สานุศิษย์ยังคงหลั่งไหลกันเข้ามาในห้องพิเศษของโรงพยาบาลประจำจังหวัด จึงแน่นขนัดด้วยศิษย์ในเพศบรรพชิตและฆารวาสทุกรูป,คน ต่างพกดวงตาที่ห่วงกังวลในสุขภาพของหลวงพ่อและในหัวใจของพวกเขากำลังสวดภาวนาอยู่เงียบๆ ให้ความเลวร้ายทั้งปวงผ่านพ้นไป เมื่อห้องเปิดและปิดลง ทุกสรรพสิ่งคล้ายนิ่งสงัดและจมอยู่ในห้วงภวังค์ของตนเองฟังการขยับของช่วงอกที่คลายและผ่อนลมหายใจอย่างอ่อนล้า ร่างของหลวงพ่อนอนทอดยาวมีสายระโยงระยางพันธนาการทั่วร่างอันบ่มโรคภัยในวัยกลางคน การดำรงอยู่ของชีวิตบอกผ่านจอภาพที่ตั้งอยู่มุมหนึ่งของห้อง เป็นคลื่นถี่ของลมหายใจที่รวยรินและสิ้นแรง แอร์ในห้องมิอาจทำให้หัวใจทุกดวงพบกับความเย็นได้
หลวงพ่อเผยเปลือกตามองผ่านใบหน้าอมความทุกข์ของลูกศิษย์ลูกหาอุบาสกอาบาสิกาผู้มีศรัทธาแรงกล้าต่อท่าน ไม่มีคำพูดใดๆ ทั้งสิ้นแต่ดูเหมือนทุกรูปนามเขียนคำตอบไว้ในดวงตาแล้ว จากคนหนึ่งไปสู่อีกคนหนึ่งและจบลงที่คนสุดท้าย ดวงตาของท่านคล้ายปวดปร่าพลอยทำให้คลื่นความถี่ของหัวใจกระชั้นตามห้วงอารมณ์และค่อยๆ สงบลงอีกครั้งพร้อมการปิดเปลือกตา ในหัวใจของหลวงพ่อรำพึงแผ่วเบา...ยังไม่มา...ยังไม่มา.....
หมู่บ้านดงสักถึงวาระแห่งความสงบ สันติมาเยือนพวกเขาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อไอ้สอนหนุ่มหัวไม้ประจำหมู่บ้านตัดสินใจบวชราวปฏิหาริย์ สร้างความปลื้มปีติแกนางพาผู้เป็นแม่ยิ่งนัก นางเฝ้ารอการตัดสินใจของลูกชายค่อนวัยชรา เสียงบทสวดมนต์ที่แว่วมาตามลมทุ่งนั้นทำให้ผู้เป็นแม่มองเห็นประตูสวรรค์อยู่รำไร หัวใจของนางสุขเกษมเต็มตื้นด้วยกุศล แอบหลั่งน้ำตาเงียบๆผ่านร่องแก้มเหี่ยวย่น
เสียดายพ่อของมันไม่อยู่รอฟังคำตอบอันชื่นมื่นนี่ นางเอ่ยขึ้นแผ่วเบา
คนเกเรอย่างอ้ายสอนคนบวชไม่ได้นานหรอกแม่เดี๋ยววัดก็แตก สร้อยลูกสาวของนางขัดขึ้น
อีนี่ปากจังไฮหลายน๊อ นรกจะกินหัวเอาพี่ชายเอ็งบวชเป็นบุญหลายแล้ว อย่าให้อ้ายเขาได้ยินมันจะเสียความตั้งใจอันดีงาม
นางปรามลูกสาว ก่อนจัดแจงเตรียมกองบวช มือของนางสัมผัสผ้าไตร ยกมือขึ้นเหนือหัวอธิษฐานจิตขอให้ได้จับชายผ้าเหลืองลูกชายขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า งานบวชของสอนผ่านไปไม่เอิกเกริกนัก มีแต่คนบ้านเดียวกันมาร่วมอนุโมทนาบุญ
สามปีแล้วที่หลวงพี่สอนไม่ยอมสิกขาลาเพศตามคำพยากรณ์ของชาวบ้าน เมื่ออยู่ในร่มผ้ากาสาวพัตร์แล้ว คล้ายเป็นคนใหม่สงบงามเคร่งในข้อวัตรปฏิบัติไม่ให้ขาด ใบหน้าจึงอาบด้วยเมตตาธรรมตลอดเวลา ทำให้อคติที่มีต่อพระหนุ่มเมื่อสมัยเป็นฆารวาสนั้นเสื่อมถอยไป คนที่เคยด่าว่าอย่างหมูหมานั้น ตอนนี้ก้มกราบลงด้วยความกำซาบใจ แม้กระทั่งหญิงสาวที่เคยหมิ่นกลับเปลี่ยนเป็นเหม่อมอง
