อาต้นข้าวลื้อจะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน นี่มันจะบ่ายแล้วนะ ผู้เป็นมารดาบอกพร้อมกับใช้มือเขย่าไปที่ร่างของบุตรสาว
ม๊าอะไรเล่า หนูจะนอนอย่ามายุ่งน่า หญิงสาวกล่าวเสียงหงุดหงิด
นี่ลื้อจำได้ไหมว่าวันนี้มีนัดอะไรไว้ ลุกขึ้น!! ผู้เป็นมารดาไม่บอกเปล่า พลางมือก็เอื้อมไปกระตุกผ้าห่มออก
จำไม่ได้ หนูจะนอนเข้าใจ๋ หญิงสาวพูดพร้อมกับดึงผ้าห่มกลับมา เตรียมท่าจะมุดเข้าๆไปอีก
นี่ ลื้อต้องไปรับอาพิทวัสนะจำไม่ได้หรือไงหะ
ม๊า
ถ้าม๊าอยากไปรับก็ไปรับเองซิหนูไม่อยากไป หญิงสาวโอ้เอ้ถ้าจะไม่ยอม ผู้เป็นแม่จึงต้องงัดลูกไม้เดิมขึ้นมาใช้
ดี ถ้าลื้อไม่ไป ม๊าจะไม่จ่ายค่าอินเตอร์นง อินเตอร์เน็ท อะไรนั้นให้ แล้วคอมรุ่นใหม่ก็อย่าหวัง เงินเดือนนี้อด ตกลงไหมผู้เป็นแม่พูดน้ำเสียงเป็นต่อ
พอได้ฟังดังนั้นอาการที่กำลังจะหลับต่อก็หายเป็นปลิดทิ้ง ทำให้ต้องรีบดีดตัวขึ้นมาแทบไม่ทัน
ม๊าไมเล่นงี้อะ โธ่ไปก็ได้ หญิงสาวบ่นหน้างอแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ อย่างไม่มีทางเลือก
ไอ้บ้าๆ ไอ้หมูอ้วน ไอ้ทุเรศพิทวัส เป็นเพราะนายคนเดียว ที่ทำให้ฉันต้องลำบากลำบนมารับ สร้างความเดือดร้อนให้ฉันไม่มีวันสิ้นสุดซิน่า ตั้งแต่เล็กจนโต คอยดูนะเจอหน้าจะแกล้งขัดขาให้ล้มกลิ้งเป็นลูกขนุนแน่ แล้วจะแกล้งกระทืบๆๆซ้ำซะให้หายแค้นเลยคอยดู หญิงสาวคิดด้วยความอาฆาตตลอดทางที่ขับรถมา
สวัสดีคะ น้าวรรณหญิงสาวยกมือขึ้นไหว้หญิงวัยกลางคนเพื่อนของมารดา
อ้าวหนูข้าว น้าคิดว่าหนูจะไม่มาซะอีกนะจ่ะ หล่อนหันมายิ้มทักแล้วเดินเข้ามาจับมืออย่างสนิทสนม
ต้องมาซิคะ พี่พิทกับมาทั้งที หล่อนพูดแบบกลั้นใจ
นี่ตาพิทรู้คงดีใจมากนะเนี๊ยะ เห็นเขาถามหาหนูข้าวกับน้าบ่อยๆ
หรือคะ น่าดีใจจัง พูดจบก็หันไปทำหน้าเบ้จะอ๊วกอีกทางหนึ่ง
นี่คงเป็นแผนการของม๊ากับน้าวรรณแน่ๆ ที่จะจับเธอกับ ไอ้หมูอ้วนพิทวัส มาใส่ถุงแล้วเอาหัวโหม่งกัน
ขอบอกว่าไม่มีทาง แม่จะโหม่งให้หัวแตกแล้วแหกให้ถุงขาดเลยคอยดู รู้จักคนอย่างต้นข้าวน้อยไปซะแล้ว มีอย่างเรอะ จะมาจับคู่กับใครไม่จับดั๊น มาจับกับไอ้หมูอ้วนที่เธอชอบแกล้งตอนเด็ก อ้วนก็อ้วน ตาก็ตี้ ตี่(ตัวเองโตตายละ) ขอบอกไม่ใช่สเป็ค ถ้าขาว สูง รูปหล่อ พ่อรวย ก็ว่าไปอย่างใช่มะ เห็นจะมีอย่างเดียวที่ใช้ได้คือพ่อรวย ไม่งั้นม๊าคงไม่ขยั้นขยอแบบนี้หรอก
หนูข้าว ตาพิทมาแล้วจ่ะ นั้นไง เพื่อนของมารดาหันมาบอกเธอท่าทางตื่นเต้น แล้วหันไปโบกมือทางคนที่เดินออกมา
