ความนำ
ก่อนอื่นผมก็อยากจะคุยกับทุกท่านก่อน เอาเป็นว่าท่านไหนที่อยากจะอ่านเรื่องสั้นที่มีสาระ หรือให้ข้อชวนคิดคงจะต้องผิดหวัง เพราะเรื่องที่ผมจะนำเสนอไม่มีข้อคิดหรือสาระใดๆทั้งสิ้น
ไม่มีแม้แต่ความต่อเนื่อง
เคยมั๊ยครับ? เวลาที่คุณอยากจะทำอะไรแล้วไม่ได้ทำ หรือทำไม่ได้ คุณเคยรู้สึกหงุดหงิดบ้างมั๊ย?
มีคำถามมากมายคอยถามไถ่และห้ามปรามในสิ่งที่คุณอยากจะทำ ถึงแม้ว่าสิ่งที่คุณอยากทำจะไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนสักเท่าไหร่ก็ตาม
ถ้าคุณไม่ตอบ ผมก็ขอตอบเองแล้วกันนะครับว่า ผมเองก็เคย และก็เป็นบ่อยด้วย
บางครั้งเราเองก็ถูกยึดติดกับอะไรบางอย่าง ซึ่งมันไม่ได้ยึดติดเราเลย แต่เราก็เอาตัวเองไปผูกไว้กับมัน
ซึ่งมันก็น่าแปลก!
แปลก! ที่เราไปใส่ใจกับมันมากมายถึงขนาดนั้น
ทำไมเราถึงไม่ได้ทำในสิ่งที่เราอยากทำ?
แต่สิ่งที่อยากทำก็คงจะไม่มากมายถึงขั้นไปแก้ผ้ายืนร้องเพลงตามถนนหรอกนะครับ
คนเราทุกคนใฝ่ดีกว่านั้น เรารู้อยู่แล้วว่าสิ่งไหนไม่ควรทำหรือไม่เหมาะสม
จิตเราทุกคนใฝ่ดีครับ มีแต่สิ่งรอบข้างเท่านั้นที่ดึงให้มันตกตำ่่ลง
ตอนแรกที่จะเริ่มเขียนบทความ (เรียกว่าบทความได้หรือเปล่าหว่า แต่จะไปสนใจทำไม) ผมตั้งใจว่าจะเขียนเป็นตอนๆ ต่อเนื่องสักสิบ ยี่สิบตอน เอาเท่าที่เขียนได้
แต่ตอนนี้ผมชักจะไม่ต่อยแน่ใจแล้วว่าจะทำได้ แค่ตอนแรกจะเขียนว่าอะไรก็ยังไม่รู้เลย
สงสัยไอเดียมันคงจะหดหายหล่นไป ตามก้นขาวๆของสาวน้อยแสนสวยๆที่เดินผ่านโต๊ะผมไปเมื่อกี้แน่
กลิ่นนำ้หอมเธอยังคงลอยฟุ้งติดจมูกผมอยู่เลย
เอาน่า ! ถึงยังไงผมก็ได้เริ่มทำในสิ่งที่อยากทำแล้ว แล้วก็เป็นกรรมของคุณที่หลงกลมาอ่านเรื่องราวที่อาจจะไร้อนาคต ถ้าเรื่องนี้มันไร้อนาคตจริงๆ ผมก็คงต้องขอโทษคุณด้วย
ก็ชื่อเรื่องมันก็จ่าหน้าไว้อยู่แล้วนี่หว่า ว่า "เรื่องสั้นตามอารมณ์" เพราะฉะนั้นเรื่องนี้มันจะอยู่หรือไปมันก็แล้วแต่ผม
ถ้าคุณตะขิดตะขวงใจ ด่าทอผมในใจว่า"ไอ้เนี่ยมันแน่มาจากไหน" ผมก็ขอยอมรับคำด่าด้วยความจริงใจ
แล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะ ก็คุณอยากมาหลงกลผมเอง
ขออภัยอย่างสูง
ขอบคุณมากครับ
"หนอนน้อย"
จากคุณ :
หนอนน้อย
- [
11 ก.ค. 47 16:17:18
A:10.209.3.22 X:202.12.97.120
]
เรื่องสั้นตามอารมณ์
