1.
"แกรู้ไหม สำหรับฉันความรักนี่คล้ายกับสายฝนล่ะ"
ผมเงยหน้าจากหนังสือ 'การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก'
ขึ้นสบสายตาวิบวับ ถ้าประโยคเมื่อกี้เป็นคำพูดของคนกำลังมีความรัก
ดวงตาคู่ที่กำลังสบยิ่งบอกชัด ว่าคนพูดกำลังมีดอกไม้บานในหัวใจ
"เหรอ เออ แล้วไง"
..สาบานได้ ผมพยายามเต็มที่แล้วที่จะมีอารมณ์ร่วมไปกับโลกสีชมพูใบนั้น
แต่เธอก็ยังคงค้อนผมจนตาคว่ำ เออเว้ย..แล้วจะให้ทำไง(วะ)
ผมไม่ใช่เพื่อนผู้หญิงของเธอนะ(ยะ)ที่จะได้ตาโตหูผึ่ง ดึงแขนเธอเขยิบเข้ามาใกล้
ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดวี้ดว้าย..พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง
..อย่าบอกนะว่าหล่อนกำลังมีความรัก
สีหน้าสีตาผมคงบอกความคิดของตัวเองได้ชัดไม่แพ้กัน
เพราะนอกจากจะค้อนผมจนตาคว่ำ คราวนี้เธอยังทำปากยื่นอย่างขัดใจ
พอผมยังมองเฉย ยายตัวดีก็เลยแลบลิ้นใส่
"ไม่พูดด้วยแล้วก็ได้ คนอะไร คนเค้าอยากจะถาม อยากจะปรึกษา
มาทำหน้าทำตาแบบนี้ ไม่พูดด้วยแล้ว"
แล้วก็ตามประสาเธอที่จะบ่นงุ๊งงิ๊งๆง๊องแง๊งๆ งอนป่องๆเดินหนีไป
ลืมแม้กระทั่งหนังสือที่ตัวเองกำลังอ่าน ..'ดวงใจดอกไม้'
ผมอ่านชื่อหนังสือแล้วยิ้ม ก่อนพลิกอ่านหน้าที่เธอคั่นเอาไว้
2.
รักเธอดุจฝนโปรยสาย
ดวงใจฉันดั่งเจ้าดวงดอกไม้
ปรารถนาสายฝนจุมพิต
ตราบชั่วชีวิตดอกไม้สลาย
หยาดฝนฉ่ำชื่นหวาน
ขยับคลี่กลีบดอกไม้บานไหวไหว
พลังฝนกำหนดชีวิตชีวาดอกไม้
จักปลิดกลีบหล่นโรยระร่วงไป
ฤาผลิบานสราญสุดใจ..สุดฟ้า
รักเธอดุจฝนโปรยสาย
ดวงใจฉันดั่งเจ้าดวงดอกไม้**
3.
การปรากฏตัวของหญิงสาวในคืนฝนตกจบลงอย่างอึมครึม
ไม่ต่างอะไรกับเมฆฝนทึบทะมึนที่ตั้งเค้าอยู่นอกหน้าต่าง
ผมพลิกกลับไปอ่านสองแผ่นสุดท้ายของหนังสืออีกครั้ง
ขณะพยายามจินตนาการว่าชีวิตตัวเอกของเรื่องควรจะเป็นอย่างไรต่อไป
.
.
ไม่มีข้อความใดๆในสองแผ่นสุดท้ายที่พอจะช่วยในการตอบคำถามนั้นได้
จริงๆแล้วต่อให้ผมตั้งต้นอ่านหนังสือเล่มนี้จนจบใหม่ ผมก็คงจะยังตอบไม่ได้อยู่ดี
อาจฟังดูเหมือนเรื่องเศร้า แต่ชีวิตคนเรามันก็เป็นแบบนี้
ไม่มีใครรู้หรอกว่าตัวเองกำลังก้าวไปสู่อะไร
อะไรจะผ่านเข้ามา อะไรจะทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไป
ในวัยวันที่เราอาจจะยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าความรักคือความรู้สึกแบบไหน
คนบางคนก็ก้าวเข้ามาในชีวิต ครอบครองส่วนพิเศษในหัวใจ
..เหมือนป้ายที่วางจองโต๊ะตรงมุมเงียบสงบในร้านอาหาร
ในหนังสือเขาเขียนไว้ว่าอย่างนั้น
นอกหน้าต่างเมฆกำลังกลั่นตัวเป็นหยดน้ำที่หล่นพรำ
ลมแรงพัดผ้าม่านพลิ้ว เหมือนชายกระโปรงของสาวน้อยที่กำลังเริงระบำ
ใจจริงผมอยากจะนั่งมองภาพนั้นไปอีกนานๆ
แต่สายฝนที่เริ่มสาดเข้ามาสั่งให้ผมต้องลุกขึ้นไปปิดหน้าต่างอย่างเกียจคร้าน
หยุดยืนบิดไล่เจ้าตัวขี้เกียจอยู่ข้างหน้าต่าง
ข้างนอกโน่น สายฝนกำลังปลุกดอกไม้ให้ผลิบาน
..มองแล้วอดนึกถึงดอกไม้ในหัวใจของหญิงสาวแสนงอนไม่ได้
ตั้งแต่ที่งอนกันไปเมื่อวันนั้น เธอก็หายหน้าหายตาไป
คงกำลังวุ่นวายกับการรดน้ำพรวนดินดอกไม้ ..