แต่ศรัทธาของเธอก็เคลือบด้วยยาพิษหิ้วปิ่นโตส่งเช้าเพล ดวงตากลมโตริมฝีปากที่แต้มรอยยิ้มไว้นั้น ทำให้หัวใจของพระหนุ่มสะท้านขึ้นเป็นครั้งครา หนทางแห่งนิพพานถูกดงกุหลาบขวางกั้นเสียแล้วกระมัง ยามดึกกุฏิท้ายป่าช้าเงียบสงัดมีเพียงเปลวเทียนวูบไหวตามจังหวะดนตรีแห่งสายลม กลิ่นธูปกำจายว่ายวนเป็นรูปลักษณ์อันพิสดารราวสัตว์ในเทพนิยาย พระหนุ่มลืมตาขึ้นช้าๆ ออกจากอานาปาณสติปัฏฐานอันอยู่ในภวังค์แห่งความสุขจากความว่างในจิตวิญญาณ ก้าวเท้าออกจากกุฏิมุงฟางมุ่งตรงไปลานจงกรม กาลเวลาได้ยุติลงอีกครั้งจนดึกดื่นเที่ยงคืนค่อยยุติกิจวัตร พอมาอยู่ในห้วงเวลาแห่งปุถุชนวิสัย ใบหน้าอันหวานซึ้งล่องลอยมาอีกครั้งปฏิกิริยาของวัยหนุ่มทำงานของมันโดยกลไกของธรรมชาติอารมณ์ที่ข่มกลั้นมานานปีส่อแววประทุและคุกคาม พระสอนมองดวงดาวบนฟ้าจุดมุ่งหมายของอาตมาย่อมอยู่ที่นั่นมิอาจมีสิ่งใดมาขวางกั้นเส้นทางสายพุทธิปัญญาไว้ได้
เมื่อเท้าของอาตมาได้เดินมาไกลแล้วจากปลักตมแห่งความทุกข์อันโสมมจะไม่กลับไปสู่หนองน้ำเน่าแห่งชีวิตอีก แม้นการเดินผ่านดงกุหลาบอาจถูกความงามและหนามไหน่ทิ่มตำระยะทางแห่งกาลเวลาก็จะเยียวยา จุดดำในหัวใจปลาสนาการไปสิ้นแล้ว พระสอนตัดสินใจแน่วแน่จะธุดงค์ไปสู่หมู่บ้านหลังใหญ่ในป่าเขาลำเนาไพร ที่ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่างอยู่กันอย่างสันติวิธี ในช่วงเช้าพระหนุ่มกล่าวร่ำลาญาติโยม มิอาจห้ามดวงตามองดูใบหน้างามซึ้ง หัวใจของเธออาจสะท้านบ้างชั่วขณะแห่งความหลง ญาติโยมต่างอนุโมทนาต่อเจตนารมณ์อันแน่วแน่
อย่าลืมกลับมาโปรดโยมบ้างนะหม่อมสอน ยายจะรอฟังธรรม
จะรอไหวเร๊อยายน้อยแก่ปูนนี้แล้ว เสียงหัวเราะผสมแทรกขึ้นมาบ้าง
ไปครั้งนี้คงอีกนานกว่าอาตมาจะกลับ การแสวงหาในสิ่งที่ตนมุ่งหวัง คงต้องอาศัยเวลาพอสมควรนะโยม วัดนี้ไม่ต้องห่วงหรอกยังมีญาครูญาซาอีกหลายองค์เท่านี้ก็หมั่นมาทำบุญเถิดจะได้เป็นกุศลติดตัว อาตมาคงลาโยมเพียงแค่นี้
หลวงพี่เดินทางไกลแก้วขอถวายปัจจัยในการเดินทางคะ
เสียงนั้นแฝงความห่วงใยทั้งเศร้าสร้อยอยู่ในที หัวใจพระหนุ่มสะท้านเป็นระลอกคลื่นที่กระหน่ำอก เจริญพรโยม อาตมาจะเดินไปเรื่อยๆบางสิ่งมิอาจค้นพบได้ด้วยความสุขสบาย
ภาพของหลวงพี่สอนแบกกลดพายบาตรเดินเท้าเปลือยลัดไปตามคูคันนาเป็นภาพสุดท้ายที่ชาวบ้านดงสักเห็น ข่าวคราวเงียบหายไป ปีแล้วปีเล่าไม่มีใครได้ยินข่าวของท่านอีกเลย จนกระทั่ง................
