ตอนที่แล้วhttp://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2900148/W2900148.html========== ตอนที่ 2Bestfellow Friendlyดาบคมกริบฟันลงบนร่างของพระราชาและพระราชินีอย่างไม่ปราณีทันที เมื่อนายทหารใหญ่ผู้บุกรุกนำทหารเข้ามายึดอำนาจอย่างบ้าคลั่ง! หนีเร็ว! องค์หญิง มือแข็งแรงคว้ามือเรียวของเจ้าหญิงที่ยืนหน้าซีดด้วยความช็อค! ตกใจสุดขีดวิ่งไปทันที อีกมือถือดาบฟาดฟันศัตรูอย่างคล่องแคล่ว และชำนาญเป็นอย่างดี เพื่อปกป้องเจ้าหญิงอย่างสุดชีวิต ด้วยฝีมือ ประสบการณ์ในสนามรบ และความสามารถเป็นเลิศ จึงฝ่าวงล้อมของเหล่าทหารกบฏออกไปจนได้ แต่ทว่าได้รับบาดเจ็บไม่น้อยเลยจับองค์หญิงแสนสวยมาให้ได้! เสียงนั้นตะโกนไล่หลังมาไม่มีทาง! ไอ้สารเลว องครักษ์หนุ่มสบถ กัดฟันกรามกรอด พาเจ้าหญิงขึ้นม้าคู่ใจ ควบหายไปใต้ฝุ่นตลบบีวาร์ เจ้าเป็นไงบ้าง เจ้าหญิงเอ่ยถามคนที่นั่งอยู่ด้านหลัง เมื่อมองเห็นเลือดแดงเข้มไหลเป็นทางมาตามแขนของทหารหนุ่มที่กำลังควบม้าอยู่นั้นอย่าห่วงเลย เสียงนั้นแหบพร่าพูดออกมาอย่างยากลำบากข้าจะควบม้าเอง บีวาร์เจ้าเกาะข้าไว้ให้ดี เจ้าหญิงแกะมือของทหารหนุ่มมาเกาะไว้ที่เอวของตน แล้วแย่งบังเหียรมาบังคับเสียเอง เธอรู้ดีว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ลำตัวเต็มไปด้วยบาดแผลลึกฉรรจ์มากมาย แต่ไม่ว่าเขาจะบาดเจ็บสักเพียงใด ก็ไม่เคยมีถ้อยคำที่ทำให้เจ้าหญิงต้องห่วงกังวลแม้แต่น้อย ความอดทน เข้มแข็ง และเสียสละของทหารคนสนิท ทำให้เจ้าหญิงไม่อาจมัวหวาดกลัว อ่อนแอ และเศร้าโศกเสียใจกับความสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักยิ่ง ดวงตาสีเขียวมรกตเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น มองเห็นป่าทึบข้างหน้า ดูน่าจะใช้เป็นที่หลบภัยได้เจ้าหญิงหามร่างสูงใหญ่ของนายทหารหนุ่มเข้าไปพักในถ้ำแห่งหนึ่งอย่างทุลักทุเล ถ้าข้าฝึกเพลงดาบบ้าง ไม่เอาแต่หนีไปอ่านหนังสือ ข้าคงเก่งกว่านี้ และไม่ทำให้เจ้าลำบากเพราะข้าถึงเพียงนี้ เจ้าหญิงตำหนิตนเอง สายตามองทหารหนุ่มด้วยความห่วงใยเหลือประมาณ เพราะเขาเป็นมากกว่าองครักษ์ประจำตัว แต่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เยาว์วัย เป็นเหมือนพี่ชายที่คอยดูแลปกป้องมาตลอดเจ้าต้องไม่เป็นอะไรนะ บีวาร์ มือขององครักษ์หนุ่มถูกมือของเจ้าหญิงกุมไว้ตลอดเวลาด้วยความห่วงใยที่สุด =============== เจ้าหญิงในร่างบุรุษชุดเทาพลิกตัวไปมาอย่างกระสับกระส่าย ทันทีที่ไข้จากพิษร้อนของตะขาบลดลง พิษเย็นเริ่มแผลงฤทธิ์ ความรู้สึกหนาวสะท้านเกาะกุมไปทั่วร่าง เกาะกินเข้าไปถึงกระดูก ไอร้อนจากตัวเจ้าชายที่กำลังไข้ขึ้นนอนหมดสติอยู่ข้าง ๆ ทำให้เจ้าหญิงเข้าไปซุกตัวหาความอบอุ่นรุ่งขึ้นแสงสีทองจับขอบฟ้าด้านตะวันออก คนชุดเทาเริ่มรู้สึกตัว เปลือกตาค่อย ๆ ลืมขึ้นอย่างช้า ๆ พยายามลำดับความคิด ระหว่างความฝันกับความจริงที่เกิดขึ้น ฝันไป นี่ เราหลับไป 1 วันเต็ม ๆ เหรอ เจ้าหญิงลืมตาขึ้นมองทุกสิ่งรอบตัวอย่างเต็มตา เธอกระพริบตาถี่ ๆ หมวดคิ้วอย่างตกอกตกใจ เมื่อเงยหน้าเจอคางเหลี่ยมของชายหนุ่ม และมองเห็นตัวเองซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของบุรุษผมสีเทาตายแล้ว!! แล้วอุทานขึ้นมาในใจ ก่อนจะค่อย ๆ ยกแขนของเจ้าชายที่วางพาดขวางลำตัวอยู่ออกไป ราวกับว่ากลัวคนที่นอนอยู่ข้าง ๆ จะตื่นและล็อคตัวเธอเอาไว้ รีบลุกขึ้นถอยตัวเองออกห่าง พลางสำรวจเสื้อผ้าและร่างกายอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างปกติดี ยกเว้นแขนเสื้อด้านซ้ายที่ถูกตะขาบข่วนนั้นฉีกขาด แล้วคายหญ้าที่อมไว้ตลอดคืนทิ้งไป หันกลับมามองบุรุษที่นอนแน่นิ่งบนพื้น ที่ริมฝีปากมองเห็นรอยเลือดแห้งเกรอะกรังอยู่หรือว่า เจ้าดูดพิษให้ข้า เลยได้รับพิษไปด้วย หญิงสาวขมวดคิ้ว พลางค่อย ๆ เอื้อมมือแตะแขนชายหนุ่มอย่างกล้า ๆ กลัว ๆตายล่ะ! ตัวร้อนเป็นไฟเลย ดวงตาสีมรกตลุกวาว และเบิกกว้าง สีหน้าตกใจแล้วคิดอะไรบางอย่างได้ รีบไปเด็ดหญ้าริมลำธารมาขยี้เค้นเอาน้ำออกมา แล้วป้อนให้บุรุษหนุ่มผมเทาทันที============= แสงสว่างพร่ามัวเริ่มแจ่มชัดขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนมองเห็นชัดเจนเป็นใบหน้าอ่อนเยาว์ของเด็กหนุ่มร่างเล็กบอบบางคนนั้น มือนุ่ม ๆ เสยผมสีเทาที่ปรกหน้าขึ้นไปเพื่อบรรจงเช็ดหน้าผาก ใบหน้า ตลอดจนลำคอและแขนให้ เพื่อบรรเทาความร้อนภายในร่างกายเจ้าต้องไม่เป็นอะไรเพราะข้าไปอีกคนนะ เจ้าหญิงพูดกับตัวเองด้วยความหวัง ในใจนึกเป็นห่วงบีวาร์ และรู้ว่าเขาต้องเป็นห่วงเธออย่างมากมายที่แอบออกมาเดินเล่น และหายไปนานเช่นนี้คนชุดเทาคลี่ยิ้ม เมื่อเห็นชายหนุ่มเริ่มรู้สึกตัว ขยับริมฝีปากจะพูดออกไปอย่างดีใจ แต่แล้วสติก็มาทัน เกือบลืมตัว ว่าขณะนี้ปลอมตัวเป็นชายอยู่ แล้วรีบทำเสียงต่ำ ๆ เล็กน้อยก่อนจะพูดออกไป เจ้าเป็นยังไงบ้างเจ้าชายแรร์เน็สยันตัวเองลุกขึ้นมานั่งอย่างช้า ๆ แล้วลำดับเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น มองหน้าคนถาม ภาพตอนที่ก้มลงดูดพิษจากแขนของคนชุดเทาปรากฏขึ้นในสมอง มีบางสิ่งที่ค้างคาใจ ต้องรู้ให้ได้ว่าสิ่งที่เข้าใจนั้นเป็นความจริงหรือเป็นเรื่องบังเอิญที่ตาฝาดแขนเจ้าล่ะเป็นไงบ้าง พลางเอื้อมมือดึงแขนของคนชุดเทาข้างที่บาดเจ็บขึ้นมาดูนี่เจ้า!! เจ้าชายผมสีเทามองดูแขนนั้นอย่างตกใจ ดวงตาสีสนิมเหล็กเบิกกว้างแผลนั้นไม่มีอะไรผิดปกติ และแห้งสนิทดี แต่สะดุดเจอกับอะไรบางอย่าง? บางอย่างที่ไม่อยากให้เป็นจริง แต่แล้วมันก็เป็นอย่างที่คิดไว้ ไม่ได้ตาฝาด รีบดึงแขนเสื้อของคนชุดเทาลงมาปิดบาดแผลนั้นเอาไว้ทันที แล้วมองซ้ายมองขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีผู้ใดที่จะล่วงรู้บางสิ่งบางอย่างที่แขนนั้น มองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้า สายตานั้นบ่งบอกถึงความหนักใจบางอย่าง ก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เจ้าชายแปลกใจที่กำลังไม่คืนกลับมาเต็มที่ ราวกับมีบางสิ่งสะกัดกั้นพละกำลังเอาไว้ ทุกครั้งที่พละกำลังถูกใช้ไปเมื่อได้พักผ่อนเต็มที่ หลังจากตื่นขึ้นพละกำลังจะคืนกลับมาเต็มที่ทันที แต่ ครั้งนี้หาเป็นเช่นนั้นไม่ พิษตะขาบช่างร้ายแรงนักคนชุดเทารู้สึกงง ว่าแขนของเธอมีอะไรผิดปกติ สีหน้าคนผมสีเทาจึงเปลี่ยนไป ดูกังวลและหนักใจไม่น้อยเลยแล้วขยับตัวจะเข้าไปช่วยพยุงตัวชายหนุ่มไม่ต้อง! ออกไป! อย่าเข้ามาใกล้ข้า! เขาตะโกนเสียงดัง แล้วใช้ดาบยันพื้นเพื่อลุกขึ้นยืน
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 47 22:40:19
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 47 22:36:45
จากคุณ : ริเศรษฐ์ - [ 14 ก.ค. 47 23:50:20 ]
แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 47 00:07:02
ความคิดเห็นที่ 2