ในขณะที่คิดเช่นนั้น ผมก็เหลือบไปเห็นเงาของใครบางคน
กำลังยืนอยู่กลางฝนที่โปรยปราย ไม่จำเป็นต้องมองซ้ำผมก็รู้ว่าเป็นใคร
หญิงสาวแสนงอนของผมแวะมาทักทายกันในวันฝนตก
4.
บางครั้งการมาถึงของคนคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนชีวิตคนอีกคนไปชั่วชีวิต
ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลา ว่าหน้าปกหนังสือ การปรากฏตัวของหญิงสาว
ในคืนฝนตก มีประโยคอะไรทำนองนี้
บางทีมันอาจจะจริง แต่ผมกำลังภาวนาไม่ให้มันใช่
อย่างน้อย ผมก็ขอแค่ไม่ให้ผู้ชายใจร้ายคนหนึ่ง
มาทำให้ชีวิตหญิงสาวแสนงอนของผมเปลี่ยนไป
ผมหวังว่าคงจะมีดอกไม้บางดอกที่จะยังเบ่งบานได้ แม้ในวันที่โลกแห้งแล้งไร้ ..
แต่เท่าที่ผมทำได้ตอนนี้ คือการนั่งเงียบๆ มองเธอร้องไห้อย่างคนหัวใจสลาย
นอกจากคำขอให้ผมขับรถพาเธอมานั่งริมทะเล เธอก็ไม่พูดอะไรกับผมอีก
และก็เอาแต่ร้องไห้
บางครั้งการมาถึงของคนคนหนึ่ง อาจเปลี่ยนชีวิตคนอีกคนไปชั่วชีวิต
ผมไม่อยากให้มันเป็นจริง แต่ในขณะเดียวกันก็รู้ว่ามันใช่
วันธรรมดาๆวันหนึ่งเมื่อสิบปีก่อน
มีเด็กผู้หญิงกับครอบครัวของเธอย้ายมาอยู่ข้างบ้าน
และลูกคนเดียวอย่างผมก็ไม่เหงาอีกต่อไป
แม้เด็กผู้หญิงคนนั้นจะงอแง แสนงอน และน่าเบื่อในบางครั้ง
แต่ก็มีเพียงเธอเท่านั้น ที่สามารถเข้ามาอยู่ในใจผม และจับจองที่พิเศษในนั้นไว้
ในวันนี้ ขณะที่กำลังนั่งมองเธอร้องไห้ เพราะความรักที่เปรียบเหมือน
สายฝนในชีวิตของเธอได้ขาดหายไป ผมนึกถึงความรักของตัวเอง
อยากถามเธอว่ามันพอจะทดแทนกันได้ไหม
แต่ผมก็ได้แต่คิด ไม่ได้พูดมันออกไป
ในขณะที่ความรักของคนบางคน เป็นสายฝนที่ปลุกชีวิตให้กับดอกไม้
ความรักของผมคงเป็นเหมือนสายฝนที่ร่วงหล่นลงในทะเลอย่างเงียบงัน
ไม่อาจทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงใดๆ
แม้แต่ทะเลยังไม่อาจรับรู้ได้
อย่างมากก็แค่ทำให้ตัวเองนึกอยากร้องไห้ ..ก็เท่านั้น
"แกรู้ไหม สำหรับฉันความรักนี่คล้ายกับสายฝนล่ะ"
** จากหนังสือดวงใจดอกไม้ ของคุณ'ปราย พันแสง
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 47 15:22:33
แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 47 15:20:26
จากคุณ :
เ จ้ า ห ญิ งน้ อ ย 
- [
17 ก.ค. 47 15:15:28
]
ความรัก ทะเล ดอกไม้ และสายฝน