วัดป่าบ้านม่วงใครบ้างที่ไม่รู้จักชื่อเสียงขจรขจายไปทั่วทุกหัวระแหงตำบลเมือง ด้วยบารมีของหลวงพ่อและเมตตาธรรมที่แผ่ไปอย่างไร้ขอบเขตนั้น บ้านใกล้บ้านไกลต่างหลั่งไหลกันเข้ามาเนืองนิตย์ ชาวบ้านตาดำๆแถบวัดป่าที่ชั่วนาตาปีรถจะวิ่งผ่านเข้ามาสักคันหนึ่ง ก็ได้มีโอกาสเห็นรถหลากชนิดหลากยี่ห้อวิ่งเข้ามาแทบทุกวันจนลานวัดที่ว่ากว้างก็ต้องขยายเขตออกไปอีก หญิงชายชาวเมืองกรุงคนมั่งมีศรีสุขที่แต่งองค์ทรงเครื่องงามเพลิดพริ้งนั้น ไหนเนื้อตัวจะสะอาดสะอ้านกลิ่นน้ำห้อมราคาเรืองหมื่นเรืองแสนก็หอมชื่นจิตชื่นใจคนจนนัก เด็กน้อยบ้านป่าต่างมามุงดูผู้คนที่มาจากแดนไกลด้วยความคาดฝันว่าสักวันหนึ่งตนจะเป็นเช่นนั้น
มีสิ่งเดียวที่ทุกคนในสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์นี้ได้รับกันอย่างเท่าเทียมก็คือธรรมะจากหลวงพ่อ ธรรมะของท่านไม่เคยแบ่งว่าใครมีใ:-)ต้องได้บทนั้นบทนี้ ขึ้นอยู่ที่ว่าใครจะมีปัญญาพินิจพิเคราะห์หัวข้อแห่งธรรมนั้นได้กระจ่างกว่า เมื่อชื่อเสียงของท่านโด่งดังไปทั่ว ญาติโยมก็หมุนเวียนกันมาฟังธรรมท่านไม่ขาดสาย เป็นเหตุให้เวลาปฏิบัติธรรมกรรมฐานน้อยลง ได้แต่เฝ้าเทศนาพรมน้ำคำแห่งธรรมดับความร้อนในจิตของผู้หลงอยู่ในโลกแห่งกลไก วัตถุอันหลากนิยม ท่ามแมกไม้ที่เขียวชอุ่มและสายลมเย็นอันชโลมผ่าน
หัวใจที่ร่ายทุรนร้อนนั้นก็ผ่อนปรน กลับไปพร้อมใบหน้าที่อิ่มเอิบ จะมีกี่ครั้งของชีวิตที่จะได้สัมผัสความสุขแท้ที่เกิดจากภายใน วัฏจักรแห่งธรรมเป็นไปเชนนี้มีกี่คนหนอที่อยู่ในวัฏจักรนี้ได้อย่างถาวร ในช่วงกลางวันเทศน์สอนญาติโยม พอตกพลบค่ำก็สนทนาธรรมกับพระลูกวัดเพื่อตอบปัญหาที่ข้องอยู่ในหนทางสายนิพพานอันเป็นที่หมายของผู้ใฝ่ธรรม เมื่อมีผู้ชี้แสงสว่างผู้ตามย่อมเห็นทางชัดและไม่หลงทางเดิน ดึกดื่นค่อนคืนถึงได้แยกย้ายกันไปจำวัด
หลวงพ่อคงทำเช่นนี้เป็นกิจวัตรมาช้านาน และท่านมิอาจปฏิเสธยศฐาบรรดาศักดิ์ที่ทุกฝ่ายต่างเห็นว่าท่านเหมาะสมที่จะได้รับ ท่านจึงจำใจต้องได้รับตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอ เงินทองก็หลั่งไหลกันเข้ามาราวน้ำป่าไหลหลากเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ท่านต้องแก้ปัญหา ด้วยการจัดช่องทางให้เงินที่เต็มไปด้วยศรัทธาเหล่านี้ไหลไปในช่องทางที่สะอาดด้วยการสร้างสิ่งอำนวยประโยชน์แก่ชุมชนพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกสบายต่างๆ ขึ้นมา ทั้งในบวรพุทธศาสนาและนอกบวร กลิ่นแห่งความดีกำจายฟุ้งถึงด้าวแดนสวรรค์ภูตผีเทวดาก็รักใคร่ปกปักษ์รักษา
จากคุณ :
เดอะแหลม
- [
16 ก.ค. 47 23:42:23
A:192.168.68.106 X:203.113.41.72
]
วันอาพาธ
