคุณ : ณัฐกร - [ 10 ก.ค. 47 19:23:56 ]

ความคิดเห็นที่ 29 โดมิเนียนที่มาเกิดคงเป็นซาบิน่าสินะ แล้วทรีโอหละ จะได้ตามมารึเปล่าเนี่ย อ่านแล้วจำระดับการแบ่งระดับยากมั่กๆ แฮ่ๆ  สารภาพว่าจากที่ไม่ชอบงานเขียนแนวๆนี้ ตอนนี้ชักจะชอบขึ้นมาซะแล้วสิ   จากคุณ : ต้นอ้อ (ต้นอ้อสีม่วง) - [ 10 ก.ค. 47 20:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ได้มาอ่านแล้วครับ เรื่องนี้เข้าท่าเลย เปิดประเด็นน่าติดตามดี บรรยายรายละเอียดดีขึ้นกว่าเรื่องที่แล้วอีกแฮะ คือ ฉากมีมิติ ผสมผสานกับอารมณ์ได้เข้ากันมากขึ้น นี่พยายามวิจารณ์นะเนี่ย เกิดมาไม่เคยวิจารณ์งานเขียนใครเลยอะ เรื่องการใช้คำก็เป็นธรรมดาฮะ มีผิดพลาดเล็กๆน้อยๆเหมือนทุกครั้งอันเกิดจากการพิมพ์เร็วราวจักรผัน (ผมก็ผิดประจำ) กาบริเอล กับ กาเบรียล หรือ มิคาแอล น่าจะเป็นคนเดียวกัน ใช่ไหมครับ งานนี้คริสตศาสนามาไปไกลถึงดาวเสาร์ ว่าแต่ว่า ทำไมต้องดาวเสาร์ คงต้องรออ่านตอนต่อไป ส่งพร้อมกันอีกป่าวครับ วันศุกร์(แต่ของผมสงสัยไม่ทัน) ไว้มาอ่านและวิจารณ์ต่อครับ อ้อ..กะบาล น่าจะเป็นกบาล มากกว่านะครับ จากคุณ : อันโตนิโอ - [ 11 ก.ค. 47 00:06:18 A:203.118.122.20 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 ค่ะ  แล้วจะส่งหนังสือไปให้นะคะ  อิอิ  ถ้าไม่พูดถึงนี่   อาจจะลืมค่ะ  แฮ่... รู้ไหมว่า...เราแค่อ่านบทบรรยายก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาไม่ใช่พี่น้องกันจริง ๆ  อิอิ  เซ็นต์มันบอกอ่ะ  แบบว่า  บทบรรยายใช้คำหวานเหลือเกิน  ^ _ ^ จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 11 ก.ค. 47 17:48:37 A:203.113.36.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 อย่างอนป้านะ ยังไม่ได้อ่านเลย แต่ต้องกลับมาอ่านแน่นอนค่ะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 12 ก.ค. 47 08:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ตอบต้นอ้อ ใช่ครับ โดมิเนี่ยนตนนั้นคือซาบิน่า ส่วนทรีโอนั้น ไม่ขอบอกตอนนี้ครับ ให้ติดตามในช่วงครึ่งหลัง ส่วนระดับการแบ่งของเทวดานั้น ไม่จำเป็นต้องไปจำหรอกครับ ผมลงไว้เพื่อเพิ่มอรรถรส เพื่อความสมจริงของสวรรค์เท่านั้นเอง อันโตนิโอ ขอบคุณสำหรับคำวิจารณ์ครับ เรื่องนี้พยายามจะเน้นที่อารมณ์ครับ ส่วนเรื่องฉากกับข้อมูลเป็นเรื่องรอง (แต่ก็อดใส่ไปเยอะไม่ได้แฮะเรา) กาบริเอล กับมิคาเอล น่าจะเป็นเทพคนละตนกันนะ ถ้าจำไม่ผิด มิคาเอลจะมีระดับสูงกว่ากาบริเอลอยู่ 1 ขั้น ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะส่งทันวันศุกร์หรือไม่ เพราะมีธุระยุ่งอีกแล้ว ริเศรษฐ์ ขอบคุณที่ชมว่าบทบรรยายหวานครับ คือพยายามให้โทนของคำพูดคล้ายๆ กับละครเกาหลีเรื่องหนึ่งที่ผมชอบ กะแล้วว่าต้องมีคนอ่านเดาได้ว่าไม่ได้เป็นพี่น้องกัน และก็ขอบคุณสำหรับหนังสือครับ ป้าเอม ไม่เป็นไรฮะป้า ไว้กลับมาอ่านก็ได้ จากคุณ : ณัฐกร - [ 12 ก.ค. 47 14:36:49 ]

ความคิดเห็นที่ 34 มาตามเก็บค่ะ...เก็บเรื่อง ๆ.. อิอิ.. :) จากคุณ : คิมมี่ (*CriMy*) - [ 30 ก.ค. 47 19:06:09 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รักเราฟ้ามิอาจกั้น ..[ช่วงที่ 2].. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2930461/W2930461.html จากคุณ : อุณากรรณ - [ 9 ส.ค. 47 12:34:51 ]