CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    ...เลียนแบบกระทู้บ่น...ของคนคนหนึ่ง...บนถนนนักเขียน...

    นักเขียนชาวไต้หวันผู้มีชื่อเสียงข้ามทวีปคนหนึ่ง
    บอกฉันอย่างซื่อๆ ในตอนเย็นที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
    'คนอ่านมักผิดหวัง เมื่อได้พบตัวจริงของนักเขียน'

    นักเขียนรางวัลโนเบล กล่าวกับผู้สื่อข่าวอย่างชัดเจน
    เมื่อวันที่เขามาในงานสัมมนาที่ประเทศไทย
    และฉันยังจำแววตาและท่าทางสงบของเขาได้
    'ผมจะเขียนไปทำไม ถ้าไม่มีใครวิจารณ์'

    ฉันไม่ใช่นักเขียน
    ฉันเพียงแค่มีงานเขียนที่ได้รับการตีพิมพ์แล้ว
    มันมีสาระสำคัญอะไรที่จะบอกคุณที่นี่งั้นหรือ... ไม่รู้สิ

    กับทุกคนที่ถนนนักเขียน
    ฉันเพียงอยากมาบอกว่า ฉันมีความรู้สึกดีกับที่นี่มาตลอดสองปี
    ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจก้าวสู่ถนนนักเขียนแห่งนี้ ฉันกล้าๆ กลัวๆ
    ฉันวาดภาพถนนนักเขียนแห่งพันทิปเป็นไฮเวย์สายใหญ่สิบหกเลน
    และคำวิจารณ์ตรงไปตรงมาของนักอ่านมืออาชีพ และนักเขียนมืออาชีพที่นี่
    ก็อาจจะเผางานที่ไม่มีหลักเกณฑ์ของฉันให้กลายเป็นจุลได้ง่ายๆ

    นี่... ฉันคิดอย่างนี้จริงๆ อย่านึกว่ามันเป็นการเล่นลิ้นของภาษา

    แต่ผิดคาด!! ที่นี่อบอุ่นเหลือเกิน
    ฉันได้รับการโอบอุ้มอย่างมากมาย
    ฉันเข้ามาสะสมคำชื่นชม และกำลังใจที่นี่
    จนกลายเป็นพลังงานศักย์ที่ยิ่งใหญ่และใช้ผลักดันฉันมาทุกวันนี้

    นักเขียนสมัครเล่นคนหนึ่ง รักงานเขียนมาตั้งแต่ยังเด็ก
    ปัจจุบันเธอมีงานที่ได้รับการตีพิมพ์
    หนังสือหลายเล่มของเธอเป็นเบสต์เซลเลอร์
    หนังสือเล่มหนึ่งของเธอกำลังจะได้เป็นละครทีวี
    เธอกล่าวแสดงความคิดเห็นในงานเขียนของฉันว่า
    พระเอกของฉันเป็นสุภาพบุรุษจริงๆ
    ถ้าเป็นพระเอกของเธอคงปล้ำนางเอกไปแล้ว

    นักเขียนในถนนคนหนึ่งกล่าวกับคนอ่านที่วิจารณ์งานเธอว่า
    เธอคิดว่างานของเธอมันสุดแสนจะธรรมดา ไม่เคยฉีกแนวจากที่เคยๆ มี
    ฉันฟังแล้วก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น
    แต่ฉันมารู้ภายหลังว่าคำพูดของทั้งสอง
    ล้วนสะท้อนมาจากคำวิจารณ์ของนักอ่าน
    คนเขียน คงไม่คิดกับงานของตัวเองแบบนั้นตั้งแต่แรกแน่

    จนกระทั่งวันที่งานเขียนของฉันออกสู่สาธารณะบ้าง
    คำวิจารณ์ที่สะท้อนกลับมา ด้วยคำว่า 'อ่านแล้วงง'
    แค่นี้เอง ที่ทำให้ฉันเกิดอาการ 'งง' ขึ้นมาจริงๆ
    ฉันอาจจะบ้าจี้ก็ได้ ฉันงงจนไม่สามารถเขียนเรื่องของฉันต่อไปได้

    กับคำวิจารณ์แนวลบ
    ฉันบอกได้เลยว่ามันทำให้ฉันมีความรู้สึกเหมือนตกจากที่สูง

    แม้จะมีนักเขียนบางคนกล่าวว่า
    คำวิจารณ์ไม่ฆ่าเรา และเราคงไม่ล้มเลิกสิ่งที่ฝันไปเพราะคำวิจารณ์แง่ลบ
    ฉันก็เห็นด้วย แต่... ฉันไม่ได้คิดล้มเลิก
    แต่ฉันเพียงแค่เขียนเรื่องที่ค้างคาต่อไปไม่ได้
    ตอนแรกฉันคิดว่าจะเป็นไม่นาน
    แต่จนตอนนี้ มันเกือบเดือนแล้ว
    ฉันเคยเป็นแบบนี้ที่ไหน
    ฉันจะทำไงดี?

    ท้ายนี้ ก็ได้แต่หวังว่าคนอ่านจะไม่โกรธคนเขียนคนนี้
    ที่ไม่เขียนเรื่องที่ค้างต่อสักที
    แต่แหม... ฉันเคยเป็นแบบนี้ที่ไหน

     
     

    จากคุณ : ninaM - [ 10 ก.ค. 47 22:35:23 ]