CafeTech-ExchangePantip MarketChatTrendyMobilePantown


    พรวิเศษจากเทพธิดา

    พรวิเศษจากเทพธิดา

    กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เมื่อครั้งที่ทุกหนแห่งบนโลกยังเต็มไปด้วยดอกไม้
    แต่ละวันเทพธิดาแห่งดอกไม้จะมีงานทำมากมาย เทพธิดาจะใช้คทาวิเศษแตะกลีบดอกไม้ที่หลับใหล
    ให้ตื่นขึ้นมารับแสงตะวัน  เคยสังเกตกันไหมคะว่า ดอกไม้แต่ละดอกจะบานในเวลาที่แตกต่างกัน

    ดอกบานเช้าที่อ่อนหวานจะบานรับแสงตะวันก่อนใคร ตามด้วยดอกไม้อื่นๆที่บานในตอนเช้าอีกมากมาย
    พอสายหน่อยเทพธิดาแห่งดอกไม้ก็จะปลุกดอกคุณนายตื่นสายให้แย้มบาน
    จวบจนเทพแห่งแสงตะวันขับรถพระอาทิตย์โคจรข้ามไปยังฟ้าอีกฝั่ง เธอก็จะปลุกดอกบานเย็นให้บาน
    เป็นดอกสุดท้าย

    แม้แต่ดอกไม้บางดอกที่มีกลิ่นหอมชื่นใจ ก็จะส่งกลิ่นได้ต่อเมื่อได้รับเวทมนต์จากคทา
    อย่างที่เรารู้กันดีว่า ดอกราตรีจะหอมแต่เพียงเวลากลางคืนเท่านั้น

    คทาวิเศษของเทพธิดาจึงเป็นของสำคัญ แต่เพราะเทพธิดาดอกไม้มีงานทำวุ่นวายทั้งวัน
    ทำให้เธอกลายเป็นเทพธิดาขี้ลืม และมักจะลืมว่าตัวเองเอาคทาไปวางไว้ที่ไหน
    ครั้งหนึ่งในวันที่ฟ้ากระจ่างแจ่มใส  บนฟ้ามีปุยเมฆสีขาวราวกับขนมปุยฝ้ายลอยผ่านไปเป็นระยะๆ
    แสงแดดอุ่นที่ทอผ่านปุยเมฆนั้น บอกว่าถึงเวลาที่จะต้องปลุกดอกคุณนายตื่นสายแล้ว

    “เอ๊ะ แล้วเราเอาคทาไปวางไว้ที่ไหน”
    เทพธิดาเหลียวมองรอบตัวอย่างร้อนใจ พลางแหวกกลีบดอกบัวเข้าไป
    เผื่อว่าเธอจะลืมทิ้งไว้ตอนไปนั่งเล่นกับผึ้งงานบนเกสรดอกบัว

    “ไม่มีๆ ในกรวยสีเหลือของดอกบานบุรีก็ไม่มี  แล้วคทาวิเศษหายไปไหนล่ะนี่”
    เทพธิดาแห่งดอกไม้ที่น่าสงสารเกือบจะร้องไห้อยู่แล้ว ตอนที่ผีเสื้อสีรุ้งบินมาบอกว่า
    คทาวิเศษอยู่กับเด็กหญิงคนหนึ่ง ซึ่งเก็บมันได้จากใต้ต้นโมก และคิดว่ามันเป็นเข็มสีทอง
    “นั่นเป็นคทาวิเศษของฉันที่วางทิ้งไว้ ถ้าเธอจะกรุณา ช่วยคืนมันให้ฉันได้ไหม”
    เทพธิดารีบบินไปอธิบายให้เด็กหญิงฟังว่าแท่งสีทองเล็กๆในมือของเด็กหญิงคืออะไร
    เด็กหญิงมองคทาวิเศษ (ซึ่งสำหรับเธอแล้วเหมือนเข็มเล็กๆเล่มหนึ่ง)สลับกับเทพธิดาอย่างประหลาดใจ
    แม้จะเคยได้ยินเรื่องราวในเทพนิยายมาหลายครั้ง  แต่เด็กหญิงไม่เคยเจอเทพธิดาตัวจริงใกล้ๆแบบนี้
    ดูปีกบางๆที่เป็นประกายสีเงินนั่นสิ แล้วยังมงกุฎดอกไม้กับร่างที่เหมือนมนุษย์ย่อส่วนนั่นอีก
    เธอต้องเป็นเทพธิดาตัวจริงแน่ๆ  แม้แต่เทพธิดาที่มีเวทมนต์วิเศษยังพูดจาขอร้องคนอื่นอย่างสุภาพ
    เด็กหญิงจึงคิดว่า เธอเองก็ควรจะพูดจาสุภาพด้วยเช่นกัน

    “ได้สิจ๊ะ  จริงๆแล้วฉันก็ว่าจะไปตามหาว่าใครเป็นเจ้าของอยู่พอดี”
    เด็กหญิงตอบพลางยื่นคทาวิเศษในมือออกไป เทพธิดารับคทาคืนอย่างโล่งใจ
    หลังจากรีบไปปลุกดอกคุณนายตื่นสาย เทพธิดาก็ย้อนกลับมาขอบคุณเด็กหญิงอีกครั้ง

    “เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เพื่อเป็นการตอบแทน ฉันจะมอบดอกไม้ที่ทำจากแก้วมณีที่มีค่าให้เธอ”

    “เวลาที่เราเก็บของของคนอื่นได้ เราก็ต้องเอาไปคืนเจ้าของอยู่แล้ว เธอไม่ต้องให้อะไร
    ตอบแทนฉันหรอก”
    เด็กหญิงบอกอย่างจริงใจ แค่ได้เห็นเทพธิดาดีใจตอนได้คทาคืน เธอก็รู้สึกดีใจแล้ว

    “งั้นเธอรับนี่ไปสิ”
    ว่าแล้วเทพธิดาดอกไม้ก็วางเมล็ดพันธุ์ดอกไม้ดอกหนึ่งลงบนมือของเด็กหญิง
    “เอาไปปลูกลงในดินและดูแลให้ดีๆ เมล็ดพันธุ์ดอกไม้นี้คือพรวิเศษจากฉัน”

    แล้วเทพธิดาก็กลับไปทำหน้าที่ปลุกดอกไม้ให้แย้มบาน ส่วนเด็กหญิงก็นำเมล็ดดอกไม้ไปปลูก
    คอยรดน้ำเพิ่มมากๆหน่อยเมื่อเห็นว่าใบเริ่มแห้ง พรวนดิน ใส่ปุ๋ย ดูแลจนดอกไม้เริ่มผลิบาน
    เป็นดอกไม้ดอกเล็กๆสีขาวสะอาดตา

    หลายปีหลังจากนั้นเมื่อเด็กหญิงเติบโตขึ้นมา เธอได้กลายเป็นหญิงสาวที่มีความสุภาพอ่อนหวาน
    มีน้ำใจงดงาม เธอเรียนรู้ที่จะดูแลเอาใจใส่ความรู้สึกของคนรอบข้างอย่างที่เคยดูแลดอกไม้
    พรวิเศษจากเทพธิดาที่เธอได้รับนั้นมีค่ามากกว่าสิ่งใด เพราะเธอกลายเป็นคนที่มีเพื่อนมากมาย
    และกลายเป็นคนที่มีความสุขมากที่สุด :)

    จากคุณ : เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย - [ 17 ก.ค. 47 12:10:05 ]