ไหนคะน้าวรรณ ข้าวไม่เห็น เจอเลย เธอถามพร้อมส่ายสายตามองหา อ้วนๆกลมๆ มันอยู่ตรงไหนฟะ
ยังไม่ทันที่ผู้เป็นน้า เพื่อนของมารดาจะตอบอะไรเสียง หนึ่งก็ทักขึ้นมาซะก่อน
สวัสดีครับแม่คิดถึงจังเลย ชายหนุ่มรูปร่าง สูงนัยต์ตาสีน้ำตาลอ่อน กล่าวจบก็สวมกอดผู้เป็นแม่พร้อม หอมซ้ายทีขวาที
แม่ก็คิดถึงเราดูซิไม่กี่ปีโตขนาดนี้เชียวผู้เป็นแม่บอกอย่างตื่นเต้น
ไม่กี่ปีของแม่นะ มันจะสิบปีแล้วนะครับชายหนุ่มกล่าวเสียงปนหัวเราะ แล้วพลันสายตาก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวร่างเล็กที่ยืนข้างๆมารดา ที่ตอนนี้กำลังอึ้งกิมกี่อยู่ ก็ใครจะไปคิดไปฝันว่าไอ้คนที่เคยอ้วนๆกลมๆจะกลายร่าง สูงใหญ่ขนาดนี้
น้องข้าวใช่ไหมครับ ไม่ได้เจอกันซะนานยังเหมือนเดิมเลยนะ รู้สึกจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยิ้มกวนอารมณ์ในความคิดของหญิงสาว
อะไรกันที่ไม่เปลี่ยนย่ะไอ้บ้า พูดจาแบบนี้มันน่าหาตะกร้อมาใส่ปากนัก หญิงสาวบ่นในใจ
แต่พี่พิทดูเปลี่ยนไปเยอะนะคะ โดยเฉพาะปากหญิงสาวเน้นสียงหนักที่ประโยคหลังให้ได้ยินกันสองคน
ไม่เจอกันนานยังสนิทสนมกันเหมือนเดิมเลยนะ พิทกับหนูข้าวหล่อนพูดพลางยิ้มอย่างพอใจ
ก็แม่บอกว่าเราจะหมั้นกันนี่ครับผมจำได้ อยู่ดีๆเขาก็โพลงทะลุกลางปล้องมา ทำเอาผู้เป็นแม่ลมแทบจับกับการกะทำของลูกชาย มีอย่างหรือ ไปพูดแหวกหญ้าให้งูตื่น
ตาพิทพูดอะไรนะผู้เป็นแม่เดินเข้าไปไกล้แล้วเหน็บเข้าที่ข้างแขน
ฝ่ายหญิงสาวก็ถึงกับอึ้ง เตรียมจะหันไปเล่นงาน ชายหนุ่ม แต่ไม่กล้าเพราะเกรงใจผู้ใหญ่ ได้แต่มองด้วยสายตาฝากไว้ก่อน แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้เพราะเขาหันมาผงกหัวรับแล้วยิ้มส่งมาให้
หนูข้าวอย่าไปฟังนายพิทนะจ่ะ เขาชอบพูดเล่นนะจ่ะ
ข้าวไม่ถือหรอกคะ ก็รู้อยู่ว่าพี่พิทเขาพูดจาปากไม่มีหูรูดหญิงสาวหันไปยิ้มตอบแต่สายตามองที่ชายหนุ่ม
ยังไงข้าวขอตัวก่อนนะคะ พอดีต้องเลยไปที่ร้านนะคะเธอหันไปยิ้มเตรียมตัวกล่าวลา
ไม่ไปทานข้าวด้วยกันก่อนเหรอจะ
ไม่ดีกว่าคะ เอาไว้ วันหลังจะสดวกกว่า
น่าเสียดายจัง แล้วน้าจะไปเยี่ยมที่บ้านนะจ่ะ
งั้นหนูลานะคะ สวัสดีคะ หญิงสาวบอกพร้อมกับยกมือไหว้
จ่ะ ขับรถดีๆนะ หล่อนหันไปเตือนอย่างเป็นห่วง
แล้วเจอกันนะครับน้องข้าวชายหนุ่มบอกเสียงหวาน หันไปยิ้มให้ แต่หญิงสาวกับแลบลิ้นให้ ก่อนจะเดินจากไป ชายหนุ่มมองท่าทางของหญิงสาวแล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ ขนาดไม่เจอกันสิบปี ดูเธอจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรเลย
ยิ้มอะไรจ่ะพิทผู้เป็นมารดาเอ่ยถาม
เปล่าครับแม่
เรื่องที่แม่เคยถามลูกเรื่องหนูข้าว ลูกตกลงแน่นะ หล่อนถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
ครับแม่ ก็ผมรักของผมมาตั้งแต่เด็กแแล้วนี่ครับ เขาพูดพลางหันไปยิ้มประจบมารดา
แม่จะได้จัดการหมั้นหมายกันซะให้เรียบร้อย ถ้าลูกยังยืนยันผู้เป็นมารดาบอกเสียงเรียบ
ครับแม่ แต่ตอนนี้ผมว่าเราไปกันเถอะครับ ผมคิดถึงบ้านจะแย่อยู่แล้ว
เป็นไรเจ๊ข้าวหน้าบูดเป็นตูดไก่เลยนั้น โดนหนุ่มหักอกมาหรือไงผู้เป็นน้องชายกล่าวเสียงยั่วอารมณ์
ไอ้ตี๋ ปากหรือนั้นนะ เดี๋ยวปั๊ดตบเลือดกลบไปนู้น ผู้เป็นพี่สาวบอกพร้อมกับทำท่าจะเดินเข้าไปหา
ทำให้อีกฝ่ายต้องรีบถอยไปตั้งหลัก แต่ปากก็ยังไม่เลิกพูดจากวนโมโห
ทำไมเจ๊
ม๊าบอกว่าเจ๊ไปรับอาคุงพี่พิทวัส ขาไม่ใช่เหรอ แล้วไมลมบ่จอยละ ว่าที่คู่หมั้นกลับมาทั้งที
ไอ้ตี๋แกจะหยุดพูดดีๆ หรือต้องให้ฉันใช้เท้าช่วยหยุดให้แกหะ หญิงสาวเท้าสะเอวแล้วชี้ไปที่น้องชาย
โห เจ๊นี่ดุยังกับ
แล้วแบบนี้อาคุงพี่พิทวัสขาจะรับไหวเหรอเนี๊ยะ น้องชายพูดพร้อมกับหัวเราะร่วนอย่างชอบใจ
ไอ้ตี๋!! อย่าอยู่เลยแกหญิงสาวตะโกนบอกน้องชายอย่างเหลืออด เตรียมจะเข้าไปถวายบาทา แต่ไอ้น้องชายตัวดีดั้นวิ่งหายไปซะก่อนจะได้ทำอะไร หญิงสาวจึงได้แต่ฮึดฮัดอยู่คนเดียว
หญิงสาวเดินเข้ามาในร้านขายภาพของเธอด้วยอารมณ์หงุดหงิด ก็วันนี้ม๊าของเธอบอกให้รีบกลับบ้าน
เพราะน้าวรรณกับอาพิททวัสจะมาทานข้าวที่บ้านรีบกลับไปเร็วๆนะ แหวะ!! ฝันไปเถอะว่าจะกลับไปให้โง่
หญิงสาวคิด แต่พอทำท่าจะนั้งลงที่เก้าอี้เท่านั้น พลั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นใครเข้าซะก่อน
เฮ้ย!! หญิงสาวอุทานออกมาอย่างตกใจ ก็อยู่ดีๆคนที่บ่นถึงดั้นมาอยู่ตรงหน้าซะนี่ จะไม่ให้ตกใจได้ไง
ดีใจที่เจอพี่ขนาดนั้นเลยหรือครับน้องข้าว ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ
ดีใจกับผีนะซิ แล้วมาที่นี่ได้ยังไง ข้าวไม่เคยบอกนี่ หญิงสาวหันไป ถามสีหน้าไม่พอใจ
อะไรที่เกี่ยวกับว่าที่คู่หมั้นพี่ พี่รู้ทั้งนั้นแหละครับ ชายหนุ่มหันไปยิ้มบอกอีกครั้ง
พูดอะไร ข้าวไม่เคยไปตกลงอะไรด้วยซะหน่อย ถึงยังไงข้าวก็ไม่มีวันยอมหรอกคอยดูก็แล้วกัน
จากคุณ :
edward
- [
9 ก.ค. 47 00:01:01
A:80.212.30.16 X:
]
ดื้อดีนัก รักซะให้เข็ด
